Kinderen
alle pijlers
Moeite met kind van vriendin
maandag 15 november 2021 om 18:32
Even onder een andere nick ivm herkenbaarheid.
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
maandag 15 november 2021 om 20:27
Je zou ook aan kunnen geven goh wat een heftig meisje, is ze altijd zo van het slopen en alvast oefenen op het ouderschap.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
En vind haar belangrijk genoeg om je eigen normen en waarden mee te geven.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
En vind haar belangrijk genoeg om je eigen normen en waarden mee te geven.
maandag 15 november 2021 om 20:29
Kind wil er logeren, ga je dan ja zeggen terwijl je het niet wil?MissMaran schreef: ↑15-11-2021 20:27Je zou ook aan kunnen geven goh wat een heftig meisje, is ze altijd zo van het slopen en alvast oefenen op het ouderschap.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
En vind haar belangrijk genoeg om je eigen normen en waarden mee te geven.
maandag 15 november 2021 om 20:32
Alvast oefenen op ouderschap?
Neem een babyborn of een rauw ei, maar laat een verwaarloost kind met rust.
En ja, geen grenzen stellen is verwaarlozing.
@TO, ik zou het logeerverzoek negeren en als ze er ooit over begint afwijzen. Met de mededeling dat er teveel gesloopt wordt.
Bij de volgende afspraak met vriendinnen aangeven dat je het zonder kind wil. Niet om ‘jouw kind is een onbegrensd losgeslagen projectiel’, maar omdat je een keer zonder kinderen wil. Dat is zonder toelichting echt heel normaal. En bij een uitleg dat kind het niet accepteert hoef jij dat niet als logische uitleg op te vatten.
Neem een babyborn of een rauw ei, maar laat een verwaarloost kind met rust.
En ja, geen grenzen stellen is verwaarlozing.
@TO, ik zou het logeerverzoek negeren en als ze er ooit over begint afwijzen. Met de mededeling dat er teveel gesloopt wordt.
Bij de volgende afspraak met vriendinnen aangeven dat je het zonder kind wil. Niet om ‘jouw kind is een onbegrensd losgeslagen projectiel’, maar omdat je een keer zonder kinderen wil. Dat is zonder toelichting echt heel normaal. En bij een uitleg dat kind het niet accepteert hoef jij dat niet als logische uitleg op te vatten.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 15 november 2021 om 20:33
Dat is de omgekeerde wereld. En ook niet de taak van TO. Dit ligt echt bij de moeder.MissMaran schreef: ↑15-11-2021 20:26Je zou ook aan kunnen geven goh wat een heftig meisje, is ze altijd zo van het slopen en alvast oefenen op het ouderschap.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
Ik zou aangeven dat je alleen nog maar wilt afspreken zonder kind. Het is sowieso al erg raar dat iemand altijd een kind meeneemt naar een afspraak met volwassenen.
maandag 15 november 2021 om 20:35
Dat ook en ik als zelf ouder zijnde zou hier al geen zin in hebben bij andermans kind, effe normaal doen hoor.
maandag 15 november 2021 om 20:40
Plus, als je weet dat je kind niet luistert en spullen sloopt, dan neem je je kind toch niet mee naar het huis van een ander? Dat zou niet in mij opkomen.FeeLucifer01 schreef: ↑15-11-2021 20:35Dat ook en ik als zelf ouder zijnde zou hier al geen zin in hebben bij andermans kind, effe normaal doen hoor.
maandag 15 november 2021 om 20:43
Nou ja, jij liever dan ik
Ik heb bij vriendinnen die kids hebben altijd gezegd dat ik niet de suikertante wil worden en dat ik snap dat nu ze een ander leven hebben dat we daar rekening mee moeten houden (beide kanten), maar ik als kindvrij mens niet zit te wachten op hun kids.
maandag 15 november 2021 om 20:45
Wat had jij nou laatst tegen de moeder van een kindje met ernstig ass te roepen? Oja, niet zoals een prinsje behandelen en aanpakken.
En nu moet het allemaal aai en maar kunnen? Bijzonder.
maandag 15 november 2021 om 20:48
Ja dood en operaties horen bij het leven, grenzen stellen ook. Kan op relaxte manier vind ik.
maandag 15 november 2021 om 20:50
Wow, dat is maf inderdaad. Weird!!
maandag 15 november 2021 om 20:52
Ga ff lekker de was vouwen ...Lady*Voldemort schreef: ↑15-11-2021 20:47Alvast oefenen voor het ouderschap?
Misschien wil TO wel helemaal geen ouder worden he, dat kan ook zomaar.
Echt wat een idioterie weer
maandag 15 november 2021 om 20:56
Onbegrijpelijk inderdaad.
Waarom neemt je vriendin haar dochter altijd mee, to? Ik vind het oprecht schokkend wat kind allemaal sloopt in andermans huis, spreekt haar moeder haar dochter er niet op aan?
maandag 15 november 2021 om 20:58
Wat ik me afvraag, hebben jullie in die 6 jaar niet een keer gevraagd om alleen met zijn 3tjes af te spreken? En je kan dat toch gewoon aangeven. Ik bedoel je kan toch duidelijk vragen om de volgende keer met zijn 3en af te spreken? En als ze vraagt waarom, kan je daarin je mening geven maar je kan ook zeggen ze is nu 6, ze begrijpt meer en je wilt alleen met zijn 3en afspreken. Sommige dingen zijn niet geschikt voor de kinder oren.
Bovendien vind ik het knap dat jullie het zo lang volhouden. Ik zeg eerlijk, heb vaak genoeg gehoord dat onze kinderen druk zijn, temperamentvol etc. Maar jij noemt wel echt dingen waarvan ik denk, hoe dan dat je daar niks op zegt als ouder zijnde.
Bovendien vind ik het knap dat jullie het zo lang volhouden. Ik zeg eerlijk, heb vaak genoeg gehoord dat onze kinderen druk zijn, temperamentvol etc. Maar jij noemt wel echt dingen waarvan ik denk, hoe dan dat je daar niks op zegt als ouder zijnde.
