Puber zet zich steeds meer af

Frizz schreef: ↑

25-05-2024 12:11

Zijn er (nog) momenten waarop er wél verbinding is? Waarop er samen wordt gelachen, dat jullie kletsen als jullie in de auto zitten of als jullie op vakantie zijn?

En wat zegt ze zelf over waarom ze zich van jullie afzondert? Verwijt ze jou en broertje iets?

Is het een kind dat vroeger wel grenzen accepteerde?
Wat zeggen haar vriendinnen ervan? En ouders van die vriendinnen? Hebben zij zorgen?

zwembad84 schreef: ↑

25-05-2024 11:46

Dit is geen normaal pubergedrag. Ik ben zelf een soort puber geweest met dit soort gedrag. Dat hield in verkeerde en oudere vrienden, drugsgebruik en met 18 jaar het huis uit en school stopzetten. Mn ouders hadden geen enkele grip op mij. Wat mij toen had kunnen helpen is denk ik een goede jongerenwerker met eigen ervaring tav lastige pubertijd. Die bij mij dus voortkwam uit de vechtscheiding van mn ouders. Ik zou niet jeugdzorg inschakelen. Dat lijkt tegenwoordig een beetje van de regen in de drup. Maar miss zijn er wel goede jongerenwerkers in de buurt. Die snappen wat er speelt in de gevoelswereld, zijn zelf vaak wat stoerder en jonger dan de ouders en geschoold op het contact maken met pubers. Maar je moet wel handelen nu. Ik weet niet of je zicht heb op evt middelengebruik en idd weten wie haar vriendje is en met wie ze omgaat. Het kan prima gewoon een moeilijke pubertijd zijn en goedkomen, dat is ook met mij zo gegaan. Alleen sommigen glijden wel af en gezien ze al allerlei trucjes verzint, heeft straffen en belonen denk ik weinig zin.

bijtie schreef: ↑

25-05-2024 11:37

Het is niet jouw schuld Away.

Het kan ook zijn dat ze gevoelens heeft die een kind niet durft te uiten naar de ouders zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, omdat ze je er niet mee wil belasten.

Mijn moeder heeft ons alleen opgevoed en werkte altijd hard, ik wilde haar niet confronteren met wat ze mij had "aangedaan." Ik had ook (onbewust) het gevoel dat ik toch alles fout deed, zelfs dat ik de oorzaak was van de scheiding van mijn ouders.

Zomaar wat zaken die kunnen spelen in een kind op die leeftijd waardoor ze zich terugtrekken uit de relatie. Het ligt niet aan jou of dat jij steken hebt laten vallen.

Een kind houdt onvoorwaardelijk van je, en ze is je eerste, misschien is ze wel voor jou aan het "zorgen" op haar eigen kromme manier.

sprankelend schreef: ↑

25-05-2024 11:48

Ik heb geen tips voor je want ik heb twee makke lammetjes hier die inmiddels ook al veel ouder zijn. Maar mijn jongste krijgt inmiddels al bijna twee jaar ondersteuning vanuit jeugdzorg voor de gigantische impact die het op hem heeft dat zijn vader een eikel is (met ook een nieuw gezin). En dat heeft me (oa) twee dingen geleerd: 1 er werken super lieve en super betrokken mensen die pal gaan staan voor hun cliënt 2 ik kan als moeder nooit 100% de schade compenseren of opvangen die zijn vader aanricht.

Je klinkt als een hele lieve moeder die zichzelf binnenstebuiten zou draaien om het goed te doen en zichzelf de schuld geeft van al de dingen. Over haar vaders inzet lees ik niks, zelfs niet het minste beetje kritiek. Alleen dat hij ver weg woont en een nieuw gezin heeft. Alsof hem dat op enigerlei wijze zou ontslaan van zijn (inspanning) verantwoordelijkheid voor zijn dochter van zestien. Dat doet me denken dat jij ook probeert om twee ouders tegelijk te zijn. En dat is menselijk gezien onmogelijk.

Verzamel al je moed en ga op zoek naar hulp. Misschien kan school je dochter doorverwijzen naar de GGZ, misschien kan je er beginnen met een traject voor jezelf. En misschien heb je zwaarder geschut nodig zoals een leerplichtambtenaar, want aanhoudend verzuim is voor iemand die leerplichtig is gewoon niet ok en een helder aangrijpingspunt om de handen ineen te slaan met school.

turquasi schreef: ↑

25-05-2024 13:26

Ja dit is het moment om school weer op de rails te krijgen, zo fijn als ze dat heeft. Niet opgeven. Het is misschien zelfs nu of nooit neer. En in alle opzichten een tandje bij zetten. Ik snap het wel dat je ook bang bent, maar ik zou geen conflicten uit de weg gaan.

Merys schreef: ↑

25-05-2024 14:30

https://slachtofferwijzer.nl/artikelen/ ... r-loverboy

Kijk hier eens naar TO, zou dit mogelijk an de hand kunnen zijn?

lemoos2 schreef: ↑

25-05-2024 14:28

Heb je al eens contact gezocht met haar school? Je kunt vragen of ze haar willen inbrengen in het zorgadviesoverleg. Daar zit de leerplichtambtenaar vaak ook bij en deze kent de casus van jouw dochter. Dat kan ook een ingang zijn richting jongerenwerker. Ook hebben ze wellicht trajecten in de gemeente lopen waar je geen weet van hebt (of geen ingang zonder verwijzing).

Bij mijn school is er ook een leerling waar de ouders geen grip meer op hebben, komt sporadisch naar school en wil ook stoppen met school. Totaal niet meer leerbaar en wilde ook naar mbo1. Deze leerling gaat nu een intensief traject in (project vroegtijdige schoolverlaters) dat bestaat uit bemoeizorg en een aangepast lesprogramma op vavo. Bemoeizorg bestaat uit een jongerenwerker/coach. Deze aanpak komt neer op het principe van geweldloos verzet.

Mijn advies komt dus eigenlijk neer op: betrek er zoveel mogelijk mensen uit haar wereldje bij. Ook met het oog op het onbekende vriendje. Misschien heb ik er overheen gelezen maar vader laat zich gewoon op een zijspoor zetten? Deze moet ook aan de bak. Dat zal ze niet leuk vinden en wellicht flink op reageren maar ze ervaart ook dat je haar niet laat vallen en je niet laat wegduwen als ze met zichzelf zo overhoop ligt.

Heel veel sterkte in ieder geval.