Kinderwens en relatietwijfels

Hi meiden,

Ik heb hier net een account aangemaakt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb al jaren een sterke kinderwens, mijn vriend was daar wat terughoudend in. Nu is hij overstag; wat hem betreft gooi ik mijn pilstrip nu weg. Goed nieuws zou je denken, alleen slaan nu bij mij de twijfels toe. Het fantaseren over.... is toch anders dan er daadwerkelijk mee bezig zijn. Opeens zijn de verschillen die er in het dagelijks leven niet echt toe deden, grote verschillen. Zo komt hij uit de stad, ik uit een dorp. We hebben het prima in zijn appartement in Amsterdam, maar toch...als ik denk aan later denk ik aan het dorp in Brabant waar ik ben opgegroeid. Daar moet hij dan weer niet aan denken. Hoe langer we het over onze kinderwens en toekomst hebben, hoe verder onze meningen uit elkaar blijken te liggen. Zo vindt hij bijvoorbeeld dat ik mijn vier dagen per week moet blijven werken. Dat doet hij ook en zijn ouders passen de andere dagen graag op. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken en vind drie dagen per week wel zat. Ik zie overal moeders die uitgeput achter de kinderwagen sjokken, vriendinnen die blij zijn als ze hun kleine achter de iPad kunnen parkeren. Dat leven wil ik gewoon niet. Ik ga liever minder vaak op vakantie, woon liever in een minder mooi huis, met het idee dat mijn leven, en dat van het gezin, niet te stressvol is. Het is ook niet dat we dan niet rond zouden komen...maar hij vindt mijn instelling lui en niet van deze tijd. Bovendien wil hij niet inleveren op vakanties of mooie spullen. We hebben er al meerdere gesprekken over gevoerd en ik vind het onzin onze relatie van zes jaar hierop te laten klappen...maar we komen er gewoon echt niet uit. Doordat de spanningen de laatste maanden hier zo hoog over oplopen denk ik er zelfs over de stekker eruit te trekken. Ik snap het zelf niet meer: dit is toch alles wat ik wilde? Hij vindt mijn plotselinge twijfels erg vervelend: ik was toch zeker degene die er jaren en jaren over doorging? En nu ben ik degene die het toch niet zeker weet. Voordat het hier over ging, hadden we een hele fijne relatie. Nu hebben we constant ruzie over de kleinste dingen. Ik vraag me af: is dat zo, omdat we in de kern toch zo anders zijn, maar dat al die jaren niet wilden zien? Of is het ook een beetje koudwatervrees? Ik heb namelijk de neiging alles te overdenken. En hebben jullie hier ook last van gehad, net voor het maken van zo'n grote beslissing?