Kinderen
alle pijlers
Jong kinderen krijgen
maandag 17 maart 2008 om 15:58
Beste dames, ik ben nu net 25 en ik heb al jaren een relatie met een super leuke man. We zijn allebei net begonnen met werken en doen dat ook erg graag. Ons idee is ook echt om 'carriere' te maken. Sinds ik ben begonnen met werken heb ik al veel verhalen gehoord van vrouwen die kinderen hebben gekregen. De constante lijn in hun verhalen is dat zij allemaal zeggen dat ze veel liever hun kinderen jonger hadden gekregen (de meeste zijn halverwege de 30 wanneer ze hun eerste kindje krijgen), omdat het naarmate ze ouder worden veel zwaarder wordt (ook in de combinatie met werk/carriere). Nu willen wij ook heel graag kinderen en nu ik al die verhalen hoor, denk ik er sterk aan om niet te lang te wachten met proberen (dus ongeveer over een jaar). Ik zou heel graag verhalen horen van mensen die me dit, op basis van hun eigen ervaring, kunnen aan- of afraden.
maandag 17 maart 2008 om 16:02
Ik was 29 toen ik mijn eerste kreeg. Ik vond dat een perfecte leeftijd. Nog steeds trouwens. je bent dan wel je "wilde"haren kwijt en hebt al een stuk carriere achter de rug. Ik had het geluk dat ik al die tijd tot nu kon blijven werken bij dezelfde baas. Nu dan wel in een andere functie maar toch. Ik ben dus een voorstander van niet te vroeg.
maandag 17 maart 2008 om 16:05
maandag 17 maart 2008 om 16:13
Ik had ook graag jong kinderen gewild maar dat is niet gelukt, heb je niet altijd te kiezen.
Je bent nu 25 en wilt over een jaartje ofzo beginnen, dan ben je al 26 dus.
Dan nog maar afwachten of het lukt en hoe snel, het kan ook langer duren.
Ook als het wel snel lukt dan nog ben je al gauw 27 en dat vind ik niet echt vreselijk jong. Jij wel?
Op basis van mijn ervaring zou ik je aanraden om over een jaartje te beginnen, je weet maar nooit of het allemaal wel zo snel gaat lukken als je had gehoopt en hebt dan nog flink wat jaren voor je liggen.
Je bent nu 25 en wilt over een jaartje ofzo beginnen, dan ben je al 26 dus.
Dan nog maar afwachten of het lukt en hoe snel, het kan ook langer duren.
Ook als het wel snel lukt dan nog ben je al gauw 27 en dat vind ik niet echt vreselijk jong. Jij wel?
Op basis van mijn ervaring zou ik je aanraden om over een jaartje te beginnen, je weet maar nooit of het allemaal wel zo snel gaat lukken als je had gehoopt en hebt dan nog flink wat jaren voor je liggen.
maandag 17 maart 2008 om 16:19
maandag 17 maart 2008 om 16:20
Nummer 1 op mijn 24e, nummer 2 op mijn 25e. Tsja, elk voordeel heeft een nadeel en vice versa. Ook is het een feit dat iedereen anders is. Dit zijn allemaal afwegingen die je zelf moet maken. Ik heb bewust gekozen om "jong" te gaan proberen om kids te krijgen zodat ik als ze groter zijn qua leeftijd gemakkelijk weer een carriere op kon pakken. In de praktijk is dat helemaal anders gelopen en heb ik al carriere gemaakt. Nu ben ik 38, heb twee pubers en een glansrijke carriere, terwijl ik in het begin hoopte op mijn 35e weer een beetje mijn carriere op te pakken.
Ik denk dat het belangrijk is wat je denkt te gaan betekenen voor je eventuele kinderen. Zo ben ik altijd blijven werken, de eerste jaren parttime om in het proces te blijven, en toen ze naar school gingen alleen onder de schooltijden en thuis. Ook nu ben ik meestal thuis als de kids uit school thuiskomen omdat ik persoonlijk vindt dat ik er zoveel mogelijk voor ze moet zijn. Moeder worden doet best zeer en daarom wil ik zoveel mogelijk van mijn kids genieten en staat de carriere op de 2e plaats.
Ik denk dat het belangrijk is wat je denkt te gaan betekenen voor je eventuele kinderen. Zo ben ik altijd blijven werken, de eerste jaren parttime om in het proces te blijven, en toen ze naar school gingen alleen onder de schooltijden en thuis. Ook nu ben ik meestal thuis als de kids uit school thuiskomen omdat ik persoonlijk vindt dat ik er zoveel mogelijk voor ze moet zijn. Moeder worden doet best zeer en daarom wil ik zoveel mogelijk van mijn kids genieten en staat de carriere op de 2e plaats.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 17 maart 2008 om 16:21
Tsja, dat is toch heel individueel. Ik was 24 toen onze oudste geboren werd, mijn man 23. Achteraf gezien was het misschien verstandiger geweest om wat later te beginnen aan kinderen; mijn man is pas sinds een jaar flink aan de weg aan het timmeren en heeft diverse studies gevolgd en een eigen zaak opgezet. En dat is loodzwaar met inmiddels 4 kinderen, waarvan er 3 uiteenlopende problemen hebben.
Aan de andere kant wisten we al vroeg dat een zwangerschap voor ons wel eens heel moeilijk zou worden en raadde onze gynaecoloog ons aan zo vroeg mogelijk met vruchtbaarheidsbehandelingen te beginnen omdat het anders wel eens helemaal niet zou kunnen lukken(dat viel achteraf dus best mee, 4 kinderen in 8 jaar, maar dat viel niet te voorspellen).
Aan de andere kant wisten we al vroeg dat een zwangerschap voor ons wel eens heel moeilijk zou worden en raadde onze gynaecoloog ons aan zo vroeg mogelijk met vruchtbaarheidsbehandelingen te beginnen omdat het anders wel eens helemaal niet zou kunnen lukken(dat viel achteraf dus best mee, 4 kinderen in 8 jaar, maar dat viel niet te voorspellen).
maandag 17 maart 2008 om 16:25
Ik ben een "jonge" mama. Onze zoon Nick is nu 10 maand en ik bijna 24. Na mijn HBO opleiding heb ik 2 jaar gewerkt en daarna zwanger geworden.
Nu werk ik 32 uur in een mannenwereld de it. Zoals altijd heeft het voors en tegens, tegens financieel kan niet alles meer en soms wil je nog zoveel. Voordeel we zijn nog jong carriere maken gaat gewoon door al is het soms met een schuldgevoel als Nick al slaapt terwijl ik thuiskom. Financieel zal het hopelijk steeds beter worden zodat ik hopelijk op termijn 3 dagen kan gaan werken.
Maar al met al vind ik het heerlijk voor dit manneke te mogen en te kunnen zorgen. Hij gaat overal mee naartoe naar vrienden, familie etc. Dus hij belemmert ons niet in ons sociale leven, aangezien we het echte stappen al hebben gehad.
Nu werk ik 32 uur in een mannenwereld de it. Zoals altijd heeft het voors en tegens, tegens financieel kan niet alles meer en soms wil je nog zoveel. Voordeel we zijn nog jong carriere maken gaat gewoon door al is het soms met een schuldgevoel als Nick al slaapt terwijl ik thuiskom. Financieel zal het hopelijk steeds beter worden zodat ik hopelijk op termijn 3 dagen kan gaan werken.
Maar al met al vind ik het heerlijk voor dit manneke te mogen en te kunnen zorgen. Hij gaat overal mee naartoe naar vrienden, familie etc. Dus hij belemmert ons niet in ons sociale leven, aangezien we het echte stappen al hebben gehad.
maandag 17 maart 2008 om 16:30
maandag 17 maart 2008 om 16:31
Moeder worden doet best zeer, maar moeder zijn misschien nog wel meer. Zeker als je de ene dag met je kind-met-sonde bij de kinderarts zit, een uur later met je andere kind bij de orthopedagoog en de volgende dag in de weer bent met een PGB voor je zoon met PDD-NOS.
Sommige dingen kun je wel helemaal willen uitdenken en sturen maar het komt niet altijd zo uit als je had gewild. En zien hoe je kinderen worstelen met hun problemen doet misschien nog wel het meeste pijn.
Sommige dingen kun je wel helemaal willen uitdenken en sturen maar het komt niet altijd zo uit als je had gewild. En zien hoe je kinderen worstelen met hun problemen doet misschien nog wel het meeste pijn.
maandag 17 maart 2008 om 16:40
Moeder worden los van de geboorte is niet niets en doet best zeer. Je kan kinderen sowieso niet plannen, en het gedrag en de gezondheid ook niet. Daarom doet moeder worden best zeer omdat het niet altijd maar een grote roze wolk is. En ze zijn groot voor je er erg in hebt dus ik probeer optimaal van ze te genieten en die carriere staat echt niet op de 1e plaats. Is wel belangrijk, maar als het moet voor het welzijn van mijn kids geef ik de carriere net zo makkelijk op....
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 17 maart 2008 om 16:41
maandag 17 maart 2008 om 16:44
Nouhou.... er zijn mensen die een rete snelle bevalling hadden en daarna zeggen dat ze nauwelijks de tijd hebben gehad om te wennen aan het feit dat er een baby kwam:
[...]
Ja, ben ook best paranoia sindsdien. Schijn supervruchtbaar te zijn, en het was eerlijk gezegd beide keren ook een schok, maar daarom duurt de zwangerschap toch 9 maanden? Om er aan te wennen?
