Introvert en kinderen

10-04-2022 15:21 193 berichten
Alle reacties Link kopieren
Nou dat dus: hoe?
Hier een dreumes die van zes uur sochtends tot zeven savonds Heel Veel aandacht kan vragen, terwijl ik mijn energie haal uit alleen zijn, een boekje lezen etc. Eigenlijk alles wat je niet met een dreumes erbij kunt doen. Natuurlijk doet mijn man ook zijn deel, maar ik ervaar het als behoorlijk zwaar als ik een hele dag ‘aan’ moet staan.
Wachten tot baby meer zelf-entertainend wordt en momentjes voor mezelf pakken waar mogelijk doe ik al, maar misschien heeft iemand nog een goede tip voor me.

(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht ;-) )
Alle reacties Link kopieren
Op pad op pad op pad. Het liefst fietsend door de natuur. Kind voorop, af en toe een beetje terug hummen en oh ja zeggen.
Ik had ook een mega slechte eter, dus als het even kan gaf ik de mijne ook een broodje in de hand, dan ging het er wél makkelijk in.

Bij mij hielp accepteren overigens ook. Die van mij is inmiddels 6 en nog steeds mega high maintenance. Hij zat net 10 minuutjes in de auto achterin in plaats van naast mij (omdat er nog iemand mee was) en zegt dan bij aankomst: ‘Pffff ik heb je gemist mamma’, en komt dan een knuffel halen.
Gelukkig luistert hij inmiddels podcasts en houdt hij van lezen. Dicht tegen mij aan dan.
Alle reacties Link kopieren
aardbei35 schreef:
10-04-2022 15:39
Je wilt bevestiging in de misère? Want als ik je OP lees, dan is dat wél het eerste wat in me opkomt, maar daar mag het dan niet over gaan? Ik snap niet zo goed wat je dan precies met dit topic wilt. Volgens mij zijn er op de kindpijler al aardig wat klaagtopics.
:facepalm:
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
montblanc schreef:
10-04-2022 15:21
(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht ;-) )

Snap ik, maar ben eigenlijk toch wel oprecht benieuwd? (Ben zelf ook introvert, en weet al dat kinderen om o.a. die reden geen succes zou worden hier).
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar.

Goed dat je er toch voor je kind wilt zijn want dat is wat ik uit je post lees.

Ik vond destijds ook naar buiten gaan de oplossing.

Samen klusjes kan ook, went je kind meteen aan orde en regelmaat, heb je later echt profijt van.

En even doorbijten. Misschien vind je gewoon kleine kinderen minder leuk en heb je later wel lol samen bij samen lezen en samen niets doen...

Sterkte.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
Alle reacties Link kopieren
Wát had je dan verwacht? Die kinderen werken niet op batterijen..
Alle reacties Link kopieren
Frizz schreef:
10-04-2022 16:31
Op pad op pad op pad.
Beter preventief dan als redmiddel. 2x per dag naar buiten.

Wij slapen in het weekend om en om uit. De kinderen rond 9 uur uitlaten hoort bij de ochtenddienst. In de middag vaak met zijn allen ergens heen.
VGM1980 schreef:
10-04-2022 16:19
Ik herken het, hoor. Ik vond het ook heerlijk als ik mocht werken. Elk jaar dat ze ouder worden, wordt het ietsje makkelijker en krijg je wat meer tijd voor jezelf terug.

Maar had je het moederschap dan zo onderschat of verkeerd ingeschat?

En dit bedoel ik niet om te zuigen of zo, maar vraag ik me oprecht af. Ouders die dan in termen praten als 'het wordt ietsje makkelijker', 'gelukkig mag ik weer werken', alsof ze iets is overkomen buiten hun eigen wil om.
Alle reacties Link kopieren
Het word ook echt lastiger als je verwacht of hoopt dat je kind even 5 minuten geen ‘mama’ zegt.
Alle reacties Link kopieren
OliveHoover schreef:
10-04-2022 16:38
Maar had je het moederschap dan zo onderschat of verkeerd ingeschat?

En dit bedoel ik niet om te zuigen of zo, maar vraag ik me oprecht af. Ouders die dan in termen praten als 'het wordt ietsje makkelijker', 'gelukkig mag ik weer werken', alsof ze iets is overkomen buiten hun eigen wil om.
Ze noemen het toch niet voor niets de tropenjaren? De jaren waar in kinderen je ‘s nachts regelmatig nodig hebben, heel vroeg wakker zijn, nog niks zelfstandig kunnen en dus constant jouw hulp en aandacht nodig hebben, terwijl jij leeft op weinig slaap en tig ballen in de lucht probeert te houden. Wat je ook van het ouderschap verwacht had, het is echt niet raar dat mensen het zwaar vinden. En zodra de kinderen ouder worden, beter slapen en zelfstandiger worden, krijg je als ouder weer meer rust en vrijheid terug, dus de uitspraak “het wordt makkelijker” is toch ook niet gek? En dat sommige die eerste jaren helemaal niet zo zwaar vinden, is heel mooi, maar veroordeel mensen die het wel zwaar vinden niet meteen. Het feit dat ze het zwaar vinden zegt niks over hoe diep de liefde voor hun kind(eren) gaat.

Ik hou enorm veel van mijn kinderen en ben weer zwanger, maar ik verwacht dat ik de eerste 1,5 jaar weer best pittig ga vinden. Dat is niet erg, want wat ik ervoor terug krijg is me veel meer waard. Toch ben ik ook blij dat ik werk, want juist daardoor kan ik een betere moeder zijn. Dat het voor anderen anders is, prima, maar voor mij werkt het zo en ik geloof echt niet dat ik hiermee mijn kinderen tekort doe.
Alle reacties Link kopieren
Frizz schreef:
10-04-2022 16:55
Het word ook echt lastiger als je verwacht of hoopt dat je kind even 5 minuten geen ‘mama’ zegt.
Ik vraag me nog altijd af waarom het doorsnee kind werkelijk continu op "mama" roept en zelden op "papa".
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Wissewis schreef:
10-04-2022 16:59
Ik vraag me nog altijd af waarom het doorsnee kind werkelijk continu op "mama" roept en zelden op "papa".
Dat is in ons geval een makkelijke: er is geen papa.
Alle reacties Link kopieren
OliveHoover schreef:
10-04-2022 16:38
Maar had je het moederschap dan zo onderschat of verkeerd ingeschat?

En dit bedoel ik niet om te zuigen of zo, maar vraag ik me oprecht af. Ouders die dan in termen praten als 'het wordt ietsje makkelijker', 'gelukkig mag ik weer werken', alsof ze iets is overkomen buiten hun eigen wil om.
Aan jou dan ook de vraag: jij wist van te voren exact wat je te wachten stond?
Natuurlijk veranderd er van alles, maar niemand kan toch inschatten hoe precies?

Grobbekuiken_ schreef:
10-04-2022 17:13
Aan jou dan ook de vraag: jij wist van te voren exact wat je te wachten stond?

Ik heb geen kinderen, o.a. omdat ik precies kan inschatten dat ik dat niet aan ga kunnen, ja. Het verbaast me altijd een beetje dat sommige moeders doen alsof het helemaal uit de lucht komt vallen dat kinderen hebben zwaar is. Je hoeft niet eens zo lang mee te lezen op Viva om dat te weten. Kinderen te zien die zich ter aarde storten in de supermarkt. Die opvoedprogramma's met Supernanny die je vroeger had.
Als ík het weet, kunnen anderen het ook weten.

En dat bedoel ik verder helemaal niet veroordelend of iets, maar het is voor mij juist een van de belangrijkste redenen om er niet aan te beginnen.
anoniem_406465 wijzigde dit bericht op 10-04-2022 17:17
1.22% gewijzigd
Kookwekker. In die tijd mocht hij niet tegen me praten. Een paar minuten toen hij klein was, 20 toen hij wat groter was. Voordeel was dat hij al jong heel goed kon lezen en dat ook graag deed. Dan was de kookwekker om de tijd dat hij op zichzelf moest zitten, en dus niet tegen/op mij, aan te geven.
Alle reacties Link kopieren
Nou zou ik mezelf niet perse als introvert omschrijven, maar kan zo in het weekend ook weleens gillend gek worden van de 20ste keer ‘mama’ binnen 2 minuten en het constante gekibbel onderling. Ik heb het maar geaccepteerd want het hoort er blijkbaar bij. Opladen doe ik als ze ‘s avonds in bed liggen. Of in de auto van en naar werk, heerlijk even geen radio of geluid om me heen en even lekker zen in het moment met mezelf.

Hier overigens ook geen partner, anders zou ik met partner goed afstemmen welke behoeftes jullie beiden hebben qua opladen en hoe jullie dat het beste vorm kunnen geven.
OliveHoover schreef:
10-04-2022 17:16
Ik heb geen kinderen, o.a. omdat ik precies kan inschatten dat ik dat niet aan ga kunnen, ja. Het verbaast me altijd een beetje dat sommige moeders doen alsof het helemaal uit de lucht komt vallen dat kinderen hebben zwaar is. Je hoeft niet eens zo lang mee te lezen op Viva om dat te weten. Kinderen te zien die zich ter aarde storten in de supermarkt. Die opvoedprogramma's met Supernanny die je vroeger had.
Als ík het weet, kunnen anderen het ook weten.

En dat bedoel ik verder helemaal niet veroordelend of iets, maar het is voor mij juist een van de belangrijkste redenen om er niet aan te beginnen.
Ik werd onverwachts alleenstaand én chronisch zeer ziek. Tsja, om dan dat kind in een ondergrondse co trainer te stoppen is ook weer zo wat hè.
Wissewis schreef:
10-04-2022 16:59
Ik vraag me nog altijd af waarom het doorsnee kind werkelijk continu op "mama" roept en zelden op "papa".

Afbeelding

:proud:
Moiren schreef:
10-04-2022 17:18
Ik werd onverwachts alleenstaand én chronisch zeer ziek. Tsja, om dan dat kind in een ondergrondse co trainer te stoppen is ook weer zo wat hè.

Maar dat is toch ook helemaal niet de situatie waar ik het over heb?
OliveHoover schreef:
10-04-2022 17:19
Maar dat is toch ook helemaal niet de situatie waar ik het over heb?
Niemand kan inschatten hoe het is om een kind te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
10-04-2022 17:20
Niemand kan inschatten hoe het is om een kind te hebben.
Precies ja.

Alle reacties Link kopieren
Wij gaan regelmatig op pad zodat de ander alleen kan zijn. Wij hebben allebei behoefte aan rust en alleen zijn. Zo laden wij echt op. Dus ik ga bijvoorbeeld op zondagochtend de weekboodschappen doen en man kan dan lekker opstarten. Ik ben nu kolven, man is nu naar buiten, peuter op de loopfiets mee. Ik kan echt opladen van een half uurtje in alle rust koken met een podcast, man van een avondje in zijn eentje naar de bioscoop. We proberen dit soort dingen voor elkaar te faciliteren.
Alle reacties Link kopieren
OliveHoover schreef:
10-04-2022 17:19
Afbeelding

:proud:
Dit. In veruit de meeste gezinnen zijn vaders uitstekend in staat me-time te claimen en zich minder te laten ringeloren door hun kinderen. De truuk is om daar aandachtig naar te kijken hoe ze dit doen en dat voorbeeld over te nemen. Dat heeft hier destijds het aantal 'mama's' per dag aanzienlijk verminderd en de kinderen geleerd dat het niet 24/7 om hen draait. Dat doet het wel natuurlijk, maar je probeert toch te doen voorkomen dat dit niet zo is, teneinde rustig op de wc te kunnen zitten.

Dus TO, hoe doet je man dit? En neem zijn voorbeeld om me-time te claimen over.

En ik heb een man die echt 50/50 de zorg en huishouden doet en toch was het altijd 'mama'. En eerst gaf ik hem de schuld, maar het lag toch ook echt bij mij. Ik moest echt leren om te antwoorden 'vraag maar even aan papa' en te zeggen 'mama zit nu even een boekje te lezen, jij gaat nu ook zelf wat doen, zonder mij'. En gaan zitten als kind in bed ligt ipv dan ff snel een was en ff snel de vaatwasser en ff snel dit en dat, hielp ook enorm met opladen.
Alle reacties Link kopieren
OliveHoover schreef:
10-04-2022 17:16
Ik heb geen kinderen, o.a. omdat ik precies kan inschatten dat ik dat niet aan ga kunnen, ja. Het verbaast me altijd een beetje dat sommige moeders doen alsof het helemaal uit de lucht komt vallen dat kinderen hebben zwaar is. Je hoeft niet eens zo lang mee te lezen op Viva om dat te weten. Kinderen te zien die zich ter aarde storten in de supermarkt. Die opvoedprogramma's met Supernanny die je vroeger had.
Als ík het weet, kunnen anderen het ook weten.

En dat bedoel ik verder helemaal niet veroordelend of iets, maar het is voor mij juist een van de belangrijkste redenen om er niet aan te beginnen.


Ik vind mezelf echt een geboren moeder, geen seconde spijt van, ben helemaal gek met ze.

Maar iedereen heeft wat anders nodig om zichzelf op te laden. Dat je daar naar zoekt met jonge kinderen maakt je niet opeens opeens ongeschikt voor het ouderschap. Door in te zien dat je wat rust nodig hebt, en daar bewust aan werken, kan je juist een betere ouder worden. Want na een half uurtje in alle rust koken, ben ik weer helemaal opgeladen en kan ik met heel veel liefde en geduld met mijn kinderen in de weer (avondeten, slapen, etc)
Alle reacties Link kopieren
OliveHoover schreef:
10-04-2022 17:16
Ik heb geen kinderen, o.a. omdat ik precies kan inschatten dat ik dat niet aan ga kunnen, ja. Het verbaast me altijd een beetje dat sommige moeders doen alsof het helemaal uit de lucht komt vallen dat kinderen hebben zwaar is. Je hoeft niet eens zo lang mee te lezen op Viva om dat te weten. Kinderen te zien die zich ter aarde storten in de supermarkt. Die opvoedprogramma's met Supernanny die je vroeger had.
Als ík het weet, kunnen anderen het ook weten.

En dat bedoel ik verder helemaal niet veroordelend of iets, maar het is voor mij juist een van de belangrijkste redenen om er niet aan te beginnen.
Niet veroordelend, maar....
Je veroordeelt toch wel.

Het komt ook allemaal niet uit de lucht vallen. Van te voren kún je het niet inschatten. Simpelweg omdat het 1. nieuw is en 2. je niet weet hoe het gedrag/karakter van een kind gaat zijn. Zelfs als je al een hele kudde kinderen hebt weet je niet hoe het met de volgende gaat zijn.

Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf (bewust) geen kinderen, maar kan me ook indenken dat je wel een leven met kinderen voor je ziet, maar dat de eerste paar jaar 'doorbijtjaren' zijn. Noodzakelijk kwaad om uiteindelijk wel met je keukentafel vol kinderen te zitten. En dat je dan tips zoekt om die eerste jaren door te komen.
I choose happy!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven