Kinderen
alle pijlers
perse niet erkennen van kind
vrijdag 16 mei 2008 om 03:56
De vader van mijn(nu nog ongeboren) kind en ik zijn sinds 3 maanden uit elkaar. Onze relatie was gedoemd te mislukken en ik heb ervoor gekozen dit kindje alleen op te voeden. Sinds ik bij hem weg ben praat hij over ons kind en wil hij perse het kind erkennen en een omgangs regeling(toen we nog samen waren was er geen belangstelling, dé reden waarom ik weg ben gegaan). Ik zie dat absoluut niet zitten vooral omdat ik niet wil dat er met dit kind gezeuld gaat worden. Ik heb voorgesteld dat hij het kindje kan bezoeken bij mij thuis maar dat wil hij niet. Hij wil dat het kind zijn naam draagt en een omgangsregeling via de rechter. Mijns inziens riekt dit naar treiterij en word er erg verdrietig van. Is er iemand die in een soort gelijke situatie heeft gezeten en de rechtzaak gewonnen heeft? Ik kreeg n.l. vandaag een brief van zijn advocaat..
zaterdag 17 mei 2008 om 20:28
Eens Traincha, behalve dat zij het kindje natuurlijk wel ziet en ervoor kan zorgen en ex-lief niet. Dat bedoelde ik eigenlijk met dwarsbomen. Hoop dat beiden zo verstandig genoeg zijn dat het überhaupt zo ver niet hoeft te komen. Hoop ook dat TO zich nog wel ff laat zien. Ben wel benieuwd naar haar reactie n.a.v alle (felle?) reacties...
zaterdag 17 mei 2008 om 20:32
Murpeltje zei het al: erkennen en gezag zijn twee heel verschillende dingen. Maar waarom zou je de vader dwarsbomen als hij zijn kind wil erkennen? Hiermee neemt hij officieel het vaderschap op zich. Dat wil niet zeggen dat jullie kindje zijn naam krijgt. Sterker nog; als je niet getrouwd bent, krijgt het kindje automatisch jouw achternaam.
En wat bezoekregelingen enzo betreft, daar kom je toch wel uit in het belang van je kind? Tenzij hij een gevaar vormt maar dat is een ander verhaal.
En wat bezoekregelingen enzo betreft, daar kom je toch wel uit in het belang van je kind? Tenzij hij een gevaar vormt maar dat is een ander verhaal.
zaterdag 17 mei 2008 om 21:51
Nou, zo makkelijk zet je de echte vader niet buitenspel hoor Madelieff. De echte vader kan vast wel aantonen dat hij tentijde van de conceptie een relatie had met moeder, en het kind wordt ruim binnen 9 maanden na het huwelijk geboren, waardoor dat juridisch vaderschap van de nepvader ter discussie gesteld kan worden door de echte vader.
Jij roept erg veel dingen in je postings die vallen in de categorie klok horen luiden maar geen idee hebben waar de klepel hangt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 17 mei 2008 om 22:02
Poezewoes: volgens mij is dat nou net het lullige in het verhaal: het huwelijk zorgt ervoor dat er al een juridische vader is en twee juridische vaders kan niet. Juridisch gezien maakt het niet uit dat de echtgenoot/beste vriend geen biologisch vader is, hij is juridische vader door het huwelijk. (erkenning en het huwelijk zijn rechtshandelingen, geen waarheidshandelingen) Voor exlief rest dan nog de weg van de omgang op basis van de nauwe persoonlijke betrekking die hij met het kind zou hebben en als TO en ex hebben samengewoond ten tijde van de zwangerschap dan zou het kunnen dat de rechter op basis hiervan oordeelt dat ex-lief recht heeft op een omgangsregeling. De weg naar de omgangsregeling is door een eventueel hypothetisch huwelijk niet helemaal afgesloten, wel behoorlijk verlengd en met een onzekerder uitkomst dan de route die nu gevolgd moet worden.
Maar goed dat TO geen huwelijksplannen heeft...
Maar goed dat TO geen huwelijksplannen heeft...
zondag 18 mei 2008 om 10:51
Dat klopt, maar als het kind verwekt is voor het huwelijk door een ander, dan is het toch net even wat anders. Zij zullen misschien wel de echtgenoot als juridische vader hebben, maar de echte vader staat wel heel sterk om daar tegen in het geweer te gaan. Als aannemelijk gemaakt kan worden dat het huwelijk heeft plaatsgevonden om het kind een andere juridische vader te geven, kan zelfs nietigverklaring van het huwelijk een optie zijn.
Kinderen die binnen een huwelijk geboren worden door bv vreemdgaan tijdens het huwelijk, hebben idd de echtgenoot als juridische vader en daar valt niet heel veel aan te doen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 18 mei 2008 om 12:25
In het geval dat een kind binnen het huwelijk geboren word, maar niet van de echtgenoot is, kan een DNA test gebruikt worden om vaderschap aan te tonen. Alleen dan kan de automatische erkenning van de huwelijkspartner ongedaan gemaakt worden.
In dit geval is trouwen wel leuk bedacht, maar levert per saldo weinig op. Als de biologische vader aan kan tonen dat hij ten tijde van de verwekking met de moeder samenwoonde en/of een relatie met haar had, staat hij heel erg sterk in het afdwingen van een DNAtest.
Als de biologische vader van een kind het kind wil erkennen maar de moeder werkt dit tegen, stapt hij naar de rechter. Aangezien hij al een advocaat heeft, zal dit dus ook wel gaan gebeuren. Daar toont hij aan dat hij een relatie had of samenwoonde met de moeder ten tijde van de verwekking van het kind. Daaruit is aannemelijk dat hij de vader is. Als moeder dan ontkent dat hij de vader is, vind er DNAonderzoek plaats. Daaruit zal in dit geval dus blijken dat hij wel de vader is en vervolgens zal de erkenning plaatsvinden. De wet gaat uit van het recht van het kind op twee ouders namelijk. Wat de achternaam van het kind zal worden, bepaalt de rechter indien de ouders er niet uitkomen ook. Als vader naar de rechter is gstaot voor de erkenning en indien moeder in eerste instantie ontkent heeft dat hij de vader is, heeft vader een hele sterke zaak om zijn achternaam aan het kind te geven. En ook eventuele gezagkwesties worden zo voor vader makkelijker.
Het beste dat TO kan doen is een advocaat zoeken. Als vader erkenning gaat eisen, kan TO zich er maar beter bij neerleggen, tenzij ze kan aantonen dat hij niet de vader is. Voor eventuele gezagskwesties zal moeder met sterke argumenten moeten komen waarom ze niet wil dat vader gezag krijgt over het kindje. Zoals ik het verhaal nu lees, staat vader behoorlijk sterk.
In dit geval is trouwen wel leuk bedacht, maar levert per saldo weinig op. Als de biologische vader aan kan tonen dat hij ten tijde van de verwekking met de moeder samenwoonde en/of een relatie met haar had, staat hij heel erg sterk in het afdwingen van een DNAtest.
Als de biologische vader van een kind het kind wil erkennen maar de moeder werkt dit tegen, stapt hij naar de rechter. Aangezien hij al een advocaat heeft, zal dit dus ook wel gaan gebeuren. Daar toont hij aan dat hij een relatie had of samenwoonde met de moeder ten tijde van de verwekking van het kind. Daaruit is aannemelijk dat hij de vader is. Als moeder dan ontkent dat hij de vader is, vind er DNAonderzoek plaats. Daaruit zal in dit geval dus blijken dat hij wel de vader is en vervolgens zal de erkenning plaatsvinden. De wet gaat uit van het recht van het kind op twee ouders namelijk. Wat de achternaam van het kind zal worden, bepaalt de rechter indien de ouders er niet uitkomen ook. Als vader naar de rechter is gstaot voor de erkenning en indien moeder in eerste instantie ontkent heeft dat hij de vader is, heeft vader een hele sterke zaak om zijn achternaam aan het kind te geven. En ook eventuele gezagkwesties worden zo voor vader makkelijker.
Het beste dat TO kan doen is een advocaat zoeken. Als vader erkenning gaat eisen, kan TO zich er maar beter bij neerleggen, tenzij ze kan aantonen dat hij niet de vader is. Voor eventuele gezagskwesties zal moeder met sterke argumenten moeten komen waarom ze niet wil dat vader gezag krijgt over het kindje. Zoals ik het verhaal nu lees, staat vader behoorlijk sterk.
zondag 18 mei 2008 om 13:21
Ik vind het sowieso een raar verhaal. In oktober zwanger geraakt, allebei hartstikke blij, en nu - medio mei - het verhaal dat ze sinds 3 maanden uit elkaar zijn. Even terugtellen: dus in februari zijn ze uit elkaar gegaan. Als ik het goed berekend heb was TO amper 4 maande zwanger. Die ex van haar heeft ook niet eens de kans gehad om te wennen aan het idee dat ie vader wordt.
zondag 18 mei 2008 om 21:22
Even los van de gaande duscussie: Erkennen geeft de vader volgens mij geen rechten. Er is een verschil tussen kind erkennen en ouderlijk gezag krijgen. ALs je ex het kind officieel erkent, heeft hij nog geen rechten volgens mij. Alleen plichten, bv allimentatie. Pas als na de geboorte jij en je ex bij de rechtbank het ouderlijk gezag ook aan hem toekennen heeft hij iets te zeggen over jullie kind.
zondag 18 mei 2008 om 21:26
:
En waar is TO?!
Terug naar de a.s. vader omdat ze inmiddels tot inkeer is gekomen en heeft besloten dat dit toch de Ware Liefde En De Vader Van Haar Kind is??
Als je immers binnen drie maanden van een jubeldejubel "wij willen samen een kindje"houding in de "hij is een lul en wilde nooit wat van het kind weten"houding kunt vervallen, kan je ook binnen een dag weer terugvallen
zondag 18 mei 2008 om 21:29
zondag 18 mei 2008 om 22:35
Niet precies, maar volgens mij is het wat jij dacht ik ook al aangaf. Als moeder kind verwekt met man A maar trouwt met man B, waarna baby geboren wordt, is man B de juridisch vader. Dat vaderschap kan vervolgens worden ontkend door moeder, vader (dus man B, die is immers voor de wet de vader) of het kind zelf. Niet door man A, dus.
Vader en moeder kunnen overigens niet ontkennen als vader voor het huwelijk heeft geweten van de zwangerschap, dan wel als vader en moeder ook rondom de verwekking seks hadden gehad
Kortom: je kan inderdaad de verwekker redelijk buitenspel zetten door tijdens de zwangerschap te trouwen met een ander. Neemt niet weg dat je dan wel als resultaat kan krijgen dat je kind zich uiteindelijk tegen je keert omdat het kind dan een procedure moet voeren om de échte vader ook als zodanig erkend te krijgen.
