Kinderen
alle pijlers
Hoeveel kraamvisite is teveel??
vrijdag 4 mei 2007 om 21:46
Hallo dames,
Hier even een verzoek om een referentiekader:
Binnenkort beval ik van mijn tweede kind en ik vond de eerste week na de bevalling vorige keer behoorlijk heftig. Wat ik extra vermoeiend (eigenlijk gewoon helemaal niet leuk) vond na een zware bevalling, was gelijk die visite. En dan bedoel ik niet de buurvrouw, kennissen etc, want die wachten meestal wel even. Maar de opa's en oma's staan wel gelijk op de stoep en daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in, egoïstisch als dat misschien moge klinken.
Daarom zou ik het liefste de eerste dag een uurtje mijn ouders ontvangen en de dag daarna een uurtje de ouders van mijn vriend. Nu valt dit idee bij hem niet helemaal in goede aarde; hij vindt het niet kunnen dat we zijn ouders zouden laten wachten en een uurtje vindt hij ook wel erg kort, ze moeten nl. van ver komen. We komen hier dus niet echt lekker uit...
Nu is mijn vraag: wil ik nu echt onredelijk weinig bezoek en hoe hebben anderen dit gedaan? Ik ben benieuwd...
Hier even een verzoek om een referentiekader:
Binnenkort beval ik van mijn tweede kind en ik vond de eerste week na de bevalling vorige keer behoorlijk heftig. Wat ik extra vermoeiend (eigenlijk gewoon helemaal niet leuk) vond na een zware bevalling, was gelijk die visite. En dan bedoel ik niet de buurvrouw, kennissen etc, want die wachten meestal wel even. Maar de opa's en oma's staan wel gelijk op de stoep en daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in, egoïstisch als dat misschien moge klinken.
Daarom zou ik het liefste de eerste dag een uurtje mijn ouders ontvangen en de dag daarna een uurtje de ouders van mijn vriend. Nu valt dit idee bij hem niet helemaal in goede aarde; hij vindt het niet kunnen dat we zijn ouders zouden laten wachten en een uurtje vindt hij ook wel erg kort, ze moeten nl. van ver komen. We komen hier dus niet echt lekker uit...
Nu is mijn vraag: wil ik nu echt onredelijk weinig bezoek en hoe hebben anderen dit gedaan? Ik ben benieuwd...
zaterdag 5 mei 2007 om 21:18
TO, ik begrijp je wel hoor. Zeker als jullie 1e kindje bij jouw ouders is tijdens de bevalling, vind ik het logisch dat zij eerst komen. Het ligt ook aan de band die je met je schoonouders hebt.
Ik ben na een zwangerschap van 37 weken met een ks bevallen, na 12 uur van weeen na inleiding. (wegens HELLP)
Om 20.00 ben ik bevallen, een uur later pas op de kraamafdeling, en voordat alles onder controle was en we mensen konden bellen was het half 11. Toen had ik dus echt geen zin meer in bezoek.
De volgende ochtend kwam schoonvader binnen met camera in de hand en irritante vragen 'Kijk eens in de camera, hoe voel je je nu?' (boos! Lulhannes, haal dat ding van mijn hoofd)
Nog steeds worden de beelden hiervan tijdens familie-feestjes afgespeeld. Niet echt leuk, want was hardstikke ziek, zag geel en had net een kind gekregen!
schoonmama had nog ff gauw voor de deur van het ziekenhuis een shaggie gerookt en ik dacht dat ik over m'n nek zou gaan toen ze me minutenlang omhelsde. Bleeegggh!
In het ziekenhuis hebben we al het kraambezoek gehad, moest toch nog 4 dagen blijven, en maakten dankbaar gebruik van de bezoektijden en de regel niet meer als 2 tegelijk ;)
eenmaal thuis, de telefoon van de haak en 3 dagen in bed gelegen terwijl we vertroeteld werden door de kraamhulp.
Mocht ik de volgende keer weer een ks krijgen dan doe ik het ongetwijfeld weer zo. En mocht het alleen een poliklinische bevalling worden dan denk ik dat we ons eerst een paar dagen terug trekken voordat we visiste gaan ontvangen. Egoistisch mss, maar het is ons wonder, en daar willen we vooral zelf erg van genieten. (schoon)ouders, vrienden, collega's en vage kennissen kunnen best een paar daagjes wachten...
Mamarleen
Ik ben na een zwangerschap van 37 weken met een ks bevallen, na 12 uur van weeen na inleiding. (wegens HELLP)
Om 20.00 ben ik bevallen, een uur later pas op de kraamafdeling, en voordat alles onder controle was en we mensen konden bellen was het half 11. Toen had ik dus echt geen zin meer in bezoek.
De volgende ochtend kwam schoonvader binnen met camera in de hand en irritante vragen 'Kijk eens in de camera, hoe voel je je nu?' (boos! Lulhannes, haal dat ding van mijn hoofd)
Nog steeds worden de beelden hiervan tijdens familie-feestjes afgespeeld. Niet echt leuk, want was hardstikke ziek, zag geel en had net een kind gekregen!
schoonmama had nog ff gauw voor de deur van het ziekenhuis een shaggie gerookt en ik dacht dat ik over m'n nek zou gaan toen ze me minutenlang omhelsde. Bleeegggh!
In het ziekenhuis hebben we al het kraambezoek gehad, moest toch nog 4 dagen blijven, en maakten dankbaar gebruik van de bezoektijden en de regel niet meer als 2 tegelijk ;)
eenmaal thuis, de telefoon van de haak en 3 dagen in bed gelegen terwijl we vertroeteld werden door de kraamhulp.
Mocht ik de volgende keer weer een ks krijgen dan doe ik het ongetwijfeld weer zo. En mocht het alleen een poliklinische bevalling worden dan denk ik dat we ons eerst een paar dagen terug trekken voordat we visiste gaan ontvangen. Egoistisch mss, maar het is ons wonder, en daar willen we vooral zelf erg van genieten. (schoon)ouders, vrienden, collega's en vage kennissen kunnen best een paar daagjes wachten...
Mamarleen
zaterdag 5 mei 2007 om 21:21
Ik wilde net gaan typen dat ik een interview van Isa Hoes had gelezen, zie ik dat noetnoet dat ook al schreef.
Inderdaad hadden Isa en Antony de eerste week helemaal niemand op visite ook de ouders niet. Was ze heel goed bevallen.
Ik vind eigenlijk net als bijna alle anderen dat je het niet kunt maken om ouders voor te laten gaan op schoonouders.
Kun je niet je kindje bij je ouders door je man laten ophalen, zodat je ouders niet automatisch als eerste komen (of wil je dat eigenlijk wel en is dit de ideale 'reden' om ze die kans te geven?).
Ik kan het me wel goed voorstellen, tussen familie en schoonfamilie zit gewoon verschil.
Toch zou ik bij belangrijke familière gebeurtenissen zorgen dat beide familie gelijke 'rechten' krijgen. Anders komt er waarschijnlijk toch heibel van. En dan denk je misschien achteraf had ik ze nou maar gelijk een uurtje laten komen.
Ik zou dus zeggen dag 1 man, kind en baby. Dag 2 wederzijdse ouders. En dan vanaf dag 3 de kersverse ooms en tantes en verdere belangrijke personen uit jullie leven.
De prestatie en alle gevolgen daarvan komen inderdaad op jou conto, maar het kindje dat geboren gaat worden is net zoveel kleinkind van jou ouders als van je schoonouders.
Enne... baken het van tevoren goed af. Maak afspraken met je man, ouders en schoonouders en de kraamverzorgster. Dan verloopt het vast goed.
Maak je er niet al te druk om van tevoren, want dat kan wel eens meer stress opleveren.
Succes met het nemen van de voor jullie beide juiste beslissingen.
En nog veel belangrijker... geniet van de kraamtijd!!!!
Inderdaad hadden Isa en Antony de eerste week helemaal niemand op visite ook de ouders niet. Was ze heel goed bevallen.
Ik vind eigenlijk net als bijna alle anderen dat je het niet kunt maken om ouders voor te laten gaan op schoonouders.
Kun je niet je kindje bij je ouders door je man laten ophalen, zodat je ouders niet automatisch als eerste komen (of wil je dat eigenlijk wel en is dit de ideale 'reden' om ze die kans te geven?).
Ik kan het me wel goed voorstellen, tussen familie en schoonfamilie zit gewoon verschil.
Toch zou ik bij belangrijke familière gebeurtenissen zorgen dat beide familie gelijke 'rechten' krijgen. Anders komt er waarschijnlijk toch heibel van. En dan denk je misschien achteraf had ik ze nou maar gelijk een uurtje laten komen.
Ik zou dus zeggen dag 1 man, kind en baby. Dag 2 wederzijdse ouders. En dan vanaf dag 3 de kersverse ooms en tantes en verdere belangrijke personen uit jullie leven.
De prestatie en alle gevolgen daarvan komen inderdaad op jou conto, maar het kindje dat geboren gaat worden is net zoveel kleinkind van jou ouders als van je schoonouders.
Enne... baken het van tevoren goed af. Maak afspraken met je man, ouders en schoonouders en de kraamverzorgster. Dan verloopt het vast goed.
Maak je er niet al te druk om van tevoren, want dat kan wel eens meer stress opleveren.
Succes met het nemen van de voor jullie beide juiste beslissingen.
En nog veel belangrijker... geniet van de kraamtijd!!!!
zaterdag 5 mei 2007 om 21:28
Ik snap dit niet hoor. Is de man minder de vader dan de vrouw de moeder? Heeft een moeder 'meer rechten'? Is ze meer familie dan het kind van de vader?
Zo nee, dan zijn beide zijdes van de familie toch gewoon directe familie en niet de een schoon- en de andere 'echte' familie?
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zaterdag 5 mei 2007 om 21:34
Eens met Sjuudiet!
Wat wij hier wel hebben gedaan is met de (zeer leuke, lieve, kordate, kortom super) kraamhulp 3 dagen ingelast waarbij we juist heel veel visite hebben ontvangen.
Zij zorgde dan met vriend voor de beschuiten/koffie/drankjes en dat ik en baby niet te veel aan ons hoofd zouden hebben.
Op deze manier hebben we bijvoorbeeld op 1 dag 14 mensen met in totaal 6 kinderen over de vloer gehad, zonder dat ik daar ''last'' van had.
Voordeel dat de kraamhulp in huis was is ook dat de mensen dan automatisch niet te lang blijven plakken en de kraamhulp ook hintjes kon geven als; moeder moet nu een uurtje rusten e.d.
Op deze manier ben je al gauw door een stroom van visite heen!
Laat ik trouwens voorop stellen dat het natuurlijk wel te gek is dat al die mensen jouw pasgeboren spruitje willen komen bekijken!
Ik heb er vantevoren erg tegenop gezien en achteraf is het gelukkig best meegevallen.
Wat wij hier wel hebben gedaan is met de (zeer leuke, lieve, kordate, kortom super) kraamhulp 3 dagen ingelast waarbij we juist heel veel visite hebben ontvangen.
Zij zorgde dan met vriend voor de beschuiten/koffie/drankjes en dat ik en baby niet te veel aan ons hoofd zouden hebben.
Op deze manier hebben we bijvoorbeeld op 1 dag 14 mensen met in totaal 6 kinderen over de vloer gehad, zonder dat ik daar ''last'' van had.
Voordeel dat de kraamhulp in huis was is ook dat de mensen dan automatisch niet te lang blijven plakken en de kraamhulp ook hintjes kon geven als; moeder moet nu een uurtje rusten e.d.
Op deze manier ben je al gauw door een stroom van visite heen!
Laat ik trouwens voorop stellen dat het natuurlijk wel te gek is dat al die mensen jouw pasgeboren spruitje willen komen bekijken!
Ik heb er vantevoren erg tegenop gezien en achteraf is het gelukkig best meegevallen.
zaterdag 5 mei 2007 om 22:33
Ik denk dat we het hier over een verkeerde interpretatie hebben.
Ik bedoel dat je eigen familie dichterbij je staat als je schoonfamilie. Die heb je immers later leren kennen en daardoor is die band vaak wel hecht, maar minder hecht dan met je eigen ouders waarmee je alles in je leven gedeeld hebt.
Ik kan bijmijn ouders een potje janken als ik daar behoefte aan heb, maar ik zou me zo niet laten gaan bij mijn schoonouders.
Dat verschil bedoel ik.
En zoals ik ook al zei, het kleinkind is evenveel familie en dus even kostbaar voor beide ouders.
zaterdag 5 mei 2007 om 23:18
Even een vraagje, hoop dat jullie een gouden tip hebben!
Ik ben bijna 3wk geleden bevallen, en zit nog steeds midden in de kraamvisites. Nu ben ik inmiddels toegekomen aan de groep, ''collega's, en minder goede vrienden''. Omdat ik iedere 3uur borstvoeding geef, wil ik liever niet dat de bezoek langer dan 2uur blijft. Maar hoe zeg je dat tegen je bezoek??Kijk, ik spreek van te voren een aanvang tijd aan, maar ik vind het ook zo onvriendelijk om meteen ook een vertrek tijd vast te stellen! Al zou ik het graag willen.....;)
Wat moet ik hiermee aan? Ik zie hierdoor erg op tegen mijn bezoekjes! Ik ben nog steeds snel vermoeid, en mijn voedingsplannen vallen in het water!:(
tips??alvast bedankt!
Ik ben bijna 3wk geleden bevallen, en zit nog steeds midden in de kraamvisites. Nu ben ik inmiddels toegekomen aan de groep, ''collega's, en minder goede vrienden''. Omdat ik iedere 3uur borstvoeding geef, wil ik liever niet dat de bezoek langer dan 2uur blijft. Maar hoe zeg je dat tegen je bezoek??Kijk, ik spreek van te voren een aanvang tijd aan, maar ik vind het ook zo onvriendelijk om meteen ook een vertrek tijd vast te stellen! Al zou ik het graag willen.....;)
Wat moet ik hiermee aan? Ik zie hierdoor erg op tegen mijn bezoekjes! Ik ben nog steeds snel vermoeid, en mijn voedingsplannen vallen in het water!:(
tips??alvast bedankt!
zaterdag 5 mei 2007 om 23:26
Hoe moeilijk dat (misschien) ook is: zeggen! Zeg dat je moet voeden. Zeg dat meteen als je de afspraak maakt. Stel dat je om 1500 moet voeden, dan zeg je gewoon dat ze om twaalf uur heel erg welkom zijn, maar dat je om 1400/1500 moet voeden.
Ze zouden sowieso wel een bord voor hun kop hebben als ze langer dan drie uur blijven zitten.
(Maar als je om 1500 moet voeden, zou ik ze dus niet om 1430 laten komen...)
Ze zouden sowieso wel een bord voor hun kop hebben als ze langer dan drie uur blijven zitten.
(Maar als je om 1500 moet voeden, zou ik ze dus niet om 1430 laten komen...)
zaterdag 5 mei 2007 om 23:48
Ik wil hier eigenlijk ook nog wel iets over zeggen.
stel to, jij hebt alleen maar jongens en die groeien op tot prachtige knullen en de meiden komen dan vanzelf.
maar dan zeggen die meiden..."schoonmoeder hoeft vandaag niet meer te komen, alleen mijn eigen moeder en vader is welkom.
sorry, ik vind het niet een beetje egoistisch maar eigenlijk heel veel als ik eerlijk ben.
wat is er nu geweldiger dan je kind kunnen laten zien aan ouders/schoonouders als je net bevallen bent.
er is niemand maar dan ook niemand die zo trots zijn op die kleine wezentjes als opa en oma.
off topic...ik zou willen dat ik mijn moeder nog kon bellen om te vertellen dat ze weer oma geworden was...wat koester ik die momenten nu.
ik heb ze er gelukkig nog bij gehad bij mijn twee geboortes van onze kinderen..maar ze is eind vorig jaar helaas overleden.
daarom ligt dit bij mij heel gevoelig en wil ik maar al te graag duidelijk maken dat dit juist hele mooie momenten zijn om te delen OOK met je schoonouders!!!
stel to, jij hebt alleen maar jongens en die groeien op tot prachtige knullen en de meiden komen dan vanzelf.
maar dan zeggen die meiden..."schoonmoeder hoeft vandaag niet meer te komen, alleen mijn eigen moeder en vader is welkom.
sorry, ik vind het niet een beetje egoistisch maar eigenlijk heel veel als ik eerlijk ben.
wat is er nu geweldiger dan je kind kunnen laten zien aan ouders/schoonouders als je net bevallen bent.
er is niemand maar dan ook niemand die zo trots zijn op die kleine wezentjes als opa en oma.
off topic...ik zou willen dat ik mijn moeder nog kon bellen om te vertellen dat ze weer oma geworden was...wat koester ik die momenten nu.
ik heb ze er gelukkig nog bij gehad bij mijn twee geboortes van onze kinderen..maar ze is eind vorig jaar helaas overleden.
daarom ligt dit bij mij heel gevoelig en wil ik maar al te graag duidelijk maken dat dit juist hele mooie momenten zijn om te delen OOK met je schoonouders!!!
zondag 6 mei 2007 om 09:44
Ik snap wat je bedoelt, maar juist dat wat jij beschrijft geldt omgekeerd toch ook voor de vader? Bij hem staat zijn familie dichter bij hem dan zijn schoonfamilie. En juist daarom vind ik dat hij net zoveel recht heeft op zijn ouders die bij zijn pasgeboren baby komen kijken en die hem komen feliciteren.
zondag 6 mei 2007 om 09:47
Ik voedde gewoon waar de visite bij was, maar als je dat niet wilt zou ik het gewoon zeggen. Zeggen zodra je kindje gaat huilen of andere tekenen van honger geeft dat je moet voeden en dat je dat graag in alle rust doet.
"O, ik hoor haar/hem, ze/hij moet zo eten. Ik zal haar/hem even pakken zodat jullie haar/hem nog even kunnen zien voordat jullie gaan." oid. Je kunt er nog een: "Ze/hij is snel afgeleid dus ik voed graag in alle rust" aanvast plakken.
Niets raars aan.
zondag 6 mei 2007 om 10:49
zondag 6 mei 2007 om 10:56
quote: scheila reageerde
off topic...ik zou willen dat ik mijn moeder nog kon bellen om te vertellen dat ze weer oma geworden was...wat koester ik die momenten nu.
ik heb ze er gelukkig nog bij gehad bij mijn twee geboortes van onze kinderen..maar ze is eind vorig jaar helaas overleden.
daarom ligt dit bij mij heel gevoelig en wil ik maar al te graag duidelijk maken dat dit juist hele mooie momenten zijn om te delen OOK met je schoonouders!!! Mijn moeder is een maand voor de bevalling van mijn eerste (en tot nogtoe enige) overleden, en nog steeds vind ik wat ik hiervoor heb gezegd. Heeft er voor mij nl niet zoveel mee te maken.
off topic...ik zou willen dat ik mijn moeder nog kon bellen om te vertellen dat ze weer oma geworden was...wat koester ik die momenten nu.
ik heb ze er gelukkig nog bij gehad bij mijn twee geboortes van onze kinderen..maar ze is eind vorig jaar helaas overleden.
daarom ligt dit bij mij heel gevoelig en wil ik maar al te graag duidelijk maken dat dit juist hele mooie momenten zijn om te delen OOK met je schoonouders!!! Mijn moeder is een maand voor de bevalling van mijn eerste (en tot nogtoe enige) overleden, en nog steeds vind ik wat ik hiervoor heb gezegd. Heeft er voor mij nl niet zoveel mee te maken.
zondag 6 mei 2007 om 11:09
Het is toch iets geks..al die vrouwen met hun schoonmoeder/schoonouders. Het lijkt of we in die richting bij vlagen stuken minder tolerant zijn!
De laatste dagen van mijn zwangerschap logeerde mijn moeder bij mij in huis, geen ideale situatie maar omdat de medische rompslomp rondom Mops nogal spannend was, zeg maar, wilde ze me niet alleen laten.
Met haar, maar ook met mijn vader (ouders gescheiden) en schoonouders hadden we duidelijk en dringend afgesproken dat Mansey hen na de keizersnede op de hoogte zou houden, maar dat ze pas mochten komen wanneer wij het zeiden, omdat we onze dochter eerst zelf wilden "begroeten".
Toen ik bevallen was van Mopsey, lag ik op de verkoever bij te komen. De verpleegster kwam mij halen, want ze kon Mansey niet vinden (gewoonlijk halen ze de vrouw samen met de man op). Die bleek buiten uitgebreid aan het bellen zijn geweest, en gelukkig kwamen we hem op de gang tegen, anders zou ik Mopsey in mijn eentje voor het eerst gezien hebben (langer wachten ging écht niet, ik was zo gruwelijk gelukkig dat ze leefde).
Terwijl ik net Mopsey voor het eerst via de couveusedeurtjes aanraakte, stond mijn moeder ineens op de kinderafdeling, in alle staten. Ze was zo bezorgd geweest, dat ze al die tijd op de afdeling verloskunde heen en weer had ge-ijsbeerd omdat het zo lang duurde. Na het telefoontje van Mansey was ze samen met mijn stiefvader meteen naar de kinder-IC gekomen. Tranen met tuiten.
Tien minuten later klopte mijn vader en stiefmoeder op de deur van de couveuse-kamer. Die bleek ook al onderweg te zijn geweest, en Mansey had maar gezegd dat ze al mochten komen want anders was het zo zielig.
En hoppetaaa, mijn moeder en man de deur uit (zichtbaar wachtend op de gang), mijn vader en stiefmoeder naar binnen. Mijn vader met een fototoestel op zijn snuit geplakt, foto's makend van alles. Fijn als je zelf nog in je operatiehemd ligt....gelukkig zijn alle foto's mislukt omdat hij van emotie zo ontzettend trilde!
Tegen deze tijd was ik zo uitgeput, dat ik na zelf maar summier met Mopsey samen geweest te zijn, me naar mijn kamer liet brengen. Twee uur later verschenen mijn schoonouders, toen was ik gelukkig opgefrist en bijgetankt. Bleek dat ze het voorgaande halve uur met Mansey bij Mopsey waren geweest, op de couveuseafdeling. Rustig hadden ze eerst kenninsgemaakt met hun kleindochter, zonder dat ik het wist (vroeg me wel af waarom ik Mansey steeds maar niet zag.....). Vol liefde vertelde mijn schoonmoeder dat ze het zo leuk vond dat Mopsey rode haartjes had....
Rode haartjes???!!!??? Dat wist ik zelf geeneens... Had haar slechts heel even met mutsje op gezien. De rest van de tijd hingen er andere mensen in mijn zicht!!
En op dat moment vond ik dat dus het allerergste....dat mijn schoonmoeder eerder de haartjes van Mops had gezien dan ik. Dat mijn vader en moeder zich aan geen enkele "regel" hadden gehouden, dat Mansey totaal geen rekening hield met mij...ach, dat was ik zo vergeten, maar dat mijn schoonmoeder eerder de haartjes van Mopsey zag, daar ben ik maanden nijdig over geweest!!! Heel onrechtvaardig.
De rest van de vier dagen in het ziekenhuis, showde Mansey vol trots zijn dochter. Mijn kamer was een Bart Smit-filiaal, en dagelijks had ik urenlang bezoek (vanwege een 1-persoonskamer mocht dit). Omdat Mansey dat zo fijn vond, zei ik er niets van...zelfs niet toen er 5 drukke vrienden om mijn bed heen moppen tapten.
En bij thuiskomst was het bezoek er eerder dan de kraamhulp....
Een volgende komt er waarschijnlijk niet, maar ik weet wel dat ik het een volgende keer heel anders zou hebben aangepakt...;
-Opa's en oma's na een paar uur even kennis maken en daarna weer weg. Helemaal weg, ook niet in hjuis rondhangen want dat geeft ook onrust.
- De eerste twee weken alleen naaste familie en allerallerallerbeste vriendjes, en 1 bezoekje per dag.
-Strenge tijdslimiet aan kraambezoek, en daadwerkelijk aangeven wanneer ze weg moeten.
- Hooguit vier dagen per week een kraambezoek, andere dagen vrijhouden.
- En selectief zijn wie er op kraambezoek komt. De buurvrouw van mijn tante kan nog zo dol zijn op baby's, maar baby zijn ze nog een jaar...
Streng en duidelijk.
Maar in die kraamtijd is er maar 1 ding echt belangrijk, en dat is het gezin zelf. De rest...De rest is, hoe hard dat ook klinke moge, secundair. ook opa's en oma's.
De laatste dagen van mijn zwangerschap logeerde mijn moeder bij mij in huis, geen ideale situatie maar omdat de medische rompslomp rondom Mops nogal spannend was, zeg maar, wilde ze me niet alleen laten.
Met haar, maar ook met mijn vader (ouders gescheiden) en schoonouders hadden we duidelijk en dringend afgesproken dat Mansey hen na de keizersnede op de hoogte zou houden, maar dat ze pas mochten komen wanneer wij het zeiden, omdat we onze dochter eerst zelf wilden "begroeten".
Toen ik bevallen was van Mopsey, lag ik op de verkoever bij te komen. De verpleegster kwam mij halen, want ze kon Mansey niet vinden (gewoonlijk halen ze de vrouw samen met de man op). Die bleek buiten uitgebreid aan het bellen zijn geweest, en gelukkig kwamen we hem op de gang tegen, anders zou ik Mopsey in mijn eentje voor het eerst gezien hebben (langer wachten ging écht niet, ik was zo gruwelijk gelukkig dat ze leefde).
Terwijl ik net Mopsey voor het eerst via de couveusedeurtjes aanraakte, stond mijn moeder ineens op de kinderafdeling, in alle staten. Ze was zo bezorgd geweest, dat ze al die tijd op de afdeling verloskunde heen en weer had ge-ijsbeerd omdat het zo lang duurde. Na het telefoontje van Mansey was ze samen met mijn stiefvader meteen naar de kinder-IC gekomen. Tranen met tuiten.
Tien minuten later klopte mijn vader en stiefmoeder op de deur van de couveuse-kamer. Die bleek ook al onderweg te zijn geweest, en Mansey had maar gezegd dat ze al mochten komen want anders was het zo zielig.
En hoppetaaa, mijn moeder en man de deur uit (zichtbaar wachtend op de gang), mijn vader en stiefmoeder naar binnen. Mijn vader met een fototoestel op zijn snuit geplakt, foto's makend van alles. Fijn als je zelf nog in je operatiehemd ligt....gelukkig zijn alle foto's mislukt omdat hij van emotie zo ontzettend trilde!
Tegen deze tijd was ik zo uitgeput, dat ik na zelf maar summier met Mopsey samen geweest te zijn, me naar mijn kamer liet brengen. Twee uur later verschenen mijn schoonouders, toen was ik gelukkig opgefrist en bijgetankt. Bleek dat ze het voorgaande halve uur met Mansey bij Mopsey waren geweest, op de couveuseafdeling. Rustig hadden ze eerst kenninsgemaakt met hun kleindochter, zonder dat ik het wist (vroeg me wel af waarom ik Mansey steeds maar niet zag.....). Vol liefde vertelde mijn schoonmoeder dat ze het zo leuk vond dat Mopsey rode haartjes had....
Rode haartjes???!!!??? Dat wist ik zelf geeneens... Had haar slechts heel even met mutsje op gezien. De rest van de tijd hingen er andere mensen in mijn zicht!!
En op dat moment vond ik dat dus het allerergste....dat mijn schoonmoeder eerder de haartjes van Mops had gezien dan ik. Dat mijn vader en moeder zich aan geen enkele "regel" hadden gehouden, dat Mansey totaal geen rekening hield met mij...ach, dat was ik zo vergeten, maar dat mijn schoonmoeder eerder de haartjes van Mopsey zag, daar ben ik maanden nijdig over geweest!!! Heel onrechtvaardig.
De rest van de vier dagen in het ziekenhuis, showde Mansey vol trots zijn dochter. Mijn kamer was een Bart Smit-filiaal, en dagelijks had ik urenlang bezoek (vanwege een 1-persoonskamer mocht dit). Omdat Mansey dat zo fijn vond, zei ik er niets van...zelfs niet toen er 5 drukke vrienden om mijn bed heen moppen tapten.
En bij thuiskomst was het bezoek er eerder dan de kraamhulp....
Een volgende komt er waarschijnlijk niet, maar ik weet wel dat ik het een volgende keer heel anders zou hebben aangepakt...;
-Opa's en oma's na een paar uur even kennis maken en daarna weer weg. Helemaal weg, ook niet in hjuis rondhangen want dat geeft ook onrust.
- De eerste twee weken alleen naaste familie en allerallerallerbeste vriendjes, en 1 bezoekje per dag.
-Strenge tijdslimiet aan kraambezoek, en daadwerkelijk aangeven wanneer ze weg moeten.
- Hooguit vier dagen per week een kraambezoek, andere dagen vrijhouden.
- En selectief zijn wie er op kraambezoek komt. De buurvrouw van mijn tante kan nog zo dol zijn op baby's, maar baby zijn ze nog een jaar...
Streng en duidelijk.
Maar in die kraamtijd is er maar 1 ding echt belangrijk, en dat is het gezin zelf. De rest...De rest is, hoe hard dat ook klinke moge, secundair. ook opa's en oma's.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 6 mei 2007 om 13:23
mimsey
mijn nekharen gingen overeind staan van je verhaal!! :o
heb er geen woorden voor!
Mijn ouders hebben zich ook niet zo voorbeeldig gedragen helaas...
Ik ben 3wk geleden s'ochtens bevallen. Savonds kwamen mijn ouders langs.
Mijn vader had zijn grote paparazzi fototoestel meegenomen, en maakte tig kiekjes van de kleine. Op zich prima.
Maar op een gegeven moment was ik er flauw van! De hele tijd flitsen en druk gedoe om mijn mannetje heen! Ook werden er foto's van mij gemaakt, waar ik helemaal geen trek en puf voor had. Dus ik vroeg of hij wilde stoppen! Wat deed mijn vader? ging hij stiekum kiekjes maken als ik even niet keek!:@ Geen respect dus.
Maar nu het ergste!!!! Mijn moeder heeft het gepresteerd om tot 2x toe de naam van ons kindje af te keuren!!! 1x in het kraambed!!!;( en de tweede keer aan de telefoon de volgende dag!
Ik heb hier veel verdriet van gehad, en nam dit mijn moeder behoorlijk kwalijk! Mijn vader daarin tegen vond dat ik mij aanstelde, en dat ik niet zo boos moest zijn op mijn moeder!!(???)
Omdat ik in mijn 1ste dagen van mijn kraamtijd zat, en geen puf had om hier nog langer met ze in discussie te gaan, heb ik gezegd dat als ze mij niet zouden begrijpen, ik liever geen contact meer met ze wilde hebben.Ik had het tenslote wel wat anders aan mijn hoofd! Zegt mijn vader, o.k, dan maar geen contact meer!!!
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb nu al bijna 2week niets meer van mijn ouders gehoord. Mijn moeder zou straks gaan oppassen, maar dit gaat dus nu ook een probleem worden....Mijn afgelopen 2kraamweken stonden dan ook in het teken van onbegrip,verdriet, en zorgen over de opvang van ons kindje straks....
Daarom trok deze topic titel mij ook zo aan omdat ik duidelijk wil maken dat je moet genieten van je kraamtijd, en het niet moet laten verpesten door derden!
mijn nekharen gingen overeind staan van je verhaal!! :o
heb er geen woorden voor!
Mijn ouders hebben zich ook niet zo voorbeeldig gedragen helaas...
Ik ben 3wk geleden s'ochtens bevallen. Savonds kwamen mijn ouders langs.
Mijn vader had zijn grote paparazzi fototoestel meegenomen, en maakte tig kiekjes van de kleine. Op zich prima.
Maar op een gegeven moment was ik er flauw van! De hele tijd flitsen en druk gedoe om mijn mannetje heen! Ook werden er foto's van mij gemaakt, waar ik helemaal geen trek en puf voor had. Dus ik vroeg of hij wilde stoppen! Wat deed mijn vader? ging hij stiekum kiekjes maken als ik even niet keek!:@ Geen respect dus.
Maar nu het ergste!!!! Mijn moeder heeft het gepresteerd om tot 2x toe de naam van ons kindje af te keuren!!! 1x in het kraambed!!!;( en de tweede keer aan de telefoon de volgende dag!
Ik heb hier veel verdriet van gehad, en nam dit mijn moeder behoorlijk kwalijk! Mijn vader daarin tegen vond dat ik mij aanstelde, en dat ik niet zo boos moest zijn op mijn moeder!!(???)
Omdat ik in mijn 1ste dagen van mijn kraamtijd zat, en geen puf had om hier nog langer met ze in discussie te gaan, heb ik gezegd dat als ze mij niet zouden begrijpen, ik liever geen contact meer met ze wilde hebben.Ik had het tenslote wel wat anders aan mijn hoofd! Zegt mijn vader, o.k, dan maar geen contact meer!!!
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb nu al bijna 2week niets meer van mijn ouders gehoord. Mijn moeder zou straks gaan oppassen, maar dit gaat dus nu ook een probleem worden....Mijn afgelopen 2kraamweken stonden dan ook in het teken van onbegrip,verdriet, en zorgen over de opvang van ons kindje straks....
Daarom trok deze topic titel mij ook zo aan omdat ik duidelijk wil maken dat je moet genieten van je kraamtijd, en het niet moet laten verpesten door derden!
zondag 6 mei 2007 om 14:00
Wat jammer dat dit allemaal zo moet zeg. En dat er - zelfs als er regels gesteld worden - men zich daar niet aan houdt.
Hier ging het gelukkig wél goed (ja, dat kan dus ook ;))
samen met mijn man - voordat we gingen bellen - afgesproken hoelaat we
wilden dat onze ouders kwamen (we hebben eerst nog geslapen bij de
tweede) en die zijn niet al te lang geweest. Schoonouders idemdito. Na
een half uurtje op de kamer zijn ze beneden koffie gaan drinken obv de
kraamhulp.
Vooral bij de eerste had mijn moeder ook nogal de nijging om over
grenzen te gaan (zo wilde ze graag bij de bevalling zijn, daar heeft ze
wel over door lopen zagen) maar we zijn gewoon duidelijk geweest. Nee
is nee.
En binnen die nee = nee marge is ook ruimte genoeg voor fatsoen; ik
vind dat je aan jezelf moet denken, maar een klein beetje rekening
houden met spannende (schoon) ouders mag ook wel. Geef ze de kans om de
eerste dag hun kleinkind te zien. Maar stel een grens. Laat desnoods je
kraamhulp 'helpen' (die zijn daar erg goed in) en vooral; trek één lijn
met je partner.
Hier ging het gelukkig wél goed (ja, dat kan dus ook ;))
samen met mijn man - voordat we gingen bellen - afgesproken hoelaat we
wilden dat onze ouders kwamen (we hebben eerst nog geslapen bij de
tweede) en die zijn niet al te lang geweest. Schoonouders idemdito. Na
een half uurtje op de kamer zijn ze beneden koffie gaan drinken obv de
kraamhulp.
Vooral bij de eerste had mijn moeder ook nogal de nijging om over
grenzen te gaan (zo wilde ze graag bij de bevalling zijn, daar heeft ze
wel over door lopen zagen) maar we zijn gewoon duidelijk geweest. Nee
is nee.
En binnen die nee = nee marge is ook ruimte genoeg voor fatsoen; ik
vind dat je aan jezelf moet denken, maar een klein beetje rekening
houden met spannende (schoon) ouders mag ook wel. Geef ze de kans om de
eerste dag hun kleinkind te zien. Maar stel een grens. Laat desnoods je
kraamhulp 'helpen' (die zijn daar erg goed in) en vooral; trek één lijn
met je partner.
zondag 6 mei 2007 om 14:09
Mimsey - ik kan me je gevoelens goed voorstellen!
Framboos81 - wat jou ouders doen heb ik gewoon geen woorden voor*;
Mijn anekdote :
In het ziekenhuis ongeveer 5 min na de bevalling komt er een zuster van de gang met de vraag of er al familie bij mag komen. :? Die hadden we nog niet eens gebeld! het bleken schoonbroer en vriendin te zijn die meedeelden zelf het eerst huiltje gehoord te hebben omdat ze tijdens de bevalling al aanwezig waren! Ik heb het allemaal over me heen laten komen, maar kwam daardoor totaal niet aan mezelf toe want na een kwartier stond de rest al op de stoep, om precies te zijn waren we nu met 12 mensen en wij 3 en man ik en beeb niet meegeteld!
Ik heb mn beschuit met muisjes afgestaan aan bezoek en in het ziekenhuis waren ze er ook niet blij mee, volgende x gaat het echt anders!
Framboos81 - wat jou ouders doen heb ik gewoon geen woorden voor*;
Mijn anekdote :
In het ziekenhuis ongeveer 5 min na de bevalling komt er een zuster van de gang met de vraag of er al familie bij mag komen. :? Die hadden we nog niet eens gebeld! het bleken schoonbroer en vriendin te zijn die meedeelden zelf het eerst huiltje gehoord te hebben omdat ze tijdens de bevalling al aanwezig waren! Ik heb het allemaal over me heen laten komen, maar kwam daardoor totaal niet aan mezelf toe want na een kwartier stond de rest al op de stoep, om precies te zijn waren we nu met 12 mensen en wij 3 en man ik en beeb niet meegeteld!
Ik heb mn beschuit met muisjes afgestaan aan bezoek en in het ziekenhuis waren ze er ook niet blij mee, volgende x gaat het echt anders!
zondag 6 mei 2007 om 20:53
Jeetje, dit geeft in ieder geval wel stof tot nadenken. Ik vind het toch wel een teken dat de meeste schrijfsters het niet vinden kunnen om de schoonouders te laten wachten, aan de andere kant zie ik nu ook waar het onvoldoende stellen van grenzen toe kan leiden - je offert je eigen welbevinden op voor het gemak/vermaak van een ander en dat kan natuurlijk ook nooit de bedoeling zijn. Ik ga zeker met beide kanten hiervan rekening houden.
Ik denk dat me er niet te druk over zal maken; mocht ik een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven, dan kunnen mijn ouders s'avonds op het bezoekuur komen en dat doen mijn schoonouders toch niet, die willen s'avonds niet zo ver rijden. Die kunnen dan de volgende dag s'ochtends/s'middags bij ons thuis komen. En mocht ik toch gelijk naar huis gaan en er nog ruim voldoende tijd zijn voor iedereen om langs te komen, dan moet dat maar tegelijk. Ik blijf dan lekker in mijn bed, dus dan zullen ze automatisch niet te lang blijven plakken. En anders is er altijd de kv nog. En ik denk dat ik de 2 dagen erna misschien wel vrij plan, broers met aanhang moeten dan maar even wachten.
Over kraambezoek dat blijft plakken (ivm voedingen); ik las ooit dat je bij het maken van de afspraak al zoiets kunt zeggen van: "leuk, dat zet ik jullie op de kalender van 12-13 uur (of tot 14 uur, wat je wilt)." Voor mijn part zeg je erbij dat je buiten die tijden bezig bent met de verzorging en voeding van je baby; het is niet dat het mensen niet kan schelen, maar ze denken er gewoon niet aan. Tenslotte zitten zij (meestal) niet in de kleine baby's... En een vriendin van mij die zei het ook gewoon: "het is nu tijd om de kleine te gaan voeden". Dan gingen ze wel
En voor framboosje: ik weet niet of er nog meer speelt bij jullie in de familie (dit soort dingen staan zelden op zichzelf), maar het lijkt me toch heel zonde om deze gelukkige tijd door een uit de hand gelopen ruzie te laten overschaduwen, voor beide partijen. Ik hoop dat je het gauw weer goed kunt maken met je ouders en dat zij jouw keuzes inzake de naam van je kindje, foto's maken of wat dan ook respecteren. Succes!
Ik denk dat me er niet te druk over zal maken; mocht ik een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven, dan kunnen mijn ouders s'avonds op het bezoekuur komen en dat doen mijn schoonouders toch niet, die willen s'avonds niet zo ver rijden. Die kunnen dan de volgende dag s'ochtends/s'middags bij ons thuis komen. En mocht ik toch gelijk naar huis gaan en er nog ruim voldoende tijd zijn voor iedereen om langs te komen, dan moet dat maar tegelijk. Ik blijf dan lekker in mijn bed, dus dan zullen ze automatisch niet te lang blijven plakken. En anders is er altijd de kv nog. En ik denk dat ik de 2 dagen erna misschien wel vrij plan, broers met aanhang moeten dan maar even wachten.
Over kraambezoek dat blijft plakken (ivm voedingen); ik las ooit dat je bij het maken van de afspraak al zoiets kunt zeggen van: "leuk, dat zet ik jullie op de kalender van 12-13 uur (of tot 14 uur, wat je wilt)." Voor mijn part zeg je erbij dat je buiten die tijden bezig bent met de verzorging en voeding van je baby; het is niet dat het mensen niet kan schelen, maar ze denken er gewoon niet aan. Tenslotte zitten zij (meestal) niet in de kleine baby's... En een vriendin van mij die zei het ook gewoon: "het is nu tijd om de kleine te gaan voeden". Dan gingen ze wel
En voor framboosje: ik weet niet of er nog meer speelt bij jullie in de familie (dit soort dingen staan zelden op zichzelf), maar het lijkt me toch heel zonde om deze gelukkige tijd door een uit de hand gelopen ruzie te laten overschaduwen, voor beide partijen. Ik hoop dat je het gauw weer goed kunt maken met je ouders en dat zij jouw keuzes inzake de naam van je kindje, foto's maken of wat dan ook respecteren. Succes!
zondag 6 mei 2007 om 21:02
Zoals Morrie als zegt is voor de vader toch de schoonfamilie de 'dichtsbijzijnde' familie? En de vader is toch net zozeer 1e rangs familie van de baby als jij? Eigenlijk is het al raar dat je de ene familie 'schoonfamilie' noemt en de andere 'familie'. Alleen die benaming al geeft een verschil aan dat er volgens mij niet is. Dat wil zeggen, niet voor de baby.
Ik snap best wat je bedoelt uiteraard, dat jij je fijner voelt bij je eigen familie, maar het gaat niet alleen om jou, maar ook om je partner en om jullie kindje.
Mijn schoonfamilie kon er trouwens helemaal niet bij zijn na de bevalling. Ze wonen in Noord Afrika en er is weinig geld en een visum krijgen is erg moeilijk, zelfs voor zoiets als het krijgen van een kind. ik had hen er graag bij gehad:(
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 6 mei 2007 om 21:06
Nee, ik bedoelde de visite - of dat nu je eigen ouders zijn of wie dan ook. Je eerste momenten met de baby moeten je niet ontnomen worden door gelijk een enorme aanloop, tenzij je dat leuk vindt natuurlijk.
Mijn schoonouders wilden vorige keer graag gebeld worden als we naar het ziekenhuis gingen, dat hebben we toen niet gedaan, maar omdat mijn vriend toen de baby er was (in de nacht) wel de voicemail had ingesproken, stonden ze dus toch zo vroeg op de stoep. Nu wordt mijn bevalling ingeleid op een vastgestelde datum (tenzij het anders loopt natuurlijk) en daar hebben we (helaas) geen geheim van gemaakt. Maar ik denk het wel zo af te spreken dat we wel bellen als we thuis zijn met de baby, dan wordt het iig geen verrassingsbezoek meer en hebben wij nog even de tijd.
Mijn schoonouders wilden vorige keer graag gebeld worden als we naar het ziekenhuis gingen, dat hebben we toen niet gedaan, maar omdat mijn vriend toen de baby er was (in de nacht) wel de voicemail had ingesproken, stonden ze dus toch zo vroeg op de stoep. Nu wordt mijn bevalling ingeleid op een vastgestelde datum (tenzij het anders loopt natuurlijk) en daar hebben we (helaas) geen geheim van gemaakt. Maar ik denk het wel zo af te spreken dat we wel bellen als we thuis zijn met de baby, dan wordt het iig geen verrassingsbezoek meer en hebben wij nog even de tijd.
zondag 6 mei 2007 om 21:13
Ik denk dat je moet doen wat goed voelt. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Ik heb expres mijn ouders en zusjes met aanhang en ook mijn schoonouders en zusje de eerste dag laten komen. Een uurtje. Niet langer. Gelukkig was ik helemaal hyper dus kon ik het prima hebben. Ik heb daarna wel aangegeven dat die eerste week verder voor mijn vriend en mij was. Als ik mensen wilde zien, belde ik ze zelf wel.
En dat was heerlijk! Lekker bijgekomen, de eerste kraamtranen voorbij, paar goede vrienden en vriendinnen wilde ik eigenlijk al vrij snel zien. En af en toe de ouders ook.
Dit voelde voor mij goed en mijn vriend die kon zich daar wel in vinden.
Persoonlijk kan ik me voorstellen dat je vriend/man (weet ik even niet meer) zijn ouders er die eerste dag ook bij wil hebben, hij is toch ook papa geworden en "natuurlijk" wil hij dat delen met zijn ouders!
Ik heb expres mijn ouders en zusjes met aanhang en ook mijn schoonouders en zusje de eerste dag laten komen. Een uurtje. Niet langer. Gelukkig was ik helemaal hyper dus kon ik het prima hebben. Ik heb daarna wel aangegeven dat die eerste week verder voor mijn vriend en mij was. Als ik mensen wilde zien, belde ik ze zelf wel.
En dat was heerlijk! Lekker bijgekomen, de eerste kraamtranen voorbij, paar goede vrienden en vriendinnen wilde ik eigenlijk al vrij snel zien. En af en toe de ouders ook.
Dit voelde voor mij goed en mijn vriend die kon zich daar wel in vinden.
Persoonlijk kan ik me voorstellen dat je vriend/man (weet ik even niet meer) zijn ouders er die eerste dag ook bij wil hebben, hij is toch ook papa geworden en "natuurlijk" wil hij dat delen met zijn ouders!
