Kinderen
alle pijlers
Kind heeft dingen gepikt. Hoe mee omgaan?
zondag 23 augustus 2020 om 11:30
Onze zoon van net 7 heeft twee keer een klein speelgoed dingetje gepikt. 1 van een vriendje en 1 van de opvang.
Hij heeft die van het vriendje teruggebracht door het door de brievenbus te doen. Degene van de opvang gaat in een envelop met een kaartje erbij waarop meneer zijn excuses aanbiedt. Hij wil zijn naam er niet onder zetten, omdat hij zich te erg schaamt.
Het kwam pas na heel veel vijven en zessen uit waar hij de spullen had ' gevonden'. Dat heeft me letterlijk weken gekost... Hoewel hij er wél zelf mee kwam dat hij ze had ' gevonden' ipv het ongezien tussen zijn speelgoed te laten verdwijnen.
Voor nu laat ik het hierbij, geen extra straf of iets... Maar wat als dit vaker voorkomt? Wat zouden jullie doen?
Hij heeft die van het vriendje teruggebracht door het door de brievenbus te doen. Degene van de opvang gaat in een envelop met een kaartje erbij waarop meneer zijn excuses aanbiedt. Hij wil zijn naam er niet onder zetten, omdat hij zich te erg schaamt.
Het kwam pas na heel veel vijven en zessen uit waar hij de spullen had ' gevonden'. Dat heeft me letterlijk weken gekost... Hoewel hij er wél zelf mee kwam dat hij ze had ' gevonden' ipv het ongezien tussen zijn speelgoed te laten verdwijnen.
Voor nu laat ik het hierbij, geen extra straf of iets... Maar wat als dit vaker voorkomt? Wat zouden jullie doen?
zondag 23 augustus 2020 om 13:09
Oh dan heb ik het verkeerd begrepen , sorry
Blijf in jezelf geloven !
zondag 23 augustus 2020 om 13:13
Kind heeft het al een keer eerder gedaan.
TO kwam er pas na een paar weken achter en pas na veel vijven en zessen vertelde zoon dat hij de spullen had 'gevonden'. Hij moest het op dat moment wel vertellen natuurlijk want zijn moeder had het door.
Dan mag hij van TO het er met een briefje van af doen (zonder zijn naam er onder te zetten) en het ander door de brievenbus proppen.
Ik kan hier toch wel een paar wijze lessen uithalen hoor. Praat met je kind (zonder boos te worden) en zeg dat pikken en jokken niet mag. Misschien wil hij wel vertellen waarom hij het heeft gedaan.
TO kwam er pas na een paar weken achter en pas na veel vijven en zessen vertelde zoon dat hij de spullen had 'gevonden'. Hij moest het op dat moment wel vertellen natuurlijk want zijn moeder had het door.
Dan mag hij van TO het er met een briefje van af doen (zonder zijn naam er onder te zetten) en het ander door de brievenbus proppen.
Ik kan hier toch wel een paar wijze lessen uithalen hoor. Praat met je kind (zonder boos te worden) en zeg dat pikken en jokken niet mag. Misschien wil hij wel vertellen waarom hij het heeft gedaan.
zondag 23 augustus 2020 om 13:18
Juist dit ook. Dan is gelijk dat rot schuldgevoel bij het kind weg omdat hij nu een compliment krijgt en mensen dus niet boos zijn als je iets hebt gedaan wat niet mag.
zondag 23 augustus 2020 om 13:19
Ja precies. Misschien heeft hij thuis wel straf gehad, die ouders hoefden jou dat niet te vertellen. En misschien heeft hij geen straf gehad. Je had je mes terug, dat is alles wat voor jou van belang was.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 23 augustus 2020 om 13:21
Punt is wel dat je van tevoren niet weet hoe die ander gaat reageren (tenzij je het heel goed afstemt). Heb ook wel eens gelezen van een klein kind dat iets terugbracht naar de winkel en excuses aanbood en daar ondanks de excuses echt buitenproportioneel op zijn kop kreeg van de winkelier.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 23 augustus 2020 om 13:26
Wanneer je het bij de juf van de opvang sorry zegt dan zal zij gerust wel proportioneel reageren. Hij heeft niets uit een winkel meegenomen. Ik denk dat de juf zelfs zal zeggen: wat goed van jou dat je sorry zegt. Het is geen drama, maar hij kan er wel iets van leren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 23 augustus 2020 om 13:29
zondag 23 augustus 2020 om 13:31
Susan schreef: ↑23-08-2020 13:21Punt is wel dat je van tevoren niet weet hoe die ander gaat reageren (tenzij je het heel goed afstemt). Heb ook wel eens gelezen van een klein kind dat iets terugbracht naar de winkel en excuses aanbood en daar ondanks de excuses echt buitenproportioneel op zijn kop kreeg van de winkelier.
Dan zet de winkelier zichzelf toch voor schut. Stel dat jij in een winkel staat als klant. Er komt een moeder binnen met een kind en het kind maakt excuses waarop de winkelier tekeer gaat. Hoe denk jij dat andere klanten zouden reageren op de winkelier?
Ok en stel dat er geen klanten bij zouden zijn en de winkelier gaat zo tekeer tegen mijn kind dan had ik het als ouder voor mijn kind opgenomen. Kind biedt zijn excuses aan, heeft er spijt van en dat zo een winkelier dan buitenproportioneel tekeer gaat, ligt dan niet meer aan ons.
Maar in dit geval gaat het om een kinderdagverblijf met leidsters die vast wel weten wat verantwoord is in hun reactie naar kinderen toe.
En de 2e keer dat het kind van TO heeft gepikt was bij een vriendje thuis waarvan ik denk dat ook deze ouders niet buitenproportioneel tekeer zullen gaan. Maar dat schat ik zo in he.
anoniem_398085 wijzigde dit bericht op 23-08-2020 13:33
0.04% gewijzigd
zondag 23 augustus 2020 om 13:32
Ja klopt. Zo heb ik op deze pijler weleens een discussie gehad met iemand in een topic waar de vraag werd gesteld wat je moet doen met een kind dat veel huilt. Diegene had een zeer harde opvoeding 'genoten' en kon niet geloven dat ik mijn kind bij huilbuien in mijn armen nam. Het ging er bij haar gewoon niet in dat er een andere optie was dan boos worden of negeren. Ze raakte er zelfs hevig van streek van, zo pijnlijk om te zien.Lady*Voldemort schreef: ↑23-08-2020 12:50Jazeker is dat vergelijkbaar. In beide gevallen wordt een overdreven strenge opvoedingsmaatregel voorgesteld door iemand die die maatregel zelf ondergaan heeft en in de waan verkeert alleen maar te zijn opgeknapt door die gebeurtenis.
zondag 23 augustus 2020 om 13:34
Een x sorry zeggen wanneer je een fout hebt gemaakt is geen strenge maatregel.Lady*Voldemort schreef: ↑23-08-2020 12:50Jazeker is dat vergelijkbaar. In beide gevallen wordt een overdreven strenge opvoedingsmaatregel voorgesteld door iemand die die maatregel zelf ondergaan heeft en in de waan verkeert alleen maar te zijn opgeknapt door die gebeurtenis.
Heeft verder ook niets te maken met je kind troosten wanneer hij een x verdrietig is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 23 augustus 2020 om 13:42
Wanneer je dat van het vriendje/andere kindje laat gaan, dan is de juf een prima oefening. Volgende keer wanneer hij onbekende spullen heeft dan zou ik niet vragen wat hij heeft gedaan maar direct aangeven dat het is meegenomen en we het gaan terug geven dus waar komt het vandaan. Dan heeft hij geen kans om e.a. weken lang te verzwijgen.
In je andere topic staat dat je een vluchter bent. Is dat echt wat je je kinderen wil meegeven in dit soort situaties? Doe iets verkeerd, zwijg weken lang en loop er voor weg?
In je andere topic staat dat je een vluchter bent. Is dat echt wat je je kinderen wil meegeven in dit soort situaties? Doe iets verkeerd, zwijg weken lang en loop er voor weg?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 23 augustus 2020 om 13:45
Een kind ergens toe dwingen is altijd een strenge maatregel. En natuurlijk is dwang af en toe nodig, maar in dit geval niet. Omdat het doel (het kind leren dat stelen niet okee is) al bereikt is.viva-amber schreef: ↑23-08-2020 13:34Een x sorry zeggen wanneer je een fout hebt gemaakt is geen strenge maatregel.
zondag 23 augustus 2020 om 13:57
We gaan er nu wel aan voorbij dat hij 2x iets per ongeluk "gevonden" meegenomen heeft.
Na de eerste keer voelde hij zich dus niet schuldig en heeft dit bewust nog een keer gedaan.
Ik denk dat elk kind wel eens iets "per ongeluk gevonden" heeft. Wat is er mis met het netjes terug brengen en sorry zeggen?
Na de eerste keer voelde hij zich dus niet schuldig en heeft dit bewust nog een keer gedaan.
Ik denk dat elk kind wel eens iets "per ongeluk gevonden" heeft. Wat is er mis met het netjes terug brengen en sorry zeggen?
zondag 23 augustus 2020 om 14:00
Een aantal keren dit meegemaakt met jongste zoon (dus na één keer had hij het nog niet afgeleerd). Ik heb hem de spullen altijd terug laten brengen met excuses. De laatste keer dat hij het deed was hij net 7. Daarna is hij er gelukkig mee gestopt. Ik was elke keer heel boos. En hij huilend en vol schaamte die spullen teruggeven. Het viel me wel op hoe vriendelijk en vol begrip alle bestolen mensen reageerden.
Vanuit mijn vroegere professie als juf is wel de ervaring dat het pikken met zeven jaar echt gestopt is. Als het daarna gebeurt -in de klas- is het alleen nog een uitzondering.
Vanuit mijn vroegere professie als juf is wel de ervaring dat het pikken met zeven jaar echt gestopt is. Als het daarna gebeurt -in de klas- is het alleen nog een uitzondering.
zondag 23 augustus 2020 om 14:01
Ik lees hier dat voor sommigen je kind dwingen het zélf te laten vertellen en excuses te laten aanbieden als 'je kind aan de schandpaal nagelen' voelt. Ik denk eerder dat het andersom is. Bijna ieder kind heeft wel een keer zo'n ding. Ik heb ooit wat knutselspulletjes van school meegejat, mijn zusje heeft een keer een deuk in een caravan van de buren gereden zonder het te durven zeggen en mijn andere zusje heeft een keer een 'mooie tekening' op een auto gemaakt. Wij werden ook gedwongen om het op te biechten en excuses te maken, ons speelgoed werd een tijd opgeborgen (en mijn moeder handelde uiteraard de schade af met de verzekering). Ik heb het destijds in de kring voor de hele klas moeten vertellen, met de spullen die ik had meegenomen voor me. De meester vond dat niet nodig, maar mijn moeder stond erop. Toen kon ik inderdaad door de grond zakken, maar dat is toch ook juist de bedoeling? Ik heb er niets aan over gehouden, ben haar nu dankbaar voor de normen en waarden die ik heb meegekregen en zou hetzelfde met mijn kinderen doen.
Dat mensen zo'n kind nooit meer vertrouwen? Heel eerlijk... Ik zou juist de kinderen van mensen die het zo soft oplossen niet zo snel meer vertrouwen. Zoals al gezegd: elk kind doet wel eens wat stiekems en bij de ouders die hun kinderen daarvan goed de consequenties leren, heb ik het volste vertrouwen dat het indien nodig opgelost wordt. Bij mensen die hun kind niet eens persoonlijk sorry laten zeggen, zou ik mij de volgende keer juist eerder afvragen of ik die nog op een speelafspraakje met mijn kind wil hebben.
Dat mensen zo'n kind nooit meer vertrouwen? Heel eerlijk... Ik zou juist de kinderen van mensen die het zo soft oplossen niet zo snel meer vertrouwen. Zoals al gezegd: elk kind doet wel eens wat stiekems en bij de ouders die hun kinderen daarvan goed de consequenties leren, heb ik het volste vertrouwen dat het indien nodig opgelost wordt. Bij mensen die hun kind niet eens persoonlijk sorry laten zeggen, zou ik mij de volgende keer juist eerder afvragen of ik die nog op een speelafspraakje met mijn kind wil hebben.
anoniem_642d99d61de7f wijzigde dit bericht op 23-08-2020 16:20
1.63% gewijzigd
zondag 23 augustus 2020 om 14:15
Nee, ik vind dat ook ver gaan. De kinderen bij wie het nieti s gebeurd staan er buiten en ik vind dat wel degelijk een kind voor paal zetten.
Een vriendje iets terug geven of aan de meester terug geven wanneer het uit de klas komt en sorry zeggen is toch genoeg.
Elk kind doet weleens iets verkeerd.
Een vriendje iets terug geven of aan de meester terug geven wanneer het uit de klas komt en sorry zeggen is toch genoeg.
Elk kind doet weleens iets verkeerd.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 23 augustus 2020 om 14:19
miep_miep schreef: ↑23-08-2020 14:01Ik lees hier dat sommigen het kind dwingen het zélf laten vertellen en excuses aanbieden als 'aan de schandpaal nagelen' voelt. Maar heel eerlijk, ik denk eerder dat het andersom is. Bijna ieder kind heeft wel een keer zo'n ding. Ik heb ooit wat knutselspulletjes van school meegejat, mijn zusje heeft een keer een deuk in een caravan van de buren gereden zonder het te durven zeggen en mijn andere zusje heeft een keer een 'mooie tekening' op een auto gemaakt. Wij werden ook gedwongen om het op te biechten en excuses te maken, ons speelgoed werd een tijd opgeborgen (en mijn moeder handelde uiteraard de schade af met de verzekering). Ik heb het destijds in de kring voor de hele klas moeten vertellen, met de spullen die ik had meegenomen voor me. De meester vond dat niet nodig, maar mijn moeder stond erop. Toen kon ik inderdaad door de grond zakken, maar dat is toch ook juist de bedoeling? Ik heb er niets aan over gehouden, ben haar nu dankbaar voor de normen en waarden die ik heb meegekregen en zou hetzelfde met mijn kinderen doen.
Dat mensen zo'n kind nooit meer vertrouwen? Heel eerlijk... Ik zou juist de kinderen van mensen die het zo soft oplossen niet zo snel meer vertrouwen. Zoals al gezegd: elk kind doet wel eens wat stiekeme en bij de ouders die hun kinderen daarvan goed de consequenties leren, heb ik het volste vertrouwen dat het indien nodig opgelost wordt. Bij mensen die hun kind niet eens persoonlijk sorry laten zeggen, zou ik mij de volgende keer juist eerder afvragen of ik die nog op een speelafspraakje met mijn kind wil hebben.
Als je het niet in de kring had moeten vertellen had je waarschijnlijk ook geen crimineel geworden.
Zo'n moment is niet het enige moment waarop jouw waarden en normen zich ontwikkelen.
zondag 23 augustus 2020 om 14:20
Het gaat niet om de kinderen niet vertrouwen. Zoals ik gezegd heb, denk ik dat elk kind wel eens zoiets stiekems doet.
Het gaat om het vertrouwen dat dingen opgelost worden als dat nodig is. Net als dat ik kinderen van ouders die bij pesten zeggen 'mijn kind doet dat niet', minder lief over de vloer heb dan kinderen van ouders waarvan ik weet dat ze hun kind erop aanspreken en excuses laten aanbieden als dat nodig is. Vertrouwen in de ouders dus. En ja, dat komt voort uit dat ik denk dat een kind er meer van leert als hij persoonlijk excuses moet aanbieden, en dus de kans minder groot is dat het nog een keer gebeurt.
Het gaat om het vertrouwen dat dingen opgelost worden als dat nodig is. Net als dat ik kinderen van ouders die bij pesten zeggen 'mijn kind doet dat niet', minder lief over de vloer heb dan kinderen van ouders waarvan ik weet dat ze hun kind erop aanspreken en excuses laten aanbieden als dat nodig is. Vertrouwen in de ouders dus. En ja, dat komt voort uit dat ik denk dat een kind er meer van leert als hij persoonlijk excuses moet aanbieden, en dus de kans minder groot is dat het nog een keer gebeurt.
zondag 23 augustus 2020 om 14:23
Maar je weet toch niet of die kinderen er achter de voordeur wel op aangesproken zijn? Ik snap niet dat jij zo nodig iets van de straf/afhandeling ervan moet meekrijgen. Het enige wat voor jou van belang is, is dat je je spullen terugkrijgt. Het maakt niet dat je er recht op hebt om deelgenoot te zijn van hoe de ouders ermee omgaan.
Mijn dochter had in de kleuterklas een keer haar lievelingsbarbies mee naar school e die zijn toen ook zoekgeraakt. Ze waren niet meer in de klas, ze waren niet op de BSO, er is overal gezocht, maar ze waren echt weg. De dag erna waren ze er opeens weer, zo voor het grijpen. Grote kans dat ze toen dus ook zijn meegenomen door een ander kind, maar ik hoef niet te weten wie het was en ook niet hoe de ouders ermee om zijn gegaan. Mijn dochter had haar barbies terug, dat is alles wat voor mij van belang is.
Mijn dochter had in de kleuterklas een keer haar lievelingsbarbies mee naar school e die zijn toen ook zoekgeraakt. Ze waren niet meer in de klas, ze waren niet op de BSO, er is overal gezocht, maar ze waren echt weg. De dag erna waren ze er opeens weer, zo voor het grijpen. Grote kans dat ze toen dus ook zijn meegenomen door een ander kind, maar ik hoef niet te weten wie het was en ook niet hoe de ouders ermee om zijn gegaan. Mijn dochter had haar barbies terug, dat is alles wat voor mij van belang is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 23 augustus 2020 om 14:25
Geliefde spullen van een ander kind meenemen is ook een vorm van pesten. Hier was het niet in een dag opgelost maar heeft het weken geduurd. Het gaat nu om iets kleins, maar stel je voor dat je dochter weken lang haar barbies kwijt was.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 23 augustus 2020 om 14:27
viva-amber schreef: ↑23-08-2020 14:25Geliefde spullen van een ander kind meenemen is ook een vorm van pesten. Hier was het niet in een dag opgelost maar heeft het weken geduurd.
Dat ligt toch helemaal aan de intentie waarmee het gedaan is?
