Kinderen
alle pijlers
Kinderwens en relatietwijfels
dinsdag 27 april 2021 om 14:40
Hi meiden,
Ik heb hier net een account aangemaakt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb al jaren een sterke kinderwens, mijn vriend was daar wat terughoudend in. Nu is hij overstag; wat hem betreft gooi ik mijn pilstrip nu weg. Goed nieuws zou je denken, alleen slaan nu bij mij de twijfels toe. Het fantaseren over.... is toch anders dan er daadwerkelijk mee bezig zijn. Opeens zijn de verschillen die er in het dagelijks leven niet echt toe deden, grote verschillen. Zo komt hij uit de stad, ik uit een dorp. We hebben het prima in zijn appartement in Amsterdam, maar toch...als ik denk aan later denk ik aan het dorp in Brabant waar ik ben opgegroeid. Daar moet hij dan weer niet aan denken. Hoe langer we het over onze kinderwens en toekomst hebben, hoe verder onze meningen uit elkaar blijken te liggen. Zo vindt hij bijvoorbeeld dat ik mijn vier dagen per week moet blijven werken. Dat doet hij ook en zijn ouders passen de andere dagen graag op. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken en vind drie dagen per week wel zat. Ik zie overal moeders die uitgeput achter de kinderwagen sjokken, vriendinnen die blij zijn als ze hun kleine achter de iPad kunnen parkeren. Dat leven wil ik gewoon niet. Ik ga liever minder vaak op vakantie, woon liever in een minder mooi huis, met het idee dat mijn leven, en dat van het gezin, niet te stressvol is. Het is ook niet dat we dan niet rond zouden komen...maar hij vindt mijn instelling lui en niet van deze tijd. Bovendien wil hij niet inleveren op vakanties of mooie spullen. We hebben er al meerdere gesprekken over gevoerd en ik vind het onzin onze relatie van zes jaar hierop te laten klappen...maar we komen er gewoon echt niet uit. Doordat de spanningen de laatste maanden hier zo hoog over oplopen denk ik er zelfs over de stekker eruit te trekken. Ik snap het zelf niet meer: dit is toch alles wat ik wilde? Hij vindt mijn plotselinge twijfels erg vervelend: ik was toch zeker degene die er jaren en jaren over doorging? En nu ben ik degene die het toch niet zeker weet. Voordat het hier over ging, hadden we een hele fijne relatie. Nu hebben we constant ruzie over de kleinste dingen. Ik vraag me af: is dat zo, omdat we in de kern toch zo anders zijn, maar dat al die jaren niet wilden zien? Of is het ook een beetje koudwatervrees? Ik heb namelijk de neiging alles te overdenken. En hebben jullie hier ook last van gehad, net voor het maken van zo'n grote beslissing?
Ik heb hier net een account aangemaakt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb al jaren een sterke kinderwens, mijn vriend was daar wat terughoudend in. Nu is hij overstag; wat hem betreft gooi ik mijn pilstrip nu weg. Goed nieuws zou je denken, alleen slaan nu bij mij de twijfels toe. Het fantaseren over.... is toch anders dan er daadwerkelijk mee bezig zijn. Opeens zijn de verschillen die er in het dagelijks leven niet echt toe deden, grote verschillen. Zo komt hij uit de stad, ik uit een dorp. We hebben het prima in zijn appartement in Amsterdam, maar toch...als ik denk aan later denk ik aan het dorp in Brabant waar ik ben opgegroeid. Daar moet hij dan weer niet aan denken. Hoe langer we het over onze kinderwens en toekomst hebben, hoe verder onze meningen uit elkaar blijken te liggen. Zo vindt hij bijvoorbeeld dat ik mijn vier dagen per week moet blijven werken. Dat doet hij ook en zijn ouders passen de andere dagen graag op. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken en vind drie dagen per week wel zat. Ik zie overal moeders die uitgeput achter de kinderwagen sjokken, vriendinnen die blij zijn als ze hun kleine achter de iPad kunnen parkeren. Dat leven wil ik gewoon niet. Ik ga liever minder vaak op vakantie, woon liever in een minder mooi huis, met het idee dat mijn leven, en dat van het gezin, niet te stressvol is. Het is ook niet dat we dan niet rond zouden komen...maar hij vindt mijn instelling lui en niet van deze tijd. Bovendien wil hij niet inleveren op vakanties of mooie spullen. We hebben er al meerdere gesprekken over gevoerd en ik vind het onzin onze relatie van zes jaar hierop te laten klappen...maar we komen er gewoon echt niet uit. Doordat de spanningen de laatste maanden hier zo hoog over oplopen denk ik er zelfs over de stekker eruit te trekken. Ik snap het zelf niet meer: dit is toch alles wat ik wilde? Hij vindt mijn plotselinge twijfels erg vervelend: ik was toch zeker degene die er jaren en jaren over doorging? En nu ben ik degene die het toch niet zeker weet. Voordat het hier over ging, hadden we een hele fijne relatie. Nu hebben we constant ruzie over de kleinste dingen. Ik vraag me af: is dat zo, omdat we in de kern toch zo anders zijn, maar dat al die jaren niet wilden zien? Of is het ook een beetje koudwatervrees? Ik heb namelijk de neiging alles te overdenken. En hebben jullie hier ook last van gehad, net voor het maken van zo'n grote beslissing?
dinsdag 27 april 2021 om 17:46
Voor kinderen zorgen is ook werk. Dat je dat als moeder met liefde doet en niet voor het geld betekent nog niet dat kinderen geen investering in tijd en aandacht kosten. Dat veel mannen dat liever aan hun vrouw overlaten betekent nog niet dat je dan aan het niets doen bent.
dinsdag 27 april 2021 om 17:48
dinsdag 27 april 2021 om 17:49
Dat is ook al geleuter. Het gaat erom dat je in contact blijft met het arbeidsproces, en dat lukt ook prima met drie dagen werken. Van drie dagen vallen best vier dagen te maken of zelfs vijf, als de nood aan de man komt.
dinsdag 27 april 2021 om 17:52
Nee joh, in dorpen en kleine steden is Niets. Geen voetbalvereniging, geen toneelclub, niets. De mensen wonen er in grotten, ze koken op gemalen koeienstront en ze dragen louter berenvellen. En op school schrijven ze er nog met een griffel op een lei.Due-scimmie schreef: ↑27-04-2021 17:48Ons dorp heeft al meer opties qua sport en de stad op 20 minuten rijden nog meer. Ook in dorpen heb je theaters etc
dinsdag 27 april 2021 om 17:55
dinsdag 27 april 2021 om 17:56
Het is een stuk makkelijker om bij elkaar te passen en de relatie leuk te houden als je nog maar met zijn tweeën bent dan wanneer er kinderen komen en je dit soort beslissingen moet gaan nemen, dat is gewoon zo. Dan kun je wel kijken naar hoe leuk je het had toen dit allemaal nog niet speelde, maar dan moet je óf in die fase blijven, óf toch aanvaarden dat je blijkbaar in deze nieuwe fase toch niet zo bij elkaar past als je dacht. Misschien lukt het om een compromis te sluiten, maar zoals ik het lees gaat de discussie nu al aardig hard tegen hard (bijvoorbeeld dat hij je lui noemt omdat je een dag minder wil gaan werken) dus het zou goed kunnen dat de slotconclusie is dat het toch geen match is. Daar kan je dan beter nu achterkomen dan wanneer de kinderen er al zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 27 april 2021 om 18:07
Bij twijfel niet doen.
Met mijn partner heb ik echt van nature een 96% match op het ouderschap en die andere 4% gaat vaak over "trek hem maar een warmere jas aan" (ik tegen man) of "laat die jongen toch eens met rust!" (mijn man tegen mij). Daarmee houden we elkaar ook scherp, want man kan wel eens wat beter letten op zaken als "koud" en ik kan wel eens wat minder bezorgd zijn.
In de relatie zijn we stronteigenwijs en kibbelen we af, maar zodra het over kind gaat loopt het als vanzelfsprekend en een geoliede machine.
Iets anders wil je ook echt niet als je om 02.45 snachts al weer 2 uur wakker bent met een kind dat tandjes krijgt en je weet dat je de dag erna om 9u de kwartaalrapportage aan het CvB moet presenteren.
Met mijn partner heb ik echt van nature een 96% match op het ouderschap en die andere 4% gaat vaak over "trek hem maar een warmere jas aan" (ik tegen man) of "laat die jongen toch eens met rust!" (mijn man tegen mij). Daarmee houden we elkaar ook scherp, want man kan wel eens wat beter letten op zaken als "koud" en ik kan wel eens wat minder bezorgd zijn.
In de relatie zijn we stronteigenwijs en kibbelen we af, maar zodra het over kind gaat loopt het als vanzelfsprekend en een geoliede machine.
Iets anders wil je ook echt niet als je om 02.45 snachts al weer 2 uur wakker bent met een kind dat tandjes krijgt en je weet dat je de dag erna om 9u de kwartaalrapportage aan het CvB moet presenteren.
pergamon wijzigde dit bericht op 27-04-2021 18:08
10.71% gewijzigd
dinsdag 27 april 2021 om 18:19
Wat rot dat je je nu ineens bewust wordt van jullie verschillende toekomstwensen. Je kunt met 3 dagen werken wel financieel zelfredzaam zijn. Dit ligt natuurlijk aan je inkomen. In mijn baan kun je met 3 dagen werken rond komen. Toch kiezen veel ouders ervoor om 4 dagen te werken. Ze vinden hun eigen ontwikkeling belangrijk en willen zich niet alléén ouder van hun kinderen voelen. Hoe staat het nu met jullie financiële situatie? Verdienen jullie evenveel/dragen jullie evenveel bij aan de gezamenlijke kosten?
dinsdag 27 april 2021 om 18:23
Eigenlijk zegt deze post alles!
Het gaat niet om wel/geen kinderen, 3/4 dagen werken, wonen in Brabant/Amsterdam of welke andere bijzaken dan ook.
Jullie verschillen gewoon van fundamentele toekomstverwachtingen in het algemeen en nee, dus geen basis om samen kinderen op de wereld te zetten!
Goed dat jij hier van tevoren over nadenkt, zouden velen een voorbeeld aan kunnen nemen.
Heel pijnlijk en verdrietig verder, soms is liefde alleen gewoon domweg niet genoeg!
Sterkte Priscilla!.
dinsdag 27 april 2021 om 18:45
Wel handig dat jullie nu al zo erover nadenken. Doen veel stellen te laat. Ik snap wel dat je hierdoor gaat twijfelen, het enige is dat het wel kan dat een van jullie als de kinderen er eenmaal zijn er heel anders in gaat staan, dat is niet te voorspellen. Maar om het daarom maar te proberen is ook niet handig.. sterkte met een keuze maken!
dinsdag 27 april 2021 om 18:46
TO, ik zou je dan ook aanraden om niet te denken dat die vermoeide moeders die een iPad inzetten moe zijn omdat ze werken. Persoonlijk lijkt thuisblijfmoeder zijn mij echt vele malen vermoeiender dan mijn baan. En een huilbaby of zorgen om je kind hebben heel veel invloed ongeacht je werkuren.
Dus de gedachte dat je dat kan voorkomen door weinig te werken vind ik wat naïef
Moeders zijn doorgaans moe omdat ze kinderen hebben, los van hun baan.En verder zijn jullie inderdaad geen match.
dinsdag 27 april 2021 om 18:54
Ik lees ook dat man de zorg van de kinderen wil uibesteden aan zijn ouders (jouw schoonouders). Dat lijkt mij ook wel een dingetje. Niks mis mee hoor als schoonouders dat graag doen, maar je moet het wel ook eens zijn met hun manier van aanpakken. Zou je man je steunen als je conflicten krijgt met je schoonouders omdat ze je kind volstoppen met zoete troep of dingen doen die jij niet prettig vind? Of dingen doen zonder met jou te overleggen?
En je schrijft dat je man jullie appartement bezit? Ben je 29 jaar (gezien het getal in de topictitel) en hebben al 6 jaar een relatie zonder zoiets wezenlijks als jullie gezamenlijke huisvesting goed geregeld te hebben? Dat genereert ook ongelijkwaardigheid als je zou willen verhuizen.
Als je hier niet uit kan komen, dan betekent dat alleen maar meer problematiek in de toekomst. Eigenlijk is je toekomst dan onhoudbaar, al kunnen jullie het nu nog best goed hebben.
En je schrijft dat je man jullie appartement bezit? Ben je 29 jaar (gezien het getal in de topictitel) en hebben al 6 jaar een relatie zonder zoiets wezenlijks als jullie gezamenlijke huisvesting goed geregeld te hebben? Dat genereert ook ongelijkwaardigheid als je zou willen verhuizen.
Als je hier niet uit kan komen, dan betekent dat alleen maar meer problematiek in de toekomst. Eigenlijk is je toekomst dan onhoudbaar, al kunnen jullie het nu nog best goed hebben.
dinsdag 27 april 2021 om 18:56
Parella schreef: ↑27-04-2021 18:37Dat van die 4 dagen werken snap ik trouwens heel goed. Niet dat je dan lui zou zijn (!) maar wel dat een partner de wens heeft om zowel zorg als arbeid gelijk te verdelen, zodat daarin geen scheve verhouding ontstaat en hij ook niet in zijn eentje voor het grootste deel verantwoordelijk is voor het inkomen. Niet elke man heeft zin in die verantwoordelijkheid, net zoals de meeste vrouwen ook geen trek hebben in een man die zegt "ik ga lekker 3 dagen werken, ga jij maar 5 dagen werken, ik zorg wel voor de kinderen. Misschien wil hij dat ook wel?
Mijn man wil ook niet dat ik 3 dagen ga werken, dat zou hem namelijk dwingen tot 5 dagen werken. Ik snap dat (heb er zelf ook geen behoefte aan).
Of zeggen, waarom zou ik voor het meeste huishoudelijke werk opdraaien omdat ik ‘maar’ 3 dagen werk.
Verder sterke post vwb financieel verantwoordelijk zijn!
dinsdag 27 april 2021 om 19:17
Waarom stel je niet voor dat vriend 3 dagen gaat werken en jij er 4 blijft werken?
Als hij jou als lui gaat zien als je 3 dagen werkt, dan gaat dit sowieso voor irritatie en wrijving zorgen.
Komt niet over alsof hij er klaar voor is, als hij denkt dat het yuppen leven hetzelfde zal blijven met kinderen. Denk vooral dat hij zich heel erg gaat ergeren, aan jouw 'luiheid', het niet meer kunnen doen wat hij wil etc.
Als hij jou als lui gaat zien als je 3 dagen werkt, dan gaat dit sowieso voor irritatie en wrijving zorgen.
Komt niet over alsof hij er klaar voor is, als hij denkt dat het yuppen leven hetzelfde zal blijven met kinderen. Denk vooral dat hij zich heel erg gaat ergeren, aan jouw 'luiheid', het niet meer kunnen doen wat hij wil etc.
dinsdag 27 april 2021 om 19:25
Oef, lastig...
Op dit moment klinkt het in elk geval alsof jullie beiden kinderen willen, maar niet met elkaar (of in elk geval niet volgens het plaatje dat de ander in zijn hoofd heeft)!
Als dat met uitgebreid praten (zijn jullie beiden bereid concessies te doen aan hoe jullie het kinderen opvoeden voor jullie zagen? En levert dat nog steeds iets op waar je gelukkig mee kan zijn?) niet verandert, dan zou ik inderdaad mijn conclusies trekken over de relatie.
In de hoop natuurlijk om een partner te treffen waarmee je het wel voor je ziet.
Op dit moment klinkt het in elk geval alsof jullie beiden kinderen willen, maar niet met elkaar (of in elk geval niet volgens het plaatje dat de ander in zijn hoofd heeft)!
Als dat met uitgebreid praten (zijn jullie beiden bereid concessies te doen aan hoe jullie het kinderen opvoeden voor jullie zagen? En levert dat nog steeds iets op waar je gelukkig mee kan zijn?) niet verandert, dan zou ik inderdaad mijn conclusies trekken over de relatie.
In de hoop natuurlijk om een partner te treffen waarmee je het wel voor je ziet.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
dinsdag 27 april 2021 om 19:38
Je vriend is blij met zijn leven nu. Lekker appartement in de stad, gezamenlijk inkomen, leuke dingen doen. Eigenlijk heel begrijpelijk dat hij dat ook niet anders wil.
Liever geen kind maar okay, als mn lief dat zo graag wil. Oh maar dan moet ook gelijk het hele leven omgegooid worden? Ik snap wel dat hij dat niet wil.
Zoals eerder gezegd, jullie zijn geen match voor een fase in het leven waar jij naartoe wil. Dan moet je echt een man zoeken die graag het huisje-boompje-beestje inclusief meer traditionele rolverdeling wil.
Liever geen kind maar okay, als mn lief dat zo graag wil. Oh maar dan moet ook gelijk het hele leven omgegooid worden? Ik snap wel dat hij dat niet wil.
Zoals eerder gezegd, jullie zijn geen match voor een fase in het leven waar jij naartoe wil. Dan moet je echt een man zoeken die graag het huisje-boompje-beestje inclusief meer traditionele rolverdeling wil.
dinsdag 27 april 2021 om 19:46
Dit m..Miriammm schreef: ↑27-04-2021 16:42Ik denk dat het heel verstandig is dat jullie deze gesprekken nu voeren, voordat er sprake is van een zwangerschap! Jullie ideeën en plannen liggen namelijk echt best wel ver uit elkaar. En ik vrees dat, als jullie hierin niet nader tot elkaar komen, het geen koudwatervrees is.
Hoeveel je ook van iemand houdt en hoe fijn het verder is: als jullie toekomstbeeld zo ver uit elkaar ligt als dat van jullie, lijkt het mij heel onverstandig om samen een kind te krijgen.
Sterkte met je pad hier in vinden, dat zal vast pittig zijn.
