Kinderen
alle pijlers
Moeite met kind van vriendin
maandag 15 november 2021 om 18:32
Even onder een andere nick ivm herkenbaarheid.
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
maandag 15 november 2021 om 19:51
Soortgelijke situatie ooit meegemaakt en de vriendschap is ten einde. Het was zo opgelopen dat ik er echt helemaal klaar mee was. Achteraf had ik veel eerder moeten ingrijpen maar vond net als jij dat het de taak van ouders is om in te grijpen en grenzen te stellen. Ouders deden echter niets. Kinderen mochten van hun ouders op ons waterbed springen en over de bank rennen met schoenen aan want “het zijn kinderen”. Na wat sloopwerkzaamheden in de tuin, krassen met de autosleutel van vader op mijn hoogglans keukenkasten en pijnigen van de kat (alles in één bezoek) heb ik ze het huis uitgezet. Samen met hun ouders en na het regelen van de schade. Nooit meer gezien en dat houd ik graag zo. Via via wel vernomen dat kinderen in de puberperiode voor forse problemen hebben gezorgd en nog zorgen.
maandag 15 november 2021 om 19:52
Dat logeren zou ik op de lange baan schuiven.
Wie weet is kind wat gekalmeerd tegen dat ze 12 is
.
Daarnaast zou ik - als kind er persé bij moet zijn - alleen nog op locatie of bij vriendin thuis afspreken.
En niet meer bij jou of bij vriendin B in huis.
Breekt ze buitenshuis of thuis de tent maar af.
(En wie weet net omdat ze thuis is en daar de omgeving kent is ze rustiger.)
Wie weet is kind wat gekalmeerd tegen dat ze 12 is
.Daarnaast zou ik - als kind er persé bij moet zijn - alleen nog op locatie of bij vriendin thuis afspreken.
En niet meer bij jou of bij vriendin B in huis.
Breekt ze buitenshuis of thuis de tent maar af.
(En wie weet net omdat ze thuis is en daar de omgeving kent is ze rustiger.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 15 november 2021 om 19:52
Als je huis wordt afgebroken waar je bij staat, mag je van mij best corrigeren en je grenzen bewaken. Ook al is het TO’s taak niet, ik vind ook niet dat je het moet toelaten.Lady*Voldemort schreef: ↑15-11-2021 19:50Helemaal eens, behalve met dat dikgedrukte gedeelte. Dat is TO's taak namelijk helemaal niet.
De moeder is de opvoeder, maar die laat hierin verstek gaan.
maandag 15 november 2021 om 19:54
Wat raar dat ze altijd haar kind meeneemt. Ik zou echt niet blij zijn als een vriendin dat zou doen. Ik spreek af met een vriendin, niet met haar kind.
Ik zou het eerlijk bespreken met je vriendin, met het risico dat ze op haar tenen getrapt is en dat de vriendschap bekoelt. Ik neem aan dat je hier sowieso geen zin meer in hebt en na het bespreken kan het beter gaan óf je gaat elkaar veel minder zien. Hoe dan ook beter dan hoe het nu is.
En die logeerpartij zou ik sowieso niet doen. Alleen maar stressvol.
Ik zou het eerlijk bespreken met je vriendin, met het risico dat ze op haar tenen getrapt is en dat de vriendschap bekoelt. Ik neem aan dat je hier sowieso geen zin meer in hebt en na het bespreken kan het beter gaan óf je gaat elkaar veel minder zien. Hoe dan ook beter dan hoe het nu is.
En die logeerpartij zou ik sowieso niet doen. Alleen maar stressvol.
rainydays wijzigde dit bericht op 15-11-2021 19:56
7.32% gewijzigd
Here am I in my little bubble
maandag 15 november 2021 om 19:56
Ja natuurlijk, maar ik zou echt geen zin hebben in die onzin hoor. Dan maar niet logeren en het moeder lekker zelf uit laten zoeken met haar terrorkind.
Mijn ouders hadden ook ooit eens 'vrienden' met zulke kinderen. Die mochten dan bij mij op de kamer 'spelen' en dat eindigde er altijd mee dat mijn hele kamer overhoop lag en mijn speelgoed kapot. De ouders van die slopers waren natuurlijk heel blij dat ze een keer ergens anders gingen slopen, maar uiteindelijk heeft de vriendschap het gedrag van die kinderen toch niet overleefd.
Mijn zoon had ook een keer zo'n vriendje. Maakte zoons speelgoed stuk, liep overal in het rond te spugen en schopte zoon in elkaar. De ouders van dat vriendje waren dol op ons, want als dat kreng een keer bij ons was konden zij lekker rustig naar Ikea. En als kers op de taart kregen wij zijn broertje er ook nog bij, die volledig getraumatiseerd was door het gedrag van zijn grote broer en alleen maar bij mij op schoot wilde zitten en gedurig zijn snotneus aan mijn kleren afveegde (want in alle drukte waren de ouders vergeten hun kinderen te leren hun neus te snuiten in een zakdoek).
Nou geloof me, ik was echt heel snel klaar met die lui en hun Ikea. Rot op zeg, doe je kinderen lekker zelf.
anoniem_405281 wijzigde dit bericht op 15-11-2021 20:06
53.37% gewijzigd
maandag 15 november 2021 om 19:57
Of please gedrag.Lady*Voldemort schreef: ↑15-11-2021 19:37Beetje raar dat dat kind het zo leuk vond bij jou, terwijl jij haar aan het huilen hebt gemaakt. Kan er alleen maar op duiden dat óf moeder óf kind (of allebei) ontzettend blij waren met de grenzen die jij eindelijk eens aangaf. Maar jij bent daar niet voor he, dat moet moeder lekker zelf doen. Dus nee, zo lang moeder zelf geen grenzen aan weet te geven zou ik er niet aan beginnen, en dat zou ik moeder vertellen ook.
Van moeder én dochter.
maandag 15 november 2021 om 20:04
Ik accepteer het van geen enkel kind als er moedwillig dingen gesloopt worden. Niet van mijn eigen kinderen, ook niet van anderen. Echt straf geven is natuurlijk niet echt een optie, maar ik spreek een kind wel degelijk aan. Kind is 6, dus die begrijpt echt wel dat bepaalde dingen niet mogen. Doet ze ook zo op school?
Ik denk wel dat jullie hier nu al veel te laat mee zijn. Ik snap ook niet dat vriendin kind altijd mee neemt. Dus dan maar bij vriendin thuis afspreken of zonder kind.
Over logeren zou ik gewoon zeggen dat je huis niet op kinderen is ingericht en dat je dat dus niet zit zitten.
Ik denk wel dat jullie hier nu al veel te laat mee zijn. Ik snap ook niet dat vriendin kind altijd mee neemt. Dus dan maar bij vriendin thuis afspreken of zonder kind.
Over logeren zou ik gewoon zeggen dat je huis niet op kinderen is ingericht en dat je dat dus niet zit zitten.
maandag 15 november 2021 om 20:06
A. vond het goed dat ik haar zo aanpakte dat haar kind het eens van een ander hoorde.Avage schreef: ↑15-11-2021 19:37Wat vindt A ervan dat je haar kind aanpakt waardoor het gaat janken?
En wat is de reden dat ze haar kind zo raar behandelt?
Ik zou hier totaal geen begrip voor hebben. Dat kind kan er niets aan doen, maar mensen die hun kinderen weigeren op te voeden waardoor ze zo onaangepast zijn is volgens mij een vorm van kindermishandeling.
Ik denk maar dat is natuurlijk amateur psychologie dat ze haar kind altijd teveel verwend. Het kind kent gewoon geen nee. We gingen een keer naar de Intertoys, en toen ging de dochter met 150 euro aan spullen weg. Dus een rugtas, een ringetje, een poppit, een compleet poppenhuis.
maandag 15 november 2021 om 20:08
Was het maar waar. Ze neemt haar kind altijd mee, ze is niet alleenstaand, er is ook gewoon een vriend die thuis is. Maar haar woorden, haar dochter laat haar niet alleen het huis uitgaan, die wil altijd mee. Overdag of avond.Creatieveling schreef: ↑15-11-2021 19:42Iets in mij zegt dat dit topic uit een duim komt. Voor het geval dit niet zo is:
Vreselijk, die mensen die vastgeplakt zijn aan hun kind en niet meer in staat zijn om met vriendinnen af te praten zonder kind. Waarom is het kind er altijd bij?
Logeren zou ik afkappen. En laat mijn huis niet beschadigen door een onopgevoed kind. En daarnaast zou ik tegen vriendin zeggen dat ik af wil spreken zonder kind, gezellig met z'n drieen, net als vroeger.
maandag 15 november 2021 om 20:09
OMG. Het kan nog erger?Katjaishier schreef: ↑15-11-2021 19:51Soortgelijke situatie ooit meegemaakt en de vriendschap is ten einde. Het was zo opgelopen dat ik er echt helemaal klaar mee was. Achteraf had ik veel eerder moeten ingrijpen maar vond net als jij dat het de taak van ouders is om in te grijpen en grenzen te stellen. Ouders deden echter niets. Kinderen mochten van hun ouders op ons waterbed springen en over de bank rennen met schoenen aan want “het zijn kinderen”. Na wat sloopwerkzaamheden in de tuin, krassen met de autosleutel van vader op mijn hoogglans keukenkasten en pijnigen van de kat (alles in één bezoek) heb ik ze het huis uitgezet. Samen met hun ouders en na het regelen van de schade. Nooit meer gezien en dat houd ik graag zo. Via via wel vernomen dat kinderen in de puberperiode voor forse problemen hebben gezorgd en nog zorgen.
maandag 15 november 2021 om 20:12
Die durft haar kind natuurlijk al helemaal niet bij een ander te laten.Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 20:08Was het maar waar. Ze neemt haar kind altijd mee, ze is niet alleenstaand, er is ook gewoon een vriend die thuis is. Maar haar woorden, haar dochter laat haar niet alleen het huis uitgaan, die wil altijd mee. Overdag of avond.
Anyhow, erg(!) ongezonde relatie voor moeder en kind die heel moeilijk terug te draaien is naar normale moeder/kind vormen.
maandag 15 november 2021 om 20:17
Ik zou hier snel korte metten mee maken door je vriendin aan te geven dat je de vriendschap erg waardeert, maar dat jij voor de vriendschap hebt gekozen en niet voor haar kind. Dat je rekening qua agenda ermee moet houden snap je, maar je hoeft met haar kind niks. Je hoeft het kind ook niet te logeren te krijgen, verjaardagen te bezoeken of voortdurend gedwongen worden te doen alsof je het kind van je vriendin super leuk vindt. Ik zou wel, met inachtneming van jouw grenzen, vriendelijk blijven maar in de basis gaat het gewoon om de vriendschap en niet om alles wat vriendin er qua partner, kinderen en huisdieren bij verzameld.
Als het dan zo uitpakt dat vriendin je dan niet meer wil zien; wees dan blij want dat betekent dat je eigenlijk al niet eens meer een relatie had. En krijg je ruimte om met meer gelijkgestemden op te trekken.
Als het dan zo uitpakt dat vriendin je dan niet meer wil zien; wees dan blij want dat betekent dat je eigenlijk al niet eens meer een relatie had. En krijg je ruimte om met meer gelijkgestemden op te trekken.
maandag 15 november 2021 om 20:18
Als het echt een goede vriendin zou zijn had je lijkt me al 6 jaar geleden kunnen aangeven dat je graag afspreekt zonder kind erbij. En mét kind erbij alleen in een kindvriendelijke omgeving.
Maar ik zou sowieso klaar zijn met deze vriendschap. Zij heeft geen respect voor jou, aangezien ze haar kind jouw huis laat vernielen.
Ik zou terugsturen dat je het fijn vindt dat ze het zo leuk hebben gehad, maar dat jij in het vervolg liever afspreekt bij haar vanwege incident x, y en z bij het bezoek. En dat het je dus ook geen goed idee lijkt om kind bij jou thuis over de vloer te hebben. En dat zij van harte welkom is in haar eentje om weer eens als volwassenen onder elkaar een drankje te doen.
Maar ik zou sowieso klaar zijn met deze vriendschap. Zij heeft geen respect voor jou, aangezien ze haar kind jouw huis laat vernielen.
Ik zou terugsturen dat je het fijn vindt dat ze het zo leuk hebben gehad, maar dat jij in het vervolg liever afspreekt bij haar vanwege incident x, y en z bij het bezoek. En dat het je dus ook geen goed idee lijkt om kind bij jou thuis over de vloer te hebben. En dat zij van harte welkom is in haar eentje om weer eens als volwassenen onder elkaar een drankje te doen.
maandag 15 november 2021 om 20:18
Nou dan vraag jij haar toch lekker te logeren?
maandag 15 november 2021 om 20:19
maandag 15 november 2021 om 20:20
Ze was eerst gewoon baby en die huilt, dat vond ik nog niet heel afwijkend. Toen na het bestek festival zijn we niet meer uit eten geweest, maar spraken we in het park ofzo, maar goed voor corona vond ik het nog echt een peuter die gewoon niet beter weet. Maar na corona valt het pas op dat ze wel een beetje losgeslagen is.patchouli_ schreef: ↑15-11-2021 20:16Ik snap niet dat jullie niet al 6 jaar geleden hebben aangegeven liever met z’n 3 af te spreken.
Dit laat je toch niet 6 jaar lang zo doorgaan?
Nog los van het gedrag van dit meisje.
maandag 15 november 2021 om 20:20
Mijn ouders hadden vrienden met dito kinderen. Als we die auto van hen zagen oprijden dan vlogen zus en ik al naar boven om alles te redden en in een grote hutkoffer te verstoppen (enige teamwork op die leeftijd, we moesten samen dat ding openduwen) en vervolgens via de achterdeur weg te rennen richting de buren met een ‘Ik hooooooorrrr je niet pap tot straks, doeiiiii’Lady*Voldemort schreef: ↑15-11-2021 19:56Ja natuurlijk, maar ik zou echt geen zin hebben in die onzin hoor. Dan maar niet logeren en het moeder lekker zelf uit laten zoeken met haar terrorkind.
Mijn ouders hadden ook ooit eens 'vrienden' met zulke kinderen. Die mochten dan bij mij op de kamer 'spelen' en dat eindigde er altijd mee dat mijn hele kamer overhoop lag en mijn speelgoed kapot. De ouders van die slopers waren natuurlijk heel blij dat ze een keer ergens anders gingen slopen, maar uiteindelijk heeft de vriendschap het gedrag van die kinderen toch niet overleefd.
Mijn zoon had ook een keer zo'n vriendje. Maakte zoons speelgoed stuk, liep overal in het rond te spugen en schopte zoon in elkaar. De ouders van dat vriendje waren dol op ons, want als dat kreng een keer bij ons was konden zij lekker rustig naar Ikea. En als kers op de taart kregen wij zijn broertje er ook nog bij, die volledig getraumatiseerd was door het gedrag van zijn grote broer en alleen maar bij mij op schoot wilde zitten en gedurig zijn snotneus aan mijn kleren afveegde (want in alle drukte waren de ouders vergeten hun kinderen te leren hun neus te snuiten in een zakdoek).
Nou geloof me, ik was echt heel snel klaar met die lui en hun Ikea. Rot op zeg, doe je kinderen lekker zelf.
Mijn ouders waren helaas van de school ‘Het is al zo zwaar voor die mensen’. Dus nog jarenlang die kwallen regelmatig ongevraagd erbij geschoven gekregen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 15 november 2021 om 20:21
Je zou ook aan kunnen geven goh wat een heftig meisje, is ze altijd zo van het slopen en alvast oefenen op het ouderschap.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
maandag 15 november 2021 om 20:26
Waarom in allerlei bochten wringen? Kan die vriendin zelf niet bedenken dat haar kinderloze vriendin het mssn ook weleens niet zo tof kan vinden dat dat kind zo'n grote rol in hun vriendschap heeft gekregen? Dat je niet altijd je kind mee hoeft te nemen en laat staan te verwachten dat vriendin je kind ook zo leuk vindt? Het leren van grenzen hoort bij de ouders. Niet bij hun vrienden.MissMaran schreef: ↑15-11-2021 20:21Je zou ook aan kunnen geven goh wat een heftig meisje, is ze altijd zo van het slopen en alvast oefenen op het ouderschap.
Zeggen tegen het kind, wat gezellig dat je er bent, ik heb een kleurboek met stickers, maar je springt niet op bed, we gaan even schoenen uitdoen.
Ik denk dat je vriendin het niet zo erg vind zo te horen.
Gewoon grenzen stellen ipv niet uitnodigen.
Dat kind vind het heerlijk een beetje grenzen, je kunt dus heel belangrijk zijn voor haar vorming.
Voel je even directeur in je eigen huis.
