Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 12:25
Ik vind het altijd wat neerbuigend om zoiets af te doen als trend. Misschien is het inderdaad tijdelijk (en dan nog zou ik het niet wegzetten als soort modegril, maar iets wat kind daadwerkelijk oprecht dacht en voelde) maar dat zie je dan wel weer. Zoals al eerder gezegd, je hoeft niet meteen allerlei stappen te ondernemen, maar het serieus nemen lijkt me wel het minste.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 26 september 2022 om 12:26
Voor het eerste stuk sluit ik mij aan op wat Susan zegt. Verder is het meer jongensachtig als meisje of meisjesachtig als jongen echt de taal van onze/mijn generatie. Het lijkt erop dat jongeren (en iets ouder dan dat, maar ik ben al stokoud natuurlijk) veel meer labels hebben om op genders te plakken of hokjes waarvan ze moeten bedenken in welke zij precies horen. En ik heb mijn kind nooit aanleiding gegeven om te denken dat een meisje niet met treinen en een jongen niet met poppen zou mogen spelen, of welke variant daarop dan ook. Wat mij betreft is het dus niet meteen het een of het ander en ik hoop dan maar dan mijn kinderen dat wel begrijpen.Klusjesvrouw schreef: ↑26-09-2022 12:09Zijn kind's vrienden ook trans? want anders is het meer een trendgender dan transgender. En je kan ook tegen je kind zeggen dat er niets mis is met meer jongens/meisjesachtig zijn. Je hoeft niet gelijk de volle 100 procent trans zijn.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 12:29
Weet ik niet. Is daar onderzoek naar gedaan dat jij hebt gelezen? Ik ben nog niet zo ver daarin, dus ik hoor het graag als je me ernaar kunt verwijzen. En daarnaast is het woord meestal wel essentieel; statistieken gaan sowieso altijd over grotere groepen en een individu kan daarop de uitzondering vormen.Klusjesvrouw schreef: ↑26-09-2022 12:20Meestal weet je als ouder wel of je kind trans is vanaf een hele jonge leeftijd, Als het opeens gebeurt kan je kijken naar de omgeving van je kind. Tieners zijn erg gevoelig voor groepsdruk dus als het is een mogelijkheid.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 12:45
Helemaal mee eens. En daarnaast; ook al zijn er nu meer jongeren die denken trans te zijn dan voorheen, dan nog klopt het gevoel bij op zijn minst een deel ervan ook echt. Ik denk dat je dat eerder als uitgangspunt moet nemen dan de 'trend'.Susan schreef: ↑26-09-2022 12:25Ik vind het altijd wat neerbuigend om zoiets af te doen als trend. Misschien is het inderdaad tijdelijk (en dan nog zou ik het niet wegzetten als soort modegril, maar iets wat kind daadwerkelijk oprecht dacht en voelde) maar dat zie je dan wel weer. Zoals al eerder gezegd, je hoeft niet meteen allerlei stappen te ondernemen, maar het serieus nemen lijkt me wel het minste.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 12:59
Ik denk vooral dat het je kan(!) opvallen dat je kind bepaalde eigenschappen heeft, in gedrag, kledingsmaak, etc. die wij als samenleving eerder zouden toeschrijven aan iemand van het andere geslacht. En dan kan later blijken dat je tomboy-dochter echt een transman is, of lesbisch, of weet ik wat. En dan denk je, goh, dat snap / herken ik wel. Maar ze kan ook een stoere hetero cis-vrouw blijken te zijn die toevallig vroeger ook al een stoer meisje was. Ik denk echt niet dat je bij een kleuter of op de basisschoolleeftijd al goed kunt voorspellen waar dat tijdens en na de puberteit naartoe gaat.DG2015 schreef: ↑26-09-2022 12:29Weet ik niet. Is daar onderzoek naar gedaan dat jij hebt gelezen? Ik ben nog niet zo ver daarin, dus ik hoor het graag als je me ernaar kunt verwijzen. En daarnaast is het woord meestal wel essentieel; statistieken gaan sowieso altijd over grotere groepen en een individu kan daarop de uitzondering vormen.
maandag 26 september 2022 om 13:10
Mwah. Ik ken een trans waar de pubertijd een en al ellende was, vol depressies. Ouders hartstikke ruimdenkend. Diegene bleek dus ‘ineens’, net na die pubertijd, van het andere geslacht te (willen) zijn. Nu al jaren helemaal gelukkig als man. En nee dat had echt niemand kunnen bevroeden.
TO, lijdt kind niet onder het geheim thuis? Kunnen jullie daarover praten?
TO, lijdt kind niet onder het geheim thuis? Kunnen jullie daarover praten?
•
maandag 26 september 2022 om 14:35
Die manier is er natuurlijk. De school voert administratief niets door en het kind gaat met een paar docenten de klassen langs om te vertellen dat ze nu Zo wil worden aangesproken.DG2015 schreef: ↑25-09-2022 21:01Ja, dat klopt.
Het probleem is dat kind twee tijdspaden aan wil houden die niet met elkaar correleren, en die zouden dus botsen; het wil te snel op school en ten opzichte daarvan te langzaam thuis. Want als het er doorheen is op school wordt kind thuis ge-out door de post.
Ik ga op school nog wat explicieter vragen of toch een wat officieuzere manier is van het wijzigen van aanspreekvormen.
Kijk, die mensen moeten tóch die mededeling krijgen, het maakt ze echt geen bal uit of de ouders nu een brief krijgen waarin een andere naam gebruikt wordt.
Wel vind ik dit halfslachtige niet erg overtuigend overkomen.
Ik lees dat er mensen zijn die vinden dat het kind niet voor het blok gezet mag worden; zo te lezen is dat niet nodig, dat doet ze zelf wel. Ik snap dat het moeilijk is als elke keuze gevolgen heeft die je niet wilt, maar dat is wel een beetje hoe het werkt in de echte wereld. Het is fijn als de volwassenen je afschermen van de negatieve consequenties zodat je alles kan doen en alles alleen maar leuk is... maar als je dit soort dingen wilt mag je er ook over nadenken dat het niet altijd zo werkt.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 26 september 2022 om 14:58
Zojuist het hele topic doorgeakkerd. Voor mij zou het echt een onherstelbare vertrouwensbreuk zijn als ik erachter zou komen dat mijn partner met buitenstaanders over verstrekkende zaken mbt ONS kind heeft gepraat maar niet met mij. Het feit dat je zo weinig respect voor mij en mijn liefde voor ONS kind hebt dat je me niet eens de kans geeft om ook een mening te hebben terwijl je wel met een leraar praat, zou voor mij echt einde oefening zijn.
Je speelt in mijn ogen dan ook hoog spel en was ik jouw partner zou ik dat als motie van wantrouwen naar mij als ouder opvatten.
Mijn advies is dan ook: vertel het zsm aan je partner, vertel erbij dat ie niks aan kind mag laten merken want dat kind nog niet met hem wil praten maar dat jij natuurlijk zoiets groots niet voor hem verbergt en dat jij het daarom wel vertelt.
Zo heb ik dat overigens ook in mijn eigen leven met veel kleinere zaken aangepakt en mijn inmiddels volwassen kind vertrouwt me nog steeds blind en snapte destijds ook altijd waarom ik het wél met zijn vader deelde, ook al wilde hij dat niet.
Je speelt in mijn ogen dan ook hoog spel en was ik jouw partner zou ik dat als motie van wantrouwen naar mij als ouder opvatten.
Mijn advies is dan ook: vertel het zsm aan je partner, vertel erbij dat ie niks aan kind mag laten merken want dat kind nog niet met hem wil praten maar dat jij natuurlijk zoiets groots niet voor hem verbergt en dat jij het daarom wel vertelt.
Zo heb ik dat overigens ook in mijn eigen leven met veel kleinere zaken aangepakt en mijn inmiddels volwassen kind vertrouwt me nog steeds blind en snapte destijds ook altijd waarom ik het wél met zijn vader deelde, ook al wilde hij dat niet.
Am Yisrael Chai!
maandag 26 september 2022 om 15:15
Helemaal 1000% mee eensfashionvictim schreef: ↑26-09-2022 14:58Zojuist het hele topic doorgeakkerd. Voor mij zou het echt een onherstelbare vertrouwensbreuk zijn als ik erachter zou komen dat mijn partner met buitenstaanders over verstrekkende zaken mbt ONS kind heeft gepraat maar niet met mij. Het feit dat je zo weinig respect voor mij en mijn liefde voor ONS kind hebt dat je me niet eens de kans geeft om ook een mening te hebben terwijl je wel met een leraar praat, zou voor mij echt einde oefening zijn.
Je speelt in mijn ogen dan ook hoog spel en was ik jouw partner zou ik dat als motie van wantrouwen naar mij als ouder opvatten.
maandag 26 september 2022 om 15:59
Zeker wel, doe niet zo hysterisch.JJID schreef: ↑25-09-2022 22:02Zoals ik het nu lees zou het merendeel van de viva deelnemers dit verzwijgen voor hun partner!! Dit kan nauwelijks geloven! Het is niet zo dat alleen de ene ouder het weet en verder niemand maar kind wil dat de hele school het weet maar de rest van het gezin niet. Met nog zo veel respect voor de grenzen van kind kan dit toch niet voor partner verzwegen worden???
Als ouder moet je je kind begeleiden in dit proces en naar mijn idee wil dit zeggen dat je aangeeft dat 'outen' op school en thuis geheim houden niet samengaan. Het komt over alsof kind de confrontatie wil vermijden en daarom deze weg kiest omdat het zo toch wel 'uitkomt'. De gevolgen van deze route kunnen ernstig zijn voor de relaties binnen het gezin, daar zou ik kind en het hele gezin voor willen behoeden. Dit heeft naar mijn idee niets te maken met gedwongen 'outen' maar met het nemen van verantwoording voor een keuze die kind wil maken, hoe moelijk dit ook is.
maandag 26 september 2022 om 16:05
FashionVictim, dat is best met gestrekt been erin. TO is nog wat meningen aan het peilen. Er is inderdaad een argument te maken om de vader ook in te lichten, ook als het kind dat eng vindt. Ze hoeft niet meteen alles te laten vallen om dat te doen, maar lang ermee wachten kan wel schade aanrichten.
Daarbij kun je overwegen om tegen het kind te zeggen dat je dit gaat doen, en ook waarom. Ik bedoel: Er zijn mensen die zeggen dat je tegen de wens van het kind in gaat - als je besluit om dat inderdaad te doen kun je in elk geval zorgen dat het niet als verrassing komt.
Daarbij kun je overwegen om tegen het kind te zeggen dat je dit gaat doen, en ook waarom. Ik bedoel: Er zijn mensen die zeggen dat je tegen de wens van het kind in gaat - als je besluit om dat inderdaad te doen kun je in elk geval zorgen dat het niet als verrassing komt.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 26 september 2022 om 16:16
Ik heb getracht alles mee te lezen, en misschien heb ik het gemist maar je beschrijft dat er meerdere gesprekken met school zijn geweest. Wat ik me afvraag, vanuit mijn eigen referentiekader, wist vader wél dat er gesprekken waren op school? Zonder inhoudelijk op de hoogte te zijn?
Als er een gesprek op school is, spreken mijn man en ik hier over. Vroeg me af of hij misschien heeft gevraagd hoe het gesprek ging, en hoe je dit dan hebt opgepakt?
Verder lijkt het me een ontzettende moeilijke situatie, er zijn m.i. goede adviezen en argumenten gegeven hier.
Persoonlijk vind ik het vertrouwen belangrijk, maar niet ten koste van alles. Mede gezien de jonge leeftijd zou het binnen ons gezin not done zijn dat ik zoiets achter zou houden voor mijn man. Overigens andersom ook niet.
Ik zou mijn kind bewust maken van welke keuze, welke gevolgen heeft. Het leven zit vol met consequenties, dat kan je niet weghouden voor een kind. Wel kan je je kind begeleiden in keuzes maken en omgaan met de gevolgen.
Hopelijk kun je samen met jullie kind tot een oplossing komen, waarbij het erg fijn zou zijn als je hierbij mag ondersteunen.
Als er een gesprek op school is, spreken mijn man en ik hier over. Vroeg me af of hij misschien heeft gevraagd hoe het gesprek ging, en hoe je dit dan hebt opgepakt?
Verder lijkt het me een ontzettende moeilijke situatie, er zijn m.i. goede adviezen en argumenten gegeven hier.
Persoonlijk vind ik het vertrouwen belangrijk, maar niet ten koste van alles. Mede gezien de jonge leeftijd zou het binnen ons gezin not done zijn dat ik zoiets achter zou houden voor mijn man. Overigens andersom ook niet.
Ik zou mijn kind bewust maken van welke keuze, welke gevolgen heeft. Het leven zit vol met consequenties, dat kan je niet weghouden voor een kind. Wel kan je je kind begeleiden in keuzes maken en omgaan met de gevolgen.
Hopelijk kun je samen met jullie kind tot een oplossing komen, waarbij het erg fijn zou zijn als je hierbij mag ondersteunen.
maandag 26 september 2022 om 16:22
Ik had ook de overeenkomst met de vader van mijn kind dat info gedeeld wordt, maar dat de ander er dan niet mag op acteren. Maar dan moet je natuurlijk wel van mekaar kunnen inschatten dat de ander dat dan inderdaad ook niet doet. Als je weet dat je partner linea recta naar kind rent om het voor het blok te zetten, dan zou ik het in deze ook niet doen.
Maar: dan zou ik ook niet meewerken aan gesprekken met school hierover of officiële naamswijzigingen in de administratie van school.
Dan blijft het bij: jij mag best voorlopig je roepnaam aanpassen bij je vrienden, maar verder dan dat gaat het niet zo lang niet ons hele gezin op de hoogte is.
En dat hoeft dan niet persé morgen, dat mag op je eigen tempo. Zo lang hoort papa niets van mij, maar ik wil ook niet dat hij het van iemand anders behalve jou zelf hoort.
Maar: dan zou ik ook niet meewerken aan gesprekken met school hierover of officiële naamswijzigingen in de administratie van school.
Dan blijft het bij: jij mag best voorlopig je roepnaam aanpassen bij je vrienden, maar verder dan dat gaat het niet zo lang niet ons hele gezin op de hoogte is.
En dat hoeft dan niet persé morgen, dat mag op je eigen tempo. Zo lang hoort papa niets van mij, maar ik wil ook niet dat hij het van iemand anders behalve jou zelf hoort.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 26 september 2022 om 16:32
[ik neem aan dat TO dit persoonlijke verhaal heeft gelezen dus ik haal het uit privacy overwegingen even weg. Mocht TO het toch nog willen (her)lezen dan moet ze maar even een seintje geven]
Je hebt nota bene al een paar gesprekken gevoerd met de school en de leraar hierover. Logisch dat je nu op het punt bent dat je dit niet langer in je eentje wilt handelen, zeker niet nu je kind wederom heeft aangegeven hoe te willen worden aangesproken.
Je hebt nota bene al een paar gesprekken gevoerd met de school en de leraar hierover. Logisch dat je nu op het punt bent dat je dit niet langer in je eentje wilt handelen, zeker niet nu je kind wederom heeft aangegeven hoe te willen worden aangesproken.
intothewild wijzigde dit bericht op 26-09-2022 19:52
61.94% gewijzigd
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 26 september 2022 om 16:46
Natuurlijk niet. Niet als het kind niks zegt. Dan denk je gewoon ik heb een tomboy.Klusjesvrouw schreef: ↑26-09-2022 12:20Meestal weet je als ouder wel of je kind trans is vanaf een hele jonge leeftijd,
Kinderen horen van iedereen om ze heen hoe ze moeten zijn en de schaamte is heel groot dat ze eigenlijk anders willen zijn.
Jongens worden op straat door vreemde kinderen en volwassenen aangesproken dat ze te meisjesachtig zijn.
Meisjes die te jongensachtig zijn worden aangesproken dat ze zich vrouwelijker moeten gedragen/kleden.
Dus doen die kinderen dat ook, want het laatste wat ze willen is 'raar' zijn.
maandag 26 september 2022 om 17:26
Ik denk wel dat je een soort van idee zou hebben dat het een mogelijkheid kan zijn dat je kind trans is. In ieder geval back on topic... Waarom weet je man dit niet TO? Hij heeft het recht om het te weten. Ik zou kind aansporen het zelf tegen man te zeggen. Het zou toch van de zotte zijn dat de hele school zoiets weet en niet één van de ouders.
maandag 26 september 2022 om 17:28
Dat bedoelde ik ook. Je hoeft niet gelijk naar het ziekenhuis ervoor te gaan en een operatie inplannen. Maar wat je wel kan doen is meegaan in de niet 'permanente' keuzes die je kind maakt. Door bijvoorbeeld geen commentaar te hebben op kind's kleding, make-up en haar.Susan schreef: ↑26-09-2022 12:25Ik vind het altijd wat neerbuigend om zoiets af te doen als trend. Misschien is het inderdaad tijdelijk (en dan nog zou ik het niet wegzetten als soort modegril, maar iets wat kind daadwerkelijk oprecht dacht en voelde) maar dat zie je dan wel weer. Zoals al eerder gezegd, je hoeft niet meteen allerlei stappen te ondernemen, maar het serieus nemen lijkt me wel het minste.
maandag 26 september 2022 om 17:34
Heb het hele topic meegelezen en ik begrijp het duivelse dilemma... Ben zelf getrouwd geweest en vanuit dat referentiekader zou ik het not done vinden als mijn partner zoiets voor mij zou verzwijgen. Maar... ik heb zelf geen kinderen, bén wel kind geweest en vanuit dát referentiekader zou ik het als kind verschrikkelijk vinden als mijn moeder mijn vertrouwen zou schaden door het wel zelf aan vader te vertellen...
Maar nog een feit is dat mijn beide relaties (huwelijk en ouder-kindrelatie) ongezond waren, dus misschien is mijn referentiekader niet zo'n goeie... Als ik probeer in te denken wat de beste oplossing zou zijn (en dan denk ik vanuit mijn eigen coming-out vroeger bij mijn ouders, die verre van veilig was en vanuit hoe dat dan wel veilig had kunnen zijn), dan denk ik dat het dilemma met het kind bespreken de beste optie is. Dat je aan kinds kant staat, het steunt, maar ook een relatie hebt met vader die je graag goed wil houden. Je neemt het kind daarmee serieus, je creëert een veilige situatie, je bent open, je leert de lessen des levens en je kunt samen bespreken hoe verder. Daarmee geef je het kind ruimte en jezelf ruimte. En je hoeft de duimschroeven niet aan te draaien of met tijd te dreigen, maar het kind mag best weten hoe de vork in de steel zit. En ook dat je dit niet voor vader kan en wil verzwijgen: daarmee leer je het kind ook basiswaarden voor een relatie. Tenzij er reden is voor het kind om de vader te wantrouwen, maar dat lees ik niet terug. Of misschien weet je het niet. En anders zou het kind dat ter sprake kunnen brengen in het gesprek (dat het kind niet wil voeren, maar wat onvermijdelijk wel gevoerd moet worden).
Verder wil ik je vooral meegeven dat ik je er heel relaxed en open in vindt staan! Kind heeft het getroffen met je, dat is niet ieder kind gegeven!
Dat de school nu een tandje teruggaat is heel mooi, en zou ik dan juist aanleiding laten zijn voor het gesprek met kind.
Maar nog een feit is dat mijn beide relaties (huwelijk en ouder-kindrelatie) ongezond waren, dus misschien is mijn referentiekader niet zo'n goeie... Als ik probeer in te denken wat de beste oplossing zou zijn (en dan denk ik vanuit mijn eigen coming-out vroeger bij mijn ouders, die verre van veilig was en vanuit hoe dat dan wel veilig had kunnen zijn), dan denk ik dat het dilemma met het kind bespreken de beste optie is. Dat je aan kinds kant staat, het steunt, maar ook een relatie hebt met vader die je graag goed wil houden. Je neemt het kind daarmee serieus, je creëert een veilige situatie, je bent open, je leert de lessen des levens en je kunt samen bespreken hoe verder. Daarmee geef je het kind ruimte en jezelf ruimte. En je hoeft de duimschroeven niet aan te draaien of met tijd te dreigen, maar het kind mag best weten hoe de vork in de steel zit. En ook dat je dit niet voor vader kan en wil verzwijgen: daarmee leer je het kind ook basiswaarden voor een relatie. Tenzij er reden is voor het kind om de vader te wantrouwen, maar dat lees ik niet terug. Of misschien weet je het niet. En anders zou het kind dat ter sprake kunnen brengen in het gesprek (dat het kind niet wil voeren, maar wat onvermijdelijk wel gevoerd moet worden).
Verder wil ik je vooral meegeven dat ik je er heel relaxed en open in vindt staan! Kind heeft het getroffen met je, dat is niet ieder kind gegeven!
Dat de school nu een tandje teruggaat is heel mooi, en zou ik dan juist aanleiding laten zijn voor het gesprek met kind.
maandag 26 september 2022 om 18:12
Ik vind het juist nogal met gestrekt been erin om het met ieder ander dan de andere ouder het over zoiets verstrekkends als genderdysforie van je gezamenlijke kind te hebben. Echt, dat kan je toch gewoon niet maken. Wat zet je dan de andere ouder te kakken en buitenspel, echt alsof diens mening er sowieso niet toe doet en je er sowieso toch schijt aan hebt, sterker nog, die mening is zo onbelangrijk dat je het niet eens met hem/haar bespreekt.KooktMetKnoflook schreef: ↑26-09-2022 16:05FashionVictim, dat is best met gestrekt been erin. TO is nog wat meningen aan het peilen. Er is inderdaad een argument te maken om de vader ook in te lichten, ook als het kind dat eng vindt. Ze hoeft niet meteen alles te laten vallen om dat te doen, maar lang ermee wachten kan wel schade aanrichten.
Daarbij kun je overwegen om tegen het kind te zeggen dat je dit gaat doen, en ook waarom. Ik bedoel: Er zijn mensen die zeggen dat je tegen de wens van het kind in gaat - als je besluit om dat inderdaad te doen kun je in elk geval zorgen dat het niet als verrassing komt.
Ik zou dat al zeer kwetsend en een grote vertrouwensbreuk vinden als het om zoiets sufs als kind's lange haar afknippen of gaatjes prikken ofzo gaat, maar een hele geslachtsverandering buiten me om met jan en alleman bespreken? Ik zou naast extreem gekwetst ook echt woedend zijn en ik denk dat ik mijn partner ook echt niet meer zou vertrouwen. Als je ons gezamenlijke kind al geen gezamenlijk gespreksonderwerp vindt, wat hou je dan nog meer voor me achter?
Am Yisrael Chai!
maandag 26 september 2022 om 18:20
Overigens vind ik het ook een slecht voorbeeld naar het kind in kwestie. Ik had met mijn kind altijd de regel dat we allemaal onze privacy mogen hebben en dat je echt niet alles hoeft te vertellen, en dat je me ook dingen in vertrouwen mag vertellen, maar dat sommige geheimen te groot zijn om niet met de andere ouder te delen. En dat waren dan bijvoorbeeld dingen als gepest worden op school, maar ook als iemand tegen je zin aan je heeft gezeten ofzo, dat zijn geheimen die te groot zijn om niet met de andere ouder te bespreken. Dus op wie je verliefd ben, prima, natuurlijk vertel ik dat niet aan je vader als je dat niet wil, maar dat je het gevoel hebt in het verkeerde lijf te zitten, niet meer wil leven of elke dag door iemand bedreigd wordt of zoiets groots vertel ik uiteraard wel, of je dat nu leuk vindt of niet.
Am Yisrael Chai!
maandag 26 september 2022 om 18:22
@Vanelle: Tussen niets zeggen en kinds vertrouwen schaden zitten - in een gezonde relatie, inderdaad - nog wel een paar andere opties. Je kunt met het kind praten over waarom jij het belangrijk vindt dat papa het ook weet, vragen waarom hij er tegenop ziet het te vertellen, of je hem daarbij kunt helpen, wanneer / hoe hij het wel zou willen doen. Je kunt ook vragen of kind het goed vindt, of misschien zelfs wel fijn, als jíj het vast tegen papa zegt. En in het uiterste geval kondig je van tevoren aan dat je dit echt té belangrijk vindt en dat jij het tegen papa gaat zeggen omdat die ook verantwoordelijk is voor kind en op de hoogte moet zijn van dit soort dingen.
Op die manier respecteer je, vind ik, nog steeds kinds grenzen, maar laat je merken dat jij als deel van een ouderpaar ook je verantwoordelijkheden hebt.
Op die manier respecteer je, vind ik, nog steeds kinds grenzen, maar laat je merken dat jij als deel van een ouderpaar ook je verantwoordelijkheden hebt.
maandag 26 september 2022 om 18:22
Ik snap je punt FV en daarom geef ik ook aan wat het dilemma is. Vader móét het ook weten maar ik ben op zoek naar manieren om deze impasse te doorbreken zonder dat kind zich gedwongen ge-out voelt en vervolgens allerlei andere dingen voor zich gaat houden, en wel op tijd zodat vader zich niet buitenspel gezet voelt. Dus dat is niet over een half jaar pas. Ik bespreek het niet met jan en alleman maar met een vertrouwenspersoon op school, waar kind dit heeft neergelegd. En we hebben het niet over een geslachtsverandering, maar over het wijzigen van aanspreekvormen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 18:46
Het is natuurlijk wel een administratieve geslachtsverandering als dat kind in alle systemen als het andere geslacht en zelfs met een andere naam wordt geregistreerd.DG2015 schreef: ↑26-09-2022 18:22Ik snap je punt FV en daarom geef ik ook aan wat het dilemma is. Vader móét het ook weten maar ik ben op zoek naar manieren om deze impasse te doorbreken zonder dat kind zich gedwongen ge-out voelt en vervolgens allerlei andere dingen voor zich gaat houden, en wel op tijd zodat vader zich niet buitenspel gezet voelt. Dus dat is niet over een half jaar pas. Ik bespreek het niet met jan en alleman maar met een vertrouwenspersoon op school, waar kind dit heeft neergelegd. En we hebben het niet over een geslachtsverandering, maar over het wijzigen van aanspreekvormen.
Ik snap ook echt jouw dilemma niet, kind hééft zichzelf al geout, allerlei mensen op school weten het al. En sorry, als je mijn partner was zou ik alleen maar bozer worden als bovenstaande je excuses zijn. Ik zou echt denken "vertrouwenspersoon? De enige vertrouwenspersoon die jij zou moeten hebben als het op ons kind aankomt ben ik!"
En zo zie ik dat ook echt, in principe is natuurlijk de enige echte vertrouwenspersoon met wie je vertrouwelijke zaken rondom je kind bespreekt de andere ouder (er vanuit gaand dat je gewoon samen een relatie hebt en de andere ouder een capabele en liefhebbende ouder is.)
Am Yisrael Chai!
maandag 26 september 2022 om 18:48
Maar wat zegt kind dan als je het plaatje schildert?
Als je uitlegt: 'ok we doen dit hoe jij wil, dan zal je binnen een week geout worden bij je vader. Je vader krijgt een mail van school met jouw naam en gaat vragen hoe dat zit. Hij hoort vervolgens dat iedereen al weet dat jij trans bent, maar dat je het hem niet hebt willen vertellen'
Hoe zou kind het vinden dat het zo gaat? Vindt hij dat een opluchting? Hoopt hij stiekem dat het nooit zal gebeuren?
Als je uitlegt: 'ok we doen dit hoe jij wil, dan zal je binnen een week geout worden bij je vader. Je vader krijgt een mail van school met jouw naam en gaat vragen hoe dat zit. Hij hoort vervolgens dat iedereen al weet dat jij trans bent, maar dat je het hem niet hebt willen vertellen'
Hoe zou kind het vinden dat het zo gaat? Vindt hij dat een opluchting? Hoopt hij stiekem dat het nooit zal gebeuren?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
