Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 18:58
maandag 26 september 2022 om 19:03
Daarentegen ben ik kind geweest van twee ouders waarvan voor de vader allerlei zaken geheim werd gehouden. Dit is voor hun huwelijk echt zeer schadelijk geweest en ook de relatie met mijn vader was hierdoor verre van ideaal. Als kind kon ik dat niet zo zien, maar met terugwerkende kracht kan ik wel zien dat dat ook de weg niet was.
maandag 26 september 2022 om 19:04
Ik lees nergens dat TO bang is dat vader boos of afwijzend gaat reageren, dus ik geloof niet dat dit een rol speelt.intothewild schreef: ↑26-09-2022 18:58Het is toch ook eigenlijk te zot dat je niet weet hoe je partner hierop gaat reageren, en dat je je 13-jarige dan maar de verantwoordelijkheid laat om de eventuele schok van pa op te vangen?
Wat eten we vanavond?
maandag 26 september 2022 om 19:04
Volgens TO is er geen enkele reden om aan te nemen dat hij dit slecht op zal pakken zegt ze ergens.intothewild schreef: ↑26-09-2022 18:58Het is toch ook eigenlijk te zot dat je niet weet hoe je partner hierop gaat reageren, en dat je je 13-jarige dan maar de verantwoordelijkheid laat om de eventuele schok van pa op te vangen?
maandag 26 september 2022 om 19:32
Zoek je die manieren echt? Want ik heb al meermaals suggesties gedaan waar je niet op hebt gereageerd. Als je die manieren niks vind bespaar ik me het typen, anders geef ik met alle liefde tips.DG2015 schreef: ↑26-09-2022 18:22Ik snap je punt FV en daarom geef ik ook aan wat het dilemma is. Vader móét het ook weten maar ik ben op zoek naar manieren om deze impasse te doorbreken zonder dat kind zich gedwongen ge-out voelt en vervolgens allerlei andere dingen voor zich gaat houden, en wel op tijd zodat vader zich niet buitenspel gezet voelt. Dus dat is niet over een half jaar pas. Ik bespreek het niet met jan en alleman maar met een vertrouwenspersoon op school, waar kind dit heeft neergelegd. En we hebben het niet over een geslachtsverandering, maar over het wijzigen van aanspreekvormen.
•
maandag 26 september 2022 om 19:34
Ik heb niet alles gelezen. Maar ik kan me heel goed voorstellen hoe het nu voor je voelt. Want ik zou het mijn partner absoluut willen vertellen. Omdat hij mijn partner is, mijn beste vriend en lover, en de vader is. Ik bespreek alles met hem wat ik van belang vindt. Ik zou dit nieuws ook echt niet alleen willen 'dragen', daar zou ik hem voor naast me willen hebben. Maar mijn vriend zou niet veel anders reageren dan ik zou doen. En dat is tegenover kind inlevend, nuchter en zeker niet negatief.
Is het mogelijk dat je het toch tegen je man vertelt en dat jullie heel goed gaan praten met elkaar en op 1 lijn komen te zitten voor wat dit alles betreft? Dat je kind zich door jullie beiden gesteund en erkend zal voelen?
En, heel eerlijk gezegd, vind ik het niet aan kind om te 'bepalen' dat alleen 1 van jullie het mag weten. Het zou eigenlijk duidelijk moeten zijn dat jij en je man als 1 ouderpaar zijn en samen opvoeden en dat vanuit 1 basis en lijn doen en dat belangrijke zaken zeker niet voor 1 van de 2 verzwegen gaat worden. Dat is gewoon not done. En zeker niet deze zeer belangrijke en gevoelige 'kwestie'.
Is het mogelijk dat je het toch tegen je man vertelt en dat jullie heel goed gaan praten met elkaar en op 1 lijn komen te zitten voor wat dit alles betreft? Dat je kind zich door jullie beiden gesteund en erkend zal voelen?
En, heel eerlijk gezegd, vind ik het niet aan kind om te 'bepalen' dat alleen 1 van jullie het mag weten. Het zou eigenlijk duidelijk moeten zijn dat jij en je man als 1 ouderpaar zijn en samen opvoeden en dat vanuit 1 basis en lijn doen en dat belangrijke zaken zeker niet voor 1 van de 2 verzwegen gaat worden. Dat is gewoon not done. En zeker niet deze zeer belangrijke en gevoelige 'kwestie'.
anoniem_6625206c5dd25 wijzigde dit bericht op 26-09-2022 20:06
21.56% gewijzigd
maandag 26 september 2022 om 19:48
Mijn zus belde ons om haar kind bij ons te outen. "X gaat jullie vanavond bellen en vertellen dat ze zich een jongen voelt en voortaan ook graag zo aangesproken wil worden. Willen jullie doen alsof je dit nog niet weet?"
En dan zijn wij niet eens betrokken als opvoeders, maar het gaf ons een halve middag de kans om het te laten bezinken en na te denken over hoe we wilden reageren.
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 26 september 2022 om 19:59
Oh, daar zou ik volgens mij echt wel een beetje pissig van worden, als mijn broer dat zou doen.intothewild schreef: ↑26-09-2022 19:48Mijn zus belde ons om haar kind bij ons te outen. "X gaat jullie vanavond bellen en vertellen dat ze zich een jongen voelt en voortaan ook graag zo aangesproken wil worden. Willen jullie doen alsof je dit nog niet weet?"
En dan zijn wij niet eens betrokken als opvoeders, maar het gaf ons een halve middag de kans om het te laten bezinken en na te denken over hoe we wilden reageren.
Ik zou er wel in meegaan hoor, zeker voor het kind, maar hij zou wel een verbale draai om z'n oren krijgen van me.
Vind het ook een beetje een soort motie van wantrouwen, alsof hij er van uitgaat dat ik zelf niet op een goede manier zou reageren ofzo.
En jammer ook, dat kind niet de kans krijgt om zelf uit te leggen wat er gaande is.
En bij een heel jong kind, 4 ofzo, zou ik het ergens nog wel snappen, maar bij een dertienjarige zeker niet.
Als een kind wat ouder is heb je er toch zelf ook een relatie/band mee, erg vervelend als een ander denkt daar in te moeten rommelen.
maandag 26 september 2022 om 20:06
Ik heb alles gelezen en inderdaad niet op elke post gereageerd, maar niet bewust die van jou of iemand anders genegeerd. Ik heb wel alles in me opgenomen en verschillende meningen gewogen.
We hebben er inmiddels over gesproken, mijn man reageerde meelevend en heeft wat zorgen geuit, en die hebben we besproken. Kinderen zijn huiswerk aan het doen en ik moet eigenlijk nog wat werk afmaken en dan zien we morgen wel weer verder.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 20:09
Super!! Dat moet goed voor je voelen. En dan wellicht samen morgen er met kind over praten? Uitleggen dat het niet mogelijk is om zoiets langer dan dat dit geduurd heeft te verzwijgen?DG2015 schreef: ↑26-09-2022 20:06Ik heb alles gelezen en inderdaad niet op elke post gereageerd, maar niet bewust die van jou of iemand anders genegeerd. Ik heb wel alles in me opgenomen en verschillende meningen gewogen.
We hebben er inmiddels over gesproken, mijn man reageerde meelevend en heeft wat zorgen geuit, en die hebben we besproken. Kinderen zijn huiswerk aan het doen en ik moet eigenlijk nog wat werk afmaken en dan zien we morgen wel weer verder.
maandag 26 september 2022 om 20:11
Ah, bij het woord geslachtsverandering krijg ik een beeld van een kind dat op een operatietafel vastgebonden wordt. Gender wordt nu veranderd, geslacht vooralsnog (of eigenlijk nog heel lang) niet, als dat al gebeurt. Maar dat zijn zaken waar we misschien later eens over gaan nadenken.fashionvictim schreef: ↑26-09-2022 18:46Het is natuurlijk wel een administratieve geslachtsverandering als dat kind in alle systemen als het andere geslacht en zelfs met een andere naam wordt geregistreerd.
Ik snap ook echt jouw dilemma niet, kind hééft zichzelf al geout, allerlei mensen op school weten het al. En sorry, als je mijn partner was zou ik alleen maar bozer worden als bovenstaande je excuses zijn. Ik zou echt denken "vertrouwenspersoon? De enige vertrouwenspersoon die jij zou moeten hebben als het op ons kind aankomt ben ik!"
En zo zie ik dat ook echt, in principe is natuurlijk de enige echte vertrouwenspersoon met wie je vertrouwelijke zaken rondom je kind bespreekt de andere ouder (er vanuit gaand dat je gewoon samen een relatie hebt en de andere ouder een capabele en liefhebbende ouder is.)
En gelukkig maar dat wij niet getrouwd zijn, voor ons allebei
; mijn man heeft heel anders gereageerd dan jij aangeeft dat je zou doen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 20:15
Inderdaad. En kind ziet er ook opgelucht uit. We hebben ook al besproken dat openheid beter is, en uiteindelijk ook makkelijker, maar ik zal het nog eens extra benadrukken op een ander moment.BornSlippy schreef: ↑26-09-2022 20:09Super!! Dat moet goed voor je voelen. En dan wellicht samen morgen er met kind over praten? Uitleggen dat het niet mogelijk is om zoiets langer dan dat dit geduurd heeft te verzwijgen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 20:41
Och welnee. Het gaat niet om ons, het gaat om het kind. Het ging ook niet zo bot als ik het schets, ik chargeer natuurlijk. Mijn zus is nogal een controlfreak en wil gewoon het beste voor haar kind. Ik kan eigenlijk alleen maar ontzettend blij zijn dat zij en haar man zo supportive zijn en dat kind in ieder geval thuis een veilige basis heeft. Dat zus dan eventueel mijn gevoeletjes zou krenken omdat ze onze reactie niet 100 procent accuraat durft in te schatten, ach. Peanuts.VallendeSterren schreef: ↑26-09-2022 19:59Oh, daar zou ik volgens mij echt wel een beetje pissig van worden, als mijn broer dat zou doen.
Ik zou er wel in meegaan hoor, zeker voor het kind, maar hij zou wel een verbale draai om z'n oren krijgen van me.
Vind het ook een beetje een soort motie van wantrouwen, alsof hij er van uitgaat dat ik zelf niet op een goede manier zou reageren ofzo.
En jammer ook, dat kind niet de kans krijgt om zelf uit te leggen wat er gaande is.
En bij een heel jong kind, 4 ofzo, zou ik het ergens nog wel snappen, maar bij een dertienjarige zeker niet.
Als een kind wat ouder is heb je er toch zelf ook een relatie/band mee, erg vervelend als een ander denkt daar in te moeten rommelen.
Maar dit snijdt wel een ander gevoelig punt aan: als ouder kun je zelf nog zo ruimdenkend zijn, je kunt er niet op rekenen dat de buitenwereld dat ook zal zijn. Dat je daar als ouder zorgen over hebt, en dat je verdriet kunt hebben en angst voor de toekomst van je kind, terwijl je het tegelijkertijd van harte steunt, dat kan best een worsteling zijn.
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 26 september 2022 om 20:42
O ik lees je post nu pas, wt goed dat je het aangesneden hebt.DG2015 schreef: ↑26-09-2022 20:06Ik heb alles gelezen en inderdaad niet op elke post gereageerd, maar niet bewust die van jou of iemand anders genegeerd. Ik heb wel alles in me opgenomen en verschillende meningen gewogen.
We hebben er inmiddels over gesproken, mijn man reageerde meelevend en heeft wat zorgen geuit, en die hebben we besproken. Kinderen zijn huiswerk aan het doen en ik moet eigenlijk nog wat werk afmaken en dan zien we morgen wel weer verder.
No one ever made a difference by being like everyone else.
maandag 26 september 2022 om 20:54
Het hangt misschien ook van je eigen ervaringen af hoe je er tegenaan kijkt, mijn moeder was altijd enorm pusherig en bemoeierig, misschien wel juist omdat ze zelf overal tamelijk hysterisch op reageerde, dus ik had echt liever dat ze gewoon overal uitbleef en zich er zo min mogelijk mee bemoeide, want daar werd het meestal echt niet beter vanintothewild schreef: ↑26-09-2022 20:41Och welnee. Het gaat niet om ons, het gaat om het kind. Het ging ook niet zo bot als ik het schets, ik chargeer natuurlijk. Mijn zus is nogal een controlfreak en wil gewoon het beste voor haar kind. Ik kan eigenlijk alleen maar ontzettend blij zijn dat zij en haar man zo supportive zijn en dat kind in ieder geval thuis een veilige basis heeft. Dat zus dan eventueel mijn gevoeletjes zou krenken omdat ze onze reactie niet 100 procent accuraat durft in te schatten, ach. Peanuts.
Maar dit snijdt wel een ander gevoelig punt aan: als ouder kun je zelf nog zo ruimdenkend zijn, je kunt er niet op rekenen dat de buitenwereld dat ook zal zijn. Dat je daar als ouder zorgen over hebt, en dat je verdriet kunt hebben en angst voor de toekomst van je kind, terwijl je het tegelijkertijd van harte steunt, dat kan best een worsteling zijn.
Dus ik zou het echt sneu vinden voor mijn neefje/nichtje als mijn broer ook zo idioot zou doen (hij weet wel beter hoor, denk ik
)
maandag 26 september 2022 om 21:06
Zo'n moeder die een taart bakt voor een eerste-menstruatiefeestje?VallendeSterren schreef: ↑26-09-2022 20:54Het hangt misschien ook van je eigen ervaringen af hoe je er tegenaan kijkt, mijn moeder was altijd enorm pusherig en bemoeierig, misschien wel juist omdat ze zelf overal tamelijk hysterisch op reageerde, dus ik had echt liever dat ze gewoon overal uitbleef en zich er zo min mogelijk mee bemoeide, want daar werd het meestal echt niet beter van
Dus ik zou het echt sneu vinden voor mijn neefje/nichtje als mijn broer ook zo idioot zou doen (hij weet wel beter hoor, denk ik
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 26 september 2022 om 21:13
Je zit er inderdaad niet zo heel ver naast
Ze vond het wel logisch om het gelijk in geuren en kleuren aan mijn vader uit te leggen, die zich vervolgens gedwongen voelde om er met mij een gesprek over te hebben, waar ik natuurlijk helemáál niet op zat te wachten
maandag 26 september 2022 om 23:25
fijn dat je man goed heeft gereageerd. Maar even voor mijn begrip: het hele issue was toch dat school het kind in het systeem als M wil registreren terwijl dat voorheen V/F (of andersom) was? Dat is toch een administratieve geslachtsverandering, of ben ik nu gek?DG2015 schreef: ↑26-09-2022 20:11Ah, bij het woord geslachtsverandering krijg ik een beeld van een kind dat op een operatietafel vastgebonden wordt. Gender wordt nu veranderd, geslacht vooralsnog (of eigenlijk nog heel lang) niet, als dat al gebeurt. Maar dat zijn zaken waar we misschien later eens over gaan nadenken.
En gelukkig maar dat wij niet getrouwd zijn, voor ons allebei
Am Yisrael Chai!
maandag 26 september 2022 om 23:50
Wat fijn dat je man er nu vanaf weet. Dan rust het geheim niet meer op jouw schouders.DG2015 schreef: ↑26-09-2022 20:06Ik heb alles gelezen en inderdaad niet op elke post gereageerd, maar niet bewust die van jou of iemand anders genegeerd. Ik heb wel alles in me opgenomen en verschillende meningen gewogen.
We hebben er inmiddels over gesproken, mijn man reageerde meelevend en heeft wat zorgen geuit, en die hebben we besproken. Kinderen zijn huiswerk aan het doen en ik moet eigenlijk nog wat werk afmaken en dan zien we morgen wel weer verder.
Mijn vraag was overigens niet vervelend bedoeld maar als een echte vraag. Of je echt wel zover bent dat je tips wíl.
Ten aanzien van je kind kan je denk ik nog hele concrete gespreksadviezen krijgen bv.
Want kind weet nog niet dat vader het weet, toch? Begrijp ik het nu goed? Want ik lees ook iets over een opgelucht kind?
•
dinsdag 27 september 2022 om 00:22
De betekenis van het woord geslacht is veranderd. Geslacht gaat over het fysieke, gender over de culturele/psychologische kant daarvan. Mijn kind voelt dus dat hun gender anders is dan hun geslacht. Als een transpersoon van geslacht verandert om dat bij elkaar te brengen, komt daar een operatie bij kijken.fashionvictim schreef: ↑26-09-2022 23:25fijn dat je man goed heeft gereageerd. Maar even voor mijn begrip: het hele issue was toch dat school het kind in het systeem als M wil registreren terwijl dat voorheen V/F (of andersom) was? Dat is toch een administratieve geslachtsverandering, of ben ik nu gek?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 27 september 2022 om 00:25
Jawel, we hebben er met z’n drieën over gesproken. In het kerngezin weet alleen ons andere kind het nog niet, maar die is zo geïnteresseerd in alles dat met Pride te maken heeft, dat het zo’n beetje de makkelijkste coming-out ter wereld zou moeten zijn.Frizz schreef: ↑26-09-2022 23:50Wat fijn dat je man er nu vanaf weet. Dan rust het geheim niet meer op jouw schouders.
Mijn vraag was overigens niet vervelend bedoeld maar als een echte vraag. Of je echt wel zover bent dat je tips wíl.
Ten aanzien van je kind kan je denk ik nog hele concrete gespreksadviezen krijgen bv.
Want kind weet nog niet dat vader het weet, toch? Begrijp ik het nu goed? Want ik lees ook iets over een opgelucht kind?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
