Kinderen
alle pijlers
Noem je jezelf ik of mama/papa?
donderdag 10 december 2020 om 22:27
Even benieuwd.
Mijn jongste zei van de week dat het haar was opgevallen dat best veel ouders zichzelf mama of papa noemen. Als in "Kom je even bij mama?"
Ik noem mezelf nooit zo, ik zeg "Kom je even bij mij? "
Hoe meer ik er op ging letten, hoe meer ik het hoorde! Ik vind dat best gek! Ik krijg het echt niet uit mijn mond om mezelf mama te noemen. Maar ik lijk wel een minderheid! Maar misschien is het omdat we er nu op gingen letten..
Dus nu zijn we benieuwd hoe de verhoudingen liggen
Praten jullie over jezelf in de eerste of in de derde persoon?
Mijn jongste zei van de week dat het haar was opgevallen dat best veel ouders zichzelf mama of papa noemen. Als in "Kom je even bij mama?"
Ik noem mezelf nooit zo, ik zeg "Kom je even bij mij? "
Hoe meer ik er op ging letten, hoe meer ik het hoorde! Ik vind dat best gek! Ik krijg het echt niet uit mijn mond om mezelf mama te noemen. Maar ik lijk wel een minderheid! Maar misschien is het omdat we er nu op gingen letten..
Dus nu zijn we benieuwd hoe de verhoudingen liggen
Praten jullie over jezelf in de eerste of in de derde persoon?
donderdag 10 december 2020 om 22:52
Fridaynight2020 schreef: ↑10-12-2020 22:39Zo leer je nog eens wat. Heb daar echt nog nooit op die manier naar gekeken.
In dit geval was het haar opgevallen bij ouders in de bovenbouw van de basisschool. Maar zoals ik hier lees, is dat wel een uitzondering dan.
Bij mijn kinderen ook mezelf mama genoemd tot ze het verschil kenden tussen ik en jij en dat die rollen steeds wisselen.
Bij jongste liep dat niet helemaal goed, kleine taalachterstand. Hij wilde op een avond slapen in onsbed. Ik begreep niet wat hij bedoelde. Tot hij het aan ging wijzen. Onsbed, was het bed dat ik 'ons bed' noemde maar wat voor hem dus eigenlijk 'jullie bed' moest zijn.
donderdag 10 december 2020 om 22:56
Interesant om te lezen!blijfgewoonbianca schreef: ↑10-12-2020 22:45Praten met je kind is een onbewust en natuurlijk proces dat in principe vanzelf goed gaat. (Knip, anders wordt de quote zo lang)
donderdag 10 december 2020 om 22:56
Ik heb vaak gehad dat zoon over iets zei ‘X is van mij’ en dat ik beaam ‘ ja x is van jou’ en dat hij dan boos zei ‘ nee van mij!’Andersom schreef: ↑10-12-2020 22:52Bij mijn kinderen ook mezelf mama genoemd tot ze het verschil kenden tussen ik en jij en dat die rollen steeds wisselen.
Bij jongste liep dat niet helemaal goed, kleine taalachterstand. Hij wilde op een avond slapen in onsbed. Ik begreep niet wat hij bedoelde. Tot hij het aan ging wijzen. Onsbed, was het bed dat ik 'ons bed' noemde maar wat voor hem dus eigenlijk 'jullie bed' moest zijn.
donderdag 10 december 2020 om 23:33
vrijdag 11 december 2020 om 00:13
Dat is toch helemaal niet erg? Dochter heeft ook tijd gehad dat ze ons vaak bij Voornaam riep. Toen had ze net door dat wij ook een naam hebben. Beetje gek, maar wel handig als kind je roept in bijvoorbeeld binnenspeeltuin, want al die kinderen reopen mama
nu doet ze het alleen als we haar niet horen.
vrijdag 11 december 2020 om 01:08
Flowerspowers schreef: ↑11-12-2020 00:02Mijn kinderen zijn al lang en breed volwassen, maar ik zeg nog steeds; dat moet je maar even aan papa vragen.
Maar dat is toch normaal?
vrijdag 11 december 2020 om 01:12
Dat lijkt mij ook. Mijn kind is nog in die jonge fase, dus ik zeg nog vaak ‘mama’ als het over mezelf gaat. Tegen kind zeg ik dan weer: geef maar aan oma. Maar als ik bv tegen mijn broer praat, zeg ik ook ‘oh, dat zou ik even aan mama vragen’ als ik onze eigen gezamenlijke moeder bedoel. Het zou echt heel gek voelen om dan te zeggen: vraag maar even aan Truus. Mijn moeder zelf zegt natuurlijk wel gewoon ‘ik/mij’ als ze het over zichzelf heeft.
Maar dat is toch ook iets anders? Wat in de OP beschreven wordt is jezelf in de derde persoon aanduiden. Daar hou je inderdaad meestal wel mee op na een bepaalde leeftijd. Maar íemand aanduiden met zijn ‘functie’ ten opzichte van jou, blijven heel veel mensen gewoon doen. Is ook juist handig, als ik tegen een collega zeg dat Truus naar het ziekenhuis moest, zegt ze dat niks. Als ik zeg dat mijn moeder dat moest, snappen de waarom ik dat spannend vond.
vrijdag 11 december 2020 om 01:27
Mijn moeder is tegenover mij wel overgestapt op: dat moet je aan je vader vragen. Of: je vader is gisteren naar de dokter geweest. Het zou voor mij nu raar klinken als ze mijn vader als ‘papa’ zou aanduiden.
Tegen mijn eigen kinderen heb ik het nog wel over ‘papa’ als ik het over mijn man heb. Maar als ik het over mijn eigen vader heb tegen de kinderen, zeg ik steeds vaker ‘mijn vader’ in plaats van ‘opa’. Mijn kinderen zijn nu 11 en 12, dus de periode dat ik mijzelf aanduidde als mama ligt mijlenver achter ons.
Tegen mijn eigen kinderen heb ik het nog wel over ‘papa’ als ik het over mijn man heb. Maar als ik het over mijn eigen vader heb tegen de kinderen, zeg ik steeds vaker ‘mijn vader’ in plaats van ‘opa’. Mijn kinderen zijn nu 11 en 12, dus de periode dat ik mijzelf aanduidde als mama ligt mijlenver achter ons.
vrijdag 11 december 2020 om 05:42
Mijn zoon is nu 2 jaar en praat goed voor zijn leeftijd.Andersom schreef: ↑10-12-2020 22:52Bij jongste liep dat niet helemaal goed, kleine taalachterstand. Hij wilde op een avond slapen in onsbed. Ik begreep niet wat hij bedoelde. Tot hij het aan ging wijzen. Onsbed, was het bed dat ik 'ons bed' noemde maar wat voor hem dus eigenlijk 'jullie bed' moest zijn.
Ik noem mijzelf nooit meer mamma maar ik zeg wel tegen het hem "dat is mamma haar bed" of "dit is (naam) zijn kamer". Heb hier eigenlijk nog niet over na gedacht maar dit zal vanzelf wel veranderd wanneer hij beter begrijpt dat niet alles van hem is en hij niet overal aan mag zitten.
vrijdag 11 december 2020 om 06:50
mooi hoe de natuur werkt.
ik noem mijzelf soms nog mama als ik tegen de jongste praat. Tegen de oudste van 10 zeg ik dat al een tijd niet meer.
ik noem mijn man nooit papa, behalve als ik het over hem heb tegen de kinderen. ik merk dat ik tegen de oudste ook wel “je vader” zeg in die gevallen.
Ik heb nooit tjoeke-tjoeke zinnen gemaakt. Dus nooit daar loopt een waf, maar gewoon hond. mijn kinderen spraken allebei al jong erg goed dus ik denk dat dat dan te maken heeft met automatisch besef op welk niveau je kinderen zitten.
leuk dat soort weetjes!
Don't cry, buy a bag and move on.
vrijdag 11 december 2020 om 06:57
Mijn kinderen zijn bijna 4 en 1,5, dus ik gebruik het nog een beetje door elkaar.
Maar het kan wel echt verwarrend zijn voor die kleintjes, al die verschillende aanspreekvormen. Mijn kinderen brengen 1-2 dagen per week door met de kinderen van mijn zus (zelfde leeftijd) en er is een poosje geweest dat mijn neefje en nichtje mij dan mama noemden en mijn oudste mij tante naam
Maar het kan wel echt verwarrend zijn voor die kleintjes, al die verschillende aanspreekvormen. Mijn kinderen brengen 1-2 dagen per week door met de kinderen van mijn zus (zelfde leeftijd) en er is een poosje geweest dat mijn neefje en nichtje mij dan mama noemden en mijn oudste mij tante naam
vrijdag 11 december 2020 om 07:55
Bij mij ook.fashionvictim schreef: ↑10-12-2020 22:43Ik zeg mama inderdaad, en mijn kinderen zijn allebei ouder dan 2.
Ik zeg ook tegen de poes, "ga maar even naar papa", als hij naar man's werkkamer wil.
vrijdag 11 december 2020 om 07:56
Ik ook, is normaal vind ik.Flowerspowers schreef: ↑11-12-2020 00:02Mijn kinderen zijn al lang en breed volwassen, maar ik zeg nog steeds; dat moet je maar even aan papa vragen.
vrijdag 11 december 2020 om 08:30
MIjn dochters zijn 3 en 1 en ik noem mezelf voornamelijk mama inderdaad, als ik iets van ze vraag. Bij oudste wisselt dat ook nog wel eens met mij of ik, maar voor haar jongere zusje is dit nogal verwarrend. Als ik met oudste alleen ben of als jongste met wat anders bezig is, hebben we dus op een ander 'niveau'gesprekken dan wanneer jongste erbij is. Die heeft echt geen benul van ik/mij/zij. Oudste vindt het nu interessant om de voornamen te gebruiken, maar dan is het mama Chantilly.
En ik noem mijn man dus ook papa als ik het over hem heb richting de kinderen, niet als we met z'n tweeen zijn.
Oh en als ik het over mijn vader of moeder heb met mijn broertje of zusje, dan hebben we het ook over mama en papa en mijn moeder wisselt dat dus ook af richting ons. Ene keer is het 'vraag het aan papa', andere keer 'dat moet je met je vader bespreken'.
En ik noem mijn man dus ook papa als ik het over hem heb richting de kinderen, niet als we met z'n tweeen zijn.
Oh en als ik het over mijn vader of moeder heb met mijn broertje of zusje, dan hebben we het ook over mama en papa en mijn moeder wisselt dat dus ook af richting ons. Ene keer is het 'vraag het aan papa', andere keer 'dat moet je met je vader bespreken'.
vrijdag 11 december 2020 om 09:02
Tegen mijn 4-jarige dochter praat ik meestal gewoon in de ik-vorm. Ze heeft de laatste tijd weer de tik om mij bij mijn voornaam te noemen. Haar vader noemt ze wel papa.
Tegen mijn zoon van 2 wissel ik nu af tussen mama en ik. Hij noemt mij mama en zijn vader papa. Hij gebruikt de aanspreekvorm voor zichzelf nu ook steeds meer door elkaar. Meestal als hij naar zichzelf wijst, dan gebruikt hij zijn voornaam. Maar hij begint nu ook steeds vaker ik te zeggen. Laatst zei hij voor het eerst: ik ben "voornaam".
Tegen mijn zoon van 2 wissel ik nu af tussen mama en ik. Hij noemt mij mama en zijn vader papa. Hij gebruikt de aanspreekvorm voor zichzelf nu ook steeds meer door elkaar. Meestal als hij naar zichzelf wijst, dan gebruikt hij zijn voornaam. Maar hij begint nu ook steeds vaker ik te zeggen. Laatst zei hij voor het eerst: ik ben "voornaam".
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
vrijdag 11 december 2020 om 09:02
Bij ons ook. Mijn ouders zijn 65, ik 33 en ik zeg nog altijd pap/mam tegen mijn ouders. Mijn ouders zeggen dus ook dat moet je even aan papa vragen.Flowerspowers schreef: ↑11-12-2020 00:02Mijn kinderen zijn al lang en breed volwassen, maar ik zeg nog steeds; dat moet je maar even aan papa vragen.
Het is maar net wat je gewend bent ook. Mijn partner heeft zijn ouders nooit meer papa/mama genoemd na de kinderleeftijd van een jaar of 6. Vanaf toen altijd voornaam en zo refereren ouders ook aan elkaar ten opzichte van de kinderen. Kleinkinderen zeggen ook voornaam ipv oma/opa. Ik vind dat persoonlijk heel stom. Maar ja
On topic: toen zei klein waren zei ik mama nu zeg ik veelal ik ( en heel soms nog mama)
vrijdag 11 december 2020 om 09:05
Ik noem mijn man 'papi' of 'daddy', ik ben pas echt edgy!
vrijdag 11 december 2020 om 09:06
Vind ik ook. Maar ik vind 'ons mam' wel wat sexloos eerlijk gezegd.
vrijdag 11 december 2020 om 09:10
Mijn achternaam is anders, dus ik noem mezelf wel 'de moeder van'. Vooral bij mijn wat licht uitgevallen zoontje lijkt er anders net alsof ik me random met een kind sta te bemoeien.
