Medicatie bij autisme

Waarom vraag je dit niet aan een (kinder)arts?

Bij autisme gaat het vooral om prikkeldosering en preventief werken.

Er bestaat medicatie die die prikkeldosering kan ondersteunen, maar daarvoor vraag je best info bij een goede kinderpsychiater.
Er bestaat ook medicatie om het piekeren en denken te verminderen en zo de angsten te verminderen.

Maar welke, hoe en óf het passend is voor een kind in ontwikkeling, ga je best bevragen bij een professional.

Visoliecapsules geven?

En naar een (kinder)arts.

Ik zou eerder kijken naar een andere (vorm van) school?

Kijk eens bij een expertise centrum voor autisme, je bent niet de enige met deze vraag. Ik hoor goede en slechte verhalen over onder andere bupropion voor het ondersteunen van de prikkelverwerking, dus dat is iets waar je op zou kunnen oriënteren.
Maar als er nu nog geen zorg betrokken is zou ik beginnen bij ergens aanmelden waar jullie je prettig bij voelen. De wachtlijsten lopen (in de randstad) rustig op tot 16 maanden...

Ik heb geen kinderen met ass, maar werk er wel mee. En er bestaat zeker medicatie met invloed. Maar als ouder zijnde, zou ik eerst alle andere opties willen uitgeput hebben vooraleer ik daar naar kijk. Maar misschien deed je dat al natuurlijk.
Maar ook dan: te bespreken met kinderpsychiater. Geen huisarts of kinderarts, een psychiater.

Ik denk dat je eerder moet kijken naar goede begeleiding voor je dochter. Hoe krijgt ze minder prikkels binnen en hoe wordt de wereld duidelijker en veiliger voor haar. In plaats van eerst naar medicatie kijken. Een orthopedagoog of psychiater of iemand via de gemeente (gebiedsteam) zou daar bij kunnen ondersteunen.

Je geeft aan dat je vastloopt met haar. Ik geloof dat ik als de donders een doorverwijzing zou vragen naar een gespecialiseerde arts. Laat haar hier te lang mee rondlopen, en ze raakt zo overspannen, dat je zo een jaar verder bent, alvorens ze weer is opgekrabbeld. En ja, ik spreek helaas uit ervaring.
Bij mij kwam hulp veel te laat. Ik was negen, en kon uiteindelijk niet meer naar school. En toen kon ik niet meer zonder mijn moeder, lag de hele dag als een aapje tegen haar borst aan. Pas toen er dagbehandeling werd ingezet, en ik goed ingesteld was op geschikte medicatie, kon voor mij het lange proces van beter worden beginnen. Inmiddels toen dus wel een heel jaar achterstand, en dus ook een schooljaar blijven zitten.

[...]

Maar als ze zo vast loopt ook ik haar angst lijkt goede therapie mij prioriteit hebben dus verwijzing halen naar een goede organisatie op het gebied van kinder en jeugd psychiatrie

Welke regio woon je?

Aanvulling je hebt de gemeente niet nodig, je huisarts kan ook een verwijzing schrijven

Skawa schreef: ↑

07-12-2021 22:27

[...]

Maar als ze zo vast loopt ook ik haar angst lijkt goede therapie mij prioriteit hebben dus verwijzing halen naar een goede organisatie op het gebied van kinder en jeugd psychiatrie

Welke regio woon je?

Niet per se, hoor. Dat verschilt per persoon. Er kan inderdaad wel gekeken worden naar een ssri bij angsten. En van die antipsychotica bij prikkelverwerking, klopt ook. Ten minste, dat zijn mijn eigen ervaringen.

Dancemonkey schreef: ↑

07-12-2021 22:12

Ik denk dat je eerder moet kijken naar goede begeleiding voor je dochter. Hoe krijgt ze minder prikkels binnen en hoe wordt de wereld duidelijker en veiliger voor haar. In plaats van eerst naar medicatie kijken. Een orthopedagoog of psychiater of iemand via de gemeente (gebiedsteam) zou daar bij kunnen ondersteunen.

Een heel klein snufje medicatie, kan op die leeftijd echt wonderen doen. Al in de laagste dosering, zonder al te veel bijwerkingen, kan een kind bijna volledig opknappen, zonder dat de gehele omgeving moet worden aangepast.
Ik stel niet, dat er maar meteen naar medicatie moet worden gegrepen, maar weet wel uit ervaring dat het aanpassen van de wereld naar de noden van een speciaal kind, meestal knap lastig is, en daarbij nog lang niet alles oplost.

Ass’er hier.

Autisme, vrouw en medicatie kan een ingewikkelde combinatie zijn. Veel medicatie wordt alleen bij jongens/mannen met ass getest, terwijl vrouwen totaal anders reageren op hetzelfde pilletje.

To, hou altijd in gedachten dat medicatie enkel symptoombestrijding is. Het is geen oplossing voor het probleem. En ja, met sommige medicatie kun je het leven wat aangenamer maken voor jezelf. Maar medicatie heeft ook bijwerkingen, en die wegen soms niet op tegen de voordelen.

Mijn advies: ga naar de huisarts, en vraag of die contact kan zoeken met de arts die de diagnose autisme heeft gegeven. Kijk of er op die manier misschien een eerste poging gewaagd kan worden. Bespreek ook de optie van voedingssupplementen (visolie, valeriaan) om het leven wat makkelijker te maken.

En nee, je kunt niet de hele wereld aanpassen, maar wel haar wereld. Zij kan steeds meer zelf kiezen, waardoor ze ook steeds makkelijker kan kiezen voor welke prikkels ze wel of niet ‘voor lief neemt’. Te veel geluid? Koptelefoon op. Te fel licht? Zonnebril op. Fietsen te veel prikkels? Ga lopen. Is een verjaardag te druk? Ga aan het begin van het feestje en ga op tijd weer weg. Zit ze te veel in haar hoofd? Verzwaringsvest aan. Onrustige handen en moeite om de les te volgen? Tangle of andere fidget toy. Er is vrij veel mogelijk, ook binnen sociaal wenselijk gedrag. Je kunt morgen al beginnen met haar te helpen met dit soort dingen. Kijk ook/vooral naar ‘interventies’ die bij haar passen. Ik overzie ‘gezamenlijk kerstdiner koken’ niet, maar wel ‘dek de tafel feestelijk en versier die met deze lichtjes/kerstballen’ of ‘maak en versier de menukaarten’. Ik kan niet goed die vriendin zijn die alles regelt, maar als je mij vraagt om bekertjes en ijs mee te nemen, doe ik dat ongeveer net zo grondig als Phoebe uit Friends - maar dan zonder rancune.

Probeer vooral wat niet-medicijn-dingen uit, en kijk welke dingen bij je dochter passen. Je mag me ook Pb sturen, dan kan ik misschien met je meedenken. Zie het vooral niet als falen als iets niet werkt, maar als een test. Jullie gaan dit testen, proberen. En als dat niet werkt, is er geen man overboord, dan kijken we wat er wel en niet werkte en waarom, en zoeken met die informatie naar de volgende test.

Wat betreft de gemeente: het klinkt alsof jullie meer hulp nodig hebben dan de huidige zorgverlener kan bieden. Vraag of je verwezen kunt worden naar een organisatie met meer kennis en ervaring met autisme bij opgroeiende kinderen en hun ouders. Die zijn er. Echt. Dus vraag ernaar, en doe ook vooraf onderzoek wie in jullie regio passende hulp biedt voor jullie situatie.

overleg met je psychiater. De ene autist is de ander niet. Ik heb een gezin wat aan elkaar hangt van autisme en ze zijn allemaal anders..

Er is met deze beperkte informatie geen zinnig advies te geven. Voor een professional als niet, laat staan door iemand zonder achtergrond in deze problematiek.

Mijn beste advies is: geef haar de juiste mensen om mee te denken. Een verwijzing naar hulp of kinderpsychiater gaat via de huisarts. Trekt daar aan de bel voor een verwijzing.

Heel algemeen: angststoornissen op kinder leeftijd zijn vaak goed te behandelen, deels speelt medicatie een rol, maar ook andere therapieën. Autisme maakt dat de prikkelverwerking anders is en soms is hoogbegaafd zijn hierbij niet in je voordeel, maar voor sommige mensen ook een mogelijkheid om er mee om te gaan. Echt een laag IQ en autisme is in ieder geval niet makkelijker. Hoe haar autisme en IQ de behandeling van de angststoornis beïnvloeden moet een psychiater over na denken, hoe ze met haar autisme het makkelijkste leven heeft ook. Vaak moet het van beide kanten komen. De wereld voor haar toch aanpassen waar mogelijk, en haar de kans geven zich aan te passen aan de wereld waar mogelijk. Er is helemaal niets mis met de ondersteuning in de vorm van medicatie als dat haar helpt. Soms hebben die bijwerkingen en weegt dat niet op tegen de baten. Maar vooraf haar niet de kans geven om dat ze misschien bijwerkingen krijgt is simpel weg zonde. Er moet een een zorgvuldige afweging gemaakt worden, maar eindeloos andere dingen proberen terwijl dat medicatie haar leven makkelijker maakt is niet een doel op zich. Starten met medicatie betekend niet dat dit altijd blijft, soms is het een periode nuttig voor rust en het maken van ruimte voor andere therapie. Een psychiater kan meedenken over of er medicatie is die haar zou kunnen helpen en wat hierbij de waarschijnlijke bijwerkingen kunnen zijn.

Verder: een kind waarvoor de wereld heftiger is heeft nodig wat jij geeft. Steun, hulp zoeken en een advocaat die zich niet laat afschepen. Het is een lange weg, dingen zullen niet snel gaan, maar een ouder die vecht voor de goede hulp en open staat voor nieuwe opties is essentieel.

Forte schreef: ↑

07-12-2021 22:29

Hier zijn we al lange tijd intensief mee bezig. Feit is gewoon dat je de wereld niet aan haar kunt aanpassen. Thuis lukt dat nog wel, maar buitenshuis gaat dat gewoon niet.
Haar hoge intelligentie versterkt dit denk ik ook wel. Ze denkt over alles na, pikt alles op en blijft er over door malen.

Met betrekking tot haar hb is een passend onderwijs aanbod een must. Compacten en verrijken volgens de richtlijnen is het minimale. Pas als dát stuk goed is kan er eigenlijk pas goed verder gekeken worden.
Heb je je weleens verdiept in de overexcitabilities van Dabrowski?
Is er een hb-expert betrokken (geweest) met ook een expertise in autisme? Zo niet zou ik me eerst eens daar op richten, om eens uit te puzzelen waar het gedrag vandaan komt.
Ik proef een beetje dat de impact van hb in deze onderschat wordt.

Mij dochter (15) vergelijkbaar heeft een goed contact met de kinderpsychiater en zorgcoodinator op school komt bij de huisarts en praat bij met haar mentor en heeft externe onderwijsondersteuning zoals ambulant begeleider en iemand van bv onderwijsspecialisten om haar te helpen (een OPP op te stellen om in kaart te brengen wat school bied en wat de onderwijsbehoeften zijn die me dochter nodig heeft eigenlijk vanaf leerjaar 1 al) waar school tekort schiet(terwijl ze echt heel goed tegemoet komen) speciaal onderwijs komt hier regelmatig ter sprake. Nu mavo 3 afgezakt (blijven zitten) begonnen in havo 1 met IQ van 128 maar ivm zelfsturing en gebrek aan zelfinzicht. Ze was 11 in de eerste. Zoveel prikkels en verschillende leraren en didactiek en lesmethodes. Mijn dochter heeft tics ontwikkeld. Strucceld met man/vrouw/non binair en hoe verhoud ik met tot de ander. Wil vooral graag werken ipv op school zitten dus nu op zoek naar een bbl opleiding. Hier geen medicijnen ook nooit sprake van geweest. Snap wel mbt tot angst dat het zou kunnen helpen. Met de juiste hulp en druk afhalen van school of verwachtingen thuis merk ik dat we veel winst hebben behaald. Vooral rust en ontwikkelen in wat zij wil. School kost geen moeite en in sommige vakken doet ze nu vervroegd examen. Dat motiveert haar. Ik ben er voor haar en heb tijd en ruimte voor haar om het op een manier te doen die voor haar werkt en de rest eromheen denkt mee. Mijn baan is heel flexibel gelukkig en ik kan mee naar afspraken voor haar en haar thuis ondersteuning geven waar nodig. Verder gaat ze naar een trainingshuis en zoekt een bijbaan om haar hobby(cosplay) te bekostigen. Ik help haar en ga mee. Wamt dat wil ze graag. We hebben een sterke band.
Wat zijn triggers voor de angst die jou dochter ervaart? Kun je haar helpen? Hoe verhoud de thuissituatie zich met haar triggers? Is er in de omgeving genoeg begrip en erkenning? Weet ze wat ze wil voor de toekomst? Heeft ze hobby’s of kennissen/vrienden?
Medicatie is wat mij betreft een laatste inzet als al het andere wat mogelijk is niet werkt.
Wij hebben al heel wat hulpverlening achter de rug en wat werkt hier is dat ik me als een oen gedraag(van de domme hou) haar laat vertellen. Vertel, ow?, leg eens uit, wat bedoel je? e.d. Geen oplossing aandraag en geen oordeel heb. Benoem dat ik er ben voor haar en trots op haar ben.
Hier De theorie of mind cursus gedaan en creative therapie, psycho educatie en Brick, 2 keer ambulante hulp en extra hulp en monitoring op school in samenwerking met de jeugdarts en huisarts. Op de basisschool rots en water training en weerbaarheidscursus en 3 jaar judo. Koorschool, paardrijden gedaan, muziek gespeeld en muzikale vorming. Vooral blijven doen hielp mij en haar om toch te blijven ontwikkelen op dingen die ze echt leuk vond. Zingen en nu tekenen en animaties maken waar ze heel goed in is en omdat school zo makkelijk is ze er veel tijd voor heeft. Een grote plus. O ja vooral jezelf uitzetten mij grootste tip er zijn fysiek en als oen/dommig gedragen in interactie. Mij dochter waardeert dat maar ken jou dochter niet. Mij dochter vind het ook leuk als de tuin en huis kerst versierd zijn en met Sinterklaas kruitnoten bak. Ze kind mag zijn en ik de ouder.
Bij ieder kind en ouder(s) liggen de leerdoelen anders ze onderzoeken en ermee aan de slag gaan en ze bijsturen zal erg hulpvol zijn. De hulp begint bij jou niet je dochter ze is een puber je moet haar helpen en jezelf onderwijzen in haar autisme en angststoornis. Lang verhaal geworden en laat zie ik nu. Succes is het vinden wat bij jullie past! Liefs

Frizz schreef: ↑

08-12-2021 00:23

Met betrekking tot haar hb is een passend onderwijs aanbod een must. Compacten en verrijken volgens de richtlijnen is het minimale. Pas als dát stuk goed is kan er eigenlijk pas goed verder gekeken worden.
Heb je je weleens verdiept in de overexcitabilities van Dabrowski?
Is er een hb-expert betrokken (geweest) met ook een expertise in autisme? Zo niet zou ik me eerst eens daar op richten, om eens uit te puzzelen waar het gedrag vandaan komt.
Ik proef een beetje dat de impact van hb in deze onderschat wordt.

Ja mooi stukje dit. Mbt tot de situatie van mijn dochter kwamen we vooral bij de Executive functies tekort die zich niet goed verhouden mbt tot klasgenoten in hetzelfde niveau en de snelheid van het onderwijs ook in Corona nu.