Kinderen
alle pijlers
Moeite met kind van vriendin
maandag 15 november 2021 om 18:32
Even onder een andere nick ivm herkenbaarheid.
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
maandag 15 november 2021 om 21:45
Ja maar dit doe ik met andere vriendinnen ook, de ene keer een lunch met kinderen, een andere keer avondeten met mijn vriendin. Dan kunnen we gewoon lekker vrijuit kletsen. Zij is de enige van al mijn vriendinnen, die constant altijd haar kind meeneemt.FeeLucifer01 schreef: ↑15-11-2021 21:30Ik zeg dat ook gewoon hoor. Ik spreek best vaak overdag af met vriendinnen met kinderen ( zeker toen ze allemaal nog echt klein waren) en maar ook best vaak zonder...En we spreken ook af echt bewust zonder partners en kinderen, gewoon de groters en dat word ook gezegd, even kindloos op pad en dat is echt heel normaal.
maandag 15 november 2021 om 21:47
Dat is misschien ook meteen het probleem van deze aanpak.
maandag 15 november 2021 om 21:48
Maar waar is al dat softe eromheen draaien goed voor? Waarom niet gewoon zeggen dat je ook graag een keer met haar wil bijkletsen zonder kind?Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 21:45Ja maar dit doe ik met andere vriendinnen ook, de ene keer een lunch met kinderen, een andere keer avondeten met mijn vriendin. Dan kunnen we gewoon lekker vrijuit kletsen. Zij is de enige van al mijn vriendinnen, die constant altijd haar kind meeneemt.
maandag 15 november 2021 om 21:48
Dus volgende keer aansturen op date zonder kind, wil ze kind toch meenemen omdat zo uitkomt, gewoon jammer zeggen en dan vragen of ze met een andere datum kan komen voor date zonder kind. Dus wanneer is pa wel thuis of kan je wel oppas regelen? En dat volhouden.Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 21:45Ja maar dit doe ik met andere vriendinnen ook, de ene keer een lunch met kinderen, een andere keer avondeten met mijn vriendin. Dan kunnen we gewoon lekker vrijuit kletsen. Zij is de enige van al mijn vriendinnen, die constant altijd haar kind meeneemt.
maandag 15 november 2021 om 21:50
Het kind wil niet dat moeder zonder haar weggaat? En dat gebeurt dan dus ook niet?? Echt, ik weet niet wat ik lees. Wat is er mis met “jij blijft bij papa, slaap lekker straks en doei”?
Nee het is echt niet raar als je voorstelt om zonder kind af te spreken. En als ze op het laatste moment laat weten dat het kind toch meekomt, verschuiven naar een andere dag. Wat een geduld hebben jullie gehad, respect.
Heb je al eens gevraagd of ze thuis ook zoveel kapot maakt? Niet normaal hoor op deze leeftijd, moedwillig slopen.
Nee het is echt niet raar als je voorstelt om zonder kind af te spreken. En als ze op het laatste moment laat weten dat het kind toch meekomt, verschuiven naar een andere dag. Wat een geduld hebben jullie gehad, respect.
Heb je al eens gevraagd of ze thuis ook zoveel kapot maakt? Niet normaal hoor op deze leeftijd, moedwillig slopen.
maandag 15 november 2021 om 21:52
Omdat die dochter er dan gewoon weer bij is, ook al maak je alleen een afspraak met haar. Punt is dat ik haar niet elke week zie en een afspraak staat soms een maand van te voren, en dan vind ik het zonde om hem af te zeggen, want ik vind het ook leuk om haar te zien. (haar, niet haar kind)
maandag 15 november 2021 om 21:56
Ja thuis is ze net zo. Ik was daar een keer thuis, en toen kwam haar vader eraan, die zei alleen iets van gedag tegen haar en toen zei ze "Praat niet tegen mij. Ik heb geen zin in jou". En toen zei de vader "Okay okay, heb je weer last van je ochtendhumeur? Ik ga weer naar boven, succes met haar".Iris29 schreef: ↑15-11-2021 21:50Het kind wil niet dat moeder zonder haar weggaat? En dat gebeurt dan dus ook niet?? Echt, ik weet niet wat ik lees. Wat is er mis met “jij blijft bij papa, slaap lekker straks en doei”?
Nee het is echt niet raar als je voorstelt om zonder kind af te spreken. En als ze op het laatste moment laat weten dat het kind toch meekomt, verschuiven naar een andere dag. Wat een geduld hebben jullie gehad, respect.
Heb je al eens gevraagd of ze thuis ook zoveel kapot maakt? Niet normaal hoor op deze leeftijd, moedwillig slopen.
Ik zou niet eens zo durven te praten tegen mijn vader nu. Maar goed, ze zijn allebei soft naar haar toe.
maandag 15 november 2021 om 21:56
Gek dat je wel grenzen kunt stellen bij het kind, maar niet bij je vriendin.Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 21:52Omdat die dochter er dan gewoon weer bij is, ook al maak je alleen een afspraak met haar. Punt is dat ik haar niet elke week zie en een afspraak staat soms een maand van te voren, en dan vind ik het zonde om hem af te zeggen, want ik vind het ook leuk om haar te zien. (haar, niet haar kind)
maandag 15 november 2021 om 21:57
Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 21:22De kroeg hebben we nog niet echt gedaan na corona, maar s avonds uit eten, tot 23u. Het kind is er gewoon bij.
Soms zitten we in een restaurant en dan zijn alle gezinnen weg, alle kinderen en dan is haar kind de enige die nog ronddwarreld.
Maar het wordt mij nu wel duidelijk dat ook moeders vinden dat wij gewoon kunnen zeggen dat we een kindvrij uitje willen dat het niet raar is. Wij vonden het een beetje bot om dat te zeggen.
Nouja zeg wat raar. Kan het me gewoon haast niet voorstellen dat iemand daadwerkelijk haar kind meeneemt naar een etentje dat tot laat in de avond duurt (terwijl dat etentje bedoeld is om als vriendinnen bij te kletsen). En dat jullie daar niks van gezegd hebben. Hopelijk kun je hier gauw een gesprek over voeren want het is echt absurd.
rainydays wijzigde dit bericht op 15-11-2021 22:06
4.09% gewijzigd
Here am I in my little bubble
maandag 15 november 2021 om 22:02
Jawel, na zes jaar wel toen het kind de tuin ging slopen.
maandag 15 november 2021 om 22:07
Jeetje, ik zou tegen vriendin zeggen dat je daar geen zin in hebt. Je hebt geen kinderen, en vind het stressvol. En al helemaal omdat haar dochter veel negatieve aandacht vraagt. Je kan nog vragen hoe ze dat zelf ervaart, maar ik denk dat je daar niks mee opschiet. Ik ken dat soort ouders, en die kunnen/willen niet veranderen. Sommigen zien zelf het probleem ook niet. Die dynamiek zit er al jaren in, en die krijg je er niet meer uit. Rot voor je, maar die vriendschap zou ik laten verwateren.
maandag 15 november 2021 om 22:09
ik ben daar altijd heel direct in. Als jij je kind niet onder controle kan houden dan verzoek ik je vriendelijk om weg te gaan. Ik laat mijn huis niet slopen door een kind van een ander. En dat zeg ik dan netjes. En dan is de vriendschap maar over.. Je kind gedraagt zich of we spreken niet meer bij mij thuis af.. simpel. Meer keuzes zijn er niet
maandag 15 november 2021 om 22:11
3x raden van wie ze die uitspraak heeft,..Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 21:52Omdat die dochter er dan gewoon weer bij is, ook al maak je alleen een afspraak met haar. Punt is dat ik haar niet elke week zie en een afspraak staat soms een maand van te voren, en dan vind ik het zonde om hem af te zeggen, want ik vind het ook leuk om haar te zien. (haar, niet haar kind)
maandag 15 november 2021 om 22:13
Klopt, ik heb nadat dochter haar in haar gezicht sloeg, (dit was dezelfde dag als toen ze tegen haar vader zei dat ie niet tegen haar moest praten) een gesprek met haar gehad over of ze niet hulp moet zoeken voor haar dochter omdat het gedrag niet heel normaal is. Iets met een kindercoach ofzo, omdat ze zo boos lijkt. Maar toen reageerde ze met, dat haar schoonmoeder haar hielp met dit soort dingen, dus toen zei ik, moet je niet professionele hulp zoeken? En toen zei ze, nee mijn schoonmoeder helpt mij.FunnyFace8 schreef: ↑15-11-2021 22:07Jeetje, ik zou tegen vriendin zeggen dat je daar geen zin in hebt. Je hebt geen kinderen, en vind het stressvol. En al helemaal omdat haar dochter veel negatieve aandacht vraagt. Je kan nog vragen hoe ze dat zelf ervaart, maar ik denk dat je daar niks mee opschiet. Ik ken dat soort ouders, en die kunnen/willen niet veranderen. Sommigen zien zelf het probleem ook niet. Die dynamiek zit er al jaren in, en die krijg je er niet meer uit. Rot voor je, maar die vriendschap zou ik laten verwateren.
Ik vind het ook niet mijn verantwoordelijkheid. Het is haar kind. Haar leven. Ik hoef maar één keer in de zoveel tijd met haar te dealen, zij moet er elke dag mee leven.
maandag 15 november 2021 om 22:15
Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 22:13Klopt, ik heb nadat dochter haar in haar gezicht sloeg, (dit was dezelfde dag als toen ze tegen haar vader zei dat ie niet tegen haar moest praten) een gesprek met haar gehad over of ze niet hulp moet zoeken voor haar dochter omdat het gedrag niet heel normaal is. Iets met een kindercoach ofzo, omdat ze zo boos lijkt. Maar toen reageerde ze met, dat haar schoonmoeder haar hielp met dit soort dingen, dus toen zei ik, moet je niet professionele hulp zoeken? En toen zei ze, nee mijn schoonmoeder helpt mij.
Ik vind het ook niet mijn verantwoordelijkheid. Het is haar kind. Haar leven. Ik hoef maar één keer in de zoveel tijd met haar te dealen, zij moet er elke dag mee leven.
By choice. Je ergert je volgens mij, of ik heb het mis, groen en geel aan dat kind én aan de incompetentie van je vriendin. Of haar gebrek aan opvoedskills. Wat wil je zelf met deze vriendschap eigenlijk? Je kunt dit eeuwig analyseren but they still don't know who killed Kennedy (spreekwoordelijk dan)...
maandag 15 november 2021 om 22:25
Ja dat begin ik mij nu met dit topic af te vragen, hoe meer ik erover denk vanavond, hoe meer ik denk dat ik afstand ga nemen van deze vriendschap. Klopt dat ik mij echt groen en geel erger aan het kind, ik vind het echt een brutaal verwend kind.aardbei35 schreef: ↑15-11-2021 22:15[/b]
By choice. Je ergert je volgens mij, of ik heb het mis, groen en geel aan dat kind én aan de incompetentie van je vriendin. Of haar gebrek aan opvoedskills. Wat wil je zelf met deze vriendschap eigenlijk? Je kunt dit eeuwig analyseren but they still don't know who killed Kennedy (spreekwoordelijk dan)...
Misschien daarom dat ik makkelijker tegen een ander vriendin zeg, ik vind je kinderen leuk maar nu een keertje tijd voor ons. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar gewoon omdat ik weer even lekker wijn wil drinken met mijn vriendin. Bij haar ben ik extra voorzichtig, omdat ik voor ik het weet zeg, dat ik het een vervelend kind vind, en ik wil niet samsam, ik wil ook niet met haar lunchen met haar dochter erbij en dan een andere keer met haar alleen uiteten. Ik wil haar gewoon niet erbij.
Ik dacht eerder dat het gewoon een soort investering was voor een paar jaar en dat ze weer "normaal" zou zijn als ze ouder werd, maar het wordt alleen maar erger.
maandag 15 november 2021 om 22:56
To als moeder en als iemand die heel veel vriendinnen heeft met kinderen (en ook heel veel kinderen in de omgeving heeft).
Dit is géén normaal gedrag! En dit gaat niet veranderen.
Jouw vriendin (en haar man) zijn gewoon slechte opvoeders. En zullen dit niet veranderen. Dit kind zal verder opgroeien tot een draak van een puber en zichzelf en haar omgeving behoorlijk wat overlast veroorzaken. Nu kan vriendin nog ingrijpen. Maar over een paar jaar is er niets meer aan te veranderen. Een ontspoorde puber laat zich echt niets vertellen.
Ik zou zelf allang klaar zijn geweest met zowel vriendin als kind. Het is namelijk niet normaal dat je een jong kind altijd en overal mee heensleept. Ze gaat over jullie grenzen heen. Een kind hoort niet in een restaurant tot zeer laat in de avond. Waarbij ze onderdeel is van volwassen gesprekken die ook gewoon privé zijn (vriendinnen onderling). Dat jouw vriendin dat niet ziet zegt genoeg. Jullie hadden haar daar trouwens op aan moeten spreken.
En ik spreek als ouder regelmatig kinderen aan die over mijn grenzen gaan. Mijn huis mijn regels! Dat gaat kapot/wordt vies/wil ik niet hebben etc etc.
Laat niet langer over je heenlopen. Dit is geen leuke vriendschap meer. Ik zou het laten doodbloeden. Spreek af met alleen vriendin B. En hou contact 3haar verder af (zo druk, een andere keer, corona etc etc).
Soms kunnen vriendschappen helaas veranderen. Dit kind gaat van kwaad tot erger. Zorg dat jij daar niet langer onderdeel van bent.
Dit is géén normaal gedrag! En dit gaat niet veranderen.
Jouw vriendin (en haar man) zijn gewoon slechte opvoeders. En zullen dit niet veranderen. Dit kind zal verder opgroeien tot een draak van een puber en zichzelf en haar omgeving behoorlijk wat overlast veroorzaken. Nu kan vriendin nog ingrijpen. Maar over een paar jaar is er niets meer aan te veranderen. Een ontspoorde puber laat zich echt niets vertellen.
Ik zou zelf allang klaar zijn geweest met zowel vriendin als kind. Het is namelijk niet normaal dat je een jong kind altijd en overal mee heensleept. Ze gaat over jullie grenzen heen. Een kind hoort niet in een restaurant tot zeer laat in de avond. Waarbij ze onderdeel is van volwassen gesprekken die ook gewoon privé zijn (vriendinnen onderling). Dat jouw vriendin dat niet ziet zegt genoeg. Jullie hadden haar daar trouwens op aan moeten spreken.
En ik spreek als ouder regelmatig kinderen aan die over mijn grenzen gaan. Mijn huis mijn regels! Dat gaat kapot/wordt vies/wil ik niet hebben etc etc.
Laat niet langer over je heenlopen. Dit is geen leuke vriendschap meer. Ik zou het laten doodbloeden. Spreek af met alleen vriendin B. En hou contact 3haar verder af (zo druk, een andere keer, corona etc etc).
Soms kunnen vriendschappen helaas veranderen. Dit kind gaat van kwaad tot erger. Zorg dat jij daar niet langer onderdeel van bent.
maandag 15 november 2021 om 23:45
Kimberly1981 schreef: ↑15-11-2021 22:25Ja dat begin ik mij nu met dit topic af te vragen, hoe meer ik erover denk vanavond, hoe meer ik denk dat ik afstand ga nemen van deze vriendschap. Klopt dat ik mij echt groen en geel erger aan het kind, ik vind het echt een brutaal verwend kind.
Misschien daarom dat ik makkelijker tegen een ander vriendin zeg, ik vind je kinderen leuk maar nu een keertje tijd voor ons. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar gewoon omdat ik weer even lekker wijn wil drinken met mijn vriendin. Bij haar ben ik extra voorzichtig, omdat ik voor ik het weet zeg, dat ik het een vervelend kind vind, en ik wil niet samsam, ik wil ook niet met haar lunchen met haar dochter erbij en dan een andere keer met haar alleen uiteten. Ik wil haar gewoon niet erbij. Helder; wat houdt je tegen dit tegen je vriendin te zeggen?
Ik dacht eerder dat het gewoon een soort investering was voor een paar jaar en dat ze weer "normaal" zou zijn als ze ouder werd, maar het wordt alleen maar erger.Nee, dat is het nooit. De meeste vriendschappen waarbij de een een kind heeft en de ander niet overleven dat meestal niet. Heb het zelf ook weleens meegemaakt. Dit jaar nog en de stekker eruit getrokken. Niet uit het kind maar uit de vriendschap. Het werkte gewoon niet meer en ik kon het niet meer opbrengen om áltijd en overal rekening te moeten houden met kind, agenda en contactbehoefte van vroegere vriendin. Ik wil dan om voor mezelf te spreken niet door blijven modderen. Ja, het is nog steeds wel pijnlijk omdat je met elke relatie die je stopt ook de goede dingen opgeeft, maar uiteindelijk wogen helaas de nadelen en bijbehorende irritaties zwaarder.
dinsdag 16 november 2021 om 03:13
Praten. Ga met haar praten. Open kaart, zonder beschuldigingen en vinger wijzen maar gewoon zeggen wat je voelt en wat je verwachtingen zijn. Het is oké on grenzen aan te geven!
Is de vriendschap sterk genoeg, dan kan het dit wel overleven. En zo niet, dan weet je dat ook. En kun je verder met je leven. In beide gevallen in ieder geval geen ellendig kind meer om je heen.
(ben wel onder de indruk van je geduld!! Maar ga praten.
Is de vriendschap sterk genoeg, dan kan het dit wel overleven. En zo niet, dan weet je dat ook. En kun je verder met je leven. In beide gevallen in ieder geval geen ellendig kind meer om je heen.
(ben wel onder de indruk van je geduld!! Maar ga praten.
