Kinderen
alle pijlers
Je identiteit als moeder
maandag 23 september 2024 om 18:24
Inmiddels weet ik dat hier aardig wat wijze en bijzondere vrouwen/moeders op dit forum schrijven.
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
donderdag 26 september 2024 om 12:44
Dat is hoe het voor jou is, Bijtie, en dat is natuurlijk helemaal prima. Ik ervaar (;-p) dat dus anders en vind het merkwaardig en onprettig als anderen hun blik hierop verpakken in beweringen en/of oordelen over hoe het voor iedereen werkt. En dan vervolgens het op mijn bord schuiven als ik aangeef wat dat bij mij oproept onder het mom van "Wie de schoen past, trekke hem aan.". Dan is er geen discussie te voeren, want ze verdraaien m.i. hun eigen beweringen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 26 september 2024 om 14:28
Ik denk dat vroeger het moederschap niet het centrum van het zijn was. Geen geboorteplannen, babyshowers, genderreveals (vaak was er niets te revealen), aankondingsfeesten, geboortefeesten etc.
Hooguit een zwangerschapstest in de pan met boerenkool.
donderdag 26 september 2024 om 14:31
Net zo (on)interessant als je identiteit als werknemer, buurvrouw, supermarktklant, chipseter.
Alleen vinden sommigen moederschap een soort heilige status geven. Ofzo.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 26 september 2024 om 14:36
Zal eraan liggen waar je interesses liggen.
Ik lees hier dat veel moeders een shift in hun identiteit ervaren wanneer ze een kind krijgen. En dan kan het interessant zijn om die ervaring uit te wisselen en over te lezen.
Maar als het je niet interesseert; er zijn ook zat topics over lastige relaties, gezondheidsproblemen of politieke kwesties.
donderdag 26 september 2024 om 14:40
Ik voel me ook niet zo thuis bij termen als "identiteit als moeder" Ik ben wie ik ben en ik heb toevallig ook kinderen. En een man. En veel poezen. Ik ben ook niet bezig met mijn identiteit als "vrouw van"
donderdag 26 september 2024 om 14:52
Ik vind het verrekte interessant om te zien hoe mensen iets ervaren; moederschap, ziektes, relaties, de overgang.
Dat vind ik ook leuk aan dit forum.
En er zijn veel thema's, die me niks interesseren, dan blijf ik weg uit die topics
waarom mogen mensen die wel willen praten over hun rol als moeder dat niet doen?
Waarom moet bewezen worden, dat die vrouwen het verkeerd zien?
Er zijn hier vrouwen, die dat een leuk gesprek vinden, prima toch?
donderdag 26 september 2024 om 14:52
Ook interessant toch, dat life changing events (je levenspartner, kinderen krijgen) niet van invloed zijn geweest op jouw zelfbeeld en persoonlijkheid. Zou je dan zeggen dat je al 10-20-30-40 (?) jaar dezelfde bent en dat zich dat nooit ontwikkeld heeft? Of zijn er andere zaken die dan wel van invloed zijn geweest?
donderdag 26 september 2024 om 14:57
Dit.
En ik denk dat de lat bij de huidige generatie moeders ongelooflijk hoog ligt.
donderdag 26 september 2024 om 15:41
Welke lat? De lat om moeder te zijn? Ik denk dat de huidige generatie moeders niet heel erg verschilt met eerdere generaties, hooguit wordt er tegenwoordig op een andere manier uiting gegeven aan sommige dingen (zoals een gender reveal) maar dat heeft meer te maken met de tijdgeest (en sociale media waarop alles wordt uitvergroot) dan met die vrouwen/moeders. Wij zouden nu waarschijnlijk ook een gender reveal doen en foto’s van onze baby op Insta posten en zo, want als iedereen het doet…
Maar dat de lat hoog ligt? De lat ‘als moeder’ ligt toch per definitie vrij hoog omdat je je kind in leven moet zien te houden en ervoor moet zorgen en beschikbaar moet zijn? Dat verandert niet per generatie, dat is van alle tijden.
donderdag 26 september 2024 om 15:49
Ik heb geen aparte "moeder" identiteit. Maar moeder worden heeft wel een impact gehad op mijn karakter ontwikkeling, dus ook op mijn identiteit. Dat kan je toch analyseren die impact. En lijkt me mooi om dat te vergelijken en dan te zien dat sommige dingen misschien universeel zijn en andere dingen weer typisch van jezelf zijn.
Zo heeft ook mijn emigratie impact gehad, mijn huwelijk, mijn scheiding, de chronische ziekte van mijn kind, het feit dat ik van honden lover een kattenvrouwtje ben geworden, etc etc dus dat alles samen maakt mijn hele identiteit - niemand is 1-dimensionaal.
Ik zie dat trouwens niet als mezelf versus iemand anders. Ik praat gewoon uit mijn ervaring.
Zo heeft ook mijn emigratie impact gehad, mijn huwelijk, mijn scheiding, de chronische ziekte van mijn kind, het feit dat ik van honden lover een kattenvrouwtje ben geworden, etc etc dus dat alles samen maakt mijn hele identiteit - niemand is 1-dimensionaal.
Ik zie dat trouwens niet als mezelf versus iemand anders. Ik praat gewoon uit mijn ervaring.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 26 september 2024 om 16:16
Het beeld van de moeder als heilige is zo oud als onze geschiedenis. Niet zo gek dat er in onze cultuur nog steeds restjes van dat 'heilige ontzag' zijn terug te vinden. Inmiddels is het vooral een mythe maar helemaal ontheiligd zal 'de moeder' nooit worden. Of je er je identiteit aan moet ontlenen is weer een tweede. Ik zie het vooral als een mythe.
donderdag 26 september 2024 om 16:17
Nee, ik heb dat ook niet terug kunnen vinden in dit topic. Wel dat 'de lat hoog ligt' voor moeders van tegenwoordig, maar die uitspraak begrijp ik ook niet.
donderdag 26 september 2024 om 16:28
Pinaco schreef: ↑26-09-2024 14:52Ook interessant toch, dat life changing events (je levenspartner, kinderen krijgen) niet van invloed zijn geweest op jouw zelfbeeld en persoonlijkheid. Zou je dan zeggen dat je al 10-20-30-40 (?) jaar dezelfde bent en dat zich dat nooit ontwikkeld heeft? Of zijn er andere zaken die dan wel van invloed zijn geweest?
Ik zeg ook niet dat er geen invloed is geweest, ik snap deze vragen dan ook neit helemaal. Ik bedoel dat ik mijn identiteit als "ik" beschouw. Ik voel geen aparte identiteit als moeder. Ik ben het type moeder dat bij die "ik" identiteit past. Maar ik identificeer me ook niet specifiek als vrouw eigenlijk, misschien dat dat ook meespeelt. Ik identificeer me overigens ook niet als man of als non-binair overigens. Ik heb daar gewoon geen vastomlijnde ideeën of gevoelens bij. Ik vind het moederschap ook niet iets "specifieks" ofzo. Misschien is het een beetje een semantische discussie. Overigens ben ik een heel gevoelig en emotioneel mens hoor, dat zeg ik omdat het misschien wat afstandelijk overkomt.
donderdag 26 september 2024 om 16:35
Dat denk ik. Want er zit weer een verschil tussen je identiteit en “je identificeren als”. En ik lees “je identiteit als moeder” als je identiteit, die o.a. beinvloed en gevormd wordt door het moederschap.
Ik identificeer me ook niet als “de moeder van”. Maar het ouderschap is wel onderdeel van mijn identiteit.
Ik identificeer me ook niet als “de moeder van”. Maar het ouderschap is wel onderdeel van mijn identiteit.
donderdag 26 september 2024 om 16:42
Ik denk wel dat er meer druk ligt op dat je kind wel geslaagd "moet" zijn. Vroeger was er veel minder prestatiedruk, nu hebben mensen minder kinderen en dus moeten die 2 wel een goede opleiding hebben, gelukkig zijn (tegenslagen worden sneller weggenomen door ouders ), ze moeten sociaal-emotieel goed ontwikkelen, gentle parenting, etc. Niet dat ik het belang van een aantal dingen hierboven niet zie, maar ouders zijn dus meer bezig met hun kinderen (wat positieve kanten heeft, maar soms ook niet). Vroeger was het toch sneller hup niet zeuren, je redde je maar en je ouders wisten ook lang niet altijd wat je allemaal deed of hoe het ging.
En veel moeders werkten niet, dus die glansrijke carrière komt er nu ook bij, bovenop het meer betrokken zijn bij het leven van je kinderen.
donderdag 26 september 2024 om 16:43
Ik vond het dermate lifechanging om moeder te worden dat het me echt wel heeft veranderd. Het was veel levens-veranderender dan een ouder verliezen, mijn man ontmoeten, op kamers gaan, mijn eerste buitenlandse reis alleen, rijbewijs halen, mijn eerste echte baan hebben of het verhuizen naar een andere provincie.
Dus in die zin definieert het moederschap me wel. Tegelijkertijd ben ik absoluut geen oermoeder, ik heb een heel leven buiten mijn moederschap om. Toch zijn die vermaledijde kinderen altijd in mijn gedachten en houdt ik rekening met ze bij alles wat ik doe. Ik plooi mijn leven om mijn gezin heen, zij zijn altijd mijn prioriteit, zelfs nu, nu het pubers zijn.
En dat vind ik weleens vervelend, want ik ben een stuk vrijheid, onbevangenheid en veiligheid kwijt, die ik voor ik moeder werd nooit im Frage stelde, waar ik me ook niet van bewust was.
Met datgene wat ik ''vervelend' vind aan het ouderschap zijn er ook heel veel dingen bijgekomen die mijn leven echt verrijkt hebben. Ik vind het heel lastig om concrete voorbeelden te verzinnen, maar het zit hem toch in dat zingen met een kind achterop de fiets, vertedering als ze liggen te slapen of ongevraagd lekker gekookt hebben, maar ook het gevoel om opeens in verbinding te staan met de generaties voor mij en na mij. Voor mijn kinderen leefde ik voor mezelf en zag ik mezelf als het eindpunt van onze familie, het einde van de stamboom zeg maar. Nu voel ik mij verbonden met de kinderen die mijn kinderen wellicht gaan krijgen, en hun kleinkinderen, want die ga ik -klop klop- nog meemaken als ik 100 wordt. Daardoor voel ik mij ook opeens verbonden met de generaties voor mij. Door die verbinding voel ik mij opeens ook veel verantwoordelijker voor de wereld. Zowel in het klein, dat ik me druk maak om verlichting langs donkere weggetjes, maar ook in het groot, waar gaat onze democratie heen, wat voor wereld is er straks voor mijn kinderen. Dat maakt dat ik andere keuzes maak.
Dus ja, dat moederschap definieert mij veel meer dan mijn rol als werkgever, als supermarktbezoeker of als vakantieganger.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 26 september 2024 om 16:46
Ik denk dat door social media (dus idd gender reveal etc) je jezelf veel meer als moeder wil profileren. Dat maak ik in ieder geval op uit alle filmpjes die ik voorbij zie komen. Het komt op mij over alsof het allemaal veel meer maakbaar moet zijn en er over werkelijk ieder detail in de opvoeding nagedacht moet worden.
Naar mijn gevoel wordt er veel meer over gedeeld, en geoordeeld.
Dan vind ik het niet zo gek dat je dat veel meer voelt als "identiteit".
Ik vind het vooral overdreven.
donderdag 26 september 2024 om 16:51
Maar on topic: ik denk dat ik van alle aspecten in mijn leven, het meest over mezelf leer via het moederschap. Ik vind het een heel mooie ervaring om die mini mensjes te mogen zien opgroeien en ontwikkelen. En tegelijkertijd legt het een kant van mezelf bloot die ik zonder kinderen denk ik niet zo was tegen gekomen. Kwetsbaarheid, onzeker, de enorme verantwoordelijkheid die je als moeder hebt voor het leven van je kinderen (en doe ik dat dan wel goed), bezorgdheid...wat nou als mijn kind niet gelukkig wordt? Piekeren over de toekomst, terwijl ik op andere gebieden overal vol vertrouwen in stap. Maar ik zie het niet als een aparte identiteit ofzo. Het is nog steeds mij, maar dan onder andere omstandigheden.
donderdag 26 september 2024 om 16:54
Ik denk dus juist dat het andersom is. Vroeger waren vrouwen 'gedwongen' om moeder te worden. Je kon er niks tegen doen, je werd alleen geen moeder als je onvruchtbaar was. Toen was het moederschap veel vanzelfsprekender en ook echt het enige gespreksonderwerp tussen vrouwen. Ze hadden geen baan, geen zeggenschap over wat dan ook, dus hoe die kinderen erbij liepen straalde rechtstreeks af op jou. Je enige taak was de verzorging van kinderen en huishouden. Toen werd je veel meer afgerekend daarop. Mijns schoonmoeder kan echt vertellen over haar eerste jaren dat ze getrouwd was, dat ze zich gedwongen voelde om elke week de ramen te zemen. En toen ze na 2 jaar nog niet zwanger was kwam de dominee langs. Dan is je moederschap echt wel je identiteit, want er was niks anders. Je was geen werknemer, of raadslid. Je mocht hooguit in de kantine van de voetbalclub van de kinderen koffie zetten op woensdag.Merys schreef: ↑26-09-2024 16:46Ik denk dat door social media (dus idd gender reveal etc) je jezelf veel meer als moeder wil profileren. Dat maak ik in ieder geval op uit alle filmpjes die ik voorbij zie komen. Het komt op mij over alsof het allemaal veel meer maakbaar moet zijn en er over werkelijk ieder detail in de opvoeding nagedacht moet worden.
Naar mijn gevoel wordt er veel meer over gedeeld, en geoordeeld.
Dan vind ik het niet zo gek dat je dat veel meer voelt als "identiteit".
Ik vind het vooral overdreven.
Juist omdat vrouwen nu een veel voller leven hebben, maar er dus ook nog steeds die heilige moederschapsverering is, worden dingen als genderrevealparties zo uitgevent. Omdat er nog maar weinig is waar je je moederschap kunt uiten.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 26 september 2024 om 16:56
Dit inderdaad. Het moederschap heeft dingen in mij aangeboord waarvan ik niet wist dat ik het in me had.Socie schreef: ↑26-09-2024 16:51Maar on topic: ik denk dat ik van alle aspecten in mijn leven, het meest over mezelf leer via het moederschap. Ik vind het een heel mooie ervaring om die mini mensjes te mogen zien opgroeien en ontwikkelen. En tegelijkertijd legt het een kant van mezelf bloot die ik zonder kinderen denk ik niet zo was tegen gekomen. Kwetsbaarheid, onzeker, de enorme verantwoordelijkheid die je als moeder hebt voor het leven van je kinderen (en doe ik dat dan wel goed), bezorgdheid...wat nou als mijn kind niet gelukkig wordt? Piekeren over de toekomst, terwijl ik op andere gebieden overal vol vertrouwen in stap. Maar ik zie het niet als een aparte identiteit ofzo. Het is nog steeds mij, maar dan onder andere omstandigheden.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 26 september 2024 om 17:00
Ja, maar op social media wordt alles uitvergroot en opgeklopt om er maar een 'interessant verhaal' van te maken, een vorm van marketing vooral, dus eigenlijk is het gewoon reclame (voor luiers en kinderkleren en kindvriendelijke vakantiehuisjes). Ik geloof niet dat veel mensen denken dat dat 'echt' is, dat die hysterische moeders met hun gesponsorde gender reveals en elektrische bakfietsen de nieuwe moeder-rolmodellen zijn. Het ís enorm overdreven. Ze denken over ieder detail na omdat hun opdrachtgever dat van ze vraagt. Ze verdienen er geld mee. En ja, de gewone moeders zonder sponsor-deals willen dan ook een gender reveal omdat ze dat gezien hebben bij hun idool op Insta, maar daar is niet zoveel mis mee toch?Merys schreef: ↑26-09-2024 16:46Ik denk dat door social media (dus idd gender reveal etc) je jezelf veel meer als moeder wil profileren. Dat maak ik in ieder geval op uit alle filmpjes die ik voorbij zie komen. Het komt op mij over alsof het allemaal veel meer maakbaar moet zijn en er over werkelijk ieder detail in de opvoeding nagedacht moet worden.
Naar mijn gevoel wordt er veel meer over gedeeld, en geoordeeld.
Dan vind ik het niet zo gek dat je dat veel meer voelt als "identiteit".
Ik vind het vooral overdreven.
Ik vond de rolmodel-moeders die je vroeger in tv-reclames zag misschien nog wel erger. Maar daar voelde ik me ook niet door aangesproken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
