Kinderen
alle pijlers
Onterecht jaloers
maandag 17 maart 2008 om 11:39
Mijn allerallerliefste vriendin is vrijdag moeder geworden. Helemaal leuk en ik gun het haar uit het diepst van m'n tenen, maar.........ik ben zo vreselijk jaloers.... Haar zwangerschap was er een uit het boekje en de bevalling idem: geen hechting, geen schrammetje in een paar uurtjes gepiept. Ze gaat zo voor nummer 2, riep ze zaterdag alweer!
Totaal tegengesteld aan mijn verhaal (Mijn zwangerschap eindigde in een pre-eclampsie en na 20 uur een vacuumverlossing). Ik kan er niks aan doen, maar ik zie er gewoon tegenop om op bezoek te gaan.
Herkent iemand dit? Ik schaam me helemaal suf ervoor....
Totaal tegengesteld aan mijn verhaal (Mijn zwangerschap eindigde in een pre-eclampsie en na 20 uur een vacuumverlossing). Ik kan er niks aan doen, maar ik zie er gewoon tegenop om op bezoek te gaan.
Herkent iemand dit? Ik schaam me helemaal suf ervoor....
maandag 17 maart 2008 om 13:19
Floep, ik herken het. Ik heb zelf HELLP gehad en ook niet zo'n denderende geboorte van de jongens. De kindjes waren prematuur en moesten de couveuse in, ik lag drie verdiepingen lager te herstellen van de HELLP en de keizersnee en ik voelde me eigenlijk behoorlijk belabberd. Het heeft een tijd geduurd eer dat ik terug kon denken aan de geboorte zonder in tranen uit te barsten. Vlak na mij is een vriendin van mij bevallen zonder complicaties, zonder moeite, zonder niets eigenlijk. Ik was heel blij voor haar, maar het bracht bij mij zoveel pijn omhoog! Ik had het zo graag een "gewone" bevalling gehad! Ik wilde dolgraag haar kindje zien en was heel trots op haar dat alles goed was gegaan, maar toch zag ik op tegen het eerste bezoekje. Ik was bang dat het voor mij zo pijnlijk en verdrietig zou zijn! Dit heb ik tegen haar gezegd en ze reageerde heel begrijpend! Ze kon zich niet indenken wat ik had meegemaakt (gelukkig maar!), maar begreep dat ik niet zo heel erg zat te wachten op het verhaal van de bevalling.
Mijn knulletjes zijn nu een jaar en ik kan je echt vertellen dat de pijn slijt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Natuurlijk had ik nog steeds liever een gewone geboorte en kraamtijd gehad, maar dat is niet zo geweest en het zal ook niet meer zo zijn.
Mijn knulletjes zijn nu een jaar en ik kan je echt vertellen dat de pijn slijt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Natuurlijk had ik nog steeds liever een gewone geboorte en kraamtijd gehad, maar dat is niet zo geweest en het zal ook niet meer zo zijn.
maandag 17 maart 2008 om 13:24
De essentie van vriendschap is delen, en dat betekent samen huilen om jouw verdriet en samen gelukkig zijn om haar bevalling, simpel gezegd. Net zoals zij moet snappen dat jij nog verdrietig bent, moet jij ook blij zijn voor haar, vind ik. Ik heb een vriendin bij wie het allemaal niet zo vanzelfsprekend en makkelijk gaat en is gegaan, en waar we samen al zo vaak verdrietig zijn geweest om haar situatie, is zij ook twee keer dolgelukkig geweest met en voor mij, om mijn situaties.
maandag 17 maart 2008 om 13:25
quote:spitsmuisje schreef op 17 maart 2008 @ 13:19:
Floep, ik herken het. Ik heb zelf HELLP gehad en ook niet zo'n denderende geboorte van de jongens. De kindjes waren prematuur en moesten de couveuse in, ik lag drie verdiepingen lager te herstellen van de HELLP en de keizersnee en ik voelde me eigenlijk behoorlijk belabberd. Het heeft een tijd geduurd eer dat ik terug kon denken aan de geboorte zonder in tranen uit te barsten. Vlak na mij is een vriendin van mij bevallen zonder complicaties, zonder moeite, zonder niets eigenlijk. Ik was heel blij voor haar, maar het bracht bij mij zoveel pijn omhoog! Ik had het zo graag een "gewone" bevalling gehad! Ik wilde dolgraag haar kindje zien en was heel trots op haar dat alles goed was gegaan, maar toch zag ik op tegen het eerste bezoekje. Ik was bang dat het voor mij zo pijnlijk en verdrietig zou zijn! Dit heb ik tegen haar gezegd en ze reageerde heel begrijpend! Ze kon zich niet indenken wat ik had meegemaakt (gelukkig maar!), maar begreep dat ik niet zo heel erg zat te wachten op het verhaal van de bevalling.
Mijn knulletjes zijn nu een jaar en ik kan je echt vertellen dat de pijn slijt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Natuurlijk had ik nog steeds liever een gewone geboorte en kraamtijd gehad, maar dat is niet zo geweest en het zal ook niet meer zo zijn.Kopietje van mijn verhaal, alleen was het bij mij "maar" 1 mannetje ipv 2 en geen keizersnede (nog meer herstel nodig lijkt me), maar een vacuum (maar daar heeft mij man een groter trauma van opgelopen dan ik)
Floep, ik herken het. Ik heb zelf HELLP gehad en ook niet zo'n denderende geboorte van de jongens. De kindjes waren prematuur en moesten de couveuse in, ik lag drie verdiepingen lager te herstellen van de HELLP en de keizersnee en ik voelde me eigenlijk behoorlijk belabberd. Het heeft een tijd geduurd eer dat ik terug kon denken aan de geboorte zonder in tranen uit te barsten. Vlak na mij is een vriendin van mij bevallen zonder complicaties, zonder moeite, zonder niets eigenlijk. Ik was heel blij voor haar, maar het bracht bij mij zoveel pijn omhoog! Ik had het zo graag een "gewone" bevalling gehad! Ik wilde dolgraag haar kindje zien en was heel trots op haar dat alles goed was gegaan, maar toch zag ik op tegen het eerste bezoekje. Ik was bang dat het voor mij zo pijnlijk en verdrietig zou zijn! Dit heb ik tegen haar gezegd en ze reageerde heel begrijpend! Ze kon zich niet indenken wat ik had meegemaakt (gelukkig maar!), maar begreep dat ik niet zo heel erg zat te wachten op het verhaal van de bevalling.
Mijn knulletjes zijn nu een jaar en ik kan je echt vertellen dat de pijn slijt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Natuurlijk had ik nog steeds liever een gewone geboorte en kraamtijd gehad, maar dat is niet zo geweest en het zal ook niet meer zo zijn.Kopietje van mijn verhaal, alleen was het bij mij "maar" 1 mannetje ipv 2 en geen keizersnede (nog meer herstel nodig lijkt me), maar een vacuum (maar daar heeft mij man een groter trauma van opgelopen dan ik)
maandag 17 maart 2008 om 13:46
Ik herken het ook hoor Floep. En het is inderdaad geen jaloezie, want dan gun je je vriendin ook een klote bevalling, en zo is het niet. Het is wat Poezewoes zegt, je eigen verdriet en pijn die dan weer boven komt. Het steekt inderdaad. Je had het zo graag anders gewild, en dat is niet gebeurd. En daarmee word je geconfronteerd als je op kraambezoek gaat (en nog wel op meer momenten). Dat moet slijten. En dat gebeurt ook vast wel (is bij mij ook nog niet weg hoor, nu dik 9 maanden geleden).
Bespreek dit met je vriendin, ze zal het begrijpen.
Bespreek dit met je vriendin, ze zal het begrijpen.
maandag 17 maart 2008 om 14:00
Tja, ik heb ook Hellp gehad, en een kindje wat daardoor 10 weken te vroeg is geboren en mijn 1e zwangerschap had ik pré-eclampsie en was mijn dochter veel te klein en lag dus ook in de couveuse. En hoewel ik ook weleens een traantje moet laten als ik op tv zie dat iemand thuis bevalt in haar eigen bed, met een gewone kraamtijd heb ik er nooit echt tegenop gezien om op kraamvisite te gaan, behalve de eerste keer, maar toen lag mijn zoontje zelf nog in het ziekenhuis, 7 weken na de bevalling.
Tuurlijk had ik graag een normale kraamtijd gehad en normale zwangerschappen en een normaal formaat baby, maar het is allemaal goed afgelopen en ik ben eigenlijk alleen maar dankbaar.
En het slijt inderdaad. En het is gewoon zo relatief. Geen enkele zwangerschap/bevalling/kraamtijd/babytijd verloopt helemaal zonder complicaties geloof ik.
Tuurlijk had ik graag een normale kraamtijd gehad en normale zwangerschappen en een normaal formaat baby, maar het is allemaal goed afgelopen en ik ben eigenlijk alleen maar dankbaar.
En het slijt inderdaad. En het is gewoon zo relatief. Geen enkele zwangerschap/bevalling/kraamtijd/babytijd verloopt helemaal zonder complicaties geloof ik.
maandag 17 maart 2008 om 14:16
Mijn zoontje is net 5 maanden, dus ik weet het nog niet. Ik krijg nog een naonderzoek als ik gestopt ben met BV geven. Dan kom ik ook bij een arts terecht die gespecialiseerd is in Hellp en dergelijke. Er zijn wel medicijnen die ik vanaf het begin kan nemen om te zorgen dat de placenta goed wordt aangelegd, maar ik weet niet hoe groot de kans is dat het goed gaat bij een volgende.
Dus ik weet het echt niet. Ik zou heel graag ooit een 3e kindje willen, maar als de kans heel groot is dat het weer zo gaat als bij de vorige dan begin ik er absoluut niet meer aan. Het is nu goed afgelopen, maar het had ook heel anders kunnen gaan en dat risico neem ik niet nog eens. Het hangt er dus heel erg vanaf wat de artsen ervan zeggen.
Dus ik weet het echt niet. Ik zou heel graag ooit een 3e kindje willen, maar als de kans heel groot is dat het weer zo gaat als bij de vorige dan begin ik er absoluut niet meer aan. Het is nu goed afgelopen, maar het had ook heel anders kunnen gaan en dat risico neem ik niet nog eens. Het hangt er dus heel erg vanaf wat de artsen ervan zeggen.
maandag 17 maart 2008 om 14:32
waren er bij de eerste bevalling geen problemen dan?
Naonderzoek heb ik niet gehad, wel het advies om voor een eventuele volgende keer een preconceptief consult aan te vragen. Maar zoals je al zegt:als het risico te groot is, doe ik het ook niet meer hoor. Ik weet zeker dat we ook met z'n 3-tjes erg gelukkig kunnen zijn.
Naonderzoek heb ik niet gehad, wel het advies om voor een eventuele volgende keer een preconceptief consult aan te vragen. Maar zoals je al zegt:als het risico te groot is, doe ik het ook niet meer hoor. Ik weet zeker dat we ook met z'n 3-tjes erg gelukkig kunnen zijn.
maandag 17 maart 2008 om 14:52
quote:arwen173 schreef op 17 maart 2008 @ 13:24:
De essentie van vriendschap is delen, en dat betekent samen huilen om jouw verdriet en samen gelukkig zijn om haar bevalling, simpel gezegd. Net zoals zij moet snappen dat jij nog verdrietig bent, moet jij ook blij zijn voor haar, vind ik. Ik heb een vriendin bij wie het allemaal niet zo vanzelfsprekend en makkelijk gaat en is gegaan, en waar we samen al zo vaak verdrietig zijn geweest om haar situatie, is zij ook twee keer dolgelukkig geweest met en voor mij, om mijn situaties.
Nou, ik was wel heul heul jaloers op jouw bevalling hoor. Ik durfde bijna niet op kraambezoek te komen.
Maar wat jij nu zegt over die andere vriendin, ik vind dat wel even een heel ander verhaal dan waarmee Floep komt.
De essentie van vriendschap is delen, en dat betekent samen huilen om jouw verdriet en samen gelukkig zijn om haar bevalling, simpel gezegd. Net zoals zij moet snappen dat jij nog verdrietig bent, moet jij ook blij zijn voor haar, vind ik. Ik heb een vriendin bij wie het allemaal niet zo vanzelfsprekend en makkelijk gaat en is gegaan, en waar we samen al zo vaak verdrietig zijn geweest om haar situatie, is zij ook twee keer dolgelukkig geweest met en voor mij, om mijn situaties.
Nou, ik was wel heul heul jaloers op jouw bevalling hoor. Ik durfde bijna niet op kraambezoek te komen.
Maar wat jij nu zegt over die andere vriendin, ik vind dat wel even een heel ander verhaal dan waarmee Floep komt.
maandag 17 maart 2008 om 16:15
Ik zou gewoon gaan en zeggen dat je blij bent dat het zo goed is gegaan en dat je zelf ook wel zo'n bevalling had gewild. En dat je het er toch een beetje moeilijk mee hebt (maar het haar uiteraard wel gunt).
Ik heb zelf een makkelijke bevalling gehad (ik zei de dag erna hetzelfde en we gaan inderdaad ook meteen voor nr. 2) en kon me heel goed inleven in een vriendin die ook een rotbevalling met pre-eclampsie heeft gehad. Juist omdat het bij mij zo goed is gegaan, gun je dat iedereen en vooral vriendinnen dus.
Ik heb zelf een makkelijke bevalling gehad (ik zei de dag erna hetzelfde en we gaan inderdaad ook meteen voor nr. 2) en kon me heel goed inleven in een vriendin die ook een rotbevalling met pre-eclampsie heeft gehad. Juist omdat het bij mij zo goed is gegaan, gun je dat iedereen en vooral vriendinnen dus.
maandag 17 maart 2008 om 16:17
je kan soms je gevoelens niet tegen houden misschien, maar je kan jezelf af en toe wel even een schop onder je kont geven en een realiteitscheck. Je beste vriendin is bevallen en jij ziet op tegen het kraambezoek. Jullie hebben allebei een andere zwangerschap en een andere bevalling, maar nu allebei een gezond kind. En ik snap jouw verdriet om je eigen zwangerschap echt heel goed, maar zie niet de relatie met opzien tegen bezoek bij je beste vriendin.
maandag 17 maart 2008 om 16:27
Ik zou het nog kunnen snappen als het zwanger zijn op zich een doel was. Maar de doelstelling is toch een gezond kind? De zwangerschap is daar een middel toe. Of die nou leuk is, niet leuk whatever doet dan toch niks af aan het resultaat? En dat was prima in orde begreep ik.
Kortom, ik snap er niks van. Of je het nou jaloezie, afgunst, emoties, gevoel of niet gunnen noemt, ik begrijp er niks van dat je er negatieve gevoelens bij kan krijgen. Ik snap nl niet wat het met jou te maken heeft.
Of heb je het gevoel dat ze jouw zware bevalling niet serieus neemt?
Kortom, ik snap er niks van. Of je het nou jaloezie, afgunst, emoties, gevoel of niet gunnen noemt, ik begrijp er niks van dat je er negatieve gevoelens bij kan krijgen. Ik snap nl niet wat het met jou te maken heeft.
Of heb je het gevoel dat ze jouw zware bevalling niet serieus neemt?
maandag 17 maart 2008 om 16:28
maandag 17 maart 2008 om 16:35
Sorry hoor, maar dit snap ik niet zo goed.
De een heeft een zware moeilijke bevalling en de ander floept het kindje er zo uit. Belangrijkste----> een gezond kindje.
Ik heb ook een zware bevalling gehad met alles erop en eraan. Als ik vrouwen hoor die een makkelijke bevalling hebben gehad denk ik: goh gelukkig maar.
En vooral als het je allerliefste vriendin is. Wees blij dat ze niet aan alle kanten uitgescheurd is.
Waarom zie je er tegenop om op kraamvisite te gaan? Je moet een schop onder je kont krijgen. Ondankbaar gedoe...
Het heeft geen zin om te treuren om jezelf... dat mogen de vrouwen doen die een kindje verloren hebben in hun zwangerschap of daarna. Ik kan hier erg opgefokt van raken....
Excuses voor mijn harde woorden, maar ik hoop dat je zelf ook inziet dat je gedrag een beetje kinderachtig en weinig liefdevol is.
De een heeft een zware moeilijke bevalling en de ander floept het kindje er zo uit. Belangrijkste----> een gezond kindje.
Ik heb ook een zware bevalling gehad met alles erop en eraan. Als ik vrouwen hoor die een makkelijke bevalling hebben gehad denk ik: goh gelukkig maar.
En vooral als het je allerliefste vriendin is. Wees blij dat ze niet aan alle kanten uitgescheurd is.
Waarom zie je er tegenop om op kraamvisite te gaan? Je moet een schop onder je kont krijgen. Ondankbaar gedoe...
Het heeft geen zin om te treuren om jezelf... dat mogen de vrouwen doen die een kindje verloren hebben in hun zwangerschap of daarna. Ik kan hier erg opgefokt van raken....
Excuses voor mijn harde woorden, maar ik hoop dat je zelf ook inziet dat je gedrag een beetje kinderachtig en weinig liefdevol is.
maandag 17 maart 2008 om 16:38
nee hoor, nogmaals, ik snap je verdriet om je eigen zwangerschap goed, maar ik ben blij dat jij mijn beste vriendin niet bent. De mijne was, ondanks haar eigen ervaring, erg blij voor me, kwam meteen op bezoek, kon niet wachten tot mijn kind er was, en was zo gelukkig als wat dat mijn bevalling heel wat beter verdiep dan de hare. Oprecht gelukkig. En we hebben evengoed samen, tijdens haar bezoek, verdriet gehad om haar bevalling.
maandag 17 maart 2008 om 16:48
AAAAAAAAAAAAAAAAH IK GA OP BEZOEK, IK BEN BLIJ VOOR HAAR EN DIT TOPIC HEET NIET VOOR NIKS ONTERECHT JALOERS.
Ik vroeg alleen of iemand zich hierin herkende. Nou, dat blijkt voor een aantal mensen zo te zijn en voor een aantal niet. Da's dan duidelijk. Jemigdepemig, er wordt meteen een heel oordeel gegeven.
Ik vroeg alleen of iemand zich hierin herkende. Nou, dat blijkt voor een aantal mensen zo te zijn en voor een aantal niet. Da's dan duidelijk. Jemigdepemig, er wordt meteen een heel oordeel gegeven.
