Kinderen
alle pijlers
(Puber)zoon dwars na geboorte kinderen
woensdag 1 december 2021 om 14:46
Kort geleden ben ik bevallen van een tweeling. De zwangerschap en bevalling waren zwaar en ben nog niet hersteld. Ik kan nog niet zoveel als ik zou willen doen. Ik heb een vriend en twee puberende kinderen uit een vorig huwelijk.
Veel (bijna alles) van de zorg voor de baby's, mij en het huishouden komt neer op mijn vriend. Mijn dochter helpt hem daarbij. Dat vindt ze geen enkel probleem, leuk om te doen, mijn vriend is er blij mee en ik ook.
Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger. Hij gooit zijn vuile kleren overal neer behalve in de wasmand, ruimt als hij heeft gegeten niet op, laat de hond niet uit en laat hem voortdurend binnen, omdat hij het zielig vindt dat de hond in het hondenhok of de bijkeuken moet zitten (met als gevolg dat de hond zijn behoefte binnen doet, met vieze poten door het huis banjert en ga zo maar door).
Als mijn vriend hem iets vraagt, dan doet hij dat (maar nooit uit zichzelf), maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc).
Ik zit nu in een lastige spagaat. Ik begrijp dat hij ervan baalt dat het nu even vooral draait om de baby's en het huishouden. En dat mijn vriend en dochter naast hun werk, school, stage de benen uit hun lijf lopen met de zorg, het huishouden, boodschappen en alle andere dingen die gedaan moeten worden. Het al zou helpen als hij in elk geval zijn eigen rommel op zou ruimen, de hond uit zou laten en zo. Ik snap dat hij ervan baalt van de situatie, maar zijn gedrag is erg irritant en helpt totaal niet.
Maar elke keer dat ik er over begin, reageert hij meteen dwars, verwijtend en lijkt het alleen maar erger te worden. Naar zijn zus reageert hij ook vervelend en ze hebben al een paar keer flinke ruzie gehad daarover.
Veel (bijna alles) van de zorg voor de baby's, mij en het huishouden komt neer op mijn vriend. Mijn dochter helpt hem daarbij. Dat vindt ze geen enkel probleem, leuk om te doen, mijn vriend is er blij mee en ik ook.
Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger. Hij gooit zijn vuile kleren overal neer behalve in de wasmand, ruimt als hij heeft gegeten niet op, laat de hond niet uit en laat hem voortdurend binnen, omdat hij het zielig vindt dat de hond in het hondenhok of de bijkeuken moet zitten (met als gevolg dat de hond zijn behoefte binnen doet, met vieze poten door het huis banjert en ga zo maar door).
Als mijn vriend hem iets vraagt, dan doet hij dat (maar nooit uit zichzelf), maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc).
Ik zit nu in een lastige spagaat. Ik begrijp dat hij ervan baalt dat het nu even vooral draait om de baby's en het huishouden. En dat mijn vriend en dochter naast hun werk, school, stage de benen uit hun lijf lopen met de zorg, het huishouden, boodschappen en alle andere dingen die gedaan moeten worden. Het al zou helpen als hij in elk geval zijn eigen rommel op zou ruimen, de hond uit zou laten en zo. Ik snap dat hij ervan baalt van de situatie, maar zijn gedrag is erg irritant en helpt totaal niet.
Maar elke keer dat ik er over begin, reageert hij meteen dwars, verwijtend en lijkt het alleen maar erger te worden. Naar zijn zus reageert hij ook vervelend en ze hebben al een paar keer flinke ruzie gehad daarover.
woensdag 1 december 2021 om 22:20
Dit stukje ook in je OP: "maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc)."
Dus hij vertelt je notabene waar hij mee zit en jij begint na een pro-forma 'ja ik snap je', over zijn slordigheid en je verwacht van hem begrip voor jou, maar andersom hoeft dat blijkbaar niet.
Echt, je zou van minder een dwarse puber worden.
Dus hij vertelt je notabene waar hij mee zit en jij begint na een pro-forma 'ja ik snap je', over zijn slordigheid en je verwacht van hem begrip voor jou, maar andersom hoeft dat blijkbaar niet.
Echt, je zou van minder een dwarse puber worden.
woensdag 1 december 2021 om 22:26
Weet je wat het is, onder normale omstandigheden (dus geen nieuwe baby's) zou ik dit topic met puber-ergernissen nog wel kunnen begrijpen. Maar ik vind het opmerkelijk dat je niet inziet dat dit voor je zoon (en jullie hele gezin) een enorme verandering betekent en dat dit misschien niet het moment is om al te veel van hem te gaan vragen.
Wat anderen ook al zeiden, ik mis een heleboel mildheid naar hem. Alsof dat stukje allemaal gereserveerd is voor je baby's.
Wat anderen ook al zeiden, ik mis een heleboel mildheid naar hem. Alsof dat stukje allemaal gereserveerd is voor je baby's.
woensdag 1 december 2021 om 23:30
Heb niet alle pagina’s gelezen, maar hoe lang geleden ben je bevallen?
Kan het niet zo zijn dat de hormonen je ook nog om de oren vliegen en het ook allemaal veel erger lijkt dan dat het is?
Dan is het een rommel op zijn kamer, zijn kleding niet gewassen. Je doet zijn deur dicht en jij hoeft er niet naar te kijken of tussen de rommel te slapen. Laat het gewoon even los! Als alles een probleem wordt, dan gaat hij zich ook overal tegen verzetten. Dat doen (de meeste) pubers.
Die hond moet gewoon in de kamer en niet in een hok of in de berging!
Ga eens met hem zitten en vraag eens wat hij graag wilt. Niet wat jij van hem verlangt maar wat hij van jou verlangt.
En ook je dochter zou ik niet teveel laten doen, lief dat ze helpt, der kamer opruimt, afruimt en af en toe een klusje doet, maar zij is ook nog kind!
Jullie hebben samen voor kinderen gekozen, zij hebben niet gevraagd om een tweede leg (niks op tegen hoor, maar is gewoon niet hun keuze of verantwoordelijkheid) je kan nu niet ineens meer van ze verwachten.
Is de bevalling al langer dan 6 weken geleden? Je partner heeft ook gewoon 6 weken verlof of niet?
Kan het niet zo zijn dat de hormonen je ook nog om de oren vliegen en het ook allemaal veel erger lijkt dan dat het is?
Dan is het een rommel op zijn kamer, zijn kleding niet gewassen. Je doet zijn deur dicht en jij hoeft er niet naar te kijken of tussen de rommel te slapen. Laat het gewoon even los! Als alles een probleem wordt, dan gaat hij zich ook overal tegen verzetten. Dat doen (de meeste) pubers.
Die hond moet gewoon in de kamer en niet in een hok of in de berging!
Ga eens met hem zitten en vraag eens wat hij graag wilt. Niet wat jij van hem verlangt maar wat hij van jou verlangt.
En ook je dochter zou ik niet teveel laten doen, lief dat ze helpt, der kamer opruimt, afruimt en af en toe een klusje doet, maar zij is ook nog kind!
Jullie hebben samen voor kinderen gekozen, zij hebben niet gevraagd om een tweede leg (niks op tegen hoor, maar is gewoon niet hun keuze of verantwoordelijkheid) je kan nu niet ineens meer van ze verwachten.
Is de bevalling al langer dan 6 weken geleden? Je partner heeft ook gewoon 6 weken verlof of niet?
donderdag 2 december 2021 om 00:12
A.u.b. breng die hond zo snel mogelijk naar het asiel. Leg je zoon uit dat voor de hond echt een leuk huisje gezocht wordt en dat jij (en partner) een fout gemaakt hebt wat betreft inschatting of er wel voor hond gezorgd kon worden (leg daarbij uit dat hij niet alleen voor hond kan zorgen maar dat er nu helaas geen anderen zijn die hem erbij kunnen helpen).
Mocht dit enorme toestanden bij zoon geven: stel voor om samen met hem na te denken over wat hond nodig heeft om een leuk leven te hebben en maak een plan met elkaar hoe dat geregeld kan worden.
Wat betreft de rest van zijn gedrag: typisch pubergedrag. Wellicht helpt het om na te gaan wanneer hij wel gedrag laat zien dat jullie wenselijk vinden. Wat draagt daaraan bij? Wat helpt hem om dat gedrag wel zo uit te voeren? Kun je hiervan iets gebruiken om het andere gedrag te vormen?
Mocht dit enorme toestanden bij zoon geven: stel voor om samen met hem na te denken over wat hond nodig heeft om een leuk leven te hebben en maak een plan met elkaar hoe dat geregeld kan worden.
Wat betreft de rest van zijn gedrag: typisch pubergedrag. Wellicht helpt het om na te gaan wanneer hij wel gedrag laat zien dat jullie wenselijk vinden. Wat draagt daaraan bij? Wat helpt hem om dat gedrag wel zo uit te voeren? Kun je hiervan iets gebruiken om het andere gedrag te vormen?
donderdag 2 december 2021 om 00:14
Ja! Helemaal eens. To je verwaarloost zoon EN dochter, maar je hebt het niet eens door.
donderdag 2 december 2021 om 00:34
Je begrijpt er echt helemaal niets van. En nog steeds geen lief woord over je zoon. Je hebt de pedagogische skills van een kanarie.Marysol schreef: ↑01-12-2021 20:45Dan begrijp je me wel verkeerd. Ik snap dat de verandering in de gezinssituatie misschien moeilijk is voor hem. Het is echter wel een gegeven. Net zoals dat het een gegeven is dat twee baby's volledig afhankelijk zijn van hun ouders en dat vrijwel de hele dag door. Dat heeft niks te maken met voorkeuren, maar wel alles met dat een baby nu eenmaal intensievere zorg nodig heeft dan oudere kinderen of een hond. En zoals gezegd verwacht ik van hem niet dat hij meehelpt in het huishouden, maar ik baal er wel van dat hij niet even zijn bord opruimt, zijn kleren opruimt. Dat die hond als het gaat over die hond wegdoen opeens enorm belangrijk is, maar dat er op normale dagen niet naar om wordt gekeken. En misschien wel vooral de reacties naar mij toe en naar mijn dochter toe als we op een normale manier zeggen van zou je dat bord niet eens opruimen, etc.
En misschien komt het ook wel door de enorme negativiteit in dit topic waar ik op reageer. Krijg bij sommige mensen toch het idee dat ze kinderen vooral heel vervelend vinden en honden het einde van de wereld. Dat mag allemaal, maar bij de meeste mensen die een baby of baby's in huis hebben, zal de hond toch even pas op de plaats moeten maken. Of zullen andere gezinsleden 'm uit moeten laten.
En dat ik nu echt heel weinig kan, dat helpt ook niet.
donderdag 2 december 2021 om 01:37
Wat een bijzonder topic is dit.
Over de hond, ik begrijp niet waarom die jongen niet dat elke dag móet doen. Dat ten eerste. Maar daarnaast is eens per dag veel te weinig, hij heeft meer nodig en je kunt dat dan niet bij hem neerleggen. Dus of jij, of je dochter of je vriend zullen dat moeten doen. Niet dat je dan uren moet wandelen maar minstens even de tijd voor wat nodig is.
Eigenlijk mis ik in je hele verhaal structuur voor iedereen.
Een puber heeft structuur nodig. Jongens zijn gebaat bij een heel duidelijke opdracht. Hang gewoon een lijstje op met wie doet er wat en wanneer.
De hond idem, die heeft structuur nodig en de zekerheid dat hij op vaste momenten uitgelaten kan worden.
Jij en je babies zullen ook gebaat zijn bij die structuur.
Wat verwacht je echt van hem en je dochter? Schrijf het op. Doen ze meer is het lief en extra maar je kan niet bv je dochter elke nacht een luier laten verschonen. Je kan haar wel vragen wat ze leuk vindt om te doen.
Regel ook echt huishoudelijke ondersteuning, ontlast zowel je vriend als je dochter.
Geef je zoon grenzen aan. Dit is wat je gewoon moet doen. En accepteer ook niet dat hij niet naar je luistert, dat heeft consequenties. Andersom ook, als hij dingen goed doet, complimenteer hem, prijs hem de hemel in, beloon goed gedrag op een manier die híj prettig vindt.
Ik denk oprecht dat als je meer structuur gaat aanbrengen in jullie dagen en regels, zonder boosheid maar in gesprek gaande, dat je veel winst kunt behalen.
En geef hem ook de credits op zijn kamer, dat moet hij lekker zelf weten. Maar je servies wil je graag terug en alles wat daar blijft liggen gaat niet mee in de was. En graag het raam open elke dag.
Besef dat pijn en vermoeidheid, naast hormonen, je incasseringsvermogen enorm aantasten. Dan is niks meer leuk.
Over de hond, ik begrijp niet waarom die jongen niet dat elke dag móet doen. Dat ten eerste. Maar daarnaast is eens per dag veel te weinig, hij heeft meer nodig en je kunt dat dan niet bij hem neerleggen. Dus of jij, of je dochter of je vriend zullen dat moeten doen. Niet dat je dan uren moet wandelen maar minstens even de tijd voor wat nodig is.
Eigenlijk mis ik in je hele verhaal structuur voor iedereen.
Een puber heeft structuur nodig. Jongens zijn gebaat bij een heel duidelijke opdracht. Hang gewoon een lijstje op met wie doet er wat en wanneer.
De hond idem, die heeft structuur nodig en de zekerheid dat hij op vaste momenten uitgelaten kan worden.
Jij en je babies zullen ook gebaat zijn bij die structuur.
Wat verwacht je echt van hem en je dochter? Schrijf het op. Doen ze meer is het lief en extra maar je kan niet bv je dochter elke nacht een luier laten verschonen. Je kan haar wel vragen wat ze leuk vindt om te doen.
Regel ook echt huishoudelijke ondersteuning, ontlast zowel je vriend als je dochter.
Geef je zoon grenzen aan. Dit is wat je gewoon moet doen. En accepteer ook niet dat hij niet naar je luistert, dat heeft consequenties. Andersom ook, als hij dingen goed doet, complimenteer hem, prijs hem de hemel in, beloon goed gedrag op een manier die híj prettig vindt.
Ik denk oprecht dat als je meer structuur gaat aanbrengen in jullie dagen en regels, zonder boosheid maar in gesprek gaande, dat je veel winst kunt behalen.
En geef hem ook de credits op zijn kamer, dat moet hij lekker zelf weten. Maar je servies wil je graag terug en alles wat daar blijft liggen gaat niet mee in de was. En graag het raam open elke dag.
Besef dat pijn en vermoeidheid, naast hormonen, je incasseringsvermogen enorm aantasten. Dan is niks meer leuk.
donderdag 2 december 2021 om 06:17
Ja, en zo is het dus ook een gegeven dat jij -in je drukke gezin dat zojuist is uitgebreid met 2 baby’s- te dealen hebt met een puberzoon.Marysol schreef: ↑01-12-2021 20:45Dan begrijp je me wel verkeerd. Ik snap dat de verandering in de gezinssituatie misschien moeilijk is voor hem. Het is echter wel een gegeven. Net zoals dat het een gegeven is dat twee baby's volledig afhankelijk zijn van hun ouders en dat vrijwel de hele dag door. Dat heeft niks te maken met voorkeuren, maar wel alles met dat een baby nu eenmaal intensievere zorg nodig heeft dan oudere kinderen of een hond. En zoals gezegd verwacht ik van hem niet dat hij meehelpt in het huishouden, maar ik baal er wel van dat hij niet even zijn bord opruimt, zijn kleren opruimt. Dat die hond als het gaat over die hond wegdoen opeens enorm belangrijk is, maar dat er op normale dagen niet naar om wordt gekeken. En misschien wel vooral de reacties naar mij toe en naar mijn dochter toe als we op een normale manier zeggen van zou je dat bord niet eens opruimen, etc.
En misschien komt het ook wel door de enorme negativiteit in dit topic waar ik op reageer. Krijg bij sommige mensen toch het idee dat ze kinderen vooral heel vervelend vinden en honden het einde van de wereld. Dat mag allemaal, maar bij de meeste mensen die een baby of baby's in huis hebben, zal de hond toch even pas op de plaats moeten maken. Of zullen andere gezinsleden 'm uit moeten laten.
En dat ik nu echt heel weinig kan, dat helpt ook niet.
Waarom is het voor hem gewoon een ‘gegeven’ en moet jouw kant op alles gaan zoals jij wenst? Is toch totaal niet reeel?
donderdag 2 december 2021 om 06:18
Ik heb enorm te doen met kinderen én hond.
De hond weg doen vind ik een verschrikkelijk idee, maar gegeven de situatie lijkt mij dat voor deze hond wel de beste keuze.
Jammer is dan wel dat deze hond een start heeft gemaakt in zijn leven die niet positief is. Die hond zal een herplaatser zijn met gebruiksaanwijzing.
Je kunt wel om het hardst roepen dat de hond weg moet, je toont in geen enkel bericht compassie met die hond en berouw omwille van jouw keuzes en jouw handelen in deze.
Op de optie dat vriend in zijn pauze met de hond kan wandelen reageer je ook niet. Vriend werkt notabene thuis…..niets zo handig als wanneer het gaat om de zorg voor een huisdier is dat je thuis werkt, thuis bent. Dit zouden vreugdevolle jaren voor het beestje moeten kunnen zijn. In plaats daarvan stoppen jullie hem weg in een hok of andere ruimte, moet deze zijn behoefte doen in huis en wordt het beest daar naar op aangekeken.
Ik mis echt het inzicht en de compassie voor het arme hulpeloze beest. Het beest is net zo afhankelijk van jullie als die twee baby’s zijn.
Daarnaast zoon en dochter.
Zoon zit duidelijk in een heel lastige fase, en daarbovenop komt dan nog eens de verandering van zijn leven, structuur, aandacht en de hele gang van zaken waar hij niet om gevraagd heeft. Negatieve aandacht is ook aandacht, realiseer je je dat? Die jongen smeekt om aandacht. De hond is zijn kameraad, en die kameraad wil jij hem afpakken.
Dochter doet haar ding, bloeit op van positieve aandacht, want hoe meer zij doet hoe fijner jij dat vind. Logisch. Maar denk je niet dat de sfeer, de gang van zaken en de druk die zij ervaart, maar waarover zij niet spreekt, uiteindelijk niet tegen jou gebruikt gaan worden?
Dit zijn belangrijke jaren voor jouw grotere kinderen. Die baby’s die krijgen hun aandacht wel, dat is wel duidelijk. Maar die grotere kinderen…….die zijn de gebeten hond.
Dus uiteindelijk heb je een zoon, een dochter en een hond waarmee het niet lekker loopt.
En het enige wat ik van jou lees is een optelsom van wat jij wil zien, wil dat er gedaan gaat worden, een waslijst aan dingen die jij vind dat jij goed doet….maar nergens de hand in eigen boezem.
De hond weg doen vind ik een verschrikkelijk idee, maar gegeven de situatie lijkt mij dat voor deze hond wel de beste keuze.
Jammer is dan wel dat deze hond een start heeft gemaakt in zijn leven die niet positief is. Die hond zal een herplaatser zijn met gebruiksaanwijzing.
Je kunt wel om het hardst roepen dat de hond weg moet, je toont in geen enkel bericht compassie met die hond en berouw omwille van jouw keuzes en jouw handelen in deze.
Op de optie dat vriend in zijn pauze met de hond kan wandelen reageer je ook niet. Vriend werkt notabene thuis…..niets zo handig als wanneer het gaat om de zorg voor een huisdier is dat je thuis werkt, thuis bent. Dit zouden vreugdevolle jaren voor het beestje moeten kunnen zijn. In plaats daarvan stoppen jullie hem weg in een hok of andere ruimte, moet deze zijn behoefte doen in huis en wordt het beest daar naar op aangekeken.
Ik mis echt het inzicht en de compassie voor het arme hulpeloze beest. Het beest is net zo afhankelijk van jullie als die twee baby’s zijn.
Daarnaast zoon en dochter.
Zoon zit duidelijk in een heel lastige fase, en daarbovenop komt dan nog eens de verandering van zijn leven, structuur, aandacht en de hele gang van zaken waar hij niet om gevraagd heeft. Negatieve aandacht is ook aandacht, realiseer je je dat? Die jongen smeekt om aandacht. De hond is zijn kameraad, en die kameraad wil jij hem afpakken.
Dochter doet haar ding, bloeit op van positieve aandacht, want hoe meer zij doet hoe fijner jij dat vind. Logisch. Maar denk je niet dat de sfeer, de gang van zaken en de druk die zij ervaart, maar waarover zij niet spreekt, uiteindelijk niet tegen jou gebruikt gaan worden?
Dit zijn belangrijke jaren voor jouw grotere kinderen. Die baby’s die krijgen hun aandacht wel, dat is wel duidelijk. Maar die grotere kinderen…….die zijn de gebeten hond.
Dus uiteindelijk heb je een zoon, een dochter en een hond waarmee het niet lekker loopt.
En het enige wat ik van jou lees is een optelsom van wat jij wil zien, wil dat er gedaan gaat worden, een waslijst aan dingen die jij vind dat jij goed doet….maar nergens de hand in eigen boezem.
donderdag 2 december 2021 om 06:50
Wat ik niet helemaal snap: Zoon heeft geen zin in en niet gekozen voor die tweeling en wat daar allemaal bij komt kijken. Dat is heel storend voor jou.
Vriend heeft geen zin in de hond en heeft daar niet voor gekozen en dat is totaal begrijpelijk!
Die baby verschonen is eigenlijk hetzelfde als de hond uitlaten toch?
Vriend heeft geen zin in de hond en heeft daar niet voor gekozen en dat is totaal begrijpelijk!
Die baby verschonen is eigenlijk hetzelfde als de hond uitlaten toch?
donderdag 2 december 2021 om 07:01
En beiden zijn net zo afhankelijk van TO en partner voor hun zorg en liefde…..echter dat begrijpt ze niet. Die hond wordt aan zijn lot overgelaten.moizer schreef: ↑02-12-2021 06:50Wat ik niet helemaal snap: Zoon heeft geen zin in en niet gekozen voor die tweeling en wat daar allemaal bij komt kijken. Dat is heel storend voor jou.
Vriend heeft geen zin in de hond en heeft daar niet voor gekozen en dat is totaal begrijpelijk!
Die baby verschonen is eigenlijk hetzelfde als de hond uitlaten toch?
Dit is typisch een verhaal van een gezin dat keuzes maakt, niet overziet wat de gevolgen van die keuzes zijn en vervolgens een huisdier wegpest. Terwijl dat dier, net zoals die twee baby’s, afhankelijk is,
Liefde en zorg nodig heeft en niets kan doen aan de keuzes die er voor hem worden gemaakt.
Overgeleverd aan de grillen van een ander…..hartstikke verschrikkelijk!
donderdag 2 december 2021 om 07:20
Na mijn laatste post, is er nog geen zak verandert.
To je wil, je eist, je verwacht, maar je geeft er geen zak voor terug.
Voor zoon is het zoals het is, hij moet er maar me dealen.
Misschien moet jij er maar mee dealen.
Ik heb een puber uit de hel gehad, haar gedrag was verschrikkelijk, zij als persoon bleef wie ze was.
Ik zou een moord gedaan hebben indertijd voor vuile was en het niet uitlaten van de hond (oké die was en vaat op haar kamer kreeg ik er ook bij, oh ja en die korte armpjes)
Het is een puber, met bijbehorend (kut) gedrag, maar je kind blijft in de basis je kind. Jij begrijpt er echt helemaal geen zak van.
Hou vooral vast hoor TO, de tikken van je dochter (hoe oud is ze?) ga je ook nog krijgen. Ze is meewerkend om jou te pleasen, geen kind staat te juichen om het huishouden te doen hoor, of babies te verzorgen.
Oh en die tweeling worden ook een keer 15 tegen die tijd ben jij ook nog eens 15 jaar ouder, als je het nu al niet trekt........succes en wijsheid gewenst dan maar.
Oh en die hond is triest, nog een tip, alles wat leeft heeft verzorging nodig, dus ga het tzt niet compenseren met een kat/konijn/kanarie.
To je wil, je eist, je verwacht, maar je geeft er geen zak voor terug.
Voor zoon is het zoals het is, hij moet er maar me dealen.
Misschien moet jij er maar mee dealen.
Ik heb een puber uit de hel gehad, haar gedrag was verschrikkelijk, zij als persoon bleef wie ze was.
Ik zou een moord gedaan hebben indertijd voor vuile was en het niet uitlaten van de hond (oké die was en vaat op haar kamer kreeg ik er ook bij, oh ja en die korte armpjes)
Het is een puber, met bijbehorend (kut) gedrag, maar je kind blijft in de basis je kind. Jij begrijpt er echt helemaal geen zak van.
Hou vooral vast hoor TO, de tikken van je dochter (hoe oud is ze?) ga je ook nog krijgen. Ze is meewerkend om jou te pleasen, geen kind staat te juichen om het huishouden te doen hoor, of babies te verzorgen.
Oh en die tweeling worden ook een keer 15 tegen die tijd ben jij ook nog eens 15 jaar ouder, als je het nu al niet trekt........succes en wijsheid gewenst dan maar.
Oh en die hond is triest, nog een tip, alles wat leeft heeft verzorging nodig, dus ga het tzt niet compenseren met een kat/konijn/kanarie.
donderdag 2 december 2021 om 07:23
Maar echt he? ik had dat ook.Arretjescake schreef: ↑02-12-2021 07:17Ik heb vannacht gewoon wakker gelegen en gedacht aan dat topic. Ik kan er niet over uit hoe liefdeloos, negatief, hard en blind TO is. Elke zin begint standaard met “ja maar.” En dan volgt er wat negatiefs over zoon.
Gewoon niet haar eigen aandeel inzien, zij is zielig, zij is herstellende, zij heeft twee babies, zoon is dwars, lastig, wil niet, ruimt was en vaat niet op.
Geinig man als die tweeling tzt tegelijk alles doen wat zoon nu alleen doet.......(geinig is uiteraard cynisch)
donderdag 2 december 2021 om 07:26
Ik lees ook geen zwijmelverhalen over de babies en over de dochter. Misschien is to wel wat minder sentimenteel zoals ze zelf beschrijft.Arretjescake schreef: ↑02-12-2021 07:17Ik heb vannacht gewoon wakker gelegen en gedacht aan dat topic. Ik kan er niet over uit hoe liefdeloos, negatief, hard en blind TO is. Elke zin begint standaard met “ja maar.” En dan volgt er wat negatiefs over zoon.
donderdag 2 december 2021 om 07:32
donderdag 2 december 2021 om 08:07
Aub wel ook jezelf verwijten wat er nu gebeurd. De hond naar het asiel is de snelle oplossing. Maar het leed dat daarachter zit mag wel gevoeld worden zeg!
donderdag 2 december 2021 om 08:10
Ga je zoon eens POSiTIEF benaderen in plaats van al dat gekat:
Gewoon zo: Ik heb het even heel druk en jij zou mij helpen door je was in de wasmand te doen, je bord in de vaatwasser en lieverd zou je de hond 4x per dag uit willen laten en als hij een beetje modderig is dat even schoon willen maken?
Als je dat nou eens een week doet dan ben ik heel bij, dan gaan wij samen ook eens per week een filmpje pikken (of een andere moeder zoon activiteit ) en krijg jij € 10 zakgeldverhoging per week.
Oh en die lege zak chips gooi je dan even zelf weg, wonderen kun je niet verwachten...
Gewoon zo: Ik heb het even heel druk en jij zou mij helpen door je was in de wasmand te doen, je bord in de vaatwasser en lieverd zou je de hond 4x per dag uit willen laten en als hij een beetje modderig is dat even schoon willen maken?
Als je dat nou eens een week doet dan ben ik heel bij, dan gaan wij samen ook eens per week een filmpje pikken (of een andere moeder zoon activiteit ) en krijg jij € 10 zakgeldverhoging per week.
Oh en die lege zak chips gooi je dan even zelf weg, wonderen kun je niet verwachten...
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
donderdag 2 december 2021 om 08:34
Jij voelt nu heel veel negativiteit en dat we niet begrijpen hoe zwaar het is en geen compassie hebben voor jou en de babies omdat je echt wel alles goed doet?
Dan ben jij wellicht de puberzoon, want zijn gedrag schreeuwt hetzelfde. Zijn armen zijn gewoon te kort, zijn hoofd te vol en daardoor lukt het niet. Dan krijgt hij ook nog alleen maar negativiteit van zijn moeder en dreigt ze hem dat wat hij echt lief vindt, zijn hond weg te halen.
Aangezien jij hier de moeder bent, moet jij dit doorbreken. Door wel hulp In te schakelen voor het huishouden. De deur dicht te doen van pubers kamer. De hond door vriend te laten uitlaten want jij kunt dat niet. Jij doorbreekt deze cirkel van ellende door te laten zien dat alle vier je kinderen je even lief zijn, hoe hard ze ook huilen of schreeuwen en door voor te doen dat je wat je niet kunt, slimmer moet organiseren.
Dan ben jij wellicht de puberzoon, want zijn gedrag schreeuwt hetzelfde. Zijn armen zijn gewoon te kort, zijn hoofd te vol en daardoor lukt het niet. Dan krijgt hij ook nog alleen maar negativiteit van zijn moeder en dreigt ze hem dat wat hij echt lief vindt, zijn hond weg te halen.
Aangezien jij hier de moeder bent, moet jij dit doorbreken. Door wel hulp In te schakelen voor het huishouden. De deur dicht te doen van pubers kamer. De hond door vriend te laten uitlaten want jij kunt dat niet. Jij doorbreekt deze cirkel van ellende door te laten zien dat alle vier je kinderen je even lief zijn, hoe hard ze ook huilen of schreeuwen en door voor te doen dat je wat je niet kunt, slimmer moet organiseren.
donderdag 2 december 2021 om 08:39
+1Maandag27 schreef: ↑02-12-2021 08:34Jij voelt nu heel veel negativiteit en dat we niet begrijpen hoe zwaar het is en geen compassie hebben voor jou en de babies omdat je echt wel alles goed doet?
Dan ben jij wellicht de puberzoon, want zijn gedrag schreeuwt hetzelfde. Zijn armen zijn gewoon te kort, zijn hoofd te vol en daardoor lukt het niet. Dan krijgt hij ook nog alleen maar negativiteit van zijn moeder en dreigt ze hem dat wat hij echt lief vindt, zijn hond weg te halen.
Aangezien jij hier de moeder bent, moet jij dit doorbreken. Door wel hulp In te schakelen voor het huishouden. De deur dicht te doen van pubers kamer. De hond door vriend te laten uitlaten want jij kunt dat niet. Jij doorbreekt deze cirkel van ellende door te laten zien dat alle vier je kinderen je even lief zijn, hoe hard ze ook huilen of schreeuwen en door voor te doen dat je wat je niet kunt, slimmer moet organiseren.
donderdag 2 december 2021 om 08:43
Van alle kanten (To en het forum) wauw...
Nee, je neemt geen hond om hem in het hondenhok te stoppen en zeker niet voor een kind. Maar toch hè, even in het voordeel van TO, met het risico om het hele forum over me heen te krijgen en nee dit betekend ook niet dat ik het met alles eens ben. Maar ze ligt dus met grote lichamelijke ongemakken grootste deel van de dag in bed, vriend doet alles onder zijn vaderschapsverlof (ik lees dat de baby’s een maand oud zijn dus dat verlof is binnenkort voorbij) dochter helpt ook, maar zoon wil niet eens zijn was in de mand gooien, zijn bord in de vaatwasser zetten of de hond uitlaten die anders zijn behoefte doet in de woonkamer. Ik had na de bevalling van de tweede een totaalruptuur, en nee ik had geen puber in huis, maar ik kan me de frustratie wel voorstellen. En ja, ze had geen hond moeten nemen en ja ze had haar puber eerder moeten opvoeden en ja hij heeft ook aandacht nodig. Ik lees trouwens ook nergens dat hij die niet krijgt of dat ze alleen maar bezig is met hem afkatten de hele dag. Maar ben ik nou echt de enige die denkt dat dit wel heel erg gemakzuchtig gedrag is van een jongen van 15? De mijne zijn 13 en 15, en nee ik hoef geen tweede leg en ja ik snap ook dat dit voor een puber de hel is, maar ze doen toch echt wel meer dan alleen hun bord opruimen. En toen ik na een operatie onthand was hielpen ze zelfs wat meer mee dan normaal zodat ik goed kon herstellen en het snel weer allemaal zelf op kon pakken. TO’s lichamelijke conditie word hier natuurlijk ook niet sneller beter van, als ze steeds achter haar zoon aan moet lopen om zijn zooi op te ruimen terwijl ze ook nog vervelende reacties van hem krijgt. Terwijl ze het binnenkort toch echt weer zelf zal moeten gaan doen als vriend weer aan het werk gaat. O ik lees dat hij thuis werkt. Maar dat is dus ook werken, werk dat af moet. Eens dat de hond beter af is in een ander huis, daar zou ik wel werk van maken, dit is geen leven voor een hond, die moet zeker 3-4 keer per dag uit. En nee, je doet geen baby’s de deur uit ten behoeve van een huisdier, hoe hard dat ook klinkt voor hondenliefhebbers. Je lost natuurlijk niet alles op met enkel liefde bij een puber, hij heeft ook regels nodig, ik had ook taken in huis toen ik 15 was en mijn moeder was niet net bevallen. Ik denk dat deze frustraties bij TO zo hoog zitten nu dat het heel liefdeloos klinkt, maar zal dat echt zo zwart wit zijn?
Nee, je neemt geen hond om hem in het hondenhok te stoppen en zeker niet voor een kind. Maar toch hè, even in het voordeel van TO, met het risico om het hele forum over me heen te krijgen en nee dit betekend ook niet dat ik het met alles eens ben. Maar ze ligt dus met grote lichamelijke ongemakken grootste deel van de dag in bed, vriend doet alles onder zijn vaderschapsverlof (ik lees dat de baby’s een maand oud zijn dus dat verlof is binnenkort voorbij) dochter helpt ook, maar zoon wil niet eens zijn was in de mand gooien, zijn bord in de vaatwasser zetten of de hond uitlaten die anders zijn behoefte doet in de woonkamer. Ik had na de bevalling van de tweede een totaalruptuur, en nee ik had geen puber in huis, maar ik kan me de frustratie wel voorstellen. En ja, ze had geen hond moeten nemen en ja ze had haar puber eerder moeten opvoeden en ja hij heeft ook aandacht nodig. Ik lees trouwens ook nergens dat hij die niet krijgt of dat ze alleen maar bezig is met hem afkatten de hele dag. Maar ben ik nou echt de enige die denkt dat dit wel heel erg gemakzuchtig gedrag is van een jongen van 15? De mijne zijn 13 en 15, en nee ik hoef geen tweede leg en ja ik snap ook dat dit voor een puber de hel is, maar ze doen toch echt wel meer dan alleen hun bord opruimen. En toen ik na een operatie onthand was hielpen ze zelfs wat meer mee dan normaal zodat ik goed kon herstellen en het snel weer allemaal zelf op kon pakken. TO’s lichamelijke conditie word hier natuurlijk ook niet sneller beter van, als ze steeds achter haar zoon aan moet lopen om zijn zooi op te ruimen terwijl ze ook nog vervelende reacties van hem krijgt. Terwijl ze het binnenkort toch echt weer zelf zal moeten gaan doen als vriend weer aan het werk gaat. O ik lees dat hij thuis werkt. Maar dat is dus ook werken, werk dat af moet. Eens dat de hond beter af is in een ander huis, daar zou ik wel werk van maken, dit is geen leven voor een hond, die moet zeker 3-4 keer per dag uit. En nee, je doet geen baby’s de deur uit ten behoeve van een huisdier, hoe hard dat ook klinkt voor hondenliefhebbers. Je lost natuurlijk niet alles op met enkel liefde bij een puber, hij heeft ook regels nodig, ik had ook taken in huis toen ik 15 was en mijn moeder was niet net bevallen. Ik denk dat deze frustraties bij TO zo hoog zitten nu dat het heel liefdeloos klinkt, maar zal dat echt zo zwart wit zijn?
donderdag 2 december 2021 om 08:46
Jouw dochter moet zich daar überhaupt niet mee bemoeien, ze is zijn zus niet zijn moeder. Jij moet ook echt niet accepteren dat jouw dochter zich op zo'n manier met je zoon bemoeit. En 'zou je dat bord niet even opruimen' is geen normale manier van iets zeggen, daar zit een hele passief-agressieve ondertoon in.Marysol schreef: ↑01-12-2021 20:45Dan begrijp je me wel verkeerd. Ik snap dat de verandering in de gezinssituatie misschien moeilijk is voor hem. Het is echter wel een gegeven. Net zoals dat het een gegeven is dat twee baby's volledig afhankelijk zijn van hun ouders en dat vrijwel de hele dag door. Dat heeft niks te maken met voorkeuren, maar wel alles met dat een baby nu eenmaal intensievere zorg nodig heeft dan oudere kinderen of een hond. En zoals gezegd verwacht ik van hem niet dat hij meehelpt in het huishouden, maar ik baal er wel van dat hij niet even zijn bord opruimt, zijn kleren opruimt. Dat die hond als het gaat over die hond wegdoen opeens enorm belangrijk is, maar dat er op normale dagen niet naar om wordt gekeken. En misschien wel vooral de reacties naar mij toe en naar mijn dochter toe als we op een normale manier zeggen van zou je dat bord niet eens opruimen, etc.
En misschien komt het ook wel door de enorme negativiteit in dit topic waar ik op reageer. Krijg bij sommige mensen toch het idee dat ze kinderen vooral heel vervelend vinden en honden het einde van de wereld. Dat mag allemaal, maar bij de meeste mensen die een baby of baby's in huis hebben, zal de hond toch even pas op de plaats moeten maken. Of zullen andere gezinsleden 'm uit moeten laten.
En dat ik nu echt heel weinig kan, dat helpt ook niet.
