Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 19 oktober 2022 om 11:19
Is volgens mij (nog) niet onderzocht, maar dat gaat vast gebeuren. Wat vast met een hele hoop agressie ontvangen zal worden
Dus een onderzoeker die dit wil onderzoeken zal wel de tijd ervoor nemen.Volgens mij wordt hier momenteel alleen over gespeculeerd.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 19 oktober 2022 om 12:06
Bij ons kind schuilt wel het gevaar dat die een en ander wat te veel bagatelliseert en de psycholoog te snel zal zeggen dat het wel zonder kan en naar de volgende op de wachtlijst gaat. Ik hoop dat deze er doorheen prikt, maar mijn kind is van nature ook niet zo'n prater en minimaliseert de eigen problemen liever. Ik heb haar op het hart gedrukt alles op tafel te gooien en hoop dat dan ook gebeurt. Ik vind praten ook nodig, en dat doet kind niet (genoeg) met ons.Purplepeanut schreef: ↑19-10-2022 09:13Fijn dat je kind op school in ieder geval bij een psycholoog terecht kan. Ik heb gezocht maar geloof niet dat school van mijn kind dat heeft. Kind stapt überhaupt niet graag op mensen af voor hulp, ook niet ivm de studieproblemen.
De wachtlijst voor genderzorg heeft hier een intakestop dus ook daar verwacht ik niet veel van voorlopig. Ik weet ook niet of kind überhaupt behoefte heeft aan praten maar ik vind het nodig.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 19 oktober 2022 om 12:08
Veel transmensen vinden het gewoon heel erg vervelend om op de verkeerde manier aangesproken te worden. Voor anderen is het meer een 'politieke' kwestie en hoort iedereen het gewoon goed te doen. En er zullen misschien nog wel meer redenen zijn waarvan ik niet op de hoogte ben.KooktMetKnoflook schreef: ↑19-10-2022 10:15Kun je eens speculeren waar die felheid vandaan komt als iemand zich vergist, en het duidelijk niet om pesten gaat?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 27 oktober 2022 om 17:32
Ik kende het programma niet dus bedankt voor de tip, de oude seizoenen staan ook online dus ben veel aan het terugkijkenAnAppleADay schreef: ↑18-10-2022 21:08Voor wie geïnteresseerd is: Hij is een Zij is sinds vandaag terug onder een nieuwe naam ‘Hij, zij, hen’
Via NLZIET kan je alles al vooruit kijken
dinsdag 7 februari 2023 om 07:04
Ik ga dit topic toch weer even omhoog halen.
We zijn een paar maanden verder. Maar eigenlijk is er niets veranderd of gebeurd. Kind is 1x bij de praktijkondersteuner geweest om te praten. Dat was op mijn initiatief omdat ik het een goed idee vond hulp te zoeken voor waar kind mogelijk mee worstelt. De familie weet nog steeds niets. Dat is ongemakkelijk omdat het risico op verspreken toeneemt. Ik ben inmiddels aan nieuwe naam gewend en heb me dus al 2x versproken als ik mijn ouders sprak. Ik heb kind ideeën en hulp aan geboden ivm comingout maar kind wil niet. Ik moet me gewoon maar niet verspreken. Aan het "zij is hij" gebeuren ben ik nog niet gewend. Omdat er niets verandert aan kind (qua uiterlijk,gedrag) en ik kind altijd als vrouw heb gezien vind ik het moeilijk ditzelfde kind als man te zien. Ik had ergens verwacht dat kind stappen zou willen zetten. Maar behalve de coming out voor ons als trans een paar maanden geleden blijft het hier voorlopig bij denk ik.
We zijn een paar maanden verder. Maar eigenlijk is er niets veranderd of gebeurd. Kind is 1x bij de praktijkondersteuner geweest om te praten. Dat was op mijn initiatief omdat ik het een goed idee vond hulp te zoeken voor waar kind mogelijk mee worstelt. De familie weet nog steeds niets. Dat is ongemakkelijk omdat het risico op verspreken toeneemt. Ik ben inmiddels aan nieuwe naam gewend en heb me dus al 2x versproken als ik mijn ouders sprak. Ik heb kind ideeën en hulp aan geboden ivm comingout maar kind wil niet. Ik moet me gewoon maar niet verspreken. Aan het "zij is hij" gebeuren ben ik nog niet gewend. Omdat er niets verandert aan kind (qua uiterlijk,gedrag) en ik kind altijd als vrouw heb gezien vind ik het moeilijk ditzelfde kind als man te zien. Ik had ergens verwacht dat kind stappen zou willen zetten. Maar behalve de coming out voor ons als trans een paar maanden geleden blijft het hier voorlopig bij denk ik.
dinsdag 7 februari 2023 om 17:40
Met mijn kind gaat het wel goed. Er is niet enorm veel veranderd. Ook nog niet uit de kast gekomen bij de bredere familie.
Qua uiterlijk naar ons toe niets veranderd, maar ik heb begrepen dat ze op school weleens iets draagt (een opgevulde beha?) om er vrouwelijker uit te zien, maar toen ik daar naar vroeg, wilde ze er niet over praten. Kledingkeuze is nog steeds volledig hetzelfde.
Ik heb toevallig de schoolpsycholoog vandaag gesproken en ze begint steeds wat opener te worden (al gaat dat natuurlijk met horten en stoten) en daar is veel ruimte om gender te verkennen zonder dat de ideeën van mijn kind als vaststaand gegeven worden gezien. Ik denk dat dat goed is en dat ze ook leert zien wat normale pubergevoelens zijn en wat daar bij haar wel of niet van afwijkt.
Man gebruikt nog steeds de geboortenaam en bijbehorende voornaamwoorden. Dat vind ons kind wel lastig, maar het heeft nog niet tot een confrontatie geleid. Ik gebruik de naam en voornaamwoorden die ons kind het liefst hoort als ik met de vrienden en leraren van kind spreek, en ook bij vriendinnen die er vanaf weten. Thuis gebruikte ik altijd al vooral bijnamen en dat is niet veranderd.
Qua uiterlijk naar ons toe niets veranderd, maar ik heb begrepen dat ze op school weleens iets draagt (een opgevulde beha?) om er vrouwelijker uit te zien, maar toen ik daar naar vroeg, wilde ze er niet over praten. Kledingkeuze is nog steeds volledig hetzelfde.
Ik heb toevallig de schoolpsycholoog vandaag gesproken en ze begint steeds wat opener te worden (al gaat dat natuurlijk met horten en stoten) en daar is veel ruimte om gender te verkennen zonder dat de ideeën van mijn kind als vaststaand gegeven worden gezien. Ik denk dat dat goed is en dat ze ook leert zien wat normale pubergevoelens zijn en wat daar bij haar wel of niet van afwijkt.
Man gebruikt nog steeds de geboortenaam en bijbehorende voornaamwoorden. Dat vind ons kind wel lastig, maar het heeft nog niet tot een confrontatie geleid. Ik gebruik de naam en voornaamwoorden die ons kind het liefst hoort als ik met de vrienden en leraren van kind spreek, en ook bij vriendinnen die er vanaf weten. Thuis gebruikte ik altijd al vooral bijnamen en dat is niet veranderd.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 8 februari 2023 om 20:18
Mijn man laat zich graag door kind overtuigen, maar gelooft het nog niet helemaal. Kind laat ook helemaal niets zien in kleding, gedrag of wat dan ook dat echt duidelijk laat zien dat het inderdaad 'in het verkeerde lichaam' zit. Anders dan je weleens leest bij de heel duidelijke gevallen.
Eerlijk gezegd moet ik zelf ook goed zoeken naar 'aanwijzingen' in het verleden, en dan zijn er wel wat dingen die ik kan uitleggen naar genderdysforie, maar ik zou zelf niet die conclusie getrokken hebben vanuit de signalen van het kind.
Eerlijk gezegd moet ik zelf ook goed zoeken naar 'aanwijzingen' in het verleden, en dan zijn er wel wat dingen die ik kan uitleggen naar genderdysforie, maar ik zou zelf niet die conclusie getrokken hebben vanuit de signalen van het kind.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 8 februari 2023 om 21:02
Oei wat een lastige situatie dit. Ik kan me zelf erg goed voorstellen dat kind niet verder durft te gaan in zich meer uiten naar diens genderbeleving met de houding van vader, dat voelt toch onveilig. Echter kan ik me ook wel voorstellen dat het als een klap voor vader komt en die een ‘eerst zien dan geloven’ houding aanneemt en eerst de kat uit de boom wil kijken. Is het een idee om ook als ouders samen ondersteuning te zoeken? Eventueel kan dat (uiteindelijk) ook met het hele gezin samen, dit is een overgang voor iedereen en dat eens bekijken met een professional kan heel fijn zijn.DG2015 schreef: ↑08-02-2023 20:18Mijn man laat zich graag door kind overtuigen, maar gelooft het nog niet helemaal. Kind laat ook helemaal niets zien in kleding, gedrag of wat dan ook dat echt duidelijk laat zien dat het inderdaad 'in het verkeerde lichaam' zit. Anders dan je weleens leest bij de heel duidelijke gevallen.
Eerlijk gezegd moet ik zelf ook goed zoeken naar 'aanwijzingen' in het verleden, en dan zijn er wel wat dingen die ik kan uitleggen naar genderdysforie, maar ik zou zelf niet die conclusie getrokken hebben vanuit de signalen van het kind.
woensdag 8 februari 2023 om 22:52
Oh ik vind het wel heel herkenbaar DG, ik zie bij mijn kind ook geen of nauwelijks aanwijzingen voor en veranderingen in uiterlijk of gedrag. Ik ben zelf ook niet 100% overtuigd. Maar aangezien kind zegt dat het zo is ga ik wel met kind om en spreek ik kind aan op de manier die kind wil. Lastige situatie dit.
Mijn kind verwachtte van zijn vader ook tegenstand dus het uit de kast komen ging ook redelijk "agressief" ik ben trans en wat jullie er van vinden interesseert me niet
Mijn kind verwachtte van zijn vader ook tegenstand dus het uit de kast komen ging ook redelijk "agressief" ik ben trans en wat jullie er van vinden interesseert me niet
donderdag 9 februari 2023 om 09:00
Ik denk dat we er inderdaad als gezin beter over moeten praten, eventueel met hulp. Heb wel aangegeven dat vader er opener in staat dan hij lijkt, dus dat kind best wel wat meer mag 'laten zien'. Anders kom je in een vicieuze cirkel terecht waarbij vader niets ziet en denkt dat er niet zoveel aan de hand is, terwijl kind denkt dat er niets mag.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 9 februari 2023 om 09:48
donderdag 9 februari 2023 om 20:04
Dat ik terugkwam is niet omdat ik een verantwoordelijkheid voel tot het geven van een update, maar omdat ik als ouder zelf ook met dit traject worstel enhet fijn vind met "lotgenoten" uit te wisselen.
Ik moet eerlijk zeggen DG, met de houding van je man, voelt je kind zich wel serieus genomen? Ik zou bang zijn dat het je kind van hem wegdrijft en dat kind voortaan wel 3x nadenkt voor het iets gevoeligs bespreekt. Je kind heeft dat dus schijnbaar toch goed aan gevoeld toen alleen jij het mocht weten
Ik moet eerlijk zeggen DG, met de houding van je man, voelt je kind zich wel serieus genomen? Ik zou bang zijn dat het je kind van hem wegdrijft en dat kind voortaan wel 3x nadenkt voor het iets gevoeligs bespreekt. Je kind heeft dat dus schijnbaar toch goed aan gevoeld toen alleen jij het mocht weten
donderdag 9 februari 2023 om 20:37
Sorry dat ik ineens inbreekPurplepeanut schreef: ↑08-02-2023 22:52Oh ik vind het wel heel herkenbaar DG, ik zie bij mijn kind ook geen of nauwelijks aanwijzingen voor en veranderingen in uiterlijk of gedrag. Ik ben zelf ook niet 100% overtuigd. Maar aangezien kind zegt dat het zo is ga ik wel met kind om en spreek ik kind aan op de manier die kind wil. Lastige situatie dit.
Mijn kind verwachtte van zijn vader ook tegenstand dus het uit de kast komen ging ook redelijk "agressief" ik ben trans en wat jullie er van vinden interesseert me niet
. Maar als stille meelezer volg ik het topic al een tijdje.Mijn (trans)man is een jaar of 7 geleden in transitie gegaan (was al in de 40, ftm) tijdens onze relatie.
Ik wil even zeggen dat ik veel bewondering heb voor hoe jullie hiermee omgaan als ouder
Not my circus, not my monkeys
donderdag 9 februari 2023 om 23:00
Ja we zijn nog samenPurplepeanut schreef: ↑09-02-2023 20:56Oh dat lijkt me ook heel heftig silent. Zijn jullie nog wel samen?
Ik bedoel was dat een verrassing voor jou of wist je dat al
volgende maand 18 jaar. We zijn 11 jaar een vrouwenstel geweest, hij was nooit een meisje-meisje maar meer een tomboy. Ik heb het nooit geweten, het was wel een verrassing voor mij, onze kinderen en verdere familie en vrienden. Ook als ik terugkijk zie ik vooral een jongensachtige vrouw (destijds), de waarheid was anders. Hij wist het al heel lang, maar 'altijd'' weggestopt.
Tot het echt niet meer ging (zware depressie).
Not my circus, not my monkeys
vrijdag 10 februari 2023 om 11:39
Ik heb het daar ook met mijn man over gehad, maar die geeft aan dat je nooit weet wat er tussen ouders en kinderen gebeurt. Dat is tot op zekere hoogte waar, maar ik zie het in hun geval wel de foute kant op gaan.Purplepeanut schreef: ↑09-02-2023 20:04Dat ik terugkwam is niet omdat ik een verantwoordelijkheid voel tot het geven van een update, maar omdat ik als ouder zelf ook met dit traject worstel enhet fijn vind met "lotgenoten" uit te wisselen.
Ik moet eerlijk zeggen DG, met de houding van je man, voelt je kind zich wel serieus genomen? Ik zou bang zijn dat het je kind van hem wegdrijft en dat kind voortaan wel 3x nadenkt voor het iets gevoeligs bespreekt. Je kind heeft dat dus schijnbaar toch goed aan gevoeld toen alleen jij het mocht weten
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 10 februari 2023 om 11:48
Wauw, wat heftig allemaal. Fijn dat het geen wig tussen jullie heeft gedreven.silent-witness schreef: ↑09-02-2023 23:00Ja we zijn nog samen
We zijn 11 jaar een vrouwenstel geweest, hij was nooit een meisje-meisje maar meer een tomboy. Ik heb het nooit geweten, het was wel een verrassing voor mij, onze kinderen en verdere familie en vrienden. Ook als ik terugkijk zie ik vooral een jongensachtige vrouw (destijds), de waarheid was anders. Hij wist het al heel lang, maar 'altijd'' weggestopt.
Tot het echt niet meer ging (zware depressie).
Mag ik vragen naar hoe de bredere omgeving heeft gereageerd? Je hoeft er niet over te vertellen, als je dat niet wil natuurlijk, maar ik merk hier wel dat wat kennissen toch wat afstand nemen. Ik heb het over mensen met wie ik over koetjes en kalfjes sprak aan de schoolpoort, niet over degenen met wie ik mijn diepste zielenroerselen deelde, maar ik heb toch regelmatig het idee dat sommige mensen sinds dit op school bekend is toevallig altijd aan de telefoon zijn als ik aan kom lopen, of druk in gesprek zijn met anderen.
Interessant dat jij ook 'niets' hebt gezien aan je man. Ik kreeg wel altijd van moeders van vriendjes waar mijn kind bleef spelen te horen dat de mijne zo lekker rustig was, en heel anders dan andere jongens die ze over de vloer kregen. Mijn kind was inderdaad niet druk en luidruchtig, maar ik heb dat nooit aan gender gekoppeld, maar aan kinds persoonlijkheid (waar toch ook heel veel verlegenheid in zit).
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 10 februari 2023 om 21:15
De kinderen waren relatief gezien nog heel klein. Ze zijn nu 10 en 14.Purplepeanut schreef: ↑10-02-2023 07:46We mooi dat jullie relatie het heeft overleefd. Waren de kinderen erg in shock?
De jongste weet niet beter zegmaar. De oudste wel, maar voor hen was het eigenlijk heel simpel.
We hebben gewoon verteld dat *oude naam partner* zich geen meisje voelde maar een jongen en dat hij voortaan graag hij genoemd wilde worden en *nieuwe naam partner* of papa.
Toen zeiden ze eigenlijk niet veel bijzonders: oh oke. De oudste wilde weten of papa nou ook een piemel zou krijgen.
Verder is het af en toe gewoon een gespreksonderwerp, geen taboe, maar dagdagelijks staat het niet meer bij ons op het programma, want partner heeft al diverse operaties gehad en 'klaar' met de transitie. Hij gaat volledig door het leven als man.
Not my circus, not my monkeys
vrijdag 10 februari 2023 om 21:42
Onze redding is samen praten geweest. Toen het hoge woord eruit was hebben we elkaar beloofd om alles tegen elkaar te zeggen.DG2015 schreef: ↑10-02-2023 11:48Wauw, wat heftig allemaal. Fijn dat het geen wig tussen jullie heeft gedreven.
Mag ik vragen naar hoe de bredere omgeving heeft gereageerd? Je hoeft er niet over te vertellen, als je dat niet wil natuurlijk, maar ik merk hier wel dat wat kennissen toch wat afstand nemen. Ik heb het over mensen met wie ik over koetjes en kalfjes sprak aan de schoolpoort, niet over degenen met wie ik mijn diepste zielenroerselen deelde, maar ik heb toch regelmatig het idee dat sommige mensen sinds dit op school bekend is toevallig altijd aan de telefoon zijn als ik aan kom lopen, of druk in gesprek zijn met anderen.
Interessant dat jij ook 'niets' hebt gezien aan je man. Ik kreeg wel altijd van moeders van vriendjes waar mijn kind bleef spelen te horen dat de mijne zo lekker rustig was, en heel anders dan andere jongens die ze over de vloer kregen. Mijn kind was inderdaad niet druk en luidruchtig, maar ik heb dat nooit aan gender gekoppeld, maar aan kinds persoonlijkheid (waar toch ook heel veel verlegenheid in zit).
Begrip voor elkaar, samen het traject in, hij heeft mij bij alle keuzes betrokken.
Alle familieleden en close vrienden is hij het persoonlijk gaan vertellen. Mensen die wat verder weg van ons staan (zoals buren, kennissen etc) hebben we een kerstkaart gestuurd met de korte uitleg: '*oude naam partner* gaat vanaf volgend jaar als man met de naam*nieuwe naam* door het leven. Mochten jullie vragen hebben dan beantwoorden we die graag.'
Eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad (wellicht achter onze rug anders, maar nooit gemerkt).
silent-witness wijzigde dit bericht op 01-03-2023 19:26
Reden: Herkenbaarheid
Reden: Herkenbaarheid
27.63% gewijzigd
Not my circus, not my monkeys
maandag 27 februari 2023 om 19:07
Kind is nu een aantal keer bij de praktijkondersteuner geweest maar het staat een beetje stil. Er is een wachtlijststop voor genderzorg. Hij kan zich dus niet aanmelden voor begeleiding door een psycholoog. Wat je dan ondertussen geacht wordt te doen alsje hulp nodig hebt en hoe lang die stop duurt en hoe lang de wachtlijst is als je er ooit wel op mag weet ik niet. Het lijkt nogal uitzichtloos
woensdag 1 maart 2023 om 18:59
Lastig hè? Een vriendin (in Engeland) heeft een transdochter en zij zijn het pad van privé-gezondheidszorg ingeslagen omdat de wachtlijst bij de NHS zo lang is. En dan nog is het heel ingewikkeld om zorg te krijgen. De ziektekostenverzekering vergoed in principe alle transzorg, maar stelt daar eisen aan die niet realistisch zijn, ook privé is het lastig om artsen te vinden die je willen/kunnen behandelen en veel apotheken zijn bang om recepten te vervullen die van bepaalde privéklinieken komen.Purplepeanut schreef: ↑27-02-2023 19:07Kind is nu een aantal keer bij de praktijkondersteuner geweest maar het staat een beetje stil. Er is een wachtlijststop voor genderzorg. Hij kan zich dus niet aanmelden voor begeleiding door een psycholoog. Wat je dan ondertussen geacht wordt te doen alsje hulp nodig hebt en hoe lang die stop duurt en hoe lang de wachtlijst is als je er ooit wel op mag weet ik niet. Het lijkt nogal uitzichtloos
Ik ben enorm blij dat ons kind op school in elk geval bij de psycholoog terecht kan. Kan jouw kind niet aangemeld worden bij een psycholoog die niet verbonden is aan genderzorg maar er wel affiniteit mee heeft?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 1 maart 2023 om 19:12
Wat een lastige situatie.
Ik raad je ook aan om dit artikel uit de Volkskrant te lezen. Genuanceerd en verhelderend.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/ ... r~v656797/
Ik raad je ook aan om dit artikel uit de Volkskrant te lezen. Genuanceerd en verhelderend.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/ ... r~v656797/
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
