Kinderen
alle pijlers
opvoeding ; dát zouden meer mensen moeten doen .
donderdag 22 november 2007 om 12:56
donderdag 22 november 2007 om 14:14
Ik vind de dagelijkse normen en waarden erg belangrijk. Ook bij de kleintjes al, want daar leg je de basis. Netjes eten(moeilijk, maar wel al enigszins aan te leren), dank je wel zeggen, alsjeblieft zeggen, meneer en mevrouw zeggen, ik hoor t bijna nooit bij kinderen om me heen.... en ik vind het bloedirritant.
Ik heb er bij mijn zoon reeds ingeprent dat ie dankjewel zegt en alsjeblieft(godzijdank doet ie t tegenwoordig ook consequent) Ik vind dat echt heel erg belangrijk. Ook het sorry zeggen. Als ik hem per ongeluk pijn doe dan zeg ik sorry, als ik zijn poppetje heb stukgetrapt doordat ie m weer eens laat slingeren, dan zeg ik sorry. MIjn zoon dus ook, simpel. Paar weken geleden was zoon even mee naar t werk. HIj stootte een glas met sinas om, en zei, sorry mama, wasse ongejukje. Geeft niet, zei ik en ik pakte een doekje. Dacht er niet eens meer over na, maar zegt mIjn collega ineens: djiez, hij is nog geen drie hoor, en of ik m soms nu al aan t drillen was voor als ie straks groot is....
Je doet t nooit goed dus, altijd vindt er wel iemand wat van, de een vindt mij veel te streng, omdat ik hem direct sorry leer zeggen, de ander te laks omdat ik m rustig krijsend bij de diepvriesschappen laat liggen en gewoon verder loop.
Ik geef mee wat ikzelf belangrijk vind, en wat betreft sport en dergelijke, daar heb ik nog niet echt concrete ideeen over eigenlijk.... ik wil m eigenlijk op judo hebben, zodat ie leert zijn krachten te doseren die kleine rouwdouwer. Maar zoals t er nu maar uitziet wil ie toch echt op voetbal...probleem voor over 2 jaar, dan zie ik t wel
Ik heb er bij mijn zoon reeds ingeprent dat ie dankjewel zegt en alsjeblieft(godzijdank doet ie t tegenwoordig ook consequent) Ik vind dat echt heel erg belangrijk. Ook het sorry zeggen. Als ik hem per ongeluk pijn doe dan zeg ik sorry, als ik zijn poppetje heb stukgetrapt doordat ie m weer eens laat slingeren, dan zeg ik sorry. MIjn zoon dus ook, simpel. Paar weken geleden was zoon even mee naar t werk. HIj stootte een glas met sinas om, en zei, sorry mama, wasse ongejukje. Geeft niet, zei ik en ik pakte een doekje. Dacht er niet eens meer over na, maar zegt mIjn collega ineens: djiez, hij is nog geen drie hoor, en of ik m soms nu al aan t drillen was voor als ie straks groot is....
Je doet t nooit goed dus, altijd vindt er wel iemand wat van, de een vindt mij veel te streng, omdat ik hem direct sorry leer zeggen, de ander te laks omdat ik m rustig krijsend bij de diepvriesschappen laat liggen en gewoon verder loop.
Ik geef mee wat ikzelf belangrijk vind, en wat betreft sport en dergelijke, daar heb ik nog niet echt concrete ideeen over eigenlijk.... ik wil m eigenlijk op judo hebben, zodat ie leert zijn krachten te doseren die kleine rouwdouwer. Maar zoals t er nu maar uitziet wil ie toch echt op voetbal...probleem voor over 2 jaar, dan zie ik t wel
donderdag 22 november 2007 om 14:15
Het is niet zozeer een vaardigheid die je iedere dag gebruikt, maar wel iets dat altijd handig is als je het kunt. Dat je enigszins een idee hebt op welke hoogte je moet beginnen als je een lied moet zingen of zo. "Het is handig als je het kunt" vind ik overigens ook van toepassing op dansles. Maar daar is man het nog niet mee eens.
Werken in een team leer je volgens mij alleen maar als je een teamsport gaat doen, niet bij een individuele sport.
Overigens vind ik dat mijn kinderen later wel zouden moeten sporten, dans- en muziekles moeten krijgen, maar vind wel dat het kind zou mogen kiezen wat hij/zij dan zou willen doen. Behalve dan zwemles, dat moet echt en daar is geen discussie over mogelijk. Ook niet met man.
Werken in een team leer je volgens mij alleen maar als je een teamsport gaat doen, niet bij een individuele sport.
Overigens vind ik dat mijn kinderen later wel zouden moeten sporten, dans- en muziekles moeten krijgen, maar vind wel dat het kind zou mogen kiezen wat hij/zij dan zou willen doen. Behalve dan zwemles, dat moet echt en daar is geen discussie over mogelijk. Ook niet met man.
donderdag 22 november 2007 om 14:22
Hahaha heel herkenbaar!
(maar oooooh wat was het lekker om als kind hard te krijsen, vooral onder een viaduct ofzo
)Wat ik heel belangrijk vind en waarvan ik het vooral erg vind (begrijpen doe ik het in sommige gevallen wel) dat mensen het niet aan hun kinderen meegeven:
openheid, geborgenheid en werkelijke interesse
en dan bedoel ik in brede zin, dus o.a.:
- hoe gaat het nu echt met elkaar? hoe voelt het kind zich en waar is het mee bezig (ook in het koppie)?
- durft een kind het thuis te vertellen als het ergens mee zit?
- durven ouders hun kinderen te vertrouwen (leeftijdsgebonden!!) en op waarde te schatten?
- is zo goed als alles bespreekbaar? (denk aan vragen over seksualiteit, maar ook bijv. politiek)
- Is er ruimte voor de verschillende karakters en groeiprocessen van kinderen?
- Worden kinderen gestimuleerd ontdekkend te zijn naar de wereld om hen heen?
Dit zijn meer indirecte dingen (de waarden achter de normen)waarvan ik het heel erg vind als kinderen die niet mee krijgen van huis uit.
donderdag 22 november 2007 om 14:29
donderdag 22 november 2007 om 15:48
Ja Punkiepop, dat klopt, haha. Jijzelf doet het altijd beter. :-D
Ik probeer mijn kinderen mee te geven dat ze er mogen zijn, dat ze geliefd zijn, en dat vertaalt zich dan hopelijk in zelfvertrouwen en een goed gevoel over zichzelf. Humor is ook belangrijk, niet mekkeren over alles, dat soort dingen.
Practisch gezien leren we ze natuurlijk dat je netjes aan tafel moet blijven zitten, netjes eten, geen voeten op tafel, na het boeren "sorry" zeggen (dat doet Mannetje dan ook netjes, hij boert 5 x achter elkaar (express) en zegt dan dus ook 5 x sorry :-D).
Dankjewel zeggen en sorry als je stout bent geweest, dat rammen we er en passant ook nog in. En handjes wassen na wc-bezoek. Je moet het wel 1.000 keer zeggen, maar ik ga ervan uit dat het ooit toch wel blijft hangen bij ze.
In praktijk komt het erop neer dat ze nog steeds regelmatig in de gangpaden van de supermarkt liggen te krijsen, bij wijze van spreken, maar iedere kritische volwassene, (en zeker de niet-moeders) die toekijkt naar mij en mijn kinderen moet weten;
Kinderen zijn Werk In Uitvoering!!
Ik probeer mijn kinderen mee te geven dat ze er mogen zijn, dat ze geliefd zijn, en dat vertaalt zich dan hopelijk in zelfvertrouwen en een goed gevoel over zichzelf. Humor is ook belangrijk, niet mekkeren over alles, dat soort dingen.
Practisch gezien leren we ze natuurlijk dat je netjes aan tafel moet blijven zitten, netjes eten, geen voeten op tafel, na het boeren "sorry" zeggen (dat doet Mannetje dan ook netjes, hij boert 5 x achter elkaar (express) en zegt dan dus ook 5 x sorry :-D).
Dankjewel zeggen en sorry als je stout bent geweest, dat rammen we er en passant ook nog in. En handjes wassen na wc-bezoek. Je moet het wel 1.000 keer zeggen, maar ik ga ervan uit dat het ooit toch wel blijft hangen bij ze.
In praktijk komt het erop neer dat ze nog steeds regelmatig in de gangpaden van de supermarkt liggen te krijsen, bij wijze van spreken, maar iedere kritische volwassene, (en zeker de niet-moeders) die toekijkt naar mij en mijn kinderen moet weten;
Kinderen zijn Werk In Uitvoering!!
donderdag 22 november 2007 om 16:52
Ik , en nisschien Sun ook wel , bedoelde met dat sorry zegen dat je opbelt om te zeggen dat je spijt hebt van iets wat je gezegd hebt bijvoorbeeld , niet het sorry wat je zegt als je knoeit of iets laat vallen . De echt moeilijke sorry's eigenlijk..........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 22 november 2007 om 16:53
ik merk vaak dat hoop mensen hun kinderen dingen laten doen/regels opstellen die niet bij hun leeftijd passen.
voorbeeld; bedtijd (dus niet opm 12 uur nog rondlopen), verantwoordelijkheid die te veel is voor ze.
dat vind ik echt heel slecht. een kind moet kind blijven en daar horen per leeftijd regels bij.
en rust in hun leven. dus niet te vol plannen. op jongere leeftijd niet elke dag vriendjes mee. niet te veel sport/actieviteiten.
verder hamer ik heel erg op eerlijkheid en openheid in ons gezin.
tevens probeer ik ze te leren netjes voor hun eigen op te komen maar ik merk jammer genoeg dat dat ook wel een deel aan het karakter en zelfvertrouwen ligt dochter doet het te weinig en zoon iets te veel.
wil trouwens niet zeggen dat alles even goed lukt
voorbeeld; bedtijd (dus niet opm 12 uur nog rondlopen), verantwoordelijkheid die te veel is voor ze.
dat vind ik echt heel slecht. een kind moet kind blijven en daar horen per leeftijd regels bij.
en rust in hun leven. dus niet te vol plannen. op jongere leeftijd niet elke dag vriendjes mee. niet te veel sport/actieviteiten.
verder hamer ik heel erg op eerlijkheid en openheid in ons gezin.
tevens probeer ik ze te leren netjes voor hun eigen op te komen maar ik merk jammer genoeg dat dat ook wel een deel aan het karakter en zelfvertrouwen ligt dochter doet het te weinig en zoon iets te veel.
wil trouwens niet zeggen dat alles even goed lukt
donderdag 22 november 2007 om 18:36
Bij ons; sporten, sporten, sporten en buiten spelen. (en ja ze mogen best achter de playst. maar niet uren achtereen)
verder leren we ze onder andere;
ruzie zelf (proberen) op te lossen,
broer/zus troosten indien nodig, en zeker als de boosdoener de oorzaak van verdriet is.
beleefd en attent zijn, maar niet over je laten lopen.
klieren op z'n tijd mag, pesten nooit.
niet door een gesprek heen praten (als ik ergens een hékel aan heb..)
niet drammen in een winkel.
verder leren we ze onder andere;
ruzie zelf (proberen) op te lossen,
broer/zus troosten indien nodig, en zeker als de boosdoener de oorzaak van verdriet is.
beleefd en attent zijn, maar niet over je laten lopen.
klieren op z'n tijd mag, pesten nooit.
niet door een gesprek heen praten (als ik ergens een hékel aan heb..)
niet drammen in een winkel.
donderdag 22 november 2007 om 18:36
Ik vind het heel belangrijk dat mijn zoon beleefd is en ik vind het erg cool dat ik nu al begin te merken dat hij dat ook echt is. Met Sint Maarten waren we met een heel groepje kinderen aan het lopen en ik barstte bijna uit elkaar van trots toen ik hem elke keer uit zichzelf "danku!" of "dankjewel!" hoorde sing-songen. Hij bedankt mij ook voor de gekste dingen, als ik iets aangeef of opraap, als ik vertel dat ik iets te drinken voor hem aan het inschenken ben ("Oh!Dankjewel mamma!"). Ook groet hij altijd netjes (herinner me nog dat Whopper in een hele oude discussie toen hij een jaar of 1,5 was vond dat ik hem drilde omdat ik zo op dat groeten hamerde, maar het heeft wel gewerkt! Hier geen kind dat achter mij wegkruipt en geen boeh of bah zegt, daar heb ik een enorme hekel aan...) en biedt hij ook zijn excuses vaak uit zichzelf aan.
Daarnaast vind ik net als Bambi muziekles erg belangrijk en is het me ein-de-lijk gelukt om hem op muziekles te krijgen, dat probeer ik al 1,5 jaar maar steeds te weinig aanmeldingen. Rond zijn verjaardag (4) begint hij, en daar zal hij dan - als het moet verplicht - een paar jaar opblijven. Ik hoop dat hij net als ik in ieder geval 1 muziekinstrument leert bespelen en er ook tot aan zijn puberteit (liefst zijn hele leven, maar zelf haakte ik ook als puber af) plezier in blijft houden.
Wat ik ook erg belangrijk vind en wat volgens mij nog niet genoemd is: lezen. Ik heb letterlijk direct na zijn geboorte een biebkaart voor mijn zoon laten maken en het is al zeker een jaar ofzo vaste prik dat we 1 keer per week naar de bieb gaan ( ik lees zelf ook erg veel dus ben zelf ook nog steeds lid). Hij vindt het net als ik vroeger ook erg leuk om naar de bieb te gaan en ook van deze activiteit hoop ik dat de liefde zo lang mogelijk blijft duren.
Sport vind ik eigenlijk vanzelfsprekend, muziek en lezen trouwens ook, maar daar heb ik nog niet zo heel erg over nagedacht. Hij is nog te jong voor een echte sport maar dat zal vanaf een jaar of 5 wel in zijn vaste weekritme gaan horen. Zal wel zwemmen en een sport naar keuze worden, welke dat is maakt me niks uit, gewoon wat hij zelf leuk vindt.
Daarnaast vind ik net als Bambi muziekles erg belangrijk en is het me ein-de-lijk gelukt om hem op muziekles te krijgen, dat probeer ik al 1,5 jaar maar steeds te weinig aanmeldingen. Rond zijn verjaardag (4) begint hij, en daar zal hij dan - als het moet verplicht - een paar jaar opblijven. Ik hoop dat hij net als ik in ieder geval 1 muziekinstrument leert bespelen en er ook tot aan zijn puberteit (liefst zijn hele leven, maar zelf haakte ik ook als puber af) plezier in blijft houden.
Wat ik ook erg belangrijk vind en wat volgens mij nog niet genoemd is: lezen. Ik heb letterlijk direct na zijn geboorte een biebkaart voor mijn zoon laten maken en het is al zeker een jaar ofzo vaste prik dat we 1 keer per week naar de bieb gaan ( ik lees zelf ook erg veel dus ben zelf ook nog steeds lid). Hij vindt het net als ik vroeger ook erg leuk om naar de bieb te gaan en ook van deze activiteit hoop ik dat de liefde zo lang mogelijk blijft duren.
Sport vind ik eigenlijk vanzelfsprekend, muziek en lezen trouwens ook, maar daar heb ik nog niet zo heel erg over nagedacht. Hij is nog te jong voor een echte sport maar dat zal vanaf een jaar of 5 wel in zijn vaste weekritme gaan horen. Zal wel zwemmen en een sport naar keuze worden, welke dat is maakt me niks uit, gewoon wat hij zelf leuk vindt.
Am Yisrael Chai!
donderdag 22 november 2007 om 18:44
Oh ja, en qua opvoeding probeer ik hem ook mee te geven dat alles wat hij heeft of krijgt en dingen als een schoon huis enzo niet uit de lucht komen vallen, maar dat ik daar heel hard voor moet werken. Dus dingen als eten weggooien ("we doen geen boodschappen voor de prullenbak"), troep zelf weer opruimen, dingen netjes aan me vragen ("mamma is niet je werkster") enzo zijn hier ook wel een terugkerend onderwerp.
Am Yisrael Chai!
donderdag 22 november 2007 om 19:22
Ik ben blij dat ik nooit muziekles heb gehad of noten heb leren lezen. Als ik naar muziek luister, dan laat ik me meeslepen door de emoties die het oproept en die ik vervolgens visualiseer. Ik zit 'in' dat muziekstuk of dat nummer. Er is bijvoorbeeld een bepaalde rock-cd, die me vanaf de eerste noten meetrekt en me niet meer loslaat. Ieder nummer is een logisch vervolg op het vorige, soms rustig en zo mooi dat ik ervan moet zuchten, gevolgd door een vloedgolf van rockgeweld die me overspoelt. Als de cd is afgelopen heb ik het gevoel of ik uit een achtbaan ben gekomen of een heel mooi boek heb gelezen waarvan ik niet wil dat hij al afgelopen is. Als ik 'verstand' van muziekinstrumenten zou hebben, dan zou ik vermoedelijk op een technische manier naar muziek luisteren en alle instrumenten afzonderlijk horen. Ik zou nooit op deze manier van muziek kunnen genieten als ik muziekles gehad zou hebben.
Ik hoor alleen het geheel, zoals ik ook tuinen zag toen ik nog geen verstand van planten had. Je kunt die kennis ook niet meer uitzetten. Als je eenmaal hebt leren lezen, zie je ook dat er op een verkeersbord 'stop' staat en niet meer grappige zwarte kriebeltjes op een wit met rode ondergrond. Als ik een tuin bekijk, zie ik alle planten afzonderlijk, weet de namen en hun eigenschappen. Kennis is soms ook ontnuchterend. Ik ben blij dat muziek voor mij nog magisch is gebleven.
(Het zou anders zijn geweest als ik als kind graag zelf een instrument had willen spelen. Ik taalde er niet naar, dat scheelt natuurlijk.)
Ik hoor alleen het geheel, zoals ik ook tuinen zag toen ik nog geen verstand van planten had. Je kunt die kennis ook niet meer uitzetten. Als je eenmaal hebt leren lezen, zie je ook dat er op een verkeersbord 'stop' staat en niet meer grappige zwarte kriebeltjes op een wit met rode ondergrond. Als ik een tuin bekijk, zie ik alle planten afzonderlijk, weet de namen en hun eigenschappen. Kennis is soms ook ontnuchterend. Ik ben blij dat muziek voor mij nog magisch is gebleven.
(Het zou anders zijn geweest als ik als kind graag zelf een instrument had willen spelen. Ik taalde er niet naar, dat scheelt natuurlijk.)
Ik vind hier dingen van.
donderdag 22 november 2007 om 19:28
Nou, dat ben ik totaal niet met je eens. Ik kan wel noten lezen en speel ook een instrument (en kan uiteraard ook uit andere instrumenten wel wat geluid krijgen doordat ik noten lees), maar ik zit echt niet naar de nieuwste Robbie Williams te luisteren met het idee dat ik alle instrumenten afzonderlijk beluister. Of dat ik heel technisch naar het arrangement zit te luisteren ofzo.
Je zegt het zelf al: alsof je een heel mooi boek hebt gelezen, dat zou je niet kunnen als je nog steeds dacht dat letters zwarte kringeltjes waren, toch? Maar nu je letters kent, is toch niet ineens de magie van dat boek weg?
Rare conclusie hoor.
Je zegt het zelf al: alsof je een heel mooi boek hebt gelezen, dat zou je niet kunnen als je nog steeds dacht dat letters zwarte kringeltjes waren, toch? Maar nu je letters kent, is toch niet ineens de magie van dat boek weg?
Rare conclusie hoor.
Am Yisrael Chai!
donderdag 22 november 2007 om 19:42
Jij wilt niet weten hoe ik een boek lees .
Het is moeilijk uit te leggen, maar ik weet gewoon dat het bij mij wel zo zou werken. De kennis zou me afleiden van mijn gevoel. Ik wil helemaal niet weten hoe dat mooie geluid geproduceerd wordt, net zoals ik niet wil weten hoe een goocheltruc werkt of hoe een speciaal effect in een film wordt bereikt. Zoiets.
Ik moet wel zeggen dat ik erg gevoelig ben voor geluid. Ik hoor hogere tonen dan normaal is en vindt geluiden snel te hard of te aanwezig. Ik zal niet snel achtergrondmuziek aanzetten, want dan kunnen mijn gedachten er niet uit
. Ofzo. Ik moet er echt voor gaan zitten.
En anders ben ik gewoon raar.
.Het is moeilijk uit te leggen, maar ik weet gewoon dat het bij mij wel zo zou werken. De kennis zou me afleiden van mijn gevoel. Ik wil helemaal niet weten hoe dat mooie geluid geproduceerd wordt, net zoals ik niet wil weten hoe een goocheltruc werkt of hoe een speciaal effect in een film wordt bereikt. Zoiets.
Ik moet wel zeggen dat ik erg gevoelig ben voor geluid. Ik hoor hogere tonen dan normaal is en vindt geluiden snel te hard of te aanwezig. Ik zal niet snel achtergrondmuziek aanzetten, want dan kunnen mijn gedachten er niet uit
. Ofzo. Ik moet er echt voor gaan zitten.En anders ben ik gewoon raar.
Ik vind hier dingen van.
donderdag 22 november 2007 om 19:53
wat ik heel erg belangrijk vindt: cultuur in al zijn vormen, man en ik hebben dat allebei van huis uit meegekregen en we hopen dat ook aan onze kinderen bij te brengen. dus wij gaan naar musea, theater, ook wel eens naar muziek enoz (nu allemaal wel op kinderniveau hoor). en ook een diversietijd aan eten hoort daar voor mij bij (ben zelf gek op alles wat niet hollands is, vandaar)
en lezen, die mening deel ik ook helemaal, zou ik zo fijn vinden als ze daar ook plezier aan beleven. (voorlezen vinden ze wel heel erg leuk).
muziekles boeit me niet, als ze het willen is het leuk, maar vindt het echt geen must.
en lezen, die mening deel ik ook helemaal, zou ik zo fijn vinden als ze daar ook plezier aan beleven. (voorlezen vinden ze wel heel erg leuk).
muziekles boeit me niet, als ze het willen is het leuk, maar vindt het echt geen must.
anoniem_15102 wijzigde dit bericht op 22-11-2007 19:54
Reden: ow die typvouten toch..
Reden: ow die typvouten toch..
% gewijzigd
donderdag 22 november 2007 om 19:55
Mijn meisje is nog een dreumes, maar ik leer haar al wel dat ze niet overal met haar grijpgrage handjes aan mag zitten.
Als ze wat groter is wil ik haar beleefdheid bijbrengen en leren dat ze ook moet opruimen. Ik wil haar ook niet teveel in haar vrijheid beperken en haar zelf de dingen leren ontdekken. Mocht er echt reëel gevaar zijn dan zal ik ingrijpen, maar het hoeft geen porseleinen poppetje te worden. Er mag best wat pit en ondernemend gedrag inzitten. Dat heeft ze wel nodig later in deze maatschappij. Voor zichzelf leren opkomen en haar zoveel mogelijk zelfvertrouwen proberen mee te geven zijn voor mij essentiële dingen.
Ik hoop dat ik haar bij kan brengen dat ze doelen weet te stellen en daar de volle 100 % voor wil gaan. Kick some ass girl!
Als ze wat groter is wil ik haar beleefdheid bijbrengen en leren dat ze ook moet opruimen. Ik wil haar ook niet teveel in haar vrijheid beperken en haar zelf de dingen leren ontdekken. Mocht er echt reëel gevaar zijn dan zal ik ingrijpen, maar het hoeft geen porseleinen poppetje te worden. Er mag best wat pit en ondernemend gedrag inzitten. Dat heeft ze wel nodig later in deze maatschappij. Voor zichzelf leren opkomen en haar zoveel mogelijk zelfvertrouwen proberen mee te geven zijn voor mij essentiële dingen.
Ik hoop dat ik haar bij kan brengen dat ze doelen weet te stellen en daar de volle 100 % voor wil gaan. Kick some ass girl!
donderdag 22 november 2007 om 19:59
