Kinderen
alle pijlers
Klagende collega's als je kolft..hoe doen jullie dat?
woensdag 9 april 2008 om 10:26
Sinds eind januari ben ik terug van zwangerschapsverlof, en aangezien ik BV geef, onderbreek ik twee keer per dag mijn werk om te kolven.
Nu krijg ik steeds meer opmerkingen van een zeer dominante collega, waaruit blijkt dat ze het er niet mee eens is dat ik kolf.
Toen afgelopen maandag de kolfkamer tijdelijk niet beschikbaar was, zei ze dat het tijd voor mij was om de BV te gaan afbouwen.
Ik besef heel goed dat het mijn zaak is, en niet die van mijn collega, of en hoe lang ik BV geef en kolf, maar inmiddels begint mijn andere collega ook vervelende opmerkingen te maken.
Mijn dochtertje is bijna 6 maanden oud, maar ik wil graag nog een paar maanden doorgaan met BV geven.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Nu krijg ik steeds meer opmerkingen van een zeer dominante collega, waaruit blijkt dat ze het er niet mee eens is dat ik kolf.
Toen afgelopen maandag de kolfkamer tijdelijk niet beschikbaar was, zei ze dat het tijd voor mij was om de BV te gaan afbouwen.
Ik besef heel goed dat het mijn zaak is, en niet die van mijn collega, of en hoe lang ik BV geef en kolf, maar inmiddels begint mijn andere collega ook vervelende opmerkingen te maken.
Mijn dochtertje is bijna 6 maanden oud, maar ik wil graag nog een paar maanden doorgaan met BV geven.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
woensdag 9 april 2008 om 11:10
woensdag 9 april 2008 om 11:12
Sandrine, ik herken het, ik zou ook in huilen uitbarsten denk ik. Is iemand anders op het werk op de hoogte van wat er gaande is. Misschien zou je een e-mail kunnen sturen naar je collega (en even na laten kijken door iemand anders, zodat het niet te emotioneel is) en uitleggen dat je gekwetst bent door haar opmerking en vragen waarom ze zo'n probleem heeft met het feit dat je kolft. Als dan blijkt dat het is vanwege werkdruk dan kunnen jullie dat samen aankaarten bij een leidinggevende.
woensdag 9 april 2008 om 11:13
Als je collega's zo dominant zijn dan zullen ze je de oren wel even wassen met je recht, lijkt me dus niet zo'n handige strategie. Ik zou de bal bij hen neerleggen en ze eerst vragen wat er aan de hand is voordat jij vertelt hoe je je voelt. Dan hoef je zelf vooral te luisteren en heb je veel meer ruimte om je emoties de baas te blijven. Erken hun gevoelens, dan heb je de grootste kans dat zij de jouwe ook erkennen.
woensdag 9 april 2008 om 11:13
Dat ken ik, die neiging om te gaan huilen als iets me erg raakt, zeker toen ik nog strak van de hormonen stond.
Voor mij is er maar 1 manier om daar mee om te gaan: benoemen. Als ik weet dat ik emo zal worden van een gesprek, ga ik het gesprek wel aan maar zeg direct: " Ik wil iets met je bespreken maar dat vind ik moeilijk, omdat ik emotioneel word van dit onderwerp. "
Ten eerste voorkomt dat vaak dat ik ga huilen, ten tweede is degene tegenover je wel een enorme trut, als ze zich daar niks van aantrekken.
Voor mij is er maar 1 manier om daar mee om te gaan: benoemen. Als ik weet dat ik emo zal worden van een gesprek, ga ik het gesprek wel aan maar zeg direct: " Ik wil iets met je bespreken maar dat vind ik moeilijk, omdat ik emotioneel word van dit onderwerp. "
Ten eerste voorkomt dat vaak dat ik ga huilen, ten tweede is degene tegenover je wel een enorme trut, als ze zich daar niks van aantrekken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 9 april 2008 om 11:15
Dit zijn je rechten:
Wettelijk recht op tijd en ruimte om te kolven
Arbeidstijdenwet, artikel 4:8:
1. Een vrouwelijke werknemer, die een borstkind voedt, heeft, indien zij de werkgever hiervan in kennis heeft gesteld, gedurende de eerste 9 levensmaanden van dat kind het recht de arbeid te onderbreken ten einde in de nodige rust en afzondering haar kind te zogen dan wel de borstvoeding te kolven.
2. De onderbrekingen vinden plaats zo vaak en zo lang als nodig is, doch bedragen gezamenlijk ten hoogste een vierde van de arbeidstijd per dienst. De vaststelling van het tijdstip en de duur van de onderbrekingen vindt plaats na overleg met de werkgever.
3. De duur van de onderbrekingen gelden als arbeidstijd, waarover de vrouwelijke werknemer haar aanspraak op het vastgesteld loon behoudt.
Arbobesluit, artikel 3.48:
Voor zwangere werknemers en werknemers tijdens de lactatie is een geschikte, af te sluiten besloten ruimte beschikbaar. In een zodanige ruimte is een deugdelijk, al of niet opvouwbaar bed of een deugdelijke rustbank beschikbaar.
Je mag een kwart van je werktijd, doorbetaald, gebruiken voor borstvoeding van je kind.
Laat dit zien aan je collega. En als het haar niet bevalt gebruik je 2 uur om naar huis te gaan en haar daar te voeden, als je een 8 urige werkdag hebt. Dan piept ze wel anders. Hahahaha. Ik denk dat het gewoon jalouzie is. En dat is haar probleem. Jij hebt een mooi kindje en geeft nog borstvoeding ook. Laat het probleem lekker bij haar liggen. En als ze weer begint met zeiken sla je haar met deze rechten om haar oren. En daarna vraag je subtiel of zij zich niet wil bemoeien meet zaken waar zij geen verstand van heeft.
Wettelijk recht op tijd en ruimte om te kolven
Arbeidstijdenwet, artikel 4:8:
1. Een vrouwelijke werknemer, die een borstkind voedt, heeft, indien zij de werkgever hiervan in kennis heeft gesteld, gedurende de eerste 9 levensmaanden van dat kind het recht de arbeid te onderbreken ten einde in de nodige rust en afzondering haar kind te zogen dan wel de borstvoeding te kolven.
2. De onderbrekingen vinden plaats zo vaak en zo lang als nodig is, doch bedragen gezamenlijk ten hoogste een vierde van de arbeidstijd per dienst. De vaststelling van het tijdstip en de duur van de onderbrekingen vindt plaats na overleg met de werkgever.
3. De duur van de onderbrekingen gelden als arbeidstijd, waarover de vrouwelijke werknemer haar aanspraak op het vastgesteld loon behoudt.
Arbobesluit, artikel 3.48:
Voor zwangere werknemers en werknemers tijdens de lactatie is een geschikte, af te sluiten besloten ruimte beschikbaar. In een zodanige ruimte is een deugdelijk, al of niet opvouwbaar bed of een deugdelijke rustbank beschikbaar.
Je mag een kwart van je werktijd, doorbetaald, gebruiken voor borstvoeding van je kind.
Laat dit zien aan je collega. En als het haar niet bevalt gebruik je 2 uur om naar huis te gaan en haar daar te voeden, als je een 8 urige werkdag hebt. Dan piept ze wel anders. Hahahaha. Ik denk dat het gewoon jalouzie is. En dat is haar probleem. Jij hebt een mooi kindje en geeft nog borstvoeding ook. Laat het probleem lekker bij haar liggen. En als ze weer begint met zeiken sla je haar met deze rechten om haar oren. En daarna vraag je subtiel of zij zich niet wil bemoeien meet zaken waar zij geen verstand van heeft.
woensdag 9 april 2008 om 11:15
quote:Sandrine34 schreef op 09 april 2008 @ 11:10:
Overigens, Vl32inder, ben ik tijdens mijn zwangerschapsverlof vervangen door een tijdelijke kracht, dus mijn ' vaste' collega's hebben gewoon hun eigen werk gedaan in die tijd.
Een tijdelijke kracht kan meestal niet alles overnemen en moet bovendien ingewerkt worden. Het ligt natuurlijk een beetje aan het type werk hoeveel tijd en moeite daarin gestoken moet worden.
Maar zelfs als zij helemaal geen nadeel hebben ondervonden van jouw verlof, dna nog zou ik eerst aan hen vragen wat er aan scheelt. Laat ze maar vertellen.
Overigens, Vl32inder, ben ik tijdens mijn zwangerschapsverlof vervangen door een tijdelijke kracht, dus mijn ' vaste' collega's hebben gewoon hun eigen werk gedaan in die tijd.
Een tijdelijke kracht kan meestal niet alles overnemen en moet bovendien ingewerkt worden. Het ligt natuurlijk een beetje aan het type werk hoeveel tijd en moeite daarin gestoken moet worden.
Maar zelfs als zij helemaal geen nadeel hebben ondervonden van jouw verlof, dna nog zou ik eerst aan hen vragen wat er aan scheelt. Laat ze maar vertellen.
woensdag 9 april 2008 om 11:17
woensdag 9 april 2008 om 11:17
Vlinder, zoals eerder gezegd, ik heb collega's die voor rook pauzes gaan. 4 keer per dag een kwartier. Dat is een uur per dag. In dat uur moest ik hun werk doen vanwege de aard van het werk dat ik doe. Zij komen nooit naar mij toe om me te bedanken en ik zou dus niet zien dat als ik terug ga naar mijn werk ik dat andersom wel zou moeten doen. Ik ben het eens met wat je zegt dat mondelinge erkenning belangrijk is maar ik zie niet in waarom dat voor 1 geldt en niet voor een ander en ik vind dus zelf echt dat die erkenning van een leidinggevende moet komen. Die moeten je aan het eind van het jaar beoordelen en beslissen of je een bonus of loonsverhoging krijgt. Maar dat is een beetje off topic. (overigens "beloon" ik mijn collega's wel als ze iets voor mij gedaan hebben met chocolaatjes of zo, maar eerlijk gezegd vind ik het niet mijn taak. Doe het omdat ik ze waardeer en mijn leidinggevende ze dus niet erkend..)
woensdag 9 april 2008 om 11:22
Heel herkenbaar, bij mij hetzelfde verhaal toen ik bv gaf.
Buiten de collega's die zwaar gefrustreerd werden door mijn "pauzes" en me begonnen te treiteren, kwamen er zelfs mannen de kamer binnen door deuren te forceren. Vonden ze leuk en waren gewoonweg nieuwsgierig. Heb daar alleen maar meer de neiging gekregen:doorgaan tot die 9 maanden!! En das me prima geluk
Zoals meerderen hier zeggen: klacht indienen bij leidinggevende, je lieve collega's vertellen dat je er gewoon tot 9 maanden recht op hebt en doorgaan!
Buiten de collega's die zwaar gefrustreerd werden door mijn "pauzes" en me begonnen te treiteren, kwamen er zelfs mannen de kamer binnen door deuren te forceren. Vonden ze leuk en waren gewoonweg nieuwsgierig. Heb daar alleen maar meer de neiging gekregen:doorgaan tot die 9 maanden!! En das me prima geluk
Zoals meerderen hier zeggen: klacht indienen bij leidinggevende, je lieve collega's vertellen dat je er gewoon tot 9 maanden recht op hebt en doorgaan!
koffie, zwart graag...
woensdag 9 april 2008 om 11:23
quote:bloempje797 schreef op 09 april 2008 @ 11:17:
Vlinder, zoals eerder gezegd, ik heb collega's die voor rook pauzes gaan. 4 keer per dag een kwartier. Dat is een uur per dag. In dat uur moest ik hun werk doen vanwege de aard van het werk dat ik doe. Zij komen nooit naar mij toe om me te bedanken en ik zou dus niet zien dat als ik terug ga naar mijn werk ik dat andersom wel zou moeten doen. Ik ben het eens met wat je zegt dat mondelinge erkenning belangrijk is maar ik zie niet in waarom dat voor 1 geldt en niet voor een ander en ik vind dus zelf echt dat die erkenning van een leidinggevende moet komen. Die moeten je aan het eind van het jaar beoordelen en beslissen of je een bonus of loonsverhoging krijgt. Maar dat is een beetje off topic. (overigens "beloon" ik mijn collega's wel als ze iets voor mij gedaan hebben met chocolaatjes of zo, maar eerlijk gezegd vind ik het niet mijn taak. Doe het omdat ik ze waardeer en mijn leidinggevende ze dus niet erkend..)Kennelijk heb jij dat niet nodig, misschien hebben de collega's van TO dat wel. Waarom zou je niet de eerste zijn die "dank je" zegt?
Vlinder, zoals eerder gezegd, ik heb collega's die voor rook pauzes gaan. 4 keer per dag een kwartier. Dat is een uur per dag. In dat uur moest ik hun werk doen vanwege de aard van het werk dat ik doe. Zij komen nooit naar mij toe om me te bedanken en ik zou dus niet zien dat als ik terug ga naar mijn werk ik dat andersom wel zou moeten doen. Ik ben het eens met wat je zegt dat mondelinge erkenning belangrijk is maar ik zie niet in waarom dat voor 1 geldt en niet voor een ander en ik vind dus zelf echt dat die erkenning van een leidinggevende moet komen. Die moeten je aan het eind van het jaar beoordelen en beslissen of je een bonus of loonsverhoging krijgt. Maar dat is een beetje off topic. (overigens "beloon" ik mijn collega's wel als ze iets voor mij gedaan hebben met chocolaatjes of zo, maar eerlijk gezegd vind ik het niet mijn taak. Doe het omdat ik ze waardeer en mijn leidinggevende ze dus niet erkend..)Kennelijk heb jij dat niet nodig, misschien hebben de collega's van TO dat wel. Waarom zou je niet de eerste zijn die "dank je" zegt?
woensdag 9 april 2008 om 11:25
Ik vraag me ook af in hoeverre de zachte aanpak aankomt bij iemand zoals de collega van TO. Soms is bij zo iemand de harde aanpak beter. MIjn begrip kent gewoon ook grenzen, zoals al werd gezegd.
Ik heb toen ik voor het eerst op mijn werk kwam ook zo'n dominant persoon in mijn omgeving gehad. Die walste over iedereen heen meet haar grote bek. Toen ze me 1 keer onderuit haalde, heb ik haar gewaarschuwd, en haar gedrag benoemd. Maar dat werkte dus niet. Ik heb haar toen ze weer eens af zat te zeiken, ten overstaan van een boel collega's onderuit de zak gegeven.
En het leek wel of dat de drempel voor haar was om me te respecteren. Het is niet de leukste manier, maar sommige mensen weten niet beter, en is dit de manier blijkbaar hoe je met ze om moet gaan. Omdat ze namelijk ook zo met jou omgaan.
En dat het de onderlinge verhoudingen alleen maar verslechterd, dat was bij mij dus niet het geval. Ik moest haar niet meer, maar dat moest ik toch al niet, en zij behandelde me daarna met fluwelen handschoentjes.Dus voor mij was het gewonnen.
Ik heb toen ik voor het eerst op mijn werk kwam ook zo'n dominant persoon in mijn omgeving gehad. Die walste over iedereen heen meet haar grote bek. Toen ze me 1 keer onderuit haalde, heb ik haar gewaarschuwd, en haar gedrag benoemd. Maar dat werkte dus niet. Ik heb haar toen ze weer eens af zat te zeiken, ten overstaan van een boel collega's onderuit de zak gegeven.
En het leek wel of dat de drempel voor haar was om me te respecteren. Het is niet de leukste manier, maar sommige mensen weten niet beter, en is dit de manier blijkbaar hoe je met ze om moet gaan. Omdat ze namelijk ook zo met jou omgaan.
En dat het de onderlinge verhoudingen alleen maar verslechterd, dat was bij mij dus niet het geval. Ik moest haar niet meer, maar dat moest ik toch al niet, en zij behandelde me daarna met fluwelen handschoentjes.Dus voor mij was het gewonnen.
woensdag 9 april 2008 om 11:44
Sandrine bedenk je van te voren wat je terug wilt zeggen tegen die collega, dan klap je niet zo snel dicht.
voorbeeld;
collega: word het niet eens tijd voor flesvoeding?
sandrine: zeg hallo! ik schrijf jou toch ook niet voor wat jij eten moet ? waarom denk jij dat wel te mogen voor mijn dochter?
Collega: ik vind het heel lastig dat je nóg steeds kolft.
Sandrine: als je er problemen mee hebt kun je dat aangeven bij de leidinggevende.
voorbeeld;
collega: word het niet eens tijd voor flesvoeding?
sandrine: zeg hallo! ik schrijf jou toch ook niet voor wat jij eten moet ? waarom denk jij dat wel te mogen voor mijn dochter?
Collega: ik vind het heel lastig dat je nóg steeds kolft.
Sandrine: als je er problemen mee hebt kun je dat aangeven bij de leidinggevende.
woensdag 9 april 2008 om 11:51
quote:qwertu schreef op 09 april 2008 @ 11:22:
Een simpel: "Ik zou het op prijs stellen dat je de keuze welke voeding mijn baby krijgt aan mij over laat" zou voldoende moeten zijn, toch?
Helemaal mee eens.
Op mijn werk wordt het zo ook benaderd: de praktische kant heb ik met mijn leidinggevende geregeld, en voor de rest bemoeit niemand zich ermee. Zo hoort het ook in mijn ogen.
Wat Yamuna voorstelt, zou ik niet doen. Je collega zegt waarschijnlijk toch net iets anders dan waar je je op voorbereid hebt, en dan sta je alsnog met je mond vol tanden.
Ik zou even heel hard op mijn tanden bijten en zelf het initiatief nemen, en dan alleen maar zeggen dat je hun opmerkingen niet onprettig vindt, en dat de voeding die je kind krijgt een zaak is van jou en je partner. Punt. Klaar. Als ze dan nog verder willen discussieren: desnoods herhalen dat dit een keuze is die jij zelf maakt.
Een simpel: "Ik zou het op prijs stellen dat je de keuze welke voeding mijn baby krijgt aan mij over laat" zou voldoende moeten zijn, toch?
Helemaal mee eens.
Op mijn werk wordt het zo ook benaderd: de praktische kant heb ik met mijn leidinggevende geregeld, en voor de rest bemoeit niemand zich ermee. Zo hoort het ook in mijn ogen.
Wat Yamuna voorstelt, zou ik niet doen. Je collega zegt waarschijnlijk toch net iets anders dan waar je je op voorbereid hebt, en dan sta je alsnog met je mond vol tanden.
Ik zou even heel hard op mijn tanden bijten en zelf het initiatief nemen, en dan alleen maar zeggen dat je hun opmerkingen niet onprettig vindt, en dat de voeding die je kind krijgt een zaak is van jou en je partner. Punt. Klaar. Als ze dan nog verder willen discussieren: desnoods herhalen dat dit een keuze is die jij zelf maakt.
woensdag 9 april 2008 om 12:02
Je kunt ook vragen "Ik heb het gevoel dat je het vervelend vindt dat ik van het kolfrecht gebruik maak, hoe komt dat? Ligt dat aan mij, aan het recht zelf of aan iets anders?
Bedenk wel dat het doel van het gesprek niet het behouden van het kolfrecht is, dat recht heb je of ze het daar nu mee eens zijn of niet, dat is dus geen discussiepunt. Het doel van je gesprek is het verbeteren van de verstandhouding tussen jou en je collega's. En daarom denk ik dat het verstandig is om te proberen om je te verplaatsen in je collega's en hen ook de ruimte geeft om hun probleem te vertellen en om een oplossing te zoeken en te bereiken. Ga uit van wat je geeft is wat je krijgt.
Bedenk je wat jij minimaal uit dit gesprek wilt halen (blijven kolven kun je buiten beschouwing laten, want dat is je recht, dat heb je al) en wat je maximaal wilt geven. Probeer binnen die grenzen te blijven.
Als je emotioneel dreigt te worden, zoals al hiervoor is gezegd, benoem dat dan. Wanneer je emotioneel wordt, neem dan even een time out uit het gesprek. Of stel voor het gesprek op een ander moment voort te zetten.
Ook als er gekat gaat worden, breek dan het gesprek af. Katten en sarcasme doen meer kwaad dan goed en zorgen nooit voor een constructief gesprek.
Bedenk wel dat het doel van het gesprek niet het behouden van het kolfrecht is, dat recht heb je of ze het daar nu mee eens zijn of niet, dat is dus geen discussiepunt. Het doel van je gesprek is het verbeteren van de verstandhouding tussen jou en je collega's. En daarom denk ik dat het verstandig is om te proberen om je te verplaatsen in je collega's en hen ook de ruimte geeft om hun probleem te vertellen en om een oplossing te zoeken en te bereiken. Ga uit van wat je geeft is wat je krijgt.
Bedenk je wat jij minimaal uit dit gesprek wilt halen (blijven kolven kun je buiten beschouwing laten, want dat is je recht, dat heb je al) en wat je maximaal wilt geven. Probeer binnen die grenzen te blijven.
Als je emotioneel dreigt te worden, zoals al hiervoor is gezegd, benoem dat dan. Wanneer je emotioneel wordt, neem dan even een time out uit het gesprek. Of stel voor het gesprek op een ander moment voort te zetten.
Ook als er gekat gaat worden, breek dan het gesprek af. Katten en sarcasme doen meer kwaad dan goed en zorgen nooit voor een constructief gesprek.
woensdag 9 april 2008 om 12:09
Hoewel het niet leuk is om die opmerkingen te horen, gewoon lekker laten waaien die 2....
Wat iemand al zei zijn het altijd vrouwen die erover vallen?
Juist vrouwen zouden toch wel beter moeten weten lijkt mij?
Ik denk niet dat een leidinggevende je kan helpen maar je kunt wel voor jezelf opkomen natuurlijk.
Je hebt recht op je kolftijd en dat zit ze ws gewoon dwars joh.
Niks van aantrekken, niks mooier dan lang je kindje zelf kunnen voeden toch?
Wat iemand al zei zijn het altijd vrouwen die erover vallen?
Juist vrouwen zouden toch wel beter moeten weten lijkt mij?
Ik denk niet dat een leidinggevende je kan helpen maar je kunt wel voor jezelf opkomen natuurlijk.
Je hebt recht op je kolftijd en dat zit ze ws gewoon dwars joh.
Niks van aantrekken, niks mooier dan lang je kindje zelf kunnen voeden toch?
woensdag 9 april 2008 om 12:14
Ik kon door operaties geen bv geven.
Kd was in hetzelfde pand als het bedrijf.
Leidinggevende was tegelijk bevallen met mij en ging vrolijk iedere keer haar kind voeden terwijl ik toe moest kijken hoe anderen mijn kind voedde.
Daarna steeds vertellen hoe heerlijk het wel niet was dat ze haar kind weer even vast had gehouden had kunnen voeden.
Heerlijk hoor dat recht op kolven/voeden maar denk er ook eens bij na dat het voor mensen die dat niet kunnen wel eens heel erg vervelend zou kunnen zijn
Kd was in hetzelfde pand als het bedrijf.
Leidinggevende was tegelijk bevallen met mij en ging vrolijk iedere keer haar kind voeden terwijl ik toe moest kijken hoe anderen mijn kind voedde.
Daarna steeds vertellen hoe heerlijk het wel niet was dat ze haar kind weer even vast had gehouden had kunnen voeden.
Heerlijk hoor dat recht op kolven/voeden maar denk er ook eens bij na dat het voor mensen die dat niet kunnen wel eens heel erg vervelend zou kunnen zijn
woensdag 9 april 2008 om 12:22
quote:pinolover2 schreef op 09 april 2008 @ 12:14:
Heerlijk hoor dat recht op kolven/voeden maar denk er ook eens bij na dat het voor mensen die dat niet kunnen wel eens heel erg vervelend zou kunnen zijnGeeft die mensen nog niet het recht zich zo achterlijk te gedragen. Als jij gewoon gebruik maakt van je recht en een ander kan daar niet tegen... Sorry, dan moet die ander zich maar opsluiten in huis zodat ie niets meer mee krijgt van de buitenwereld. Je kunt wel aan de gang blijven.
Heerlijk hoor dat recht op kolven/voeden maar denk er ook eens bij na dat het voor mensen die dat niet kunnen wel eens heel erg vervelend zou kunnen zijnGeeft die mensen nog niet het recht zich zo achterlijk te gedragen. Als jij gewoon gebruik maakt van je recht en een ander kan daar niet tegen... Sorry, dan moet die ander zich maar opsluiten in huis zodat ie niets meer mee krijgt van de buitenwereld. Je kunt wel aan de gang blijven.
woensdag 9 april 2008 om 12:24
