Kinderen
alle pijlers
Kinderlozen moeten zich schikken naar mensen met kinderen?
woensdag 8 september 2021 om 12:16
Ik vraag me af of anderen dat ook ervaren? Voor mij is het tamelijk nieuw, namelijk, maar ik hoor vanuit mijn omgeving dat het vaak voorkomt.
Voorbeeld verwijderd, want dat nam teveel de overhand.
Vraag was of je het herkent dat je 'omdat je toch geen kinderen hebt' je maar flexibel moet opstellen, en je maar moet schikken naar de rest.
Voorbeeld verwijderd, want dat nam teveel de overhand.
Vraag was of je het herkent dat je 'omdat je toch geen kinderen hebt' je maar flexibel moet opstellen, en je maar moet schikken naar de rest.
twinkelrainbowstar wijzigde dit bericht op 08-09-2021 14:43
65.74% gewijzigd
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
woensdag 8 september 2021 om 20:05
Oké, ik geef me gewonnenblijfgewoonbianca schreef: ↑08-09-2021 19:49Hele vijftigjarige trouwdagen of opa zijn tachtigste verjaardag worden daar gevierd, joh.
Hup, onder je steen vandaan komen, jij.
Het gaat me er helemaal niet om om het pannenkoekenrestaurant af te serveren, ik geloof dat het heel leuk en kindvriendelijk en gezellig is. Ik vind het alleen raar dat mensen blijkbaar zoveel water bij de wijn doen omwille van de kinderen. Want laten we eerlijk zijn: met vrienden spreek je niet af in een pannenkoekenrestaurant. Toch? (of misschien ook wel, en dan sla ik nóg een keer de plank mis, maar volgens mij eten de meeste mensen liever in een iets gevarieerder restaurant.)Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
), maar dan kun je net zo goed meteen met het serieuze werk beginnen, toch?Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
woensdag 8 september 2021 om 20:07
Ik ken trouwens ook een restaurant waar ze een pannenkoekenkaart hebben (en ook een speciale pannenkoek met een cadeautje, soort Happy Meal idee) en een speelkamer en een speeltuin bij het terras achter, maar ook een volwassen lunch- diner- en toetjeskaart, kaasfondue en een terras aan de voorkant zonder speeltuin. Volgens mij een heel slim concept want voor elk wat wils, het is geen doorsnee kinderrestaurant, maar je kunt er wel heel leuk met je kinderen heen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 8 september 2021 om 20:20
samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen.
Ik heb geleerd en dat ook - mag ik toch hopen - aan mijn kinderen doorgegeven dat het , wanneer het familie betreft om allemaal draait.
En dat klein niet minder waard betekent.
En dat kinderen geen kleine grote mensen zijn.
En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
maar dan kun je net zo goed meteen met het serieuze werk beginnen, toch?
Eerst leren kruipen en dan eens gaan oefenen voor de marathon
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 september 2021 om 20:27
Water bij de wijn als je gaat eten met een gezelschap waar ook kinderen bij zijn, lijkt me heel normaal. Niemand zegt dat het alleen water moet zijn, dat het alleen maar leuk moet zijn voor kinderen, maar met alle leeftijden rekening houden vind ik niet meer dan normaal. Als je een avond wil die alleen om volwassenen draait zou ik zeggen: ga lekker alleen met volwassenen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 8 september 2021 om 20:28
Op zich eens, en ik heb dit ook geleerd van mijn ouders. Mijn zusje en ik vonden uit eten gaan in een Echt Restaurant ook een ware belevenis. Nieuwe jurk aan, cassis uit een wijnglas, zelf een toetje kiezen. What's not to like?samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05(...)
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
Punt is, dan ben je wel op een leeftijd dat je het concept kunt begrijpen, en de uitleg van je ouders bovendien. En dat je je, met een vriendelijke herinnering hier en daar, ook best een avond aan kunt proberen aan te passen. Dan ben je een jaar of zeven, gok ik.
Voor alle potentieel broekpoepende, niet-met-mes-en-vork-kunnende, rondrennende, lussiknietende, snotsmerende dreumesen/peuters/kleuters die nog totáál niet voor rede vatbaar zijn, is er gelukkig het pannenkoekenrestaurant. Zodat hun ouders zich niet compleet opgelaten voelen maar omring door stakkers in hetzelfde schuitje. En de kindloze familieleden of vrienden van die stakkers, die zich een keer aanpassen. Hoe erg is dat nou helemaal?
woensdag 8 september 2021 om 20:30
Dat vind ik al anders klinken dan "het draait om de volwassenen".
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 8 september 2021 om 20:31
Fijn hoor dat jij dat geleerd hebt maar dat geldt niet voor iedereen natuurlijk. Daar hoef je niet zo ‘verbaasd’ over te doen. Je maakt verder meerdere denkfouten: niet alle kinderen kan je meenemen naar een sjeik restaurant, niet iedereen (ik bedoel daarmee dus volwassenen) eet graag in een sjeik restaurant, niet iedereen vindt uit eten gaan überhaupt erg belangrijk, kinderen gaan zich niet voorbeeldig gedragen in een restaurant omdat ze nu eenmaal al worden meegenomen sinds ze twee dagen zijn en niet iedereen ziet het als een opoffering om het de kinderen naar de zin te maken.samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05Oké, ik geef me gewonnen
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
Zo leer ik mijn kinderen dan weer graag dat zij ook meetellen en geniet ik zelf meer van een uitje als de kinderen het naar hun zin hebben. En daarmee kom je trouwens niet automatisch uit bij de pannenkoekenboer.
woensdag 8 september 2021 om 20:32
Eens.*Sally* schreef: ↑08-09-2021 20:31Fijn hoor dat jij dat geleerd hebt maar dat geldt niet voor iedereen natuurlijk. Daar hoef je niet zo ‘verbaasd’ over te doen. Je maakt verder meerdere denkfouten: niet alle kinderen kan je meenemen naar een sjeik restaurant, niet iedereen (ik bedoel daarmee dus volwassenen) eet graag in een sjeik restaurant, niet iedereen vindt uit eten gaan überhaupt erg belangrijk, kinderen gaan zich niet voorbeeldig gedragen in een restaurant omdat ze nu eenmaal al worden meegenomen sinds ze twee dagen zijn en niet iedereen ziet het als een opoffering om het de kinderen naar de zin te maken.
Zo leer ik mijn kinderen dan weer graag dat zij ook meetellen en geniet ik zelf meer van een uitje als de kinderen het naar hun zin hebben. En daarmee kom je trouwens niet automatisch uit bij de pannenkoekenboer.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 8 september 2021 om 20:39
Ik denk echt dat je een verkeerd plaatje in je hoofd hebt van een pannenkoekenrestaurant.samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05Oké, ik geef me gewonnen
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
Er zijn echt goede pannenkoekenrestaurants.
Onlangs nog in Burg-Haamstede in een geweldig pannenkoekenrestaurant gegeten.
Ik heb geleerd van mijn ouders dat het niet om het eten draait , maar om oprechte tijd en aandacht voor elkaar.
En zo hebben mijn kinderen dat van mij geleerd.
En of ik dan een pannekoek of een vis van de dag op mijn bord heb liggen dat interesseert me niet.
Dat mijn grote zonen met hun kleine nichtjes en neefjes op de schommel zitten en opoe geniet van de achterkleinkinderen en opa en ome henk de schommel duwen daar geniet ik veel meer van.
En wil ik genieten van een goed diner , een goede ambiance en een goed gesprek dan ga ik met een vriendin, een collega, vrienden of een interessante vent.
Overigens konden mijn 3 kinderen prima mee later op de avond naar een restaurant.
Keek soms ook wel wat bijzonder op als er dan ouders waren met een jengelend kind, al schaamtelijk opkijken af en toe, tig vermaakjes mee.
Tot ik nummer 4 kreeg.
woensdag 8 september 2021 om 20:41
Haha, wat kan jij heerlijk vertellen. Zag alles wat je schreef in je voorgaande post ook al compleet voor meTunamelt schreef: ↑08-09-2021 20:28Op zich eens, en ik heb dit ook geleerd van mijn ouders. Mijn zusje en ik vonden uit eten gaan in een Echt Restaurant ook een ware belevenis. Nieuwe jurk aan, cassis uit een wijnglas, zelf een toetje kiezen. What's not to like?
Punt is, dan ben je wel op een leeftijd dat je het concept kunt begrijpen, en de uitleg van je ouders bovendien. En dat je je, met een vriendelijke herinnering hier en daar, ook best een avond aan kunt proberen aan te passen. Dan ben je een jaar of zeven, gok ik.
Voor alle potentieel broekpoepende, niet-met-mes-en-vork-kunnende, rondrennende, lussiknietende, snotsmerende dreumesen/peuters/kleuters die nog totáál niet voor rede vatbaar zijn, is er gelukkig het pannenkoekenrestaurant. Zodat hun ouders zich niet compleet opgelaten voelen maar omring door stakkers in hetzelfde schuitje. En de kindloze familieleden of vrienden van die stakkers, die zich een keer aanpassen. Hoe erg is dat nou helemaal?
woensdag 8 september 2021 om 20:44
Ik heb wel eens in een restaurant gezeten waar ouders de kinderen gewoon lieten rond rennen en met iedere gast in gesprek wilde gaan en de ouders negeerden het gewoon. Die dachten zeker zo dan zijn wij er vanaf en houd kind zichzelf wel bezig. Niet veel later zei de bediening er wat van en dan met de smoezen aankomen van "het is nog maar een kind en kan nog geen minuut stil zitten". Als je dat weet dan ga je toch naar een restaurant waar het een en ander is voor kinderen?!
En ik heb een werkgever gehad waarbij je in de zomer vakantie maximaal 3 weken vrij kon krijgen achter elkaar en de rest van het jaar maximaal 2. Dat mensen zonder kinderen misschien wat langer vrij wilden buiten de zomervakantie had men blijkbaar nog niet bedacht. Raar. En dan iedere zomervakantie hetzelfde liedje of we even over konden werken want ze hadden teveel mensen vrij gegeven.
En ik heb een werkgever gehad waarbij je in de zomer vakantie maximaal 3 weken vrij kon krijgen achter elkaar en de rest van het jaar maximaal 2. Dat mensen zonder kinderen misschien wat langer vrij wilden buiten de zomervakantie had men blijkbaar nog niet bedacht. Raar. En dan iedere zomervakantie hetzelfde liedje of we even over konden werken want ze hadden teveel mensen vrij gegeven.
woensdag 8 september 2021 om 20:51
Jij kan je waarschijnlijk het beste de restaurants herinneren vanaf dat je een jaar of 8+ was. Dan is het inderdaad met de meeste kinderen prima te doen.samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05Oké, ik geef me gewonnen
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
Maar met een actieve peuter, of kleuter naar een sterrentent? Daar doe je niemand een plezier mee. Ik kom daar echt nog wel, maar dan regel ik oppas, of ik ga met vrienden of collega's en dan eet mijn man thuis pannenkoeken met de kinderen.
woensdag 8 september 2021 om 20:52
Present! Hier een broekpoepende peuter en een bijna kleuter, die we net na een 2,5 uur durend bezoek all you can eat 2.0 afgepeigerd en gelukkig in bed hebben gelegd. Wij hebben allemaal prima gegeten en het doel was met de opa's, oma's en wij als gezin uit eten, om hen te bedanken voor het oppassen. Zonder kleinkinderen wilden ze niet, concessie was dus een restaurant wat bij een 2-en 3jarige past. Speeltuin, speelruimte en voldoende ijs, done deal.Tunamelt schreef: ↑08-09-2021 20:28
Voor alle potentieel broekpoepende, niet-met-mes-en-vork-kunnende, rondrennende, lussiknietende, snotsmerende dreumesen/peuters/kleuters die nog totáál niet voor rede vatbaar zijn, is er gelukkig het pannenkoekenrestaurant. Zodat hun ouders zich niet compleet opgelaten voelen maar omring door stakkers in hetzelfde schuitje. En de kindloze familieleden of vrienden van die stakkers, die zich een keer aanpassen. Hoe erg is dat nou helemaal?
Bijna kleuter begint nu te snappen dat je niet moet rennen, om je heen moet kijken as je loopt of opstaat, dat hard praten/gillen nou niet echt gepast is en dan nog is dat iets wat vrij kort bekleefd als ze enthousiast is.
Jongste is een behoorlijk ongeleid projectiel, dus in een kinderstoel, af en toe rondjes lopen en hopen op een fijne speelplek.
Juist dit soort restaurants, op rustige tijden, met veeeeeeel gelijkgestemden, waar ze kunnen leren, zonder direct allerlei mensen te ergeren en zonder dat ik mezelf ongemakkelijk voel.
En zijn ze straks zo oud dat ze snappen en begrijpen hoe je je gedraagd in gezelschap/aan tafel, dan kunnen ze mee naar de meer normale restaurants, zonder weggekeken te worden of zonder ons ongemakkelijk te voelen door een opstandige peuter die zichzelf op de grond gooit, omdat haar druif de verkeerde kleur had..
Alles afhankelijk van het doel, dus ja, ik zit geregeld met vrienden bij een pannenkoekenrestaurant ( of iets in die richting), omdat we het leuk vinden met kinderen ergens naartoe te gaan, waar ze kunnen spelen, waar we zeker weten dat ze het eten lekker vinden en waar wij dan in relatieve rust kunnen bijpraten. Daarentegen ga ik ook 1x per maand met diezelfde vrienden Sushi eten in een van de betere restaurants in de omgeving. Heel ander doel, namelijk genieten van heerlijk eten, lekkere wijn en even volwassen gesprekken, zonder 'gemamamamaama' tussendoor.
Mijn ouders vonden restaurants niets voor kleine kinderen, dus alleen op vakantie gingen we echt uit eten en tussendoor soms naar een pannenkoekenhuis ( voor de verjaardagen van mijn opa's oma's en trouwdagen). En heus, ook dat is goedgekomen.. Ik ben nog nergens weggekeken
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 08-09-2021 21:17
14.80% gewijzigd
woensdag 8 september 2021 om 20:58
Dank voor de complimenten 
Inderdaad probeer ik een levendige schets te maken, want voor sommigen lijkt het plaatje maar idyllisch te blijven, van kleine kinderen als kneedbaar tot kunstminnende fijnproevers. Die mythe prik ik graag door.
Ik reageer misschien ook wel zo geagiteerd omdat ik juist erg mijn best doe om mijn omgeving geen last te laten hebben van mijn kinderen. Dus ik houd ze bezig en tevreden op een uitje, of in een wachtkamer, of bij anderen thuis. Of ik neem ze in 't geheel niet mee, naar een restaurant, naar een moeilijk gesprek of regel-ding, op een lange vlucht -- dat is overigens ook een grote aanpassing van ouders aan niet-ouders, die niet bepaald wordt gezien.
Dus dan al dat gezeur over het soort door ouders tactisch gekozen plekken die dan weer niet hoogstaand genoeg zijn. Ja dahag.
Inderdaad probeer ik een levendige schets te maken, want voor sommigen lijkt het plaatje maar idyllisch te blijven, van kleine kinderen als kneedbaar tot kunstminnende fijnproevers. Die mythe prik ik graag door. Ik reageer misschien ook wel zo geagiteerd omdat ik juist erg mijn best doe om mijn omgeving geen last te laten hebben van mijn kinderen. Dus ik houd ze bezig en tevreden op een uitje, of in een wachtkamer, of bij anderen thuis. Of ik neem ze in 't geheel niet mee, naar een restaurant, naar een moeilijk gesprek of regel-ding, op een lange vlucht -- dat is overigens ook een grote aanpassing van ouders aan niet-ouders, die niet bepaald wordt gezien.
Dus dan al dat gezeur over het soort door ouders tactisch gekozen plekken die dan weer niet hoogstaand genoeg zijn. Ja dahag.
woensdag 8 september 2021 om 21:00
Haar vader is overleden en haar moeder vertrouwt ze er ook niet mee. Ja ze gaan dinsdag en zijn rond het weekend terug. Nemen zelfs hun eigen eten mee en doen het huishouden.blijfgewoonbianca schreef: ↑08-09-2021 19:13Haar ouders zijn overleden ?
4 avonden per week ???
Maar dit had je toch op je klompen aan voelen komen ? Ik zou ze al niet eens voor de avond gevraagd hebben, of alleen maar voor de schone schijn.
Ik had het aan kunnen zien komen. Maar door Corona heb ik mijn verjaardag al 2x niet gevierd en in de tussentijd zijn de kinderen iets ouder geworden. Dus ik had gehoopt dat de kaarten inmiddels iets anders geschud waren en ze wat flexibeler zouden zijn.
En nu word ik als inflexibel gezien.
anoniem_64beb7c5f08e2 wijzigde dit bericht op 08-09-2021 21:02
7.54% gewijzigd
woensdag 8 september 2021 om 21:05
Het klinkt heel apart allemaal. Volgens mij komen dit soort toestanden niet vaak voor.Kaascracker schreef: ↑08-09-2021 21:00Haar vader is overleden en haar moeder vertrouwt ze er ook niet mee. Ja ze gaan dinsdag en zijn rond het weekend terug. Nemen zelfs hun eigen eten mee en doen het huishouden.
Ik had het aan kunnen zien komen. Maar door Corona heb ik mijn verjaardag al 2x niet gevierd en in de tussentijd zijn de kinderen iets ouder geworden. Dus ik had gehoopt dat de kaarten inmiddels iets anders geschud waren en ze wat flexibeler zouden zijn.
En nu word ik als inflexibel gezien.
woensdag 8 september 2021 om 21:13
woensdag 8 september 2021 om 21:14
Ik heb geen bal gelezen en reageer toch 
Hier 4 kinderen en draait niet -alleen- om hun.
Als ze meemogen passen ze zich aan, als ze niet meemogen dan zorgen we voor oppas of gaan we niet.
Met de kinderen doen we ook toffe dingen en als gezin gaan we ook uit eten en leren we hun gedragen,maar pannenkoekenrestaurant sla ik over- want daar mag blijkbaar alles
Hier 4 kinderen en draait niet -alleen- om hun.
Als ze meemogen passen ze zich aan, als ze niet meemogen dan zorgen we voor oppas of gaan we niet.
Met de kinderen doen we ook toffe dingen en als gezin gaan we ook uit eten en leren we hun gedragen,maar pannenkoekenrestaurant sla ik over- want daar mag blijkbaar alles
woensdag 8 september 2021 om 21:15
Ik ben omringd door jonge gezinnen, maar ken werkelijk niemand die zich zo mal gedraagt. Met een baby misschien een paar maandjes, maar daarna niet meer.Kaascracker schreef: ↑08-09-2021 21:13Nou, ik krijg dus steeds te horen dat het heel normaal is, maar dat ik dat als kinderloze niet begrijp.
Ik zie het om mij heen overigens nergens op deze manier gebeuren allemaal.
woensdag 8 september 2021 om 21:17
Eens hoor. Wij gingen ook van jongs af aan mee. Niet meteen chic, maar gewoon doorsnee restaurants en waarschijnlijk (ga ik van uit) ook wel naar een pannenkoekenhuis. Al snap ik ook dat veel ouders een restaurant 'gedoe' vinden en dat sommige kinderen echt niet kunnen gedijen in zo'n omgeving. Maar het is gewoon pertinent onwaar dat het onmogelijk is om kinderen mee te nemen naar iets anders dan een speeltuin/pannenkoekenhuis/kinderspeelparadijs of dat je ze niet kunt laten wennen aan nieuwe omgevingen en activiteiten. Dat zeilen was maar een voorbeeld natuurlijk. Er zijn ook mensen die met kleine kinderen (baby's zelfs) gaan backpacken en bergbeklimmen om maar wat te noemen. Of skiën zodra ze hun eerste stapjes hebben gezet. Dat zijn ongetwijfeld uitzonderingen, maar het wordt wel gedaan. Dus dan lijkt een strandwandeling met bolderkar en/of vlieger met aansluitend een frietje/pannetje mosselen, me niet héél hoog gegrepen en leuk voor de hele familie. Uiteraard met aangepast wandeltempo. Of is dat nou weer een heel onrealistische fantasie?samarinde schreef: ↑08-09-2021 20:05Oké, ik geef me gewonnen
Ik heb geleerd, ook van mijn eigen ouders, dat etentjes in restaurants (en heel veel andere dingen in het leven) NIET om de kinderen draaien, maar om de volwassenen. En dat de kinderen zich dan enigszins aanpassen. Voor zo ver mogelijk. Natuurlijk kun je concessies doen, maar om nou om met z'n allen in een kramp te schieten omdat er kleine kinderen bij zijn, dat herken ik echt totaal niet. En het lijkt me ook nergens goed voor. Dus: er wordt gegeten in een goed restaurant, en de kinderen leren vanaf jonge leeftijd hoe ze zich daar gedragen. Dat lijkt me in alle opzichten een win-win situatie. Misschien kan een pannenkoekenrestaurant een opstapje zijn naar het serieuze werk (
Kinderen zijn leuk, ik heb ze zelf ook, maar kom op: je leven komt niet tot stilstand als je ouders bent worden. (Uitzonderingen daargelaten, uiteraard, maar ik ga even uit van een standaard situatie).
Maar goed, het ging mij er niet om dat je (men) niet naar een speeltuin moet gaan of zo. Ik zou zeggen, ga vooral vaak als dat je kinderen gelukkig maakt. Het was meer dat het mij leuk lijkt om eens wat anders te doen op een familieuitje dan een speeltuin. En dat wordt lastiger als de kinderen niets anders gewend zijn dan kinderspeelparadijs-achtige uitjes, denk ik. Maar goed, ik zit kinderloos onder een steen BZV te kijken, dus veel weet ik er niet van.
woensdag 8 september 2021 om 21:43
Kinderen zijn twee en bijna vijf … Ben ook heel benieuwd wat er straks gebeurt als de oudste naar school gaat. Maar dat is weer een ander verhaal. Hopelijk wordt het dan wat minder benauwend allemaal.
