Kinderen
alle pijlers
Kinderwens en relatietwijfels
dinsdag 27 april 2021 om 14:40
Hi meiden,
Ik heb hier net een account aangemaakt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb al jaren een sterke kinderwens, mijn vriend was daar wat terughoudend in. Nu is hij overstag; wat hem betreft gooi ik mijn pilstrip nu weg. Goed nieuws zou je denken, alleen slaan nu bij mij de twijfels toe. Het fantaseren over.... is toch anders dan er daadwerkelijk mee bezig zijn. Opeens zijn de verschillen die er in het dagelijks leven niet echt toe deden, grote verschillen. Zo komt hij uit de stad, ik uit een dorp. We hebben het prima in zijn appartement in Amsterdam, maar toch...als ik denk aan later denk ik aan het dorp in Brabant waar ik ben opgegroeid. Daar moet hij dan weer niet aan denken. Hoe langer we het over onze kinderwens en toekomst hebben, hoe verder onze meningen uit elkaar blijken te liggen. Zo vindt hij bijvoorbeeld dat ik mijn vier dagen per week moet blijven werken. Dat doet hij ook en zijn ouders passen de andere dagen graag op. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken en vind drie dagen per week wel zat. Ik zie overal moeders die uitgeput achter de kinderwagen sjokken, vriendinnen die blij zijn als ze hun kleine achter de iPad kunnen parkeren. Dat leven wil ik gewoon niet. Ik ga liever minder vaak op vakantie, woon liever in een minder mooi huis, met het idee dat mijn leven, en dat van het gezin, niet te stressvol is. Het is ook niet dat we dan niet rond zouden komen...maar hij vindt mijn instelling lui en niet van deze tijd. Bovendien wil hij niet inleveren op vakanties of mooie spullen. We hebben er al meerdere gesprekken over gevoerd en ik vind het onzin onze relatie van zes jaar hierop te laten klappen...maar we komen er gewoon echt niet uit. Doordat de spanningen de laatste maanden hier zo hoog over oplopen denk ik er zelfs over de stekker eruit te trekken. Ik snap het zelf niet meer: dit is toch alles wat ik wilde? Hij vindt mijn plotselinge twijfels erg vervelend: ik was toch zeker degene die er jaren en jaren over doorging? En nu ben ik degene die het toch niet zeker weet. Voordat het hier over ging, hadden we een hele fijne relatie. Nu hebben we constant ruzie over de kleinste dingen. Ik vraag me af: is dat zo, omdat we in de kern toch zo anders zijn, maar dat al die jaren niet wilden zien? Of is het ook een beetje koudwatervrees? Ik heb namelijk de neiging alles te overdenken. En hebben jullie hier ook last van gehad, net voor het maken van zo'n grote beslissing?
Ik heb hier net een account aangemaakt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb al jaren een sterke kinderwens, mijn vriend was daar wat terughoudend in. Nu is hij overstag; wat hem betreft gooi ik mijn pilstrip nu weg. Goed nieuws zou je denken, alleen slaan nu bij mij de twijfels toe. Het fantaseren over.... is toch anders dan er daadwerkelijk mee bezig zijn. Opeens zijn de verschillen die er in het dagelijks leven niet echt toe deden, grote verschillen. Zo komt hij uit de stad, ik uit een dorp. We hebben het prima in zijn appartement in Amsterdam, maar toch...als ik denk aan later denk ik aan het dorp in Brabant waar ik ben opgegroeid. Daar moet hij dan weer niet aan denken. Hoe langer we het over onze kinderwens en toekomst hebben, hoe verder onze meningen uit elkaar blijken te liggen. Zo vindt hij bijvoorbeeld dat ik mijn vier dagen per week moet blijven werken. Dat doet hij ook en zijn ouders passen de andere dagen graag op. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken en vind drie dagen per week wel zat. Ik zie overal moeders die uitgeput achter de kinderwagen sjokken, vriendinnen die blij zijn als ze hun kleine achter de iPad kunnen parkeren. Dat leven wil ik gewoon niet. Ik ga liever minder vaak op vakantie, woon liever in een minder mooi huis, met het idee dat mijn leven, en dat van het gezin, niet te stressvol is. Het is ook niet dat we dan niet rond zouden komen...maar hij vindt mijn instelling lui en niet van deze tijd. Bovendien wil hij niet inleveren op vakanties of mooie spullen. We hebben er al meerdere gesprekken over gevoerd en ik vind het onzin onze relatie van zes jaar hierop te laten klappen...maar we komen er gewoon echt niet uit. Doordat de spanningen de laatste maanden hier zo hoog over oplopen denk ik er zelfs over de stekker eruit te trekken. Ik snap het zelf niet meer: dit is toch alles wat ik wilde? Hij vindt mijn plotselinge twijfels erg vervelend: ik was toch zeker degene die er jaren en jaren over doorging? En nu ben ik degene die het toch niet zeker weet. Voordat het hier over ging, hadden we een hele fijne relatie. Nu hebben we constant ruzie over de kleinste dingen. Ik vraag me af: is dat zo, omdat we in de kern toch zo anders zijn, maar dat al die jaren niet wilden zien? Of is het ook een beetje koudwatervrees? Ik heb namelijk de neiging alles te overdenken. En hebben jullie hier ook last van gehad, net voor het maken van zo'n grote beslissing?
dinsdag 27 april 2021 om 19:50
Dit vond ik ook erg opvallend aan de OP. Onderschat het ouderschap niet! Als je kleine kinderen hebt, ben je (in de meeste gevallen) gewoon chronisch moe. Punt.Positivevibes schreef: ↑27-04-2021 18:46
TO, ik zou je dan ook aanraden om niet te denken dat die vermoeide moeders die een iPad inzetten moe zijn omdat ze werken. Persoonlijk lijkt thuisblijfmoeder zijn mij echt vele malen vermoeiender dan mijn baan. En een huilbaby of zorgen om je kind hebben heel veel invloed ongeacht je werkuren.
Dus de gedachte dat je dat kan voorkomen door weinig te werken vind ik wat naïefMoeders zijn doorgaans moe omdat ze kinderen hebben, los van hun baan.
En verder zijn jullie inderdaad geen match.
Werkdagen zijn voor mij vaak juist rustpunten, ondanks dat ik een pittige baan heb met veel verantwoordelijkheid en veel reistijd.
Even niet continu 'aan' hoeven staan, want mijn collega's doen niet de hele tijd allerlei gevaarlijke/onverwachte dingen, en ik hoef ze ook niet te voeren, te amuseren of te helpen bij hun toiletgang. Heerlijk.
Natuurlijk prima als je 3 dagen wilt werken, maar je moet echt niet teveel de illusie hebben dat je daarmee van een uitgeputte sjok-moeder ineens als vanzelf in een fitte insta-mom transformeert. De zorg voor kleine kinderen is mega zwaar. Ze noemen het niet voor niets de tropenjaren.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
dinsdag 27 april 2021 om 19:52
Jullie zijn geen match. Maar wat ik me wel afvraag is hoe jij denkt dat je met 4 dagen werken uitgeblust bent en sjokkend achter de kinderwagen loopt en met 3 niet. Ik vind de dagen met jonge Kids thuis vermoeiender dan werken. En hij heeft wel een punt, carrière maken in veel beroepen is lastig met 3 dagen. En met carrière bedoel ik niet topmanagement maar gewoon vooruit gaan in je baan en af en toe iets anders kunnen doen.
dinsdag 27 april 2021 om 22:08
Dank voor de reacties. Dat doet me goed! Ondanks dat de conclusie misschien wel wat verdrietig is.
Wat extra informatie: Ik ben destijds bij mijn vriend ingetrokken en betaal hem huur. Hij wil, als er een kleine komt, zelf ook 4 dagen in de week werken en de zorg 50/50 verdelen. Ik merk alleen dat ik met 4 dagen - ik heb een vrij heftige functie - al vrij uitgeput ben iedere week, dus dat ik bang ben dat ik met een kindje erbij het echt niet trek. Ik ben ook wel wat gevoelig moet ik zeggen, snel overprikkeld aan het einde van een dag. Ik heb ook helemaal niet de illusie dat thuis-zijn met een kind minder heftig is, maar na een eerder meegemaakte burn-out is mijn angst om weer in te storten ook best groot. Het liefst zou ik fulltime moederen, maar ik snap dat dat niet meer van deze tijd is. Mijn vriend heeft ook een vrij heftige functie, maar ik zou er dan ook geen enkel probleem mee hebben als hij daarmee besluit te stoppen.
De verschillen als Brabant en Amsterdam, daarvan weet ik niet hoe groot ze zijn. Het ene moment wel, maar als we het fijn hebben kan ik me er ook prima overheen zetten. Soms zie ik ook iets te veel beren op de weg, ben een echte piekeraar. Soms denk ik: een man in Brabant, die een wat meer traditionele rolverdeling prima vindt...hoe makkelijk zou dat zijn? Maar ik ben niet voor niets al jaren stapelgek op deze man. De onzekerheid komt ook voort omdat ik alles al van te voren wil bespreken (wat als ik toch echt terug wil naar Brabant, bijvoorbeeld, hoe staat hij daar dan in?) terwijl hij zoiets heeft van het leven loopt zoals het loopt en het komt wel goed. Ben ik dan te spastisch of gewoon grondig voorbereid? Ik heb ook niet de illusie dat de perfecte man bestaat. Ik wil gewoon voorkomen dat we uit elkaar gaan als er al een kleintje in het spel is. Mijn ouders hebben een echte vechtscheiding gehad, dat is mijn grootste angst. Misschien dat ik ik het daarom ook zo goed van te voren op orde wil hebben.
Wat extra informatie: Ik ben destijds bij mijn vriend ingetrokken en betaal hem huur. Hij wil, als er een kleine komt, zelf ook 4 dagen in de week werken en de zorg 50/50 verdelen. Ik merk alleen dat ik met 4 dagen - ik heb een vrij heftige functie - al vrij uitgeput ben iedere week, dus dat ik bang ben dat ik met een kindje erbij het echt niet trek. Ik ben ook wel wat gevoelig moet ik zeggen, snel overprikkeld aan het einde van een dag. Ik heb ook helemaal niet de illusie dat thuis-zijn met een kind minder heftig is, maar na een eerder meegemaakte burn-out is mijn angst om weer in te storten ook best groot. Het liefst zou ik fulltime moederen, maar ik snap dat dat niet meer van deze tijd is. Mijn vriend heeft ook een vrij heftige functie, maar ik zou er dan ook geen enkel probleem mee hebben als hij daarmee besluit te stoppen.
De verschillen als Brabant en Amsterdam, daarvan weet ik niet hoe groot ze zijn. Het ene moment wel, maar als we het fijn hebben kan ik me er ook prima overheen zetten. Soms zie ik ook iets te veel beren op de weg, ben een echte piekeraar. Soms denk ik: een man in Brabant, die een wat meer traditionele rolverdeling prima vindt...hoe makkelijk zou dat zijn? Maar ik ben niet voor niets al jaren stapelgek op deze man. De onzekerheid komt ook voort omdat ik alles al van te voren wil bespreken (wat als ik toch echt terug wil naar Brabant, bijvoorbeeld, hoe staat hij daar dan in?) terwijl hij zoiets heeft van het leven loopt zoals het loopt en het komt wel goed. Ben ik dan te spastisch of gewoon grondig voorbereid? Ik heb ook niet de illusie dat de perfecte man bestaat. Ik wil gewoon voorkomen dat we uit elkaar gaan als er al een kleintje in het spel is. Mijn ouders hebben een echte vechtscheiding gehad, dat is mijn grootste angst. Misschien dat ik ik het daarom ook zo goed van te voren op orde wil hebben.
dinsdag 27 april 2021 om 22:12
Met een kind erbij krijg je het over het algemeen niet rustiger, dus als je het nu al nauwelijks trekt met alleen je functie dan zou ik eerder overwegen of het niet een goed idee is om een andere baan te zoeken voor je aan kinderen begint.
Verder kan hij wel zeggen dat het loopt zoals het loopt, maar hij klinkt zelf ook niet erg meegaand, dus het komt een beetje over als 'het loopt zoals het loopt, zoals het maar wel loopt zoals ik wil'. Ik vind dat jij gelijk hebt dat je van tevoren over die dingen praat, alle onenigheid die jullie nu hebben wil je niet als je kind er eenmaal is.
Verder kan hij wel zeggen dat het loopt zoals het loopt, maar hij klinkt zelf ook niet erg meegaand, dus het komt een beetje over als 'het loopt zoals het loopt, zoals het maar wel loopt zoals ik wil'. Ik vind dat jij gelijk hebt dat je van tevoren over die dingen praat, alle onenigheid die jullie nu hebben wil je niet als je kind er eenmaal is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 27 april 2021 om 22:18
Goed dat je er zo grondig over nadenkt.
Maar eerlijk gezegd kan ik de combinatie eerdere burn-out en angst voor een vechtscheiding echt heel moeilijk in combinatie zien met fulltime willen moederen. Dat lijkt me dan al helemaal echt by far de allerslechtste keuze en een idyllisch droomplaatje wat weinig met de realiteit te maken heeft.
Dus ik raad je aan om dat als ‘allerliefste’ idee los te laten want ik denk dat je jezelf in de weg blijft zitten als er in je achterhoofd iets blijft hangen.
Dat je denkt dat je huidige baan te heftig is icm een kind kan natuurlijk. Maar je kan ook een minder heftige baan zoeken. Dat lijkt me slimmer en realistischer met al jouw wensen. Nog los van of je met deze specifieke man een kind zou moeten willen krijgen.
Maar eerlijk gezegd kan ik de combinatie eerdere burn-out en angst voor een vechtscheiding echt heel moeilijk in combinatie zien met fulltime willen moederen. Dat lijkt me dan al helemaal echt by far de allerslechtste keuze en een idyllisch droomplaatje wat weinig met de realiteit te maken heeft.
Dus ik raad je aan om dat als ‘allerliefste’ idee los te laten want ik denk dat je jezelf in de weg blijft zitten als er in je achterhoofd iets blijft hangen.
Dat je denkt dat je huidige baan te heftig is icm een kind kan natuurlijk. Maar je kan ook een minder heftige baan zoeken. Dat lijkt me slimmer en realistischer met al jouw wensen. Nog los van of je met deze specifieke man een kind zou moeten willen krijgen.
dinsdag 27 april 2021 om 22:28
Jullie hebben gelijk, dank! Ik ga van de week eens naar een andere functie kijken. Misschien dat dat al een wereld van verschil maakt.
Ik merk ook dat ik er wat doordachter insta dan vriendinnen. ‘Opeens’ werden ze zwanger en liep het leven toch anders dan gehoopt. Met scheidingen en gezeik van dien. Misschien dat ik daarom ook wat te pessimistisch ben.
Aan de andere kant, een onderbuikgevoel liegt misschien ook niet. Ik zou het gewoon zo verdrietig vinden, omdat ik hem wel echt als mijn man zie en nog altijd heel erg blij met hem ben.
Heb in ieder geval veel aan jullie reacties!
Ik merk ook dat ik er wat doordachter insta dan vriendinnen. ‘Opeens’ werden ze zwanger en liep het leven toch anders dan gehoopt. Met scheidingen en gezeik van dien. Misschien dat ik daarom ook wat te pessimistisch ben.
Aan de andere kant, een onderbuikgevoel liegt misschien ook niet. Ik zou het gewoon zo verdrietig vinden, omdat ik hem wel echt als mijn man zie en nog altijd heel erg blij met hem ben.
Heb in ieder geval veel aan jullie reacties!
dinsdag 27 april 2021 om 22:34
Parella schreef: ↑27-04-2021 22:24Dus je hebt een man die minder wil gaan werken en de zorg 50/50 wil gaan verdelen als er een kind is. Weet je wel hoe fijn dat is? Dat klinkt als een betrokken vader! Veel vrouwen zouden willen dat hun man dat opperde!
Ik begrijp echt niet dat jij denkt dat het fijner is om een scheve verdeling werk/zorg te hebben (en dus automatisch een minder betrokken papa voor je kind), waarbij je op verschillende golflengtes gaat opereren, de één druk met werk, de ander met kind. Als er iets slecht is voor de relatie...
Ik denk ook echt dat je er een verkeerd beeld van hebt, ik heb juist met mijn huilbaby met liefde 4 dagen per week gewerkt. Heerlijk om even niet die stress van de baby te hebben en fijn om warme koffie te kunnen drinken.
De enige voorwaarde om het ouderschap relaxt te houden met beiden 4 dagen werk, vind ik bij beiden een begripvolle werkgever en iig één van de twee geen al te high pressure baan.
Af en toe eerder weg kunnen, makkelijk inzetten ouderschapsverlof, niet te starre tijden en deadlines, dat draagt echt het meeste bij aan een relaxt ouderschap. Met 3 dagen werken los je niks op als je in een inflexibele baan zit met starre tijden en veel druk. Dan zijn 3 dagen echt vervelender dan 4 dagen bij een relaxte werkgever.
Hier heb je misschien ook wel echt gelijk in. Dankjewel voor dit perspectief! Het is ook een kwestie van schakelen, ik dacht altijd dat ik thuis zou zijn met de kinderen tot ze naar school gaan en dan weer eens aan werk zou gaan. Ik vind het heerlijk om te kokkerellen, te poetsen, de wat ‘suffe’ dingen te doen. Doe dat veel liever dan naar kantoor gaan.
Maar misschien ligt dat dan meer in het soort werk dat ik nu doe.
Dankjewel voor je berichtje, dit zet me wel aan het denken! X
dinsdag 27 april 2021 om 22:34
Parella schreef: ↑27-04-2021 22:24Dus je hebt een man die minder wil gaan werken en de zorg 50/50 wil gaan verdelen als er een kind is. Weet je wel hoe fijn dat is? Dat klinkt als een betrokken vader! Veel vrouwen zouden willen dat hun man dat opperde!
Ik begrijp echt niet dat jij denkt dat het fijner is om een scheve verdeling werk/zorg te hebben (en dus automatisch een minder betrokken papa voor je kind), waarbij je op verschillende golflengtes gaat opereren, de één druk met werk, de ander met kind. Als er iets slecht is voor de relatie...
Ik denk ook echt dat je er een verkeerd beeld van hebt, ik heb juist met mijn huilbaby met liefde 4 dagen per week gewerkt. Heerlijk om even niet die stress van de baby te hebben en fijn om warme koffie te kunnen drinken.
De enige voorwaarde om het ouderschap relaxt te houden met beiden 4 dagen werk, vind ik bij beiden een begripvolle werkgever en iig één van de twee geen al te high pressure baan.
Af en toe eerder weg kunnen, makkelijk inzetten ouderschapsverlof, niet te starre tijden en deadlines, dat draagt echt het meeste bij aan een relaxt ouderschap. Met 3 dagen werken los je niks op als je in een inflexibele baan zit met starre tijden en veel druk. Dan zijn 3 dagen echt vervelender dan 4 dagen bij een relaxte werkgever.
Hier heb je misschien ook wel echt gelijk in. Dankjewel voor dit perspectief! Het is ook een kwestie van schakelen, ik dacht altijd dat ik thuis zou zijn met de kinderen tot ze naar school gaan en dan weer eens aan werk zou gaan. Ik vind het heerlijk om te kokkerellen, te poetsen, de wat ‘suffe’ dingen te doen. Doe dat veel liever dan naar kantoor gaan.
Maar misschien ligt dat dan meer in het soort werk dat ik nu doe.
Dankjewel voor je berichtje, dit zet me wel aan het denken! X
dinsdag 27 april 2021 om 22:34
Ik werk 3 dagen in de week en geloof me. Ondanks dat ik een schurfthekel aan mijn baan heb, ben ik toch blij dat ik even uit huis ben.
Ik had altijd gedacht dat moeder zijn zo makkelijk was. Na-ah, think again. Mijn oudste was een huilbaby en onze jongste is ook niet echt bepaald een tevreden kindje. Ook die huilt ontzettend veel.
Wilt niet zeggen dat ik niet graag voor ze zorg. Ik hou van mijn 2 kleine monsters maar ik ben vaak meer uitgeput op de dagen wanneer ik de hele dag met de kids ben
Ik had altijd gedacht dat moeder zijn zo makkelijk was. Na-ah, think again. Mijn oudste was een huilbaby en onze jongste is ook niet echt bepaald een tevreden kindje. Ook die huilt ontzettend veel.
Wilt niet zeggen dat ik niet graag voor ze zorg. Ik hou van mijn 2 kleine monsters maar ik ben vaak meer uitgeput op de dagen wanneer ik de hele dag met de kids ben
dinsdag 27 april 2021 om 22:45
Ik ervaar dit echt totaal anders. Bijzonder dat je dit allemaal zo stellig brengt.Parella schreef: ↑27-04-2021 22:24Dus je hebt een man die minder wil gaan werken en de zorg 50/50 wil gaan verdelen als er een kind is. Weet je wel hoe fijn dat is? Dat klinkt als een betrokken vader! Veel vrouwen zouden willen dat hun man dat opperde!
Ik begrijp echt niet dat jij denkt dat het fijner is om een scheve verdeling werk/zorg te hebben (en dus automatisch een minder betrokken papa voor je kind), waarbij je op verschillende golflengtes gaat opereren, de één druk met werk, de ander met kind. Als er iets slecht is voor de relatie...
Ik denk ook echt dat je er een verkeerd beeld van hebt, ik heb juist met mijn huilbaby met liefde 4 dagen per week gewerkt. Heerlijk om even niet die stress van de baby te hebben en fijn om warme koffie te kunnen drinken.
De enige voorwaarde om het ouderschap relaxt te houden met beiden 4 dagen werk, vind ik bij beiden een begripvolle werkgever en iig één van de twee geen al te high pressure baan.
Af en toe eerder weg kunnen, makkelijk inzetten ouderschapsverlof, niet te starre tijden en deadlines, dat draagt echt het meeste bij aan een relaxt ouderschap. Met 3 dagen werken los je niks op als je in een inflexibele baan zit met starre tijden en veel druk. Dan zijn 3 dagen echt vervelender dan 4 dagen bij een relaxte werkgever.
Ik werk drie dagen en mijn man vijf. Van mij had mijn man ook minder mogen werken, maar hij heeft een goede reden om dit zo te doen. Ik wilde juist ook altijd graag thuis zijn zodra ik kinderen heb. Maar in de praktijk is dat niet meer realistisch. Ik vind drie dagen helemaal prima en zou niet anders willen. En mijn functie is echt een stuk veeleisender dan die van mijn man.
Mijn man is een ontzettend betrokken vader, ondanks zijn werk. Hij doet ons kind in bad, brengt hem naar bed, neemt in het weekend veel zorgtaken op zich en gaat er in het weekend vaak alleen met ons kind op uit. Onze relatie gaat daarnaast ook super. Juist omdat we de taken zo verdeeld hebben als we dat zelf graag willen. Er spelen geen verwijten omdat de één vindt dat de ander op een bepaald vlak niet genoeg doet.
Het kan dus ook anders!
dinsdag 27 april 2021 om 22:45
Het is natuurlijk heel persoonlijk wat prettiger is. Ik ben 1.5 jaar thuis geweest en was toen echt wel toe aan weer iets voor mezelf. Nu geniet ik er nog steeds enorm van. Toch zal ik bij een tweede weer minimaal zes maanden thuis zijn, omdat ik dat belangrijk vindt voor de ontwikkeling van mijn kind. Zat mensen die het heel prettig vinden thuis te zijn. Bij bijv Kiindlezers vind je daar veel inspiratie voor.
woensdag 28 april 2021 om 00:33
+1. Heel waar in mijn beleving. Prima dat je vindt dat ouders x tijd thuis moeten zijn voor het kind, maar waarom dat altijd maar de moeder moet zijn snap ik niet.Parella schreef: ↑27-04-2021 22:24Dus je hebt een man die minder wil gaan werken en de zorg 50/50 wil gaan verdelen als er een kind is. Weet je wel hoe fijn dat is? Dat klinkt als een betrokken vader! Veel vrouwen zouden willen dat hun man dat opperde!
Ik begrijp echt niet dat jij denkt dat het fijner is om een scheve verdeling werk/zorg te hebben (en dus automatisch een minder betrokken papa voor je kind), waarbij je op verschillende golflengtes gaat opereren, de één druk met werk, de ander met kind. Als er iets slecht is voor de relatie...
Ik denk ook echt dat je er een verkeerd beeld van hebt, ik heb juist met mijn huilbaby met liefde 4 dagen per week gewerkt. Heerlijk om even niet die stress van de baby te hebben en fijn om warme koffie te kunnen drinken.
De enige voorwaarde om het ouderschap relaxt te houden met beiden 4 dagen werk, vind ik bij beiden een begripvolle werkgever en iig één van de twee geen al te high pressure baan.
Af en toe eerder weg kunnen, makkelijk inzetten ouderschapsverlof, niet te starre tijden en deadlines, dat draagt echt het meeste bij aan een relaxt ouderschap. Met 3 dagen werken los je niks op als je in een inflexibele baan zit met starre tijden en veel druk. Dan zijn 3 dagen echt vervelender dan 4 dagen bij een relaxte werkgever.
woensdag 28 april 2021 om 08:29
TO, je mag er best wat van vinden wanneer jij legitieme redenen aandraagt waarom 3 dagen werken met een baby voor jou de max is en hij jou lui noemt.
Zijn gedrag en oordelen staat een open en eerlijk gesprek in de weg.
Zijn gedrag en oordelen staat een open en eerlijk gesprek in de weg.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 28 april 2021 om 08:45
Zullen we eens ophouden met het verspreiden met het malle idee dat moeders die 4 dagen werken dit doen omdat ze carrière willen maken? Met die gore bijsmaak dat je je werk dan wel boven je gezin zal plaatsen.
Werken is alleen maar een hele verstandige manier om autonoom te blijven in je leven. Dit heeft niets met ambitie te maken, het is gewoon gezond verstand.
Werken is alleen maar een hele verstandige manier om autonoom te blijven in je leven. Dit heeft niets met ambitie te maken, het is gewoon gezond verstand.
woensdag 28 april 2021 om 09:02
Wellicht dat je het ouderschap wel echt onderschat hoor. Als je nu opgebrand bent van 4 dagen werken wordt het pittig. Denk je eens in dat je 7 dagen per week moet werken snachts een paar keer eruit moet en ook in het weekend om 6 uur opstaat. Zo ervaar ik het ouderschap. Voor mij zou 3 dagen werken geen verschil maken in moeheidsgevoel omdat ik dan de andere dagen ook werk met de Kids. En je bent vaker afwezig waardoor je achter zaken aanloopt op je werk.
woensdag 28 april 2021 om 09:35
Ik vind het feit dat jij je vriend huur moet betalen een hele grote alarmbel.
Stel dat er complicaties zijn door de zwangerschap waardoor je niet meer kan werken of je krijgt een kind wat door een ziekte of handicap zoveel zorg nodig heeft dat je niet meer kan werken.
Zet hij je dan het huis uit omdat jij de huur niet meer kan betalen.
Terug naar Brabant kan je dan niet want dat kan hij tegen houden.
Vindt dan maar eens een huis in Amsterdam.
De kans dat jij bij einde relatie alsnog terug moet naar Brabant en dan een weekend in de 14 dagen moeder wordt is dan levensgroot aanwezig.
Regel eerst beter de financiële zekerheid voor jezelf. Dus een echt gezamenlijk huis voor je aan kinderen begint.
Je zit nu in een veel te afhankelijke positie.
Stel dat er complicaties zijn door de zwangerschap waardoor je niet meer kan werken of je krijgt een kind wat door een ziekte of handicap zoveel zorg nodig heeft dat je niet meer kan werken.
Zet hij je dan het huis uit omdat jij de huur niet meer kan betalen.
Terug naar Brabant kan je dan niet want dat kan hij tegen houden.
Vindt dan maar eens een huis in Amsterdam.
De kans dat jij bij einde relatie alsnog terug moet naar Brabant en dan een weekend in de 14 dagen moeder wordt is dan levensgroot aanwezig.
Regel eerst beter de financiële zekerheid voor jezelf. Dus een echt gezamenlijk huis voor je aan kinderen begint.
Je zit nu in een veel te afhankelijke positie.
woensdag 28 april 2021 om 10:21
Ik ook. AL is dat waarschijnlijk helemaal samen besloten. EIgenlijk is deze constructie alleen maar OK als het jou ook de ruimte geeft om extra voor de lange termijn (je pensioen) te sparen. Want over 3 of 5 jaar als je samen een ander huis gaat kopen, dan heb jij als je pech hebt helemaal geen geld, en hij investeet de overwarde uit zijn vorige huis. Het klinkt misschien vervelend, maar we leven niet meer in de jaren 70 waarin je man werkelijk werd geacht de vrouw te verzorgen en dat dit bij scheiding ook zo geacht werd (dus een flinke parteralimentatie).
Je zult dus een financiele exit strategie moeten hebben als het toch een keer niet blijkt te klikken.
Verder sta je er misschien meer traditioneel in, maar dan moet je het daar toch wel over eens zijn hoe de verhoudingen komen te liggen.
Hoe vul je je de dagelijkse zorg in? Gaat je kind naar een creche na je zwangerschapsverlof of neem je allebei een deel van die zorg op je?
Dus bijv.man 1 dag, jij 1 dag, schoonouders een dag en dn 2 dagen naar de creche?
Wat doe je als je kind ziek is en niet naar de creche mag? Zijn jullie wekgevers flexibel, kan je thuiswerken of juist 's-avonds een uurtje extra werken? Of anders onbetaald verlof opnemen?
Ook huishoudtaken zijn wel een dingetje. Want het gaat vervelen als jij die dagen dat je thuis bent geacht wordt ook te koken, stofzuigen en het huis aan kant te houden. Daar heb je nauwelijks tijd voor als je een energiek kind hebt.
kastella wijzigde dit bericht op 28-04-2021 10:28
1.32% gewijzigd
woensdag 28 april 2021 om 10:26
sugarmiss schreef: ↑28-04-2021 09:35Ik vind het feit dat jij je vriend huur moet betalen een hele grote alarmbel.
Stel dat er complicaties zijn door de zwangerschap waardoor je niet meer kan werken of je krijgt een kind wat door een ziekte of handicap zoveel zorg nodig heeft dat je niet meer kan werken.
Zet hij je dan het huis uit omdat jij de huur niet meer kan betalen.
Terug naar Brabant kan je dan niet want dat kan hij tegen houden.
Vindt dan maar eens een huis in Amsterdam.
De kans dat jij bij einde relatie alsnog terug moet naar Brabant en dan een weekend in de 14 dagen moeder wordt is dan levensgroot aanwezig.
Regel eerst beter de financiële zekerheid voor jezelf. Dus een echt gezamenlijk huis voor je aan kinderen begint.
Je zit nu in een veel te afhankelijke positie.
Welnee, is helemaal geen grote alarmbel, hoe kom je daar nu weer bij? Vrij normaal zelfs om hem een soort van huur te betalen, zolang ze niet meebetaald aan de aflossing vd hypotheek zelf.
Stap eens van het idee af dat het niet altijd beter of veiliger is samen een hypotheek te delen! Daarnaast weet je ook niet hoe zij eea hebben geregeld, mss is er wel een samenlevingscontract waarin eea goed is vastgelegd.
En waarom zou zij minder of moeten stoppen met werken als het kind niet gezond zou zijn? Tjonge jonge, de jaren ‘50 liggen al ver achter ons hoor.
woensdag 28 april 2021 om 10:30
kastella schreef: ↑28-04-2021 10:21Ik ook. AL is dat waarschijnlijk helemaal samen besloten. EIgenlijk is deze constructie alleen maar OK als het jou ook de ruimte geeft om extra voor de lange termijn (je pensioen) te sparen. Want over 3 of 5 jaar als je samen een ander huis gaat kopen, dan heb jij als je pech hebt helemaal geen geld, en hij investeet de overwarde uit zijn vorige huis.
Of juist geluk, omdat het huis giga onder water staat, maar dat wordt gemakshalve maar altijd vergeten!
Samen een hypotheek delen heeft niet enkel voordelen, zo ontzettend overrated.
woensdag 28 april 2021 om 10:33
Oneens. Zie mijn eerdere post. Natuurlijk kan het best zijn dat TS dat wel degelijk goed heeft geregeld, maar ergnes heb ik het idee van niet.loisnvt schreef: ↑28-04-2021 10:260Welnee, is helemaal geen grote alarmbel, hoe kom je daar nu weer bij? Vrij normaal zelfs om hem een soort van huur te betalen, zolang ze niet meebetaald aan de aflossing vd hypotheek zelf.
Stap eens van het idee af dat het niet altijd beter of veiliger is samen een hypotheek te delen! Daarnaast weet je ook niet hoe zij eea hebben geregeld, mss is er wel een samenlevingscontract waarin eea goed is vastgelegd.
En waarom zou zij minder of moeten stoppen met werken als het kind niet gezond zou zijn? Tjonge jonge, de jaren ‘50 liggen al ver achter ons hoor.
woensdag 28 april 2021 om 10:37
Je moet samen een financiele economische basis delen! En daar hoort ook bij hoe je je gezanemlijke economie plant op de korte en lange temijn. En hoe je huisvesting betaalt. Wie de lasten betaalt en wie de lusten daarvan krijgt., ZOwel op korte als op lange termijn.
Ja, een gezamenlijke hyptheek kan ook enorme nadelen hebben met een vechtscheiding.
Uiteraard staan er huizen onder water en ook in dit geval is het netjes als je dan de lasten samen betaalt.
woensdag 28 april 2021 om 10:39
Maar mijn post is niet gericht op een idee, maar gewoon in het algemeen. Ik ben ook ooit ingetrokken bij een vriend en zijn koophuis en heb nog nooit zoveel kunnen sparen als destijds. Als we het huis hadden moeten verkopen door de relatiebreuk, dan hadden we beide aardig wat schuld gehad doordat het huis flink onder water stond. Ik kon met mijn spaargeld meteen een huis kopen, iets wat mij nooit was gelukt als wij de hypotheek op beider naam hadden gehad.
