Kinderen
alle pijlers
Is er hoop voor kinderen/jongeren met ODD?
woensdag 17 februari 2021 om 13:52
To kan niet meer reageren ivm permaban.
Ons kind heeft ODD en we lopen enorm vast. Ik merk dat ik behoefte heb aan perspectief.
Het is officieel gediagnosticeerd en hij heeft therapie, begeleiding etc. Weigert medicijnen. Hij is 15. Is heel slim maar gaat niet (meer) naar school (in overleg met leerplichtambtenaar). Ik wil vooral eigenlijk horen dat het goed kan komen. Ik lees alleen maar vreselijke trieste verhalen en ik begin lichtelijk de hoop te verliezen.
Ons kind heeft ODD en we lopen enorm vast. Ik merk dat ik behoefte heb aan perspectief.
Het is officieel gediagnosticeerd en hij heeft therapie, begeleiding etc. Weigert medicijnen. Hij is 15. Is heel slim maar gaat niet (meer) naar school (in overleg met leerplichtambtenaar). Ik wil vooral eigenlijk horen dat het goed kan komen. Ik lees alleen maar vreselijke trieste verhalen en ik begin lichtelijk de hoop te verliezen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-02-2021 06:59
Reden: Toevoeging dat to een perma heeft
Reden: Toevoeging dat to een perma heeft
13.87% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 14:47
Ja, dat was hier ook het geval. Gewoon volledig schijt aan alles wat niet als juist, correct, nuttig, of betekenisvol in zijn ogen werd gezien, ongeacht de consequenties.groenlinksstemmer schreef: ↑17-02-2021 14:23Je hoort het weinig: heel intelligent en ODD. Wel dat hb en ODD aan elkaar schampen en ODD vaak als misdiagnose kan worden gezien. Hoe het ook zij: het is anti gezag en haat elke vorm van autoriteit en is er ook volkomen ongevoelig voor.
woensdag 17 februari 2021 om 14:51
viva-amber schreef: ↑17-02-2021 14:40Het hangt er vanaf, omdat hij onder de 16 is, mag hij in principe zelf beslissen over behandelingen tenzij de behandeling kennelijk nodig is om een ernstig nadeel te voorkomen. In dat laatste geval mogen ouders ook via de rechter behandeling afdwingen.
Maar goed ik snap ook dat dit geen optie is, wanneer de methode erger is dan de kwaal.
Maar wat versta jij in dit geval onder behandeling dan?
Want je kunt dwingen wat je wil, als iemand niet wíl veranderen gaat het gewoon niet gebeuren.
En zolang er geen strafbare feiten gepleegd worden of er mensen gevaar lopen, zit je als omgeving dan gewoon in de knel.
Ergens moet er een intrinsieke motivatie aangesproken worden, maar de grote vraag is hoe.
woensdag 17 februari 2021 om 14:56
Exact dit!OohBoy schreef: ↑17-02-2021 14:51Maar wat versta jij in dit geval onder behandeling dan?
Want je kunt dwingen wat je wil, als iemand niet wíl veranderen gaat het gewoon niet gebeuren.
En zolang er geen strafbare feiten gepleegd worden of er mensen gevaar lopen, zit je als omgeving dan gewoon in de knel.
Ergens moet er een intrinsieke motivatie aangesproken worden, maar de grote vraag is hoe.
anoniem_63f1008e25d53 wijzigde dit bericht op 17-02-2021 15:06
43.08% gewijzigd
woensdag 17 februari 2021 om 15:18
Ik kom uit een gezin met 4 ODDers. Mijn zus, broer, ik en onze moeder. Mijn broer en ik zijn midden dertig. Moeder heeft geen diagnose maar het valt te raden. Mijn zus en broer hebben zich laten testen toen de diagnose bij mij werd gesteld.
Mijn ouders, zus en ik zijn hoogopgeleid. Mijn broer is lager opgeleid en goed terechtgekomen.
Mijn zus heeft de eerste jaren van haar leven veel aandacht gehad. Daarnaast is ze de slimste van ons drie en weet ze vrienden te maken en behouden. Zij heeft het het minst moeilijk met het leven. Maar lang kan ze ergens niet werken of wonen.
Mijn broer heeft een strafblad voor brandstichting, diefstal, vernieling en roekeloos rijgedrag. Hij kon uiteindelijk het leger in en na heel wat disciplinaire straffen kwam hij gebroken terug in de maatschappij. Hij sport heel veel. Heel veel. Hij heeft een gezin gehad en nu weer opnieuw aan het daten. Geen afgeronde opleiding, geen middelbareschooldiploma. Wel een geheugenverlies door drugsgebruik. Geen vrienden.
Ik was een enorm creatief kutkind. Een zielloze aandachttrekker. Daarna een terrorpuber. Ik heb geen strafblad omdat ik niet gepakt werd. Mijn hang naar alles wat niet goed was maakte mij een makkelijk slachtoffer voor gore te oude vriendjes (mijn man is net zo oud als mijn vriendjes toen) en ben als kind misbruikt geweest door een leraar.
Vanaf mijn 16de ging ik helemaal niet meer naar school. Daarvoor versleet ik scholen en heb ik echt nasty dingen uitgespookt om docenten dwars te zitten. Werken deed ik ook niet. Ik heb mijn ouders financieel uitgewoond. Ze trapte mij al wel snel op straat. En hoe ik die keus wel kan begrijpen, verwerken heb ik nooit gedaan. Ik mag mede hierdoor mijn ouders niet.
Ik versleet wat opleidingen, bouwde schulden op en consumeerde drugs.
En toen ontmoette ik mijn man. Ik was 21 en hij was drie jaar ouder. Hij is rustig, eerlijk en houdt zo veel van mij dat zelfs mijn gruwelijke persoonlijkheid hem niet wil kwetsen. Ik kan het niet. Hij is te puur. Hij wilde niet bij mij zijn als ik drugs deed, ik deed geen drugs meer. Hij wilde dat ik niet meer stal, ook niet meer gedaan. Meer eisen had hij niet en dat hoeft ook niet. Hij is mijn filter naar de buitenwereld. Als een soort Rennie tegen het zuur wat ik voel van de wereld. Hij betaalde mijn schulden, steunde mij door een hbo-opleiding heen en zorgde er voor dat ik niet voor een baas hoef te werken maar mijn creatieve talent kan benutten om geld mee te verdienen.
Wat er gebeurt als mijn Rennie wegvalt heb ik gezien toen mijn vader mijn moeder alleen liet. Toen kwamen alle gekke fratsen in drievoud uit de hoge hoed. Was heel lelijk om te zien.
Maar ondanks dat het nu burgerlijk goed gaat vind ik het moeilijk om te leven. Ik doe mijn best, heb twee kinderen, een man, een huis en vrienden. Maar dit kost zo veel moeite om te behouden. Want in mij zit iemand die weg wil, manipuleert zonder na te denken, geen fuck uitvoert als niemand zou kijken en zo veel haat heeft..
Het enige wat helpt is doorgaan want dan slijten de goede paden in mijn hersenen dieper in en de foute paden overwoekeren.
Mijn ouders, zus en ik zijn hoogopgeleid. Mijn broer is lager opgeleid en goed terechtgekomen.
Mijn zus heeft de eerste jaren van haar leven veel aandacht gehad. Daarnaast is ze de slimste van ons drie en weet ze vrienden te maken en behouden. Zij heeft het het minst moeilijk met het leven. Maar lang kan ze ergens niet werken of wonen.
Mijn broer heeft een strafblad voor brandstichting, diefstal, vernieling en roekeloos rijgedrag. Hij kon uiteindelijk het leger in en na heel wat disciplinaire straffen kwam hij gebroken terug in de maatschappij. Hij sport heel veel. Heel veel. Hij heeft een gezin gehad en nu weer opnieuw aan het daten. Geen afgeronde opleiding, geen middelbareschooldiploma. Wel een geheugenverlies door drugsgebruik. Geen vrienden.
Ik was een enorm creatief kutkind. Een zielloze aandachttrekker. Daarna een terrorpuber. Ik heb geen strafblad omdat ik niet gepakt werd. Mijn hang naar alles wat niet goed was maakte mij een makkelijk slachtoffer voor gore te oude vriendjes (mijn man is net zo oud als mijn vriendjes toen) en ben als kind misbruikt geweest door een leraar.
Vanaf mijn 16de ging ik helemaal niet meer naar school. Daarvoor versleet ik scholen en heb ik echt nasty dingen uitgespookt om docenten dwars te zitten. Werken deed ik ook niet. Ik heb mijn ouders financieel uitgewoond. Ze trapte mij al wel snel op straat. En hoe ik die keus wel kan begrijpen, verwerken heb ik nooit gedaan. Ik mag mede hierdoor mijn ouders niet.
Ik versleet wat opleidingen, bouwde schulden op en consumeerde drugs.
En toen ontmoette ik mijn man. Ik was 21 en hij was drie jaar ouder. Hij is rustig, eerlijk en houdt zo veel van mij dat zelfs mijn gruwelijke persoonlijkheid hem niet wil kwetsen. Ik kan het niet. Hij is te puur. Hij wilde niet bij mij zijn als ik drugs deed, ik deed geen drugs meer. Hij wilde dat ik niet meer stal, ook niet meer gedaan. Meer eisen had hij niet en dat hoeft ook niet. Hij is mijn filter naar de buitenwereld. Als een soort Rennie tegen het zuur wat ik voel van de wereld. Hij betaalde mijn schulden, steunde mij door een hbo-opleiding heen en zorgde er voor dat ik niet voor een baas hoef te werken maar mijn creatieve talent kan benutten om geld mee te verdienen.
Wat er gebeurt als mijn Rennie wegvalt heb ik gezien toen mijn vader mijn moeder alleen liet. Toen kwamen alle gekke fratsen in drievoud uit de hoge hoed. Was heel lelijk om te zien.
Maar ondanks dat het nu burgerlijk goed gaat vind ik het moeilijk om te leven. Ik doe mijn best, heb twee kinderen, een man, een huis en vrienden. Maar dit kost zo veel moeite om te behouden. Want in mij zit iemand die weg wil, manipuleert zonder na te denken, geen fuck uitvoert als niemand zou kijken en zo veel haat heeft..
Het enige wat helpt is doorgaan want dan slijten de goede paden in mijn hersenen dieper in en de foute paden overwoekeren.
woensdag 17 februari 2021 om 16:02
Odd ik heb tranen van je verhaal.
Je man houdt van je, waarom geloof je hem niet?
Niemand is perfect en ik heb het idee dat je naast odd hebben ook zaken vertekend bent gaan zien door de mannier waarop je bent opgevoed.
Iedereen heeft fouten.
Je hebt iemand getroffen die jouw fouten ziet en van je houdt. De meeste mensen zijn half blind wat dat betreft. Die komen met alles weg, kijken niet meer om en leggen de schuld buiten zich om en laten delen van zichzelf niet meer zien de volgende keer.
Jij gaat het aan. Je bent een held!
Je man houdt van je, waarom geloof je hem niet?
Niemand is perfect en ik heb het idee dat je naast odd hebben ook zaken vertekend bent gaan zien door de mannier waarop je bent opgevoed.
Iedereen heeft fouten.
Je hebt iemand getroffen die jouw fouten ziet en van je houdt. De meeste mensen zijn half blind wat dat betreft. Die komen met alles weg, kijken niet meer om en leggen de schuld buiten zich om en laten delen van zichzelf niet meer zien de volgende keer.
Jij gaat het aan. Je bent een held!
woensdag 17 februari 2021 om 16:04
Ik ben er even helemaal stil van.....ODD schreef: ↑17-02-2021 15:18Ik kom uit een gezin met 4 ODDers. Mijn zus, broer, ik en onze moeder. Mijn broer en ik zijn midden dertig. Moeder heeft geen diagnose maar het valt te raden. Mijn zus en broer hebben zich laten testen toen de diagnose bij mij werd gesteld.
Mijn ouders, zus en ik zijn hoogopgeleid. Mijn broer is lager opgeleid en goed terechtgekomen.
Mijn zus heeft de eerste jaren van haar leven veel aandacht gehad. Daarnaast is ze de slimste van ons drie en weet ze vrienden te maken en behouden. Zij heeft het het minst moeilijk met het leven. Maar lang kan ze ergens niet werken of wonen.
Mijn broer heeft een strafblad voor brandstichting, diefstal, vernieling en roekeloos rijgedrag. Hij kon uiteindelijk het leger in en na heel wat disciplinaire straffen kwam hij gebroken terug in de maatschappij. Hij sport heel veel. Heel veel. Hij heeft een gezin gehad en nu weer opnieuw aan het daten. Geen afgeronde opleiding, geen middelbareschooldiploma. Wel een geheugenverlies door drugsgebruik. Geen vrienden.
Ik was een enorm creatief kutkind. Een zielloze aandachttrekker. Daarna een terrorpuber. Ik heb geen strafblad omdat ik niet gepakt werd. Mijn hang naar alles wat niet goed was maakte mij een makkelijk slachtoffer voor gore te oude vriendjes (mijn man is net zo oud als mijn vriendjes toen) en ben als kind misbruikt geweest door een leraar.
Vanaf mijn 16de ging ik helemaal niet meer naar school. Daarvoor versleet ik scholen en heb ik echt nasty dingen uitgespookt om docenten dwars te zitten. Werken deed ik ook niet. Ik heb mijn ouders financieel uitgewoond. Ze trapte mij al wel snel op straat. En hoe ik die keus wel kan begrijpen, verwerken heb ik nooit gedaan. Ik mag mede hierdoor mijn ouders niet.
Ik versleet wat opleidingen, bouwde schulden op en consumeerde drugs.
En toen ontmoette ik mijn man. Ik was 21 en hij was drie jaar ouder. Hij is rustig, eerlijk en houdt zo veel van mij dat zelfs mijn gruwelijke persoonlijkheid hem niet wil kwetsen. Ik kan het niet. Hij is te puur. Hij wilde niet bij mij zijn als ik drugs deed, ik deed geen drugs meer. Hij wilde dat ik niet meer stal, ook niet meer gedaan. Meer eisen had hij niet en dat hoeft ook niet. Hij is mijn filter naar de buitenwereld. Als een soort Rennie tegen het zuur wat ik voel van de wereld. Hij betaalde mijn schulden, steunde mij door een hbo-opleiding heen en zorgde er voor dat ik niet voor een baas hoef te werken maar mijn creatieve talent kan benutten om geld mee te verdienen.
Wat er gebeurt als mijn Rennie wegvalt heb ik gezien toen mijn vader mijn moeder alleen liet. Toen kwamen alle gekke fratsen in drievoud uit de hoge hoed. Was heel lelijk om te zien.
Maar ondanks dat het nu burgerlijk goed gaat vind ik het moeilijk om te leven. Ik doe mijn best, heb twee kinderen, een man, een huis en vrienden. Maar dit kost zo veel moeite om te behouden. Want in mij zit iemand die weg wil, manipuleert zonder na te denken, geen fuck uitvoert als niemand zou kijken en zo veel haat heeft..
Het enige wat helpt is doorgaan want dan slijten de goede paden in mijn hersenen dieper in en de foute paden overwoekeren.
woensdag 17 februari 2021 om 16:21
Hij wil van alles maar wil zich er niet voor inspannen. Hij verwacht vooral dat anderen dat voor hem doen.
Hij wil graag studeren. Maar eigenlijk wil hij vooral student zijn. Student zijn is een statussymbool in zijn ogen.
woensdag 17 februari 2021 om 16:25
Hm, student worden is knap lastig als je niet naar school gaat. Heeft hij al bedacht hoe hij aan een diploma gaat komen?groenlinksstemmer schreef: ↑17-02-2021 16:21Hij wil van alles maar wil zich er niet voor inspannen. Hij verwacht vooral dat anderen dat voor hem doen.
Hij wil graag studeren. Maar eigenlijk wil hij vooral student zijn. Student zijn is een statussymbool in zijn ogen.
En hoe hij zijn studentenleven gaat financieren?
woensdag 17 februari 2021 om 16:40
Geen ervaring met ODD.
Wel met een slimme zoon met ASS, die ook al bijna 2 jaar niet naar school gaat en ook denkt geen hulp nodig te hebben. Er komt wel iedere week iemand langs, maar meestal komen ze niet verder dan een spelletje spelen.
Misschien is de besloten FB groep ouders van thuiszitters in het voortgezet onderwijs iets voor je. Daar krijg je in ieder geval begrip en geen stomme opmerkingen, als dat er toch leerplicht is. Hoewel op die ene opmerking na, hier verder geluk ook veel begrip. Ik weet niet of daar ook ouders zitten met kinderen met ODD.
Maar voor jou en ook voor ODD met haar eerlijke verhaal
Wel met een slimme zoon met ASS, die ook al bijna 2 jaar niet naar school gaat en ook denkt geen hulp nodig te hebben. Er komt wel iedere week iemand langs, maar meestal komen ze niet verder dan een spelletje spelen.
Misschien is de besloten FB groep ouders van thuiszitters in het voortgezet onderwijs iets voor je. Daar krijg je in ieder geval begrip en geen stomme opmerkingen, als dat er toch leerplicht is. Hoewel op die ene opmerking na, hier verder geluk ook veel begrip. Ik weet niet of daar ook ouders zitten met kinderen met ODD.
Maar voor jou en ook voor ODD met haar eerlijke verhaal
woensdag 17 februari 2021 om 16:45
Dit zijn vragen die er niet toe doen voor een ODDer. Ik wilde naar het Grafisch Lyceum. Ik ben er zelfs geweest met een coach en kreeg van een docent de stappen te horen om toegelaten te worden. Mijn portfolio was al geweldig zei de docent.
Die stappen heb ik niet gezet want ik hoorde er al. Ik hoefde niks meer te doen.
En financieren? Dat gebeurt gewoon daar denken anderen mensen over na, ik niet.
woensdag 17 februari 2021 om 16:51
Surebaby schreef: ↑17-02-2021 16:02Odd ik heb tranen van je verhaal.
Je man houdt van je, waarom geloof je hem niet?
Niemand is perfect en ik heb het idee dat je naast odd hebben ook zaken vertekend bent gaan zien door de mannier waarop je bent opgevoed.
Iedereen heeft fouten.
Je hebt iemand getroffen die jouw fouten ziet en van je houdt. De meeste mensen zijn half blind wat dat betreft. Die komen met alles weg, kijken niet meer om en leggen de schuld buiten zich om en laten delen van zichzelf niet meer zien de volgende keer.
Jij gaat het aan. Je bent een held!
Ik geloof mijn man wel. Hij houdt heel veel van mij en ik van hem.
Maar met ODD zijn de fouten wel wat dieper dan van een gemiddeld mens.
woensdag 17 februari 2021 om 16:52
Ja, zo'n antwoord lag wel voor de hand natuurlijk, al kan ik me daar persoonlijk weinig bij voorstellen. Het komt zo weinig rationeel over.ODD schreef: ↑17-02-2021 16:45Dit zijn vragen die er niet toe doen voor een ODDer. Ik wilde naar het Grafisch Lyceum. Ik ben er zelfs geweest met een coach en kreeg van een docent de stappen te horen om toegelaten te worden. Mijn portfolio was al geweldig zei de docent.
Die stappen heb ik niet gezet want ik hoorde er al. Ik hoefde niks meer te doen.
En financieren? Dat gebeurt gewoon daar denken anderen mensen over na, ik niet.
Maar.... Op dat moment stelde je je deze vragen niet. Maar nu zie je dat wel. Dan ben ik wel benieuwd hoe je tot dit inzicht bent gekomen.
woensdag 17 februari 2021 om 16:55
Ben je er uiteindelijk dan wel beland?ODD schreef: ↑17-02-2021 16:45Dit zijn vragen die er niet toe doen voor een ODDer. Ik wilde naar het Grafisch Lyceum. Ik ben er zelfs geweest met een coach en kreeg van een docent de stappen te horen om toegelaten te worden. Mijn portfolio was al geweldig zei de docent.
Die stappen heb ik niet gezet want ik hoorde er al. Ik hoefde niks meer te doen.
En financieren? Dat gebeurt gewoon daar denken anderen mensen over na, ik niet.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 17 februari 2021 om 16:56
woensdag 17 februari 2021 om 16:59
Deze reactie was niet van mij, maar ik vind je verhaal ontzettend heftig. Opgroeien in een dergelijk gezin, de puinhopen die je hebt gecreëerd. Het komt op mij over alsof je het gevoel hebt dat je er niets aan kon doen. Het verhaal is bijna alsof jij als buitenstaander jouw eigen leven beschrijft, als je snap wat ik bedoel. Het lijkt me hoe dan ook niet makkelijk voor jou om op het rechte pad te blijven.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 17 februari 2021 om 17:00
Je kunt iemand dwingen om bij een psycholoog te komen opdagen, je kunt iemand gedwongen in een instelling vasthouden maar je kunt niet iemand behandelen die dat zelf niet wil. Gedwongen behandeling is zinvol als het gaat om pillen enzo, maar als het gaat om gedragsverandering heeft gedwongen behandeling zonder motivatie echt 0,0 zin.viva-amber schreef: ↑17-02-2021 14:40Het hangt er vanaf, omdat hij onder de 16 is, mag hij in principe zelf beslissen over behandelingen tenzij de behandeling kennelijk nodig is om een ernstig nadeel te voorkomen. In dat laatste geval mogen ouders ook via de rechter behandeling afdwingen.
Maar goed ik snap ook dat dit geen optie is, wanneer de methode erger is dan de kwaal.
woensdag 17 februari 2021 om 17:03
woensdag 17 februari 2021 om 17:16
Ja er is heus hoop voor kinderen met ODD. Is het zeker dat er geen sprake is van adhd of autisme daarnaast? Want het onderscheid is soms lastig.
Maar ja, ik ken echt volwassenen die als kind in een jeugdgevangenis of internaat hebben gezeten wegens onhandelbaar gedrag en/of die als volwassene gediagnosticeerd zijn met bijv een narcistische of antisociale persoonlijkheidsstoornis die een prima leven leiden. Soms echt na jaren pas, maar het kan. Intelligentie is hierin wel echt een prettige factor, want een goed stel hersenen maakt het makkelijker oorzaak en gevolg te zien, lange termijn in het oog te houden en nieuwe dingen te leren. Alleen zijn dát zaken die je op je 16e sowieso al niet echt goed kunt, dus ik denk dat het advies van eigen grenzen bewaken, niet overal strijd over voeren prima is, en vooral zelf oorzaak en gevolg laten ervaren. Makkelijk is het niet, en ik zou dus heel goed voor mezelf zorgen als ik jou was.
Geweldloos verzet is mogelijk wel een methode waar je iets aan hebt?
Maar ja, ik ken echt volwassenen die als kind in een jeugdgevangenis of internaat hebben gezeten wegens onhandelbaar gedrag en/of die als volwassene gediagnosticeerd zijn met bijv een narcistische of antisociale persoonlijkheidsstoornis die een prima leven leiden. Soms echt na jaren pas, maar het kan. Intelligentie is hierin wel echt een prettige factor, want een goed stel hersenen maakt het makkelijker oorzaak en gevolg te zien, lange termijn in het oog te houden en nieuwe dingen te leren. Alleen zijn dát zaken die je op je 16e sowieso al niet echt goed kunt, dus ik denk dat het advies van eigen grenzen bewaken, niet overal strijd over voeren prima is, en vooral zelf oorzaak en gevolg laten ervaren. Makkelijk is het niet, en ik zou dus heel goed voor mezelf zorgen als ik jou was.
Geweldloos verzet is mogelijk wel een methode waar je iets aan hebt?
woensdag 17 februari 2021 om 17:48
Het gezin waar ik uit kom is van buiten af gezien een normaal gezin. Mijn ouders hebben best wel publiek werk, denk aan gemeenteraadslid, directeur stichting. Maar een slimme ODDer kan ook ver komen.Belle73 schreef: ↑17-02-2021 16:59Deze reactie was niet van mij, maar ik vind je verhaal ontzettend heftig. Opgroeien in een dergelijk gezin, de puinhopen die je hebt gecreëerd. Het komt op mij over alsof je het gevoel hebt dat je er niets aan kon doen. Het verhaal is bijna alsof jij als buitenstaander jouw eigen leven beschrijft, als je snap wat ik bedoel. Het lijkt me hoe dan ook niet makkelijk voor jou om op het rechte pad te blijven.
En omdat we wel weten hoe het moet is de schade beperkt gebleven.
En ik denk dat ik zo afstandelijk schrijf omdat er sinds kort voor mij een afstand voelt tot wie ik was. De juiste paadjes in mijn hersenen beginnen in te slijten en ik verlies wie ik was uit het zicht.
Tot ik weer iets moet wat ik niet wil en dan is het weer tandenbijten tot ik het gedaan heb.
