Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is trans
zondag 25 september 2022 om 13:10
Even getwijfeld over de titel van het topic omdat ik toch een beetje bang ben dat de discussie een draai zou kunnen krijgen waar ik niet zoveel mee kan. Ik wilde hem daarom misschien neutraal houden zodat het over het geheim gaat, maar tegelijkertijd zou ik ook graag horen wat ervaringsdeskundigen hierover te zeggen hebben. (En misschien zou het topic uiteindelijk ook kunnen meebewegen met de ontwikkelingen van mijn kind.)
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
Mijn kind (13) is bij mij uit de kast gekomen als trans. Zegt het een jaar te weten en vrienden (m/v/x) gebruiken al een tijd een andere naam en andere voornaamwoorden. Voor de zomervakantie heeft kind gesproken met een leraar op school en voelt zich daar gesteund. Ik wil mijn kind hier ook in bijstaan.
Nu had ik net na de vakantie een afspraak met die leraar, en omdat kind verwachtte dat die hun zou ‘outen’, heeft kind het aan mij verteld. Die angst was overigens ongegrond, maar nadat ik dat onderwerp in het gesprek heb aangesneden, hebben we er wel over gesproken. Sindsdien hebben we het met en zonder kind nog een paar keer besproken.
Kind heeft het nog niet aan vader en sibling verteld. Wil dat niet zelf doen (ook niet in een brief o.i.d.), wil dat niet samen doen en wil ook niet dat ik het vertel. Daardoor voelde ik me al in een lichte spagaat zitten; ik wil mijn kind eigenlijk niet uit die kast duwen, maar het voelt alsof ik dingen achterhoud omdat ik het niet aan mijn man verteld heb. En daarnaast is het heel belangrijk dat hij het als vader weet. Verder zou ik hier eigenlijk wel een klankbord in willen hebben en dat mis ik nu.
Die spagaat wordt langzaamaan een steeds acrobatischere toer, omdat kind op school herhaaldelijk heeft aangegeven te willen dat de nieuwe naam en voornaamwoorden gebruikt worden. Na de eerste keer heb ik aangegeven dat dat nog niet kan: ik vind dat ik daar geen toestemming voor kan geven zolang vader het nog niet weet. Vrijdagmiddag heeft kind weer aangegeven met andere naam en voornaamwoorden te willen worden aangesproken op school. Leraar heeft dit al min of meer in gang gezet en er is afgesproken dat kind in het weekend met vader zou gaan praten. En dat gebeurt dus niet. Kind vertelt niks en ik heb daarom weer gezegd dat er voorlopig op school qua aanspreekvormen dus ook niks kan veranderen. Op school weten steeds wat meer leerlingen ervan, mede doordat de leraar per ongeluk mijn kind met de voorkeursnaam heeft aangesproken.
We hebben nu dus een soort van patstelling bereikt (niet helemaal de juiste uitdrukking, want we zijn geen tegenstanders, maar we zitten wel vast). Kind wil verandering, ik heb zeker met de eerste stappen niet heel veel moeite, maar ben niet de enige die daar iets over in te brengen heeft of op zijn minst van moet weten. Mijn kind kennende blijft dit eindeloos voortduren, dus deze situatie moet doorbroken worden. Maar hoe? Moet ik het dan toch aan mijn man vertellen, of zijn er andere oplossingen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 16:04
Ik ben ook zeer benieuwd naar wat RM in de praktijk ziet.
Eén ding wil ik wel stellen. Als het zo is dat nu veel meer mensen zich durven te uiten omdat er veel opener over transsexualiteit gesproken wordt; dus dat het altijd onderdrukt is geweest...
Dan zou je verwachten dat je over alle leeftijden heen ineens mensen ziet die uit de kast komen. Niet dat bv één leeftijdsgroep eruit springt.
Ook als één geslacht véél meer Trans zou zijn dan het andere, is dat iets waar wel een verklaring voor gezocht mag worden.
Eén ding wil ik wel stellen. Als het zo is dat nu veel meer mensen zich durven te uiten omdat er veel opener over transsexualiteit gesproken wordt; dus dat het altijd onderdrukt is geweest...
Dan zou je verwachten dat je over alle leeftijden heen ineens mensen ziet die uit de kast komen. Niet dat bv één leeftijdsgroep eruit springt.
Ook als één geslacht véél meer Trans zou zijn dan het andere, is dat iets waar wel een verklaring voor gezocht mag worden.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 5 oktober 2022 om 16:04
Met slag om de arm dus:Purplepeanut schreef: ↑05-10-2022 15:53Hoe zou jij de bepaalde doelgroep omschrijven rijksmuseum? Puur uit nteresse naar je observatie, snap de slagen om de arm prima
Wat mij en mijn collega's opvalt is dat er relatief veel cliënten met ASS (autisme spectrum stoornis) bij ons worden aangemeld die (op welke wijze dan ook) verward zijn over hun gender of in transitie willen.
woensdag 5 oktober 2022 om 16:13
Mijn transgenderkind heeft geen ASS, mijn andere wel. En die is al een aantal jaar supergeïnteresseerd in alles dat met Pride en gender te maken heeft. Maar dat zou in dit geval net zo goed over Paulus de Boskabouter kunnen gaan, bij wijze van spreken. Die heeft verder geen idee in het verkeerde lichaam geboren te zijn ofzo.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 16:15
Om even terug te komen op een aantal eerdere opmerkingen: ik ben niet blind voor de enorme stijging in aantallen van mensen die zeggen dat hun gender niet bij hun sekse past. Dat betekent echter niet dat die allemaal in de war zijn, of dat het meelopers zijn.
Er zijn altijd mensen geweest die dat voelden. De openheid hierover van de laatste jaren zal tot een stijging hebben geleid van mensen die daar of eerder open over zijn, of er niet tot hun dood over zwijgen.
Aan de andere kant is de stijging inderdaad wel zó groot dat het niet enkel daarmee te verklaren lijkt.
Ik zie gender in elk geval als een issue dat veel belangrijker is dan toen wij opgroeiden, en als iets dat tegenwoordig hoort bij het ontdekken van je eigen identiteit. En je kunt inderdaad niet tegen je kind roepen 'je bent gewoon in de war' en er niet aan meedoen. Dat levert gegarandeerd een breuk op.
Ik heb verschillende tieners gezien van mensen die daar dus niet aan wilden, en een ervan heeft een overdosis pillen genomen en die niet overleefd. De moeder van een ander heeft jarenlang tegengesputterd en is er nu van overtuigd dat de psychische problemen niet aan de basis lagen van de genderidentiteitscrisis van haar kind, zoals ze dachten, maar dat het andersom is: Hun gebrek aan acceptatie van hun kind heeft de psychische problemen veroorzaakt.
Dat is natuurlijk maar anecdotisch, maar ik maar me minder zorgen om een kind dat later misschien spijt heeft van het tijdelijk veranderen van een naam en voornaamwoorden, dan om een kind dat zich niet gesteund heeft gevoeld. We zijn nog heeeeeeel ver van lichamelijke transities verwijderd en daar gaan we ook niet licht over. (Organisaties die transgenders bijstaan, hebben het overigens over een enorm klein percentage van mensen die spijt hebben van een lichamelijke transitie – dan heb je het over 1,5 tot 3 procent.)
Er zijn altijd mensen geweest die dat voelden. De openheid hierover van de laatste jaren zal tot een stijging hebben geleid van mensen die daar of eerder open over zijn, of er niet tot hun dood over zwijgen.
Aan de andere kant is de stijging inderdaad wel zó groot dat het niet enkel daarmee te verklaren lijkt.
Ik zie gender in elk geval als een issue dat veel belangrijker is dan toen wij opgroeiden, en als iets dat tegenwoordig hoort bij het ontdekken van je eigen identiteit. En je kunt inderdaad niet tegen je kind roepen 'je bent gewoon in de war' en er niet aan meedoen. Dat levert gegarandeerd een breuk op.
Ik heb verschillende tieners gezien van mensen die daar dus niet aan wilden, en een ervan heeft een overdosis pillen genomen en die niet overleefd. De moeder van een ander heeft jarenlang tegengesputterd en is er nu van overtuigd dat de psychische problemen niet aan de basis lagen van de genderidentiteitscrisis van haar kind, zoals ze dachten, maar dat het andersom is: Hun gebrek aan acceptatie van hun kind heeft de psychische problemen veroorzaakt.
Dat is natuurlijk maar anecdotisch, maar ik maar me minder zorgen om een kind dat later misschien spijt heeft van het tijdelijk veranderen van een naam en voornaamwoorden, dan om een kind dat zich niet gesteund heeft gevoeld. We zijn nog heeeeeeel ver van lichamelijke transities verwijderd en daar gaan we ook niet licht over. (Organisaties die transgenders bijstaan, hebben het overigens over een enorm klein percentage van mensen die spijt hebben van een lichamelijke transitie – dan heb je het over 1,5 tot 3 procent.)
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 5 oktober 2022 om 16:23
Ik twijfel even of ik er goed aan doe het te hebben gedeeld, nogmaals het is niet wetenschappelijk maar slechts een waarneming van mij en collega's.
Ik beweer niet dat er een verband is, maar ik pleit wel voor veel meer onderzoek naar welke aspecten hier een rol in kunnen spelen.
De rol die media hier in spelen voor jongeren vind ik persoonlijk (!) niet alleen maar positief, er zijn ook mensen die spijt hebben van hun transitie en die moeten wat mij betreft ook de kans krijgen dit te belichten maar lees je een stuk minder.
Ik zal iedereen, zowel werk als privé, steunen in zijn/haar besluit, maar de weg ernaartoe vind ik wel belangrijk.
Ik beweer niet dat er een verband is, maar ik pleit wel voor veel meer onderzoek naar welke aspecten hier een rol in kunnen spelen.
De rol die media hier in spelen voor jongeren vind ik persoonlijk (!) niet alleen maar positief, er zijn ook mensen die spijt hebben van hun transitie en die moeten wat mij betreft ook de kans krijgen dit te belichten maar lees je een stuk minder.
Ik zal iedereen, zowel werk als privé, steunen in zijn/haar besluit, maar de weg ernaartoe vind ik wel belangrijk.
woensdag 5 oktober 2022 om 16:57
Volgens mij zit de TO er heel nuchter en gezond in. Scherp maar bewust niet afwijzend.
En ik verwacht dat de verhalen over transitiespijt over een jaar of 10 ineens over ons heen komen rollen. Het zal een soort golfbeweging zijn: 10 jaar geleden was het onbespreekbaar, nu ben je een minderheid als je hetero bent, en over tien jaar corrigeert het weer.
Dan staan de kranten ineens vol met mensen die roepen "jullie hebben mij veel te makkelijk in transitie laten gaan" en "niemand gaf een tegengeluid".
Nogmaals, ik denk dat TO er goed open en nuchter in zit.
En ik verwacht dat de verhalen over transitiespijt over een jaar of 10 ineens over ons heen komen rollen. Het zal een soort golfbeweging zijn: 10 jaar geleden was het onbespreekbaar, nu ben je een minderheid als je hetero bent, en over tien jaar corrigeert het weer.
Dan staan de kranten ineens vol met mensen die roepen "jullie hebben mij veel te makkelijk in transitie laten gaan" en "niemand gaf een tegengeluid".
Nogmaals, ik denk dat TO er goed open en nuchter in zit.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 5 oktober 2022 om 17:44
Ik snap heel goed dat het slechts een persoonlijke observatie is hoor, ik verbind er absoluut geen conclusies aan. Mijn kind vertelde dit zelf ook al. Kent ook andere autistische transjongeren en zit al een tijdje in de regenboogwereld. En ik ben zelf ook wel benieuwd naar meer onderzoek hieroverRijksmuseum schreef: ↑05-10-2022 16:23Ik twijfel even of ik er goed aan doe het te hebben gedeeld, nogmaals het is niet wetenschappelijk maar slechts een waarneming van mij en collega's.
Ik beweer niet dat er een verband is, maar ik pleit wel voor veel meer onderzoek naar welke aspecten hier een rol in kunnen spelen.
De rol die media hier in spelen voor jongeren vind ik persoonlijk (!) niet alleen maar positief, er zijn ook mensen die spijt hebben van hun transitie en die moeten wat mij betreft ook de kans krijgen dit te belichten maar lees je een stuk minder.
Ik zal iedereen, zowel werk als privé, steunen in zijn/haar besluit, maar de weg ernaartoe vind ik wel belangrijk.
woensdag 5 oktober 2022 om 17:44
Helemaal mee eens!KooktMetKnoflook schreef: ↑05-10-2022 16:57Volgens mij zit de TO er heel nuchter en gezond in. Scherp maar bewust niet afwijzend.
En ik verwacht dat de verhalen over transitiespijt over een jaar of 10 ineens over ons heen komen rollen. Het zal een soort golfbeweging zijn: 10 jaar geleden was het onbespreekbaar, nu ben je een minderheid als je hetero bent, en over tien jaar corrigeert het weer.
Dan staan de kranten ineens vol met mensen die roepen "jullie hebben mij veel te makkelijk in transitie laten gaan" en "niemand gaf een tegengeluid".
Nogmaals, ik denk dat TO er goed open en nuchter in zit.
Ik ben ook benieuwd hoe men hier over tien jaar op terug kijkt.
In de tussentijd hoop ik dat mensen goede hulp krijgen en weloverwogen beslissingen kunnen nemen.
woensdag 5 oktober 2022 om 17:53
woensdag 5 oktober 2022 om 18:07
Ik wil vooral niks als feiten presenteren, maar vind het zelf altijd prettig meer info te ontvangen zodat je zelf kan doorvragen bij specialisten of dit herkenbaar is.Purplepeanut schreef: ↑05-10-2022 17:44Ik snap heel goed dat het slechts een persoonlijke observatie is hoor, ik verbind er absoluut geen conclusies aan. Mijn kind vertelde dit zelf ook al. Kent ook andere autistische transjongeren en zit al een tijdje in de regenboogwereld. En ik ben zelf ook wel benieuwd naar meer onderzoek hierover
Ik ben ook erg benieuwd naar meer onderzoek, dat lijkt me zeer zinvol.
woensdag 5 oktober 2022 om 23:26
Ik zou niet per se verwachten dat het dan over alle leeftijden heen verspreid zou zijn: met name jongeren zijn bezig zichzelf te ontdekken als mens. Ik zou dus juist in die groep een hogere stijging verwachten. Als je ouder bent raak je (vaak) ook losser van strakke regels e.d., waardoor er ruimte ontstaat 'uit de kast te komen': natuurlijk zullen de percentages ook in die leeftijdscategorieën toenemen, maar lang niet zoveel als bij de jongeren, die veel meer last hebben van wat door ouders e.d. wordt opgelegd. Als daar ruimte ontstaat en als daar op scholen ruimte voor ontstaat, dan ontstaat er m.i. juist bij deze groep meer ruimte zichzelf écht te ontdekken.KooktMetKnoflook schreef: ↑05-10-2022 16:04Ik ben ook zeer benieuwd naar wat RM in de praktijk ziet.
Eén ding wil ik wel stellen. Als het zo is dat nu veel meer mensen zich durven te uiten omdat er veel opener over transsexualiteit gesproken wordt; dus dat het altijd onderdrukt is geweest...
Dan zou je verwachten dat je over alle leeftijden heen ineens mensen ziet die uit de kast komen. Niet dat bv één leeftijdsgroep eruit springt.
Ook als één geslacht véél meer Trans zou zijn dan het andere, is dat iets waar wel een verklaring voor gezocht mag worden.
dinsdag 18 oktober 2022 om 13:04
Purplepeanut en anderen, hoe is het nu met jullie? Er leek wel behoefte te zijn om in dit topic verder te praten maar het is niet echt op gang gekomen (of gebleven). Voel je vooral vrij om je gevoelens te delen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 18 oktober 2022 om 13:50
KooktMetKnoflook schreef: ↑05-10-2022 16:57Het zal een soort golfbeweging zijn: 10 jaar geleden was het onbespreekbaar, nu ben je een minderheid als je hetero bent, en over tien jaar corrigeert het weer.
echt. Wat een bizarre uitspraak. Als dit over jongeren gaat: jongeren hebben in deze tijd veel meer ruimte om zichzelf te ontdekken, het is dan eerder een minderheid die niet stil (durft te) staan bij wie de wereld vindt dat ze zijn. Puberen en ontdekken is gezond.Ik denk dat als het gevoel leeft dat er meer mensen met een autisme spectrum stoornis bij de ‘balie’ komen met vermoedens over transzijn.. dan kan dat eenvoudig verklaard worden omdat heel veel jongeren met autisme online veel meer aan het emanciperen zijn. Er is meer aandacht voor transgender zijn en gender, maar ook voor wat autisme inhoudt. Jongeren ondersteunen elkaar. Ja, er kan later iemand spijt krijgen, maar dat geldt voor alle beslissingen in het leven. Hoeveel echtscheidingen zijn er wel niet? Moet je daarom mensen in twijfel stellen die aankondigen te gaan trouwen?
dinsdag 18 oktober 2022 om 14:18
Dat is natuurlijk geen verklaring als in oorzakelijk verband waarom dat bij jongeren met autisme meer voorkomt, kan alleen een verklaring zijn waarom het nu meer naar buiten komt.Comocomo schreef: ↑18-10-2022 13:50
Ik denk dat als het gevoel leeft dat er meer mensen met een autisme spectrum stoornis bij de ‘balie’ komen met vermoedens over transzijn.. dan kan dat eenvoudig verklaard worden omdat heel veel jongeren met autisme online veel meer aan het emanciperen zijn. Er is meer aandacht voor transgender zijn en gender, maar ook voor wat autisme inhoudt. Jongeren ondersteunen elkaar. Ja, er kan later iemand spijt krijgen, maar dat geldt voor alle beslissingen in het leven. Hoeveel echtscheidingen zijn er wel niet? Moet je daarom mensen in twijfel stellen die aankondigen te gaan trouwen?
purplepeanut wijzigde dit bericht op 18-10-2022 14:32
0.22% gewijzigd
dinsdag 18 oktober 2022 om 14:30
Die behoefte is er nog steeds hoor, maar had weinig nieuws te melden.
Mijn kind wilde ivm een familiefeestje weer even terug in de kast, had geen zin in een confrontatie met mn de oudere familieleden,had geen zin in uitleg geven en ondervraagd worden. Heb aangeboden dat ik het vertel maar wilde hij ook niet. Kind reageert ook vrij aangebrand als we ons vergissen in nieuwe naam oude naam of hij/ zij (en dat gebeurt me helaas echt zeer regelmatig). Kortom het valt nog niet mee allemaal. Wegaan binnenkort even naar de huisarts ook met studie lijkt kind niet lekker in zijn vel te zitten
dinsdag 18 oktober 2022 om 15:13
Heb ook niet gezegd dat ik dat ontdekken ongezond vindt.Comocomo schreef: ↑18-10-2022 13:50
Mijn uitspraak klinkt wat boos en rechts als je hem in het algemeen leest - zo had ik het ook geschreven, maar ik doelde eigenlijk op een veel kleinere werkelijkheid, enkele schoolklassen, waar hetero-zijn echt even een minderheid is - meer dan de helft is ineens trans en bi en pan en lesbi en nonbinair en wil andere voornaamwoorden.
Ik ben het met je eens dat pubers aan het ontdekken zijn, en ik ben het ook met je eens dat dat een goed ding is.
Ik geloof echter ook dat 95% van de betreffende klas over enige tijd 'doodgewoon' hetero is.
Dus dat ze ruimte hebben om te ontdekken betekent niet dat ze het meteen dat hun zelfdiagnose ook juist is.
De statistiek zegt dat ongeveer 0.1% van de mensen daadwerkelijk transsexueel is. Daarop kun je natuurlijk zeggen dat TS zich enorm onderdrukt voelen en dat je daarom zo'n laag percentage krijgt. Dat kun je baseren op het feit dat pubers, nu ze zich vrijer voelen om hierover te spreken, echt massaal rapporteren dat ze allemaal trans / pan / bi / lesbisch of non-binair zijn.
Betekent dat dat het percentage van 0.1% helemaal fout is en dat transsexualiteit véél meer voorkomt dan we denken?
Dan zou je verwachten dat met de vrijere samenleving ook andere leeftijdscohorten ineens massaal gaan rapporteren transsexueel te zijn. Vast geen 50% maar toch wel ruim boven die 0.1%. En dat die transsexualiteit niet beperkt blijft tot meisjes tussen de 13 en 15 met een oververtegenwoordiging van A-spectrum diagnoses.
Of dat mensen met een autisme-spectrum-stoornis het sowieso moeilijk vinden om hun plek te vinden in sociale interactie; dat in de puberteit daar ineens sexuele verwachtingen, patronen en gedrag bijkomen, en dat ze dan denken dat ze het makkelijker zouden hebben als ze het andere geslacht waren - 'dus' moeten ze dat wel zijn.Ik denk dat als het gevoel leeft dat er meer mensen met een autisme spectrum stoornis bij de ‘balie’ komen met vermoedens over transzijn.. dan kan dat eenvoudig verklaard worden omdat heel veel jongeren met autisme online veel meer aan het emanciperen zijn. Er is meer aandacht voor transgender zijn en gender, maar ook voor wat autisme inhoudt. Jongeren ondersteunen elkaar. Ja, er kan later iemand spijt krijgen, maar dat geldt voor alle beslissingen in het leven. Hoeveel echtscheidingen zijn er wel niet? Moet je daarom mensen in twijfel stellen die aankondigen te gaan trouwen?
Sorry, maar het gegeven dat autisme spectrum méér bekend en geëmancipeerd wordt kan echt niet verklaren waarom het ineens samengaat met transsexualiteit.
Transsexualiteit lijkt in een aantal gevallen te maken te hebben met niet lekker in je vel zitten, je niet thuis voelen in nieuwe veranderde sociale interactie (waar ineens ongevraagd je sexe een rol speelt); en ik verwacht dat die transsexualiteit niets te maken heeft met welke emancipatie dan ook.
Ik geloof echt dat transsexualiteit bestaat en ik hoop dat die mensen goede hulp kunnen krijgen.
Maar ik geloof niet in percentages van >50% onder meisjes in één schoolklas, terwijl je in andere klassen niets bijzonders ziet en in andere leeftijdsgroepen in de samenleving ook niet.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 18 oktober 2022 om 16:44
Hier hebben we het gehad over de kerstvakantie en het feit dat mijn man reizen naar de familie liever een jaartje overslaat en het thuis rustig aan wil doen. Ik heb verschillende varianten voorgelegd aan mijn kind, waarvan er een was met z'n tweeën gaan – en voorheen zou ze daar zeker voor gekozen hebben; want ze gaat altijd graag naar Nederland. Maar nu gaf kind aan dan liever met z'n allen thuis te blijven. Ik heb het idee dat ze voor familie ook nog liever even in de kast blijft en dat de werkelijke reden is.Purplepeanut schreef: ↑18-10-2022 14:30Die behoefte is er nog steeds hoor, maar had weinig nieuws te melden.
Mijn kind wilde ivm een familiefeestje weer even terug in de kast, had geen zin in een confrontatie met mn de oudere familieleden,had geen zin in uitleg geven en ondervraagd worden. Heb aangeboden dat ik het vertel maar wilde hij ook niet. Kind reageert ook vrij aangebrand als we ons vergissen in nieuwe naam oude naam of hij/ zij (en dat gebeurt me helaas echt zeer regelmatig). Kortom het valt nog niet mee allemaal. Wegaan binnenkort even naar de huisarts ook met studie lijkt kind niet lekker in zijn vel te zitten
Veel kinderen reageren erg fel op vergissingen met hun voornaamwoorden, of de voornaamwoorden van anderen. In de vriendengroep van mijn kind zitten er ook een paar die heel gepikeerd kunnen zijn als iemand het verkeerd doet. Nu moet ik zeggen dat er ook wel een paar schoolgenoten dit expres doen om ze op de kast te krijgen en dan snap ik de verontwaardiging wel (hoewel ze de pestkoppen juist in de kaart spelen).
Ik hoop dat het bezoek aan de huisarts iets oplevert voor jullie. Mijn kind heeft op school een paar keer een psych gezien en ik heb haar op het hart gedrukt daar te proberen zo open mogelijk te zijn, want ik zie ook wel gebeuren dat ze daar mooi weer gaat zitten spelen en dat is natuurlijk niet constructief.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 18 oktober 2022 om 21:11
Bedankt voor de tip. Ga ik zeker (terug)kijken!AnAppleADay schreef: ↑18-10-2022 21:08Voor wie geïnteresseerd is: Hij is een Zij is sinds vandaag terug onder een nieuwe naam ‘Hij, zij, hen’
Via NLZIET kan je alles al vooruit kijken
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 19 oktober 2022 om 09:13
Fijn dat je kind op school in ieder geval bij een psycholoog terecht kan. Ik heb gezocht maar geloof niet dat school van mijn kind dat heeft. Kind stapt überhaupt niet graag op mensen af voor hulp, ook niet ivm de studieproblemen.DG2015 schreef: ↑18-10-2022 16:44Hier hebben we het gehad over de kerstvakantie en het feit dat mijn man reizen naar de familie liever een jaartje overslaat en het thuis rustig aan wil doen. Ik heb verschillende varianten voorgelegd aan mijn kind, waarvan er een was met z'n tweeën gaan – en voorheen zou ze daar zeker voor gekozen hebben; want ze gaat altijd graag naar Nederland. Maar nu gaf kind aan dan liever met z'n allen thuis te blijven. Ik heb het idee dat ze voor familie ook nog liever even in de kast blijft en dat de werkelijke reden is.
Veel kinderen reageren erg fel op vergissingen met hun voornaamwoorden, of de voornaamwoorden van anderen. In de vriendengroep van mijn kind zitten er ook een paar die heel gepikeerd kunnen zijn als iemand het verkeerd doet. Nu moet ik zeggen dat er ook wel een paar schoolgenoten dit expres doen om ze op de kast te krijgen en dan snap ik de verontwaardiging wel (hoewel ze de pestkoppen juist in de kaart spelen).
Ik hoop dat het bezoek aan de huisarts iets oplevert voor jullie. Mijn kind heeft op school een paar keer een psych gezien en ik heb haar op het hart gedrukt daar te proberen zo open mogelijk te zijn, want ik zie ook wel gebeuren dat ze daar mooi weer gaat zitten spelen en dat is natuurlijk niet constructief.
De wachtlijst voor genderzorg heeft hier een intakestop dus ook daar verwacht ik niet veel van voorlopig. Ik weet ook niet of kind überhaupt behoefte heeft aan praten maar ik vind het nodig.
woensdag 19 oktober 2022 om 10:15
Kun je eens speculeren waar die felheid vandaan komt als iemand zich vergist, en het duidelijk niet om pesten gaat?DG2015 schreef: ↑18-10-2022 16:44Veel kinderen reageren erg fel op vergissingen met hun voornaamwoorden, of de voornaamwoorden van anderen. In de vriendengroep van mijn kind zitten er ook een paar die heel gepikeerd kunnen zijn als iemand het verkeerd doet. Nu moet ik zeggen dat er ook wel een paar schoolgenoten dit expres doen om ze op de kast te krijgen en dan snap ik de verontwaardiging wel (hoewel ze de pestkoppen juist in de kaart spelen).
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 19 oktober 2022 om 10:24
Niet geheel on topic, maar dat is interessant. Is er onderzocht waardoor dit juist bij meisjes veel gebeurt?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
