Kinderen
alle pijlers
Kind heeft dingen gepikt. Hoe mee omgaan?
zondag 23 augustus 2020 om 11:30
Onze zoon van net 7 heeft twee keer een klein speelgoed dingetje gepikt. 1 van een vriendje en 1 van de opvang.
Hij heeft die van het vriendje teruggebracht door het door de brievenbus te doen. Degene van de opvang gaat in een envelop met een kaartje erbij waarop meneer zijn excuses aanbiedt. Hij wil zijn naam er niet onder zetten, omdat hij zich te erg schaamt.
Het kwam pas na heel veel vijven en zessen uit waar hij de spullen had ' gevonden'. Dat heeft me letterlijk weken gekost... Hoewel hij er wél zelf mee kwam dat hij ze had ' gevonden' ipv het ongezien tussen zijn speelgoed te laten verdwijnen.
Voor nu laat ik het hierbij, geen extra straf of iets... Maar wat als dit vaker voorkomt? Wat zouden jullie doen?
Hij heeft die van het vriendje teruggebracht door het door de brievenbus te doen. Degene van de opvang gaat in een envelop met een kaartje erbij waarop meneer zijn excuses aanbiedt. Hij wil zijn naam er niet onder zetten, omdat hij zich te erg schaamt.
Het kwam pas na heel veel vijven en zessen uit waar hij de spullen had ' gevonden'. Dat heeft me letterlijk weken gekost... Hoewel hij er wél zelf mee kwam dat hij ze had ' gevonden' ipv het ongezien tussen zijn speelgoed te laten verdwijnen.
Voor nu laat ik het hierbij, geen extra straf of iets... Maar wat als dit vaker voorkomt? Wat zouden jullie doen?
dinsdag 15 september 2020 om 08:44
Het gaat mij om het billen bloot principe. Bij zoon was ik er niet bij toen hij dit deed. Ik heb zelf liever dat hij de gestolen waar zelf presenteert (zoon) dan wanneer hij het meeneemt en niks zegt (vriendje) en ik er dus zelf achteraan moet.
Ik was juist blij met zijn rare gedrag, daardoor wist ik dat hij het niet gevonden had.
Het weken duren kwam doordat zijn eerste vondst weken in zijn broekzak heeft gezeten, een broek die gewassen in de kast lag.
Dus ik heb beide jongens er in zekere zin mee weg laten komen, maar wel gezorgd dat de spullen op de juiste plek terechtkwamen. Aan de reacties van beiden kon ik zien dat ze zelf ook wel wisten dat wat ze deden niet kon.
Dat is in beide gevallen het doel.
Bij een volgende keer laat ik het de ouders van vriend weten en als het zoon is dan moet hij met de billen bloot.
Ik was juist blij met zijn rare gedrag, daardoor wist ik dat hij het niet gevonden had.
Het weken duren kwam doordat zijn eerste vondst weken in zijn broekzak heeft gezeten, een broek die gewassen in de kast lag.
Dus ik heb beide jongens er in zekere zin mee weg laten komen, maar wel gezorgd dat de spullen op de juiste plek terechtkwamen. Aan de reacties van beiden kon ik zien dat ze zelf ook wel wisten dat wat ze deden niet kon.
Dat is in beide gevallen het doel.
Bij een volgende keer laat ik het de ouders van vriend weten en als het zoon is dan moet hij met de billen bloot.
dinsdag 15 september 2020 om 08:50
Ik vind het ook raar. TO op welk moment kun jij iets loslaten: pas wanneer iedereen je gelijk geeft? Je plaatst met je gedrag steeds een schietschijf op je eigen rug...Calimero gedrag.
Alle kinderen maken fouten, anders zouden zij niet leren.
Alle kinderen maken fouten, anders zouden zij niet leren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 15 september 2020 om 09:19
Oh dat wist ik al, daar gaat het niet om. Door de kritiek op (of moet ik zeggen hulp aan?) dit forum op zoon en mij, was ik gaan twijfelen of ik het bij zoon goed had aangepakt. Nu stond ik aan de andere kant en merkte ik dat dit was hoe ik het bij vriend wilde aanpakken... Niet met de billen bloot dus. Toen dit gebeuren klaar was, was ik blij dat ik vriend niet met de billen bloot had laten gaan en werd ik herinnerd aan zoon en ben ik achteraf blij met hoe ik dit met zoon heb opgelost.
Dit topic gaat voor mij niet over al dan niet pikkende kinderen, maar hoe je ermee omgaat als ouder als ze dit wél doen.
Ik heb in mijn OP veel te gedetailleerd geschreven wat er gebeurd was, maar het zat me toen echt hoog. Dit was de eerste keer dat zoon iets had gepikt op een leeftijd waarop hij het had kunnen weten. Daarmee heb ik inderdaad een schietschijf op mijn rug geplaatst, maar goed, het zijn niet alleen de kinderen die fouten maken, ook deze forummer heeft een fout gemaakt.
woensdag 16 september 2020 om 10:51
EensCalypso- schreef: ↑23-08-2020 11:44Waarom hem gelijk al bij die ene keer een “ stempel” meegeven ? Grote kans dat niemand hem ooit nog vertrouwd als er iets kwijt is en hij heeft het niet gepikt . Het doel is bereikt ; hij schaamt zich vreselijk en de spullen zijn weer bij de rechtmatige eigenaar . Als hij nou blijft pikken is het een ander verhaal , maar het kind hoeft niet gelijk publiekelijk aan de schandpaal .
Dit is de eerste keer
De volgende keer kan hij persoonlijk excuses maken
De keer daarop naast teruggeven ook nog straf
EnZ oplopende consequenties
Hopende dat het niet zover nodig is natuurlijk
woensdag 16 september 2020 om 18:51
Yeppers, dit is mijn aanpak inderdaad. Door geldt ook voor vriend: volgende keer licht ik de ouders in en mogen die het afhandelen.
woensdag 16 september 2020 om 19:08
Hij heeft het toch al 2x gedaan. Hij heeft iets uit de klas van de juf meegenomen en iets uit de voortuin van een vriendje, dat zijn 2 incidenten. Voor mij hoeft rechtstreeks sorry zeggen niet de oplossing te zijn. Straf is een groot woord maar je hebt je eigen kind ook niet direct aangesproken toen hij dingetjes had die niet van hem waren, dit jongetje spreek je wel direct aan en geef je geen kans om de boel weken voor het lapje te houden. Jouw kind heeft weken niet de waarheid verteld.
Het probleem is dat je heel ontwijkend en vermijdend bent zodra het over jezelf of je kind gaat. Je had je eigen kind ook direct kunnen aanspreken toen je de spulletjes vond ipv hem weken de kans geven om niet de waarheid te vertellen. Bij dit kind dwing je dat wel af, maar bij je eigen kind niet.
Sorry zeggen is idd stap twee en ik kan mij voorstellen dat je soms iets laat gaan, maar je geeft je eigen kind wel heel lang de kans om er op een stiekeme manier mee om te gaan.
Je bent heel beschermend naar je eigen kind zelfs wanneer je hem zou willen aanspreken op iets wat niet goed gaat, maar wanneer dit andere kindje iets niet goed doet en jouw kind wordt daardoor geraakt dan kun je ineens prima de situatie direct oplossen en gaan er geen weken over heen.
Je hebt een blinde vlek.
Het probleem is dat je heel ontwijkend en vermijdend bent zodra het over jezelf of je kind gaat. Je had je eigen kind ook direct kunnen aanspreken toen je de spulletjes vond ipv hem weken de kans geven om niet de waarheid te vertellen. Bij dit kind dwing je dat wel af, maar bij je eigen kind niet.
Sorry zeggen is idd stap twee en ik kan mij voorstellen dat je soms iets laat gaan, maar je geeft je eigen kind wel heel lang de kans om er op een stiekeme manier mee om te gaan.
Je bent heel beschermend naar je eigen kind zelfs wanneer je hem zou willen aanspreken op iets wat niet goed gaat, maar wanneer dit andere kindje iets niet goed doet en jouw kind wordt daardoor geraakt dan kun je ineens prima de situatie direct oplossen en gaan er geen weken over heen.
Je hebt een blinde vlek.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 september 2020 om 20:28
Wat jij wil!viva-amber schreef: ↑16-09-2020 19:08Hij heeft het toch al 2x gedaan. Hij heeft iets uit de klas van de juf meegenomen en iets uit de voortuin van een vriendje, dat zijn 2 incidenten. Voor mij hoeft rechtstreeks sorry zeggen niet de oplossing te zijn. Straf is een groot woord maar je hebt je eigen kind ook niet direct aangesproken toen hij dingetjes had die niet van hem waren, dit jongetje spreek je wel direct aan en geef je geen kans om de boel weken voor het lapje te houden. Jouw kind heeft weken niet de waarheid verteld.
Het probleem is dat je heel ontwijkend en vermijdend bent zodra het over jezelf of je kind gaat. Je had je eigen kind ook direct kunnen aanspreken toen je de spulletjes vond ipv hem weken de kans geven om niet de waarheid te vertellen. Bij dit kind dwing je dat wel af, maar bij je eigen kind niet.
Sorry zeggen is idd stap twee en ik kan mij voorstellen dat je soms iets laat gaan, maar je geeft je eigen kind wel heel lang de kans om er op een stiekeme manier mee om te gaan.
Je bent heel beschermend naar je eigen kind zelfs wanneer je hem zou willen aanspreken op iets wat niet goed gaat, maar wanneer dit andere kindje iets niet goed doet en jouw kind wordt daardoor geraakt dan kun je ineens prima de situatie direct oplossen en gaan er geen weken over heen.
Je hebt een blinde vlek.
