Kinderen
alle pijlers
(Peuter) Alles wordt een machtsstrijd
maandag 24 mei 2021 om 14:14
Hallo allen,
Ik ben hier om even stoom af te blazen, maar hopelijk ook herkenning te vinden en goeie tips, want ik weet het even niet meer. Handen in m'n haar, geduld op, helemaal klaar.
Ik heb een zoon van 2 jaar en 9 maanden en het is een pittig slim ding. Hij weet precies wat hij wel en niet wil en hoewel het een tijdje erg goed is gegaan, merk ik dat ik de laatste tijd (1,5-2 weken) weer zo vaak strijd met hem heb. De combinatie van factoren is als volgt:
- hij weet precies wat hij wil en wat hij niet wil
- mijn man en ik hebben beiden een wat korter lontje dan gebruikelijk doordat we naast ons werk (beiden 32 uur p.w.) ook aan het verbouwen zijn. Gelukkig zijn we bijna klaar, maar de laatste loodjes wegen zwaar.
- ik ben sowieso structureel moe omdat ik ook nog 7 mnd zwanger ben
De laatste tijd is hij (denk ik?) zijn grenzen aan het verkennen. En ineens hebben we overal machtsstrijd over. Hij wil geen schone luier, hij wil niet aankleden, hij wil niet in de auto, hij wil niet uit de auto, hij wil niet laarzen uit, hij wil niet douchen etc. Alles is nee, nee, nee gepaard met schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, weglopen (heel fijn met poepbillen..) en dan vaak ook nog zo'n houding dat hij het zelf enorm grappig vindt.
En ik probeer heel erg 'pick your battles' toe te passen, maar af en toe haalt hij me zo ontzettend het bloed onder de nagels uit. Hij is nog te jong om echt goed uit te leggen wat hij wil, of om afspraken mee te maken (in de trant van uitleggen waarom het belangrijk is of onderhandelen oid). En ook fysiek wordt het voor mij nu best lastig, want we zitten op de grond om om te kleden, hij gaat er vandoor en ik hem eerst 20 seconden nodig om uberhaupt overeind te komen.
De tactieken die we eerder hebben geleerd, bijvoorbeeld hem laten kiezen uit twee opties, werken nu niet meer, want beiden is gewoon nee en drama.
Maar ik vind het zelf zo zwaar dat alles zo'n strijd is. Ik word er zelf zo verdrietig van als het aankleden voor de derde keer in een week is geresulteerd in hem in een soort houdgreep houden en worstelen. Het kost hem vast ook heel veel energie want hij gaat ook volledig over de rooie, maar ook mij kost het momenteel energie die ik niet bepaald over heb. Ik kan 100x per dag tot 10 tellen of weglopen om op adem te komen, maar ik vind het ook regelmatig erg moeilijk om m'n zelfbeheersing niet te verliezen en naar hem te snauwen dat hij gewoon even normaal moet doen.
Is dit typisch peuter gedrag? Is het een fase? Herkennen jullie dit en hebben jullie tips? Op deze manier ga ik het niet nog een paar weken volhouden. Ik ga echt heel hard door mn reserves momenteel.
Bovenstaande staat natuurlijk volledig los van dat hij ook erg lief kan zijn en dat we tot de maan en terug van hem houden, maar daar hoef ik geen tips over.
Ik ben hier om even stoom af te blazen, maar hopelijk ook herkenning te vinden en goeie tips, want ik weet het even niet meer. Handen in m'n haar, geduld op, helemaal klaar.
Ik heb een zoon van 2 jaar en 9 maanden en het is een pittig slim ding. Hij weet precies wat hij wel en niet wil en hoewel het een tijdje erg goed is gegaan, merk ik dat ik de laatste tijd (1,5-2 weken) weer zo vaak strijd met hem heb. De combinatie van factoren is als volgt:
- hij weet precies wat hij wil en wat hij niet wil
- mijn man en ik hebben beiden een wat korter lontje dan gebruikelijk doordat we naast ons werk (beiden 32 uur p.w.) ook aan het verbouwen zijn. Gelukkig zijn we bijna klaar, maar de laatste loodjes wegen zwaar.
- ik ben sowieso structureel moe omdat ik ook nog 7 mnd zwanger ben
De laatste tijd is hij (denk ik?) zijn grenzen aan het verkennen. En ineens hebben we overal machtsstrijd over. Hij wil geen schone luier, hij wil niet aankleden, hij wil niet in de auto, hij wil niet uit de auto, hij wil niet laarzen uit, hij wil niet douchen etc. Alles is nee, nee, nee gepaard met schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, weglopen (heel fijn met poepbillen..) en dan vaak ook nog zo'n houding dat hij het zelf enorm grappig vindt.
En ik probeer heel erg 'pick your battles' toe te passen, maar af en toe haalt hij me zo ontzettend het bloed onder de nagels uit. Hij is nog te jong om echt goed uit te leggen wat hij wil, of om afspraken mee te maken (in de trant van uitleggen waarom het belangrijk is of onderhandelen oid). En ook fysiek wordt het voor mij nu best lastig, want we zitten op de grond om om te kleden, hij gaat er vandoor en ik hem eerst 20 seconden nodig om uberhaupt overeind te komen.
De tactieken die we eerder hebben geleerd, bijvoorbeeld hem laten kiezen uit twee opties, werken nu niet meer, want beiden is gewoon nee en drama.
Maar ik vind het zelf zo zwaar dat alles zo'n strijd is. Ik word er zelf zo verdrietig van als het aankleden voor de derde keer in een week is geresulteerd in hem in een soort houdgreep houden en worstelen. Het kost hem vast ook heel veel energie want hij gaat ook volledig over de rooie, maar ook mij kost het momenteel energie die ik niet bepaald over heb. Ik kan 100x per dag tot 10 tellen of weglopen om op adem te komen, maar ik vind het ook regelmatig erg moeilijk om m'n zelfbeheersing niet te verliezen en naar hem te snauwen dat hij gewoon even normaal moet doen.
Is dit typisch peuter gedrag? Is het een fase? Herkennen jullie dit en hebben jullie tips? Op deze manier ga ik het niet nog een paar weken volhouden. Ik ga echt heel hard door mn reserves momenteel.
Bovenstaande staat natuurlijk volledig los van dat hij ook erg lief kan zijn en dat we tot de maan en terug van hem houden, maar daar hoef ik geen tips over.
maandag 24 mei 2021 om 15:08
ExodusRedux schreef: ↑24-05-2021 15:01Toen die van mij 4 was heb ik hem een keer in z'n pyjama naar school laten gaan. Toen vroegen veel kinderen waarom hij nog z'n pyjama aan had. Daarna heeft hij nooit meer moeilijk gedaan met omkleden.
Ik hem hem ook een keer met blote voeten naar buiten laten gaan in de winter. Vond hij toch niet leuk waardoor hij daarna wel schoenen aan wilde doen.
Het is een lastige tijd maar soms zijn zulke dingen nodig waardoor ze het toch niet meer doen.
De mijne heeft in de kring en bij de directeur moeten vertellen waarom hij weer te laat was. Had ik afgesproken met de juf. Dus in plaats van dat zij zei dat het niet gaat een dat hij snel mocht gaan zitten heeft ze gevraagd waarom hij nu alweer te laat was. Zei ze er nog achteraan dat als het later weer gebeurde dat hij naar de directeur moest. Die belofte moest ze houden natuurlijk. Daarna ging het heel veel beter.
maandag 24 mei 2021 om 15:09
Dit herken ik ook heel erg. Die machteloosheid. Hij wil niet naar bed en uiteindelijk heb je een helemaal over de rooie-peuter in bed ge-houdgreept en heb je dus beiden verloren. Want peuter in tranen en mama ook in tranen omdat dit niet is hoe ik moeder wil zijn.ideetje88 schreef: ↑24-05-2021 14:59Voor mij ook heel herkenbaar. Mijn dochter is wel iets jonger 2 jaar en 3 maanden, maar deed dit een tijdje geleden ook. Ik was toen ook hoogzwanger/net bevallen en ze zocht heel erg de grenzen op en had constant driftbuien. Hier hielp het het best om zelf, hoe moeilijk ook, heel rustig te blijven en grenzen te stellen. Bij het naar bed gaan en de pyjama niet aan willen doen bijvoorbeeld heel rustig zeggen dat er dan geen tijd meer was om voor te lezen. Dit zorgde drie avonden voor strijd, want geen boekje lezen was weer een driftbui, maar daarna begreep ze het en ging ze meewerken.
Wat mij ook erg hielp om uit de strijd te blijven was bedenken dat je je uiteindelijke doel wil bereiken en niet de strijd wil winnen. Ik merkte dat ik op een gegeven moment vaak belande in; nu moet je luisteren en ik blijf bij mijn standpunt want anders win jij. Maar uiteindelijk verlies je dan beide want beide boos en een peuter houdt het veel langer vol dan jij hoogzwanger/net bevallen en met weinig energie
Mijn dochter wil smiddags ook steeds vaker niet slapen. Ik breng haar dan wel altijd naar bed, maar zeg er dan bij dat ze niet hoeft te slapen, maar wel even naar bed moet. Ze mag dan ook even met haar knuffels spelen ofzo. Meestal speelt ze een minuut of 10 met gaat knuffels en gaat ze dan wel slapen, maar doordat de nadruk niet ligt op het slapen gaat de strijd af van het naar bed moeten.
Sterkte to, het is een fase, maar het zuigt energie!
Vanavond met mijn man maar even opnieuw bepalen welke battles we loslaten en welke we allebei zo belangrijk vinden dat we erop in gaan zetten. En zo zorgen dat we beiden consequent zijn op die gebieden. Hopelijk geeft dat meer duidelijkheid.
Misschien komt het ook allemaal wel omdat we zo moe zijn en daarom misschien met dingen makkelijker zijn geworden, waardoor hij steeds meer ruimte is gaan nemen. Dus waar we het onszelf tijdelijk makkelijker wilden maken, hebben we het onszelf misschien juist wel moeilijker gemaakt.
En ik ga even extra genieten van de mooie momenten. Want het is echt een heerlijk joch (als ie slaapt
)Ow ja, en dingen als in de pyjama naar school (kinderopvang in dit geval) vind ik ook prima, maar met het Nederlandse weer moet je als ouder toch ook grenzen stellen, want anders wordt hij weer verkouden, en ik ook, en dan moet weer het hele gezin getest etc. Ik kan natuurlijk wel eens kijken naar joggingbroek-achtige broekjes die misschien net zo lekker zitten als pyjama's, maar wel naar buiten aan kunnen.
maandag 24 mei 2021 om 15:14
laylalala schreef: ↑24-05-2021 14:46<Knip>
Ik wil niet het type ouder zijn van 'omdat ik het zeg', maar soms moet hij nou eenmaal gewoon luisteren. Als hij zn luier niet verschoond wil, krijgt hij luier-uitslag. Hij is oud genoeg om heel stellig te zijn in het niet-verschonen, maar te jong om de consequentie eraan te verbinden (ook als we die uitleggen dat het écht voor zn eigen bestwil is).
<Knip>
De poepluier moet, die strijd ga je aan. De overvolle plasluier laat je gaan. Maar..... daarmee mag kind niet op de bank zitten. Alleen maar op een plastic of houten stoeltje dat niet vies wordt als de luier lekt. Of iets anders dat hij kan snappen, verzin iets. Dan snapt hij het misschien beter.
maandag 24 mei 2021 om 15:18
Oh hier ging het net zo hoor. Het enige (maar niet onbelangrijke) verschil was dat ik niet zwanger was, niet bezig met een verbouwing en niet buitenshuis werkte dus ik had wat meer energie over dan jij nu.
Maar ik kan echt niet tellen hoe vaak ik als een sumoworstelaar over de grond heb liggen rollen met een peuter die ineens besloten had nooit meer een broek aan te willen, of de hele vloer moest ontdoen van voedsel omdat peuter plotsklaps tot de ontdekking was gekomen dat broccoli echt enorm Vies was, terwijl ie de week ervoor de hele pan broccoli nog had leeggegeten en wij het hadden moeten doen met een boterham met pindakaas.
Enige troost die ik je kan bieden is dat het voorbij gaat: jongste is nu zestien en hij gaat gewoon douchen zonder er zo hard bij te krijsen dat de buren binnen komen stormen omdat ze denken dat ik hem levend aan het villen ben.
Maar ik kan echt niet tellen hoe vaak ik als een sumoworstelaar over de grond heb liggen rollen met een peuter die ineens besloten had nooit meer een broek aan te willen, of de hele vloer moest ontdoen van voedsel omdat peuter plotsklaps tot de ontdekking was gekomen dat broccoli echt enorm Vies was, terwijl ie de week ervoor de hele pan broccoli nog had leeggegeten en wij het hadden moeten doen met een boterham met pindakaas.
Enige troost die ik je kan bieden is dat het voorbij gaat: jongste is nu zestien en hij gaat gewoon douchen zonder er zo hard bij te krijsen dat de buren binnen komen stormen omdat ze denken dat ik hem levend aan het villen ben.
maandag 24 mei 2021 om 15:21
de kleuterjuf van mijn kinderen was er heel gemakkelijk in: als kind zonder jas naar buiten wil, gaat het zonder jas.laylalala schreef: ↑24-05-2021 15:09
Ow ja, en dingen als in de pyjama naar school (kinderopvang in dit geval) vind ik ook prima, maar met het Nederlandse weer moet je als ouder toch ook grenzen stellen, want anders wordt hij weer verkouden, en ik ook, en dan moet weer het hele gezin getest etc. Ik kan natuurlijk wel eens kijken naar joggingbroek-achtige broekjes die misschien net zo lekker zitten als pyjama's, maar wel naar buiten aan kunnen.
Ziek worden ze niet van de kou en dan komen ze er het snelst achter, dat een jas bij slecht weer echt fijn is.
en dat kan met andere kleding ook. Laat ze er zelf achterkomen, dat scheelt gedonder met ma(of pa)
maandag 24 mei 2021 om 15:22
Maar dat gezien, gehoord en begrepen worden kan toch op andere momenten. En hoe ik het aanpak, ik begrijp echt dat je vandaag in je pyjama wil rondlopen, is ook gewoon fijn, maar nu moeten we even naar de winkel en daar is het wel handig dat we gewone kleren aan hebben.laylalala schreef: ↑24-05-2021 14:46Als ik het voor mezelf probeer te analyseren zit er ook wel een soort van 'angst' achter om nu onhandige keuzes te maken. Bijvoorbeeld met pick your battles. Daar waar we nu toegeven om er even makkelijk vanaf te zijn, krijgen we daar later gedonder van op het moment dat het wél belangrijk wordt. Bijvoorbeeld een keer toegeven en zn lievelingseten koken zodat hij in ieder geval eet. Maar heb ik dan morgen of overmorgen extra gedonder omdat ik dat niet 3 dagen achter elkaar wil.
Ik wil niet het type ouder zijn van 'omdat ik het zeg', maar soms moet hij nou eenmaal gewoon luisteren. Als hij zn luier niet verschoond wil, krijgt hij luier-uitslag. Hij is oud genoeg om heel stellig te zijn in het niet-verschonen, maar te jong om de consequentie eraan te verbinden (ook als we die uitleggen dat het écht voor zn eigen bestwil is).
Ik schijn vroeger zelf exact zo te zijn geweest en mijn moeder ook tot wanhoop te hebben gedreven (karma is a bitch). maar ik herinner me van vroeger ook heel duidelijk het gevoel van niet gezien, niet gehoord en vooral niet begrepen te worden. En ik wil daarom ook heel graag een ouder zijn die hem wél ziet en we moeite doet om hem te begrijpen. Maar ja.. ik ben ook maar een mens met beperkt geduld.
En hij is niet te jong om de consequentie voor het niet verschonen te begrijpen, hij heeft het nog nooit meegemaakt, dus weet hij niet wat die consequentie is. Als ik nergens heen zou hoeven, dan zou ik het lekker zo laten even. Als hij 16 is loopt hij waarschijnlijk niet meer vrijwillig met een drol in zijn broek rond gok ik.
Ik geef hier ook vaak toe als ik gewoon een dag heb dat ik geen zin heb in drama, dag daarna doen we het weer volgens mijn manier. Overigens mag dochter hier ook meebeslissen over wat we eten. Niet elke dag, maar er zijn dagen in de week dat zij beslist wat we eten. (Overigens helpt dat niet bij het goed eten, maar ze heeft wel het gevoel dat haar mening ook telt). En er zijn dagen, als het koud is en regent en ik heb geen zin om wat te doen, dat ze de hele dag op de bank mag van mij achter haar ipad. En het leuke is, dat duurt een half uur en dan wil ze een spelletje doen of zo. En sommige dagen ligt ze de hele dag op de bank met haar ipad. Dan heeft ze het nodig om ff bij te trekken. Als wij geen kinderen hadden gehad, hadden we ook dagen dat we voor de tv lagen helemaal niks te doen. Zo lang het niet een wekelijks ritueel wordt kan dat in mijn ogen best.
En zelf laten beslissen wat ze aantrekt helpt ook, en zelf aankleden, kan jouw zoontje dat al? Duurt veel langer, maar dan heeft hij iig wel zelf de controle er over. (Inmiddels kan zij zichzelf sneller aankleden dan als ik het doe).
Leer hem vooral veel dingen die hij zelf kan doen, die hij zelf mag doen. Maakt het voor jezelf makkelijk en hij voelt zich stoer en groot dat hij dingen mag doen. Zelf drinken maken, zelf boterham smeren, zelf champignons snijden. Zelf knutselen zonder hulp. Zelf aankleden, zelf je billen wassen.
Oh en douchen, neem auto's, poppen, dino's en noem maar op mee onder de douche en laat hem lekker spelen en ga zelf op een krukje erbij zitten kletsen. Douchen is in mijn ogen een rustmoment, even bijtrekken van de dag en dan lekker lezen en naar bed. Zelf laten wassen en haren wassen. Gaat niet perfect, maar das dan jammer. Door het water spoelen ze net zo goed schoon.
maandag 24 mei 2021 om 15:23
Dat is een heel goed plan. Dan hoef je helemaal niet meer te onderhandelen, want over bepaalde dingen valt gewoon niet te onderhandelen en over al die andere dingen hoef je je niet meer druk te maken
maandag 24 mei 2021 om 15:24
Heel veel is al gezegd. Maar het ligt zeker niet aan jou. Ik heb ook een wat complexe en verbaal zeer sterke peuter.
Sommige dingen heb ik ‘opgegeven’, zeker als het tijdelijk is. Bijvoorbeeld bij een poepluier mag zoon een filmpje op mijn telefoon kijken als hij dan stil ligt. Zijn we allebei blijer mee dan strijd en smerigheid overal. En hij draagt straks vanzelf een keer geen luier meer dus ach.
Ook praktisch: ik heb paw patrol shirts gekocht zodat er geen gezeur is over aankleden want die zijn zooooooooo mooi mama
Maar bijvoorbeeld je mag niet wegrennen en tanden poetsen zijn dingen die móeten. Dus dan echt streng zijn en gek genoeg lukt het vaak ook beter als ik het echt uit mijn tenen meen.
En verder zorgen dat je zo min mogelijk hoeft te haasten. Sochtends gewoon anderhalf uur nemen scheelt hier enorm.
Sommige dingen heb ik ‘opgegeven’, zeker als het tijdelijk is. Bijvoorbeeld bij een poepluier mag zoon een filmpje op mijn telefoon kijken als hij dan stil ligt. Zijn we allebei blijer mee dan strijd en smerigheid overal. En hij draagt straks vanzelf een keer geen luier meer dus ach.
Ook praktisch: ik heb paw patrol shirts gekocht zodat er geen gezeur is over aankleden want die zijn zooooooooo mooi mama
Maar bijvoorbeeld je mag niet wegrennen en tanden poetsen zijn dingen die móeten. Dus dan echt streng zijn en gek genoeg lukt het vaak ook beter als ik het echt uit mijn tenen meen.
En verder zorgen dat je zo min mogelijk hoeft te haasten. Sochtends gewoon anderhalf uur nemen scheelt hier enorm.
maandag 24 mei 2021 om 15:25
Verdeel die battles, man doet de ene battle en jij de andere. En als je het niet ziet zitten op een dag, geef de hele verantwoordelijkheid over aan je man en neem afstandlaylalala schreef: ↑24-05-2021 15:09Dit herken ik ook heel erg. Die machteloosheid. Hij wil niet naar bed en uiteindelijk heb je een helemaal over de rooie-peuter in bed ge-houdgreept en heb je dus beiden verloren. Want peuter in tranen en mama ook in tranen omdat dit niet is hoe ik moeder wil zijn.
Vanavond met mijn man maar even opnieuw bepalen welke battles we loslaten en welke we allebei zo belangrijk vinden dat we erop in gaan zetten. En zo zorgen dat we beiden consequent zijn op die gebieden. Hopelijk geeft dat meer duidelijkheid.
Misschien komt het ook allemaal wel omdat we zo moe zijn en daarom misschien met dingen makkelijker zijn geworden, waardoor hij steeds meer ruimte is gaan nemen. Dus waar we het onszelf tijdelijk makkelijker wilden maken, hebben we het onszelf misschien juist wel moeilijker gemaakt.
En ik ga even extra genieten van de mooie momenten. Want het is echt een heerlijk joch (als ie slaapt
Ow ja, en dingen als in de pyjama naar school (kinderopvang in dit geval) vind ik ook prima, maar met het Nederlandse weer moet je als ouder toch ook grenzen stellen, want anders wordt hij weer verkouden, en ik ook, en dan moet weer het hele gezin getest etc. Ik kan natuurlijk wel eens kijken naar joggingbroek-achtige broekjes die misschien net zo lekker zitten als pyjama's, maar wel naar buiten aan kunnen.
maandag 24 mei 2021 om 15:33
Heb niet alle tips gelezen maar hielp de omgekeerde aanpak juist. Kind wilde aandacht en door op zulke moment niet de strijd aan te gaan maar juist lief iets te vragen (kan een heel ander onderwerp zijn) of te vertellen waarom ik allemaal trots was kwam kind (en vooral ook ik) in een ander stand. Je bent hoogzwanger en aan het verbouwen en kind heeft hartstikke goed door dat er van alles gaat veranderen en jij met je hoofd ergens anders zit.
maandag 24 mei 2021 om 15:48
Herkenbaar, en dat zonder zwanger te zijn (of andere kinderen te hebben), verbouwing, etc.
Het kwam hier met vlagen. Sommige dingen moeten, andere dingen laat je gaan. Maar laten gaan hielp ook niet altijd, want “ik wil niet aankleden” werd dan “ik wil wél aankleden”.
Ik hem ook wel eens, voor de neus van het halve kdv een driftig kind in de auto staan te proppen. Of al krijsend de supermarkt rondgesjouwd.
Ik-wil-alles-ik-wil-niks-buien, noemde ik het. Wat helpt? Geen flauw idee. Wat me te binnen schiet:
* Grapjes maken, gek gaan doen.
* Hem even laten gaan.
* Boos zijn mag. Hier hielp het soms een kookwekker op 3 minuten of zo zetten en zeggen dat de boze bui daarna over moest zijn.
* Realiseer je dat je je kind niet verpest door een keer toe te geven. Álles in de opvoeding is ‘terug te draaien’ (als ze ouder worden, moet je wel met steeds betere argumenten komen, maar dat is voorlopig nog niet aan de orde).
En voor jezelf: loop even weg uit de situatie als het je écht teveel wordt. Je voelt je zo machteloos en op een gegeven moment zo boos, dat niks meer helpt. Raap jezelf even bij elkaar en ga dan weer rustig(er) terug.
Het kwam hier met vlagen. Sommige dingen moeten, andere dingen laat je gaan. Maar laten gaan hielp ook niet altijd, want “ik wil niet aankleden” werd dan “ik wil wél aankleden”.
Ik hem ook wel eens, voor de neus van het halve kdv een driftig kind in de auto staan te proppen. Of al krijsend de supermarkt rondgesjouwd.
Ik-wil-alles-ik-wil-niks-buien, noemde ik het. Wat helpt? Geen flauw idee. Wat me te binnen schiet:
* Grapjes maken, gek gaan doen.
* Hem even laten gaan.
* Boos zijn mag. Hier hielp het soms een kookwekker op 3 minuten of zo zetten en zeggen dat de boze bui daarna over moest zijn.
* Realiseer je dat je je kind niet verpest door een keer toe te geven. Álles in de opvoeding is ‘terug te draaien’ (als ze ouder worden, moet je wel met steeds betere argumenten komen, maar dat is voorlopig nog niet aan de orde).
En voor jezelf: loop even weg uit de situatie als het je écht teveel wordt. Je voelt je zo machteloos en op een gegeven moment zo boos, dat niks meer helpt. Raap jezelf even bij elkaar en ga dan weer rustig(er) terug.
maandag 24 mei 2021 om 15:54
Dit werkt bij onze peuter ook het beste. Vreemd maar als ik niet de strijd aan ga maar gewoon luchtig begin over iets heel anders maar ze wel interessant vindt dan krijg ik ineens veel meer voor elkaar. Even uit de strijdmodus en dan lijkt ze te vergeten dat ze geen schone luier wilde/geen broek aan wilde/niet wilde tandenpoetsen.Ikeakrukje schreef: ↑24-05-2021 15:33Heb niet alle tips gelezen maar hielp de omgekeerde aanpak juist. Kind wilde aandacht en door op zulke moment niet de strijd aan te gaan maar juist lief iets te vragen (kan een heel ander onderwerp zijn) of te vertellen waarom ik allemaal trots was kwam kind (en vooral ook ik) in een ander stand. Je bent hoogzwanger en aan het verbouwen en kind heeft hartstikke goed door dat er van alles gaat veranderen en jij met je hoofd ergens anders zit.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
maandag 24 mei 2021 om 16:01
Oh ja, wat ook helpt is accepteren en de lat véél lager leggen.
Dus ik accepteer bv dat er meer tv gekeken wordt. Maar ja, hij gaat ook 3 dagen naar het kdv met nul tv dus dat compenseert. En er was nou eenmaal een pandemie dus beperkte uitjes.
Als zoon wat groenten en fruit heeft gegeten, naar buiten is geweest, en we samen lol hebben gehad was het een succesvolle dag. Punt.
Ook als dat in pyjama, met ongekamd haar, 2 Disney-films of met tien meltdowns is geweest.
Dus ik accepteer bv dat er meer tv gekeken wordt. Maar ja, hij gaat ook 3 dagen naar het kdv met nul tv dus dat compenseert. En er was nou eenmaal een pandemie dus beperkte uitjes.
Als zoon wat groenten en fruit heeft gegeten, naar buiten is geweest, en we samen lol hebben gehad was het een succesvolle dag. Punt.
Ook als dat in pyjama, met ongekamd haar, 2 Disney-films of met tien meltdowns is geweest.
maandag 24 mei 2021 om 16:01
Mijn kinderen zijn in de fase:
Met blote voeten buiten in de regen gezet (want geen sokken en laarzen aan, nou prima dan.)
Zonder jas de regen in (zie boven)
In hun pyjama naar opa en oma
In de auto “achtergebleven” (ik stond om de hoek)
Met kleren aan in bad
Haren niet geborsteld (kon me weinig schelen)
Middagslaapje niet gedaan maar dan we samen in bed rusten en de kleine tv kijken
De autostoel in is geen discussie. Dan gaan ze in de plank, nou prima dan maak ik het tuigje vast om de plank heen.
Idem voor poep. Het moet. Geen gezeur. Als dat niet werkt dan mag er een filmpje aan maar eigenlijk is dag gek genoeg bijna nooit nodig!
Tandenpoetsen moet ook. Op een of andere manier is dat geen discussie meer omdat het gewoon echt moet. De rest is meer een soort van moeten omdat het zo hoort of zo. Dat voelen ze kennelijk toch.
Het enige waar we nu mee zitten is het eten. De jongste wil niets proeven, behalve pasta en rijst zonder saus.
Ik heb sinds gisteren dat ook losgelaten, vind ik echt lastig maar de kleine gaat vast ook andere dingen eten.
Met blote voeten buiten in de regen gezet (want geen sokken en laarzen aan, nou prima dan.)
Zonder jas de regen in (zie boven)
In hun pyjama naar opa en oma
In de auto “achtergebleven” (ik stond om de hoek)
Met kleren aan in bad
Haren niet geborsteld (kon me weinig schelen)
Middagslaapje niet gedaan maar dan we samen in bed rusten en de kleine tv kijken
De autostoel in is geen discussie. Dan gaan ze in de plank, nou prima dan maak ik het tuigje vast om de plank heen.
Idem voor poep. Het moet. Geen gezeur. Als dat niet werkt dan mag er een filmpje aan maar eigenlijk is dag gek genoeg bijna nooit nodig!
Tandenpoetsen moet ook. Op een of andere manier is dat geen discussie meer omdat het gewoon echt moet. De rest is meer een soort van moeten omdat het zo hoort of zo. Dat voelen ze kennelijk toch.
Het enige waar we nu mee zitten is het eten. De jongste wil niets proeven, behalve pasta en rijst zonder saus.
Ik heb sinds gisteren dat ook losgelaten, vind ik echt lastig maar de kleine gaat vast ook andere dingen eten.
jamaarhoe wijzigde dit bericht op 24-05-2021 16:06
8.52% gewijzigd
Een zebra is geen paard met strepen
maandag 24 mei 2021 om 16:03
Dit! Ineens blijft er dan maar weinig over wat de strijd waard is, voor beide ‘partijen’.Cateautje schreef: ↑24-05-2021 14:31Hij wil geen schone luier, Laat hem in zijn vieze luier hij wil niet aankleden, Kleed hem niet aan dan maar in pyjama naar schooltje hij wil niet in de auto, Da's een lastige hij wil niet uit de auto, Laat hem in de auto voor de deur hij wil niet laarzen uit,Laat z'n laarzen aan hij wil niet douchen, dan douched ie lekker niet etc. Alles is nee, nee, nee gepaard met schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, weglopen (heel fijn met poepbillen..)
maandag 24 mei 2021 om 16:03
Ken je het boek How2talk2kids? Ik denk dat je daar veel aan kunt hebben.
Ik doe bij driftbuien/ iets anders willen dan ik wil: hem zijn zin geven (bijvoorbeeld zonder jas naar buiten terwijl het koud is, dan neem ik zijn jas mee voor als hij er om vraagt). Op die manier kan hij zelf ervaren waarom ik hem vroeg een jas aan te trekken. Dit kan bij heel veel (veel meer dan je in eerste instantie denkt), want veel dingen zijn niet schadelijk of gevaarlijk. Wat Exodus ook zegt dus.
Verder benoem ik zijn gevoelens (die ik zie). Bijvoorbeeld kind wil in de speeltuin blijven en ik wil naar huis, vanwege avondeten oid. Dan zeg ik 'ik zie dat je boos bent dat we weg gaan, je wilt graag in de speeltuin blijven. Dat zou fijn zijn he, als je hier de hele dag kon blijven. Dat helpt vaak omdat hij zich dan meer gehoord voelt. Soms zeg ik ook 'ik ga je nu optillen, want ik zie dat het je niet zelf lukt mee te lopen, omdat je heel graag wil blijven'.
Grapjes maken helpt vaak ook. Mijn zoontje wil vaak niet afdrogen na bad/ douche en krijgt dan helemaal kippenvel. Dan zeg ik 'deze handdoek wil een koud jongetje weer warm maken'. Of met aankleden 'hoor je dat? de trui roept ik wil naar *naam zoon*'. Dat vindt die van mij grappig en dan komt hij even uit de negativiteit/ strijd.
Verder helpt het mij te realiseren da thij geen besef van tijd heeft, als ik zeg dat we moeten opschieten, omdat we een afspraak hebben oid dan zegt hem dat helemaal niks eigenlijk. Als hij dan opeens een lieveheersbeestje ziet dan is hij alweer afgeleid van het haasten.
Moet zeggen dat ik het nu zwanger ook lastiger vind, omdat ik me niet lekker en moe voel. Maar de tips die ik hier noem helpen wel echt.
Ik doe bij driftbuien/ iets anders willen dan ik wil: hem zijn zin geven (bijvoorbeeld zonder jas naar buiten terwijl het koud is, dan neem ik zijn jas mee voor als hij er om vraagt). Op die manier kan hij zelf ervaren waarom ik hem vroeg een jas aan te trekken. Dit kan bij heel veel (veel meer dan je in eerste instantie denkt), want veel dingen zijn niet schadelijk of gevaarlijk. Wat Exodus ook zegt dus.
Verder benoem ik zijn gevoelens (die ik zie). Bijvoorbeeld kind wil in de speeltuin blijven en ik wil naar huis, vanwege avondeten oid. Dan zeg ik 'ik zie dat je boos bent dat we weg gaan, je wilt graag in de speeltuin blijven. Dat zou fijn zijn he, als je hier de hele dag kon blijven. Dat helpt vaak omdat hij zich dan meer gehoord voelt. Soms zeg ik ook 'ik ga je nu optillen, want ik zie dat het je niet zelf lukt mee te lopen, omdat je heel graag wil blijven'.
Grapjes maken helpt vaak ook. Mijn zoontje wil vaak niet afdrogen na bad/ douche en krijgt dan helemaal kippenvel. Dan zeg ik 'deze handdoek wil een koud jongetje weer warm maken'. Of met aankleden 'hoor je dat? de trui roept ik wil naar *naam zoon*'. Dat vindt die van mij grappig en dan komt hij even uit de negativiteit/ strijd.
Verder helpt het mij te realiseren da thij geen besef van tijd heeft, als ik zeg dat we moeten opschieten, omdat we een afspraak hebben oid dan zegt hem dat helemaal niks eigenlijk. Als hij dan opeens een lieveheersbeestje ziet dan is hij alweer afgeleid van het haasten.
Moet zeggen dat ik het nu zwanger ook lastiger vind, omdat ik me niet lekker en moe voel. Maar de tips die ik hier noem helpen wel echt.
maandag 24 mei 2021 om 16:05
Haha dit.Positivevibes schreef: ↑24-05-2021 16:01Oh ja, wat ook helpt is accepteren en de lat véél lager leggen.
Dus ik accepteer bv dat er meer tv gekeken wordt. Maar ja, hij gaat ook 3 dagen naar het kdv met nul tv dus dat compenseert. En er was nou eenmaal een pandemie dus beperkte uitjes.
Als zoon wat groenten en fruit heeft gegeten, naar buiten is geweest, en we samen lol hebben gehad was het een succesvolle dag. Punt.
Ook als dat in pyjama, met ongekamd haar, 2 Disney-films of met tien meltdowns is geweest.
Blij zijn met minder. Niet teveel willen!
Is je kind aan het einde van de dag nog blij, in leven en gevoed?
Top dag!
maandag 24 mei 2021 om 16:09
Waarvoor is dat handig? Want op zich vind ik dit juist een typisch voorbeeld van iets wat je als ouder graag wilt, maar wat verder niet echt noodzaak heeft.Hecamel schreef: ↑24-05-2021 15:22Maar dat gezien, gehoord en begrepen worden kan toch op andere momenten. En hoe ik het aanpak, ik begrijp echt dat je vandaag in je pyjama wil rondlopen, is ook gewoon fijn, maar nu moeten we even naar de winkel en daar is het wel handig dat we gewone kleren aan hebben.
maandag 24 mei 2021 om 16:32
Bedoelde niet perse handig in de zin van het gemak, maar meer handig in de zin van dan loop je niet voor lul in je pyjamajurk.
Verkeerde bewoording.
maandag 24 mei 2021 om 17:24
Dan maar op de sokken naar buiten heb ik ook wel eens gedaan, maar dat helpt niet altijd. Want dan wilde hij tóch z’n schoenen aan. En dan óók nog terug naar binnen om ze aan te trekken. (Om het vast daar aangekomen níet meer te willen.) Hij mag best kiezen, en ook soms terugkomen op keuzes, maar op een gegeven moment zijn er wel grenzen.
maandag 24 mei 2021 om 18:19
De positieve of omgekeerde draai werkt inderdaad goed. Ik leid haar dan af met iets wat ze leuk vind, een liedje of spelletje ofzo. Of vragen stellen, bv. wie was hier gisteren op bezoek? Van wie heb je die knuffel gekregen? En dan gaan we ongemerkt verder met het verschonen of naar bed breng ritueel.
Verder helpt het bij mijn peuter wel om haar zelf dingen te laten bepalen/kiezen en meehelpen met dingen. Voor zover mogelijk natuurlijk.
Wat hier vooral de frustratie is, is dat ze niet goed luistert als dingen niet mogen en het toch doet. Of aanstalten maakt om het te doen en dat ze je dan met een geniepige blik aankijkt. Dus ze weet het heel goed, maar het is een vorm van aandacht vragen denk ik. Ik probeer dan consequent te blijven en zie het maar als typisch peutergedrag. Dat laatste helpt wel om het te relativeren.
Verder helpt het bij mijn peuter wel om haar zelf dingen te laten bepalen/kiezen en meehelpen met dingen. Voor zover mogelijk natuurlijk.
Wat hier vooral de frustratie is, is dat ze niet goed luistert als dingen niet mogen en het toch doet. Of aanstalten maakt om het te doen en dat ze je dan met een geniepige blik aankijkt. Dus ze weet het heel goed, maar het is een vorm van aandacht vragen denk ik. Ik probeer dan consequent te blijven en zie het maar als typisch peutergedrag. Dat laatste helpt wel om het te relativeren.
maandag 24 mei 2021 om 18:35
Als ze per sé zonder sokken of broek of wat dan ook de deur uit willen neem ik het wel altijd mee. Maar we gaan niet terug.Bloemenzee schreef: ↑24-05-2021 17:24Dan maar op de sokken naar buiten heb ik ook wel eens gedaan, maar dat helpt niet altijd. Want dan wilde hij tóch z’n schoenen aan. En dan óók nog terug naar binnen om ze aan te trekken. (Om het vast daar aangekomen níet meer te willen.) Hij mag best kiezen, en ook soms terugkomen op keuzes, maar op een gegeven moment zijn er wel grenzen.
Een zebra is geen paard met strepen
maandag 24 mei 2021 om 19:13
Ja precies, ik nam ze ook mee. Maar zoon wilde dan per se weer terug naar binnen om ze aan te trekken. Dus wederom drama. Waarmee ik wil aangeven dat toegeven niet altijd helpt, helaas.
maandag 24 mei 2021 om 22:16
Ik heb niet alles gelezen, maar herkenbaar! Allereerst: 
, de peuterpuberteit is heftig! En dan ben je ook nog eens aan het verbouwen en 7 maanden zwanger, dat maakt het nóg heftiger.
Hier ook een pittig ding van 2,5 jaar, maar inmiddels heb ik gelukkig wat dingen ‘ontdekt’ (door uitproberen, of gewoon gepikt uit boeken en van anderen) die voor ons goed werken:
- Aankondigen. “Je mag nog even je pyjama aanhouden, maar als Bing afgelopen is/je brood op is/ik de vaatwasser heb ingeruimd, gaan we aankleden.
- Niet te veel stressen. Iets eerder opstaan betekent dat ik zelf veel relaxter ben en peuter dus ook. Dan maakt het ook niet uit als iets 5 minuten langer duurt.
- Afspraken maken. “Je mag op de step naar de speeltuin, maar dan blijf je wel bij mij op de stoep, afgesproken?”
- Sommige dingen moeten gewoon, dan maar met strijd. Een vieze luier is daar één van. “We gaan je luier verschonen, daarna mag je weer spelen. Wil je op de bank of op de grond verschoond worden?”
- Lastige momenten herkennen. Honger, moe etc. Als dochter bij de gastouder vandaan komt, moet ze bv. even 10 min acclimatiseren. Meteen eten is gegarandeerd drama, dat doen we dus niet meer.
En soms werkt helemaal niets, verliest iedereen zijn geduld en is het brullen. Gebeurt bij iedereen, morgen weer een dag
.
, de peuterpuberteit is heftig! En dan ben je ook nog eens aan het verbouwen en 7 maanden zwanger, dat maakt het nóg heftiger. Hier ook een pittig ding van 2,5 jaar, maar inmiddels heb ik gelukkig wat dingen ‘ontdekt’ (door uitproberen, of gewoon gepikt uit boeken en van anderen) die voor ons goed werken:
- Aankondigen. “Je mag nog even je pyjama aanhouden, maar als Bing afgelopen is/je brood op is/ik de vaatwasser heb ingeruimd, gaan we aankleden.
- Niet te veel stressen. Iets eerder opstaan betekent dat ik zelf veel relaxter ben en peuter dus ook. Dan maakt het ook niet uit als iets 5 minuten langer duurt.
- Afspraken maken. “Je mag op de step naar de speeltuin, maar dan blijf je wel bij mij op de stoep, afgesproken?”
- Sommige dingen moeten gewoon, dan maar met strijd. Een vieze luier is daar één van. “We gaan je luier verschonen, daarna mag je weer spelen. Wil je op de bank of op de grond verschoond worden?”
- Lastige momenten herkennen. Honger, moe etc. Als dochter bij de gastouder vandaan komt, moet ze bv. even 10 min acclimatiseren. Meteen eten is gegarandeerd drama, dat doen we dus niet meer.
En soms werkt helemaal niets, verliest iedereen zijn geduld en is het brullen. Gebeurt bij iedereen, morgen weer een dag
.
anoniem_64b55fa6a5b1a wijzigde dit bericht op 24-05-2021 22:18
Reden: Lelijke spelfout
Reden: Lelijke spelfout
0.18% gewijzigd
maandag 24 mei 2021 om 22:26
Ik denk dat je hier de spijker op zijn kop slaat en dat is ook precies wat ik probeerde te zeggen. Er zijn altijd uitzonderingen (uitzonderlijke kinderenlaylalala schreef: ↑24-05-2021 15:09
Misschien komt het ook allemaal wel omdat we zo moe zijn en daarom misschien met dingen makkelijker zijn geworden, waardoor hij steeds meer ruimte is gaan nemen. Dus waar we het onszelf tijdelijk makkelijker wilden maken, hebben we het onszelf misschien juist wel moeilijker gemaakt.
) maar in het algemeen denk ik echt dat je het ergens toch zelf doet. Wij in ieder geval wel! En zodra je dat door hebt en weer aan kunt pakken, gaat het vaak al (eventjes... ) beter.Je kunt eerder verkouden worden als je het koud hebt, maar niemand wordt verkouden van kou. En ik denk dat een kind echt het maar heel kort koud heeft, voordat hij eieren voor zijn geld kiest! https://www.smartvitaal.nl/blog/kun-je- ... en-van-kouOw ja, en dingen als in de pyjama naar school (kinderopvang in dit geval) vind ik ook prima, maar met het Nederlandse weer moet je als ouder toch ook grenzen stellen, want anders wordt hij weer verkouden, en ik ook, en dan moet weer het hele gezin getest etc. Ik kan natuurlijk wel eens kijken naar joggingbroek-achtige broekjes die misschien net zo lekker zitten als pyjama's, maar wel naar buiten aan kunnen.
