Kinderen
alle pijlers
(Peuter) Alles wordt een machtsstrijd
maandag 24 mei 2021 om 14:14
Hallo allen,
Ik ben hier om even stoom af te blazen, maar hopelijk ook herkenning te vinden en goeie tips, want ik weet het even niet meer. Handen in m'n haar, geduld op, helemaal klaar.
Ik heb een zoon van 2 jaar en 9 maanden en het is een pittig slim ding. Hij weet precies wat hij wel en niet wil en hoewel het een tijdje erg goed is gegaan, merk ik dat ik de laatste tijd (1,5-2 weken) weer zo vaak strijd met hem heb. De combinatie van factoren is als volgt:
- hij weet precies wat hij wil en wat hij niet wil
- mijn man en ik hebben beiden een wat korter lontje dan gebruikelijk doordat we naast ons werk (beiden 32 uur p.w.) ook aan het verbouwen zijn. Gelukkig zijn we bijna klaar, maar de laatste loodjes wegen zwaar.
- ik ben sowieso structureel moe omdat ik ook nog 7 mnd zwanger ben
De laatste tijd is hij (denk ik?) zijn grenzen aan het verkennen. En ineens hebben we overal machtsstrijd over. Hij wil geen schone luier, hij wil niet aankleden, hij wil niet in de auto, hij wil niet uit de auto, hij wil niet laarzen uit, hij wil niet douchen etc. Alles is nee, nee, nee gepaard met schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, weglopen (heel fijn met poepbillen..) en dan vaak ook nog zo'n houding dat hij het zelf enorm grappig vindt.
En ik probeer heel erg 'pick your battles' toe te passen, maar af en toe haalt hij me zo ontzettend het bloed onder de nagels uit. Hij is nog te jong om echt goed uit te leggen wat hij wil, of om afspraken mee te maken (in de trant van uitleggen waarom het belangrijk is of onderhandelen oid). En ook fysiek wordt het voor mij nu best lastig, want we zitten op de grond om om te kleden, hij gaat er vandoor en ik hem eerst 20 seconden nodig om uberhaupt overeind te komen.
De tactieken die we eerder hebben geleerd, bijvoorbeeld hem laten kiezen uit twee opties, werken nu niet meer, want beiden is gewoon nee en drama.
Maar ik vind het zelf zo zwaar dat alles zo'n strijd is. Ik word er zelf zo verdrietig van als het aankleden voor de derde keer in een week is geresulteerd in hem in een soort houdgreep houden en worstelen. Het kost hem vast ook heel veel energie want hij gaat ook volledig over de rooie, maar ook mij kost het momenteel energie die ik niet bepaald over heb. Ik kan 100x per dag tot 10 tellen of weglopen om op adem te komen, maar ik vind het ook regelmatig erg moeilijk om m'n zelfbeheersing niet te verliezen en naar hem te snauwen dat hij gewoon even normaal moet doen.
Is dit typisch peuter gedrag? Is het een fase? Herkennen jullie dit en hebben jullie tips? Op deze manier ga ik het niet nog een paar weken volhouden. Ik ga echt heel hard door mn reserves momenteel.
Bovenstaande staat natuurlijk volledig los van dat hij ook erg lief kan zijn en dat we tot de maan en terug van hem houden, maar daar hoef ik geen tips over.
Ik ben hier om even stoom af te blazen, maar hopelijk ook herkenning te vinden en goeie tips, want ik weet het even niet meer. Handen in m'n haar, geduld op, helemaal klaar.
Ik heb een zoon van 2 jaar en 9 maanden en het is een pittig slim ding. Hij weet precies wat hij wel en niet wil en hoewel het een tijdje erg goed is gegaan, merk ik dat ik de laatste tijd (1,5-2 weken) weer zo vaak strijd met hem heb. De combinatie van factoren is als volgt:
- hij weet precies wat hij wil en wat hij niet wil
- mijn man en ik hebben beiden een wat korter lontje dan gebruikelijk doordat we naast ons werk (beiden 32 uur p.w.) ook aan het verbouwen zijn. Gelukkig zijn we bijna klaar, maar de laatste loodjes wegen zwaar.
- ik ben sowieso structureel moe omdat ik ook nog 7 mnd zwanger ben
De laatste tijd is hij (denk ik?) zijn grenzen aan het verkennen. En ineens hebben we overal machtsstrijd over. Hij wil geen schone luier, hij wil niet aankleden, hij wil niet in de auto, hij wil niet uit de auto, hij wil niet laarzen uit, hij wil niet douchen etc. Alles is nee, nee, nee gepaard met schreeuwen, huilen, slaan, schoppen, weglopen (heel fijn met poepbillen..) en dan vaak ook nog zo'n houding dat hij het zelf enorm grappig vindt.
En ik probeer heel erg 'pick your battles' toe te passen, maar af en toe haalt hij me zo ontzettend het bloed onder de nagels uit. Hij is nog te jong om echt goed uit te leggen wat hij wil, of om afspraken mee te maken (in de trant van uitleggen waarom het belangrijk is of onderhandelen oid). En ook fysiek wordt het voor mij nu best lastig, want we zitten op de grond om om te kleden, hij gaat er vandoor en ik hem eerst 20 seconden nodig om uberhaupt overeind te komen.
De tactieken die we eerder hebben geleerd, bijvoorbeeld hem laten kiezen uit twee opties, werken nu niet meer, want beiden is gewoon nee en drama.
Maar ik vind het zelf zo zwaar dat alles zo'n strijd is. Ik word er zelf zo verdrietig van als het aankleden voor de derde keer in een week is geresulteerd in hem in een soort houdgreep houden en worstelen. Het kost hem vast ook heel veel energie want hij gaat ook volledig over de rooie, maar ook mij kost het momenteel energie die ik niet bepaald over heb. Ik kan 100x per dag tot 10 tellen of weglopen om op adem te komen, maar ik vind het ook regelmatig erg moeilijk om m'n zelfbeheersing niet te verliezen en naar hem te snauwen dat hij gewoon even normaal moet doen.
Is dit typisch peuter gedrag? Is het een fase? Herkennen jullie dit en hebben jullie tips? Op deze manier ga ik het niet nog een paar weken volhouden. Ik ga echt heel hard door mn reserves momenteel.
Bovenstaande staat natuurlijk volledig los van dat hij ook erg lief kan zijn en dat we tot de maan en terug van hem houden, maar daar hoef ik geen tips over.
maandag 24 mei 2021 om 22:26
Lady*Voldemort schreef: ↑24-05-2021 15:18
Enige troost die ik je kan bieden is dat het voorbij gaat: jongste is nu zestien en hij gaat gewoon douchen zonder er zo hard bij te krijsen dat de buren binnen komen stormen omdat ze denken dat ik hem levend aan het villen ben.
Wat een fijn vooruitzicht
dinsdag 25 mei 2021 om 08:10
Wat hier hielp: vertellen wat er gaat gebeuren.
Niet: 'de melk is op' (dan wéét je dat we straks naar de supermarkt gaan en dan kun je afleiden dat jij in de autostoel moet).
Wel: We gaan over een half uur naar de supermarkt. Dan gaan we met de auto. Dan ga jij in de autostoel. Kwartiertje later: we gaan zometeen in de auto en jij gaat dus in de autostoel.
Dus alle verrassing eruit halen. Benoemen wat er gaat gebeuren, alsof hij een kind is ... wat ook zo is.
Keuzes geven. Je mag kiezen! Je gaat zelf tandenpoetsen, of ik neem je in de houdgreep en ik poets je tanden. Maakt mij niet uit hoor, ik blijf wel rustig. Jij mag kiezen. Zelf in de autostoel, of ik pak je zachtjes op aan je oortje en ik zet je erin.
Helpt omdat de peuter zich dan, wanneer hij nog rustig is, kan realiseren dat sommige dingen onvermijdelijk zijn. Heeft een paar keer nodig natuurlijk.
Maar je peuter heeft nét geleerd dat hij überhaubt invloed heeft op de wereld, en hij heeft geen idee hoever die invloed eigenlijk gaat. Hij denkt dat hij alles kan bepalen, omdat hij niet heeft geleerd dat sommige dingen moeten.
Niet: 'de melk is op' (dan wéét je dat we straks naar de supermarkt gaan en dan kun je afleiden dat jij in de autostoel moet).
Wel: We gaan over een half uur naar de supermarkt. Dan gaan we met de auto. Dan ga jij in de autostoel. Kwartiertje later: we gaan zometeen in de auto en jij gaat dus in de autostoel.
Dus alle verrassing eruit halen. Benoemen wat er gaat gebeuren, alsof hij een kind is ... wat ook zo is.
Keuzes geven. Je mag kiezen! Je gaat zelf tandenpoetsen, of ik neem je in de houdgreep en ik poets je tanden. Maakt mij niet uit hoor, ik blijf wel rustig. Jij mag kiezen. Zelf in de autostoel, of ik pak je zachtjes op aan je oortje en ik zet je erin.
Helpt omdat de peuter zich dan, wanneer hij nog rustig is, kan realiseren dat sommige dingen onvermijdelijk zijn. Heeft een paar keer nodig natuurlijk.
Maar je peuter heeft nét geleerd dat hij überhaubt invloed heeft op de wereld, en hij heeft geen idee hoever die invloed eigenlijk gaat. Hij denkt dat hij alles kan bepalen, omdat hij niet heeft geleerd dat sommige dingen moeten.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 25 mei 2021 om 09:02
Wat hier goed werkt is om ze vrij veel zelf te laten bepalen en overal een spelletje/wedstrijd van te maken. Ze zijn bijna 2 en 4 en in de kledingkast ligt alleen kleding die geschikt is voor het weer én ook veel wat zij mooi vinden (Peppa big, paw patrol, wrijfshirts enz), dat willen ze dus alvast graag aan. In de badkamer staat een emmer met speelgoed voor onder de douche, vinden ze ook helemaal leuk. Ontbijt/lunch staat alles op tafel en kiezen ze zelf wat ze eten.
Opruimen doen ze met de 'getallen race' (stopwatch), ze willen niet naar bed, maar wel 'wie het eerste boven is' (de oudste heeft al door dat het een trucje is, maar trapt er alsnog in).
En dan nog blijven er wel strijdpunten over, hoor. Zelf lopen buiten mag, maar wel op de stoep (ik zeg iedere dag ook 100 keer 'wij lopen op de stoep, want auto's rijden op de straat') en vlakbij en als ik een handje vraag, geef je me een hand. Zo niet, dan draag ik je. Wil ik weg uit de speeltuin, dan kondig ik dat eerst een paar keer aan (je mag nog even glijden/schommelen en dan gaan we naar huis) en dan loop ik nu nog regelmatig met een krijsende peuter in mijn armen naar huis, maar ik weet uit ervaring dat dat overgaat. Met de loopfiets op de bank/of andere gevaarlijke toeren uithalen met speelgoed? Ik waarschuw 1 keer en daarna pak ik het af en ben je het een dag kwijt.
Opruimen doen ze met de 'getallen race' (stopwatch), ze willen niet naar bed, maar wel 'wie het eerste boven is' (de oudste heeft al door dat het een trucje is, maar trapt er alsnog in).
En dan nog blijven er wel strijdpunten over, hoor. Zelf lopen buiten mag, maar wel op de stoep (ik zeg iedere dag ook 100 keer 'wij lopen op de stoep, want auto's rijden op de straat') en vlakbij en als ik een handje vraag, geef je me een hand. Zo niet, dan draag ik je. Wil ik weg uit de speeltuin, dan kondig ik dat eerst een paar keer aan (je mag nog even glijden/schommelen en dan gaan we naar huis) en dan loop ik nu nog regelmatig met een krijsende peuter in mijn armen naar huis, maar ik weet uit ervaring dat dat overgaat. Met de loopfiets op de bank/of andere gevaarlijke toeren uithalen met speelgoed? Ik waarschuw 1 keer en daarna pak ik het af en ben je het een dag kwijt.
