Je identiteit als moeder

bijtie maandag 23 september 2024 om 18:24

Inmiddels weet ik dat hier aardig wat wijze en bijzondere vrouwen/moeders op dit forum schrijven.

Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?

Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.

Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.

Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?

Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?

En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?

Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...

Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.

Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!

Hexopbezemsteel woensdag 25 september 2024 om 08:03

Solomio schreef: ↑
25-09-2024 06:51
Ik ga met een vriendin 1x per week lunchen buiten de deur en wij oordelen ook over dat soort situaties en we zijn allebei moeder.

Ik denk dat veel algemener geldt dat we voorzichtig moeten zijn met oordelen, of je iets nou wel of niet zelf ervaren hebt.

Dat. Ik heb wel twee kinderen. De oudste was een makkelijke peuter. Ik vond iets van verwende peuters in de supermarkt. En toen kwam de jongste. Een onvervalste supermarkt schreeuwerd. En niet alleen in de supermarkt. Als je uit "zijn" raam keek in de auto. Als je tegenover hem zat aan tafel en hem aankeek. De meest onbenullige redenen waren aanleiding tot een schreeuwpartij. Juist ja. Daar stond ik met "mijn opvoeding".

Het is helemaal goed gekomen: de schreeuwerd werd een makkelijke puber. Maar ik probeer om niet meer te oordelen. (Zal niet zeggen dat ik het nooit meer doe.)

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

happyapple woensdag 25 september 2024 om 08:10

Merkimer schreef: ↑
25-09-2024 07:58
Ik bedoelde te zeggen dat ik ook in mijn omgeving zie bij vriendinnen dat wanneer de man ziek is hij naar boven vertrekt en ziek is. Nog net niet met een belletje rinkelt voor versgeperste jus maar als de moeder ziek is loopt alles gewoon door.

Ook heb ik me in mijn omgeving verbaast over het egoïsme van veel mannen na het krijgen van kinderen. Gewoon nog als vanzelfsprekend s avonds naar vrienden en sporten en het heeft me ook meerdere keren verbaast hoe snel zo'n man moet uithuilen bij een veel jongere soulmate op het werk (zonder kinderen uiteraard) wanneer de moeder van de kinderen zegt "hey Piet leuk dat je steeds het hele weekend wil vissen maar ik heb ook mijn rust even nodig"

Het is even heel zwart wit hoor dit maar als ik gedurende mijn leven kijk hoevaak in mijn directe omgeving dit scenario zich heeft voltrokken dan verbaas ik me wel over dat moeders die verantwoordelijkheid wel voelen en hun kind vaak centraal stellen en hun partner het er wel eventjes bij doet zolang er voor hem niet teveel verandert want anders is het mokken.

Oh ja dit herken ik ook wel enigszins. Het is
inmiddels sterk verbeterd hier gelukkig, maar toen de oudste nog een baby was, bleef man ook zonder overleg de deur uit wandelen voor vanalles, want de baby slaapt nu toch en jij bent toch thuis?
En hij is ook geen type voor man flu, maar als hij dan na een dag ziek op zijn werk zitten (eigen baas) , thuis komt, dan gaat hij inderdaad gewoon in bed liggen, terwijl hij van mij wel soort van verwacht dat ik met migraine maar medicijnen neem en dan in elk geval op blijf tot de kinderen slapen.
Als ik ziek echt niet naar het schoolplein kan, dan zou hij wel even naar school komen en erna weer terug naar het werk gaan. Maar liever heeft hij dat ik eerst vraag of oma ze kan halen of dat ze met de ouders van een vriendje uit de straat mee mogen lopen.

bijtie woensdag 25 september 2024 om 08:17

_horizon_ schreef: ↑
24-09-2024 23:39
Oh, komt spuit 11 ook even aankakken in een topic dat een hele andere wending heeft gekregen ..

Je wordt wel gelezen hoor!

Anoniem_672bb4a395dd7 woensdag 25 september 2024 om 08:23

Merkimer schreef: ↑
25-09-2024 07:58
Ik bedoelde te zeggen dat ik ook in mijn omgeving zie bij vriendinnen dat wanneer de man ziek is hij naar boven vertrekt en ziek is. Nog net niet met een belletje rinkelt voor versgeperste jus maar als de moeder ziek is loopt alles gewoon door.

Ook heb ik me in mijn omgeving verbaast over het egoïsme van veel mannen na het krijgen van kinderen. Gewoon nog als vanzelfsprekend s avonds naar vrienden en sporten en het heeft me ook meerdere keren verbaast hoe snel zo'n man moet uithuilen bij een veel jongere soulmate op het werk (zonder kinderen uiteraard) wanneer de moeder van de kinderen zegt "hey Piet leuk dat je steeds het hele weekend wil vissen maar ik heb ook mijn rust even nodig"

Het is even heel zwart wit hoor dit maar als ik gedurende mijn leven kijk hoevaak in mijn directe omgeving dit scenario zich heeft voltrokken dan verbaas ik me wel over dat moeders die verantwoordelijkheid wel voelen en hun kind vaak centraal stellen en hun partner het er wel eventjes bij doet zolang er voor hem niet teveel verandert want anders is het mokken.

Heel herkenbaar, wat ik al zei, veel van mijn leeftijdsgenoten zijn gescheiden.
Bijna altijd de vrouw die de scheiding heeft aangevraagd na 15-20 jaar als een soort werkende alleenstaande moeder binnen de relatie te hebben geleefd.

Anoniem_672bb4a395dd7 woensdag 25 september 2024 om 08:26

canis-felis schreef: ↑
25-09-2024 00:25
Volgens mij is dat precies wat ik schreef: ik kan het snappen, begrijpen, maar niet ervaren. Al denk ik ook dat Solomio gelijk heeft dat die ervaring verschilt per persoon.

Eens, Solo's ervaring/gevoel is ws anders dan die van mij en jou.

Maar er zullen dus wel mensen zijn die het moederschap/ouderschap als hun identiteit zien.
Ik heb ze niet in mijn vriendenkring.

Solomio woensdag 25 september 2024 om 08:29

Hexopbezemsteel schreef: ↑
25-09-2024 08:03
Dat. Ik heb wel twee kinderen. De oudste was een makkelijke peuter. Ik vond iets van verwende peuters in de supermarkt. En toen kwam de jongste. Een onvervalste supermarkt schreeuwerd. En niet alleen in de supermarkt. Als je uit "zijn" raam keek in de auto. Als je tegenover hem zat aan tafel en hem aankeek. De meest onbenullige redenen waren aanleiding tot een schreeuwpartij. Juist ja. Daar stond ik met "mijn opvoeding".

Het is helemaal goed gekomen: de schreeuwerd werd een makkelijke puber. Maar ik probeer om niet meer te oordelen. (Zal niet zeggen dat ik het nooit meer doe.)

Klinkt als mijn oudste en jongste.

Sinds mijn jongste er is (nu 23 jaar) ben ik zeer bescheiden geworden over mijn rol en invloed als opvoeder.

Eigenlijk zou iedereen een kind als mijn (en jouw) jongste moeten krijgen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Anoniem_672bb4a395dd7 woensdag 25 september 2024 om 08:34

Hexopbezemsteel schreef: ↑
25-09-2024 08:03
Dat. Ik heb wel twee kinderen. De oudste was een makkelijke peuter. Ik vond iets van verwende peuters in de supermarkt. En toen kwam de jongste. Een onvervalste supermarkt schreeuwerd. En niet alleen in de supermarkt. Als je uit "zijn" raam keek in de auto. Als je tegenover hem zat aan tafel en hem aankeek. De meest onbenullige redenen waren aanleiding tot een schreeuwpartij. Juist ja. Daar stond ik met "mijn opvoeding".

Het is helemaal goed gekomen: de schreeuwerd werd een makkelijke puber. Maar ik probeer om niet meer te oordelen. (Zal niet zeggen dat ik het nooit meer doe.)

Mijn oudste was zo'n gillerd, nu weet ik dat totale overprikkeling was, maar hoe vaak ik de boodschappen heb laten staan en met een gillende dreumes en peuter en kleuter onder mijn arm de supermarkt heb verlaten

Mijn jongste was altijd stil, zag eruit als een schattig lief meisje dus mensen kwamen op haar af als vliegen op stroop, wat zij echt vreselijk vond/vindt, ze ging dan luid grommen naar de mensen, zeker als ze haar probeerden aan te raken. Heeft ze gedaan tot ze 3 jaar was.

Ik knip nu vaak vriendelijk naar de ouder die bij een gillend kind staat.

anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 25-09-2024 08:46

3.64% gewijzigd

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 08:37

canis-felis schreef: ↑
24-09-2024 14:15
Je schreef dat je het om je heen "heel veel" ziet bij mensen zonder kinderen. Dat is wel wat meer dan dat je die wel eens tegenkomt. En je schreef dat je niet begrijpt dat zo'n uitspraak irritatie oproept. Klinkt mij behoorlijk generaliserend en als een stellingname, het innemen van een standpunt. Maar begrijp ik het goed dat jij geen ouders ziet, of erover hoort, die het ouderschap niet snappen? Dat vind ik dan weer een opmerkelijke bubbel.

Dat spreekt mijn aanvulling ook niet tegen. Ik zie heel veel van die mensen. Ik zeg alleen niet dat alle mensen zonder kinderen het per definitie niet begrijpen. Ik snap je irritatie niet. Als je je niet herkent in wat ik schrijf, gaat het dus niet over jou.

De ouders die ik ken die begrijpen wel wat ik bedoel als ik het heb over onvoorwaardelijke liefde, achter het behang plakken, de vermoeidheid na 3,5 jaar kut slapen, wat te doen als je kind weer weigert te eten, de woede aanvallen. De schaamte, de frustratie, de vertedering, het groeien van je hart, de trots. Ik blijf lekker in mijn opmerkelijke bubbel

Solomio woensdag 25 september 2024 om 08:43

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 08:37
Dat spreekt mijn aanvulling ook niet tegen. Ik zie heel veel van die mensen. Ik zeg alleen niet dat alle mensen zonder kinderen het per definitie niet begrijpen. Ik snap je irritatie niet. Als je je niet herkent in wat ik schrijf, gaat het dus niet over jou.

De ouders die ik ken die begrijpen wel wat ik bedoel als ik het heb over onvoorwaardelijke liefde, achter het behang plakken, de vermoeidheid na 3,5 jaar kut slapen, wat te doen als je kind weer weigert te eten, de woede aanvallen. De schaamte, de frustratie, de vertedering, het groeien van je hart, de trots. Ik blijf lekker in mijn opmerkelijke bubbel

Mensen zonder kinderen kunnen dat ook heel prima begrijpen hoor.

Ik verbaas me al jaren over de houding van sommige moeders, die echt wel neerkijken op mensen zonder kinderen.
Of die mss neerkijken op hoe ze zelf waren voordat ze kinderen kregen.
Alles wat ik dan vervolgens lees begreep ik ook al voordat ik kinderen had, of begrijp ik nu nog steeds niet.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Lila-Linda woensdag 25 september 2024 om 08:54

toch mooi om te zien, hoe iedereen daar anders in is. En het 'moederschap' anders invult en beleeft.

Ik ben, na dat ik zelf kinderen kreeg, milder (gillende peuter in supermarkt) geworden over andere ouders. En soms ook juist fermer (ontsporende kinderen, waar ouders hun aandeel niet willen/kunnen zien).

Geen idee of dat gewoon hoort bij 'volwassen worden', en of ik dat ook zonder-kinderen had bereikt.

We hebben het hier wel vaker verzucht, je zou meerdere levens moeten hebben en het een keer Met en een keer Zonder kinderen moeten kunnen uitspelen.

(en dan wil ik ook graag een keer een leven als man/vader)

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 08:57

Solomio schreef: ↑
25-09-2024 08:43
Mensen zonder kinderen kunnen dat ook heel prima begrijpen hoor.

Ik verbaas me al jaren over de houding van sommige moeders, die echt wel neerkijken op mensen zonder kinderen.
Of die mss neerkijken op hoe ze zelf waren voordat ze kinderen kregen.
Alles wat ik dan vervolgens lees begreep ik ook al voordat ik kinderen had, of begrijp ik nu nog steeds niet.

Dat weet ik. Daarom zeg ik in elke post dat ik niet zeg dat mensen zonder kinderen het per definitie niet snappen. Maar dat ik wel veel van die mensen meemaak. Ik weet niet hoe ik dat nog duidelijker kan maken dan nu.

Je wil niet weten hoe vaak ik de opmerking krijg "Ja, wij zijn gisteren nog wezen borrelen, ik ben ook moe". Met alle respect, maar dan laat je niet echt zien dat je de impact van jarenlange slaapproblematiek begrijpt. Jij noemt dat dan neerkijken op, als ik het goed begrijp? Zo zie ik het niet. Het zijn andere inzichten, niet beter dan. Als iemand die kanker heeft tegen mij zegt dat ik niet begrijp hoe het is om zo ziek te zijn, ervaar ik dat ook niet als neerkijken op. Jij wel?

Nogmaals: Als je jezelf er niet in herkent, gaat het dus niet over jou.

pinaco wijzigde dit bericht op 25-09-2024 09:09

14.64% gewijzigd

Solomio woensdag 25 september 2024 om 09:08

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 08:57
Dat weet ik. Daarom zeg ik in elke post dat ik niet zeg dat mensen zonder kinderen het per definitie niet snappen. Maar dat ik wel veel van die mensen meemaak. Ik weet niet hoe ik dat nog duidelijker kan maken dan nu.

Je wil niet weten hoe vaak ik de opmerking krijg "Ja, wij zijn gisteren nog wezen borrelen, ik ben ook moe". Met alle respect, maar dan laat je niet echt zien dat je het begrijpt. Jij noemt dat dan neerkijken op, als ik het goed begrijp? Zo zie ik het niet. Het zijn andere inzichten, niet beter dan. Als iemand die kanker heeft tegen mij zegt dat ik niet begrijp hoe het is om zo ziek te zijn, ervaar ik dat ook niet als neerkijken op. Jij wel?

Nogmaals: Als je jezelf er niet in herkent, gaat het dus niet over jou.

Mijn motto is: als een ander het niet snapt, dan heb ik het niet goed uitgelegd.

Echt, wat valt er te snappen hierin? Want, nogmaals, ook mensen met kinderen snappen niet vanzelf hoe het voor jou is.

En jouw 'met alle respect' geeft het natuurlijk goed weer: je hebt helemaal geen respect voor die ander. Want jij, als moeder, weet pas echt wat moe zijn is.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

meisje85 woensdag 25 september 2024 om 09:18

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 08:57
Dat weet ik. Daarom zeg ik in elke post dat ik niet zeg dat mensen zonder kinderen het per definitie niet snappen. Maar dat ik wel veel van die mensen meemaak. Ik weet niet hoe ik dat nog duidelijker kan maken dan nu.

Je wil niet weten hoe vaak ik de opmerking krijg "Ja, wij zijn gisteren nog wezen borrelen, ik ben ook moe". Met alle respect, maar dan laat je niet echt zien dat je de impact van jarenlange slaapproblematiek begrijpt. Jij noemt dat dan neerkijken op, als ik het goed begrijp? Zo zie ik het niet. Het zijn andere inzichten, niet beter dan. Als iemand die kanker heeft tegen mij zegt dat ik niet begrijp hoe het is om zo ziek te zijn, ervaar ik dat ook niet als neerkijken op. Jij wel?

Nogmaals: Als je jezelf er niet in herkent, gaat het dus niet over jou.

Het grappige is nu juist weer wel dat iemand met kanker waarschijnlijk niet zo snel tegen iemand anders zal zeggen: "jij weet niet hoe het is om kanker te hebben". Althans, ik heb dat nog nooit iemand horen zeggen. Dus waarom dat bij ouderschap dan ineens wel een ding is, dat het één wordt afgemeten tegen het ander (slaaptekort vs moe na een uitje etc) is mij eerlijk gezegd wel een raadsel. Het is niet dat die ander niét moe is, omdat jij vindt dat je meer moe bent (of meer recht van spreken hebt ofzo?) omdat je door je kind blijkbaar al langer niet goed slaapt.

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 09:41

Solomio schreef: ↑
25-09-2024 09:08
Mijn motto is: als een ander het niet snapt, dan heb ik het niet goed uitgelegd.

Echt, wat valt er te snappen hierin? Want, nogmaals, ook mensen met kinderen snappen niet vanzelf hoe het voor jou is.

En jouw 'met alle respect' geeft het natuurlijk goed weer: je hebt helemaal geen respect voor die ander. Want jij, als moeder, weet pas echt wat moe zijn is.

Daar kan het best aan liggen hoor. Ik neem namelijk nooit de tijd om uit te leggen wat het met mij doet, 3,5 jaar slaapgebrek. Enerzijds omdat ik de behoefte niet voel om daarover te klagen. Anderzijds omdat mensen daar maar zelden interesse in hebben.

Wat trek jij een lelijke overhaaste conclusie op basis van een paar posts. Dat zegt gelukkig meer over jou dan over mij.

Solomio woensdag 25 september 2024 om 09:46

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 09:41
Daar kan het best aan liggen hoor. Ik neem namelijk nooit de tijd om uit te leggen wat het met mij doet, 3,5 jaar slaapgebrek. Enerzijds omdat ik de behoefte niet voel om daarover te klagen. Anderzijds omdat mensen daar maar zelden interesse in hebben.

Wat trek jij een lelijke overhaaste conclusie op basis van een paar posts. Dat zegt gelukkig meer over jou dan over mij.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 09:47

meisje85 schreef: ↑
25-09-2024 09:18
Het grappige is nu juist weer wel dat iemand met kanker waarschijnlijk niet zo snel tegen iemand anders zal zeggen: "jij weet niet hoe het is om kanker te hebben". Althans, ik heb dat nog nooit iemand horen zeggen. Dus waarom dat bij ouderschap dan ineens wel een ding is, dat het één wordt afgemeten tegen het ander (slaaptekort vs moe na een uitje etc) is mij eerlijk gezegd wel een raadsel. Het is niet dat die ander niét moe is, omdat jij vindt dat je meer moe bent (of meer recht van spreken hebt ofzo?) omdat je door je kind blijkbaar al langer niet goed slaapt.

Ken je die mensen, die als je iets aan het vertellen bent zeggen "oh ja ik had laatst griep, daar was ik ook zó ziek van?"
Ik denk inderdaad dat veruit de meeste mensen niet zullen zeggen "wat een stomme uitspraak, je begrijpt niet hoe het is om kanker te hebben". Maar ik schat in dat het wel gedacht wordt, als iemand zo'n uitspraak doet tegen iemand die veel zieker is.

M.i. is het niet alleen bij ouderschap een ding. je niet begrepen voelen door mensen die in een andere positie zitten is op heel veel situaties van toepassing. Mensen die fulltime werken vs. mensen die niet werken. Mensen die in het verleden misbruikt zijn vs mensen die dat niet zijn. Mensen met een depressie vs mensen zonder ervaring met mentale ziektes. Mensen die gediscrimineerd worden vs. mensen die dat niet worden.

Reactie op je laatste zin: Uiteraard niet. Iedereen mag moe zijn. En mag dat ook uitspreken. ik wil ook niets claimen en anderen rechten ontnemen (als ik dat al zou kunnen). Wat ik bedoel is dat je, met zo'n reactie, de indruk wekt dat je de schaal van moe zijn niet goed begrijpt. Door 'moe na een avondje borrelen' te spiegelen aan 'moe door 3 jaar gebroken nachten', draag je uit dat je niet goed begrijpt waar ik het over heb.

calvijn1 woensdag 25 september 2024 om 09:51

Iedereen ervaart moe zijn toch op zijn eigen manier?
Ongeacht waardoor het moe zijn komt.

Iemand die moe is door een avondje doorzakken kan net zo moe zijn als iemand met een niet slapend kind.

Helaas zal de "doorzakker" wel sneller uitgerust zijn dan de ouder met een gebroken nachten.

Frankly my dear, I don"t give a damn

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 09:53

@Calvijn: Dat ik dat niet snap ligt dan aan diegene die doorgezakt is en niet goed uitgelegd heeft hoé moe hij is

Solomio woensdag 25 september 2024 om 09:54

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 09:47
Ken je die mensen, die als je iets aan het vertellen bent zeggen "oh ja ik had laatst griep, daar was ik ook zó ziek van?"
Ik denk inderdaad dat veruit de meeste mensen niet zullen zeggen "wat een stomme uitspraak, je begrijpt niet hoe het is om kanker te hebben". Maar ik schat in dat het wel gedacht wordt, als iemand zo'n uitspraak doet tegen iemand die veel zieker is.

M.i. is het niet alleen bij ouderschap een ding. je niet begrepen voelen door mensen die in een andere positie zitten is op heel veel situaties van toepassing. Mensen die fulltime werken vs. mensen die niet werken. Mensen die in het verleden misbruikt zijn vs mensen die dat niet zijn. Mensen met een depressie vs mensen zonder ervaring met mentale ziektes. Mensen die gediscrimineerd worden vs. mensen die dat niet worden.

Reactie op je laatste zin: Uiteraard niet. Iedereen mag moe zijn. En mag dat ook uitspreken. ik wil ook niets claimen en anderen rechten ontnemen (als ik dat al zou kunnen). Wat ik bedoel is dat je, met zo'n reactie, de indruk wekt dat je de schaal van moe zijn niet goed begrijpt. Door 'moe na een avondje borrelen' te spiegelen aan 'moe door 3 jaar gebroken nachten', draag je uit dat je niet goed begrijpt waar ik het over heb.

Je niet begrepen voelen zit in jezelf. En als jij het idee hebt dat je alleen begrepen kunt worden door mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, dan beperk je de kring van mensen die je zouden kunnen begrijpen.

Hulpverleners kunnen helemaal wel inpakken, want die hebben (gelukkig) niet alles zelf meegemaakt wat hun cliënten hebben meegemaakt.

Want ook al zou ik kanker hebben, dan nog weet ik alleen hoe dat voor mij is. Ik heb dan nog steeds niet een soort universeel begrip over hoe het is om kanker te hebben.
Dat geldt net zo goed voor het moederschap.

Jouw moe door 3 jaar gebroken nachten is mss net zo erg als het moe van een ander na een nacht stappen.

Je kunt alleen weten dat jouw moe door 3 jaar gebroken nachten erger is dan jouw moe na een nacht stappen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Solomio woensdag 25 september 2024 om 09:55

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 09:53
@Calvijn: Dat ik dat niet snap ligt dan aan diegene die doorgezakt is en niet goed uitgelegd heeft hoé moe hij is

Of het ligt aan het feit dat je niet werkelijk geïnteresseerd bent in die ander en sowieso al vindt dat het bij jou erger is.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 09:55

@Solomio: na zo'n respectloze

ben ik klaar met je. Hier verdoe ik mijn tijd niet aan. Je posts aan mij gericht gaan aan mij voorbij, maar wellicht nog voor een ander interessant.

Solomio woensdag 25 september 2024 om 09:57

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 09:55
@Solomio: na een ben ik klaar met je. Je posts aan mij gericht gaan aan mij voorbij, maar wellicht nog voor een ander interessant.

Gelukkig was jouw opmerking zeer respectvol.

Lastig hè, als iemand je duidelijk maakt hoe beperkt jouw mensbeeld is.

Maar blijf vooral sneren, dan mag ik dat ook doen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

meisje85 woensdag 25 september 2024 om 10:16

Pinaco schreef: ↑
25-09-2024 09:47
Ken je die mensen, die als je iets aan het vertellen bent zeggen "oh ja ik had laatst griep, daar was ik ook zó ziek van?"
Ik denk inderdaad dat veruit de meeste mensen niet zullen zeggen "wat een stomme uitspraak, je begrijpt niet hoe het is om kanker te hebben". Maar ik schat in dat het wel gedacht wordt, als iemand zo'n uitspraak doet tegen iemand die veel zieker is.

M.i. is het niet alleen bij ouderschap een ding. je niet begrepen voelen door mensen die in een andere positie zitten is op heel veel situaties van toepassing. Mensen die fulltime werken vs. mensen die niet werken. Mensen die in het verleden misbruikt zijn vs mensen die dat niet zijn. Mensen met een depressie vs mensen zonder ervaring met mentale ziektes. Mensen die gediscrimineerd worden vs. mensen die dat niet worden.

Reactie op je laatste zin: Uiteraard niet. Iedereen mag moe zijn. En mag dat ook uitspreken. ik wil ook niets claimen en anderen rechten ontnemen (als ik dat al zou kunnen). Wat ik bedoel is dat je, met zo'n reactie, de indruk wekt dat je de schaal van moe zijn niet goed begrijpt. Door 'moe na een avondje borrelen' te spiegelen aan 'moe door 3 jaar gebroken nachten', draag je uit dat je niet goed begrijpt waar ik het over heb.

Maar met het laatste, bevestig je precies wat ik zeg. Jij vindt dat je meer recht van spreken hebt - of hoe je het noemen wil - omdat jij op een heel ander punt op die schaal van moeheid staat. Of denkt te staan. Ik zou niet weten hoe ik je alinea anders zou moeten interpreteren. Wat zou voor jou dan wel een wenselijke(re) reactie zijn?

Ik denk daarnaast overigens ook dat je het veel groter maakt dan het is; mensen doen vaak ook maar gewoon een poging een gesprek te voeren, toch? Volgens mij begrijpen anderen prima wat je zegt, maar is het punt nu juist dat jij je niet begrepen voelt. Maar dat is niet hetzelfde.

Pinaco woensdag 25 september 2024 om 10:32

meisje85 schreef: ↑
25-09-2024 10:16
Maar met het laatste, bevestig je precies wat ik zeg. Jij vindt dat je meer recht van spreken hebt - of hoe je het noemen wil - omdat jij op een heel ander punt op die schaal van moeheid staat. Of denkt te staan. Ik zou niet weten hoe ik je alinea anders zou moeten interpreteren. Wat zou voor jou dan wel een wenselijke(re) reactie zijn?

Ik denk daarnaast overigens ook dat je het veel groter maakt dan het is; mensen doen vaak ook maar gewoon een poging een gesprek te voeren, toch? Volgens mij begrijpen anderen prima wat je zegt, maar is het punt nu juist dat jij je niet begrepen voelt. Maar dat is niet hetzelfde.

Ik vind dat we het (in dat fictieve gesprek over moe zijn) niet over hetzelfde moe hebben. Wenselijke reactie als iemand z'n sores deelt vind ik wat bevestiging geven, begrip tonen en/of hulp aanbieden.

En je hebt gelijk hoor. In zo'n discussie hier wordt het natuurlijk enorm uitgelicht, dus hier is het inderdaad veel groter dan het is. Ik ga in het echte leven met bijv. zulke collega's niet het gesprek aan over dat soort onderwerpen, hebben we het gewoon over wat anders. En m'n hart luchten over kind gerelateerde issues doe ik voornamelijk bij ouders die in dezelfde fase zitten.

belgali woensdag 25 september 2024 om 10:36

dat zijn toch twee verschillende dingen:
- je hebt lotgenoten contact - mensen die ongeveer hetzelfde meemaken als jij en vaak aan een half woord genoeg hebben om te snappen wat je doormaakt
- je hebt mensen uit een andere groep die vaak een frisse blik op iets kunnen werpen of je kunnen helpen relativeren door andere zienswijze of ervaringen aan te bieden

soms heb je behoefte aan het ene en soms aan het andere
als je echt goed luistert naar mekaar en verduidelijkt waar nodig kom je bij iedereen een heel eind qua empathie en begrip

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

Actieve topics