Kinderen
alle pijlers
Moeite met kind van vriendin
maandag 15 november 2021 om 18:32
Even onder een andere nick ivm herkenbaarheid.
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
Ik heb een vriendin, ik ken haar al zon 20 jaar. Wij zijn met z'n drieën een vriendinnengroepje. We spreken voornamelijk af in trio vorm. Nu heeft vriendin A. een dochter. Deze dochter is nu 6 jaar.
Vriendin A neemt deze dochter overal mee naar toe. Toen ze nog een baby was ging ze mee met etentjes en was ze aan 1 stuk door aan het schreeuwen. (okay ze was een baby) Toen ze iets groter was, ging ze mee met etentjes, en dan pakte ze gewoon bestek van tafel en smeet ze door de hele zaak. Eigenlijk hadden vriendin B en ik besloten om maar even niet meer in restaurants af te spreken met A, omdat het echt gevaar voor eigen leven was. Wijnglazen werden zo omgestoten of je kreeg een mes naar je hoofd.
De frequentie werd iets afgebouwd en wij hadden altijd in ons hoofd, straks is ze groter, kan ze praten en dan komt het wel weer goed, dan weet ze dat ze niet met bestek moet gooien. Toen kwam corona. We hebben haar uiteindelijk bijna anderhalf jaar niet gezien (de dochter dan). Sinds begin dit voorjaar spreken we weer af, maar de dochter is nog steeds zo. Ze praat door iedereen heen. Ze schreeuwt nog steeds.
In de zomermaanden hadden we afgesproken in huis van vriendin B. (die had een nieuwe woning) daar heeft ze alles wat los en vast is, open gehaald los getrokken. B. heeft gezegd (tegen mij) dat ze liever niet meer afspreek met de dochter en voortaan alleen met mij wil afspreken. (want vriendin A neemt altijd dochter mee). Bij een andere gelegenheid was ik ook getuigen dat dochter echt tegen vriendin A aan het schreeuwen was, en haar in haar gezicht sloeg (schrok ik echt van).
Nu ben ik recent ook verhuisd, naar de andere kant van het land. Dus ze waren hier van de week. Het ligt misschien ook aan mij, ik heb geen kinderen en alles in dit huis is nieuw gekocht, ik heb echt met hartkloppingen hier gezeten. We gingen lunchen en toen wilde ze boter op mijn eetstoelen smeren. Daarna ging ze naar mijn slaapkamer heeft ze de takken van mijn bonsaiboom eraf te getrokken.
Vervolgens ging ze op mijn bed springen. Nu vind ik dat ouders hun eigen kinderen moeten aanspreken maar het ging mij te ver, dus ik zei "Wil je niet op mijn bed springen?" Dan kijkt ze mij recht aan en springt gewoon verder.
Toen ze mijn planten in mijn tuin ging terroriseren was ik er klaar mee en toen ben ik tegen haar uitgevallen. Toen is ze helemaal in janken uitgebarsten en was ze de rest van de middag stil.
Maar goed, wat mij betreft ze hier niet meer welkom. Ik vind het heel erg voor mijn vriendin, want die zit hier 24/7 in maar ga maar iemand anders huis terroriseren.
Ze kwam thuis en toen kreeg ik een appje van haar "Mijn dochter vond het heel leuk bij je, je hebt een heel leuk huis. Ze wil graag een keer komen logeren met mij erbij.".
Ik vind dit heel lastig, om tegen haar te zeggen dat haar dochter hier niet welkom is, zonder dat onze vriendschap hieronder te lijden heeft.
Iemand tips?
dinsdag 16 november 2021 om 08:06
Dat op zijn minst, wat was die vriendschap anders sowieso waard als je niet eens kunt zeggen wat je wil.Mariposa schreef: ↑16-11-2021 03:13Praten. Ga met haar praten. Open kaart, zonder beschuldigingen en vinger wijzen maar gewoon zeggen wat je voelt en wat je verwachtingen zijn. Het is oké on grenzen aan te geven!
Is de vriendschap sterk genoeg, dan kan het dit wel overleven. En zo niet, dan weet je dat ook. En kun je verder met je leven. In beide gevallen in ieder geval geen ellendig kind meer om je heen.(ben wel onder de indruk van je geduld!! Maar ga praten.
Je klaagt tegen die andere vriendin, je vertelt het hier maar degene waar het om gaat moet maar raden waarom haar vriendin niks meer wil afspreken.
Je kunt het toch op een zo vriendelijk mogelijke manier vertellen, ik vind je een schat maar ik spreek liever zonder je dochter af het is echt to much voor mij.
dinsdag 16 november 2021 om 11:53
Op basis van de bevindingen van TO vind ik dit eigenlijk onder kindermishandeling vallen (totaal geen grenzen stellen is m.i. een vorm van verwaarlozing)
Wat een afschuwelijke totaal incompetente ouders zeg.
Ik zou met zo'n vrouw niet eens bevriend willen zijn, dit is echt beyond "ik wil durf kan haar wel/niet aanspreken en loopt de vriendschap zo gevaar etc..
Wat een afschuwelijke totaal incompetente ouders zeg.
Ik zou met zo'n vrouw niet eens bevriend willen zijn, dit is echt beyond "ik wil durf kan haar wel/niet aanspreken en loopt de vriendschap zo gevaar etc..
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 16 november 2021 om 17:27
Andere oplossing: kun je de vriendschap niet over de komende paar jaar heen tillen (als dochter 12 is, wil ze vast niet meer mee) ?
Ik vind een aantal van mijn vriendinnen ook heel andere moeders dan ik zelf wil zijn, maar dat maakt me eigenlijk niet uit. Ze zijn misschien ook geen prettige collega/baas/partner, weet ik veel, als vriendin waardeer ik ze zeer en daar gaat het mij om.
En dan verzin je een paar uitjes waarbij dochter absoluut niet mee kan:
- ergens lunchen doordeweeks, onder schooltijd in een schoolweek
- naar de sauna/welness center en alvast vantevoren reserveren (is 16+, geloof ik)
- naar een film (12+ of 16+) en ook alvast vantevoren reserveren.
Ik vind een aantal van mijn vriendinnen ook heel andere moeders dan ik zelf wil zijn, maar dat maakt me eigenlijk niet uit. Ze zijn misschien ook geen prettige collega/baas/partner, weet ik veel, als vriendin waardeer ik ze zeer en daar gaat het mij om.
En dan verzin je een paar uitjes waarbij dochter absoluut niet mee kan:
- ergens lunchen doordeweeks, onder schooltijd in een schoolweek
- naar de sauna/welness center en alvast vantevoren reserveren (is 16+, geloof ik)
- naar een film (12+ of 16+) en ook alvast vantevoren reserveren.
woensdag 17 november 2021 om 00:00
Dat idee heb ik ook. Ergens klopt er hier iets heel erg niet..
Kun je je vriendin niet een keer echt alleen spreken, telefonisch dan oid om te vragen hoe het met haar gaat, met haar kind gaat en met de opvoeding? Om achter het waarom van dit gedrag te komen. Ik vind het nl een ontzettend vreemd verhaal. Ik ken veel kinderen van deze leeftijd, maar zoiets heb ik nog nooit meegemaakt
woensdag 17 november 2021 om 09:10
Ik heb zo'n geval in mijn familie, alleen is het kind nog maar 4. Die kan zogezegd ook niet zonder z'n moeder, en mag en bepaalt alles. Ik vind het ook erg lastig om mee om te gaan, wat iemand al zei, niet alleen het kind maar ook het besef dat mijn familielid gewoon geen enkele moeite lijkt te doen om het kind op te voeden en alles weglacht. Zo onaantrekkelijk. Als vriendin was ik er al lang klaar mee geweest.
Ik heb zelf ook een kind met diagnose dat niet de makkelijkste is en snel boos/brutaal wordt, maar ook hij weet zich buitenshuis te gedragen en heeft het fatsoen om van andermans spullen af te blijven.
Kortom lijkt me een opvoedprobleem. Wellicht dat er ook nog iets anders meespeelt maar zelfs (of juist) kinderen met een stoornis moeten worden gecorrigeerd. Als je haar echt een leuke vriendin vindt zou ik eisen zonder kind af te spreken of anders de vriendschap toch maar laten bekoelen.
Ik heb zelf ook een kind met diagnose dat niet de makkelijkste is en snel boos/brutaal wordt, maar ook hij weet zich buitenshuis te gedragen en heeft het fatsoen om van andermans spullen af te blijven.
Kortom lijkt me een opvoedprobleem. Wellicht dat er ook nog iets anders meespeelt maar zelfs (of juist) kinderen met een stoornis moeten worden gecorrigeerd. Als je haar echt een leuke vriendin vindt zou ik eisen zonder kind af te spreken of anders de vriendschap toch maar laten bekoelen.
woensdag 17 november 2021 om 10:01
Het is ook helemaal niet leuk voor een kind om tot elf uur 's avonds in een restaurant te moeten zitten, met alleen volwassenen die weinig aandacht voor haar hebben en zonder andere kinderen om mee te spelen. Waar niets voor haar te beleven is en ze uren netjes stil moet zitten, omdat ze anders overlast veroorzaakt. Idem voor een huis dat niet op kinderen is berekend. Daar zouden de meeste kinderen narrig van worden.
Het is dus ook in het belang van kind om zonder haar af te spreken. Thuis bij papa is ze veel beter af.
Het is dus ook in het belang van kind om zonder haar af te spreken. Thuis bij papa is ze veel beter af.
woensdag 17 november 2021 om 13:15
Afspreken met jonge kinderen is ook gewoon niet altijd ideaal. En iedereen heeft een andere manier van opvoeden, maar als kinderen jouw grens over gaan mag je je daar gerust op aanspreken (en zou je vriendin na afloop ook aanspreken op hetgeen jij van haar verwacht hierin).
Ik heb zelf twee jonge kinderen en neem ze soms mee en soms niet. Maar als ze mee gaan probeer naar een plek te gaan waar zij zich kunnen vermaken, of neem ik iets mee ter vermaak. Als ik een 3 jarig kind meeneem naar een restaurant waar niks is, dan snap ik heel goed dat ze met glazen en bestek gaan spelen. Doorgaans zorg je als ouder dat ze voldoende afleiding hebben. Ook wanneer je ergens naartoe gaat waar geen kinderen wonen. Hier mogen ze dan bijv. een tasje met speelgoed vullen om mee te spelen.
Maar wat doet een kind overigens in jouw slaapkamer? Ik kan mij eigenlijk vrij moeilijk voorstellen waarom je visite niet 'gewoon' in het woon gedeelte blijft. Hier komt er eigenlijk nooit iemand in onze slaapkamer behalve mijn man en ikzelf!
En over dat logeren? Heel duidelijk zijn dat je hier niet op zit te wachten. En ik zou het moment ook aangrijpen om jou irritaties/frustraties te uiten. Dat kan ook echt wel op een volwassen manier die doorgaans de band echt niet hoeft te verpesten. Ik heb ook vriendinnen zonder kinderen die ik nu wat minder zie dan daarvoor, maarja, thats life. Beter af en toe gezellig afspreken, dan de vriendschap laten eindigen vol frustratie! Jouw vriendin kan als jij je niet uitspreekt ook geen gedachten lezen (en haar kind kan zonder richtlijnen niet weten dat iets als niet prettig wordt ervaren).
Ik heb zelf twee jonge kinderen en neem ze soms mee en soms niet. Maar als ze mee gaan probeer naar een plek te gaan waar zij zich kunnen vermaken, of neem ik iets mee ter vermaak. Als ik een 3 jarig kind meeneem naar een restaurant waar niks is, dan snap ik heel goed dat ze met glazen en bestek gaan spelen. Doorgaans zorg je als ouder dat ze voldoende afleiding hebben. Ook wanneer je ergens naartoe gaat waar geen kinderen wonen. Hier mogen ze dan bijv. een tasje met speelgoed vullen om mee te spelen.
Maar wat doet een kind overigens in jouw slaapkamer? Ik kan mij eigenlijk vrij moeilijk voorstellen waarom je visite niet 'gewoon' in het woon gedeelte blijft. Hier komt er eigenlijk nooit iemand in onze slaapkamer behalve mijn man en ikzelf!
En over dat logeren? Heel duidelijk zijn dat je hier niet op zit te wachten. En ik zou het moment ook aangrijpen om jou irritaties/frustraties te uiten. Dat kan ook echt wel op een volwassen manier die doorgaans de band echt niet hoeft te verpesten. Ik heb ook vriendinnen zonder kinderen die ik nu wat minder zie dan daarvoor, maarja, thats life. Beter af en toe gezellig afspreken, dan de vriendschap laten eindigen vol frustratie! Jouw vriendin kan als jij je niet uitspreekt ook geen gedachten lezen (en haar kind kan zonder richtlijnen niet weten dat iets als niet prettig wordt ervaren).
woensdag 17 november 2021 om 15:49
Prima plannen. Maar het probleem blijft in stand. To moet dit bespreken met haar vriendin en anders de vriendschap beëindigen.frambozentaartje schreef: ↑16-11-2021 17:27Andere oplossing: kun je de vriendschap niet over de komende paar jaar heen tillen (als dochter 12 is, wil ze vast niet meer mee) ?
Ik vind een aantal van mijn vriendinnen ook heel andere moeders dan ik zelf wil zijn, maar dat maakt me eigenlijk niet uit. Ze zijn misschien ook geen prettige collega/baas/partner, weet ik veel, als vriendin waardeer ik ze zeer en daar gaat het mij om.
En dan verzin je een paar uitjes waarbij dochter absoluut niet mee kan:
- ergens lunchen doordeweeks, onder schooltijd in een schoolweek
- naar de sauna/welness center en alvast vantevoren reserveren (is 16+, geloof ik)
- naar een film (12+ of 16+) en ook alvast vantevoren reserveren.
Daarbij neemt to nu haar kind ook continu mee (ondanks dat A en B hebben gezegd dat het niet de bedoeling was). En voor volwassen uitstapjes (restaurant zeer laat op de avond) komt ze ook gewoon mee.
Daarbij kan deze draak met 12+natuurlijk ook best mee willen naar leuke uitjes.
De enige oplossing is dat TO haar vriendin voor het blok zet.
woensdag 17 november 2021 om 15:54
Dat ook maar ja hoe groot is de kans dat vriendin A. dan ineens zegt: "Oh, sorry, ik wist écht niet dat jij als kindvrij persoon liever met je vriendin afspreekt dan dat haar kind er voortdurend bij is. Is goed, kind komt niet meer mee." Ik weet niet of dat een realistisch scenario is in deze al hoop ik het wel voor TO. Tenminste, als TO de vriendschap daadwerkelijk wil houden. Volgens mij moet TO zich dat in de eerste plaats afvragen en mssn is verwateren dan ook een optie. Hoeveel energie wil je er nog in investeren?evelien2010 schreef: ↑17-11-2021 15:49De enige oplossing is dat TO haar vriendin voor het blok zet.
woensdag 17 november 2021 om 16:31
KooktMetKnoflook schreef: ↑15-11-2021 21:23Als ik dit zo lees, kun je hier prima een leuk kind van maken.
Laat het kind lekker nog een keer logeren.
Bij de eerste gelegenheid geef je het kind een goed standje.
Daarna kun jij niet meer stuk.
Als mama met het kind wil logeren: Prima, maar wel even afstemmen dat ik het kind corrigeer als ze zich misdraagt.
Binnen de kortste keren heb je het liefste kind van de wereld op bezoek, en moeder weet niet wat haar overkomt.
Slapen doen we ‘s nachts, hoor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 november 2021 om 16:40
Ik heb ook twee vriendinnen wiens kinderen ik ABSOLUUT niet in mijn huis wil. Wij spreken dus alleen buiten de deur af. En/of bij hun thuis. Probleem opgelost. Een van die vriendinnen suggereert weleens een afspraak bij mij thuis, maar dat wijs ik altijd van de hand. Vind dat zo logisch dat ik haar niet eens uitleg waarom niet. Mocht ze het een keer rechtstreeks vragen, dan leg ik het aan haar uit.
woensdag 17 november 2021 om 16:43
En je kan zonder de vriendin met kind naar een restaurant gaan, maar ook regelmatig/af en toe (ligt aan de frequentie waarop jullie afspreken) een date met de vriendin met kind erbij inplannen bij bijv Ballorig. Of een ander uitje gericht op kinderen. Dan is het kind zoet. En kan je toch bijkletsen. Dat heb ik jarenlang zo gedaan, ook toen ik zelf nog geen kind had. Dat heb ik er wel voor over.
woensdag 17 november 2021 om 17:19
Voortaan strandwandeling, picknick in de speeltuin oid. En dan het liefst met nog een vriendje of vriendinnetje van dat meisje er bij. Tenminste, als je deze vriendschap voort wilt zetten.
Maar no way dat ik nog een keer mijn huis zo liet verbouwen.
Maar no way dat ik nog een keer mijn huis zo liet verbouwen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 november 2021 om 17:21
Ik weet niet of dit kind dan zoet is.Lotus90 schreef: ↑17-11-2021 16:43En je kan zonder de vriendin met kind naar een restaurant gaan, maar ook regelmatig/af en toe (ligt aan de frequentie waarop jullie afspreken) een date met de vriendin met kind erbij inplannen bij bijv Ballorig. Of een ander uitje gericht op kinderen. Dan is het kind zoet. En kan je toch bijkletsen. Dat heb ik jarenlang zo gedaan, ook toen ik zelf nog geen kind had. Dat heb ik er wel voor over.
woensdag 17 november 2021 om 17:34
Lotus90 schreef: ↑17-11-2021 16:43En je kan zonder de vriendin met kind naar een restaurant gaan, maar ook regelmatig/af en toe (ligt aan de frequentie waarop jullie afspreken) een date met de vriendin met kind erbij inplannen bij bijv Ballorig. Of een ander uitje gericht op kinderen. Dan is het kind zoet. En kan je toch bijkletsen. Dat heb ik jarenlang zo gedaan, ook toen ik zelf nog geen kind had. Dat heb ik er wel voor over.
Dit meen je toch niet? Vrijwillig als kindvrije naar zo'n gilparadijs gaan om bij te praten? Je kan jezelf niet eens horen denken, zo wordt daar geschreeuwd. Ik kan leukere opties bedenken.
woensdag 17 november 2021 om 17:40
Dat dus.Leslie Knobe schreef: ↑17-11-2021 17:19Hoe leuk is je vriendin nog als ze zo met haar eigen kind omgaat. Ik zou erg veel moeite hebben om het allemaal aan te zien.
Maar blijkbaar is dat helemaaaal niet van belang.
Want stel je voor...je reputatie op de socials helemaal aan puinpoeier.
TO niet naar jou maar gezien de reacties.
sprokkelientje wijzigde dit bericht op 17-11-2021 17:42
17.76% gewijzigd
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 17 november 2021 om 17:45
Ik vraag mij af waarom een moeder haar kind op dergelijke manier verwaarloost.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 17 november 2021 om 18:30
Ik snap niet waarom dit zo’n probleem is.
Als je met elkaar afspreekt kan je toch duidelijk zeggen of je met of zonder kind wil afspreken en waarom?
Je hoeft toch niet te accepteren dat je er altijd een onopgevoed kind bij krijgt?
Ik heb zelf twee kinderen en mijn vriendinnen ook. We spreken altijd duidelijk af of we iets met of zonder kinderen en/of man afspreken.
Ik zeg er wel wat van als kids van anderen dingen in mijn huis doen die ik niet wil. Een ander mag dat bij mij of mijn kinderen ook zeggen (al let ik natuurlijk zelf op mijn eigen kinderen).
Als je met elkaar afspreekt kan je toch duidelijk zeggen of je met of zonder kind wil afspreken en waarom?
Je hoeft toch niet te accepteren dat je er altijd een onopgevoed kind bij krijgt?
Ik heb zelf twee kinderen en mijn vriendinnen ook. We spreken altijd duidelijk af of we iets met of zonder kinderen en/of man afspreken.
Ik zeg er wel wat van als kids van anderen dingen in mijn huis doen die ik niet wil. Een ander mag dat bij mij of mijn kinderen ook zeggen (al let ik natuurlijk zelf op mijn eigen kinderen).
woensdag 17 november 2021 om 18:33
Wij, bewust kindvrijstel, spreken alleen maar af bij een vriendenstel thuis. Vanaf de geboorte van de eerste al tijd al op hete kolen als ze het meenamen. Toen hij ouder werd ging het wat beter, afgeleid door games (verslaafd kun je wel stellen). Maar nog genoeg om aan te ergeren helaas. Toen kwam nummer twee. We zijn maar op hete kolen blijven zitten. Hier en daar corrigeerde we ze wel zelf,want de ouders riepen/roepen wel 10x maar dat ging de oren weer in en uit want er werd toch niet naar gehandeld als ze niet luisterden. Na een aantal akkefietjes met hun twee adhd'ers van 10 en 5 waren we er klaar mee. Ons huis is niet ingericht op kinderen. Dit ook gezegd tegen de ouders. Geen idee wat ze er werkelijk van vinden maar we spreken nu alleen nog bij hun thuis af. Wij willen graag alles schoon en heel houden. Als je ziet hoe het bij hun thuis eruit ziet, daar bedanken wij voor. We werken hard voor ons huis. We zijn blij dat we het hebben uitgesproken.
woensdag 17 november 2021 om 18:37
Ik heb haar na het incident dat ze haar eigen moeder sloeg, de dag erna wel gebeld. Gezegd dat ik erg geschrokken was van het incident, en wat ze hier zelf van vond. Toen zei ze dus dat dit geen gewenst gedrag was en dat ze steeds erger en ook sterker wordt. Waarop ik dus vroeg of ze hulp kreeg met dit soort excessen. Toen kreeg ik als antwoord dat haar schoonmoeder haar helpt. Toen vroeg ik dus of professionele hulp niet beter was. Maar goed, dat werd weggelachen.Bonnieux schreef: ↑17-11-2021 00:00Dat idee heb ik ook. Ergens klopt er hier iets heel erg niet..
Kun je je vriendin niet een keer echt alleen spreken, telefonisch dan oid om te vragen hoe het met haar gaat, met haar kind gaat en met de opvoeding? Om achter het waarom van dit gedrag te komen. Ik vind het nl een ontzettend vreemd verhaal. Ik ken veel kinderen van deze leeftijd, maar zoiets heb ik nog nooit meegemaakt
Toen dacht ik ook, het is niet mijn probleem. Ik zag haar ongeveer 1x per maand, nu woon ik dus aan de andere kant van het land, dus de frequentie wel een stuk lager liggen.
