Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 13:16
Ik snap je spagaat wel, maar waarom moet je man toestemming geven om je kind op school met voorkeursnaam en voornaamwoorden te laten aanspreken? In principe zou het toch al genoeg moeten zijn als kind dat zélf aangeeft? Vrienden gebruiken die naam nu ook al, die groep wordt nu dan groter. Ik zou dat denk ik niet als een soort stok achter de deur gebruiken en dat zolang kind het niet met vader bespreekt, die andere naam en voornaamwoorden op school ook geen optie zijn.
Ik kan me ergens ook voorstellen, hoe lullig ook, dat kind geen boodschap heeft aan jouw gevoel dat je iets achterhoudt en zich daar ook niet door tegen wil laten houden.
Ik kan me ergens ook voorstellen, hoe lullig ook, dat kind geen boodschap heeft aan jouw gevoel dat je iets achterhoudt en zich daar ook niet door tegen wil laten houden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 25 september 2022 om 13:20
Eens. Beslissing ligt echt bij kind, bij niemand anders.Susan schreef: ↑25-09-2022 13:16Ik snap je spagaat wel, maar waarom moet je man toestemming geven om je kind op school met voorkeursnaam en voornaamwoorden te laten aanspreken? In principe zou het toch al genoeg moeten zijn als kind dat zélf aangeeft? Vrienden gebruiken die naam nu ook al, die groep wordt nu dan groter. Ik zou dat denk ik niet als een soort stok achter de deur gebruiken en dat zolang kind het niet met vader bespreekt, die andere naam en voornaamwoorden op school ook geen optie zijn.
Ik kan me ergens ook voorstellen, hoe lullig ook, dat kind geen boodschap heeft aan jouw gevoel dat je iets achterhoudt en zich daar ook niet door tegen wil laten houden.
zondag 25 september 2022 om 13:20
Ten eerste wat fijn dat er steun is voor je kind.
Wel een lastige situatie, maar uiteindelijk is het aan hen/hem/haar om te beslissen wie dit weet en wanneer.
Wat is de reden dat de vader het niet mag weten? Voelt het niet veilig genoeg? Misschien zijn dat dingen waar eerst aan gewerkt kan worden.
Edit: en hoe gaat het met jou? Wat voel jij erbij?
Wel een lastige situatie, maar uiteindelijk is het aan hen/hem/haar om te beslissen wie dit weet en wanneer.
Wat is de reden dat de vader het niet mag weten? Voelt het niet veilig genoeg? Misschien zijn dat dingen waar eerst aan gewerkt kan worden.
Edit: en hoe gaat het met jou? Wat voel jij erbij?
pindasaus wijzigde dit bericht op 25-09-2022 13:21
8.32% gewijzigd
zondag 25 september 2022 om 13:21
ik vind het eerlijk gezegd van de zotte dat er zo krampachtig wordt gedaan over het aanpassen van de aanspreekvorm. Laat die keuze volledig aan het kind over. Voor mijn gevoel komt het just over dat je daarom ook moeite hebt met de mogelijk kleine veranderingen. En waarom zou een school überhaupt toestemming moeten vragen aan de ouders?
violetskies wijzigde dit bericht op 25-09-2022 13:22
13.00% gewijzigd
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
zondag 25 september 2022 om 13:21
Je man hoeft daar toch helemaal geen officieel goedkeuring voor te geven?
En ik denk dat kind misschien heel goed aanvoelt dat de andere ouder hier moeilijk over gaat doen en denkt, dikke doei. Daar heb ik en geen zin in, want moet gewoon normaal zijn ondertussen en het is een puber, dus dat praten met ouders of bepaalde zaken moeten doen terwijl nut niet van ziet, is ook in dat opzicht heel normaal.
Ik had zoon gevraagd of hij zelf wil melden aan zijn vader, of dat ik het voor zal gaan doen, of dat hij het samen wil doen.
En dan het ook doen als hij zelf niet wil of durft, als hij er aan toe is.
En ik denk dat kind misschien heel goed aanvoelt dat de andere ouder hier moeilijk over gaat doen en denkt, dikke doei. Daar heb ik en geen zin in, want moet gewoon normaal zijn ondertussen en het is een puber, dus dat praten met ouders of bepaalde zaken moeten doen terwijl nut niet van ziet, is ook in dat opzicht heel normaal.
Ik had zoon gevraagd of hij zelf wil melden aan zijn vader, of dat ik het voor zal gaan doen, of dat hij het samen wil doen.
En dan het ook doen als hij zelf niet wil of durft, als hij er aan toe is.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 25-09-2022 13:25
Reden: Was onduidelijk, even aangevuld.
Reden: Was onduidelijk, even aangevuld.
2.57% gewijzigd
zondag 25 september 2022 om 13:22
Als ik dat kind was en ik werd op die manier voor het blok gezet dan was het ook de laatste keer dat ik mijn moeder in vertrouwen had genomen. Kind wil nog niet dat vader het weet.LuciFee2022 schreef: ↑25-09-2022 13:21
Ik had zoon gevraagd of hij zelf wil melden aan zijn vader, of dat ik het voor zal gaan doen, of dat hij het samen wil doen.
En dan het ook doen als hij zelf niet wil of durft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 25 september 2022 om 13:24
Ik val mijn kind niet lastig met mijn gevoelens en ik heb ook niet tegen mijn kind gezegd dat ik voel alsof ik iets achterhoud; dat hoort echt bij mij.Susan schreef: ↑25-09-2022 13:16Ik snap je spagaat wel, maar waarom moet je man toestemming geven om je kind op school met voorkeursnaam en voornaamwoorden te laten aanspreken? In principe zou het toch al genoeg moeten zijn als kind dat zélf aangeeft? Vrienden gebruiken die naam nu ook al, die groep wordt nu dan groter. Ik zou dat denk ik niet als een soort stok achter de deur gebruiken en dat zolang kind het niet met vader bespreekt, die andere naam en voornaamwoorden op school ook geen optie zijn.
Ik kan me ergens ook voorstellen, hoe lullig ook, dat kind geen boodschap heeft aan jouw gevoel dat je iets achterhoudt en zich daar ook niet door tegen wil laten houden.
En ik ben het met je eens dat kind zich moet laten aanspreken zoals die dat wil, maar ik moet daar wel expliciete toestemming voor geven aan school. Ik kan naar mijn man toe niet verantwoorden om die mail te sturen zonder zijn medeweten. Verder zal die naam dan ook in correspondentie gebruikt worden, en dat is op z'n minst een beetje vreemd om te krijgen zonder dat je die naam kent en op de hoogte bent van de veranderingen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 13:24
Op zich ben ik het met je eens. Maar tegelijk vind ik het ook wel bijzonder dat kind al zo ver is dat het op school met een andere naam en ander voornaamwoord aangesproken wil worden, maar vader nog van niets weet. Dat klopt toch niet? Dan krijg je toch heel rare situaties? Ik vind dat je best aan kind uit kan leggen dat het niet voor de hand ligt dat vrienden, leraren en klasgenoten dit weten en bloedeigen vader mag het niet weten. Wat is daar de reden voor?Susan schreef: ↑25-09-2022 13:16Ik snap je spagaat wel, maar waarom moet je man toestemming geven om je kind op school met voorkeursnaam en voornaamwoorden te laten aanspreken? In principe zou het toch al genoeg moeten zijn als kind dat zélf aangeeft? Vrienden gebruiken die naam nu ook al, die groep wordt nu dan groter. Ik zou dat denk ik niet als een soort stok achter de deur gebruiken en dat zolang kind het niet met vader bespreekt, die andere naam en voornaamwoorden op school ook geen optie zijn.
Ik kan me ergens ook voorstellen, hoe lullig ook, dat kind geen boodschap heeft aan jouw gevoel dat je iets achterhoudt en zich daar ook niet door tegen wil laten houden.
zondag 25 september 2022 om 13:25
Ow, dan gewoon nog even niets doen inderdaad. Laat nog even gaan maar laat school lekker aan de gang gaan alvast.
zondag 25 september 2022 om 13:26
Kind wil iets heel bijzonders hier in mijn ogen. Daar zou ik echt wel dringend de reden voor willen weten. Kind wil hier niet zomaar iets
zondag 25 september 2022 om 13:26
Oh wow, wat een lastige situatie zit jij in.
Ik zou toch het gesprek aangaan met je man en aangeven dat je weet dat je kind vraagtekens heeft bij zijn/haar identiteit en hier enorm mee worstelt. Ik zou nog niet hard benoemen dat hij/zij trans is, want in mijn ervaring is “trans” met alles wat daar aan vast zit niet de insteek bij het kind.
Je man zou dan het gesprek kunnen openen met het kind waarin hij benoemt dat hij ziet dat hij/zij worstel. Mogelijk opent dat iets bij je kind.
Bij mij hielp het om ruimte te geven aan deze worsteling en werd het kind rustiger. Hij/zij is toen minder hard gaat duwen op de manier waarop hij/zij gezien en aangesproken wil worden. Inmiddels is het weer teruggedraaid naar de naam die wij gegeven hebben.
Ik zou toch het gesprek aangaan met je man en aangeven dat je weet dat je kind vraagtekens heeft bij zijn/haar identiteit en hier enorm mee worstelt. Ik zou nog niet hard benoemen dat hij/zij trans is, want in mijn ervaring is “trans” met alles wat daar aan vast zit niet de insteek bij het kind.
Je man zou dan het gesprek kunnen openen met het kind waarin hij benoemt dat hij ziet dat hij/zij worstel. Mogelijk opent dat iets bij je kind.
Bij mij hielp het om ruimte te geven aan deze worsteling en werd het kind rustiger. Hij/zij is toen minder hard gaat duwen op de manier waarop hij/zij gezien en aangesproken wil worden. Inmiddels is het weer teruggedraaid naar de naam die wij gegeven hebben.
zondag 25 september 2022 om 13:26
Het maakt het wel lastig, dat kind vader en sibling niet wil inlichten. Hoe sneller de naaste kring op de hoogte is, hoe eerder deze kring de gewenste aanspreekvorm kan gebruiken.
Om nog maar niet te spreken over de aanpassing in hormoonbehandeling tijdens de puberteit?
Verwacht kind heftige tegenstand van vader?
Niet vertellen maakt het nog veel moeilijker. Dit zou ik wel serieus met kind bespreken. je moet er toch doorheen. Voor altijd geheim houden zal toch niet lukken. En jij kunt bevestigen dat je achter kind staat, zodat er meer vertrouwen is.
Om nog maar niet te spreken over de aanpassing in hormoonbehandeling tijdens de puberteit?
Verwacht kind heftige tegenstand van vader?
Niet vertellen maakt het nog veel moeilijker. Dit zou ik wel serieus met kind bespreken. je moet er toch doorheen. Voor altijd geheim houden zal toch niet lukken. En jij kunt bevestigen dat je achter kind staat, zodat er meer vertrouwen is.
zondag 25 september 2022 om 13:26
Ik gok dat kind haarfijn aanvoelt hoe dat gaat vallen bij zijn vader.Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 13:24Op zich ben ik het met je eens. Maar tegelijk vind ik het ook wel bijzonder dat kind al zo ver is dat het op school met een andere naam en ander voornaamwoord aangesproken wil worden, maar vader nog van niets weet. Dat klopt toch niet? Dan krijg je toch heel rare situaties? Ik vind dat je best aan kind uit kan leggen dat het niet voor de hand ligt dat vrienden, leraren en klasgenoten dit weten en bloedeigen vader mag het niet weten. Wat is daar de reden voor?
zondag 25 september 2022 om 13:26
Ik vind dit een lastige.
Bij mijn oudste waren in de brugklas mijn kind en haar twee vriendinnen een tijdje de enige 'boring cis chicks'.
Half jaar later is het weer een heel ander verhaal qua genders per klasgenoot.
Op de lagere een hele berg kinderen die zich een tijde niet naar hun geboortegender kleedden en nu weer wel.
Ik zou dit niet zo groot maken en op school kind laten zijn wie hen wil (geloof ik dat je zo schrijft).
Ik snap die koppeling naar wat man zou weten hierin niet goed.
Ik heb een vriendin wiens dochter nu een jongen wil zijn, maar die ook de geschiedenis herschrijft. Het was nooit een typisch 'jongensachtig' meisje, integendeel, maar als je het kind zelf moet geloven was het alleen piraterij en tomboy gedrag wat de klok sloeg, hele verhalen over alleen met jongens willen spelen en stoere dingen doen, niemand kan zich dat herinneren maar ok.
Gewoon zo laten en kijken wat er uitkomt. Ik zou hier wel snel ook hulp bij zoeken, er zijn mega wachtlijsten voor mensen die daadwerkelijk in het trans traject terecht willen en je wil niet te lang wachten ivm de puberteit.
In het traject is ermee naar buiten komen sowieso een van de latere stappen, begrijp ik van een van de kinderen die echt in transitie is. Daar wordt je ook bij begeleid.
Bij mijn oudste waren in de brugklas mijn kind en haar twee vriendinnen een tijdje de enige 'boring cis chicks'.
Half jaar later is het weer een heel ander verhaal qua genders per klasgenoot.
Op de lagere een hele berg kinderen die zich een tijde niet naar hun geboortegender kleedden en nu weer wel.
Ik zou dit niet zo groot maken en op school kind laten zijn wie hen wil (geloof ik dat je zo schrijft).
Ik snap die koppeling naar wat man zou weten hierin niet goed.
Ik heb een vriendin wiens dochter nu een jongen wil zijn, maar die ook de geschiedenis herschrijft. Het was nooit een typisch 'jongensachtig' meisje, integendeel, maar als je het kind zelf moet geloven was het alleen piraterij en tomboy gedrag wat de klok sloeg, hele verhalen over alleen met jongens willen spelen en stoere dingen doen, niemand kan zich dat herinneren maar ok.
Gewoon zo laten en kijken wat er uitkomt. Ik zou hier wel snel ook hulp bij zoeken, er zijn mega wachtlijsten voor mensen die daadwerkelijk in het trans traject terecht willen en je wil niet te lang wachten ivm de puberteit.
In het traject is ermee naar buiten komen sowieso een van de latere stappen, begrijp ik van een van de kinderen die echt in transitie is. Daar wordt je ook bij begeleid.
zondag 25 september 2022 om 13:26
Ik zou die toestemming voor de aanspreekvorm op school ook niet afhouden vanwege de situatie thuis. Vind het wat bijzonder dat beide ouders daar akkoord voor zouden moeten geven, het lijkt mij een volledig omkeerbare stap zonder blijvende gevolgen. Vandaar ook dat ik “ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft” niet zo’n sterk argument vind. Zelfs als vader het allemaal onzin vindt, zou ik het fair vinden om toestemming te geven.
zondag 25 september 2022 om 13:26
O, misschien had je eroverheen gelezen? Er staat dat kind het zelf niet wil vertellen, niet in een brief en niet samen, en ook niet dat TO het vertelt.LuciFee2022 schreef: ↑25-09-2022 13:25Ow, dan gewoon nog even niets doen inderdaad. Laat nog even gaan maar laat school lekker aan de gang gaan alvast.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 25 september 2022 om 13:27
Dat weet ik dus niet. Echt geen idee. Vooral omdat kind het ook niet aan sibling verteld heeft, die wij wijze van spreken de hele kamer vol heeft hangen met prideparafernalia.Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 13:24Op zich ben ik het met je eens. Maar tegelijk vind ik het ook wel bijzonder dat kind al zo ver is dat het op school met een andere naam en ander voornaamwoord aangesproken wil worden, maar vader nog van niets weet. Dat klopt toch niet? Dan krijg je toch heel rare situaties? Ik vind dat je best aan kind uit kan leggen dat het niet voor de hand ligt dat vrienden, leraren en klasgenoten dit weten en bloedeigen vader mag het niet weten. Wat is daar de reden voor?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 13:31
Aanspreekvorm op school blijft niet op school. Die wordt ook in correspondentie gebruikt en op ouderavonden.Nachtmusik schreef: ↑25-09-2022 13:26Ik zou die toestemming voor de aanspreekvorm op school ook niet afhouden vanwege de situatie thuis. Vind het wat bijzonder dat beide ouders daar akkoord voor zouden moeten geven, het lijkt mij een volledig omkeerbare stap zonder blijvende gevolgen. Vandaar ook dat ik “ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft” niet zo’n sterk argument vind. Zelfs als vader het allemaal onzin vindt, zou ik het fair vinden om toestemming te geven.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 13:32
Heeft je kind een specifieke reden om dit niet met vader te bespreken?
Mijn zoon is voor zover ik weet en hij uitspreekt niet transgender, maar hij heeft qua geaardheid wel een plek binnen lhbti+. Zijn vader is het hier in woord prima mee eens, maar in daad niet (wat een hele mooie zin is voor "mijn ex is een rigide archaïsche homofobe klootzak"). Dat kwam niet bepaald als een verrassing, maar zorgde er hier wel voor dat mijn zoon eerst op de plekken waar hij zich vertrouwd en gewaardeerd wist uit de kast wilde komen. Pas toen hij daar een voor hem gewenste hoeveelheid acceptatie had veiliggesteld durfde hij zich in het avontuur met zijn vader te storten.
Hoe zeer ik ook gewild en gehoopt had dat mijn onvoorwaardelijke liefde voldoende voor hem was, zo werkt het gewoon niet. Pubers hechten juist steeds meer waarde aan hetgeen er buiten het nest gedacht en gevonden wordt. Dus er is ook een bredere support nodig om de spannende(re) stappen aan te gaan.
Voor mij was het makkelijk, ik had al jaren nul loyaliteit meer naar mijn ex. Ik kan me voorstellen dat dit binnen een huwelijk ongelofelijk complex is. Kunnen je kind en jij makkelijk en open praten over dit specifieke stukje zodat je kunt ontdekken waar de huivering om het binnen het gezin open te gooien precies zit?
Mijn zoon is voor zover ik weet en hij uitspreekt niet transgender, maar hij heeft qua geaardheid wel een plek binnen lhbti+. Zijn vader is het hier in woord prima mee eens, maar in daad niet (wat een hele mooie zin is voor "mijn ex is een rigide archaïsche homofobe klootzak"). Dat kwam niet bepaald als een verrassing, maar zorgde er hier wel voor dat mijn zoon eerst op de plekken waar hij zich vertrouwd en gewaardeerd wist uit de kast wilde komen. Pas toen hij daar een voor hem gewenste hoeveelheid acceptatie had veiliggesteld durfde hij zich in het avontuur met zijn vader te storten.
Hoe zeer ik ook gewild en gehoopt had dat mijn onvoorwaardelijke liefde voldoende voor hem was, zo werkt het gewoon niet. Pubers hechten juist steeds meer waarde aan hetgeen er buiten het nest gedacht en gevonden wordt. Dus er is ook een bredere support nodig om de spannende(re) stappen aan te gaan.
Voor mij was het makkelijk, ik had al jaren nul loyaliteit meer naar mijn ex. Ik kan me voorstellen dat dit binnen een huwelijk ongelofelijk complex is. Kunnen je kind en jij makkelijk en open praten over dit specifieke stukje zodat je kunt ontdekken waar de huivering om het binnen het gezin open te gooien precies zit?
zondag 25 september 2022 om 13:33
En wat zegt kind daar dan op? Die moet toch ook ‘het probleem’ zien?
Of wil kind dat vader het juist op deze manier te weten komt? Lijkt me wat omslachtig, maar wellicht heeft kind daar een reden voor?
Verwacht jij tegenstand van je man? Of een vervelende reactie als het verteld wordt?
zondag 25 september 2022 om 13:33
Misschien ergens toch beetje angst, toch af gewezen te worden, toch ergens een stemmetje die zegt tegen hen: maar als om mij gaat dan kunnen ze me toch afwijzen, dat is te dichtbij?
zondag 25 september 2022 om 13:34
Ik vind eerlijk gezegd dat je hier niet in mee kunt blijven gaan. School weet ervan, klasgenoten, vrienden, er is een nieuwe naam bedacht, een ander voornaamwoord wordt van kracht. Mensen praten. Binnen no time is de hele goegemeente op de hoogte en komt het pa via-via ter ore. Dat kan toch niet? Kind heeft van alles in gang gezet, wat het goed recht van het kind is, maar daar hoort in mijn ogen ouders informeren wel bij. Je kunt niet zomaar zonder reden blijven volhouden wil-ik-niet.
zondag 25 september 2022 om 13:34
Nee, dan zegt kind 'ik wil er niet over praten'.sprankelend schreef: ↑25-09-2022 13:32Heeft je kind een specifieke reden om dit niet met vader te bespreken?
Mijn zoon is voor zover ik weet en hij uitspreekt niet transgender, maar hij heeft qua geaardheid wel een plek binnen lhbti+. Zijn vader is het hier in woord prima mee eens, maar in daad niet (wat een hele mooie zin is voor "mijn ex is een rigide archaïsche homofobe klootzak"). Dat kwam niet bepaald als een verrassing, maar zorgde er hier wel voor dat mijn zoon eerst op de plekken waar hij zich vertrouwd en gewaardeerd wist uit de kast wilde komen. Pas toen hij daar een voor hem gewenste hoeveelheid acceptatie had veiliggesteld durfde hij zich in het avontuur met zijn vader te storten.
Hoe zeer ik ook gewild en gehoopt had dat mijn onvoorwaardelijke liefde voldoende voor hem was, zo werkt het gewoon niet. Pubers hechten juist steeds meer waarde aan hetgeen er buiten het nest gedacht en gevonden wordt. Dus er is ook een bredere support nodig om de spannende(re) stappen aan te gaan.
Voor mij was het makkelijk, ik had al jaren nul loyaliteit meer naar mijn ex. Ik kan me voorstellen dat dit binnen een huwelijk ongelofelijk complex is. Kunnen je kind en jij makkelijk en open praten over dit specifieke stukje zodat je kunt ontdekken waar de huivering om het binnen het gezin open te gooien precies zit?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 13:35
Daarom probeer ik het te doorbreken, maar ik weet niet hoe ik dat doe zonder het vertrouwen van mijn kind te beschamen.Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 13:34Ik vind eerlijk gezegd dat je hier niet in mee kunt blijven gaan. School weet ervan, klasgenoten, vrienden, er is een nieuwe naam bedacht, een ander voornaamwoord wordt van kracht. Mensen praten. Binnen no time is de hele goegemeente op de hoogte en komt het pa via-via ter ore. Dat kan toch niet? Kind heeft van alles in gang gezet, wat het goed recht van het kind is, maar daar hoort in mijn ogen ouders informeren wel bij. Je kunt niet zomaar zonder reden blijven volhouden wil-ik-niet.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
