Kinderen
alle pijlers
Is er hoop voor kinderen/jongeren met ODD?
woensdag 17 februari 2021 om 13:52
To kan niet meer reageren ivm permaban.
Ons kind heeft ODD en we lopen enorm vast. Ik merk dat ik behoefte heb aan perspectief.
Het is officieel gediagnosticeerd en hij heeft therapie, begeleiding etc. Weigert medicijnen. Hij is 15. Is heel slim maar gaat niet (meer) naar school (in overleg met leerplichtambtenaar). Ik wil vooral eigenlijk horen dat het goed kan komen. Ik lees alleen maar vreselijke trieste verhalen en ik begin lichtelijk de hoop te verliezen.
Ons kind heeft ODD en we lopen enorm vast. Ik merk dat ik behoefte heb aan perspectief.
Het is officieel gediagnosticeerd en hij heeft therapie, begeleiding etc. Weigert medicijnen. Hij is 15. Is heel slim maar gaat niet (meer) naar school (in overleg met leerplichtambtenaar). Ik wil vooral eigenlijk horen dat het goed kan komen. Ik lees alleen maar vreselijke trieste verhalen en ik begin lichtelijk de hoop te verliezen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-02-2021 06:59
Reden: Toevoeging dat to een perma heeft
Reden: Toevoeging dat to een perma heeft
13.87% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 17:53
Phineas schreef: ↑17-02-2021 16:52Ja, zo'n antwoord lag wel voor de hand natuurlijk, al kan ik me daar persoonlijk weinig bij voorstellen. Het komt zo weinig rationeel over.
Maar.... Op dat moment stelde je je deze vragen niet. Maar nu zie je dat wel. Dan ben ik wel benieuwd hoe je tot dit inzicht bent gekomen.
Ik zie het vaak nog niet maar mijn man functioneert als extern geweten. En heel langzaam ben ik er achtergekomen dat ik moet werken voor mijn geld. Dat gebeurde pas eind twintig toen zelfs de kneuzen in onze omgeving een koophuis hadden en kinderen en ik niet. Dat kon ook niet zonder dat ik daar wat voor deed.
woensdag 17 februari 2021 om 17:59
Nee. Uiteindelijk heb ik een HBO gedaan waar ik veel kon schuilen achter ‘faalangst’. Ik heb geen faalangst maar als je doet als of krijg je veel begeleiding, extra tijd en te veel begrip. Het was theoretischer dan het Grafisch Lyceum waardoor anderen mijn werk konden opschrijven voor verslagen en ik toetsen mondeling kon afleggen.
De kennis had ik wel alleen iets uitvoeren was lastig.
woensdag 17 februari 2021 om 18:06
blijfgewoonbianca schreef: ↑17-02-2021 17:03Het staat best ver af van de jeugd zoals anderen die hebben beleefd.
Zou jij - op dit moment - anderen , jongeren , kunnen coachen ? Jij begrijpt als geen ander hoe het zit, lijkt mij.
Nee ik ben geen goede coach. En ik zou niet weten hoe ik als puber wél in beweging was gekomen.
woensdag 17 februari 2021 om 18:08
Ik ben inderdaad lid van die groep en ik word er niet heel vrolijk vanZonnebloemenveld schreef: ↑17-02-2021 16:40Geen ervaring met ODD.
Wel met een slimme zoon met ASS, die ook al bijna 2 jaar niet naar school gaat en ook denkt geen hulp nodig te hebben. Er komt wel iedere week iemand langs, maar meestal komen ze niet verder dan een spelletje spelen.
Misschien is de besloten FB groep ouders van thuiszitters in het voortgezet onderwijs iets voor je. Daar krijg je in ieder geval begrip en geen stomme opmerkingen, als dat er toch leerplicht is. Hoewel op die ene opmerking na, hier verder geluk ook veel begrip. Ik weet niet of daar ook ouders zitten met kinderen met ODD.
Maar voor jou en ook voor ODD met haar eerlijke verhaal
Onze zoon zijn eerdere diagnoses zijn ook ASS en ADHD maar hij blijkt toch te oppositioneel waardoor zijn diagnose is veranderd.
Hier ook iedereen week begeleiding en dan doen ze precies zoals bij jouw zoon: een spelletje.
Dat is voor nu ook het hoogst haalbare.
Mensen snappen het vaak inderdaad niet. Dat is ontzettend moeilijk.
woensdag 17 februari 2021 om 18:09
Precies dit!ODD schreef: ↑17-02-2021 16:45Dit zijn vragen die er niet toe doen voor een ODDer. Ik wilde naar het Grafisch Lyceum. Ik ben er zelfs geweest met een coach en kreeg van een docent de stappen te horen om toegelaten te worden. Mijn portfolio was al geweldig zei de docent.
Die stappen heb ik niet gezet want ik hoorde er al. Ik hoefde niks meer te doen.
En financieren? Dat gebeurt gewoon daar denken anderen mensen over na, ik niet.
Meer kan ik er niet aan toevoegen. Dit is precies hoe het gaat.
woensdag 17 februari 2021 om 18:12
Nee, dat lijkt mij juist van niet. Ik ken haar niet natuurlijk, dus vandaar dat ik alleen kan opschrijven hoe het op mij overkomt. Het lijkt me zeer frustrerend om elke keer op die manier vast te lopen
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 17 februari 2021 om 18:18
Omdat het zo herkenbaar is. En omdat dit dus een kijkje is in hoe het (mogelijk) in de (nabije) toekomst zal gaan.
Hij komt binnen. Want ergens hoop je gewoon dat het 'goed komt' en dat alle pubers door zo'n fase gaan maar wat jij schrijft.....zo is mijn zoon ook.
Hij heeft een zeer gebrekkig geweten en zijn empathie knop ook onderontwikkeld en hoewel we hem naar eer en geweten opvoeden en er flink werk van maken lijkt het maar niet te lukken. Dat is dus de beperking.
Hij is manipulatief, liegt, is dominant en kan flink grenzeloos zijn en is verbaal behoorlijk agressief. Daarnaast is hij wraakzuchtig en rancuneus en vindt hij vooral dat hij overal recht op heeft en weigert zich ergens voor in te spannen.In vriendschappen is het 1 richtingsverkeer en hij denkt dat hem continu onrecht wordt aangedaan en kan niet reflecteren en neemt nul verantwoording voor zijn gedrag. Wij hebben dat altijd goed gepraat, gecompenseerd en met de mantel der liefde bedekt. En ik blijf hopen dat het een fase is en dat hij heus wel emoties heeft (die heeft hij overigens wel maar vooral negatief) en zien ook best een vrolijke jongeman bij vlagen. Maar dan vooral als we hem geen strobreed in de weg leggen. Zodra hij iets moet of druk ervaart (en dat gaat nogal snel bij hem) dan flipt hij volledig de pan uit (en dan heb ik het niet over met deuren slaan of de trap op stampen even voor de beeldvorming)
Het is een hele onsympathieke stoornis.
woensdag 17 februari 2021 om 18:19
Juist dat! Het komt een beetje geacteerd over. Ik herken dit van mijn zoon. Die kan dingen ook heel goed (in de derde persoon) vertellen maar dat het over hem gaat en over anderen (met gevoel en emoties en verdriet en pijn) dat komt niet binnen.Belle73 schreef: ↑17-02-2021 16:59Deze reactie was niet van mij, maar ik vind je verhaal ontzettend heftig. Opgroeien in een dergelijk gezin, de puinhopen die je hebt gecreëerd. Het komt op mij over alsof je het gevoel hebt dat je er niets aan kon doen. Het verhaal is bijna alsof jij als buitenstaander jouw eigen leven beschrijft, als je snap wat ik bedoel. Het lijkt me hoe dan ook niet makkelijk voor jou om op het rechte pad te blijven.
Maar verbaal is hij extreem sterk. Kan vertellen als de beste. Maar meent er geen fuck van.
woensdag 17 februari 2021 om 18:22
Laatste al gedaan: een half jaar. Eindgesprek: ons kind is de uitzondering op de regel. Ze hadden ons bijna 100 procent slagingsgarantie beloofd. We zijn er vol voor gegaan. Dat was ontzettend zwaar. Maar het is mislukt verklaard. Het was echt onze hoop.Thordïs schreef: ↑17-02-2021 17:16Ja er is heus hoop voor kinderen met ODD. Is het zeker dat er geen sprake is van adhd of autisme daarnaast? Want het onderscheid is soms lastig.
Maar ja, ik ken echt volwassenen die als kind in een jeugdgevangenis of internaat hebben gezeten wegens onhandelbaar gedrag en/of die als volwassene gediagnosticeerd zijn met bijv een narcistische of antisociale persoonlijkheidsstoornis die een prima leven leiden. Soms echt na jaren pas, maar het kan. Intelligentie is hierin wel echt een prettige factor, want een goed stel hersenen maakt het makkelijker oorzaak en gevolg te zien, lange termijn in het oog te houden en nieuwe dingen te leren. Alleen zijn dát zaken die je op je 16e sowieso al niet echt goed kunt, dus ik denk dat het advies van eigen grenzen bewaken, niet overal strijd over voeren prima is, en vooral zelf oorzaak en gevolg laten ervaren. Makkelijk is het niet, en ik zou dus heel goed voor mezelf zorgen als ik jou was.
Geweldloos verzet is mogelijk wel een methode waar je iets aan hebt?
Er is zeker sprake van co-morbiditeiten. Maar wat de kip is en wat het ei daar zijn we gewoon nog niet uit. Narcisme is inderdaad ook gevallen. Ik vind het zo erg dit op te schrijven...
Ik kan wel janken. En dat doe ik dan ook de hele dag.
woensdag 17 februari 2021 om 18:26
Maar ook iets waar jij helemaal niets aan kan doen. Natuurlijk neem ik aan dat je je gedrag wel in enige mate kan sturen, maar als ik het goed begrijp, kost dat je enorm veel moeite. En dat lijkt me erg zwaar.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 17 februari 2021 om 18:26
Oh mensgroenlinksstemmer schreef: ↑17-02-2021 18:18Omdat het zo herkenbaar is. En omdat dit dus een kijkje is in hoe het (mogelijk) in de (nabije) toekomst zal gaan.
Hij komt binnen. Want ergens hoop je gewoon dat het 'goed komt' en dat alle pubers door zo'n fase gaan maar wat jij schrijft.....zo is mijn zoon ook.
Hij heeft een zeer gebrekkig geweten en zijn empathie knop ook onderontwikkeld en hoewel we hem naar eer en geweten opvoeden en er flink werk van maken lijkt het maar niet te lukken. Dat is dus de beperking.
Hij is manipulatief, liegt, is dominant en kan flink grenzeloos zijn en is verbaal behoorlijk agressief. Daarnaast is hij wraakzuchtig en rancuneus en vindt hij vooral dat hij overal recht op heeft en weigert zich ergens voor in te spannen.In vriendschappen is het 1 richtingsverkeer en hij denkt dat hem continu onrecht wordt aangedaan en kan niet reflecteren en neemt nul verantwoording voor zijn gedrag. Wij hebben dat altijd goed gepraat, gecompenseerd en met de mantel der liefde bedekt. En ik blijf hopen dat het een fase is en dat hij heus wel emoties heeft (die heeft hij overigens wel maar vooral negatief) en zien ook best een vrolijke jongeman bij vlagen. Maar dan vooral als we hem geen strobreed in de weg leggen. Zodra hij iets moet of druk ervaart (en dat gaat nogal snel bij hem) dan flipt hij volledig de pan uit (en dan heb ik het niet over met deuren slaan of de trap op stampen even voor de beeldvorming)
Ik zou willen dat ik wat kon zeggen wat het voor nu beter maakt maar dat kan ik niet. Je probeert te trekken aan een stinkend dood paard dat al het plezier uit je leven kan halen door alleen al zijn kamerdeur open te doen in de ochtend.
Dit maakt het vast ook niet beter maar als één van mijn kinderen zich ODD toont over een aantal jaar zet ik die ergens op kamers met elke maand geld en verander ik mijn telefoonnummer. Er is naar mijn inziens namelijk niks aan te doen dan volwassen worden en hopen dat er niet te veel stuk is gegaan onderweg. Dat geld kan helpen en veilig onderkomen ook.
woensdag 17 februari 2021 om 18:38
TO, zou het feit dat je zoon erg slim is hem uiteindelijk niet gaan helpen? Dat hij toch gaan inzien dat dit gedrag niet leidt tot het door gewenste resultaat. Ik heb geen verstand van ODD, maar het lijkt me dat ODD in combinatie met puberteit een soort vlek op vlek is. Ik hoop oprecht voor hem en voor jou dat het met de jaren beter met hem zal gaan.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 17 februari 2021 om 19:01
Tot voor een paar jaar terug wist ik niets over deze stoornis.
Tot ik twee zusjes in mijn zomerkampgroepje kreeg met allebei ODD.
Het was eigenlijk een kamp voor de kinderen uit ons eigen dorp maar deze mensen zaten op een naburige camping.
De ouders gaven eerlijk aan dat de meisjes een stoornis hadden maar ze wilden zo graag even een paar ochtenden zonder de kinderen doorbrengen. En ik dacht nog “hoe meer zielen, hoe meer vreugd”.
Ik wist niet wat me overkwam.
Het oudste meisje deed zo vreselijk naar tegen de anderen in haar groep dat sommigen (inclusief ouders) wegliepen.
Ik wou dat ik op dat moment wist wat ODD precies inhield want ik kon toen alleen maar denken “wat een vreselijk rotkind”.
Thuis heb ik het internet afgeschuimd en ik was verbijsterd. Wat had ik een intens medelijden met die ouders. Iedere ouder ervaart wel eens zorgen en problemen met/om zijn kind. Maar dit lijkt me ondoenlijk.
Met medelijden ben je niet geholpen TO, maar toch wil ik je heel veel sterkte wensen. Het houden van je kind wordt zo wel heel erg op de proef gesteld en dat is gewoon verschrikkelijk.
Wat hier al werd geopperd: als er dan weinig is wat je kunt doen, bewaak dan in ieder geval goed je eigen grenzen.
Tot ik twee zusjes in mijn zomerkampgroepje kreeg met allebei ODD.
Het was eigenlijk een kamp voor de kinderen uit ons eigen dorp maar deze mensen zaten op een naburige camping.
De ouders gaven eerlijk aan dat de meisjes een stoornis hadden maar ze wilden zo graag even een paar ochtenden zonder de kinderen doorbrengen. En ik dacht nog “hoe meer zielen, hoe meer vreugd”.
Ik wist niet wat me overkwam.
Het oudste meisje deed zo vreselijk naar tegen de anderen in haar groep dat sommigen (inclusief ouders) wegliepen.
Ik wou dat ik op dat moment wist wat ODD precies inhield want ik kon toen alleen maar denken “wat een vreselijk rotkind”.
Thuis heb ik het internet afgeschuimd en ik was verbijsterd. Wat had ik een intens medelijden met die ouders. Iedere ouder ervaart wel eens zorgen en problemen met/om zijn kind. Maar dit lijkt me ondoenlijk.
Met medelijden ben je niet geholpen TO, maar toch wil ik je heel veel sterkte wensen. Het houden van je kind wordt zo wel heel erg op de proef gesteld en dat is gewoon verschrikkelijk.
Wat hier al werd geopperd: als er dan weinig is wat je kunt doen, bewaak dan in ieder geval goed je eigen grenzen.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
woensdag 17 februari 2021 om 19:03
De frontale cortex is pas tussen de 21 en 25 volgroeid en daarmee kun je oorzaak en gevolg overzien, ook van je eigen gedrag. Dat hij het nu niet ziet, betekent niet dat hij het nooit zal zien. Op een dag is de wereld doorgegaan en ook zijn leeftijdsgenoten en dan realiseert hij zich ergens tussen de 20 en 30 dat zijn leven stilstaat door zijn eigen gedrag.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 februari 2021 om 19:50
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen TO. Dit klinkt heel zwaar, en ik hoop dat het inderdaad beter wordt als zijn hersenen zijn volgroeid.
Wanneer begon je je zorgen te maken, en wanneer ben je hulp gaan zoeken? Mijn 10-jarige vertoont ook al deze eigenschappen en zijn therapeut hintte vandaag ook naar ODD. Hij is met ADHD gediagnosticeerd en krijgt Ritalin, maar het liegen en stelen (vorige week had hij mijn credit card gestolen omdat hij vond dat hij recht had op een iPhone 12 - ja, hij is 10...), het gesprek aan empathie en de onmogelijkheid hem te corrigeren begint me op te breken. Is er een moment geweest dat medicatie icm therapie wel hielp?
Als ik jou verhaal lees, en dat van ODD, dan maak ik me echt zorgen over de toekomst. ODD, wat fijn dat je je verhaal wilde doen, en dat het redelijk goed gaat. Hoe gaat het nu met je broer?
Wanneer begon je je zorgen te maken, en wanneer ben je hulp gaan zoeken? Mijn 10-jarige vertoont ook al deze eigenschappen en zijn therapeut hintte vandaag ook naar ODD. Hij is met ADHD gediagnosticeerd en krijgt Ritalin, maar het liegen en stelen (vorige week had hij mijn credit card gestolen omdat hij vond dat hij recht had op een iPhone 12 - ja, hij is 10...), het gesprek aan empathie en de onmogelijkheid hem te corrigeren begint me op te breken. Is er een moment geweest dat medicatie icm therapie wel hielp?
Als ik jou verhaal lees, en dat van ODD, dan maak ik me echt zorgen over de toekomst. ODD, wat fijn dat je je verhaal wilde doen, en dat het redelijk goed gaat. Hoe gaat het nu met je broer?
woensdag 17 februari 2021 om 23:26
Hier een zus van iemand met ADHD, leerproblemen en ODD. Het was erg pittig, met name vanaf de prepuberteit (jaar of 10). Dit versterkte alle problemen die er waren keer 10. In de basis en intelligente jongen die het niet redde op school, deels door de leerproblemen. Drie middelbare scholen gehad, met zeer veel moeite van met name mijn moeder en mij toch een vmbo diploma gehaald. Veel problemen met autoriteit, nachten wegblijven zonder iets aan te geven, telefoon niet opnemen, buiten dingen slopen, woede buien (gelukkig nauwelijks fysieke agressie), contacten met politie. Daarbij kwam een heel narcistisch wereldbeeld. De hele wereld draaide om hem, zijn plezier/belang/ impulsen gingen altijd voor. Hij zei letterlijk: ik heb geen probleem, jullie hebben een probleem met mij. Hij wist al van jongs af aan precies op welke knopjes hij moest drukken om ons woest of intens verdrietig te krijgen. Dit was deels bewust, deels onbewust. De impulsiviteit van de ADHD maakte het ook niet makkelijk. Tegelijkertijd ook een hele sociale jongen, met een groot netwerk (maar weinig echte vrienden). Het was heel erg moeilijk, en heeft uiteindelijk geresulteerd in een vrijwillige uithuisplaatsing toen hij 16 was. Dit was nog steeds niet makkelijk, maar heeft ons uiteindelijk allemaal goed gedaan. Ook daarna nog veel pijnlijke situaties gehad, emotieregulatie was gewoon iets wat hij niet kon, dus stak hij bij moeilijke dingen zijn kop in het zand (bv alle contact weigeren toen mijn moeder in het ziekenhuis lag voor chemotherapie).
Maar: het is wel grotendeels goed gekomen. Dit heeft héél veel investeren van mijn ouders gekost, die wel grenzen hebben gesteld maar hem nooit echt hebben laten vallen. En het heeft veel langer geduurd dan bij de gemiddelde persoon: pas rond zijn 25e kwam er enig besef dat er gewerkt moest worden, dat verzekeringen betaald moesten worden, dat je soms iets moet doen wat je niet leuk vindt, dat je niet bij een discussie met je baas meteen je baan op moet zeggen zonder enig perspectief en gewoon rekeningen die betaald moeten worden. De keren dat mijn ouders hem uit de shit hebben geholpen zijn ontelbaar, maar nu gaat het goed.
Hij is rustiger, het contact is hersteld. Hij blijft een impulsieve jongen die soms moeilijk om kan gaan met emoties enen die nog wel eens erg vanuit zijn eigen perspectief kan redeneren. Hij hoopt nog steeds van baan naar baan en koestert vaak onrealistische plannen. Maar hij hééft een baan, een huurhuis, geen grote schulden, met pijn en moeite op latere leeftijd een vervolgopleiding afgerond en een (wat wankele) relatie met nu een super lief dochtertje waar hij een hele goede vader voor is.
Dus het kan wel. Maar het heeft heel veel van mijn ouders (en mij) gevraagd, en de relatie is helaas jarenlang erg slecht geweest. Er is nog steeds oud zeer, maar iedereen (ook hij) doet zijn best.
Maar: het is wel grotendeels goed gekomen. Dit heeft héél veel investeren van mijn ouders gekost, die wel grenzen hebben gesteld maar hem nooit echt hebben laten vallen. En het heeft veel langer geduurd dan bij de gemiddelde persoon: pas rond zijn 25e kwam er enig besef dat er gewerkt moest worden, dat verzekeringen betaald moesten worden, dat je soms iets moet doen wat je niet leuk vindt, dat je niet bij een discussie met je baas meteen je baan op moet zeggen zonder enig perspectief en gewoon rekeningen die betaald moeten worden. De keren dat mijn ouders hem uit de shit hebben geholpen zijn ontelbaar, maar nu gaat het goed.
Hij is rustiger, het contact is hersteld. Hij blijft een impulsieve jongen die soms moeilijk om kan gaan met emoties enen die nog wel eens erg vanuit zijn eigen perspectief kan redeneren. Hij hoopt nog steeds van baan naar baan en koestert vaak onrealistische plannen. Maar hij hééft een baan, een huurhuis, geen grote schulden, met pijn en moeite op latere leeftijd een vervolgopleiding afgerond en een (wat wankele) relatie met nu een super lief dochtertje waar hij een hele goede vader voor is.
Dus het kan wel. Maar het heeft heel veel van mijn ouders (en mij) gevraagd, en de relatie is helaas jarenlang erg slecht geweest. Er is nog steeds oud zeer, maar iedereen (ook hij) doet zijn best.
donderdag 18 februari 2021 om 00:09
ODD schreef: ↑17-02-2021 18:26Oh mens
Ik zou willen dat ik wat kon zeggen wat het voor nu beter maakt maar dat kan ik niet. Je probeert te trekken aan een stinkend dood paard dat al het plezier uit je leven kan halen door alleen al zijn kamerdeur open te doen in de ochtend.
Dit maakt het vast ook niet beter maar als één van mijn kinderen zich ODD toont over een aantal jaar zet ik die ergens op kamers met elke maand geld en verander ik mijn telefoonnummer. Er is naar mijn inziens namelijk niks aan te doen dan volwassen worden en hopen dat er niet te veel stuk is gegaan onderweg. Dat geld kan helpen en veilig onderkomen ook.
Weet jij of ODD een erfelijkheidsfactor heeft?
Ik weet dat ASS dat wel heeft maar ik vroeg me af of dat bij ODD ook zo is.
donderdag 18 februari 2021 om 06:22
Ja, maar niet op dezelfde manier als ASS. ODD is heel erg een samenspel van kind en omgevingsfactoren, er is eigenlijk niet één duidelijke oorzaak voor. En sommige van die factoren kunnen erfelijk bepaald zijn (maar dat hoeft niet).
