Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 15:24
Je brengt het hele 'hoe simpel kan het zijn ' alsof het vastomlijnde feiten zijn, maar dat is gewoon jouw mening. Die ik niet deel. Ook niet als je het vermomt als feit.REDHOTHEAD schreef: ↑25-09-2022 14:15Als kind dat dus niet zo wil als ouder goeddunkt is het nog steeds de beslissing van kind. Hoe simpel kan het zijn?
zondag 25 september 2022 om 15:44
Als ouders heb je (vind ik) de taak je kind te helpen situaties te overzien en daarin de juiste keuzes te maken. Je begeleid ze naar volwassenheid. Dat betekent in deze dus dat je bespreekt cq vertelt wat de gevolgen zijn van deze informatie wel/niet delen met vader. De gevolgen voor kind zelf, voor vader en voor jou. Een kind kan dat zelf niet altijd overzien. Als je daarbij ondersteunt wordt kiezen ook makkelijker (ipv vermijden/uitstellen).
Ik lees dat je kind niet wil lastigvallen met jouw gevoelens. Waarom niet? Het is zó belangrijk juist dat kinderen leren wat hun gedrag doet met een ander. En zeker met 13 jaar lijkt me dat juist heel erg logisch om te doen.
Ik lees dat je kind niet wil lastigvallen met jouw gevoelens. Waarom niet? Het is zó belangrijk juist dat kinderen leren wat hun gedrag doet met een ander. En zeker met 13 jaar lijkt me dat juist heel erg logisch om te doen.
•
zondag 25 september 2022 om 16:06
Denk dat kind ook moet weten dat je nooit van je ene ouder mag vragen om iets groots geheim te houden voor de ander. Ouders voeden samen kind op en zijn beide even verantwoordelijk. Nu krijgt moeder een andere positie, samen met kind tegen vader. Kind heeft moeder in een onmogelijke positie geplaatst.
Noem mij ouderwets maar dat hoort niet.
Ik kan het gemist hebben, maar wat zijn de redenen dat alleen vader het niet mag weten?
Noem mij ouderwets maar dat hoort niet.
Ik kan het gemist hebben, maar wat zijn de redenen dat alleen vader het niet mag weten?
zondag 25 september 2022 om 16:16
Zou er een component in kunnen zitten dat het eigenlijk nog te vroeg was voor het kind om bij jullie uit de kast te komen, omdat het kind zelf toch nog twijfelt?
En dat kind het op school misschien fijn vindt dat iedereen er rekening mee houdt in wat hij/zij/hun zegt, maar dat dat vooral fijn is uit hang naar controle over kinds leven, maar het bijna als een ‘uit de hand gelopen verhaal’ zou kunnen zijn? Daarmee bedoel ik niet dat kind niet echt trans is, maar dat het misschien veel te ‘echt’ voelt als het hele gezin het voelt en ook thuis die nieuwe aanspreekvorm gebruikt.
Met andere woorden mijn advies is om het te zien als ‘het is nog te vroeg voor kind’, en wel aan te geven dat er consequenties zijn aan het nog niet helemaal thuis vertellen. En dat dit soort grote zaken niet een kwestie zijn van “nu meteen moeten weten wie je bent” maar dat het leven een ontdekkingsreis is.
Mijn moeder kwam er eigenlijk te vroeg achter dat ik lesbisch ben en ging vervolgens het hele gezin en iedereen in haar kennissenkring het vertellen. Dat voelde onwijs rot. Ik twijfelde er niet aan maar was er gewoon nog niet aan toe. En deze outing omdat je kind dacht dat het anders voor hun verteld zou worden klinkt ook als een beetje een haastige stap. Je moet dan vooral ook niet iemand heel erg een richting opduwen nu omdat je het als moeder perfect wil doen, dat moet echt op hun tempo.
En dat kind het op school misschien fijn vindt dat iedereen er rekening mee houdt in wat hij/zij/hun zegt, maar dat dat vooral fijn is uit hang naar controle over kinds leven, maar het bijna als een ‘uit de hand gelopen verhaal’ zou kunnen zijn? Daarmee bedoel ik niet dat kind niet echt trans is, maar dat het misschien veel te ‘echt’ voelt als het hele gezin het voelt en ook thuis die nieuwe aanspreekvorm gebruikt.
Met andere woorden mijn advies is om het te zien als ‘het is nog te vroeg voor kind’, en wel aan te geven dat er consequenties zijn aan het nog niet helemaal thuis vertellen. En dat dit soort grote zaken niet een kwestie zijn van “nu meteen moeten weten wie je bent” maar dat het leven een ontdekkingsreis is.
Mijn moeder kwam er eigenlijk te vroeg achter dat ik lesbisch ben en ging vervolgens het hele gezin en iedereen in haar kennissenkring het vertellen. Dat voelde onwijs rot. Ik twijfelde er niet aan maar was er gewoon nog niet aan toe. En deze outing omdat je kind dacht dat het anders voor hun verteld zou worden klinkt ook als een beetje een haastige stap. Je moet dan vooral ook niet iemand heel erg een richting opduwen nu omdat je het als moeder perfect wil doen, dat moet echt op hun tempo.
comocomo wijzigde dit bericht op 25-09-2022 16:18
Reden: Gebruikte een te sterk woord
Reden: Gebruikte een te sterk woord
0.39% gewijzigd
zondag 25 september 2022 om 16:17
Ik ben het met je eens. Ik vind dat je een kind van dertien best mag uitleggen dat het een onredelijke wens heeft en dat het niet redelijk is om van jou te eisen dat je hier zonder enige vorm van uitleg of toelichting over zwijgt tegen de vader. Die inderdaad net zoveel rechten en plichten heeft en die je niet naar believen buitenspel kan zetten. Kind zal wellicht nog niet genoeg beseffen hoe onmogelijk de positie van to nu is, maar daar kan to over praten.toulouse_74 schreef: ↑25-09-2022 16:06Denk dat kind ook moet weten dat je nooit van je ene ouder mag vragen om iets groots geheim te houden voor de ander. Ouders voeden samen kind op en zijn beide even verantwoordelijk. Nu krijgt moeder een andere positie, samen met kind tegen vader. Kind heeft moeder in een onmogelijke positie geplaatst.
Noem mij ouderwets maar dat hoort niet.
Ik kan het gemist hebben, maar wat zijn de redenen dat alleen vader het niet mag weten?
Ik vind niet dat het kind allesbepalend is in deze kwestie. Kind is dertien en heeft sturing en steun nodig van de ouders.
zondag 25 september 2022 om 16:26
De gekwetste gevoelens van vader belangrijker maken dan die van kind vind ik een rare zet. Dan hoort hij het via een ander, super vervelend maar dat is dan maar zo. Ik zou hoogstens delen met man dat er iets speelt bij kind maar dat je uit vertrouwen niet kan delen wat.
Ik vraag me ook af of kind misschien heel goed begrijpt dat dat gaat gebeuren, en dat juist graag wil? Bijvoorbeeld omdat kind weet dat vader het niet goed vindt(en dit is dan zijn 'straf') of onzeker is en eerst breed draagvlak wil zoals iemand eerder schreef.
Ik vraag me ook af of kind misschien heel goed begrijpt dat dat gaat gebeuren, en dat juist graag wil? Bijvoorbeeld omdat kind weet dat vader het niet goed vindt(en dit is dan zijn 'straf') of onzeker is en eerst breed draagvlak wil zoals iemand eerder schreef.
zondag 25 september 2022 om 16:30
Het gaat niet om gekwetste gevoelens. Het gaat erom dat kind dertien is en niet kan inschatten dat er hier ouderlijke sturing gewenst is. Beide ouders horen steun en sturing te geven, en een ouder uitsluiten maakt dat proces ingewikkeld. Het maakt de hele gezinsdynamiek ingewikkeld. Ik vind dat je het kind te veel verantwoordelijkheid en controle geeft over processen die het helemaal niet ten volle begrijpt. Dat blijkt al uit het feit dat papa niets mag weten maar ik zeg niet waarom want ik wil er niet over praten.SimpeleZiel schreef: ↑25-09-2022 16:26De gekwetste gevoelens van vader belangrijker maken dan die van kind vind ik een rare zet. Dan hoort hij het via een ander, super vervelend maar dat is dan maar zo. Ik zou hoogstens delen met man dat er iets speelt bij kind maar dat je uit vertrouwen niet kan delen wat.
Ik vraag me ook af of kind misschien heel goed begrijpt dat dat gaat gebeuren, en dat juist graag wil? Bijvoorbeeld omdat kind weet dat vader het niet goed vindt(en dit is dan zijn 'straf') of onzeker is en eerst breed draagvlak wil zoals iemand eerder schreef.
Kind krijgt veel te veel beslisrecht.
Het gaat echt wel om veel meer dan gekwetste gevoelens van pa.
zondag 25 september 2022 om 16:32
Dat vader gekwetst raakt is een logisch gevolg. Dat kan vader wel pogen te verbergen wellicht, maar zal kind toch voelen.SimpeleZiel schreef: ↑25-09-2022 16:26De gekwetste gevoelens van vader belangrijker maken dan die van kind vind ik een rare zet. Dan hoort hij het via een ander, super vervelend maar dat is dan maar zo. Ik zou hoogstens delen met man dat er iets speelt bij kind maar dat je uit vertrouwen niet kan delen wat.
Ik vraag me ook af of kind misschien heel goed begrijpt dat dat gaat gebeuren, en dat juist graag wil? Bijvoorbeeld omdat kind weet dat vader het niet goed vindt(en dit is dan zijn 'straf') of onzeker is en eerst breed draagvlak wil zoals iemand eerder schreef.
Hij heeft dus begeleiding nodig van z’n moeder om dat gevolg te beseffen.
•
zondag 25 september 2022 om 16:34
Goed gezegd.Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 16:30Het gaat niet om gekwetste gevoelens. Het gaat erom dat kind dertien is en niet kan inschatten dat er hier ouderlijke sturing gewenst is. Beide ouders horen steun en sturing te geven, en een ouder uitsluiten maakt dat proces ingewikkeld. Het maakt de hele gezinsdynamiek ingewikkeld. Ik vind dat je het kind te veel verantwoordelijkheid en controle geeft over processen die het helemaal niet ten volle begrijpt. Dat blijkt al uit het feit dat papa niets mag weten maar ik zeg niet waarom want ik wil er niet over praten.
Kind krijgt veel te veel beslisrecht.
Het gaat echt wel om veel meer dan gekwetste gevoelens van pa.
zondag 25 september 2022 om 16:38
Dat gevoel heb ik ook nu.Comocomo schreef: ↑25-09-2022 16:16Zou er een component in kunnen zitten dat het eigenlijk nog te vroeg was voor het kind om bij jullie uit de kast te komen, omdat het kind zelf toch nog twijfelt?
En dat kind het op school misschien fijn vindt dat iedereen er rekening mee houdt in wat hij/zij/hun zegt, maar dat dat vooral fijn is uit hang naar controle over kinds leven, maar het bijna als een ‘uit de hand gelopen verhaal’ zou kunnen zijn? Daarmee bedoel ik niet dat kind niet echt trans is, maar dat het misschien veel te ‘echt’ voelt als het hele gezin het voelt en ook thuis die nieuwe aanspreekvorm gebruikt.
Met andere woorden mijn advies is om het te zien als ‘het is nog te vroeg voor kind’, en wel aan te geven dat er consequenties zijn aan het nog niet helemaal thuis vertellen. En dat dit soort grote zaken niet een kwestie zijn van “nu meteen moeten weten wie je bent” maar dat het leven een ontdekkingsreis is.
Mijn moeder kwam er eigenlijk te vroeg achter dat ik lesbisch ben en ging vervolgens het hele gezin en iedereen in haar kennissenkring het vertellen. Dat voelde onwijs rot. Ik twijfelde er niet aan maar was er gewoon nog niet aan toe. En deze outing omdat je kind dacht dat het anders voor hun verteld zou worden klinkt ook als een beetje een haastige stap. Je moet dan vooral ook niet iemand heel erg een richting opduwen nu omdat je het als moeder perfect wil doen, dat moet echt op hun tempo.
Mijn beste vriend is gay en ik ken hem vanaf zijn 15e.
Hij wilde er gewoon eerst zelf niet aan, inclusief een vriendin hebben etc. Het is echt belangrijk om iemands eigen tempo te volgen. Hij kwam pas uit de kast, ook voor zichzelf, op zijn 19e.
Ernaar vragen, wat veel mensen deden want hij gedroeg zich best zoals je van een gay verwacht, hij werd er daarvoor echt boos om.
Hij vertelde later dat hij zichzelf een andere manier van lopen en praten had aangeleerd omdat hij die vragen niet wilde.
Het is echt belangrijk kind te volgen. En ook een weg 'terug' open te laten.
Niet perse omdat het trans gedeelte niet 'echt' zou zijn, maar er zijn zoveel vormen van trans zijn/genders dat dit ook een zoektocht kan zijn.
zondag 25 september 2022 om 16:40
Maar ik blijf het wel een probleem vinden dat kind zich thuis volgens mij nog helemaal niet had willen outen, maar dat volgens mij een soort noodgedwongen wel heeft gedaan uit angst dat die docent het zou doen, en dan is het nu van: 'Tja, je hebt het nou eenmaal aan je moeder verteld, nu moet het dus thuis helemaal openbaar worden.' Terwijl kind daar kennelijk nog niet aan toe is.
En dat die wijziging administratief dan nog niet kan... tja, misschien had kind zich liever daarbij neergelegd om het nog wat langer voor zichzelf te kunnen houden dan nu noodgedwongen het thuis te moeten gaan bespreken, alleen kan kind nu dus niet meer terug. Nu is het dus echt: jammer maar helaas, je hebt het nu verteld, dus nu MOET je ook maar doorbijten ook.
Het is niet dat kind van tevoren had bedacht moeder in vertrouwen te nemen en samen een geheim te hebben voor vader of zoiets. Het is er min of meer noodgedwongen uit gekomen. En dan MOET kind nu ook meteen maar de volgende stap zetten.
En dat die wijziging administratief dan nog niet kan... tja, misschien had kind zich liever daarbij neergelegd om het nog wat langer voor zichzelf te kunnen houden dan nu noodgedwongen het thuis te moeten gaan bespreken, alleen kan kind nu dus niet meer terug. Nu is het dus echt: jammer maar helaas, je hebt het nu verteld, dus nu MOET je ook maar doorbijten ook.
Het is niet dat kind van tevoren had bedacht moeder in vertrouwen te nemen en samen een geheim te hebben voor vader of zoiets. Het is er min of meer noodgedwongen uit gekomen. En dan MOET kind nu ook meteen maar de volgende stap zetten.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 25 september 2022 om 16:45
Ja hiermee eens!Susan schreef: ↑25-09-2022 16:40Maar ik blijf het wel een probleem vinden dat kind zich thuis volgens mij nog helemaal niet had willen outen, maar dat volgens mij een soort noodgedwongen wel heeft gedaan uit angst dat die docent het zou doen, en dan is het nu van: 'Tja, je hebt het nou eenmaal aan je moeder verteld, nu moet het dus thuis helemaal openbaar worden.' Terwijl kind daar kennelijk nog niet aan toe is.
En dat die wijziging administratief dan nog niet kan... tja, misschien had kind zich liever daarbij neergelegd om het nog wat langer voor zichzelf te kunnen houden dan nu noodgedwongen het thuis te moeten gaan bespreken, alleen kan kind nu dus niet meer terug. Nu is het dus echt: jammer maar helaas, je hebt het nu verteld, dus nu MOET je ook maar doorbijten ook.
Het is niet dat kind van tevoren had bedacht moeder in vertrouwen te nemen en samen een geheim te hebben voor vader of zoiets. Het is er min of meer noodgedwongen uit gekomen. En dan MOET kind nu ook meteen maar de volgende stap zetten.
zondag 25 september 2022 om 16:47
Wat moet vader (of moeder) dan sturen in de genderidentiteit van kind? En waarom 'moet' vader het kind steunen, als kind dat zelf duidelijk nog niet wil?Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 16:30Het gaat niet om gekwetste gevoelens. Het gaat erom dat kind dertien is en niet kan inschatten dat er hier ouderlijke sturing gewenst is. Beide ouders horen steun en sturing te geven, en een ouder uitsluiten maakt dat proces ingewikkeld. Het maakt de hele gezinsdynamiek ingewikkeld. Ik vind dat je het kind te veel verantwoordelijkheid en controle geeft over processen die het helemaal niet ten volle begrijpt. Dat blijkt al uit het feit dat papa niets mag weten maar ik zeg niet waarom want ik wil er niet over praten.
Kind krijgt veel te veel beslisrecht.
Het gaat echt wel om veel meer dan gekwetste gevoelens van pa.
Hoezo te veel beslisrecht? over wat kind zelf wel en niet wil met de eigen genderidentiteit?
zondag 25 september 2022 om 16:50
Nee, nog niet voor de hele school. Vrienden en een heel select groepje leraren. In die vriendengroep vind ik helemaal okee; dat kan 'oefenen' zijn, of zelfs (niet helemaal hetzelfde, maar natuurlijk) vergelijkbaar met een bijnaam (waar ze er ook allemaal heel gekke van hebben). Waar het lastiger wordt is dat kind heeft aangegeven dat dit schoolbreed moet worden doorgevoerd. ik heb zoals ik zei aangegeven dat dat alleen kan als vader het ook weet. Kind is daarmee akkoord gegaan en heeft aangegeven dit te begrijpen, maar na verloop van tijd geeft het opnieuw op school aan dat de aanspreekvormen wat hun betreft gewijzigd zouden moeten worden, en gaat akkoord met vertellen aan vader. en doet dat dus niet. Ik zie voor me dat dit een terugkerend verhaal blijft, of dat er helemaal gezwegen wordt en dat moet doorbroken worden.Turtlerain schreef: ↑25-09-2022 14:30Eens. Maar de vraag is hier niet: wel of niet outen.
De situatie is namelijk dat kind wél geout is/wordt, namelijk voor de hele school (en buurt?). Alleen voor vader wordt er een uitzondering gemaakt en daar zou ik moeite mee hebben. Ook nog los van alle praktische en logistieke bezwaren.
Ik zou dat proberen duidelijk te maken aan kind, dat het een onhoudbare situatie wordt, in de hoop dat kind zelf gaat inzien dat het geen goede keuze is.
Ik denk dat ik behalve het stukje 'vader moet het weten' nog eens een keer de scenario's expliciet ga uitstippelen van wat er gebeurt of zou kunnen gebeuren als we nu doorpakken zoals kind het aangeeft, misschien is dat wel nodig om het ten volle te laten doordringen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 16:55
Ik denk dat je hier een punt hebt. Ik heb er ook aan gedacht dat het misschien gewoon te vroeg zou zijn, maar kon dat nog niet helemaal rijmen met dan wel out zijn tegenover 800 medeleerlingen waarvan niet iedereen even aardig en meelevend is. Zoals jij het uitlegt, kan ik het wel wat beter plaatsen.Comocomo schreef: ↑25-09-2022 16:16Zou er een component in kunnen zitten dat het eigenlijk nog te vroeg was voor het kind om bij jullie uit de kast te komen, omdat het kind zelf toch nog twijfelt?
En dat kind het op school misschien fijn vindt dat iedereen er rekening mee houdt in wat hij/zij/hun zegt, maar dat dat vooral fijn is uit hang naar controle over kinds leven, maar het bijna als een ‘uit de hand gelopen verhaal’ zou kunnen zijn? Daarmee bedoel ik niet dat kind niet echt trans is, maar dat het misschien veel te ‘echt’ voelt als het hele gezin het voelt en ook thuis die nieuwe aanspreekvorm gebruikt.
Met andere woorden mijn advies is om het te zien als ‘het is nog te vroeg voor kind’, en wel aan te geven dat er consequenties zijn aan het nog niet helemaal thuis vertellen. En dat dit soort grote zaken niet een kwestie zijn van “nu meteen moeten weten wie je bent” maar dat het leven een ontdekkingsreis is.
Mijn moeder kwam er eigenlijk te vroeg achter dat ik lesbisch ben en ging vervolgens het hele gezin en iedereen in haar kennissenkring het vertellen. Dat voelde onwijs rot. Ik twijfelde er niet aan maar was er gewoon nog niet aan toe. En deze outing omdat je kind dacht dat het anders voor hun verteld zou worden klinkt ook als een beetje een haastige stap. Je moet dan vooral ook niet iemand heel erg een richting opduwen nu omdat je het als moeder perfect wil doen, dat moet echt op hun tempo.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 17:01
Het lijkt mij helemaal prima om het allemaal nog even te laten rusten en ik dacht ook dat kind dat ook vond, maar die heeft aan school sindsdien weer aangegeven het administratief allemaal te willen wijzigen. Dat maakt de situatie ingewikkeld wat mij betreft.Susan schreef: ↑25-09-2022 16:40Maar ik blijf het wel een probleem vinden dat kind zich thuis volgens mij nog helemaal niet had willen outen, maar dat volgens mij een soort noodgedwongen wel heeft gedaan uit angst dat die docent het zou doen, en dan is het nu van: 'Tja, je hebt het nou eenmaal aan je moeder verteld, nu moet het dus thuis helemaal openbaar worden.' Terwijl kind daar kennelijk nog niet aan toe is.
En dat die wijziging administratief dan nog niet kan... tja, misschien had kind zich liever daarbij neergelegd om het nog wat langer voor zichzelf te kunnen houden dan nu noodgedwongen het thuis te moeten gaan bespreken, alleen kan kind nu dus niet meer terug. Nu is het dus echt: jammer maar helaas, je hebt het nu verteld, dus nu MOET je ook maar doorbijten ook.
Het is niet dat kind van tevoren had bedacht moeder in vertrouwen te nemen en samen een geheim te hebben voor vader of zoiets. Het is er min of meer noodgedwongen uit gekomen. En dan MOET kind nu ook meteen maar de volgende stap zetten.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 17:08
Die heeft in Nederland een wachtlijst van 1,5 jaar. En inderdaad wat Makreel en Patchouli zeggen m.b.t. ouderlijk gezag: vader moet op de hoogte en akkoord zijn.
Edit: O, Pergamon had hier ook al iets over gezegd. Dan is de wachtlijst in het afgelopen jaar nog verder opgelopen.
zondag 25 september 2022 om 17:13
Twee jaar, hoorde ik al in dit topic. Waar ik woon nog veel langer. Ik heb het net opgezocht en ze geven geen tijdsindicatie, maar in mei van dit jaar kwamen mensen die zich in januari 2018 voor het eerst hadden aangemeld voor een eerste afspraak.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 25 september 2022 om 17:30
Vader of moeder hoeft de genderidentiteit niet te sturen, maar wel het proces dat al dan niet doorlopen gaat worden. Kind kan daar zeker in gestuurd worden om samen te bepalen wat er gebeurt en in welk tempo.SimpeleZiel schreef: ↑25-09-2022 16:47Wat moet vader (of moeder) dan sturen in de genderidentiteit van kind? En waarom 'moet' vader het kind steunen, als kind dat zelf duidelijk nog niet wil?
Hoezo te veel beslisrecht? over wat kind zelf wel en niet wil met de eigen genderidentiteit?
Verder vind ik helemaal niet duidelijk dat kind geen steun wil van vader. Dat is jouw conclusie, dat is niet per se hoe het kind het ervaart.
Ik vind dat het kind teveel beslisrecht heeft omdat het nu het kind is dat de koers bepaalt, terwijl ik vermoed dat het kind zelf eigenlijk niet zo blij is met de huidige koers. Dat had wellicht anders gekund als er meer/eerder ouderlijke steun was geweest. Ik heb het uiteraard niet over beslissingen omtrent genderidentiteit zelf, dus daar hoef je niet zo verontwaardigd over te doen.
zondag 25 september 2022 om 17:37
Hoe kind genoemd wil worden op school is naar mijn mening geen sturing in nodig. En verder zegt OP nog helemaal niks over het vervolg van het proces, dus misschien loop je dan wat op de zaken vooruit?Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 17:30Vader of moeder hoeft de genderidentiteit niet te sturen, maar wel het proces dat al dan niet doorlopen gaat worden. Kind kan daar zeker in gestuurd worden om samen te bepalen wat er gebeurt en in welk tempo.
Verder vind ik helemaal niet duidelijk dat kind geen steun wil van vader. Dat is jouw conclusie, dat is niet per se hoe het kind het ervaart.
Ik vind dat het kind teveel beslisrecht heeft omdat het nu het kind is dat de koers bepaalt, terwijl ik vermoed dat het kind zelf eigenlijk niet zo blij is met de huidige koers. Dat had wellicht anders gekund als er meer/eerder ouderlijke steun was geweest. Ik heb het uiteraard niet over beslissingen omtrent genderidentiteit zelf, dus daar hoef je niet zo verontwaardigd over te doen.
zondag 25 september 2022 om 17:38
Ik vind van niet. Maar jij mag dat uiteraard vinden.SimpeleZiel schreef: ↑25-09-2022 17:37Hoe kind genoemd wil worden op school is naar mijn mening geen sturing in nodig. En verder zegt OP nog helemaal niks over het vervolg van het proces, dus misschien loop je dan wat op de zaken vooruit?
zondag 25 september 2022 om 17:40
Maar dan neem je het kind dus de vertrouwensband met de moeder af.toulouse_74 schreef: ↑25-09-2022 16:06Denk dat kind ook moet weten dat je nooit van je ene ouder mag vragen om iets groots geheim te houden voor de ander. Ouders voeden samen kind op en zijn beide even verantwoordelijk. Nu krijgt moeder een andere positie, samen met kind tegen vader. Kind heeft moeder in een onmogelijke positie geplaatst.
Noem mij ouderwets maar dat hoort niet.
Ik kan het gemist hebben, maar wat zijn de redenen dat alleen vader het niet mag weten?
Ik denk dat het weinig gaat helpen om het kind voor het blok te zetten, misschien kun je wel wat dieper ingaan op de mogelijke reacties van de vader, bespreken wat de gevolgen daar van zouden zijn, wat de beste en wat de slechtste uitkomst zouden zijn, dan kan het kind zich wat beter voorbereiden.
Dus het kind helpen en ondersteunen, maar wel zelf laten doen.
zondag 25 september 2022 om 17:45
Dit keer 100.Jufjoke schreef: ↑25-09-2022 16:17Ik ben het met je eens. Ik vind dat je een kind van dertien best mag uitleggen dat het een onredelijke wens heeft en dat het niet redelijk is om van jou te eisen dat je hier zonder enige vorm van uitleg of toelichting over zwijgt tegen de vader. Die inderdaad net zoveel rechten en plichten heeft en die je niet naar believen buitenspel kan zetten. Kind zal wellicht nog niet genoeg beseffen hoe onmogelijk de positie van to nu is, maar daar kan to over praten.
Ik vind niet dat het kind allesbepalend is in deze kwestie. Kind is dertien en heeft sturing en steun nodig van de ouders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
