Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 00:58
Waarbij dan ook speelt dat het andere kind het heel raar zou kunnen vinden het via derden te moeten horen... En voor raar kun je ook woorden als kwetsend of wat dan ook gebruiken. Het andere kind zou ik dus zeker niet buitenspel laten in deze en wel meenemen, juist omdat het "zo'n makkie" zal zijn ook. En al was het geen makkie, aa4 juist voor het gezins-effect, als je begrijpt wat ik bedoel...
dinsdag 27 september 2022 om 08:12
Dat gebeurt niet. Die is autistisch en nogal een solitair beestje. Enige leeftijdsgenoot met wie die communiceert is de hoofdpersoon in dit verhaal. Sibling heeft ook nog nooit dat soort sociale gevoelens geuit (die toch uitgaan van teleurstelling en verwachtingen) dus dat zal nu ook niet gebeuren. Wat niet betekent dat het niet verteld gaat worden, natuurlijk.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 09:41
Dat begrijp ik allemaal uiteraard wel, maar mijn punt was dat het administratief geen genderverandering is, maar een geslachtsverandering. Er komt dan in je paspoort, of in dit geval in het registratiesysteem van school geen ander gender maar toch echt een ander geslacht te staan. Van M naar F of van F naar M is gewoon een geslachtsverandering. Of was het issue op school niet dat school dan een ander geslacht zou registreren? je schreef immers dat school dan voortaan ook anders aan zou schrijven. Ik nam aan dat dat betekent dat ze voortaan dan zullen schrijven over "uw zoon" ipv "uw dochter". Is dat volgens jou een genderverandering dan?DG2015 schreef: ↑27-09-2022 00:22De betekenis van het woord geslacht is veranderd. Geslacht gaat over het fysieke, gender over de culturele/psychologische kant daarvan. Mijn kind voelt dus dat hun gender anders is dan hun geslacht. Als een transpersoon van geslacht verandert om dat bij elkaar te brengen, komt daar een operatie bij kijken.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 27 september 2022 om 09:51
Dat is een genderverandering, ja. Ik heb het even nagekeken in het papierwerk van school en in de leerlinginfo staat in ons geval ook ‘gender’ en niet ‘sex’.fashionvictim schreef: ↑27-09-2022 09:41Dat begrijp ik allemaal uiteraard wel, maar mijn punt was dat het administratief geen genderverandering is, maar een geslachtsverandering. Er komt dan in je paspoort, of in dit geval in het registratiesysteem van school geen ander gender maar toch echt een ander geslacht te staan. Van M naar F of van F naar M is gewoon een geslachtsverandering. Of was het issue op school niet dat school dan een ander geslacht zou registreren? je schreef immers dat school dan voortaan ook anders aan zou schrijven. Ik nam aan dat dat betekent dat ze voortaan dan zullen schrijven over "uw zoon" ipv "uw dochter". Is dat volgens jou een genderverandering dan?
In je paspoort staat inderdaad ‘geslacht/sex’/sexe’, maar zoals Arjen Lubach in zijn filmpje over de transgenderwet aangaf (heb je dat gezien? Het is een paar keer geplakt in dat topic), klopt dat woord in het paspoort eigenlijk niet. (Het loopt feitelijk achter op het moderne taalgebruik.)
Ik heb het filmpje even opgezocht: https://www.youtube.com/watch?v=VgDWuJjaqok
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 10:02
Ok, als er bij jullie ook gender staat dan gaat het inderdaad ook om gender. Bij de opleiding van mijn kind in NL staat er gewoon "geslacht", net als in je paspoort. En voor mij zou het dus zeker wel een dingetje zijn als mijn kinds geslacht in allerlei officiële registratiesystemen ineens veranderd wordt zonder mijn medeweten. Ook als mijn kinds naam in allerlei systemen ineens veranderd zou worden zonder dat ik er iets vanaf wist zou ik dat echt heel erg vinden.DG2015 schreef: ↑27-09-2022 09:51Dat is een genderverandering, ja. Ik heb het even nagekeken in het papierwerk van school en in de leerlinginfo staat in ons geval ook ‘gender’ en niet ‘sex’.
In je paspoort staat inderdaad ‘geslacht/sex’/sexe’, maar zoals Arjen Lubach in zijn filmpje over de transgenderwet aangaf (heb je dat gezien? Het is een paar keer geplakt in dat topic), klopt dat woord in het paspoort eigenlijk niet. (Het loopt feitelijk achter op het moderne taalgebruik.)
Ik heb het filmpje even opgezocht: https://www.youtube.com/watch?v=VgDWuJjaqok
Am Yisrael Chai!
dinsdag 27 september 2022 om 10:32
Zou het voor jou anders zijn als er het woord ‘gender’ zou staan in plaats van ‘geslacht’?fashionvictim schreef: ↑27-09-2022 10:02Ok, als er bij jullie ook gender staat dan gaat het inderdaad ook om gender. Bij de opleiding van mijn kind in NL staat er gewoon "geslacht", net als in je paspoort. En voor mij zou het dus zeker wel een dingetje zijn als mijn kinds geslacht in allerlei officiële registratiesystemen ineens veranderd wordt zonder mijn medeweten. Ook als mijn kinds naam in allerlei systemen ineens veranderd zou worden zonder dat ik er iets vanaf wist zou ik dat echt heel erg vinden.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 11:37
Ja. Ik vind een geslachtsverandering, al is die slechts op papier, een zeer ingrijpend besluit waar ik als ouder zeker in betrokken wil worden. Los van of kind dan verder iets met mijn mening doet, vind ik dat ik als diens opvoeder echt het eerste recht heb om over zoiets in ieder geval mee te praten en daar als eerst iets van te mogen vinden. Zou ik daar buiten gehouden worden (en daar ging het gister natuurlijk nog om) zou ik dat heel erg vinden. Het zou me echt heel erg veel verdriet doen.
Gelukkig bespreekt mijn eigen kind gelukkig zover ik weet alle grote levensgebeurtenissen of dilemma's nog altijd het eerst met mij, ik zou het echt erg vinden als hij dat niet meer deed.
Genderverwarring is natuurlijk ook een groot ding, en ook daarover zou ik verdrietig zijn als kind dat niet met mij zou bespreken, maar ik vind het gevoelsmatig toch wel anders als het nog in het stadium genderverwarring is dan wanneer er echt al administratief over dochter ipv zoon en vrouw ipv man (in mijn geval) gesproken zou worden. Dat is voor mijn gevoel echt al honderd stappen verder in het proces.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 27 september 2022 om 11:40
Maar sowieso is administratief al allerlei dingen veranderen voor mij echt al 100 stappen te ver, bedenk ik nu, ook als het nog slechts om gender zou gaan. Ik zou dat zelf mijn kind ook verbieden, en geen toestemming geven aan school.
Ik zou dan eerst willen dat mijn kind een aantal consults met een psycholoog gespecialiseerd in genderdysforie gehad zou hebben voordat er al allerlei zaken op papier komen te staan waar ik zelf op dat moment ook de gevolgen nog niet allemaal van kan overzien.
Ik zou dan eerst willen dat mijn kind een aantal consults met een psycholoog gespecialiseerd in genderdysforie gehad zou hebben voordat er al allerlei zaken op papier komen te staan waar ik zelf op dat moment ook de gevolgen nog niet allemaal van kan overzien.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 27 september 2022 om 12:45
Ik moet zeggen dat ik ook wel teleurgesteld was dat mijn kind het niet sneller met mij besproken heeft dan het heeft gedaan, omdat ik zelf het idee had een omgeving gecreëerd te hebben waarin dat mogelijk zou moeten zijn, maar ik vind dat meer mijn probleem dan dat van kind. Ik ben blij dat kind vrienden heeft waarmee die dit kan bespreken en een luisterend oor heeft op school; ik zou het heel erg vinden als kind dit helemaal alleen zou hebben moeten doen. Ik ben al op zoek gegaan naar een therapeut, maar intussen heeft school al een wekelijkse sessie aangeboden met iemand die aan hen verbonden is (maar onafhankelijk). Dus ze bewegen op alle fronten snel; dat is wat overweldigend, maar wat dat betreft heel prettig.
Wat er in ons geval administratief zou veranderen (maar wat nog steeds op pauze staat), is de manier waarop ons kind aangesproken zou worden, mondeling en schriftelijk. En dat kan ook weer teruggedraaid worden. Officiële (landelijke) examens zouden nog wel op de officiële naam van kind zijn; dat blijft hetzelfde zolang er geen andere naam in het paspoort staat.
Wat er in ons geval administratief zou veranderen (maar wat nog steeds op pauze staat), is de manier waarop ons kind aangesproken zou worden, mondeling en schriftelijk. En dat kan ook weer teruggedraaid worden. Officiële (landelijke) examens zouden nog wel op de officiële naam van kind zijn; dat blijft hetzelfde zolang er geen andere naam in het paspoort staat.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 13:33
Ik zou me dat inderdaad maar niet te veel persoonlijk aantrekken. Heeft waarschijnlijk weinig met jou te maken en meer met de adolescentie. Om je eigen identiteit te vinden moet je je losmaken van je ouders.DG2015 schreef: ↑27-09-2022 12:45Ik moet zeggen dat ik ook wel teleurgesteld was dat mijn kind het niet sneller met mij besproken heeft dan het heeft gedaan, omdat ik zelf het idee had een omgeving gecreëerd te hebben waarin dat mogelijk zou moeten zijn, maar ik vind dat meer mijn probleem dan dat van kind.
In dat kader ook erg fijn dat alle mogelijke administratieve wijzigingen ook gemakkelijk teruggedraaid kunnen worden. En ook wel enigszins relevant of het een jongen-naar-meisje kind is of meisje-naar-jongen. De enorme toename in genderdysforie van de laatste jaren zit bijna alleen bij de meisjes-naar-jongens, wat doet vermoeden dat van die groep ook een veel groter deel het later zal willen terugdraaien.
dinsdag 27 september 2022 om 14:16
Inderdaad, en het is ook voor mij als ouder ook meer een ego-dingetje. Het is sowieso verstandig om je daar zoveel mogelijk van los te maken.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 14:27
Los van dat elk kind de begeleiding moet krijgen dat het nodig vindt, vind ik dat het óók zorg de aandacht nodig heeft om dit gegeven dan eens verder te onderzoeken. En niet alleen of de genderdysforie al dan niet "terecht" als zodanig wordt gezien en ook los van of iemand ook daadwerkelijk een geslachtsveranderende operatie wenst te ondergaan of een v in een m wil veranderen. Kennelijk leeft er heel sterk iets onder jonge vrouwen m/v/x op dit moment waardoor zij zich niet volledig thuisvoelen bij de term vrouw/meisje/v etc. En dat is op zich wel het onderzoeken waard lijkt me.Wombat schreef: ↑27-09-2022 13:33Ik zou me dat inderdaad maar niet te veel persoonlijk aantrekken. Heeft waarschijnlijk weinig met jou te maken en meer met de adolescentie. Om je eigen identiteit te vinden moet je je losmaken van je ouders.
In dat kader ook erg fijn dat alle mogelijke administratieve wijzigingen ook gemakkelijk teruggedraaid kunnen worden. En ook wel enigszins relevant of het een jongen-naar-meisje kind is of meisje-naar-jongen. De enorme toename in genderdysforie van de laatste jaren zit bijna alleen bij de meisjes-naar-jongens, wat doet vermoeden dat van die groep ook een veel groter deel het later zal willen terugdraaien.
dinsdag 27 september 2022 om 23:43
En dan ga ik nog steeds niet in op je aanbod voor tips. Altijd fijn om goede tips te krijgen.Frizz schreef: ↑26-09-2022 23:50Wat fijn dat je man er nu vanaf weet. Dan rust het geheim niet meer op jouw schouders.
Mijn vraag was overigens niet vervelend bedoeld maar als een echte vraag. Of je echt wel zover bent dat je tips wíl.
Ten aanzien van je kind kan je denk ik nog hele concrete gespreksadviezen krijgen bv.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 06:20
Iemand behoefte om het topic weer op te pakken? Zoniet open ik een eigen topic. Want ik zit opeens is bijna dezelfde situatie. En merk dat het ondanks ruimdenkend toch best binnenkomt, de mededeling dat mijn dochter voortaan als hij door het leven wil.
Hij is geen prater dus behalve wat vragen beantwoorden komt er niet echt een gesprek op gang. Hij weet het al een tijdje en is dit schooljaar als hij begonnen en nu dus uit de kast gekomen bij ons. Ik merk dat ik echt moeite heb met wennen aan het hij en andere naam en vooral aan het hem als jongen zien
Hij is geen prater dus behalve wat vragen beantwoorden komt er niet echt een gesprek op gang. Hij weet het al een tijdje en is dit schooljaar als hij begonnen en nu dus uit de kast gekomen bij ons. Ik merk dat ik echt moeite heb met wennen aan het hij en andere naam en vooral aan het hem als jongen zien
woensdag 5 oktober 2022 om 08:40
Purplepeanut 
Het is ook een enorme sprong. Hoe oud is jouw kind? Je hebt nu eenmaal zo lang, plus naar alle waarschijnlijkheid een week of 20 je kind als meisje gezien en dat is lastig om 'om te draaien'. Dat zit samen met de naam die je bewust gekozen hebt echt in je hoofd verankerd dus dat heeft sowieso tijd nodig, ook al sta je er nog zo open voor.
En het allemaal in theorie okee vinden, is toch ook echt anders dan het daadwerkelijk meemaken, merk ik. Want er komen allerlei vragen en zorgen naar boven en ongemakkelijkheid van mensen (en misschien stiekem ook wel een beetje van jezelf). Kan je kind wel veilig over straat? Wordt het niet gepest op school? Wat als het 'een fase' is, is dat niet alleen maar erger?
Ik moet zeggen dat ik het toch wel confronterend vond om de nieuwe naam van m'n kind zwart op wit in het Magister-achtige systeem te zien. Het is ineens nóg echter.
Mijn kind is dus ook geen prater en ik krijg niet altijd antwoord op mijn vragen. Ik snap het wel, want het gaat dan ineens altijd 'daar' over, terwijl je soms ook gewoon wil zijn. Bij ons heeft het geholpen om een gesprek samen met iemand anders te voeren (in ons geval een psych die verbonden is aan school), toen had mijn kind toch meer het gevoel dat er gesproken moest worden en kon het antwoord geven aan iemand die misschien wat neutraler terrein is. Of misschien is het de 'autoriteit'.
Ik vind het een prima idee om hier verder te schrijven, en dat mag ook gewoon over jouw kind en die van anderen gaan.
Het is ook een enorme sprong. Hoe oud is jouw kind? Je hebt nu eenmaal zo lang, plus naar alle waarschijnlijkheid een week of 20 je kind als meisje gezien en dat is lastig om 'om te draaien'. Dat zit samen met de naam die je bewust gekozen hebt echt in je hoofd verankerd dus dat heeft sowieso tijd nodig, ook al sta je er nog zo open voor.
En het allemaal in theorie okee vinden, is toch ook echt anders dan het daadwerkelijk meemaken, merk ik. Want er komen allerlei vragen en zorgen naar boven en ongemakkelijkheid van mensen (en misschien stiekem ook wel een beetje van jezelf). Kan je kind wel veilig over straat? Wordt het niet gepest op school? Wat als het 'een fase' is, is dat niet alleen maar erger?
Ik moet zeggen dat ik het toch wel confronterend vond om de nieuwe naam van m'n kind zwart op wit in het Magister-achtige systeem te zien. Het is ineens nóg echter.
Mijn kind is dus ook geen prater en ik krijg niet altijd antwoord op mijn vragen. Ik snap het wel, want het gaat dan ineens altijd 'daar' over, terwijl je soms ook gewoon wil zijn. Bij ons heeft het geholpen om een gesprek samen met iemand anders te voeren (in ons geval een psych die verbonden is aan school), toen had mijn kind toch meer het gevoel dat er gesproken moest worden en kon het antwoord geven aan iemand die misschien wat neutraler terrein is. Of misschien is het de 'autoriteit'.
Ik vind het een prima idee om hier verder te schrijven, en dat mag ook gewoon over jouw kind en die van anderen gaan.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 09:34
Dankjewel, Rijksmuseum. Ik heb in het verleden uit interesse Hij is een zij en vergelijkbare tv-programma's gekeken en ik moet zeggen dat dat nu heel erg helpend is omdat het me toch een soort voorsprongetje heeft gegeven.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 11:45
Mijn kind is 16. Het moeilijkst vind ik het (op dit moment) om de klik te maken mijn kind echt als een hij te gaan zien, en een andere naam te gaan gebruiken, het wil nog niet blijven hangen bij mij dat het echt zo is. Ik heb nooit twijfel aan identiteit en gender van mijn kind gehad en vind het daarom ook moeilijk te begrijpen.
Kind is met een opleiding begonnen en heeft zich sinds begin studiejaar als hij en met een ander naam gepresenteerd maar gezien uiterlijk (soms nagellak of blote buiken topjes bijv) weet ik niet of hij daar volledig als jongen door het leven gaat of als "in transitie zijnde of gaande". En of hij daar volledig in geaccepteerd wordt
Ergens denk ik dat het een fase zou kunnen zijn, of dat mijn kind 'gewoon' een jongensachtig meisje zou kunnen zijn, of nonbinair, maar zelf geeft hij aan dat het etiketje niet uitmaakt. Ik denk uiteindelijk van wel want anders ga je niet aan zo'n traject beginnen toch.
Kind is met een opleiding begonnen en heeft zich sinds begin studiejaar als hij en met een ander naam gepresenteerd maar gezien uiterlijk (soms nagellak of blote buiken topjes bijv) weet ik niet of hij daar volledig als jongen door het leven gaat of als "in transitie zijnde of gaande". En of hij daar volledig in geaccepteerd wordt
Ergens denk ik dat het een fase zou kunnen zijn, of dat mijn kind 'gewoon' een jongensachtig meisje zou kunnen zijn, of nonbinair, maar zelf geeft hij aan dat het etiketje niet uitmaakt. Ik denk uiteindelijk van wel want anders ga je niet aan zo'n traject beginnen toch.
woensdag 5 oktober 2022 om 12:13
Ik snap helemaal wat je zegt. Bij mijn kind is het nog heel nieuw en is er echt alleen sprake van een andere naam en andere voornaamwoorden verder is er helemaal niets veranderd aan uiterlijk en lijkt kind daar ook (nog) geen behoefte aan te hebben. Zegt ook geen moeite te hebben met het lichaam. Dus wat iemand dan trans maakt, ik weet het niet. Veel ouders lijken hierover wel wat verward en tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat het lastig uit te leggen is als je er middenin zit.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 13:15
Die kinderen zijn toch gewoon helemaal in de war?DG2015 schreef: ↑05-10-2022 12:13Ik snap helemaal wat je zegt. Bij mijn kind is het nog heel nieuw en is er echt alleen sprake van een andere naam en andere voornaamwoorden verder is er helemaal niets veranderd aan uiterlijk en lijkt kind daar ook (nog) geen behoefte aan te hebben. Zegt ook geen moeite te hebben met het lichaam. Dus wat iemand dan trans maakt, ik weet het niet. Veel ouders lijken hierover wel wat verward en tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat het lastig uit te leggen is als je er middenin zit.
Het wordt allemaal zo gehyped
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 5 oktober 2022 om 14:17
woensdag 5 oktober 2022 om 15:28
Ik werk in de hulpverlening en er is een aanzienlijke stijging in cliënten die in transitie willen/gaan. Het is iets waar wij als collega's veel over praten, en dan met name over de zorgen rondom de leeftijd waarop er ingrijpende beslissingen worden genomen om in transitie te gaan. Ook zien we een bepaalde doelgroep waarbij dit vaker voor lijkt te komen. Let wel, ik spreek niet uit wetenschappelijk onderzoek of de gehele hulpverlening, alleen over wat ik zie en op eigen titel.
Het lijkt me heel menselijk en logisch dat je hier als ouder mee om moet leren gaan, maar als ik jullie zo lees probeer je te denken in het belang van je kind. Dan is de basis goed m.i..
Als ik vanuit mijn perspectief als moeder kijk lijkt de boodschap van je kind me erg moeilijk, maar zouden de grootste zorgen komen als mijn kind daadwerkelijk lichamelijk in transitie wil voordat hij/zij in staat is dit verstandelijk te overzien. Waarbij ik de huidige gevoelens zeker niet wil bagatelliseren! Ga er maar aan staan als ouder.
woensdag 5 oktober 2022 om 15:45
Het is in mijn geval andersom. Het is om te zien 'gewoon' een jongen met wat langer haar (maar nu dus met een meisjesnaam).Purplepeanut schreef: ↑05-10-2022 14:17maar ik begrijp dat jouw zoon dus nog vooral de uiterlijke kenmerken heeft van een meisje, DG?
mijn voorheen dochter had al wel een tijdje kort haar en draagt vnl stoere of alternatieve kleren maar ik dacht dat slechts iets uiterlijks was, want tegelijkertijd ook nagellak, of korte topjes.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
