Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 7 maart 2023 om 18:48
En wie moeten er dan in die raad zitten?
dinsdag 7 maart 2023 om 18:51
Dokters, psychologen, transmensen.
dinsdag 7 maart 2023 om 18:52
Ik heb het je al eerder gevraagd, vanuit welke achtergrond schrijf jij mee over dit onderwerp? Beroepsmatig hiermee te maken,ervaring,persoonlijke interesse? Je bent nogal stellig dus het is wel interessant om te weten wie deze uitspraken doet vanuit welke hoedanigheidfruitshake schreef: ↑07-03-2023 18:47Ik zou het zo laten. Als hij echt verdere stappen in zijn transitie wil nemen dan vraagt hij er wel naar. En zolang hij nu gelukkig is en alles weer beter gaat dan hoef jij er ook niet niets meer voor te doen. Misschien vindt hij het zelf wel dood eng om hormonen te slikken en operaties te ondergaan. En ik zou ook niet pushen. Als hij er verder niet over klacht en alles goed gaat zal ik het gewoon zo laten.
dinsdag 7 maart 2023 om 18:52
Ik heb het je al eerder gevraagd, vanuit welke achtergrond schrijf jij mee over dit onderwerp? Beroepsmatig hiermee te maken,ervaring,persoonlijke interesse? Je bent nogal stellig dus het is wel interessant om te weten wie deze uitspraken doet vanuit welke hoedanigheidfruitshake schreef: ↑07-03-2023 18:47Ik zou het zo laten. Als hij echt verdere stappen in zijn transitie wil nemen dan vraagt hij er wel naar. En zolang hij nu gelukkig is en alles weer beter gaat dan hoef jij er ook niet niets meer voor te doen. Misschien vindt hij het zelf wel dood eng om hormonen te slikken en operaties te ondergaan. En ik zou ook niet pushen. Als hij er verder niet over klacht en alles goed gaat zal ik het gewoon zo laten.
dinsdag 7 maart 2023 om 18:53
En wie doet nu de beoordeling dan of trans mensen hulp nodig hebben; dokters en psychologen.
dinsdag 7 maart 2023 om 18:53
En wie doet nu de beoordeling dan of trans mensen hulp nodig hebben; dokters en psychologen.
dinsdag 7 maart 2023 om 18:58
Ben je bekend met het begrip comorbiditeit?fruitshake schreef: ↑06-03-2023 09:14Ik zeg ook niet dat het bewust is. Ik denk wel dat er nog veel meer andere issues zijn met die jongeren. En ik denk ook dat jij gelijk hebt, dat zo'n transitie niet alles oplost. Ik ben bang als die jongeren er dan achter komen dat ondanks hun transitie er nog steeds problemen in hun leven zijn, dat het leed van trans mensen minder serieus wordt genomen. Want blijkbaar hebben de transities geen effect... Daarom denk ik dat je beter kan focussen op andere mentale gezondheids-issues. En dat niet alles onder de trans paraplu moet vallen.
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
dinsdag 7 maart 2023 om 19:05
Je pretendeert erg begaan te zijn met de transgemeenschap, maar heb je enig idee hoe gechargeerd je posts overkomen?fruitshake schreef: ↑06-03-2023 19:56Ik ben van mening dat tegenwoordig vooral jongeren denken dat een transitie de magische oplossing is die al hun problemen laten verdwijnen. En als dat niet gebeurt dan komen ze van een koude kermis thuis en zijn er sommige die beseffen dat het trans zijn wellicht niet bij hun past. Als dit te vaak gebeurt dan zullen transmensen niet meer serieus genomen worden. En dat is naar mijn mening zo schadelijk. Trans lijkt nu een verbindende factor te worden waar iedereen met mentale problemen zich aan onderwerpt. Terwijl dat in sommige gevallen niet de goede diagnose is. Hierdoor wordt het trans zijn steeds breeder en verliezen mensen die echt trans zijn hun supportnetwerk omdat het in beslag wordt genomen door jan-en-alleman. Trans wordt nu een populaire groep waar ook veel cismensen bij willen horen omdat ze zich willen aansluiten aan iets. Je hebt nu ook meisjes die alleen hun haar knippen en zeggen trans te zijn, zonder dat ze operaties willen ondergaan of hormonen willen slikken. Dit soort acties zorgen ervoor dat de transidentiteit verloren gaat.
Ken jij die meisjes die 'alleen hun haar knippen en zeggen trans te zijn' persoonlijk?
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
dinsdag 7 maart 2023 om 19:07
Het probleem is niet dat er 'te veel' (want wie bepaalt dat?) trans mensen zijn, maar dat er te weinig zorg is.fruitshake schreef: ↑07-03-2023 14:36Ik vind alleen dat transmensen tegenwoordig in de problemen komen omdat het trans zijn opeens ''in'' is. Hierdoor komt er een schrijnend te kort op de al gebrekkige hulp die in dit land wordt aangeboden aan de transmensen. Het lijkt nu net of iedere puber die een identiteitscrisis heeft 'trans' is. Dit gaat ten koste van echte transmensen omdat de zorg die zij nodig hebben nu in beslag wordt genomen. Ik vind persoonlijk dat er een systeem moet komen die bepaald hoe erg mensen worstelen met hun transidentiteit zodat er sneller hulp kan worden aangeboden aan mensen die het echt nodig hebben.
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
dinsdag 7 maart 2023 om 19:09
Een passende reactie als iemand zegt het welzijn van haar kind bovenaan te zetten lijkt me "dat begrijp ik helemaal". Niet "iedereen denkt maar aan zichzelf". Ik vind het echt heel ongepast om dat te roepen tegen een ouder die hiermee worstelt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 7 maart 2023 om 19:16
Heavy, miepje.
Ik zou proberen om met je kind te blijven praten, tenzij hij aangeeft dat écht niet te willen. Ik zou hem in ieder geval meegeven dat hij áltijd bij jullie terechtkan als hij hulp wil, dat geen moment verkeerd is om dat aan te geven. Vraag hem vooral wat jij/jullie voor hem zou(den) kunnen betekenen.
Waarschijnlijk heb je dit allemaal allang geprobeerd en heb je geen zak aan mijn post, maar toch
And who can say why your heart cries, when your love lies? Only time
dinsdag 7 maart 2023 om 19:25
Voor miepje77, ik zou het even zo laten. Blijf beschikbaar, doe je best op de naam en aanspreekvorm, maar push niet op verdere stappen. Ik zou wel uitspreken, denk ik, dat hormonen gaan gebruiken een medische behandeling is en onder begeleiding van een arts moet gebeuren. Verder niet pushen, maar dat doen jullue ook bij andere medische zaken die meer nodig hebben dan geneesmiddelen van de drogist, dus hierbij ook.
Daarmee respecteer je de wensen van je kind mbt naam en aanspreekpunt en mogelijk wensen van timing, maar ook je eigen wensen van zorgvuldigheid. Kleding, haren en aanspreekvormen zijn allen reversibele maatregelen immers. Voor irreversibele stappen hebben jullie meer hulp en begeleiding nodig.
Ben je bang dat je kind nu steeds ongelukkiger wordt of stoort niet de volgende stap nemen jou? (Mag hoor, ik ben zelf nogal doorpakkerig en ik zou dat ook moeilijk vinden, maar het is niet jouw proces natuurlijk).
Daarmee respecteer je de wensen van je kind mbt naam en aanspreekpunt en mogelijk wensen van timing, maar ook je eigen wensen van zorgvuldigheid. Kleding, haren en aanspreekvormen zijn allen reversibele maatregelen immers. Voor irreversibele stappen hebben jullie meer hulp en begeleiding nodig.
Ben je bang dat je kind nu steeds ongelukkiger wordt of stoort niet de volgende stap nemen jou? (Mag hoor, ik ben zelf nogal doorpakkerig en ik zou dat ook moeilijk vinden, maar het is niet jouw proces natuurlijk).
dinsdag 7 maart 2023 om 19:48
Eens. Met de aantekening dat die irreversibele stappen überhaupt niet zonder hulp en begeleiding gezet kunnen worden.aikidoka schreef: ↑07-03-2023 19:25Voor miepje77, ik zou het even zo laten. Blijf beschikbaar, doe je best op de naam en aanspreekvorm, maar push niet op verdere stappen. Ik zou wel uitspreken, denk ik, dat hormonen gaan gebruiken een medische behandeling is en onder begeleiding van een arts moet gebeuren. Verder niet pushen, maar dat doen jullue ook bij andere medische zaken die meer nodig hebben dan geneesmiddelen van de drogist, dus hierbij ook.
Daarmee respecteer je de wensen van je kind mbt naam en aanspreekpunt en mogelijk wensen van timing, maar ook je eigen wensen van zorgvuldigheid. Kleding, haren en aanspreekvormen zijn allen reversibele maatregelen immers. Voor irreversibele stappen hebben jullie meer hulp en begeleiding nodig.
Ben je bang dat je kind nu steeds ongelukkiger wordt of stoort niet de volgende stap nemen jou? (Mag hoor, ik ben zelf nogal doorpakkerig en ik zou dat ook moeilijk vinden, maar het is niet jouw proces natuurlijk).
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 7 maart 2023 om 19:49
Dus op de transmensen na dezelfden die nu 'echte' en 'neppe' transmensen behandelen? Wat is het verschil met wat er nu gebeurt, denk je?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 8 maart 2023 om 11:34
Ik push ook niks , heb aangegeven dat als hij wil dat we naar de huisarts kunnen gaan om stappen te kunnen zeggen mocht hij eraan toe zijn .aikidoka schreef: ↑07-03-2023 19:25Voor miepje77, ik zou het even zo laten. Blijf beschikbaar, doe je best op de naam en aanspreekvorm, maar push niet op verdere stappen. Ik zou wel uitspreken, denk ik, dat hormonen gaan gebruiken een medische behandeling is en onder begeleiding van een arts moet gebeuren. Verder niet pushen, maar dat doen jullue ook bij andere medische zaken die meer nodig hebben dan geneesmiddelen van de drogist, dus hierbij ook.
Daarmee respecteer je de wensen van je kind mbt naam en aanspreekpunt en mogelijk wensen van timing, maar ook je eigen wensen van zorgvuldigheid. Kleding, haren en aanspreekvormen zijn allen reversibele maatregelen immers. Voor irreversibele stappen hebben jullie meer hulp en begeleiding nodig.
Ben je bang dat je kind nu steeds ongelukkiger wordt of stoort niet de volgende stap nemen jou? (Mag hoor, ik ben zelf nogal doorpakkerig en ik zou dat ook moeilijk vinden, maar het is niet jouw proces natuurlijk).
Dat we hem steunen en achter hem staan , meer kan ik op dit moment niet betekenen denk ik .
Ik vind vooral de opmerkingen om me heen lastig .
Het is maar een fase , die en die had dat ook en is vanzelf overgegaan .
Geen aandacht aan besteden , waait wel over dat soort dingen .
Oké wellicht is het een fase maar hij zit er nu wel mee en wil zijn gevoel niet bagataliseren en serieus nemen .
Ik praat er dus zelf niet over met anderen vooral om de meest belachelijke opmerkingen die je dan krijgt .
Wat die mensen niet doorhebben is dat het als ouders zijnde ook erg moeilijk is als je kind zo worstelt en je zelf ook niet goed wat wat je met je eigen gevoel aan moet daarover .
Stel dat het wel een transitie wordt dan is het voor mij ook een gevoel van afscheid nemen van iets dat was en een toekomstbeeld .
Hij was echt zo’n meisje meisje , een soort mini me , winkelen , tutten enzz
Dat is zo schakelen in mijn hoofd soms , hoe kan het ineens zo omslaan vraag ik me dan af ?
woensdag 8 maart 2023 om 11:34
Ik push ook niks , heb aangegeven dat als hij wil dat we naar de huisarts kunnen gaan om stappen te kunnen zeggen mocht hij eraan toe zijn .aikidoka schreef: ↑07-03-2023 19:25Voor miepje77, ik zou het even zo laten. Blijf beschikbaar, doe je best op de naam en aanspreekvorm, maar push niet op verdere stappen. Ik zou wel uitspreken, denk ik, dat hormonen gaan gebruiken een medische behandeling is en onder begeleiding van een arts moet gebeuren. Verder niet pushen, maar dat doen jullue ook bij andere medische zaken die meer nodig hebben dan geneesmiddelen van de drogist, dus hierbij ook.
Daarmee respecteer je de wensen van je kind mbt naam en aanspreekpunt en mogelijk wensen van timing, maar ook je eigen wensen van zorgvuldigheid. Kleding, haren en aanspreekvormen zijn allen reversibele maatregelen immers. Voor irreversibele stappen hebben jullie meer hulp en begeleiding nodig.
Ben je bang dat je kind nu steeds ongelukkiger wordt of stoort niet de volgende stap nemen jou? (Mag hoor, ik ben zelf nogal doorpakkerig en ik zou dat ook moeilijk vinden, maar het is niet jouw proces natuurlijk).
Dat we hem steunen en achter hem staan , meer kan ik op dit moment niet betekenen denk ik .
Ik vind vooral de opmerkingen om me heen lastig .
Het is maar een fase , die en die had dat ook en is vanzelf overgegaan .
Geen aandacht aan besteden , waait wel over dat soort dingen .
Oké wellicht is het een fase maar hij zit er nu wel mee en wil zijn gevoel niet bagataliseren en serieus nemen .
Ik praat er dus zelf niet over met anderen vooral om de meest belachelijke opmerkingen die je dan krijgt .
Wat die mensen niet doorhebben is dat het als ouders zijnde ook erg moeilijk is als je kind zo worstelt en je zelf ook niet goed wat wat je met je eigen gevoel aan moet daarover .
Stel dat het wel een transitie wordt dan is het voor mij ook een gevoel van afscheid nemen van iets dat was en een toekomstbeeld .
Hij was echt zo’n meisje meisje , een soort mini me , winkelen , tutten enzz
Dat is zo schakelen in mijn hoofd soms , hoe kan het ineens zo omslaan vraag ik me dan af ?
woensdag 8 maart 2023 om 12:09
Die is inderdaad heel irritant. Dit soort opmerkingen komen meestal van dezelfden die dingen zeiden als "iedereen krijgt maar een labeltje tegenwoordig" bij de ASS-diagnose van mijn andere kind.miepje77 schreef: ↑08-03-2023 11:34Ik push ook niks , heb aangegeven dat als hij wil dat we naar de huisarts kunnen gaan om stappen te kunnen zeggen mocht hij eraan toe zijn .
Dat we hem steunen en achter hem staan , meer kan ik op dit moment niet betekenen denk ik .
Ik vind vooral de opmerkingen om me heen lastig .
Het is maar een fase , die en die had dat ook en is vanzelf overgegaan .
Geen aandacht aan besteden , waait wel over dat soort dingen .
Oké wellicht is het een fase maar hij zit er nu wel mee en wil zijn gevoel niet bagataliseren en serieus nemen .
Ik praat er dus zelf niet over met anderen vooral om de meest belachelijke opmerkingen die je dan krijgt .
Wat die mensen niet doorhebben is dat het als ouders zijnde ook erg moeilijk is als je kind zo worstelt en je zelf ook niet goed wat wat je met je eigen gevoel aan moet daarover .
Stel dat het wel een transitie wordt dan is het voor mij ook een gevoel van afscheid nemen van iets dat was en een toekomstbeeld .
Hij was echt zo’n meisje meisje , een soort mini me , winkelen , tutten enzz
Dat is zo schakelen in mijn hoofd soms , hoe kan het ineens zo omslaan vraag ik me dan af ?
Ik denk dat je met je eigen gevoel het beste terechtkunt bij andere ouders die kinderen hebben met dezelfde gevoelens. Die begrijpen je toch het beste. Ik zag dat er bij Transvisie ook oudergroepen zijn, misschien dat dat iets voor je is.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
