Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
zondag 11 december 2022 om 06:19
voor jullie allemaal!@tinkeltje: mijn zoon zit op het SBO, nu in groep 3. Dat gaat eigenlijk heel erg goed, dus we hopen dat hij daar mag blijven. Hij heeft in de klas allemaal vriendjes, terwijl we ook zien dat hij daarbuiten eigenlijk nooit aansluiting kan vinden bij andere kinderen. Hij is nu 7 en we willen hem toch gaan laten testen op ASS, omdat het wel redelijk duidelijk voor ons is dat hij dat heeft, zelfs al gaat het nu goed met hem. En ja, ook ik ben daarin heel eenzaam geweest, zeker in de periode dat mijn man er nog niks van wilde weten. Of wanneer je omgeving zonder enige kennis van zaken reageert met: “Elk kind heeft wel wat tegenwoordig…” Ik kan me ook goed voorstellen dat de taalachterstand van de middelste behoorlijk rauw op je dak komt vallen, zeker als de oudste nog niet goed is geland.
@yella: wat een mooi verhaal van je zoon! hoewel de weg van onze zoon heel hobbelig is en zal blijven, heb ik er wel vertrouwen in dat het goed zal komen! en dit soort verhalen geven en hoop
@staopstoel: wat een fijne berichten! ik kan me je berichten uit de lockdowns nog goed herinneren, wat fijn dat er nu zo’n goede plek is! en ja, de juffen van mijn zoon zijn ook echt heldinnen, ik ben ongelofelijk blij met ze
@cypresshil: klinkt alsof jullie een zware tijd tegemoet gaan. kan me voorstellen dat het erg lastig is haar hierop voor te bereiden. wel is het zo dat kinderen vaak redelijk snel zich aanpassen aan situaties. zal ze lang moeten herstellen?
@soumis: hoe is het verder met je? ik zag in een ander topic voorbij komen dat het qua relatie niet lekker ging (uit m’n hoofd), maar snap ook als je dat hier niet wil bespreken. ook mijn zoon heeft trouwens een heel laag zelfbeeld. we waren gisteren in het zwembad en toen viel het me weer op. als ik hem even streng toespreek omdat hij op een bepaald moment naar me moest luisteren, dan krimpt hij meteen in elkaar. hij heeft enorm veel bevestiging nodig en denkt vaak dat “iedereen” hem stom vindt en “niemand” van hem houdt. zelfs al zeggen we elke dag dat we heel veel van hem houden en zo blij zijn dat hij ons zoon is. het komt maar mondjesmaat aan.
@nansie: hoop dat het inderdaad ook gewoon een kwestie van wennen is allemaal. wanneer heb je dat gesprek? ken je de podcast Levend Verlies? dat gaat over steeds weer een beetje afscheid nemen van het beeld dat je had voor je kind. hoewel het bij ons (vooralsnog) minder heftig is dan bij jou, vond ik het wel een fijne podcast om te luisteren
zondag 11 december 2022 om 06:42
Ik ken de podcast Levend verlies. Dat zijn fijne verhalen om naar te luisteren. Dat levend verlies is er altijd, maar op dit moment gaat het best wel goed en dan verdwijnt dat wat meer naar de achtergrond.
Mijn zoon staat sinds kort ingeschreven voor wonen, en dat is weer zo'n heel naar en verdrietig moment. Daar hebben mijn man en ik toen wel om zitten huilen. Ik sta er nu nog maar niet te lang bij stil, want het gaat nog jaren duren voordat hij ergens gaat wonen en hopelijk zijn we er tegen die tijd meer aan toe. Het voelt zo ontzettend zielig dat hij weg zou moeten, terwijl hij zo graag bij ons is en bij zijn broertjes. Ik kan mezelf heel goed vertellen dat het beter is, dat hij hoe dan ook een keer ergens moet gaan wonen, dat zijn broertjes meer ruimte en rust nodig hebben... maar het blijft een heel verdrietig gevoel.
Mijn zoon staat sinds kort ingeschreven voor wonen, en dat is weer zo'n heel naar en verdrietig moment. Daar hebben mijn man en ik toen wel om zitten huilen. Ik sta er nu nog maar niet te lang bij stil, want het gaat nog jaren duren voordat hij ergens gaat wonen en hopelijk zijn we er tegen die tijd meer aan toe. Het voelt zo ontzettend zielig dat hij weg zou moeten, terwijl hij zo graag bij ons is en bij zijn broertjes. Ik kan mezelf heel goed vertellen dat het beter is, dat hij hoe dan ook een keer ergens moet gaan wonen, dat zijn broertjes meer ruimte en rust nodig hebben... maar het blijft een heel verdrietig gevoel.
zondag 11 december 2022 om 08:43
Oh wat verdrietig Nansie. Steeds weer nieuwe stukjes die er bij komen. Ik denk dat dat het ook is. Eerst was het nog wat afwijkend gedrag en toen hoopten we dat met behandeling het te behappen zou zijn. Toen was er sprake van sbo en nu cluster 4. We blijven dan nu maar hopen dat hij later zelfstandig kan wonen en in zijn eigen levensonderhoud kan voorzien. Ik moet die podcast nog steeds eens luisteren. Maar dat vind ik ergens ook confronterend, alsof ik daarmee erken dat wij daar ook in zitten. En het komt vanzelf wel, maar ik moet toch weer een acceptatie proces door.
Mijn zoon heeft ook een laag zelfbeeld. Gisteren vertelde ik hem over de begeleiding die hij gaat krijgen. Dat vond hij lastig voor zich te zien. Ik vertelde hem over een leidster bij de bso die hem altijd heel goed begreep en hem goed kon helpen. Zij is helaas weg. En toen zei hij: ja, ik mis haar zo. Zij vindt mij altijd lief. En dat breekt mijn hart dan. Ik denk dat hij veel het gevoel heeft dat mensen hem niet lief vinden. Ik gun hem ook echt dat er iemand is die hem echt begrijpt en hem ziet en hoort.
Mijn zoon heeft ook een laag zelfbeeld. Gisteren vertelde ik hem over de begeleiding die hij gaat krijgen. Dat vond hij lastig voor zich te zien. Ik vertelde hem over een leidster bij de bso die hem altijd heel goed begreep en hem goed kon helpen. Zij is helaas weg. En toen zei hij: ja, ik mis haar zo. Zij vindt mij altijd lief. En dat breekt mijn hart dan. Ik denk dat hij veel het gevoel heeft dat mensen hem niet lief vinden. Ik gun hem ook echt dat er iemand is die hem echt begrijpt en hem ziet en hoort.
zondag 11 december 2022 om 09:54
Je moet helemaal niks, Tinkeltje. Accepteren moet niet, luisteren naar een podcast moet niet, er moet niks. Je hoeft jezelf niet te forceren, het gaat er niet sneller door, het wordt er niet makkelijker van. Geef jezelf wat je nodig hebt op het moment dat je dat nodig hebt. Als je iets nog niet onder ogen wilt zien, dan hoeft dat helemaal niet. Je hoeft jezelf niet te confronteren met dingen waar je nog niet aan toe bent of geen zin in hebt.
Het enige wat je te doen hebt, is zo goed mogelijk zorgen voor je kind. Voorkomen dat hij verder beschadigd wordt en zo snel mogelijk een betere plek voor hem regelen. En jezelf op de been houden, ook heel belangrijk.
Het enige wat je te doen hebt, is zo goed mogelijk zorgen voor je kind. Voorkomen dat hij verder beschadigd wordt en zo snel mogelijk een betere plek voor hem regelen. En jezelf op de been houden, ook heel belangrijk.
maandag 12 december 2022 om 13:27
Helemaal eens met Nansie en Tinkel, het is me ook wat!
Wij gaan inderdaad een nieuwe, onzekere periode in. De operatie is ingrijpend, long-hart, ik deel liever niet de details. Als het lukt, zou het veel kunnen betekenen voor haar energie-niveau én mogelijk ook spraak. Als het niet lukt of als van tevoren of tijdens de operatie wordt besloten dat het te riskant is, dan kan het zijn dat ze meer aanpassingen nodig heeft en nog in 2023 naar een S(B)O moet, want ik vind het dan zelf niet lang verantwoord meer van onze hele fijne reguliere school die extra zorg te verwachten. Wat nu zo lastig is, is dat ze zelf niet kan communiceren. Ik moet dus gokken naar haar gevoel en ook naar haar begrip, hoewel wij daar als ouders en zusje natuurlijk wel beter in zijn dan een buitenstaander.
Wij zijn wel enorm geholpen met een middaglange test -ons kind vond het spelen denk ik- door een gespecialiseerd ambulant begeleider met veel ervaring. Hierdoor is ook voor school/buitenwereld bevestigd dat ze een vermoedelijk gemiddelde cognitie heeft en een zeer-bovengemiddeld goed geheugen. Voor ons is dit fijn, omdat er op het medisch kindcentrum eerder gedacht werd aan een zeer laag iq. De school weet dan ook beter dat ze wat van haar mogen verwachten en behandeld haar niet nog jonger, puur omdat ze niet praat. Hij deed overigens niks heel bijzonders, treinbanen laten bouwen; laten puzzelen; dingen aanbieden; tellen door aanwijzen; klank en letter aanwijzen bijvoorbeeld. Maar op de een of andere manier wogen eerdere observatoren toch dat gebrek aan spraak mee en ze heeft duidelijk een flinke ontwikkelsprong gemaakt.
Nansie, dat lijkt me ook weer een hele stap! Knap dat jullie die toch hebben genomen, al is het alleen nog de inschrijving.
Lauraroar, 'elk kind heeft wel wat tegenwoordig', zo herkenbaar! Gelijk hebben jullie, dat je hem laat testen als je het eigenlijk ook al weet.
Wij gaan inderdaad een nieuwe, onzekere periode in. De operatie is ingrijpend, long-hart, ik deel liever niet de details. Als het lukt, zou het veel kunnen betekenen voor haar energie-niveau én mogelijk ook spraak. Als het niet lukt of als van tevoren of tijdens de operatie wordt besloten dat het te riskant is, dan kan het zijn dat ze meer aanpassingen nodig heeft en nog in 2023 naar een S(B)O moet, want ik vind het dan zelf niet lang verantwoord meer van onze hele fijne reguliere school die extra zorg te verwachten. Wat nu zo lastig is, is dat ze zelf niet kan communiceren. Ik moet dus gokken naar haar gevoel en ook naar haar begrip, hoewel wij daar als ouders en zusje natuurlijk wel beter in zijn dan een buitenstaander.
Wij zijn wel enorm geholpen met een middaglange test -ons kind vond het spelen denk ik- door een gespecialiseerd ambulant begeleider met veel ervaring. Hierdoor is ook voor school/buitenwereld bevestigd dat ze een vermoedelijk gemiddelde cognitie heeft en een zeer-bovengemiddeld goed geheugen. Voor ons is dit fijn, omdat er op het medisch kindcentrum eerder gedacht werd aan een zeer laag iq. De school weet dan ook beter dat ze wat van haar mogen verwachten en behandeld haar niet nog jonger, puur omdat ze niet praat. Hij deed overigens niks heel bijzonders, treinbanen laten bouwen; laten puzzelen; dingen aanbieden; tellen door aanwijzen; klank en letter aanwijzen bijvoorbeeld. Maar op de een of andere manier wogen eerdere observatoren toch dat gebrek aan spraak mee en ze heeft duidelijk een flinke ontwikkelsprong gemaakt.
Nansie, dat lijkt me ook weer een hele stap! Knap dat jullie die toch hebben genomen, al is het alleen nog de inschrijving.
Lauraroar, 'elk kind heeft wel wat tegenwoordig', zo herkenbaar! Gelijk hebben jullie, dat je hem laat testen als je het eigenlijk ook al weet.
dinsdag 13 december 2022 om 19:40
Mag ik jullie advies vragen? Ik heb de laatste dagen mijn handen vol aan zoon. Hij vraagt iedere keer op een hele negatieve manier aandacht. Hij zegt vanuit het niks dingen als: “niemand vindt mij lief, niemand vindt mijn broek mooi, niemand wil met mij spelen.” Eigenlijk omdat hij dan het tegendeel wil horen.
En als we hem aanspreken op gedrag dat overduidelijk niet mag (zoals ergens mee gooien), dan zegt hij ineens dingen als: “Jullie zijn boos op mij dus ik mag niet meer hier wonen en moet in een doos slapen.”
We zeggen 10 keer per dag tegen hem dat we van hem houden, dat we hem lief vinden, dat we hem knap vinden, maar hij houdt er maar niet mee op. Dus dit is niet de manier om het op te lossen. Maar hoe dan wel?
En we weten ook niet zo goed of hij zich echt zo voelt (het is een gevoelig kind) of dat dit gewoon aandacht trekken is. Maar zijn zusje begint er inmiddels ook mee en dat is bloedirritant. Dus zodra ze een fractie te weinig aandacht krijgen (vinden ze zelf) gaan ze negatieve dingen over zichzelf roepen.
De afgelopen dagen zijn we hier veel tijd aan kwijt geweest en tot op heden nog geen succes. Hebben jullie een tip?
Ik zat de docu “Verloren kinderen” te kijken, waarin drie probleemgezinnen worden gevolgd. Een tokkiegezin (“ja toen werd ik zwanger want ik moest 15 euro per maand voor de pil gaan betalen en dat had ik niet”), een hele vreemde moeder die al haar jeugdtrauma’s op drie hoogbegaafde kinderen projecteert, en een gezin met een dochter met autisme.
Met name bij dat laatste gezin moest ik een beetje huilen. Want de vader had ADD en kon het allemaal niet aan, de zoon was ook nogal intensief en de moeder was gewoon totaal overspannen van altijd maar alles moeten doen en dragen.
Niet dat het bij ons zo erg is als daar. Maar ik herkende het wel. Dit weekend was mijn man ook weer zo aan het mopperen dat het hem allemaal te veel was. En ik zou zo graag zelf ook eens op iemand willen leunen…
En als we hem aanspreken op gedrag dat overduidelijk niet mag (zoals ergens mee gooien), dan zegt hij ineens dingen als: “Jullie zijn boos op mij dus ik mag niet meer hier wonen en moet in een doos slapen.”
We zeggen 10 keer per dag tegen hem dat we van hem houden, dat we hem lief vinden, dat we hem knap vinden, maar hij houdt er maar niet mee op. Dus dit is niet de manier om het op te lossen. Maar hoe dan wel?
En we weten ook niet zo goed of hij zich echt zo voelt (het is een gevoelig kind) of dat dit gewoon aandacht trekken is. Maar zijn zusje begint er inmiddels ook mee en dat is bloedirritant. Dus zodra ze een fractie te weinig aandacht krijgen (vinden ze zelf) gaan ze negatieve dingen over zichzelf roepen.
De afgelopen dagen zijn we hier veel tijd aan kwijt geweest en tot op heden nog geen succes. Hebben jullie een tip?
Ik zat de docu “Verloren kinderen” te kijken, waarin drie probleemgezinnen worden gevolgd. Een tokkiegezin (“ja toen werd ik zwanger want ik moest 15 euro per maand voor de pil gaan betalen en dat had ik niet”), een hele vreemde moeder die al haar jeugdtrauma’s op drie hoogbegaafde kinderen projecteert, en een gezin met een dochter met autisme.
Met name bij dat laatste gezin moest ik een beetje huilen. Want de vader had ADD en kon het allemaal niet aan, de zoon was ook nogal intensief en de moeder was gewoon totaal overspannen van altijd maar alles moeten doen en dragen.
Niet dat het bij ons zo erg is als daar. Maar ik herkende het wel. Dit weekend was mijn man ook weer zo aan het mopperen dat het hem allemaal te veel was. En ik zou zo graag zelf ook eens op iemand willen leunen…
dinsdag 13 december 2022 om 19:58
Cypresshill: dat klinkt echt heel heftig. Wat een spannende tijd gaan jullie tegemoet. Is zij niet eerder getest op intelligentie? Mijn middelste zoon heeft een taal-spraakachterstand en bij het audiologisch is het min of meer standaard procedure dat ze een psychologisch onderzoek doen waarbij de intelligentie getest wordt. Hij moest 4 of 5 spelletjes doen.
Lauraroar: oh wat lastig zeg. Kan je hem ook vragen of hij dat echt denkt? Dat je weet hoe serieus je het moet nemen? Als het serieus is kan je het misschien ook zo benaderen. Bij niet serieus misschien een grapje van maken om de angel er uit te halen? Als hij begint over die doos, dat je dan bijv zegt dat hij dan wel een grote moet doen, want dan kan je er bij komen liggen.
Mijn zoon doet ook wel eens uitspraken als ‘dan vind ik je nooit meer lief’. En dan zeg ik: nooit meer!? Dat is wel heeeeeel erg lang. En dan zie ik hem al wat glimlachen. Maar als het serieus is, zou ik er wel serieus op in gaan.
Toen zijn zusje net geboren was benoemde hij dat we niet goed voor hem zorgden (oftewel ik krijg niet genoeg aandacht). En toen heb ik er een tijdje meer aandacht aan gegeven wanneer ik hem aandacht gaf en voor hem zorgde en checkte ik savonds ook of ik goed voor hem gezorgd had die dag.
Die serie heb ik niet gezien. Ik vind dat soort series heel heftig. Wat verdrietig dat je je zo alleen voelt. Mijn man is trouwens minder gaan werken vanwege alle extra zorg van zoon. Hij trok het ook steeds slechter.
Er gaat op dit moment zoveel aandacht naar zoon, dat ik bij de dag leef. Ik heb geen idee wat er op de planning staat en ook geen ruimte voor. Ik heb morgen 3 afspraken voor de kinderen en moet ook gewoon werken. We hebben nu besloten om hem tot de kerst meer thuis te houden. We doen het allemaal voor hem en dan schuif ik mijn eigen belangen graag aan de kant. Maar ik zou toch zo graag mijn koffers even willen pakken en 2 maanden met het hele gezin op een onbewoond eiland willen gaan zitten. Ik moest begin deze week een Corona test doen en hoopte eigenlijk dat hij positief was, zodat ik even een week niks had.
Lauraroar: oh wat lastig zeg. Kan je hem ook vragen of hij dat echt denkt? Dat je weet hoe serieus je het moet nemen? Als het serieus is kan je het misschien ook zo benaderen. Bij niet serieus misschien een grapje van maken om de angel er uit te halen? Als hij begint over die doos, dat je dan bijv zegt dat hij dan wel een grote moet doen, want dan kan je er bij komen liggen.
Mijn zoon doet ook wel eens uitspraken als ‘dan vind ik je nooit meer lief’. En dan zeg ik: nooit meer!? Dat is wel heeeeeel erg lang. En dan zie ik hem al wat glimlachen. Maar als het serieus is, zou ik er wel serieus op in gaan.
Toen zijn zusje net geboren was benoemde hij dat we niet goed voor hem zorgden (oftewel ik krijg niet genoeg aandacht). En toen heb ik er een tijdje meer aandacht aan gegeven wanneer ik hem aandacht gaf en voor hem zorgde en checkte ik savonds ook of ik goed voor hem gezorgd had die dag.
Die serie heb ik niet gezien. Ik vind dat soort series heel heftig. Wat verdrietig dat je je zo alleen voelt.
Mijn man is trouwens minder gaan werken vanwege alle extra zorg van zoon. Hij trok het ook steeds slechter. Er gaat op dit moment zoveel aandacht naar zoon, dat ik bij de dag leef. Ik heb geen idee wat er op de planning staat en ook geen ruimte voor. Ik heb morgen 3 afspraken voor de kinderen en moet ook gewoon werken. We hebben nu besloten om hem tot de kerst meer thuis te houden. We doen het allemaal voor hem en dan schuif ik mijn eigen belangen graag aan de kant. Maar ik zou toch zo graag mijn koffers even willen pakken en 2 maanden met het hele gezin op een onbewoond eiland willen gaan zitten. Ik moest begin deze week een Corona test doen en hoopte eigenlijk dat hij positief was, zodat ik even een week niks had.
woensdag 14 december 2022 om 20:58
LauraRoar wat ingewikkeld die manier van aandacht vragen. Ik herken het deels, mijn dochter kan enorm ineen krimpen en gaan slaan als ik haar vertel dat iets niet mag en ik dan bijv uiteindelijk haar arm of zelfs alleen hand moet vastpakken. Echt, alsof je haar martelt. Hoewel dus zonder woorden, herken ik de twijfel van 'vraagt ze nu om aandacht of is ze zwaar onzeker of is het onmacht etc'.
Die documentaire heb ik ook gezien, wel met en halfoog, want ik vond het vrij heftig. Dat Rotterdamse gezin maakt dat je echt denkt, ok, dit kan écht iedereen overkomen en dan 'ben' je dus een probleemgezin. De andere twee zijn tot tranen toe schrijnend maar zie je aankomen en zit de meeste problematiek bij de ouders.
Tinkeltje, deze decembermaand kijk ik twee-drie dagen vooruit. Puur om het behapbaar te maken. En dan gaat er maar af en toe wat fout daardoor, meer lukt me niet. Sterkte! Ook knap dat je ervoor kiest je zoon thuis te houden want dat zal voor jou icm werk, andere verplichtingen etc. zwaar zijn.
Onze oudste is eerder getest op intelligentie. Maar ze bewoog toen wel eens letterlijk een hele dag niet, aan haar uitdrukking zie je niks. Ze had tot een paar maanden terug nog uren nodig om ergens te wennen, toen hebben ze het dmv observatie op het medisch kindcentrum geprobeerd maar toen kwam ze net die weken niet los. Ze hebben wel onze observaties 'meegenomen' en die van de pm'ers maar eerlijk gezegd wist ik mezelf ook niet goed uit te drukken waarom ik zelf dacht dat ze zeker niet een zeer laag iq heeft. Ik kon het niet ondersteunen met voorbeelden. Achteraf hadden we moeten aandringen om langer de tijd te nemen, nog meer voorbereiden etc. Ik ben dus echt heel blij dat ze nu ineens heel veel ontwikkelt en dit gezien wordt. Tegelijk ook heel bewust van dat het ook lange tijd stil kan staan etc. Het maakt dat ik ook opzie tegen de zkh-opname.
Die documentaire heb ik ook gezien, wel met en halfoog, want ik vond het vrij heftig. Dat Rotterdamse gezin maakt dat je echt denkt, ok, dit kan écht iedereen overkomen en dan 'ben' je dus een probleemgezin. De andere twee zijn tot tranen toe schrijnend maar zie je aankomen en zit de meeste problematiek bij de ouders.
Tinkeltje, deze decembermaand kijk ik twee-drie dagen vooruit. Puur om het behapbaar te maken. En dan gaat er maar af en toe wat fout daardoor, meer lukt me niet. Sterkte! Ook knap dat je ervoor kiest je zoon thuis te houden want dat zal voor jou icm werk, andere verplichtingen etc. zwaar zijn.
Onze oudste is eerder getest op intelligentie. Maar ze bewoog toen wel eens letterlijk een hele dag niet, aan haar uitdrukking zie je niks. Ze had tot een paar maanden terug nog uren nodig om ergens te wennen, toen hebben ze het dmv observatie op het medisch kindcentrum geprobeerd maar toen kwam ze net die weken niet los. Ze hebben wel onze observaties 'meegenomen' en die van de pm'ers maar eerlijk gezegd wist ik mezelf ook niet goed uit te drukken waarom ik zelf dacht dat ze zeker niet een zeer laag iq heeft. Ik kon het niet ondersteunen met voorbeelden. Achteraf hadden we moeten aandringen om langer de tijd te nemen, nog meer voorbereiden etc. Ik ben dus echt heel blij dat ze nu ineens heel veel ontwikkelt en dit gezien wordt. Tegelijk ook heel bewust van dat het ook lange tijd stil kan staan etc. Het maakt dat ik ook opzie tegen de zkh-opname.
woensdag 14 december 2022 om 22:37
Oh wat lastig zeg met die observaties. En fijn dat jullie eigen gevoel goed zat!
Wij hebben vandaag uitslag van onze middelste zoon gekregen en hij scoorde heel gemiddeld op het intelligentie onderzoek. Wat wij zelf ook al dachten, maar dit hele onderzoek bracht ons aan het twijfelen. Hij heeft waarschijnlijk TOS en wordt nu aangemeld voor een behandelgroep. Een hele opluchting, maar dit brengt ook wel weer een logistieke organisatie met zich mee. Gelukkig kan ik even niet vooruitkijken, dus we zien het wel.
Wij hebben vandaag uitslag van onze middelste zoon gekregen en hij scoorde heel gemiddeld op het intelligentie onderzoek. Wat wij zelf ook al dachten, maar dit hele onderzoek bracht ons aan het twijfelen. Hij heeft waarschijnlijk TOS en wordt nu aangemeld voor een behandelgroep. Een hele opluchting, maar dit brengt ook wel weer een logistieke organisatie met zich mee. Gelukkig kan ik even niet vooruitkijken, dus we zien het wel.
zaterdag 24 december 2022 om 07:34
Hier even een update. We hebben besloten om zoon meer thuis te houden, dus hij is meer thuis dan op school. Dit is in zijn belang, maar we lopen tegen onze grenzen aan. Ik hoop dat de begeleiding snel opgestart wordt. De eerste 2 weken van het nieuwe jaar hebben we al weer 3 afspraken staan voor hem, onder werktijd. Ik voel me op veel vlakken tekort schieten. Gelukkig is het thuis meestal wel gezellig. Maar alles bij elkaar vergt het veel en het gaat ten koste van werk en andere dingen. Ik heb nu voor mezelf gesprekken aangevraagd.
Is dit herkenbaar in deze fase?
We hebben ook een kennismaking gepland bij een andere school. Het officiële advies hiervoor is er nog niet, maar we gaan alvast eens kijken (zonder zoon).
Is dit herkenbaar in deze fase?
We hebben ook een kennismaking gepland bij een andere school. Het officiële advies hiervoor is er nog niet, maar we gaan alvast eens kijken (zonder zoon).
zaterdag 24 december 2022 om 10:31
Hoi tinkeltje, ik herken het zeker. Nu heb ik gelukkig een hele flexibele baan en werk ik voornamelijk thuis, dus kon en kan er ook flexibel mee omgaan.
Maar ik sta er wel alleen voor, dus ik moest alles opvangen doordeweeks en voelde me regelmatig schuldig naar werk. Ik ben wel eerlijk geweest op mijn werk, ik had wel het geluk dat veel onrust ook in de begintijd van corona was, dus er vanuit werk ook begrip was als je je niet volledig kon inzetten vanwege kinderen thuis.
Ik moet zeggen dat ik uiteindelijk met de dag ben gaan leven in die tijd. Ik kon langer niet overzien en heb het maar gewoon over me heen laten komen.
Nu is er ook nog extra ondersteuning van fysio, ergo en extra hulp voor lezen en schrijven en dat kan gelukkig allemaal onder schooltijd. En toen zoon naar een nieuwe school ging (ruim een jaar geleden) heb ik alles ook gestopt. Eerst maar eens kijken hoe het gaat op nieuwe school en vanuit daar de hulpvraag weer opnieuw formuleren en dan kijken wat nodig is en hoe.
Hulpvraag voor thuis is gelukkig weg en voor school kan dus eigenlijk alles op school aangeboden worden. Ik vind het erg fijn dat alles vanuit school is, zo heb ik niet met allerlei verschillende partijen te maken.
Maar ik sta er wel alleen voor, dus ik moest alles opvangen doordeweeks en voelde me regelmatig schuldig naar werk. Ik ben wel eerlijk geweest op mijn werk, ik had wel het geluk dat veel onrust ook in de begintijd van corona was, dus er vanuit werk ook begrip was als je je niet volledig kon inzetten vanwege kinderen thuis.
Ik moet zeggen dat ik uiteindelijk met de dag ben gaan leven in die tijd. Ik kon langer niet overzien en heb het maar gewoon over me heen laten komen.
Nu is er ook nog extra ondersteuning van fysio, ergo en extra hulp voor lezen en schrijven en dat kan gelukkig allemaal onder schooltijd. En toen zoon naar een nieuwe school ging (ruim een jaar geleden) heb ik alles ook gestopt. Eerst maar eens kijken hoe het gaat op nieuwe school en vanuit daar de hulpvraag weer opnieuw formuleren en dan kijken wat nodig is en hoe.
Hulpvraag voor thuis is gelukkig weg en voor school kan dus eigenlijk alles op school aangeboden worden. Ik vind het erg fijn dat alles vanuit school is, zo heb ik niet met allerlei verschillende partijen te maken.
zaterdag 24 december 2022 om 11:01
Fijn voor zoon Tinkeltje, maar pittig voor jullie!
Hier een zelfde verhaal. Zoon trekt niet meer als 2 dagen school achter elkaar. Hij valt letterlijk in slaap op school, en valt ook letterlijk steeds om uit vermoeidheid. Dus het wordt dan ook gevaarlijk voor hem (want ondanks vermoeidheid wil hij nog wel gymmen en buiten spelen).
Mijn schoonmoeder pastte altijd op op woensdag, maar nu zoon wat groter is trekt zij dat niet meer....
Dus nu werken man en ik thuis op woensdag. Oma komt nog wel in de middag gelukkig om ons te ontlasten.
Maar het is wel een uitdaging om je werk te doen in die ochtend. En op woensdag mis ik nu op kantoor collega's die er de rest van de week niet zijn. Vind ik ook heel jammer.
Dus weer een stukje inleveren van wat je zelf nodig hebt....
Hier een zelfde verhaal. Zoon trekt niet meer als 2 dagen school achter elkaar. Hij valt letterlijk in slaap op school, en valt ook letterlijk steeds om uit vermoeidheid. Dus het wordt dan ook gevaarlijk voor hem (want ondanks vermoeidheid wil hij nog wel gymmen en buiten spelen).
Mijn schoonmoeder pastte altijd op op woensdag, maar nu zoon wat groter is trekt zij dat niet meer....
Dus nu werken man en ik thuis op woensdag. Oma komt nog wel in de middag gelukkig om ons te ontlasten.
Maar het is wel een uitdaging om je werk te doen in die ochtend. En op woensdag mis ik nu op kantoor collega's die er de rest van de week niet zijn. Vind ik ook heel jammer.
Dus weer een stukje inleveren van wat je zelf nodig hebt....
She was brave and strong and broken, all at once.
zaterdag 24 december 2022 om 11:07
Hoe was bij jullie de laatste schoolweek?
Bij zoon op school lekker ontspannen. Geen kerstdiner, maar overdag lekker koekjes bakken in de klas.
In de vakantie gaat hij weer een paar dagen naar de bso. Daar heeft zoon het altijd enorm naar zijn zin.
Een fijne plek, met veel structuur. Maar ook een snoezelruimte, springkussen in de gymzaal etc.
We zijn inmiddels ook gezinsbegeleiding opgestart.
In weekenden mis ik de structuur die zoon zo goed doet. Ik ben daar gewoon niet goed in.
Het is een heel fijn mens, oordeelt niet over hoe we het nu doen (bijvoorbeeld over schermtijd), en is lekker praktisch aangelegd.
Ze gaat ons helpen met dagstructuur, inzetten van picto's (zoals op school) en we gaan proberen zoon wat meer zelf te laten spelen. Op school kan hij dit, door de structuur, ook goed.
Bij zoon op school lekker ontspannen. Geen kerstdiner, maar overdag lekker koekjes bakken in de klas.
In de vakantie gaat hij weer een paar dagen naar de bso. Daar heeft zoon het altijd enorm naar zijn zin.
Een fijne plek, met veel structuur. Maar ook een snoezelruimte, springkussen in de gymzaal etc.
We zijn inmiddels ook gezinsbegeleiding opgestart.
In weekenden mis ik de structuur die zoon zo goed doet. Ik ben daar gewoon niet goed in.
Het is een heel fijn mens, oordeelt niet over hoe we het nu doen (bijvoorbeeld over schermtijd), en is lekker praktisch aangelegd.
Ze gaat ons helpen met dagstructuur, inzetten van picto's (zoals op school) en we gaan proberen zoon wat meer zelf te laten spelen. Op school kan hij dit, door de structuur, ook goed.
She was brave and strong and broken, all at once.
zaterdag 24 december 2022 om 12:58
Dat klinkt alsof het veel rust brengt Soumis. Fijn dat het allemaal op school kan plaatsvinden. Onze werkgevers zijn ook erg begripvol en flexibel. Maar ik merk dat ik achterloop en het overzicht niet meer heb. Behalve de vele afspraken, kost het sowieso veel energie en kan ik me slecht concentreren. Terwijl werk ook een beetje ontspanning is en even weg uit de situatie.
Woez: heel herkenbaar, je levert inderdaad weer wat van jezelf in. Zoon is hier dan 1 dag per week thuis als de andere 2 kinderen op de opvang zijn. Wij kunnen prima werken met hem er bij gelukkig. Ik heb opa’s en oma’s ook dringend verzocht om bij te springen. Normaal vraag ik niet snel om hulp.
Wat fijn dat jullie goede gezinsbegeleiding hebben. Weekendstructuur is hier ook wel een ding. We maken soms wel een planning en dat helpt wel.
Ik was van plan om as week een dag vrij te nemen als de kinderen op de opvang zijn, maar we hebben ook nog Corona nu. Dus ik hoop dat dat door kan gaan. Ik heb echt behoefte aan rust. De laatste schoolweek ging dus ook maar half door, omdat zoon Corona heeft.
Woez: heel herkenbaar, je levert inderdaad weer wat van jezelf in. Zoon is hier dan 1 dag per week thuis als de andere 2 kinderen op de opvang zijn. Wij kunnen prima werken met hem er bij gelukkig. Ik heb opa’s en oma’s ook dringend verzocht om bij te springen. Normaal vraag ik niet snel om hulp.
Wat fijn dat jullie goede gezinsbegeleiding hebben. Weekendstructuur is hier ook wel een ding. We maken soms wel een planning en dat helpt wel.
Ik was van plan om as week een dag vrij te nemen als de kinderen op de opvang zijn, maar we hebben ook nog Corona nu. Dus ik hoop dat dat door kan gaan. Ik heb echt behoefte aan rust. De laatste schoolweek ging dus ook maar half door, omdat zoon Corona heeft.
woensdag 28 december 2022 om 06:48
Hoi allemaal, ik heb het hele topic nog niet doorgelezen, ga ik een keer doen op de computer ipv telefoon.
Maar ik had 2 vragen:
Mijn dochter (6 jaar) gaat sinds dit jaar naar het speciaal onderwijs, een school hier een half uur vandaan. Dus ze moet met de taxi mee.
Ik heb nog een zoon (8) en hij zit gewoon op de basisschool hier in het dorp. Mijn zoon heeft inmiddels de interesse om af te spreken en dat doet hij dan ook vaak. Maar mijn dochter wil dat ook heel graag. Ze heeft nog een vriendinnetje van de oude school waarmee ze afspreekt (in de vakantie) en neefjes en nichtjes. Maar ze wil ook graag een keer met klasgenoten afspreken.
Hoe doen jullie dat? Haar vriendinnetje woont een uur van ons vandaan.
En hoe doen jullie dat als ze jarig zijn? Mijn dochter wil ook een kinderfeestje net zoals haar broer. Maar dat is toch geen doen als ze allemaal zo ver uit elkaar wonen?
Maar ik had 2 vragen:
Mijn dochter (6 jaar) gaat sinds dit jaar naar het speciaal onderwijs, een school hier een half uur vandaan. Dus ze moet met de taxi mee.
Ik heb nog een zoon (8) en hij zit gewoon op de basisschool hier in het dorp. Mijn zoon heeft inmiddels de interesse om af te spreken en dat doet hij dan ook vaak. Maar mijn dochter wil dat ook heel graag. Ze heeft nog een vriendinnetje van de oude school waarmee ze afspreekt (in de vakantie) en neefjes en nichtjes. Maar ze wil ook graag een keer met klasgenoten afspreken.
Hoe doen jullie dat? Haar vriendinnetje woont een uur van ons vandaan.
En hoe doen jullie dat als ze jarig zijn? Mijn dochter wil ook een kinderfeestje net zoals haar broer. Maar dat is toch geen doen als ze allemaal zo ver uit elkaar wonen?
aneliz wijzigde dit bericht op 28-12-2022 08:48
Reden: Er kwam een duivelsmiley ipv haar leeftijd (6)
Reden: Er kwam een duivelsmiley ipv haar leeftijd (6)
0.28% gewijzigd
maandag 2 januari 2023 om 21:31
Wat betreft kinderfeestje, ik organiseerde de eerste gewoon een week lang leuke dingen met 1 of 2 kinderen tegelijk. Veel meer werk, maar misschien nog wel leuker voor haarzelf. Ze is nog niet de leeftijd van jouw kind, dan gaan ze echt vergelijken en 'hoe het hoort'.
Ik worstel zelf met het BSO. Heeft iemand een tip waar op te letten? We hebben hier BSO+ en indicatie etc maar er is veel aanbod en veel is gericht op wat oudere kinderen en wat drukkere kinderen. Zie even door de bomen het bos niet meer. Gastouder slechte ervaring mee, oppas evt een optie uit dubbele kinderbijslag maar dan meer sporadisch.
Ik worstel zelf met het BSO. Heeft iemand een tip waar op te letten? We hebben hier BSO+ en indicatie etc maar er is veel aanbod en veel is gericht op wat oudere kinderen en wat drukkere kinderen. Zie even door de bomen het bos niet meer. Gastouder slechte ervaring mee, oppas evt een optie uit dubbele kinderbijslag maar dan meer sporadisch.
maandag 2 januari 2023 om 22:40
Cypresshill schreef: ↑02-01-2023 21:31Wat betreft kinderfeestje, ik organiseerde de eerste gewoon een week lang leuke dingen met 1 of 2 kinderen tegelijk. Veel meer werk, maar misschien nog wel leuker voor haarzelf. Ze is nog niet de leeftijd van jouw kind, dan gaan ze echt vergelijken en 'hoe het hoort'.
Ik worstel zelf met het BSO. Heeft iemand een tip waar op te letten? We hebben hier BSO+ en indicatie etc maar er is veel aanbod en veel is gericht op wat oudere kinderen en wat drukkere kinderen. Zie even door de bomen het bos niet meer. Gastouder slechte ervaring mee, oppas evt een optie uit dubbele kinderbijslag maar dan meer sporadisch.
Mijn zoontje gaat naar een bso voor kinderen met (l)vb op allerlei vlakken.
Hoe groot zijn de groepen?
Op onze bso is de groep gemengd, maar niet groot en voldoende begeleiding.
Ook de kinderen zijn erg verschillend. Mijn zoontje is de jongste en kan lopen en rennen. Er zijn oudere kinderen die in een rolstoel zitten bijvoorbeeld. De een kan praten, de ander niet. Gaat allemaal prima omdat er goede en voldoende begeleiding is. Hij heeft het er supergoed naar zijn zin.
She was brave and strong and broken, all at once.
donderdag 5 januari 2023 om 20:20
Ah wat vervelend Cypresshill. Bij mijn zoon zijn het 35 kinderen zelfs, maar het lijkt hier meer afhankelijk van welke kinderen en welke leiding er is.
Ik heb een vraag. We zijn nu 3 jaar onderweg met hulpverlening voor onze zoon. Daarin is met name gekeken naar wat er onder zijn gedrag zit, zonder te diagnosticeren. De hulpverlening wordt gefinancierd vanuit de gemeente. Ik vind dat het allemaal vreselijk traag verloopt en heb met die organisaties steeds meer het gevoel alsof we hen helpen in plaats van zij ons.
Nou was ik bij de huisarts en hij begon over diagnostiek, gewoon via de zorgverzekering. Ik merk dat ik er wat terughoudend in ben, bang voor een label? Wat vonden jullie de voor- en nadelen van diagnostiek? We beginnen er zelf ook naar te neigen omdat we voor ons gevoel eigenlijk nog maar weinig opgeschoten zijn afgelopen 3 jaar. Ik merk dat ik ook meer eigen regie wil hebben in de hulpverlening. Dus bijvoorbeeld zelf begeleiding zoeken met behulp van pgb. We zijn zo afhankelijk van deze organisaties. Vrijwel alles moet in teamverband besproken worden en dan ben je weer weken verder en ondertussen verzuipt mijn zoon. Het lijkt wel een politiek spel soms en ik begin te twijfelen of dit allemaal nog in het belang van zoon is.
Ik heb een vraag. We zijn nu 3 jaar onderweg met hulpverlening voor onze zoon. Daarin is met name gekeken naar wat er onder zijn gedrag zit, zonder te diagnosticeren. De hulpverlening wordt gefinancierd vanuit de gemeente. Ik vind dat het allemaal vreselijk traag verloopt en heb met die organisaties steeds meer het gevoel alsof we hen helpen in plaats van zij ons.
Nou was ik bij de huisarts en hij begon over diagnostiek, gewoon via de zorgverzekering. Ik merk dat ik er wat terughoudend in ben, bang voor een label? Wat vonden jullie de voor- en nadelen van diagnostiek? We beginnen er zelf ook naar te neigen omdat we voor ons gevoel eigenlijk nog maar weinig opgeschoten zijn afgelopen 3 jaar. Ik merk dat ik ook meer eigen regie wil hebben in de hulpverlening. Dus bijvoorbeeld zelf begeleiding zoeken met behulp van pgb. We zijn zo afhankelijk van deze organisaties. Vrijwel alles moet in teamverband besproken worden en dan ben je weer weken verder en ondertussen verzuipt mijn zoon. Het lijkt wel een politiek spel soms en ik begin te twijfelen of dit allemaal nog in het belang van zoon is.
donderdag 5 januari 2023 om 20:30
Ik heb destijds integrale vroeghulp wel ingeschakeld maar de wachttijd was toen 18 weken. En die tijd hadden we gewoon niet.
Ik ben toen gaan bellen met het behandelcentrum en met de huisarts die de doorverwijzing daarvoor heeft uitgeschreven. Binnen 3,5 na het bellen met Jeugdhulp Friesland hadden wij de intake en toen weer 2 weken later zat zoon op de behandelgroep van het behandel en expertisecentrum.
Hier heeft hij toen de begeleiding gehad om te ontwikkelen en is hij het diagnosetraject in gegaan. Dat heeft toen Accare gedaan, die in het BEC samenwerken met JHF.
Zoon heeft hier een hele riedel diagnoses gekregen. ASS, Arfid, DCD, TOS. En nu ook verbale ontwikkelingsdyspraxie.
Zoon ging fulltime naar de behandelgroep en we kregen van zijn mentor ambulante begeleiding.
Voordelen van de diagnostiek vind ik toch dat we nu zoon beter begrijpen en waar gedrag soms vandaan komt. We kunnen hem nu beter begeleiden en hem bieden wat hij nodig heeft.
En het heeft geholpen om hem op het speciaal basisonderwijs te krijgen.
Ik ben toen gaan bellen met het behandelcentrum en met de huisarts die de doorverwijzing daarvoor heeft uitgeschreven. Binnen 3,5 na het bellen met Jeugdhulp Friesland hadden wij de intake en toen weer 2 weken later zat zoon op de behandelgroep van het behandel en expertisecentrum.
Hier heeft hij toen de begeleiding gehad om te ontwikkelen en is hij het diagnosetraject in gegaan. Dat heeft toen Accare gedaan, die in het BEC samenwerken met JHF.
Zoon heeft hier een hele riedel diagnoses gekregen. ASS, Arfid, DCD, TOS. En nu ook verbale ontwikkelingsdyspraxie.
Zoon ging fulltime naar de behandelgroep en we kregen van zijn mentor ambulante begeleiding.
Voordelen van de diagnostiek vind ik toch dat we nu zoon beter begrijpen en waar gedrag soms vandaan komt. We kunnen hem nu beter begeleiden en hem bieden wat hij nodig heeft.
En het heeft geholpen om hem op het speciaal basisonderwijs te krijgen.
donderdag 5 januari 2023 om 20:46
Wij krijgen ambulante begeleiding van BEC. Die beschikking is inmiddels afgelopen, maar we zitten in een soort uitloop waardoor we tussen wal en schip vallen. Ik heb eerlijk gezegd gewoon geen idee wat de status van het traject is. Ik heb eigenlijk geen zin meer om te wachten op al dat bureaucratische gedoe en wil de touwtjes zelf weer in handen hebben. We zijn veel te veel afhankelijk geworden van deze partijen.
vrijdag 6 januari 2023 om 13:43
Die afhankelijkheid is echt vervelend, Tinkel! Wij hebben nog niet gekozen voor diagnose, maar kan me helemaal voorstellen dat het over een paar jaar de boel wel gemakkelijker zou maken. Je kunt het traject sowieso gaan opstarten? Met alle wachttijden hier en daar genoeg tijd je gedachten te vormen.
vrijdag 6 januari 2023 om 14:01
Tinkeltje33 schreef: ↑05-01-2023 20:20Ah wat vervelend Cypresshill. Bij mijn zoon zijn het 35 kinderen zelfs, maar het lijkt hier meer afhankelijk van welke kinderen en welke leiding er is.
Ik heb een vraag. We zijn nu 3 jaar onderweg met hulpverlening voor onze zoon. Daarin is met name gekeken naar wat er onder zijn gedrag zit, zonder te diagnosticeren. De hulpverlening wordt gefinancierd vanuit de gemeente. Ik vind dat het allemaal vreselijk traag verloopt en heb met die organisaties steeds meer het gevoel alsof we hen helpen in plaats van zij ons.
Nou was ik bij de huisarts en hij begon over diagnostiek, gewoon via de zorgverzekering. Ik merk dat ik er wat terughoudend in ben, bang voor een label? Wat vonden jullie de voor- en nadelen van diagnostiek? We beginnen er zelf ook naar te neigen omdat we voor ons gevoel eigenlijk nog maar weinig opgeschoten zijn afgelopen 3 jaar. Ik merk dat ik ook meer eigen regie wil hebben in de hulpverlening. Dus bijvoorbeeld zelf begeleiding zoeken met behulp van pgb. We zijn zo afhankelijk van deze organisaties. Vrijwel alles moet in teamverband besproken worden en dan ben je weer weken verder en ondertussen verzuipt mijn zoon. Het lijkt wel een politiek spel soms en ik begin te twijfelen of dit allemaal nog in het belang van zoon is.
Een label kan deuren openen. Sommige instanties, zoals een gemeente/buurtteam, komt dan sneller in actie. Omdat er iets klinisch is aangetoond en zij zelf niet meer hoeven na te denken/te onderzoeken of jouw gezin wel recht heeft op zorg.
Hebben jullie al een pgb-budget? Zoniet, dan kan een label hierbij ook helpen.
Sterkte! Want zorgland is ingewikkeld.. .
Onze zoon heeft een heel duidelijke diagnose, goed omschreven in onderzoeken en aangetoond in zijn dna. In het begin heb ik echt moeten vechten voor pgb-budget, vakantie-opvang etc. Maar nu loopt alles gelukkig.
She was brave and strong and broken, all at once.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
