Kinderen
alle pijlers
Je identiteit als moeder
maandag 23 september 2024 om 18:24
Inmiddels weet ik dat hier aardig wat wijze en bijzondere vrouwen/moeders op dit forum schrijven.
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
woensdag 25 september 2024 om 10:39
Eens 
Maar we kunnen het toch wel eens zijn dat niet iedereen (los van of je kinderen hebt of niet) écht goed naar elkaar luistert? En dat niet ieders empathisch vermogen even groot is? Dan is die ervaring en aan een half woord genoeg hebben toch iets wat het verschil kan maken
Voel me net een aliën in dit gesprek, alsof ik de enige ben die dit ervaart!
Maar we kunnen het toch wel eens zijn dat niet iedereen (los van of je kinderen hebt of niet) écht goed naar elkaar luistert? En dat niet ieders empathisch vermogen even groot is? Dan is die ervaring en aan een half woord genoeg hebben toch iets wat het verschil kan maken
Voel me net een aliën in dit gesprek, alsof ik de enige ben die dit ervaart!
woensdag 25 september 2024 om 11:01
Niet iedereen is altijd een goede luisteraar.Pinaco schreef: ↑25-09-2024 10:39Eens
Maar we kunnen het toch wel eens zijn dat niet iedereen (los van of je kinderen hebt of niet) écht goed naar elkaar luistert? En dat niet ieders empathisch vermogen even groot is? Dan is die ervaring en aan een half woord genoeg hebben toch iets wat het verschil kan maken
Voel me net een aliën in dit gesprek, alsof ik de enige ben die dit ervaart!
Maar niet elk gesprek is echt zo diepgaand en belangrijk dat je er conclusies kan uit trekken voor een hele groep mensen. Het is niet omdat een iemand het op een moment niet snapt, dat dus iedereen van die groep het nooit kan snappen.
Maar misschien moeten we weer meer naar de hoofdvraag van het topic ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 25 september 2024 om 11:08
Ja maar als ik zelf heb ervaren dat moe na een uitje echt niet hetzelfde is als zombie modus na weken / maanden / jaren slaaptekort omdat ik vroeger ook fervent heb gestapt dan mag ik iemand zonder kinderen daarin toch wel corrigeren als diegene beweert dat ze echt wel snapt wat moeheid is? Het is niet hetzelfde. Net als iemand zonder kinderen in mijn ogen ook niet snapt dat ook al slaap je wel als moeder...je veel minder diep slaapt en altijd 1 oor paraat hebt zeker tijdens de babytijd. De energie die ik effectief uit slaap haal met een baby in huis is absoluut niet hetzelfde als wanneer je kinderloos zonder waakstand gewoon lekker kan slapen.meisje85 schreef: ↑25-09-2024 09:18Het grappige is nu juist weer wel dat iemand met kanker waarschijnlijk niet zo snel tegen iemand anders zal zeggen: "jij weet niet hoe het is om kanker te hebben". Althans, ik heb dat nog nooit iemand horen zeggen. Dus waarom dat bij ouderschap dan ineens wel een ding is, dat het één wordt afgemeten tegen het ander (slaaptekort vs moe na een uitje etc) is mij eerlijk gezegd wel een raadsel. Het is niet dat die ander niét moe is, omdat jij vindt dat je meer moe bent (of meer recht van spreken hebt ofzo?) omdat je door je kind blijkbaar al langer niet goed slaapt.
Maar stel iemand heeft een slaapstoornis en slaapt ook al weken /maanden/jaren slecht dan kan kan vind ik "ik weet wat je bedoelt met moeheid" weer wel kloppen. Want dat zijn qua slaap vergelijkbare situaties.
Overigens tuurlijk kan je moe zijn na een avondje doorzakken. Maar er is moe en moe. Het is een schaal. Ik kan zeer slecht tegen de opmerking van mensen zonder kinderen "joh ik ben ook weleens moe" ja dikke doei
woensdag 25 september 2024 om 11:10
Wij maakten ooit een bergwandeling met onze toen 4 en 8 jarige zoons.
Die van 8 heeft de hele route lopen brullen (moe, warm, te ver, vliegende beestjes). Veel veroordelende blikken van mensen die we onderweg tegen kwamen (schaamde mij dood)
Hoe fijn was het toen een Duitssprekende dame mij aan mijn arm tikte en zei dat het ooit weer over ging. Zij liep daar met man en 2 puberjongens
Even iemand die met een klein gebaar zegt dat ze je wanhoop begrijpt en je probeert gerust te stellen. Was haar zo dankbaar
Die van 8 heeft de hele route lopen brullen (moe, warm, te ver, vliegende beestjes). Veel veroordelende blikken van mensen die we onderweg tegen kwamen (schaamde mij dood)
Hoe fijn was het toen een Duitssprekende dame mij aan mijn arm tikte en zei dat het ooit weer over ging. Zij liep daar met man en 2 puberjongens
Even iemand die met een klein gebaar zegt dat ze je wanhoop begrijpt en je probeert gerust te stellen. Was haar zo dankbaar
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 25 september 2024 om 11:16
Maar waarom zou je dat willen, het corrigeren?Merkimer schreef: ↑25-09-2024 11:08Ja maar als ik zelf heb ervaren dat moe na een uitje echt niet hetzelfde is als zombie modus na weken / maanden / jaren slaaptekort omdat ik vroeger ook fervent heb gestapt dan mag ik iemand zonder kinderen daarin toch wel corrigeren als diegene beweert dat ze echt wel snapt wat moeheid is? Het is niet hetzelfde. Net als iemand zonder kinderen in mijn ogen ook niet snapt dat ook al slaap je wel als moeder...je veel minder diep slaapt en altijd 1 oor paraat hebt zeker tijdens de babytijd. De energie die ik effectief uit slaap haal met een baby in huis is absoluut niet hetzelfde als wanneer je kinderloos zonder waakstand gewoon lekker kan slapen.
Maar stel iemand heeft een slaapstoornis en slaapt ook al weken /maanden/jaren slecht dan kan kan vind ik "ik weet wat je bedoelt met moeheid" weer wel kloppen. Want dat zijn qua slaap vergelijkbare situaties.
Overigens tuurlijk kan je moe zijn na een avondje doorzakken. Maar er is moe en moe. Het is een schaal. Ik kan zeer slecht tegen de opmerking van mensen zonder kinderen "joh ik ben ook weleens moe" ja dikke doei
woensdag 25 september 2024 om 12:05
En mijn ervaring is dus dat zelfs als je hetzelfde hebt meegemaakt je nog steeds niet weet hoe een ander het ervaart.belgali schreef: ↑25-09-2024 10:36dat zijn toch twee verschillende dingen:
- je hebt lotgenoten contact - mensen die ongeveer hetzelfde meemaken als jij en vaak aan een half woord genoeg hebben om te snappen wat je doormaakt
- je hebt mensen uit een andere groep die vaak een frisse blik op iets kunnen werpen of je kunnen helpen relativeren door andere zienswijze of ervaringen aan te bieden
soms heb je behoefte aan het ene en soms aan het andere
als je echt goed luistert naar mekaar en verduidelijkt waar nodig kom je bij iedereen een heel eind qua empathie en begrip
Dat halve woord is vaak juist storend, omdat dus blijkt dat die ander het heel anders heeft ervaren, maar dénkt dat het hetzelfde is en zo dus invult voor die ander.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 25 september 2024 om 12:08
Maar nogmaals: je weet alleen dat jouw huidige moeheid anders is dan jouw moeheid van destijds na het stappen.Merkimer schreef: ↑25-09-2024 11:08Ja maar als ik zelf heb ervaren dat moe na een uitje echt niet hetzelfde is als zombie modus na weken / maanden / jaren slaaptekort omdat ik vroeger ook fervent heb gestapt dan mag ik iemand zonder kinderen daarin toch wel corrigeren als diegene beweert dat ze echt wel snapt wat moeheid is?
Mss is die ander na het stappen wel net zo moe als jij na die jaren slecht slapen.
Dat idee, dat jouw ervaring voor iedereen geldt, dát maakt dat je mensen buitensluit én jezelf buitensluit van die anderen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 25 september 2024 om 12:15
Hierboven werd het ook al geschreven, maar ik snap dat corrigeren (het woord alleen al) ook niet? Waarom wil je daar dan zo graag begrepen in worden of erkenning voor? Waarom wil je dat een ander echt begrijpt (toegeeft?) dat jouw moe kennelijk van een totaal andere orde is dan iemand anders moe? Het lijkt me nogal een vermoeiende (...) houding, want je kan van alles wel varianten bedenken die als erger worden ervaren en uiteindelijk is ieders gevoel voor een ander een raadsel. En een correctie zegt volgens mij toch echt: "jij weet niet waar je het over hebt" en dat is op zichzelf al niet echt een open, gezellig uitgangspunt.Merkimer schreef: ↑25-09-2024 11:08Ja maar als ik zelf heb ervaren dat moe na een uitje echt niet hetzelfde is als zombie modus na weken / maanden / jaren slaaptekort omdat ik vroeger ook fervent heb gestapt dan mag ik iemand zonder kinderen daarin toch wel corrigeren als diegene beweert dat ze echt wel snapt wat moeheid is? Het is niet hetzelfde. Net als iemand zonder kinderen in mijn ogen ook niet snapt dat ook al slaap je wel als moeder...je veel minder diep slaapt en altijd 1 oor paraat hebt zeker tijdens de babytijd. De energie die ik effectief uit slaap haal met een baby in huis is absoluut niet hetzelfde als wanneer je kinderloos zonder waakstand gewoon lekker kan slapen.
Maar stel iemand heeft een slaapstoornis en slaapt ook al weken /maanden/jaren slecht dan kan kan vind ik "ik weet wat je bedoelt met moeheid" weer wel kloppen. Want dat zijn qua slaap vergelijkbare situaties.
Overigens tuurlijk kan je moe zijn na een avondje doorzakken. Maar er is moe en moe. Het is een schaal. Ik kan zeer slecht tegen de opmerking van mensen zonder kinderen "joh ik ben ook weleens moe" ja dikke doei
woensdag 25 september 2024 om 12:19
ja natuurlijk, maar jij koppelt het gelijk aan het wel of niet hebben van kinderen waarbij de kinderlozen sowieso in het nadeel zijn voor jou. Dat is waar men hier op aanslaat.Pinaco schreef: ↑25-09-2024 10:39Eens
Maar we kunnen het toch wel eens zijn dat niet iedereen (los van of je kinderen hebt of niet) écht goed naar elkaar luistert? En dat niet ieders empathisch vermogen even groot is? Dan is die ervaring en aan een half woord genoeg hebben toch iets wat het verschil kan maken
Voel me net een aliën in dit gesprek, alsof ik de enige ben die dit ervaart!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 25 september 2024 om 12:21
waarom zou iemand die geen kinderen heeft het niet snappen? Er is een heel groot verschil tussen snappen en het zelf voelen. Om dingen te snappen, hoef je het echt niet zelf meegemaakt te hebben.Merkimer schreef: ↑25-09-2024 11:08Ja maar als ik zelf heb ervaren dat moe na een uitje echt niet hetzelfde is als zombie modus na weken / maanden / jaren slaaptekort omdat ik vroeger ook fervent heb gestapt dan mag ik iemand zonder kinderen daarin toch wel corrigeren als diegene beweert dat ze echt wel snapt wat moeheid is? Het is niet hetzelfde. Net als iemand zonder kinderen in mijn ogen ook niet snapt dat ook al slaap je wel als moeder...je veel minder diep slaapt en altijd 1 oor paraat hebt zeker tijdens de babytijd. De energie die ik effectief uit slaap haal met een baby in huis is absoluut niet hetzelfde als wanneer je kinderloos zonder waakstand gewoon lekker kan slapen.
Maar stel iemand heeft een slaapstoornis en slaapt ook al weken /maanden/jaren slecht dan kan kan vind ik "ik weet wat je bedoelt met moeheid" weer wel kloppen. Want dat zijn qua slaap vergelijkbare situaties.
Overigens tuurlijk kan je moe zijn na een avondje doorzakken. Maar er is moe en moe. Het is een schaal. Ik kan zeer slecht tegen de opmerking van mensen zonder kinderen "joh ik ben ook weleens moe" ja dikke doei
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 25 september 2024 om 12:21
Je vertelt dat je een depressie hebt en de ander reageert met 'ja joh, we zijn allemaal weleens somber' Het lijkt er vaak op dat anderen denken dat ze een connectie maken door iets vergelijkbaars te vertellen, terwijl ze beter goed kunnen luisteren naar het antwoord. Juist doordat ze zo'n compleet verkeerde connectie maken bagatelliseren ze datgene waar ze naar vroegen.meisje85 schreef: ↑25-09-2024 12:15Hierboven werd het ook al geschreven, maar ik snap dat corrigeren (het woord alleen al) ook niet? Waarom wil je daar dan zo graag begrepen in worden of erkenning voor? Waarom wil je dat een ander echt begrijpt (toegeeft?) dat jouw moe kennelijk van een totaal andere orde is dan iemand anders moe? Het lijkt me nogal een vermoeiende (...) houding, want je kan van alles wel varianten bedenken die als erger worden ervaren en uiteindelijk is ieders gevoel voor een ander een raadsel. En een correctie zegt volgens mij toch echt: "jij weet niet waar je het over hebt" en dat is op zichzelf al niet echt een open, gezellig uitgangspunt.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 25 september 2024 om 12:31
Absoluut.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 25 september 2024 om 12:36
Dat tegen elkaar opbieden vind ik wel echt een moederding.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 25 september 2024 om 12:41
woensdag 25 september 2024 om 12:44
Ja, haha. Lekkere dooddoener altijd, zeker als je vervolgens precies weer doet waar ik op reageerde. Maar prima, joh, ligt aan mij. Ik mis niks aan jouw bubbel.Pinaco schreef: ↑25-09-2024 08:37Dat spreekt mijn aanvulling ook niet tegen. Ik zie heel veel van die mensen. Ik zeg alleen niet dat alle mensen zonder kinderen het per definitie niet begrijpen. Ik snap je irritatie niet. Als je je niet herkent in wat ik schrijf, gaat het dus niet over jou.
De ouders die ik ken die begrijpen wel wat ik bedoel als ik het heb over onvoorwaardelijke liefde, achter het behang plakken, de vermoeidheid na 3,5 jaar kut slapen, wat te doen als je kind weer weigert te eten, de woede aanvallen. De schaamte, de frustratie, de vertedering, het groeien van je hart, de trots. Ik blijf lekker in mijn opmerkelijke bubbel
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 25 september 2024 om 14:01
Tja. Ik ben (o.a.) chronisch vermoeid, ik kan me niet anders heugen. Vanuit dat perspectief vraag ik me wel eens af - ook zoals het hier neergezet wordt - of er soms niet een tíkkeltje overdreven wordt met het roepen over vermoeidheid als ouder (maar dat zal ik niet snel uitspreken, laat staan dat ik zal "corrigeren"). De vermoeidheid zelf kan ik me alles bij voorstellen en een slaapgebrek van maanden of zelfs meerdere jaren is natuurlijk best ingrijpend. Maar ik vraag me ook af hoeveel kinderloze mensen nou daadwerkelijk roepen "Joh, we zijn allemaal wel eens moe". En ook hier weer: niet alle ouders zullen die fase op dezelfde manier ervaren en hebben bijvoorbeeld andere situaties die een veel heftiger vermoeidheid oproepen. Ik snap dat hele "versus" niet zo, maar dat probeer ik steeds al aan te geven, maar dan schijn ik - en anderen met mij - het weer niet te begrijpen. Ach ja.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 25 september 2024 om 14:14
Weer even on topic: ik verkeer een deel van mijn tijd een soort van langs de zijlijn van een bubbel waar in mijn beleving sprake is van een vorm van moederschapscultus. Het vrouw-zijn wordt daar nagenoeg een-op-een aan gekoppeld. Ik wist dat ik als een van de weinige kinderloze vrouwen wat buiten de boot zou vallen, maar ik blijk me er toch op te hebben verkeken. Omdat deze moederschapsverering best ver van mij af staat - wie ben ik anders nog als vrouw? - vind ik het op zich een intrigerend fenomeen, misschien een beetje op dezelfde manier als TO bij het openen van dit topic. Maar ik vind het best heftig om me in een groep te bewegen waar het vrouw-zijn zo een-op-een wordt gekoppeld aan het moederschap. Ze sluiten me denk ik niet bewust buiten, maar ik ga de vrouw-gerelateerde dingen in die bubbel grotendeels uit de weg. Ook omdat ik het niet erg geëmancipeerd vind. Dat moeten ze op zich lekker zelf weten, maar ik kan er weinig verbinding in vinden omdat ik zelf al ben opgegroeid in een relatief geëmancipeerd gezin en zelf niet met de stroom meevaar van een gezin stichten. Ik heb ook wel eens de indruk dat sommigen denken dat ik dan dús een hekel heb aan kinderen. Wat echt de grootste onzin is, aangezien ik me behoorlijk goed kan inleven in kinderen en hun belevingswereld en me op hun niveau kan 'afstellen'.
Maar oké, dat zijn dus observaties van een niet-moeder op wat ik aan identificatie zie in mijn directe omgeving.
Maar oké, dat zijn dus observaties van een niet-moeder op wat ik aan identificatie zie in mijn directe omgeving.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 25 september 2024 om 16:20
Ik geloof dat vrouwen mekaar onderling veel te veel de maat nemen. Zie ook: borstvoedingmaffia, eeuwige debat tussen de thuisblijfmoeder en de werkende moeder, etc Er is blijkbaar een ideaalbeeld van "De Moeder". Van wat ik zo meekrijg doen mannen dat onderling veel minder in het algemeen en dan al zeker niet over hun vaderrol.canis-felis schreef: ↑25-09-2024 14:14Weer even on topic: ik verkeer een deel van mijn tijd een soort van langs de zijlijn van een bubbel waar in mijn beleving sprake is van een vorm van moederschapscultus. Het vrouw-zijn wordt daar nagenoeg een-op-een aan gekoppeld. Ik wist dat ik als een van de weinige kinderloze vrouwen wat buiten de boot zou vallen, maar ik blijk me er toch op te hebben verkeken. Omdat deze moederschapsverering best ver van mij af staat - wie ben ik anders nog als vrouw? - vind ik het op zich een intrigerend fenomeen, misschien een beetje op dezelfde manier als TO bij het openen van dit topic. Maar ik vind het best heftig om me in een groep te bewegen waar het vrouw-zijn zo een-op-een wordt gekoppeld aan het moederschap. Ze sluiten me denk ik niet bewust buiten, maar ik ga de vrouw-gerelateerde dingen in die bubbel grotendeels uit de weg. Ook omdat ik het niet erg geëmancipeerd vind. Dat moeten ze op zich lekker zelf weten, maar ik kan er weinig verbinding in vinden omdat ik zelf al ben opgegroeid in een relatief geëmancipeerd gezin en zelf niet met de stroom meevaar van een gezin stichten. Ik heb ook wel eens de indruk dat sommigen denken dat ik dan dús een hekel heb aan kinderen. Wat echt de grootste onzin is, aangezien ik me behoorlijk goed kan inleven in kinderen en hun belevingswereld en me op hun niveau kan 'afstellen'.
Maar oké, dat zijn dus observaties van een niet-moeder op wat ik aan identificatie zie in mijn directe omgeving.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 25 september 2024 om 16:27
woensdag 25 september 2024 om 16:42
maar wel over auto's, salaris, wie de meeste grapjes per minuut kan maken, wie kan wie het hardst afzeikenbelgali schreef: ↑25-09-2024 16:20Ik geloof dat vrouwen mekaar onderling veel te veel de maat nemen. Zie ook: borstvoedingmaffia, eeuwige debat tussen de thuisblijfmoeder en de werkende moeder, etc Er is blijkbaar een ideaalbeeld van "De Moeder". Van wat ik zo meekrijg doen mannen dat onderling veel minder in het algemeen en dan al zeker niet over hun vaderrol.
Moet zeggen, dat ik, in mijn omgeving, weinig moeder-maatnemers zie, en ook weinig vervelende mannen (en andersom)
woensdag 25 september 2024 om 16:45
Mannen kunnen elkaar ook enorm de maat nemen, er is zelfs een woord voor: verplassen. Wie het meeste verdient, uitspraken als 'mietjes maken grietjes', mannen die het in de kroeg moeten verduren omdat hun vrouw maar niet zwanger raakt 'moet ik het voordoen Johan'. Of lees dat gepoch op bijvoorbeeld het wintersportforum over hoe snel ze naar de Alpen rijden en met welke auto ze dat doen.belgali schreef: ↑25-09-2024 16:20Ik geloof dat vrouwen mekaar onderling veel te veel de maat nemen. Zie ook: borstvoedingmaffia, eeuwige debat tussen de thuisblijfmoeder en de werkende moeder, etc Er is blijkbaar een ideaalbeeld van "De Moeder". Van wat ik zo meekrijg doen mannen dat onderling veel minder in het algemeen en dan al zeker niet over hun vaderrol.
Mannen maken zich daar net zo goed schuldig aan.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 25 september 2024 om 18:10
Die win ik. Vrijwel zeker
Gelukkig komt met ouderschap ook een soort selectieve dementie naarmate ze ouder worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
