Kinderen
alle pijlers
Puber zet zich steeds meer af
zaterdag 25 mei 2024 om 09:23
Ik weet niet of ik het verhaal kort kan houden, maar het komt erop neer dat ik steeds meer de verbinding met mijn zestienjarige dochter kwijt raak.
Ik ben mij er heel erg van bewust dat zij haar eigen keuzes, fouten en levenslessen mag beleven en dat ik als moeder een steeds grotere rol aan de zijlijn krijg.
Ze komt zelden nog thuis, zit dan op haar kamer. Komt nauwelijks beneden, eet vrijwel niet meer met broertje en mij aan tafel. De weekenden spendeert ze bij vrienden of vriendinnen waar ze ook logeert. Er is geen tot minimale interesse in andere familieleden, verjaardagen, etentjes. Ze wil er niet bij zijn, heeft andere plannen of komt simpelweg niet opdagen.
Op Moederdag, wat mij niet eens zoveel boeit, kreeg ik niet eens een appje of wat dan ook.
Ze is afgelopen jaar blijven zitten in de derde en heeft deze week besloten dat ze van school af wil en naar het mbo niveau 1. Zonder diploma en zonder overleg. Ze heeft mij achteraf verteld zich te hebben in willen schrijven nadat ik een melding van een aanvraag voor een digi d ontving.
Wat ik mijzelf constant voorhoud is dat het erbij hoort, dat ze het recht heeft zich los te willen maken van mij. En dat er misschien in de toekomst wel ruimte is om weer fijn met elkaar om te gaan. Het kost mij wel enorm veel energie en het maakt mij ook verdrietig. Ik mis haar. En ik vind het verdrietig dat ze nergens meer deel van wil zijn als het op ons kleine gezinnetje aankomt.
Afspraken zijn er niet met haar te maken. Ze komt en gaat wanneer ze wil. De teugels aantrekken heeft als resultaat dat ik haar gewoon dagen niet meer zie.
Met haar vader heeft ze het contact -wat al moeizaam verliep- sinds enige tijd ook verbroken. Op wat app berichten na spreken ze elkaar niet.
Ik vraag mij ook regelmatig af wat ik nou over het hoofd heb gezien of beter zou kunnen doen.
Ik begrijp dat ik er weinig aan kan veranderen, ik vind dit hele puber gedoe buitengewoon verschrikkelijk.
Komt dit wel goed als de hormonen en alles weer een beetje tot rust komen?
Ik ben mij er heel erg van bewust dat zij haar eigen keuzes, fouten en levenslessen mag beleven en dat ik als moeder een steeds grotere rol aan de zijlijn krijg.
Ze komt zelden nog thuis, zit dan op haar kamer. Komt nauwelijks beneden, eet vrijwel niet meer met broertje en mij aan tafel. De weekenden spendeert ze bij vrienden of vriendinnen waar ze ook logeert. Er is geen tot minimale interesse in andere familieleden, verjaardagen, etentjes. Ze wil er niet bij zijn, heeft andere plannen of komt simpelweg niet opdagen.
Op Moederdag, wat mij niet eens zoveel boeit, kreeg ik niet eens een appje of wat dan ook.
Ze is afgelopen jaar blijven zitten in de derde en heeft deze week besloten dat ze van school af wil en naar het mbo niveau 1. Zonder diploma en zonder overleg. Ze heeft mij achteraf verteld zich te hebben in willen schrijven nadat ik een melding van een aanvraag voor een digi d ontving.
Wat ik mijzelf constant voorhoud is dat het erbij hoort, dat ze het recht heeft zich los te willen maken van mij. En dat er misschien in de toekomst wel ruimte is om weer fijn met elkaar om te gaan. Het kost mij wel enorm veel energie en het maakt mij ook verdrietig. Ik mis haar. En ik vind het verdrietig dat ze nergens meer deel van wil zijn als het op ons kleine gezinnetje aankomt.
Afspraken zijn er niet met haar te maken. Ze komt en gaat wanneer ze wil. De teugels aantrekken heeft als resultaat dat ik haar gewoon dagen niet meer zie.
Met haar vader heeft ze het contact -wat al moeizaam verliep- sinds enige tijd ook verbroken. Op wat app berichten na spreken ze elkaar niet.
Ik vraag mij ook regelmatig af wat ik nou over het hoofd heb gezien of beter zou kunnen doen.
Ik begrijp dat ik er weinig aan kan veranderen, ik vind dit hele puber gedoe buitengewoon verschrikkelijk.
Komt dit wel goed als de hormonen en alles weer een beetje tot rust komen?
zaterdag 25 mei 2024 om 11:11
De begeleiding is in de eerste instantie vanuit school opgestart omdat ze heel veel moeite met plannen had._horizon_ schreef: ↑25-05-2024 11:03Ze krijgt begeleiding van een een psycholoog schrijf je. Ik zou daar om te beginnen eens je zorgen neerleggen (er rekening mee houdend dat ze zich aan geheimhouding moet houden).
Is er verder sprake van een diagnose?
Of een ingewikkelde thuissituatie? Nu of in het verleden?
Hoe gaat het met jou / zit jij goed in je vel?
In de loop van de gesprekken daar is ook de moeizame relatie met haar vader besproken. Wij zijn toen ze 3 was gescheiden en hij is verder weg gaan wonen, heeft inmiddels ook een nieuw gezin.
Het is eigenlijk bergafwaarts gegaan toen ze naar de middelbare ging. Vol in corona tijd, dus zowiezo een rare tijd.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:17
In het grote geheel der dingen is dit het minst belangrijk... maar toch:
- financieel opvoeden is ook - in beperkte mate - consequenties van je gedrag laten ervaren. Van online shoppen en achteraf betalen heb ik niet zoveel verstand, ik neem aan dat dat Klarna is etc., die bekend staan behoorlijk de grenzen van de wet opzoeken. Want in principe mogen bedrijven vanalles onder de 18 nog niet. Kun je daar iets laten blokkeren? Dat dat niet kan? Zodat ze kan ervaren hoe het is om zonder geld te zitten?
- en anderzijds zou ik haar wel vrije toegang geven tot het geld van haar bijbaantje, want dat is immers zelf verdiend. Prima juist om te ervaren hoe het is als ze dat te snel uitgeeft.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:20
Dit is niet meer normaal afzetten van ouders, maar zich afzonderen. Eens met de anderen dat het vriendje een rode vlag is. Ik wil je niet nog bezorgder maken maar ik lees wel signalen die richting loverboys neigen.
Ik zou jeugdzorg inschakelen. Het volgende klinkt heel hard maar liever dat mijn kind in een gesloten inrichting komt, dan in de verkeerde handen en misbruikt.
Ik zou jeugdzorg inschakelen. Het volgende klinkt heel hard maar liever dat mijn kind in een gesloten inrichting komt, dan in de verkeerde handen en misbruikt.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:25
frambozentaartje schreef: ↑25-05-2024 11:17In het grote geheel der dingen is dit het minst belangrijk... maar toch:
- financieel opvoeden is ook - in beperkte mate - consequenties van je gedrag laten ervaren. Van online shoppen en achteraf betalen heb ik niet zoveel verstand, ik neem aan dat dat Klarna is etc., die bekend staan behoorlijk de grenzen van de wet opzoeken. Want in principe mogen bedrijven vanalles onder de 18 nog niet. Kun je daar iets laten blokkeren? Dat dat niet kan? Zodat ze kan ervaren hoe het is om zonder geld te zitten?
- en anderzijds zou ik haar wel vrije toegang geven tot het geld van haar bijbaantje, want dat is immers zelf verdiend. Prima juist om te ervaren hoe het is als ze dat te snel uitgeeft.
In een “normale” situatie ben ik het met je een, maar ik vraag me af of het in deze situatie handig is om hier nu bovenop te gaan zitten. Je duwt haar alleen maar verder weg. Ik zou proberen iets van een relatie met haar te bewerkstelligen
zaterdag 25 mei 2024 om 11:26
Ik voel echt met je mee. Wij komen soms ook van die meiden of jongens tegen die zo eigengereid zijn. Die denken dat ze 23 zijn maar zonder het verstand.
Het hoeft niet eens perse om heel nare dingen te gaan, ze willen gewoon geen bemoeienis.
Ik heb een jonger kind met precies dat gedrag. Altijd geheimen, altijd uit beeld willen zijn.
En dan achteraf om niks. We hebben buren die opletten, vrienden die in de buurt wonen.
Dus ik ben wel geïnformeerd maar dat geheimzinnige, ik weet niet wat dat is.
Maar dat verhaal niveau 1, dat zit me niet lekker. En bedenk je ook dat met 17 ze al meer mogen en met 18 heb je helemaal nul grip meer. Nu moet je nog toestemming geven en ziekmelden en krijg je nog info over verzuim.
Ik zou dus pushen op toch mavo afmaken en met haar naar de decaan gaan.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:29
Ja he. Gewoon weer starten met een praatje, mijnenveld opleiding etc vermijden, desnoods over het weer of iets op tv. En zo richting hoe het met haar gaat, nu, op dit moment.
Ik voel echt wel mee met to. Het lijkt me zo erg dat je die connectie mist en je zo zorgen maakt.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:32
Ik denk dat we hetzelfde bedoelen - ik zou juist minder op wat ze doet met haar geld gaan zitten.
Alleen dat achteraf betalen, dat kun je denk ik niet loslaten, daar moet je wel wat mee.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:32
Zij is nog leerplichting en de ouder heeft zorgplicht ook financieel tot 22ste levensjaar. Ik denk dat met jouw houding een kind zich alleen maar meer in de steek gelaten voelt. Moeder wil al te veel een vriendin zijn ipv een ouder.Bbubbels schreef: ↑25-05-2024 10:37Qua opleiding zou ik het gesprek met haar aangaan hoe ze denkt dat allemaal praktisch te gaan uitvoeren. Dus als ze dat wil dan zelf inschrijven, zelf betalen etc. En hoe denkt ze dat te gaan bekostigen? Als zij een dergelijke volwassen beslissing wil nemen zal ze het ook als volwassene zelf moeten regelen. Vraag me af hoe ver ze dan komt.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:32
Een gevoel hebben, is weinigzeggend.
Heb je wel eens geprobeerd om een écht gesprek aan te gaan en haar te vragen of ze niets meer met je te maken wil hebben? Of om haar ye vragen hoe het met haar gaat en dat je je zorgen maakt? Écht contact leggen?
Haar vriend niet thuis willen introduceren vind ik ook een rode vlag.
Verder vraag ik me af waarom je zorgt voor lunch geld. Smeer thuis maar een boterham.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:37
Het is niet jouw schuld Away.
Het kan ook zijn dat ze gevoelens heeft die een kind niet durft te uiten naar de ouders zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, omdat ze je er niet mee wil belasten.
Mijn moeder heeft ons alleen opgevoed en werkte altijd hard, ik wilde haar niet confronteren met wat ze mij had "aangedaan." Ik had ook (onbewust) het gevoel dat ik toch alles fout deed, zelfs dat ik de oorzaak was van de scheiding van mijn ouders.
Zomaar wat zaken die kunnen spelen in een kind op die leeftijd waardoor ze zich terugtrekken uit de relatie. Het ligt niet aan jou of dat jij steken hebt laten vallen.
Een kind houdt onvoorwaardelijk van je, en ze is je eerste, misschien is ze wel voor jou aan het "zorgen" op haar eigen kromme manier.
Het kan ook zijn dat ze gevoelens heeft die een kind niet durft te uiten naar de ouders zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, omdat ze je er niet mee wil belasten.
Mijn moeder heeft ons alleen opgevoed en werkte altijd hard, ik wilde haar niet confronteren met wat ze mij had "aangedaan." Ik had ook (onbewust) het gevoel dat ik toch alles fout deed, zelfs dat ik de oorzaak was van de scheiding van mijn ouders.
Zomaar wat zaken die kunnen spelen in een kind op die leeftijd waardoor ze zich terugtrekken uit de relatie. Het ligt niet aan jou of dat jij steken hebt laten vallen.
Een kind houdt onvoorwaardelijk van je, en ze is je eerste, misschien is ze wel voor jou aan het "zorgen" op haar eigen kromme manier.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:37
Wanneer je kind je blokkeert en dagen weg is dan doe je melding bij politie dat zij is weglopen en mogelijk onttrokken aan het ouderlijk gezag. Regels opstellen doe niet pas wanneer het misgaat maar daarvoor.
Een weekschema op de koelkast, voor het avondeten laten weten dat je afwijkt, doordeweeks voor middernacht thuis ivm school, wegblijven in het weekend meldenen voor het avondeten. Niet overnachten bij onbekenden.
Zij is 16 en geen 21.
Dit is veel te ver gegaan. Ik zou die melding doen ook Veilig Thuis inschakelen.
Je bent haar moeder niet haar vriendin.
Een weekschema op de koelkast, voor het avondeten laten weten dat je afwijkt, doordeweeks voor middernacht thuis ivm school, wegblijven in het weekend meldenen voor het avondeten. Niet overnachten bij onbekenden.
Zij is 16 en geen 21.
Dit is veel te ver gegaan. Ik zou die melding doen ook Veilig Thuis inschakelen.
Je bent haar moeder niet haar vriendin.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:40
zaterdag 25 mei 2024 om 11:42
Ik hoor dat heel vaak hoor. Tieners zijn vaak erg preuts, ofzoiets, richting hun ouders.Flipflop schreef: ↑25-05-2024 11:32Een gevoel hebben, is weinigzeggend.
Heb je wel eens geprobeerd om een écht gesprek aan te gaan en haar te vragen of ze niets meer met je te maken wil hebben?
Haar vriend niet thuis willen introduceren vind ik ook een rode vlag.
Verder vraag ik me af waarom je zorgt voor lunch geld. Smeer thuis maar een boterham.
Mijn 15 jarige verkondigde laatst dat ze dus niet ging trouwen waar we bij waren want dan gingen we staan gluren en ons cringe gedragen hoe zij de bruidegom kuste en dat leek haar afgrijselijk
Ik heb zat twintigjarigen in de klas, van allerlei soorten en maten niet alleen de moslims, waarvan ik als ik ze eens per week zie al meer weet van hun liefdesleven dan hun ouders.
Redenen lopen uiteen van geloof tot wat mijn kind mij verwijt, vermoeden van teveel sensatiezucht en angst dat we erbij gaan staan joelen en ons cringe gaan gedragen.
anoniem_669679bf76515 wijzigde dit bericht op 25-05-2024 11:43
0.34% gewijzigd
zaterdag 25 mei 2024 om 11:43
Dat beweer ik ook nergens, maar ze mag wel begrenst worden.Zeemeermin84 schreef: ↑25-05-2024 11:40Ik denk niet dat dit nou voor een oplossing gaat zorgen.
Hoe is het contact met haar broertje? Zijn de vriendinnen die ze heeft nog dezelfde als een paar jaar terug?
zaterdag 25 mei 2024 om 11:45
Is er een mogelijkheid om positief tijd met haar door te brengen? Bijvoorbeeld een citytrip met zijn tweeën?
Pubers kunnen soms meer vertellen over wat er in ze omgaat, als je meer tijd met ze doorbrengt.
Dat probeert ze aan alle kanten te vermijden, maar misschien kun je het forceren door haar een paar ergens mee naar toe te nemen wat ze leuk vindt.
Is ze bijvoorbeeld een potterhead: een citytrip naar Londen en naar het harry potter gebeuren daar.
Pubers kunnen soms meer vertellen over wat er in ze omgaat, als je meer tijd met ze doorbrengt.
Dat probeert ze aan alle kanten te vermijden, maar misschien kun je het forceren door haar een paar ergens mee naar toe te nemen wat ze leuk vindt.
Is ze bijvoorbeeld een potterhead: een citytrip naar Londen en naar het harry potter gebeuren daar.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:46
Dit is geen normaal pubergedrag. Ik ben zelf een soort puber geweest met dit soort gedrag. Dat hield in verkeerde en oudere vrienden, drugsgebruik en met 18 jaar het huis uit en school stopzetten. Mn ouders hadden geen enkele grip op mij. Wat mij toen had kunnen helpen is denk ik een goede jongerenwerker met eigen ervaring tav lastige pubertijd. Die bij mij dus voortkwam uit de vechtscheiding van mn ouders. Ik zou niet jeugdzorg inschakelen. Dat lijkt tegenwoordig een beetje van de regen in de drup. Maar miss zijn er wel goede jongerenwerkers in de buurt. Die snappen wat er speelt in de gevoelswereld, zijn zelf vaak wat stoerder en jonger dan de ouders en geschoold op het contact maken met pubers. Maar je moet wel handelen nu. Ik weet niet of je zicht heb op evt middelengebruik en idd weten wie haar vriendje is en met wie ze omgaat. Het kan prima gewoon een moeilijke pubertijd zijn en goedkomen, dat is ook met mij zo gegaan. Alleen sommigen glijden wel af en gezien ze al allerlei trucjes verzint, heeft straffen en belonen denk ik weinig zin.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:48
Ik heb geen tips voor je want ik heb twee makke lammetjes hier die inmiddels ook al veel ouder zijn. Maar mijn jongste krijgt inmiddels al bijna twee jaar ondersteuning vanuit jeugdzorg voor de gigantische impact die het op hem heeft dat zijn vader een eikel is (met ook een nieuw gezin). En dat heeft me (oa) twee dingen geleerd: 1 er werken super lieve en super betrokken mensen die pal gaan staan voor hun cliënt 2 ik kan als moeder nooit 100% de schade compenseren of opvangen die zijn vader aanricht.
Je klinkt als een hele lieve moeder die zichzelf binnenstebuiten zou draaien om het goed te doen en zichzelf de schuld geeft van al de dingen. Over haar vaders inzet lees ik niks, zelfs niet het minste beetje kritiek. Alleen dat hij ver weg woont en een nieuw gezin heeft. Alsof hem dat op enigerlei wijze zou ontslaan van zijn (inspanning) verantwoordelijkheid voor zijn dochter van zestien. Dat doet me denken dat jij ook probeert om twee ouders tegelijk te zijn. En dat is menselijk gezien onmogelijk.
Verzamel al je moed en ga op zoek naar hulp. Misschien kan school je dochter doorverwijzen naar de GGZ, misschien kan je er beginnen met een traject voor jezelf. En misschien heb je zwaarder geschut nodig zoals een leerplichtambtenaar, want aanhoudend verzuim is voor iemand die leerplichtig is gewoon niet ok en een helder aangrijpingspunt om de handen ineen te slaan met school.
Je klinkt als een hele lieve moeder die zichzelf binnenstebuiten zou draaien om het goed te doen en zichzelf de schuld geeft van al de dingen. Over haar vaders inzet lees ik niks, zelfs niet het minste beetje kritiek. Alleen dat hij ver weg woont en een nieuw gezin heeft. Alsof hem dat op enigerlei wijze zou ontslaan van zijn (inspanning) verantwoordelijkheid voor zijn dochter van zestien. Dat doet me denken dat jij ook probeert om twee ouders tegelijk te zijn. En dat is menselijk gezien onmogelijk.
Verzamel al je moed en ga op zoek naar hulp. Misschien kan school je dochter doorverwijzen naar de GGZ, misschien kan je er beginnen met een traject voor jezelf. En misschien heb je zwaarder geschut nodig zoals een leerplichtambtenaar, want aanhoudend verzuim is voor iemand die leerplichtig is gewoon niet ok en een helder aangrijpingspunt om de handen ineen te slaan met school.
zaterdag 25 mei 2024 om 11:53
Wat mij hielp, TO, was mijn zorgen delen met vriendin, een familielid, die mij en kind goed kennen. Al was het stoom afblazen, mogelijke 'handvaten', een hart onder de riem. Daarvoor moest ik wel open zijn, laten zien hoe ik me voelde.
Stonden Truus en ik daar met een grote pan soep op de stoep bij een kraakpand, waar kind, 15 jaar, bivakkeerde. Voor die blowende gasten was ik ineens popi-jopie. Alleen had ik dit niet gedaan. Zo zorgde ik ook voor schone kleren.
Faciliteren of verbinding houden?
Jouw situatie is natuurlijk anders, maar buitenom professionele hulp, is zorgen delen ook kostbaar. Met daarbij aandacht van derden voor broer.
Stonden Truus en ik daar met een grote pan soep op de stoep bij een kraakpand, waar kind, 15 jaar, bivakkeerde. Voor die blowende gasten was ik ineens popi-jopie. Alleen had ik dit niet gedaan. Zo zorgde ik ook voor schone kleren.
Faciliteren of verbinding houden?
Jouw situatie is natuurlijk anders, maar buitenom professionele hulp, is zorgen delen ook kostbaar. Met daarbij aandacht van derden voor broer.
sharing* wijzigde dit bericht op 25-05-2024 11:56
Reden: ? erbij
Reden: ? erbij
0.61% gewijzigd
Alles sal reg kom
zaterdag 25 mei 2024 om 11:54
Ik denk dat er dingen bij pubers kunnen spelen waar je als ouder niet zo veel invloed op hebt. Oftewel, ik denk niet dat je jezelf iets kan verwijten.
Haar vader is verder weg gaan wonen en heeft daar een nieuw gezin, zeg je. Haar vader zet haar dus niet op de eerste plaats, lees ik. Ik lees ook nergens dat jullie samen over haar overleggen of jullie zorgen delen. Daardoor krijg ik de indruk dat hij de opvoeding van zijn dochter bij jou laat. Ik weet natuurlijk niet of dit klopt. Ik lees enkel een paar posts op een forum. Als het wel klopt zou ik me - zeker als puber - ook behoorlijk verloren voelen.
zaterdag 25 mei 2024 om 12:04
Surebaby schreef: ↑25-05-2024 11:42Ik hoor dat heel vaak hoor. Tieners zijn vaak erg preuts, ofzoiets, richting hun ouders.
Mijn 15 jarige verkondigde laatst dat ze dus niet ging trouwen waar we bij waren want dan gingen we staan gluren en ons cringe gedragen hoe zij de bruidegom kuste en dat leek haar afgrijselijk
Ik heb zat twintigjarigen in de klas, van allerlei soorten en maten niet alleen de moslims, waarvan ik als ik ze eens per week zie al meer weet van hun liefdesleven dan hun ouders.
Redenen lopen uiteen van geloof tot wat mijn kind mij verwijt, vermoeden van teveel sensatiezucht en angst dat we erbij gaan staan joelen en ons cringe gaan gedragen.
De vriend niet thuis uitnodigen is vooral een rode vlag in combinatie met de rest van het verhaal.
Mijn oudste twee daarvan ken ik de vrienden en de prille relaties. Mijn jongste heeft vooral een sociaal leven buitenshuis. Komt niet bij vrienden en vrienden niet bij ons. Ze gaan altijd iets doen buitenshuis. Zijn vriendinnetje hebben wij het eerste half jaar ook niet gezien. En ook nu nog niet zo vaak. Maar....
Hij woont nog thuis, heeft een normale relatie met ons en vertelt gewoon over wat hij gaat doen, laat foto's zien etc. Eet mee of meldt op tijd dat hij er niet is. Deelt zijn locatie met ons als hij in de nacht alleen naar huis fietst etc.
zaterdag 25 mei 2024 om 12:11
Zijn er (nog) momenten waarop er wél verbinding is? Waarop er samen wordt gelachen, dat jullie kletsen als jullie in de auto zitten of als jullie op vakantie zijn?
En wat zegt ze zelf over waarom ze zich van jullie afzondert? Verwijt ze jou en broertje iets?
Is het een kind dat vroeger wel grenzen accepteerde?
Wat zeggen haar vriendinnen ervan? En ouders van die vriendinnen? Hebben zij zorgen?
En wat zegt ze zelf over waarom ze zich van jullie afzondert? Verwijt ze jou en broertje iets?
Is het een kind dat vroeger wel grenzen accepteerde?
Wat zeggen haar vriendinnen ervan? En ouders van die vriendinnen? Hebben zij zorgen?
•
zaterdag 25 mei 2024 om 12:12
TO, dit is een nuttige reactie van een "ervaringsdeskundige". Goede tip, om contact op te nemen met jongerenwerk.zwembad84 schreef: ↑25-05-2024 11:46Dit is geen normaal pubergedrag. Ik ben zelf een soort puber geweest met dit soort gedrag. Dat hield in verkeerde en oudere vrienden, drugsgebruik en met 18 jaar het huis uit en school stopzetten. Mn ouders hadden geen enkele grip op mij. Wat mij toen had kunnen helpen is denk ik een goede jongerenwerker met eigen ervaring tav lastige pubertijd. Die bij mij dus voortkwam uit de vechtscheiding van mn ouders. Ik zou niet jeugdzorg inschakelen. Dat lijkt tegenwoordig een beetje van de regen in de drup. Maar miss zijn er wel goede jongerenwerkers in de buurt. Die snappen wat er speelt in de gevoelswereld, zijn zelf vaak wat stoerder en jonger dan de ouders en geschoold op het contact maken met pubers. Maar je moet wel handelen nu. Ik weet niet of je zicht heb op evt middelengebruik en idd weten wie haar vriendje is en met wie ze omgaat. Het kan prima gewoon een moeilijke pubertijd zijn en goedkomen, dat is ook met mij zo gegaan. Alleen sommigen glijden wel af en gezien ze al allerlei trucjes verzint, heeft straffen en belonen denk ik weinig zin.
En verder is dat "vriendje" niet in de haak. Ik wil niet teveel details geven ivm herkenning, maar mijn zus was precies hetzelfde. Geen land mee te bezeilen, deed waar ze zin in had wanneer ze daar zin in had. Niet gelijk was duidelijk dat ze afgleed in drugsgebruik en prostitutie. En ook de onderliggende reden werd later pas duidelijk. Borderline als gevolg van misbruik. Dit wil uiteraard niet zeggen dat dat bij jouw dochter ook het geval is! Maar haar gedrag is verontrustend genoeg om actie te ondernemen, zeker omdat je totaal geen grip meer op haar hebt en ze het contact met haar vader verbroken heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
