Kinderen
alle pijlers
Het kriebelt, maar vriend wil nog niet!
zaterdag 8 maart 2008 om 09:53
Mogalie, vriend was gister weggeweest met collega's (ook mijn collega's) en hij vertelde net dat ze hele gesprekken over kinderen hadden gehad. 1 collega is deze week met verlof gegaan en mannelijke collega krijgt over 10 weken kindje. Hij zei ook dat het hem opviel dat ie echt veel wist over kinderen. En het viel de rest ook op en hij kreeg van meerdere mensen de vraag hoe lang hij het nog kon tegenhouden... (echt een mannenopmerking hè)
Officieel wonen we pas per 1-1-08 samen en sindsdien lijkt het wel alsof iedereen nu verwacht dat we toch echt aan kids gaan beginnen. Komt waarschijnlijk ook omdat ik wel duidelijk laat merken dat ik ze wel graag wil
Beste vriendin heeft haar 1e kindje ook niet gepland, 2 daarna wel gelukkig.. We zijn dit jaar ook met ze op vakantie geweest en dan is ie constant met die kids bezig. Hij is ook echt superlief met ze, weet daarom ook echt wel dat ie een goede vader voor kinderen zal zijn.
Ik weet dat er 2 uit de vriendengroep wel graag kinderen zouden willen, maar mannen hebben zelfde probleem. Ja dan schiet het ook niet op hè...
Mijn vriend is al 5 jaar bezig met zijn studie, maar in zijn tempo duurt t nog wel 4 tot 5 jaar. Hij loopt net een paar vakken achter op mij. Maar je kunt je per vak inschrijven en op t werk zijn ze niet zo moeilijk gelukkig.
Wel apart dat jouw vriend wel een namenboekje koopt. Is ie er toch wel mee bezig, maar ja de stap naar een kind is blijkbaar nog te groot.
Wat hierboven wordt voorgesteld over stoppen met de pil kun je natuurlijk doen, ik heb dat niet, ik moet echt een afspraak laten maken om spiraaltje te verwijderen. Stap is wel groot vind ik... Pil kun je gewoon weer gaan slikken zeg maar.
zaterdag 8 maart 2008 om 13:39
Wat ik zou doen (beter gezegd, gedaan heb) is ruim op tijd aangeven wanneer je stoppen wilt met de pil. Het is niet zo dat ik mijn halve trouwboek dwong tot kinderen, maar het niet krijgen van kinderen werd zijn verantwoordelijkheid. Jij bent nu 26, ik was 27. Mijn wederhelft is 8 jaar ouder en vond zichzelf nog steeds te jong.
Ruim op tijd was bij mij nu ongeveer, en dan tot na de zomervakantie. Moet ik erbij zeggen dat wij in die tijd altijd pas in september op vakantie gingen. Dus om te beginnen was dat al een half jaar waarin ik dus de pil wel nog had. De laatste die ik had gehaald, en dat ook duidelijk gezegd. Dit was de laatste keer. Daarna iedere maand, ik heb nog ... strips over. Dit is de laatste strip. Dit is de laatste pil.
Door te stoppen met de pil en hem daarmee dus toch een beetje voor het blok te zetten, ging hij snel overstag. Had hij ze echt niet gewild had hij bij de drogist condooms kunnen kopen. Daar heeft ie ruim 6 maanden de tijd voor gehad.
Uiteindelijk moet je ook aan de toekomst denken. Hij kan ze nog maken als ie 80 is, maar jij niet.. Bovendien, tegen de tijd dat kindlief 15-16 jaar is en naar de disco wil, en hij moet hem of haar gaan afhalen... Dan ga je toch zelf al hard richting 50. Dan lig je eerlijk gezegd, zelf liever tegen tienen in bed.... En dan moet je dus nog naar de discotheek rijden om 2 uur 's nachts... Een jongere vader heeft daar dan toch minder moeite mee. Maar goed, dat zal je vriend niet over de streep trekken.
Het is gewoon een feit dat de vrouwelijke biologische klok verder tikt. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om zwanger te raken. Verder moet je nog maar afwachten of het lukt, want dat is ook nog niet gezegd.
Jouw leeftijd is gewoon ideaal. Maar ja, als hij ze echt niet wil wordt het lastig. Je kunt nu eenmaal niet half kinderen hebben. Het is wel of niet. Er is geen tussenmogelijkheid.
Succes ermee.
Ruim op tijd was bij mij nu ongeveer, en dan tot na de zomervakantie. Moet ik erbij zeggen dat wij in die tijd altijd pas in september op vakantie gingen. Dus om te beginnen was dat al een half jaar waarin ik dus de pil wel nog had. De laatste die ik had gehaald, en dat ook duidelijk gezegd. Dit was de laatste keer. Daarna iedere maand, ik heb nog ... strips over. Dit is de laatste strip. Dit is de laatste pil.
Door te stoppen met de pil en hem daarmee dus toch een beetje voor het blok te zetten, ging hij snel overstag. Had hij ze echt niet gewild had hij bij de drogist condooms kunnen kopen. Daar heeft ie ruim 6 maanden de tijd voor gehad.
Uiteindelijk moet je ook aan de toekomst denken. Hij kan ze nog maken als ie 80 is, maar jij niet.. Bovendien, tegen de tijd dat kindlief 15-16 jaar is en naar de disco wil, en hij moet hem of haar gaan afhalen... Dan ga je toch zelf al hard richting 50. Dan lig je eerlijk gezegd, zelf liever tegen tienen in bed.... En dan moet je dus nog naar de discotheek rijden om 2 uur 's nachts... Een jongere vader heeft daar dan toch minder moeite mee. Maar goed, dat zal je vriend niet over de streep trekken.
Het is gewoon een feit dat de vrouwelijke biologische klok verder tikt. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om zwanger te raken. Verder moet je nog maar afwachten of het lukt, want dat is ook nog niet gezegd.
Jouw leeftijd is gewoon ideaal. Maar ja, als hij ze echt niet wil wordt het lastig. Je kunt nu eenmaal niet half kinderen hebben. Het is wel of niet. Er is geen tussenmogelijkheid.
Succes ermee.
zaterdag 8 maart 2008 om 17:12
Mogalie, jouw verhaal had dat van mij kunnen zijn maar dan 10 jaar geleden. Ik heb mijn vriend toen wel erg aan zijn kop gezeurd. Na twee jaar wilde hij opeens wel. Het duurde toen nog een tijd voordat ik zwanger was waardoor hij rustig aan aan het idee kon wennen. Gelukkig maar want we kregen een huilbaby die heel erg weinig sliep. Mijn vriend was op zijn zachtst gezegd niet blij. Ik heb me ondanks dat mijn vriend zelf had ingestemd, zo ontzettend schuldig gevoeld! Ga alsjeblieft niet dezelfde fout maken als ik!!! Ik hoop dat je vriend snel zelf de knoop doorhakt! Sterkte want ik weet hoe moeilijk het voor je is!
zaterdag 8 maart 2008 om 17:49
Ik was er ook veel eerder aan toe dan mijn vriend. Heb ook nog ruim een jaar geduldig moeten wachten tot hij er ook voor wilde gaan. Het is wel lastig, vooral omdat in je omgeving steeds meer kinderen geboren worden, maar het is toch een kwestie van geduldig wachten tot je vriend eraan toe is. Hoe moeilijk het ook is. Het heeft mij ook weleens wat tranen gekost hoor. Bij ons werden er ook veel kinderen geboren in vriendenkring, maar volgens mij heeft mijn vriend daardoor ook een beetje aan het idee kunnen wennen. HIj zag zijn eigen vrienden papa worden en toen viel de grote angst toch wel weg. Ik heb nooit teveel gepushed, want daardoor gaat het volgens mij juist de verkeerde kant op. Zo om de paar maanden eens een keer voorzichtig informeren en dan ineens komt het moment.... Tenminste zo ging het bij ons. En nu is hij trotser dan trots op zijn zoontje!
zaterdag 8 maart 2008 om 19:23
Hij heeft aangegeven dat hij niet kan aangeven wanneer hij er klaar voor is. Omdat je dat van te voren niet kan weten. Wel heeft hij altijd gezegd dat ik voor mijn 30e een kindje zou hebben (voor zover zoiets te beloven is natuurlijk het moet maar net lukken), maar ik ben bang dat dat niet gaat lukken. Dan moet ik nu stoppen met de pil en gelijk zwanger zijn....
Maar goed ik wacht dus maar rustig af... meer dan dat kan ik niet doen denk ik. Toch?
zaterdag 8 maart 2008 om 22:17
Dag dames,
Jeetje, een hele lijst met berichten. Zal zo kort mogelijk proberen te reageren ;)
Mirjam: positief dat je vriend het er met collega's over gehad heeft! Wie weet gaat het nu wel sneller. Hij lijkt (qua studie) een beetje op de mijne...die lijkt ook nergens haast bij te hebben. En spiraaltje laten verwijderen is inderdaad wel een flinke stap. Laat jij duidelijk aan je omgeving merken dat je het liefst nu kids wil?
Mamalelie: bedankt voor je verhaal! Zo wil ik het ook wel aanpakken. Heb dat ook al regelmatig geopperd (dat ik wil stoppen) en hij staat niet te springen, maar het komt ook niet als donderslag bij.... Heb jij nu 1 kindje?
Marretje: bedankt voor je wijze woorden! Hoop voor je dat ie er nu wel heel blij mee is?!
Egel: Jij ook heel erg bedankt voor je steunende woorden! Doet goed om te lezen dat het snel kan veranderen.
Julia: Mijn lief zegt precies hetzelfde, alleen hij doet geen toezeggingen. Als ik jou was, zou ik je vriend ook aan zijn woord houden en aangeven dat het tijd is om te beginnen, omdat het anders sowieso niet meer lukt. Begin je er wel eens over of wacht je echt af?
Toen lief vorige week vertelde dat hij toch niet binnenkort aan kids wilde beginnen, maar dat het voorlopig niet zou gebeuren, ben ik een beetje ingestort en heb ik 2 dagen diep ongelukkig rondgelopen met de nodige traantjes. Volgens mij heeft dat hem wel geraakt, want hij doet ineens vanalles voor me (behalve.....).
Vandaag de hele dag lopen poetsen, ramen gelapt (en ik heb nogal wat ramen in dit huis... :() en spullen van de verhuizing een beetje uitgesorteerd. Morgen weer de hele dag schilderen....BLEGH!
Jullie nog wilde plannen?
Doeidoei!
Jeetje, een hele lijst met berichten. Zal zo kort mogelijk proberen te reageren ;)
Mirjam: positief dat je vriend het er met collega's over gehad heeft! Wie weet gaat het nu wel sneller. Hij lijkt (qua studie) een beetje op de mijne...die lijkt ook nergens haast bij te hebben. En spiraaltje laten verwijderen is inderdaad wel een flinke stap. Laat jij duidelijk aan je omgeving merken dat je het liefst nu kids wil?
Mamalelie: bedankt voor je verhaal! Zo wil ik het ook wel aanpakken. Heb dat ook al regelmatig geopperd (dat ik wil stoppen) en hij staat niet te springen, maar het komt ook niet als donderslag bij.... Heb jij nu 1 kindje?
Marretje: bedankt voor je wijze woorden! Hoop voor je dat ie er nu wel heel blij mee is?!
Egel: Jij ook heel erg bedankt voor je steunende woorden! Doet goed om te lezen dat het snel kan veranderen.
Julia: Mijn lief zegt precies hetzelfde, alleen hij doet geen toezeggingen. Als ik jou was, zou ik je vriend ook aan zijn woord houden en aangeven dat het tijd is om te beginnen, omdat het anders sowieso niet meer lukt. Begin je er wel eens over of wacht je echt af?
Toen lief vorige week vertelde dat hij toch niet binnenkort aan kids wilde beginnen, maar dat het voorlopig niet zou gebeuren, ben ik een beetje ingestort en heb ik 2 dagen diep ongelukkig rondgelopen met de nodige traantjes. Volgens mij heeft dat hem wel geraakt, want hij doet ineens vanalles voor me (behalve.....).
Vandaag de hele dag lopen poetsen, ramen gelapt (en ik heb nogal wat ramen in dit huis... :() en spullen van de verhuizing een beetje uitgesorteerd. Morgen weer de hele dag schilderen....BLEGH!
Jullie nog wilde plannen?
Doeidoei!
zondag 9 maart 2008 om 12:29
Ik laat aan omgeving wel merken dat ik kinderen wil ja, maar niet dat ik ze nú wil. Behalve tegen goede vriendinnen natuurlijk, die weten wel dat ik het graag zou willen.
Heb het er gister nog eens met mijn vriend over gehad. Dat ik heel graag na onze zomervakantie in aug/sept mijn spiraaltje eruit wil laten halen. Dat hij een half jaar heeft om erover na te denken of hij dat ook wil tegen die tijd. Mocht hij het dan nog niet willen dan doe ik het ook niet, maar zo heb ik tenminste niet het idee dat ik constant moet vragen of hij er al klaar voor is. Is ook wat rust voor mezelf.
Ik heb gister ook heel het huis schoongemaakt. Niet eens meer toegekomen aan de verhuisdozen die hier nog volop staan.
Vandaag moet ik theorie samenvatten voor de les aankomende vrijdag. Nu al zin in
Fijn weekend!
zondag 9 maart 2008 om 12:50
Hoi Mogali,
Ik begin er wel degelijk over en eerlijk gezegd maak ik het hem ook niet veel makkelijker met mijn "gezeur"
Maar ik ben er echt heel erg aan toe en ik weet gewoon dat mijn vriend een geweldige vader zou zijn!!
Ik weet zeker dat het goed gaat komen, maar ik ben er wel van overtuigt dat je er met z'n tweeen achter moet staan, dus ik moet nog even geduld hebben.
Waarschijnlijk stel ik volgende week weer voor om na deze pilstrip te stoppen.
Ik blijf gewoon proberen!!
zondag 9 maart 2008 om 16:16
He Meiden,
Ik heb de situatie ook eventjes meegemaakt 3 jaar geleden. Ik wilde al maar vriend nog niet, was er nog niet klaar voor... We waren toen allebei 29. Toen ik hem vroeg wanneer wel? kon hij ook geen duidelijk antwoord geven. Ik heb toen ook gezegd dat hij er waarschijnlijk nooit klaar voor zou zijn, ik heb het idee dat er maar weinig mannen zijn bij via het initiatief vandaan komt om zwanger te worden... Ik heb toen na 3 maanden ook gezegd dat ik met de pil ging stoppen hij wilde toch nog even wachten maar dat is niet gebeurd... Al snel kwam onze zoon... In het begin moesten we erg wennen aan ons nieuwe leventje maar gisteren zat hij nog vol trots te vertellen aan vrienden die bewust geen kinderen willen, dat alle clichés waar zijn... Ik kreeg bijna het gevoel alsof hij hun wilde overhalen zoals hij erover sprak...
Ik heb de situatie ook eventjes meegemaakt 3 jaar geleden. Ik wilde al maar vriend nog niet, was er nog niet klaar voor... We waren toen allebei 29. Toen ik hem vroeg wanneer wel? kon hij ook geen duidelijk antwoord geven. Ik heb toen ook gezegd dat hij er waarschijnlijk nooit klaar voor zou zijn, ik heb het idee dat er maar weinig mannen zijn bij via het initiatief vandaan komt om zwanger te worden... Ik heb toen na 3 maanden ook gezegd dat ik met de pil ging stoppen hij wilde toch nog even wachten maar dat is niet gebeurd... Al snel kwam onze zoon... In het begin moesten we erg wennen aan ons nieuwe leventje maar gisteren zat hij nog vol trots te vertellen aan vrienden die bewust geen kinderen willen, dat alle clichés waar zijn... Ik kreeg bijna het gevoel alsof hij hun wilde overhalen zoals hij erover sprak...
zondag 9 maart 2008 om 19:25
Hé hallo,
Ik ben weer uitgeklust! Eindelijk zit op alle muren de eerste laag verf!!!! En nog wat dingen opgehangen... Het wordt nog een keer wat!
Mirjam: jij zit dus ook nog met alle rotzooi van een verhuizing. Ikvind het echt verschrikkelijk!!!! Nog een paar weken en dan moet ik wel klaar zijn :( Maar hoe reageerde je vriend op jullie gesprek van gisteren? Ik ben benieuwd wat zijn eerste reactie was! Goed van je dat je het hebt aangegeven en dat hij dan toch nog een half jaartje heeft om er over na te denken.
Julia: ik hoop voor je dat je vriend het oké vindt om te stoppen met de pil. Is wel het minste wat ie mag doen na zijn belofte, toch?!
Esden: Al die mannen zijn toch wel een beetje hetzelfde hè! Heb ook weleens tegen mijn vriend gezegd dat ie er waarschijnlijk nooit helemaal klaar voor is, maar hij is er heilig van overtuigd dat dat wel zo is.... Nu maar hopen dat de mijne net zo overstag gaat als de jouwe...
Nog even relaxen en dan alweer op naar een drukke werkweek...
Fijne avond allemaal!!!
Ik ben weer uitgeklust! Eindelijk zit op alle muren de eerste laag verf!!!! En nog wat dingen opgehangen... Het wordt nog een keer wat!
Mirjam: jij zit dus ook nog met alle rotzooi van een verhuizing. Ikvind het echt verschrikkelijk!!!! Nog een paar weken en dan moet ik wel klaar zijn :( Maar hoe reageerde je vriend op jullie gesprek van gisteren? Ik ben benieuwd wat zijn eerste reactie was! Goed van je dat je het hebt aangegeven en dat hij dan toch nog een half jaartje heeft om er over na te denken.
Julia: ik hoop voor je dat je vriend het oké vindt om te stoppen met de pil. Is wel het minste wat ie mag doen na zijn belofte, toch?!
Esden: Al die mannen zijn toch wel een beetje hetzelfde hè! Heb ook weleens tegen mijn vriend gezegd dat ie er waarschijnlijk nooit helemaal klaar voor is, maar hij is er heilig van overtuigd dat dat wel zo is.... Nu maar hopen dat de mijne net zo overstag gaat als de jouwe...
Nog even relaxen en dan alweer op naar een drukke werkweek...
Fijne avond allemaal!!!
zondag 9 maart 2008 om 20:13
Ik denk dat wat Esden zegt gewoon klopt, dat gevoel heb ik dus ook dat meeste mannen er nooit klaar voor zijn. Maar als ze eenmaal aan het idee gewend zijn komt het wel goed. Toch vind ik dat een risico. Stel dat hij er toch echt niet klaar voor is. Dan zit je met een kind en een geirriteerde man.
Mogalie, Ik vond het verbouwen ook echt verschrikkelijk. Ben zo blij dat we hier nu gewoon kunnen wonen, ondanks dat er nog veel uitgepakt moet worden. Dat komt allemaal wel.
Woon je wel al in je huis?? Zijn jullie eigenlijk getrouwd?
De 1e reactie van mijn vriend was zo van "ik weet niet of ik het dan wil". En dat weet ik ook, maar heb hem ook even voorgerekend wanneer op zijn vroegst er dan een kind is. Hij wordt in juli 24, in september zou ik dan willen beginnen, stel ik ben direct zwanger, wat ik niet verwacht, maar gewoon even voor de berekening, dan zou ik rond juni bevallen. Hij is dan bijna 25. (ik 27) Zo heel jong is hij dan ook niet meer en dan zijn we ook alweer 4 jaar samen. En ik hou hem wel vol dat er ook een kans is dat het gewoon niet lukt en dat je evt. een medisch traject in moet. Ik wil dan ook niet te oud zijn daarvoor.
Op wat voor manier reageert je vriend op het onderwerp? Gaat hij wel op het onderwerp in of probeert hij het zo snel mogelijk af te kappen?
Ik ga zo lekker tv kijken, heb vandaag genoeg aan de studie gedaan en opgeruimd.
Fijne avond!
zondag 9 maart 2008 om 20:28
Hé Mirjam,
Volgens mij zijn de meeste vrouwen het wel eens met wat Esden zegt... Mij lijkt het ook logisch om af en toe twijfels te hebben, want je kunt nou eenmaal niet voorzien hoe het gaat worden als er een kleine is...
Bij jou vriend lijkt het ook wel alsof hij beter voor het blok gezet kan worden, ook al wil je dat natuurlijk niet. Zijn reactie komt een beetje overeen met die van de mijne (met wie ik overigens niet getrouwd ben. Ook daar wacht ik nog altijd op ;))
25 is inderdaad niet zo heel oud. Die van mij is bijna 30. Oud genoeg lijkt me. Op de een of andere manier is ie er heilig van overtuigd dat ie 'meteen raak schiet', haha. Heeft die van jou dat idee ook?
De mijne reageerde eerst dus alsof hij er ook BIJNA aan toe was. Nu dus helemaal niet, wel ooit. Verder wil hij het er het liefst zo weinig mogelijk over hebben, maar vindt het niet erg als het er indirect over gaat (we keken regelmatig ook samen dat programma met die 100 stellen die zwanger probeerden te raken), maar als ik heel direct vragen stel, dan raakt hij geirriteerd. En wel dus een namenboek kopen en namen verzinnen en vertellen wat voor moeder/zwangere vrouw ik volgens hem zal worden.
Samengevat heb ik vooral het gevoel dat hij het maar lastig vindt als erover gepraat moet worden.
We wonen wel al in het nieuwe huis, maar de vloer moet er nog in (probleem met leverancier), de muren zijn dus net voor de 1ste keer geschilderd en moeten nog een keer en veel spullen staan nog opgeslagen. Dan moeten we ook nog een hoop lampen ophangen en de trappen lakken.... En dan nog al die spullen die we nodig hebben....pffffffff.
Welke studie volg je?
Relax ze!
Volgens mij zijn de meeste vrouwen het wel eens met wat Esden zegt... Mij lijkt het ook logisch om af en toe twijfels te hebben, want je kunt nou eenmaal niet voorzien hoe het gaat worden als er een kleine is...
Bij jou vriend lijkt het ook wel alsof hij beter voor het blok gezet kan worden, ook al wil je dat natuurlijk niet. Zijn reactie komt een beetje overeen met die van de mijne (met wie ik overigens niet getrouwd ben. Ook daar wacht ik nog altijd op ;))
25 is inderdaad niet zo heel oud. Die van mij is bijna 30. Oud genoeg lijkt me. Op de een of andere manier is ie er heilig van overtuigd dat ie 'meteen raak schiet', haha. Heeft die van jou dat idee ook?
De mijne reageerde eerst dus alsof hij er ook BIJNA aan toe was. Nu dus helemaal niet, wel ooit. Verder wil hij het er het liefst zo weinig mogelijk over hebben, maar vindt het niet erg als het er indirect over gaat (we keken regelmatig ook samen dat programma met die 100 stellen die zwanger probeerden te raken), maar als ik heel direct vragen stel, dan raakt hij geirriteerd. En wel dus een namenboek kopen en namen verzinnen en vertellen wat voor moeder/zwangere vrouw ik volgens hem zal worden.
Samengevat heb ik vooral het gevoel dat hij het maar lastig vindt als erover gepraat moet worden.
We wonen wel al in het nieuwe huis, maar de vloer moet er nog in (probleem met leverancier), de muren zijn dus net voor de 1ste keer geschilderd en moeten nog een keer en veel spullen staan nog opgeslagen. Dan moeten we ook nog een hoop lampen ophangen en de trappen lakken.... En dan nog al die spullen die we nodig hebben....pffffffff.
Welke studie volg je?
Relax ze!
dinsdag 11 maart 2008 om 19:44
dinsdag 11 maart 2008 om 19:48
Hoi Mogalie,
Misschien is het een idee ;)
Ik zou hem in ieder geval niet het boek geven: "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun. Echt een geweldig boek, maar volgens Kluun veranderen wij in misterieuze wezens op het moment dat we zwanger zijn
Echt een aanrader om als cadeautje aan iemand te geven, maar niet geschikt als je je man wil overhalen
groetjes
Julia
Misschien is het een idee ;)
Ik zou hem in ieder geval niet het boek geven: "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun. Echt een geweldig boek, maar volgens Kluun veranderen wij in misterieuze wezens op het moment dat we zwanger zijn
Echt een aanrader om als cadeautje aan iemand te geven, maar niet geschikt als je je man wil overhalen
groetjes
Julia
dinsdag 11 maart 2008 om 20:16
Hey Mogalie,
Ik zou mijn vriend niet zo snel een vaderboekje geven. Misschien dat dat juist wel afschrikt. Ik weet niet wat er allemaal in staat, maar kan me voorstellen dat er zoveel instaat waar je als vader aan moet denken. En daar wil een man juist niet aan denken als hij nog geen zwangere vrouw heeft denk ik!
Ik wacht trouwens niet om te gaan trouwen. Roep al jaren dat ik eerst kindje wil proberen te krijgen en dat ik trouwen iets moois vind, maar dat dat wel komt. Ik wil een groot feest geven en niet teveel op de uitgaven willen letten. En t is niet dat we t samen slecht hebben, maar t geld is wel eventjes op na dit nieuwe huis.
Beste vriendinnetje die net bevallen is wilde heel graag tegelijk zwanger proberen te worden. Is maar goed dat ze niet op mij gewacht heeft
Ik wilde wel, maar toen wilde vriendje echt nog niet!Ik heb Babyboom ook gevolgd. Maar dat heb ik alleen gevolgd en hem daar verder niet in meegetrokken. Daar houdt ie helemaal niet van. We hebben wel dat programma gekeken, Baby te huur, maar dat is meer om te zien dat er echt een paar stellen zijn die er niets van kunnen...
Wat jij zegt heeft mijn vriend ook, hij wil er liever niet teveel over praten. Hij weet niet wanneer hij er klaar voor is en kan ook niet zeggen waarom nu niet. Ben wel blij dat ik hem nu meer een datum gegeven heb. Hopelijk denkt ie er dan wat meer over na.. We zien wel.
Wat moet er nog veel gebeuren in jullie huis zeg! Ben zo blij dat dat achter de rug is. Vandaag is de poort in de tuin afgemaakt en slot op gezet en de lamp boven de tafel hangt eindelijk.
Probeer nu net tv boven aan de praat te krijgen. (digitenne ipv casema) maar die doet het natuurlijk weer eens niet. Nou ja even mijn 'technische kennis' er op los laten
Fijne avond!
woensdag 12 maart 2008 om 15:55
@fleurtje:
Ik besef ook echt wel dat ik met mijn gedram niet heel veel verder kom. Maar het vreemde is dat ik er toch steeds weer over begin. Ik zorg alleen wel dat we er geen ruzie over krijgen.
@Mogalie:
Hier gaat alles nog prima. Ook wij zijn bezig met een opknapbeurt van een verdieping bij ons thuis. En het mooie is dat de kamer die in mijn hoofd de babykamer moet worden ook onder handen genomen gaat worden
Ik besef ook echt wel dat ik met mijn gedram niet heel veel verder kom. Maar het vreemde is dat ik er toch steeds weer over begin. Ik zorg alleen wel dat we er geen ruzie over krijgen.
@Mogalie:
Hier gaat alles nog prima. Ook wij zijn bezig met een opknapbeurt van een verdieping bij ons thuis. En het mooie is dat de kamer die in mijn hoofd de babykamer moet worden ook onder handen genomen gaat worden
woensdag 12 maart 2008 om 20:17
Hé dames,
@Mirjam: doet je tv het? Master in Accountancy...pittig! Doe je deeltijd? Nou ja, als je vriend nog wel een hele tijd bezig is, kun jij ook wel rustig aan doen! Doe je het naast een volledige baan? Lijkt me pittig!
@Julia: welke functie krijgt de 'babykamer' nu? En neig je al naar lichtroze of lichtblauwe ;) verf?
Ben net thuis van cursus en morgen en vrijdag heb ik ook nog cursussen, dus ik ga nog even lekker op de bank hangen.
Doei!
@Mirjam: doet je tv het? Master in Accountancy...pittig! Doe je deeltijd? Nou ja, als je vriend nog wel een hele tijd bezig is, kun jij ook wel rustig aan doen! Doe je het naast een volledige baan? Lijkt me pittig!
@Julia: welke functie krijgt de 'babykamer' nu? En neig je al naar lichtroze of lichtblauwe ;) verf?
Ben net thuis van cursus en morgen en vrijdag heb ik ook nog cursussen, dus ik ga nog even lekker op de bank hangen.
Doei!
woensdag 12 maart 2008 om 21:07
woensdag 12 maart 2008 om 21:13
Ik voel me ook echt zo vaak een zeur!!! Zal er wel bijhoren ofzo. Nu zie ik hem anderhalve week niet, dus kan nu even niet zeuren, maar als hij weer thuis is, zal ik wel weer snel mijn mond niet kunnen werken.
Mirjam, goed dat je op schema zit! Ik werk 36 uur per week als ambtenaar bij een gemeente. Lekker 4 x 9 uur en één dagje in de week vrij. Wederhelft is manager in de horeca.
Ik ga naar bed, val bijna om (pffff, lijk wel 65)!
Mirjam, goed dat je op schema zit! Ik werk 36 uur per week als ambtenaar bij een gemeente. Lekker 4 x 9 uur en één dagje in de week vrij. Wederhelft is manager in de horeca.
Ik ga naar bed, val bijna om (pffff, lijk wel 65)!
donderdag 13 maart 2008 om 21:16
Dag allemaal,
Heb deel van de berichten gelezen. Mijn vriend (44) heeft onlangs gezegd 'op dit moment geen behoefte te hebben aan kinderen'. Ik ben 36, uit onderzoek is gebleken dat ik verminderd vruchtbaar ben, en ik merk dat het me ontzettend verdrietig maakt dat hij niet wil. Blijkbaar wil ik het heel graag, zonder ook nog maar over de praktische consequenties te hebben nagedacht. Ik wist ook niet dat ik het zo graag wilde, maar het verdriet om zijn 'nee' is groot. Graag hoor ik het als anderen dit herkennen. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Ik ben ook benieuwd naar de moeders die schreven dat het allemaal veel minder romantisch is dan je denkt: hebben jullie (af en toe) spijt? Zou je, als je in een volgend leven nog eens voor de keus zou staan, opnieuw kiezen voor kinderen?
Alvast bedankt voor jullie reactie.
Heb deel van de berichten gelezen. Mijn vriend (44) heeft onlangs gezegd 'op dit moment geen behoefte te hebben aan kinderen'. Ik ben 36, uit onderzoek is gebleken dat ik verminderd vruchtbaar ben, en ik merk dat het me ontzettend verdrietig maakt dat hij niet wil. Blijkbaar wil ik het heel graag, zonder ook nog maar over de praktische consequenties te hebben nagedacht. Ik wist ook niet dat ik het zo graag wilde, maar het verdriet om zijn 'nee' is groot. Graag hoor ik het als anderen dit herkennen. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Ik ben ook benieuwd naar de moeders die schreven dat het allemaal veel minder romantisch is dan je denkt: hebben jullie (af en toe) spijt? Zou je, als je in een volgend leven nog eens voor de keus zou staan, opnieuw kiezen voor kinderen?
Alvast bedankt voor jullie reactie.
