Kinderen
alle pijlers
huilbaby/ jengelbaby
vrijdag 15 juni 2007 om 21:24
Oke daar gaat ie dan...
Ik heb een beroerde zwangerschap gehad, 4 a 5 keer een urineweg infect waarvoor AB, luchtweginf waarvoor prednisolon.
Hellp syndroom met 34 week, waarvoor ingeleid en uiteindelijk onder algehele narcose via een sectio bevallen van mijn kleine meid met 36 week.
Eerste 14 week een huilbaby, waarover het cb steeds zei prematuurtjes huilen nou eenmaal veel, dit bleek dus na 14 week te komen door reflux. Medicijnen daarvoor gekregen...toen werd het veel beter.
Verder is ze altijd al een jengelige meid geweest, maar ze had ook haar goede momenten.
Tegenwoordig niet meer....ze jengelt zodra ze wakker is en zolang ze wakker is. Jengelen gaat over in huilen en huilen gaat over in krijsen....
De HELE dag door. Dit afgelopen week ter sprake gebracht bij cb, maar deze nam ons weer eens niet serieus en zei dat alle kinderen zo zijn....pffff...
Ondertussen trek ik het eigenlijk niet meer....ik weet niet wat ik met haar aan moet....
Voorbeeld: we staan op s' ochtends op en ik leg haar op de commode voor een schone luier en ze krijst direct als een grote, we gaaan naar beneden en ik leg haar in de box om er wat brood uit te leggen en ze begint weer vreselijk te krijsen. Ik zet haar in de stoel en ze jengelt, huilt , krijst.
Als ik haar oppak wurmt ze zich los, en wil ze weet ik veel wat....vaak helmaal niks.....
Ze slaapt wel goed, niet veel overdag, maar s nachts meestal in 1 keer door.
Een lich oorzaak kan ik zelf niet vinden, krijg echt het idee dat ze een zinnig meisje is, alleen gaat het er aan de andere kant bij mij niet in dat een kind om niks 12 uur lang kan huilen/ jengelen...
Mijn vriend en ik zijn ondertussen radeloos, geagiteerd, vermoeid en alles wat erbij hoort.
Kan dit alles echt horen bij een meisje van 9 maand 1 week, of is er iets loos???
Herkent iemand van jullie dit?
Ik zit erover te denken om maandag langs mijn HA te gaan, want aan het cb heb ik echt drie keer niks.
Alvast bedankt en groetjes van een radeloze Amy
Ik heb een beroerde zwangerschap gehad, 4 a 5 keer een urineweg infect waarvoor AB, luchtweginf waarvoor prednisolon.
Hellp syndroom met 34 week, waarvoor ingeleid en uiteindelijk onder algehele narcose via een sectio bevallen van mijn kleine meid met 36 week.
Eerste 14 week een huilbaby, waarover het cb steeds zei prematuurtjes huilen nou eenmaal veel, dit bleek dus na 14 week te komen door reflux. Medicijnen daarvoor gekregen...toen werd het veel beter.
Verder is ze altijd al een jengelige meid geweest, maar ze had ook haar goede momenten.
Tegenwoordig niet meer....ze jengelt zodra ze wakker is en zolang ze wakker is. Jengelen gaat over in huilen en huilen gaat over in krijsen....
De HELE dag door. Dit afgelopen week ter sprake gebracht bij cb, maar deze nam ons weer eens niet serieus en zei dat alle kinderen zo zijn....pffff...
Ondertussen trek ik het eigenlijk niet meer....ik weet niet wat ik met haar aan moet....
Voorbeeld: we staan op s' ochtends op en ik leg haar op de commode voor een schone luier en ze krijst direct als een grote, we gaaan naar beneden en ik leg haar in de box om er wat brood uit te leggen en ze begint weer vreselijk te krijsen. Ik zet haar in de stoel en ze jengelt, huilt , krijst.
Als ik haar oppak wurmt ze zich los, en wil ze weet ik veel wat....vaak helmaal niks.....
Ze slaapt wel goed, niet veel overdag, maar s nachts meestal in 1 keer door.
Een lich oorzaak kan ik zelf niet vinden, krijg echt het idee dat ze een zinnig meisje is, alleen gaat het er aan de andere kant bij mij niet in dat een kind om niks 12 uur lang kan huilen/ jengelen...
Mijn vriend en ik zijn ondertussen radeloos, geagiteerd, vermoeid en alles wat erbij hoort.
Kan dit alles echt horen bij een meisje van 9 maand 1 week, of is er iets loos???
Herkent iemand van jullie dit?
Ik zit erover te denken om maandag langs mijn HA te gaan, want aan het cb heb ik echt drie keer niks.
Alvast bedankt en groetjes van een radeloze Amy
vrijdag 15 juni 2007 om 21:47
He jeetje Amy, *;
Waarom ga je niet met haar naar de huisarts?! Als jullie er nu zo door heen zitten, dan is dat toch de juiste weg?
Ik herken het helemaal niet, wat je omschrijft.
Er zullen ontwijfeld meer reacties komen op je topic, maar ik lees hier iedere keer positieve ervaringen over de osteopaat of misschien de manueel therapeut. Misschien kunnen zij ook iets voor je betekenen.
Heel veel *;. Hang in there!
Waarom ga je niet met haar naar de huisarts?! Als jullie er nu zo door heen zitten, dan is dat toch de juiste weg?
Ik herken het helemaal niet, wat je omschrijft.
Er zullen ontwijfeld meer reacties komen op je topic, maar ik lees hier iedere keer positieve ervaringen over de osteopaat of misschien de manueel therapeut. Misschien kunnen zij ook iets voor je betekenen.
Heel veel *;. Hang in there!
vrijdag 15 juni 2007 om 22:27
oef en DDDJ bedankt voor jullie reacties, de pest is natuurlijk alleen dat het morgen zaterdag is en je dan weer naar een huisartsenpost moet, maar naar de HA is dus wel iets wat jullie ook zouden doen?
Mensen om je heen hebben het dan weer over een sprongetje waar je door heen moet....maar zo heftig???
Zal; morgen wel ff met vriend overleggen of we morgen dan maar gaan of maandag naar eigen HA (vriend komt pas morgenvroeg de dienst weer uit)
iig bedankt voor jullie reacties x
Mensen om je heen hebben het dan weer over een sprongetje waar je door heen moet....maar zo heftig???
Zal; morgen wel ff met vriend overleggen of we morgen dan maar gaan of maandag naar eigen HA (vriend komt pas morgenvroeg de dienst weer uit)
iig bedankt voor jullie reacties x
vrijdag 15 juni 2007 om 22:29
heel veel sterkte gewenst. Ik weet hoe radeloos je hiervan kan worden. Mijn zoon vond het leven de eerste 2 maanden niet leuk. Ik heb geluk gehad dat de hulpverlening heel snel insprong. Ik heb de huisarts gebeld (na 2 weken al) en die zorgde gelijk dat we in het ziekenhuis met hem terechtkonden. Wij waren er wat sneller bij dan jij. Gewoon naar de huisarts gaan. Uiteindelijk was 12 weken een magische leeftijd voor mijn mannetje. Hij vond alles ineens wat leuker. Het ziekenhuis kon niet iets lichamelijks vinden (bij hem was het echt krijsen wat hij heel veel deed, zelfs de verpleging was onder de indruk van zijn stemvolume).
Mijn zoon was dus wel een stuk jonger, hij groeide erover heen, jouw meisje doet dat dus niet.
Wat bij ons hielp.
- op zijn buik laten slapen.
- heel veel structuur
- altijd op zijn kamer slapen.
- regelmatig een nachtje bij opa en oma om ons uit te laten rusten.
Dit werkt bij mijn zoon. Hij kan nu nog sneller jengelen dan een gemiddeld kind, maar we weten heel goed hoe we ermee om moeten gaan.
Mijn zoon was dus wel een stuk jonger, hij groeide erover heen, jouw meisje doet dat dus niet.
Wat bij ons hielp.
- op zijn buik laten slapen.
- heel veel structuur
- altijd op zijn kamer slapen.
- regelmatig een nachtje bij opa en oma om ons uit te laten rusten.
Dit werkt bij mijn zoon. Hij kan nu nog sneller jengelen dan een gemiddeld kind, maar we weten heel goed hoe we ermee om moeten gaan.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:38
Bedankt voor je reactie, onze HA heeft ons toen de kleine 14 week was ook goed geholpen met medicatie en een luisterend oor, en het gins ook wel veel beter....
Maar het sluipt er langzaam weer in he, het is sinds een maand weer heel heftig een de laaste week vloeien de tranen hier rijkelijk en ben ik liever op mijn werk als thuis...klinkt heel hard dat weet ik....
Ik werk zelf in de medische wereld en sta ook sterk in mijn schoenen maar zelfs dan kun je dit blijkbaar niet blijven dragen.
-Hier ook veel regelmaat
-Goed proberen te letten op signalen, maar dat is moeilijk omdat ze constant jengelt.
-Buik liggen wil ze niet dan miept ze direct
- slaapt altijd in eigen bed op eigen kamer
- en slaapt gelukkig af en toe bij opa en oma
Was er bij jouw kleine een oorzaak voor?
vrijdag 15 juni 2007 om 22:47
Goedeavond Amy,
Wij hebben ook een meisje ook bijna 9 maanden en ze huilt eigenlijk ook de hele dag.
Ik weet ook niet wat er met haar aan de hand is.
Wel weet ik dat ze displasy had in een heupje, daardoor heeft ze een ontwikkelings achterstand opgelopen.
Ze is erg gefrusteerd dat ze niet kan kruipen niet op haar slappe beentjes kan staan.
Ik ben ook erg gefrusteerd,
1) omdat ze zoveel huilt
2) omdat alle baby´s van negen maanden normaal gedrag vertonen
3) omdat ik niet weet wat ik er aan moet doen
4) omdat het lijkt of het nooit goed is
5) omdat ik denk dat ik een tekortkoming heb in de opvoeding
6) omdat ik gestopt ben met de bv
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik heb geen oplossing dus maar wel het zelfde probleem.
X
Wij hebben ook een meisje ook bijna 9 maanden en ze huilt eigenlijk ook de hele dag.
Ik weet ook niet wat er met haar aan de hand is.
Wel weet ik dat ze displasy had in een heupje, daardoor heeft ze een ontwikkelings achterstand opgelopen.
Ze is erg gefrusteerd dat ze niet kan kruipen niet op haar slappe beentjes kan staan.
Ik ben ook erg gefrusteerd,
1) omdat ze zoveel huilt
2) omdat alle baby´s van negen maanden normaal gedrag vertonen
3) omdat ik niet weet wat ik er aan moet doen
4) omdat het lijkt of het nooit goed is
5) omdat ik denk dat ik een tekortkoming heb in de opvoeding
6) omdat ik gestopt ben met de bv
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik heb geen oplossing dus maar wel het zelfde probleem.
X
vrijdag 15 juni 2007 om 23:05
vrijdag 15 juni 2007 om 23:29
Goh,dit lijkt op een verhaal van een vriendin van mij.Haar meisje bleek het kiss syndroom te hebben.Ze is meerdere malen naar een ostheopaat(hoe schrijf je dat?) geweest en toen was het zo goed als over.Haar dochter trok zelfs de haren uit haar hoofd en overstrekte vreselijk.Gewon omdat ze dus vreselijke hoofpijn had bleek later.Mss een idee om een keer langs te gaan?
Sterkte ermee
Sterkte ermee
vrijdag 15 juni 2007 om 23:50
Lieve Amy,
het KISS syndroom is inderdaad een bekende bij kinderen die veel huilen. Een manueel therapeut kan daarbij helpen. Er zit een hele gespecialiseerde in Eenrum, als je googelt op "kiss eenrum" heb je zijn naam en telefoonnummer zo te pakken.
Mijn zoon is drie maanden ouder dan jouw meisje en heeft tot een maand of drie geleden heel veel 's nachts gehuild. Overdag ging het goed, maar 's nachts werd hij wakker en kon dan meer dan twee uur krijsen en gillen zonder dat we wisten wat we eraan moesten doen. Het cb wist het ook niet en wij zaten er ook aardig doorheen. Heel langzaam is het toen vanzelf over gegaan. Maar: hij heeft twee keer een tamelijk hardnekkige oorontsteking gehad en we zijn laatst met hem bij de oorarts geweest. Die heeft niet expliciet gezegd dat dat huilen aan zijn oren lag, maar het zou best kunnen dat hij, zonder dat wij het wisten, veel last van oorpijn had en daarom zo huilde.
Dus: maandag een afspraak maken bij je huisarts. En je niet laten afschepen. Laat hem/haar maar rustig alles nakijken!
En verder inderdaad zorgen dat je kleine meid af en toe uit logeren gaat zodat je het zelf een beetje beter kunt hebben.
Het komt echt goed, dat zul je zien... Het is een fase... Maar ik weet een beetje hoe je je voelt als je middenin zo'n fase zit en het echt niet meer weet!
Veel sterkte,
Caro
het KISS syndroom is inderdaad een bekende bij kinderen die veel huilen. Een manueel therapeut kan daarbij helpen. Er zit een hele gespecialiseerde in Eenrum, als je googelt op "kiss eenrum" heb je zijn naam en telefoonnummer zo te pakken.
Mijn zoon is drie maanden ouder dan jouw meisje en heeft tot een maand of drie geleden heel veel 's nachts gehuild. Overdag ging het goed, maar 's nachts werd hij wakker en kon dan meer dan twee uur krijsen en gillen zonder dat we wisten wat we eraan moesten doen. Het cb wist het ook niet en wij zaten er ook aardig doorheen. Heel langzaam is het toen vanzelf over gegaan. Maar: hij heeft twee keer een tamelijk hardnekkige oorontsteking gehad en we zijn laatst met hem bij de oorarts geweest. Die heeft niet expliciet gezegd dat dat huilen aan zijn oren lag, maar het zou best kunnen dat hij, zonder dat wij het wisten, veel last van oorpijn had en daarom zo huilde.
Dus: maandag een afspraak maken bij je huisarts. En je niet laten afschepen. Laat hem/haar maar rustig alles nakijken!
En verder inderdaad zorgen dat je kleine meid af en toe uit logeren gaat zodat je het zelf een beetje beter kunt hebben.
Het komt echt goed, dat zul je zien... Het is een fase... Maar ik weet een beetje hoe je je voelt als je middenin zo'n fase zit en het echt niet meer weet!
Veel sterkte,
Caro
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
vrijdag 15 juni 2007 om 23:53
P.S. Ik meld er helemaal niet bij dat wij zelf ook met onze kleine naar die manueel therapeut geweest zijn, omdat hij een sterke voorkeurshouding had en daar scheef van werd. Daarnaast, maar dat verband had ik nooit gelegd, spuugde hij ook veel. Dat was een van de eerste vragen die die man stelde: spuugt hij ook veel? Dat schijnt namelijk ook bij het syndroom te horen...
Je hebt geen verwijzing van je huisarts nodig om bij hem langs te gaan en als je een aanvullende verzekering hebt wordt het ook vergoed!
Je hebt geen verwijzing van je huisarts nodig om bij hem langs te gaan en als je een aanvullende verzekering hebt wordt het ook vergoed!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
zaterdag 16 juni 2007 om 06:56
hoi Amy,
Had ik geloof ik ook nog niet geschreven. Wij zijn ook naar de osteopaat geweest.
Probeer je frustratie en irritatie gewoon te accepteren. Alleen al het feit dat jij (en de andere poster bij wie het net zo loopt) hier post geeft vind ik aan dat je wil dat het beste gebeurt voor je kleintje en dat maakt dat je een goede moeder bent.
Wat waarschijnlijk het meest vermoeiend is, is dat je continu bezig bent om je kind te entertainen. Op het moment dat je dat niet doet is het misse boel. Misschien is het een idee om je kindje een paar dagen op te laten nemen in het ziekenhuis om te kijken of er iets medisch is waardoor ze huilt. Onze zoon is 5 dagen opgenomen geweest. Hij bleek niets te hebben. Het doorbrak echter wel de negatieve spiraal waar wij met z'n allen in waren gekomen.
Had ik geloof ik ook nog niet geschreven. Wij zijn ook naar de osteopaat geweest.
Probeer je frustratie en irritatie gewoon te accepteren. Alleen al het feit dat jij (en de andere poster bij wie het net zo loopt) hier post geeft vind ik aan dat je wil dat het beste gebeurt voor je kleintje en dat maakt dat je een goede moeder bent.
Wat waarschijnlijk het meest vermoeiend is, is dat je continu bezig bent om je kind te entertainen. Op het moment dat je dat niet doet is het misse boel. Misschien is het een idee om je kindje een paar dagen op te laten nemen in het ziekenhuis om te kijken of er iets medisch is waardoor ze huilt. Onze zoon is 5 dagen opgenomen geweest. Hij bleek niets te hebben. Het doorbrak echter wel de negatieve spiraal waar wij met z'n allen in waren gekomen.
zaterdag 16 juni 2007 om 08:04
Amy, ik herken dit helemaal niet als 'sprongetje'. In zo'n periode (als je dus van een sprongetje kan spreken) is Daphne wat hangeriger als normaal, kan zichzelf niet zo heel goed vermaken en slaapt 's nachts wat slechter. Maar de hele dag huilen? Nee, dat heeft ze nog nooit gedaan. Ik kan me dus niet voorstellen dat jullie meisje daarom zo huilt.
Natuurlijk heb je wel verschillende baby's, baby's die veel huilen en baby's die nagenoeg niet huilen. Jij kent je meisje het beste en kunt het beste beoordelen of het huilen 'normaal' is, al kan ik me voorstellen dat de signalen wel onduidelijk zijn op deze manier.
Ik kan me voorstellen dat je er helemaal door heen zit. Probeer rustig te blijven, pak momentjes dat je even lekker kunt ontspannen en breng haar af en toe even weg, zodat jullie bij kunnen slapen. Het is heel zwaar! Blijf ook aan jezelf denken, he?!
Natuurlijk heb je wel verschillende baby's, baby's die veel huilen en baby's die nagenoeg niet huilen. Jij kent je meisje het beste en kunt het beste beoordelen of het huilen 'normaal' is, al kan ik me voorstellen dat de signalen wel onduidelijk zijn op deze manier.
Ik kan me voorstellen dat je er helemaal door heen zit. Probeer rustig te blijven, pak momentjes dat je even lekker kunt ontspannen en breng haar af en toe even weg, zodat jullie bij kunnen slapen. Het is heel zwaar! Blijf ook aan jezelf denken, he?!
zaterdag 16 juni 2007 om 08:06
mormeltje en krokusje, wij zijn 1 keer met de kleine naar de ostheopaat geweest en die zei dat ze veel drukpijnlijke punten had op het gezicht (maar ja ik had ook verteld dat ze bekneld had gezten) en dat ze de spieren vast had tussen de schouderbladen (daarom ging ik toen mede heen door dat ze zich ivm de reflux steeds overstrekte deed Ze niks met haar handen voor haar lichaam), dat werd wat beter....Maar goed we hoefden niet weer te komen, dan had de osteo toch wat moeten vinden????
ps de kinderarts vond het een kwakzalver
ps de kinderarts vond het een kwakzalver
zaterdag 16 juni 2007 om 08:53
Lieve Amy,Ik ken je verhaal natuurlijk al, maar het klinkt me nu allemaal wel heel heftig in de oren.Een baby van haar leeftijd die zoveel huilt en jengelt, dat lijkt me echt niet normaal. Meisje heeft ook dagen dat ze extra veel huilt of jengelt maar dan is er een voor de hand liggende oorzaak, zoals een sprongetje, tandjespijn, of een ander soort fase. Ik kan me niet voorstellen dat er bij haar zoiets aan de hand is. Je ziet verder helemaal geen dingen die kunnen duiden op pijn?Meisje is trouwens niet erg schrikkerig meer, dat is de afgelopen maanden langzaam minder geworden. Dat ze te vroeg geboren is zou misschien daarmee te maken kunnen hebben.Hopelijk kan de huisarts jullie maandag verder helpen.Veel sterkte!
zaterdag 16 juni 2007 om 09:08
Amy, hier nog een reactie van een herfstmoeder. Goed dat je maandag naar de huisarts gaat, want dit klinkt niet normaal. Elk kindje huilt weleens en heeft mindere periodes als er een sprongetje o.i.d. aan zit te komen. Kan merken dat je er helemaal doorheen zit, dus voor jezelf is het ook alleen maar goed om er over te praten en naar de huisarts te gaan. Heel veel sterkte, succes bij de huisarts! Laat je weten wat hij er van vindt?
Liefs, miepje
Liefs, miepje
zaterdag 16 juni 2007 om 09:29
Dat ""schrikkerige"" heeft mijn dochter ook erg lang gehad.Lag volgens C.B aan het feit dat het centrale zenuwstelsel nog niet helemaal "volgroeid"(weet niet of dit het goede woord ervoor is) is.Maar dat gaat ook echt over hoor.Je hebt gewoon een gevoelig meisje misschien,dat erg snel geprikkeld is.
zaterdag 16 juni 2007 om 09:32
zaterdag 16 juni 2007 om 09:42
Amy en ook Dorie. Ik herken jullie verhaal helemaal van mijn oudste zoontje (ook te vroeg geboren en reflux). Het was echt een vreselijke tijd omdat we nooit rust kregen en inderdaad bij negen maanden al dachten dat wij hem hadden verpest! Wat een invloed heeft dit op je eigenwaarde en je relatie!!!! Ik wil uit de grond van mijn hart zeggen dat het echt niet jullie fout is! Mijn zoontje is nu vijf jaar en is echt een fantastisch jongentje geworden. Hij heeft tot ruim na zijn eerste verjaardag vreselijk moeilijk in zijn vel gezeten .Gilde en huilde dus heel veel, was bijna altijd ziek, vreselijk eenkennig (ik kon echt nergens met hem naar toe) . Langzaamaan veranderde hij in een heel vrolijk en gezellig kind. Eerst nadat hij kon lopen en nog meer toen hij kon praten. Ik heb nu een tweede kindje en dat kind is zo anders!!! Nu pas weet ik hoe het ook kan en dat het dus echt onze schuld niet was! Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat jullie kindjes snel lekker in hun vel komen te zitten!
zaterdag 16 juni 2007 om 10:06
pff heerlijk om te horen dat er toch wat herkenbaarheid is, en een hoop begrip...
De kleine meid heeft me vanochtend al weer zo geterrorisseerd dat het janken me al weer hoog zit...vriend komt gelukkig zo thuis uit de dienst en GELUKKIG mag ik straks de late dienst in.....
Het is echt vreselijk dat je toch liever op je werk bent als thuis??? Man ik wou dat ik 100% was blijven werken...
Wat ik alleen niet snap is,als ze echt ergens last van heeft slaapt ze de nacht toch niet door???? Of kan ze echt zo vermoeid zijn van overdag dat ze daarom doorslaapt?
Ik vraag me soms echt af waarom ik ook alweer zo graag kinderen wou....(en aan de andere kant schaam ik me diep voor die gedachte...)
Mijn relatie heeft hier zeker flink onder te lijden, omdat we hierdoor beide niet goed in ons vel zitten...
Marretje bij jouw kindje is dus ook nooit een lich oorzaak gevonden?
Ik denk soms ook wel dat het frustratie is omdat ze nog niet kruipen of lopen kan, maar ik kan haar tegenwoordig nergens meer neer zetten of leggen en het isjanken en vastgehouden worden wil z nog geen minuut dan wurmt ze zich ook los....Ik weet het gewoon echt niet meer...
Sorry dat ik in de herhaling val maar voel me ff erg wanhopig...
De kleine meid heeft me vanochtend al weer zo geterrorisseerd dat het janken me al weer hoog zit...vriend komt gelukkig zo thuis uit de dienst en GELUKKIG mag ik straks de late dienst in.....
Het is echt vreselijk dat je toch liever op je werk bent als thuis??? Man ik wou dat ik 100% was blijven werken...
Wat ik alleen niet snap is,als ze echt ergens last van heeft slaapt ze de nacht toch niet door???? Of kan ze echt zo vermoeid zijn van overdag dat ze daarom doorslaapt?
Ik vraag me soms echt af waarom ik ook alweer zo graag kinderen wou....(en aan de andere kant schaam ik me diep voor die gedachte...)
Mijn relatie heeft hier zeker flink onder te lijden, omdat we hierdoor beide niet goed in ons vel zitten...
Marretje bij jouw kindje is dus ook nooit een lich oorzaak gevonden?
Ik denk soms ook wel dat het frustratie is omdat ze nog niet kruipen of lopen kan, maar ik kan haar tegenwoordig nergens meer neer zetten of leggen en het isjanken en vastgehouden worden wil z nog geen minuut dan wurmt ze zich ook los....Ik weet het gewoon echt niet meer...
Sorry dat ik in de herhaling val maar voel me ff erg wanhopig...
