(Puber)zoon dwars na geboorte kinderen

01-12-2021 14:46 624 berichten
Alle reacties Link kopieren
Kort geleden ben ik bevallen van een tweeling. De zwangerschap en bevalling waren zwaar en ben nog niet hersteld. Ik kan nog niet zoveel als ik zou willen doen. Ik heb een vriend en twee puberende kinderen uit een vorig huwelijk.

Veel (bijna alles) van de zorg voor de baby's, mij en het huishouden komt neer op mijn vriend. Mijn dochter helpt hem daarbij. Dat vindt ze geen enkel probleem, leuk om te doen, mijn vriend is er blij mee en ik ook.

Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger. Hij gooit zijn vuile kleren overal neer behalve in de wasmand, ruimt als hij heeft gegeten niet op, laat de hond niet uit en laat hem voortdurend binnen, omdat hij het zielig vindt dat de hond in het hondenhok of de bijkeuken moet zitten (met als gevolg dat de hond zijn behoefte binnen doet, met vieze poten door het huis banjert en ga zo maar door).

Als mijn vriend hem iets vraagt, dan doet hij dat (maar nooit uit zichzelf), maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc).

Ik zit nu in een lastige spagaat. Ik begrijp dat hij ervan baalt dat het nu even vooral draait om de baby's en het huishouden. En dat mijn vriend en dochter naast hun werk, school, stage de benen uit hun lijf lopen met de zorg, het huishouden, boodschappen en alle andere dingen die gedaan moeten worden. Het al zou helpen als hij in elk geval zijn eigen rommel op zou ruimen, de hond uit zou laten en zo. Ik snap dat hij ervan baalt van de situatie, maar zijn gedrag is erg irritant en helpt totaal niet.

Maar elke keer dat ik er over begin, reageert hij meteen dwars, verwijtend en lijkt het alleen maar erger te worden. Naar zijn zus reageert hij ook vervelend en ze hebben al een paar keer flinke ruzie gehad daarover.
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 19:48
Nee, dat is gewoon zoals het is. Als hij nu heel erg begaan zou zijn met die hond, ermee zou wandelen, aandacht geven e.d. dan zou ik er met geen haar op mijn hoofd aan denken om ook maar na te denken over het wegdoen van die hond.

Maar dat is dus niet het geval.

Nou, laten we eens ophouden over die hond.
Wat vond je van mijn stappenplan?
Marysol schreef:
01-12-2021 19:48
Nee, dat is gewoon zoals het is. Als hij nu heel erg begaan zou zijn met die hond, ermee zou wandelen, aandacht geven e.d. dan zou ik er met geen haar op mijn hoofd aan denken om ook maar na te denken over het wegdoen van die hond.

Maar dat is dus niet het geval.
Niemand toch? Dus waarom het in de schoenen van een puber schuiven? Jij schiet tekort, iig absoluut zeker richting de hond.
Surebaby schreef:
01-12-2021 18:07
Ik kan mijn mening prima beargumenteren zonder mij onbekende forummers persoonlijk aan te vallen om een zogenaamd punt te maken.
Ik zou het waarderen dat je je meninkjes over mij voor je houdt verder, je bent off topic en we kennen elkaar (godzijdank) niet.
On topic; je kunt van een puber best verwachten dat hij een hond uitlaat, als hij dit verzuimt de hond niet in ruimtes laat waar babies verblijven om daar te schijten en in ieder geval pogingen doet zijn eigen rommel op te ruimen.
Ik was hartstikke on topic. Ik haakte namelijk in op de punten welke jij benoemde.
Dat jij het ervaart als aanval zegt echt meer over jou. En verder………so be it.
Ik lees graag om jouw input heen.
Alle reacties Link kopieren
LadyTramp schreef:
01-12-2021 19:52
Nou, laten we eens ophouden over die hond.
Wat vond je van mijn stappenplan?
Even los van de imperatieve toon ben ik het met een aantal dingen wel eens. Veel van de dingen gebeuren nu ook al.

- vriend werkt sinds de geboorte al vooral thuis. Betekent uiteraard niet dat er helemaal niet gewerkt hoeft te worden, maar het is te combineren met zorg voor de baby's.
- Huishoudelijke hulp is prima, maar dat zie ik dan meer voor poetsen, strijken e.d. Niet om de tafel af te ruimen of vieze kleren onder het bed vandaan te halen.
- dochter is geen verkapte kraamverzorgster. Ze helpt wat mee, omdat ze dat leuk vindt. Is verder geen verplichting, verwachting of iets dergelijks.
- over die hond wil ik wel een serieus gesprek hebben. Ik blijf het wel apart vinden dat er niet naar die hond om wordt gekeken, behalve als ter sprake komt dat 'ie beter een ander thuis krijgt.
- die 1 op 1 tijd is er nu ook wel.
- als ik iets zeg, krijg ik toch een vervelende reactie. Er zijn in elk geval twee kleine kinderen in huis die zorg nodig hebben en dat is de komende jaren nog wel zo. Ik ga vragen of mijn vriend beetje bij beetje hem toch op weg wil helpen met in elk geval zijn eigen rommel opruimen. Daar luistert hij in elk geval wel naar zonder te katten.
- het is meer "en en". Het is toch al aanpoten en dan moeten de gordijnen weer gewassen worden, omdat de hond ze smerig heeft gemaakt. Of we zijn bezig met zorg voor de baby's en dan blijkt de hond weer ontsnapt te zijn. Dat is gewoon irritant.

Beeld dat velen, waaronder jij hebben, is toch wel anders dan zoals het in de werkelijkheid gaat.
Alle reacties Link kopieren
Jufjoke schreef:
01-12-2021 19:06
Ledematen van pubers werken heel selectief. Kunnen zó maar opeens uitvallen.
Klopt helemaal, en best voor een aantal jaar. Hun mond daarentegen compenseert dat, ook de ogen die zijn echt heel flexibel draaien alle kanten op. De schouders zijn ook soepel in een vloeiende beweging richting de oren, en weer terug.
De oren werken overigens nog meer selectief, vergis je niet, ze horen alles, maar dat luisteren he.

Ik heb stickers voor op het voorhoofd " this brain is under construction "
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het eigenlijk wel. Ben je 15, ouders uit elkaar (of vader overleden…?), zit je opeens opgescheept met 2 baby’s en op je moeder kun je niet terugvallen.

Ik heb zo’n 2e leg nooit begrepen, maar goed, daar heb jij niks aan.

Waarom ga jij niet een keer een avondje met zoon kaarten, film kijken oid. En laat baby’s even aan vriend over.
Je zoon mist waarschijnlijk echte aandacht, echte aandacht die op deze leeftijd zo ontzettend nodig is.
Alle reacties Link kopieren
LadyLola schreef:
01-12-2021 20:02

Ik heb stickers voor op het voorhoofd " this brain is under construction "
Dat klopt de prefrontale cortex is nog in ontwikkeling.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Als je vriend thuis werkt kan hij toch gewoon (minstens 1 keer in zijn pauze) die hond uitlaten?
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 19:59


Beeld dat velen, waaronder jij hebben, is toch wel anders dan zoals het in de werkelijkheid gaat.

Nou, dan ga je lekker door op dezelfde manier als je nu bezig bent. Blijkbaar is de situatie nog niet erg genoeg voor je, anders zou je wel openstaan voor suggesties.
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 19:59
Even los van de imperatieve toon ben ik het met een aantal dingen wel eens. Veel van de dingen gebeuren nu ook al.

- vriend werkt sinds de geboorte al vooral thuis. Betekent uiteraard niet dat er helemaal niet gewerkt hoeft te worden, maar het is te combineren met zorg voor de baby's.
- Huishoudelijke hulp is prima, maar dat zie ik dan meer voor poetsen, strijken e.d. Niet om de tafel af te ruimen of vieze kleren onder het bed vandaan te halen.
- dochter is geen verkapte kraamverzorgster. Ze helpt wat mee, omdat ze dat leuk vindt. Is verder geen verplichting, verwachting of iets dergelijks.
- over die hond wil ik wel een serieus gesprek hebben. Ik blijf het wel apart vinden dat er niet naar die hond om wordt gekeken, behalve als ter sprake komt dat 'ie beter een ander thuis krijgt.
- die 1 op 1 tijd is er nu ook wel.
- als ik iets zeg, krijg ik toch een vervelende reactie. Er zijn in elk geval twee kleine kinderen in huis die zorg nodig hebben en dat is de komende jaren nog wel zo. Ik ga vragen of mijn vriend beetje bij beetje hem toch op weg wil helpen met in elk geval zijn eigen rommel opruimen. Daar luistert hij in elk geval wel naar zonder te katten.
- het is meer "en en". Het is toch al aanpoten en dan moeten de gordijnen weer gewassen worden, omdat de hond ze smerig heeft gemaakt. Of we zijn bezig met zorg voor de baby's en dan blijkt de hond weer ontsnapt te zijn. Dat is gewoon irritant.

Beeld dat velen, waaronder jij hebben, is toch wel anders dan zoals het in de werkelijkheid gaat.
Daar bovenop:
- uitlaat service. Iemand moet het doen, maar niemand doet het.
- even serieus na denken of je dochter niet alsnog overvraagd.
Hoe oud is je dochter?
- zoon lijst geven met dingen die hij moet doen met een deadline erbij. Voorbeeld: voor het avond eten ruim je zelf je gemaakte troep in keuken op. Iedere week voor zondag avond alle was in de wasmand wat van jou is.
-vraag wat hij zelf zou willen doen in huishouden. Een taak.
-vraag aan hem wat hij van jou nodig heeft.
Alle reacties Link kopieren
LadyTramp schreef:
01-12-2021 20:07
Nou, dan ga je lekker door op dezelfde manier als je nu bezig bent. Blijkbaar is de situatie nog niet erg genoeg voor je, anders zou je wel openstaan voor suggesties.
Dat sta ik best wel, maar vaak trekken mensen toch eigen conclusies of hebben ze een beeld dat niet helemaal juist is.

Samengevat komt het er hier toch een beetje op neer dat mensen denken dat:
- ik de hele dag lig te luieren
- mijn dochter het volledige huishouden doet
- mijn zoon overal de schuld van krijgt
- baby's vooral jankende "zooi" is, die je best wat uren alleen kunt laten, omdat de hond nu eenmaal ook uitgelaten moet worden.
Marysol schreef:
01-12-2021 19:59
Even los van de imperatieve toon ben ik het met een aantal dingen wel eens. Veel van de dingen gebeuren nu ook al.

- vriend werkt sinds de geboorte al vooral thuis. Betekent uiteraard niet dat er helemaal niet gewerkt hoeft te worden, maar het is te combineren met zorg voor de baby's.
- Huishoudelijke hulp is prima, maar dat zie ik dan meer voor poetsen, strijken e.d. Niet om de tafel af te ruimen of vieze kleren onder het bed vandaan te halen.
- dochter is geen verkapte kraamverzorgster. Ze helpt wat mee, omdat ze dat leuk vindt. Is verder geen verplichting, verwachting of iets dergelijks.
- over die hond wil ik wel een serieus gesprek hebben. Ik blijf het wel apart vinden dat er niet naar die hond om wordt gekeken, behalve als ter sprake komt dat 'ie beter een ander thuis krijgt.
- die 1 op 1 tijd is er nu ook wel.
- als ik iets zeg, krijg ik toch een vervelende reactie. Er zijn in elk geval twee kleine kinderen in huis die zorg nodig hebben en dat is de komende jaren nog wel zo. Ik ga vragen of mijn vriend beetje bij beetje hem toch op weg wil helpen met in elk geval zijn eigen rommel opruimen. Daar luistert hij in elk geval wel naar zonder te katten.
- het is meer "en en". Het is toch al aanpoten en dan moeten de gordijnen weer gewassen worden, omdat de hond ze smerig heeft gemaakt. Of we zijn bezig met zorg voor de baby's en dan blijkt de hond weer ontsnapt te zijn. Dat is gewoon irritant.

Beeld dat velen, waaronder jij hebben, is toch wel anders dan zoals het in de werkelijkheid gaat.

Bekijk dat dikgedrukte nu eens vanuit de ogen van je zoon. De komende jaren komen de baby's op nummer één en mijn stiefvader zit me telkens op de nek over rommel opruimen. Nou dat wordt echt superleuk.

Ik denk ook zeer het mijne over een tweede leg als er dit leeftijdsverschil is,
Alle reacties Link kopieren
Maar goed.
Zoon is dus 15, gewoon een doodnormale leeftijd voor hoogtepunt puberteit. Heeft dus wellicht allemaal niet zoveel met de tweeling te maken.

Correlatie versus causaliteit. Niet hetzelfde.

Die jongen heeft gewoon, net als ieder puber, wat support nodig. En duidelijke grenzen. En ook positieve aandacht.
flipje2 wijzigde dit bericht op 01-12-2021 20:20
2.61% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
Alle reacties Link kopieren
Stoutehond schreef:
01-12-2021 20:14
Daar bovenop:
- uitlaat service. Iemand moet het doen, maar niemand doet het.
- even serieus na denken of je dochter niet alsnog overvraagd.
Hoe oud is je dochter?
- zoon lijst geven met dingen die hij moet doen met een deadline erbij. Voorbeeld: voor het avond eten ruim je zelf je gemaakte troep in keuken op. Iedere week voor zondag avond alle was in de wasmand wat van jou is.
-vraag wat hij zelf zou willen doen in huishouden. Een taak.
-vraag aan hem wat hij van jou nodig heeft.
Die laatste twee vind ik wel goeie eigenlijk. Wel in combinatie met het 3e punt. Ik blijf erbij dat was in de wasmand mikken en vieze borden in de vaatwasser (of desnoods op het aanrecht) zetten niet heel veel gevraagd is van een puber. Als hij zelf nog iets wil doen wat hij leuk vindt, prima verder en misschien voelt hij zich dan ook wat meer betrokken. Dat vind ik een goede dus.

Dochter houd ik wel in de gaten of ze niet overdrijft. Uiteraard gaan school, stage en dingen die kinderen van die leeftijd graag doen voor.

Dan toch weer die hond. Een hond neem je wat mij betreft niet om er niet naar om te kijken en dan maar een uitlaatservice 2, 3 of 4 keer per dag met 'm te laten wandelen.

Hoe vervelend het ook is: als niemand 'm uit wil laten en er op normale dagen blijkbaar niemand naar omkijkt, dan zijn er betere adressen voor de hond.
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 20:15
Dat sta ik best wel, maar vaak trekken mensen toch eigen conclusies of hebben ze een beeld dat niet helemaal juist is.

Samengevat komt het er hier toch een beetje op neer dat mensen denken dat:
- ik de hele dag lig te luieren
- mijn dochter het volledige huishouden doet
- mijn zoon overal de schuld van krijgt
- baby's vooral jankende "zooi" is, die je best wat uren alleen kunt laten, omdat de hond nu eenmaal ook uitgelaten moet worden.

Ik denk helemaal niet dat je de hele dag ligt te luieren, en ik vind baby's al helemaal geen jankende zooi die je alleen kunt laten. Ik vind WEL dat je erg in problemen denkt en niet in oplossingen, dat het vooral enorm veel over die hond gaat EN dat je erg negatief over je zoon praat. Ik zie nergens begrip voor zijn situatie, maar wel een hoop ge-emmer over die hond en dat hij die niet uitlaat etc. Hij is 15.

Ik zou je echt aanraden je iets meer in je zoon te verplaatsen. Ik snap best dat veel reacties hier niet leuk zijn om te lezen, maar even rustig nadenken in plaats van defensief te reageren, zal je echt verder helpen.
Alle reacties Link kopieren
Lieve TO je schuift de huishoudelijk hulp steeds weg want die is er voor grote dingen maar juist nu de grote dingen niet hoeven doen geeft jullie ruimte. Als zij de badkamer poetst kun jij een spelletje doen met je kids. Als zij de gordijnen wast maak je wellicht mindere druk om vieze pootjes van de hond. Als zij alle was strijkt dan is het opruimen een koud kunstje. Maak het jezelf nee even wat makkelijker.. die hulp hoeft niet eeuwig te blijven maar gewoon nu.. nu je overbelast zijn.
Hetzelfde geld voor de uitlaatservice. Dat kan ook voor een paar maanden zodat de hond nu even uitgelaten word en jullie allemaal kunnen wennen aan het nieuwe ritme en jij kunt herstellen zonder extra stress..
ach.. ik doe ook maar wat..
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 20:15
Dat sta ik best wel, maar vaak trekken mensen toch eigen conclusies of hebben ze een beeld dat niet helemaal juist is.

Samengevat komt het er hier toch een beetje op neer dat mensen denken dat:
- ik de hele dag lig te luieren
- mijn dochter het volledige huishouden doet
- mijn zoon overal de schuld van krijgt
- baby's vooral jankende "zooi" is, die je best wat uren alleen kunt laten, omdat de hond nu eenmaal ook uitgelaten moet worden.
Samengevat, leer lezen.
Marysol schreef:
01-12-2021 19:59
Even los van de imperatieve toon ben ik het met een aantal dingen wel eens. Veel van de dingen gebeuren nu ook al.

- vriend werkt sinds de geboorte al vooral thuis. Betekent uiteraard niet dat er helemaal niet gewerkt hoeft te worden, maar het is te combineren met zorg voor de baby's.
- Huishoudelijke hulp is prima, maar dat zie ik dan meer voor poetsen, strijken e.d. Niet om de tafel af te ruimen of vieze kleren onder het bed vandaan te halen.
- dochter is geen verkapte kraamverzorgster. Ze helpt wat mee, omdat ze dat leuk vindt. Is verder geen verplichting, verwachting of iets dergelijks.
- over die hond wil ik wel een serieus gesprek hebben. Ik blijf het wel apart vinden dat er niet naar die hond om wordt gekeken, behalve als ter sprake komt dat 'ie beter een ander thuis krijgt.
- die 1 op 1 tijd is er nu ook wel.
- als ik iets zeg, krijg ik toch een vervelende reactie. Er zijn in elk geval twee kleine kinderen in huis die zorg nodig hebben en dat is de komende jaren nog wel zo. Ik ga vragen of mijn vriend beetje bij beetje hem toch op weg wil helpen met in elk geval zijn eigen rommel opruimen. Daar luistert hij in elk geval wel naar zonder te katten.
- het is meer "en en". Het is toch al aanpoten en dan moeten de gordijnen weer gewassen worden, omdat de hond ze smerig heeft gemaakt. Of we zijn bezig met zorg voor de baby's en dan blijkt de hond weer ontsnapt te zijn. Dat is gewoon irritant.

Beeld dat velen, waaronder jij hebben, is toch wel anders dan zoals het in de werkelijkheid gaat.
Je andere twee kinderen ook, zij het op een andere manier. Het druipt echt van het scherm af dat je hart momenteel veel dichter bij de baby's ligt dan bij je andere kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Marysol schreef:
01-12-2021 20:19
Dan toch weer die hond. Een hond neem je wat mij betreft niet om er niet naar om te kijken en dan maar een uitlaatservice 2, 3 of 4 keer per dag met 'm te laten wandelen.

Hoe vervelend het ook is: als niemand 'm uit wil laten en er op normale dagen blijkbaar niemand naar omkijkt, dan zijn er betere adressen voor de hond.
Nee, dan kun je 'm absoluut veel beter opsluiten in de bijkeuken of een hondenhok.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
Marysol schreef:
01-12-2021 20:15
Dat sta ik best wel, maar vaak trekken mensen toch eigen conclusies of hebben ze een beeld dat niet helemaal juist is.

Samengevat komt het er hier toch een beetje op neer dat mensen denken dat:
- ik de hele dag lig te luieren
- mijn dochter het volledige huishouden doet
- mijn zoon overal de schuld van krijgt
- baby's vooral jankende "zooi" is, die je best wat uren alleen kunt laten, omdat de hond nu eenmaal ook uitgelaten moet worden.

Dit is serieus wat je uit al die pagina’s haalt?
Marysol schreef:
01-12-2021 20:19
Die laatste twee vind ik wel goeie eigenlijk. Wel in combinatie met het 3e punt. Ik blijf erbij dat was in de wasmand mikken en vieze borden in de vaatwasser (of desnoods op het aanrecht) zetten niet heel veel gevraagd is van een puber. Als hij zelf nog iets wil doen wat hij leuk vindt, prima verder en misschien voelt hij zich dan ook wat meer betrokken. Dat vind ik een goede dus.

Dochter houd ik wel in de gaten of ze niet overdrijft. Uiteraard gaan school, stage en dingen die kinderen van die leeftijd graag doen voor.

Dan toch weer die hond. Een hond neem je wat mij betreft niet om er niet naar om te kijken en dan maar een uitlaatservice 2, 3 of 4 keer per dag met 'm te laten wandelen.

Hoe vervelend het ook is: als niemand 'm uit wil laten en er op normale dagen blijkbaar niemand naar omkijkt, dan zijn er betere adressen voor de hond.
Helemaal mee eens. En omdat JIJ (en niet je zoon) een hond hebt genomen moet je er dus voor zorgen. Als je daar nu niet toe in staat ben moet je dan maar een uitlaatservice laten komen.
Alle reacties Link kopieren
Weet je wat het is?
Of je nu gelijk hebt of niet, want ergens snap ik je nl. wel.
Er zit geen enkel greintje begrip, warmte compassie en genegenheid naar je zoon in je posts TO.
Dat is wat mij echt dwars zit in dit hele verhaal.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop constant iets te lezen van:
“Het is verder een schat” of iets anders liefs.
Dat zou het wat zachter maken, het is nu zo koud/kil allemaal.
Alle reacties Link kopieren
Rita3 schreef:
01-12-2021 20:38
Weet je wat het is?
Of je nu gelijk hebt of niet, want ergens snap ik je nl. wel.
Er zit geen enkel greintje begrip, warmte compassie en genegenheid naar je zoon in je posts TO.
Dat is wat mij echt dwars zit in dit hele verhaal.
Dan begrijp je me wel verkeerd. Ik snap dat de verandering in de gezinssituatie misschien moeilijk is voor hem. Het is echter wel een gegeven. Net zoals dat het een gegeven is dat twee baby's volledig afhankelijk zijn van hun ouders en dat vrijwel de hele dag door. Dat heeft niks te maken met voorkeuren, maar wel alles met dat een baby nu eenmaal intensievere zorg nodig heeft dan oudere kinderen of een hond. En zoals gezegd verwacht ik van hem niet dat hij meehelpt in het huishouden, maar ik baal er wel van dat hij niet even zijn bord opruimt, zijn kleren opruimt. Dat die hond als het gaat over die hond wegdoen opeens enorm belangrijk is, maar dat er op normale dagen niet naar om wordt gekeken. En misschien wel vooral de reacties naar mij toe en naar mijn dochter toe als we op een normale manier zeggen van zou je dat bord niet eens opruimen, etc.

En misschien komt het ook wel door de enorme negativiteit in dit topic waar ik op reageer. Krijg bij sommige mensen toch het idee dat ze kinderen vooral heel vervelend vinden en honden het einde van de wereld. Dat mag allemaal, maar bij de meeste mensen die een baby of baby's in huis hebben, zal de hond toch even pas op de plaats moeten maken. Of zullen andere gezinsleden 'm uit moeten laten.

En dat ik nu echt heel weinig kan, dat helpt ook niet.
marysol wijzigde dit bericht op 01-12-2021 20:46
5.03% gewijzigd
Rita3 schreef:
01-12-2021 20:40
Ik hoop constant iets te lezen van:
“Het is verder een schat” of iets anders liefs.
Dat zou het wat zachter maken, het is nu zo koud/kil allemaal.

Hormonen die ervoor zorgen dat ze alleen op de baby's gericht is? Dat druipt er wel af in ieder geval.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven