Kinderen
alle pijlers
(Puber)zoon dwars na geboorte kinderen
woensdag 1 december 2021 om 14:46
Kort geleden ben ik bevallen van een tweeling. De zwangerschap en bevalling waren zwaar en ben nog niet hersteld. Ik kan nog niet zoveel als ik zou willen doen. Ik heb een vriend en twee puberende kinderen uit een vorig huwelijk.
Veel (bijna alles) van de zorg voor de baby's, mij en het huishouden komt neer op mijn vriend. Mijn dochter helpt hem daarbij. Dat vindt ze geen enkel probleem, leuk om te doen, mijn vriend is er blij mee en ik ook.
Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger. Hij gooit zijn vuile kleren overal neer behalve in de wasmand, ruimt als hij heeft gegeten niet op, laat de hond niet uit en laat hem voortdurend binnen, omdat hij het zielig vindt dat de hond in het hondenhok of de bijkeuken moet zitten (met als gevolg dat de hond zijn behoefte binnen doet, met vieze poten door het huis banjert en ga zo maar door).
Als mijn vriend hem iets vraagt, dan doet hij dat (maar nooit uit zichzelf), maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc).
Ik zit nu in een lastige spagaat. Ik begrijp dat hij ervan baalt dat het nu even vooral draait om de baby's en het huishouden. En dat mijn vriend en dochter naast hun werk, school, stage de benen uit hun lijf lopen met de zorg, het huishouden, boodschappen en alle andere dingen die gedaan moeten worden. Het al zou helpen als hij in elk geval zijn eigen rommel op zou ruimen, de hond uit zou laten en zo. Ik snap dat hij ervan baalt van de situatie, maar zijn gedrag is erg irritant en helpt totaal niet.
Maar elke keer dat ik er over begin, reageert hij meteen dwars, verwijtend en lijkt het alleen maar erger te worden. Naar zijn zus reageert hij ook vervelend en ze hebben al een paar keer flinke ruzie gehad daarover.
Veel (bijna alles) van de zorg voor de baby's, mij en het huishouden komt neer op mijn vriend. Mijn dochter helpt hem daarbij. Dat vindt ze geen enkel probleem, leuk om te doen, mijn vriend is er blij mee en ik ook.
Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger. Hij gooit zijn vuile kleren overal neer behalve in de wasmand, ruimt als hij heeft gegeten niet op, laat de hond niet uit en laat hem voortdurend binnen, omdat hij het zielig vindt dat de hond in het hondenhok of de bijkeuken moet zitten (met als gevolg dat de hond zijn behoefte binnen doet, met vieze poten door het huis banjert en ga zo maar door).
Als mijn vriend hem iets vraagt, dan doet hij dat (maar nooit uit zichzelf), maar op mij en mijn dochter reageert hij vervelend en verwijtend (geen tijd meer voor mij sinds geboorte baby's, hij verveelt zich, als er bezoek komt komen die vooral voor de baby's, etc).
Ik zit nu in een lastige spagaat. Ik begrijp dat hij ervan baalt dat het nu even vooral draait om de baby's en het huishouden. En dat mijn vriend en dochter naast hun werk, school, stage de benen uit hun lijf lopen met de zorg, het huishouden, boodschappen en alle andere dingen die gedaan moeten worden. Het al zou helpen als hij in elk geval zijn eigen rommel op zou ruimen, de hond uit zou laten en zo. Ik snap dat hij ervan baalt van de situatie, maar zijn gedrag is erg irritant en helpt totaal niet.
Maar elke keer dat ik er over begin, reageert hij meteen dwars, verwijtend en lijkt het alleen maar erger te worden. Naar zijn zus reageert hij ook vervelend en ze hebben al een paar keer flinke ruzie gehad daarover.
donderdag 2 december 2021 om 08:53
Dat begrijp ik, echt. En daar moet TO zeker rekening mee houden. Maar daar kan je toch niet elk gedrag mee goed praten? Stel nou dat de taken voor hem (altijd al) zijn: zijn was in de wasmand, zijn vaat in de vaatwasser en de hond uitlaten. Er worden 2 baby’s geboren, waar hij logischerwijs niks mee heeft. En ineens is het: ik doe niets meer want ik ben het niet eens met de tweede leg van mijn moeder. Dat is toch ook niet werkbaar?LaFleurNoire schreef: ↑02-12-2021 08:50Je vergeet in je relaas de impact die een tweede leg op kinderen heeft. Bij jou bleef de gezinssituatie en -samenstelling hetzelfde en dat is nu net het detail waar de zoon van TO wél mee te maken heeft.
donderdag 2 december 2021 om 08:56
Precies. Dochter lijkt een soort tweede moederrol op zich te nemen. Dat is ze niet. Zoon heeft al een moeder én een stiefvader.m-april schreef: ↑02-12-2021 08:46Jouw dochter moet zich daar überhaupt niet mee bemoeien, ze is zijn zus niet zijn moeder. Jij moet ook echt niet accepteren dat jouw dochter zich op zo'n manier met je zoon bemoeit. En 'zou je dat bord niet even opruimen' is geen normale manier van iets zeggen, daar zit een hele passief-agressieve ondertoon in.
donderdag 2 december 2021 om 08:59
TO geeft zelf toe dat ze daar wat steken heeft laten vallen, al ruim voor de tweede leg. Daarnaast hoeft dit gedrag helemaal niet ingecalculeerd te zijn, maar weet hij zich wellicht niet anders te uiten dan door zijn kont tegen de krib te gooien. Pubers staan er nu niet bepaald om bekend dat ze uitmuntend hun gevoelens onder woorden kunnen en willen brengen. En of moeder daar ruimte voor geeft valt ook nog te bezien.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 08:53Dat begrijp ik, echt. En daar moet TO zeker rekening mee houden. Maar daar kan je toch niet elk gedrag mee goed praten? Stel nou dat de taken voor hem (altijd al) zijn: zijn was in de wasmand, zijn vaat in de vaatwasser en de hond uitlaten. Er worden 2 baby’s geboren, waar hij logischerwijs niks mee heeft. En ineens is het: ik doe niets meer want ik ben het niet eens met de tweede leg van mijn moeder. Dat is toch ook niet werkbaar?
En je ziet toch zelf hoe TO hier reageert. Allemaal gezemel over die hond en haar eigen sores en puber dient zich maar naadloos aan te passen. Geen flauw idee wat dit met haar kind doet en ook niet voornemens zich daarin te gaan verdiepen.
donderdag 2 december 2021 om 09:02
Kan je zoon via een stichting niet een dag of twee even op adem komen bij een ander gezin. Evt ook waar de hond dan heen kan?
Het is meer gezegd maar To jij hebt deze situatie gecreëerd en het is jouw verantwoordelijkheid om je kinderen op te voeden en te begeleiden bij het volwassenen worden. Dat is een ingewikkeld process waar je veel tijd en aandacht voor nodig hebt.
Opvoeden is veel meer dan regels opstellen en handhaven. Je hebt 4 mensjes op deze wereld gezet, elk individuen met hun eigen karakter. Natuurlijk heb je verwachtingen en gaan dingen bij jou thuis op jouw manier. Echter je kan daarbij niet voorbijgaan aan de behoeftes en belangen van je kind(eren). Ik zou persoonlijk niet meer dan twee kinderen de tijd en aandacht kunnen geven die imo belangrijk en nodig is. Maar daar heb jij niet zoveel aan. Behalve dan dat ik je adviseer hulp bij de opvoeding te zoeken, die is er en dat verdienen je kinderen!
Het is meer gezegd maar To jij hebt deze situatie gecreëerd en het is jouw verantwoordelijkheid om je kinderen op te voeden en te begeleiden bij het volwassenen worden. Dat is een ingewikkeld process waar je veel tijd en aandacht voor nodig hebt.
Opvoeden is veel meer dan regels opstellen en handhaven. Je hebt 4 mensjes op deze wereld gezet, elk individuen met hun eigen karakter. Natuurlijk heb je verwachtingen en gaan dingen bij jou thuis op jouw manier. Echter je kan daarbij niet voorbijgaan aan de behoeftes en belangen van je kind(eren). Ik zou persoonlijk niet meer dan twee kinderen de tijd en aandacht kunnen geven die imo belangrijk en nodig is. Maar daar heb jij niet zoveel aan. Behalve dan dat ik je adviseer hulp bij de opvoeding te zoeken, die is er en dat verdienen je kinderen!
donderdag 2 december 2021 om 09:04
Daar ben ik het dus absoluut mee eens. En even voor de duidelijkheid: ik ben niet voor een tweede leg, ik wil het zelf niet en ik ben het ermee eens dat de oudere kinderen daar niet onder horen te lijden. En toch kan ik me TO’s frustratie wel enigszins voorstellenLaFleurNoire schreef: ↑02-12-2021 08:59TO geeft zelf toe dat ze daar wat steken heeft laten vallen, al ruim voor de tweede leg. Daarnaast hoeft dit gedrag helemaal niet ingecalculeerd te zijn, maar weet hij zich wellicht niet anders te uiten dan door zijn kont tegen de krib te gooien. Pubers staan er nu niet bepaald om bekend dat ze uitmuntend hun gevoelens onder woorden kunnen en willen brengen. En of moeder daar ruimte voor geeft valt ook nog te bezien.
En je ziet toch zelf hoe TO hier reageert. Allemaal gezemel over die hond en haar eigen sores en puber dient zich maar naadloos aan te passen. Geen flauw idee wat dit met haar kind doet en ook niet voornemens zich daarin te gaan verdiepen.
donderdag 2 december 2021 om 09:11
Eens. Ik zal er zelf ook niet aan moeten denken en ik vind vooral dat verhaal van hoe de hond is gekomen een inschattingsfout van to. Maar de hardheid van de reacties hier vind ik naar een net bevallen vrouw niet verantwoord en heel hard, daarnaast blijf ik erbij dat je wel iets kan verwachten van een puber.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 09:04Daar ben ik het dus absoluut mee eens. En even voor de duidelijkheid: ik ben niet voor een tweede leg, ik wil het zelf niet en ik ben het ermee eens dat de oudere kinderen daar niet onder horen te lijden. En toch kan ik me TO’s frustratie wel enigszins voorstellen
donderdag 2 december 2021 om 09:13
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 09:04Daar ben ik het dus absoluut mee eens. En even voor de duidelijkheid: ik ben niet voor een tweede leg, ik wil het zelf niet en ik ben het ermee eens dat de oudere kinderen daar niet onder horen te lijden. En toch kan ik me TO’s frustratie wel enigszins voorstellen
Ik ook, ik kan het me ook voorstellen.
Ik heb ook pubers gehad en weet alles van hun lamlendigheid en hoe stapeldol je daarvan kunt worden. Maar wat ik ook heel zeker weet, is dat voortdurend mopperen niet helpt. Zeker niet in de situatie waarin TO nu zit, met een tweede leg en een puber die zich waarschijnlijk het zwarte schaap van de familie voelt. Dan kun je erop blijven hameren dat het heel normaal is je eigen bord even in de vaatwasser te zetten, maar dat gehamer blijkt niet te werken in het gezin van TO, dus zou ik het over een andere boeg gooien. En die boeg kan zijn: het pubergedrag voorlopig even compleet negeren, zoon veel liefdevolle aandacht geven en oplossingen zoeken voor de overige praktische problemen (hond, huishouden etc.).
TO kan ook blijven hangen in gemopper en verwachtingen, maar dat zal niks veranderen. Ik snap niet dat je dan niet andere oplossingen gaat zoeken.
donderdag 2 december 2021 om 09:18
Je kunt best iets verwachten van een puber. Maar als die puber nooit bijzonder veel hoefde te doen en moeder verwacht dat hij dat nu wél gaat doen omdat de nieuwe baby’s en TO’s fysieke sores teveel tijd opslokken, plus die enorme verandering in het gezin waardoor alle aandacht verschoven is, tsja, je zou als puber om minder recalcitrant worden.
donderdag 2 december 2021 om 09:20
Nou, dit. Plus, dat gezemel hier zet toch geen zoden aan de dijk?LadyTramp schreef: ↑02-12-2021 09:13Ik ook, ik kan het me ook voorstellen.
Ik heb ook pubers gehad en weet alles van hun lamlendigheid en hoe stapeldol je daarvan kunt worden. Maar wat ik ook heel zeker weet, is dat voortdurend mopperen niet helpt. Zeker niet in de situatie waarin TO nu zit, met een tweede leg en een puber die zich waarschijnlijk het zwarte schaap van de familie voelt. Dan kun je erop blijven hameren dat het heel normaal is je eigen bord even in de vaatwasser te zetten, maar dat gehamer blijkt niet te werken in het gezin van TO, dus zou ik het over een andere boeg gooien. En die boeg kan zijn: het pubergedrag voorlopig even compleet negeren, zoon veel liefdevolle aandacht geven en oplossingen zoeken voor de overige praktische problemen (hond, huishouden etc.).
TO kan ook blijven hangen in gemopper en verwachtingen, maar dat zal niks veranderen. Ik snap niet dat je dan niet andere oplossingen gaat zoeken.
donderdag 2 december 2021 om 09:38
Daarnaast, TO, nog een oprecht goedbedoelde tip. Je bent net bevallen van een tweeling en lichamelijk kun je nog niks. Ik zie je in dit topic vooral bezig met uitleggen waarom dit niet kan en dat al geprobeerd is, en zie weinig probleemoplossend vermogen. Je lijkt gefocust op die hond maar het grotere plaatje lijk je niet te zien.
Ervan uitgaand dat je zo normaliter niet bent: zou je niet eens naar de huisarts gaan? Ik weet dat je hier geen diagnoses mag stellen en dat zal ik dus ook niet doen, maar zouden de postpartum hormonen je misschien dwars kunnen zitten?
Ervan uitgaand dat je zo normaliter niet bent: zou je niet eens naar de huisarts gaan? Ik weet dat je hier geen diagnoses mag stellen en dat zal ik dus ook niet doen, maar zouden de postpartum hormonen je misschien dwars kunnen zitten?
donderdag 2 december 2021 om 09:47
Bedankt voor je reactie. Waardeer ik. Vooral ook omdat je niet allerlei dingen zelf invult, zoals anderen veel doen. Het is hier helemaal niet liefdeloos en zwart-wit.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 08:43Van alle kanten (To en het forum) wauw...
Nee, je neemt geen hond om hem in het hondenhok te stoppen en zeker niet voor een kind. Maar toch hè, even in het voordeel van TO, met het risico om het hele forum over me heen te krijgen en nee dit betekend ook niet dat ik het met alles eens ben. Maar ze ligt dus met grote lichamelijke ongemakken grootste deel van de dag in bed, vriend doet alles onder zijn vaderschapsverlof (ik lees dat de baby’s een maand oud zijn dus dat verlof is binnenkort voorbij) dochter helpt ook, maar zoon wil niet eens zijn was in de mand gooien, zijn bord in de vaatwasser zetten of de hond uitlaten die anders zijn behoefte doet in de woonkamer. Ik had na de bevalling van de tweede een totaalruptuur, en nee ik had geen puber in huis, maar ik kan me de frustratie wel voorstellen. En ja, ze had geen hond moeten nemen en ja ze had haar puber eerder moeten opvoeden en ja hij heeft ook aandacht nodig. Ik lees trouwens ook nergens dat hij die niet krijgt of dat ze alleen maar bezig is met hem afkatten de hele dag. Maar ben ik nou echt de enige die denkt dat dit wel heel erg gemakzuchtig gedrag is van een jongen van 15? De mijne zijn 13 en 15, en nee ik hoef geen tweede leg en ja ik snap ook dat dit voor een puber de hel is, maar ze doen toch echt wel meer dan alleen hun bord opruimen. En toen ik na een operatie onthand was hielpen ze zelfs wat meer mee dan normaal zodat ik goed kon herstellen en het snel weer allemaal zelf op kon pakken. TO’s lichamelijke conditie word hier natuurlijk ook niet sneller beter van, als ze steeds achter haar zoon aan moet lopen om zijn zooi op te ruimen terwijl ze ook nog vervelende reacties van hem krijgt. Terwijl ze het binnenkort toch echt weer zelf zal moeten gaan doen als vriend weer aan het werk gaat. O ik lees dat hij thuis werkt. Maar dat is dus ook werken, werk dat af moet. Eens dat de hond beter af is in een ander huis, daar zou ik wel werk van maken, dit is geen leven voor een hond, die moet zeker 3-4 keer per dag uit. En nee, je doet geen baby’s de deur uit ten behoeve van een huisdier, hoe hard dat ook klinkt voor hondenliefhebbers. Je lost natuurlijk niet alles op met enkel liefde bij een puber, hij heeft ook regels nodig, ik had ook taken in huis toen ik 15 was en mijn moeder was niet net bevallen. Ik denk dat deze frustraties bij TO zo hoog zitten nu dat het heel liefdeloos klinkt, maar zal dat echt zo zwart wit zijn?
Ook schat je dingen goed in, vind ik. Sommigen hier lijken thuiswerken te zien als synoniem voor een vrije dag hebben. Mijn vriend verschoont 's nachts de baby's. Overdag ook. Mijn dochter doet dat 1 keer per dag. Mijn vriend doet de baby's ook in bad. Verder ruimt hij op, zorgt hij dat mijn kinderen ontbijten, dat ze 's avonds eten (en idem dito voor mij), brengt en haalt hij mijn kinderen naar school (+/- 20 minuten heen en hetzelfde terug), doet hij de boodschappen, ruimt op, etc. Tussen zijn werk door doet hij dus al veel dingen (voor de baby's zorgen, kinderen halen/brengen, etc). Voor mijn zoon maakt hij ook net lunchpakket, legt hij z'n kleren klaar, etc.
Wat me irriteert is dat hij zijn eigen troep niet opruimt en met vervelende reacties komt als ik of mijn dochter daar iets van zegt. Van iemand van 15 mag je wel iets verwachten. Ben het wel eens met de reacties dat ik daar te lang mee heb gewacht. Het is te vrijblijvend geweest. Kinderen moeten kind kunnen zijn (en dat kan hier ook prima), maar op een bepaalde leeftijd mag je wel dingen verwachten. Bv. de eigen troep opruimen.
Het door iemand genoemde lijstje om structuur aan te brengen vind ik wel een goeie.
donderdag 2 december 2021 om 09:54
donderdag 2 december 2021 om 09:57
Zo te lezen allebei. Tijd die vast goed besteed kan worden aan andere zaken.
Blijkbaar mis je enig inlevingsvermogen in het fenomeen puber die nogal wat veranderingen in zijn maag gesplitst krijgt TO.
Het is namelijk niet zo dat hij niets kán doen in het huishouden, maar je mist ten enen male de boodschap die daar achter zit en dat lijkt maar niet tot je door te dringen.
En idd, kleren klaarleggen, lunchpakket maken....manmanman. Geen wonder dat dat kind denkt in een parallel universum terecht te zijn gekomen.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 02-12-2021 10:00
12.30% gewijzigd
donderdag 2 december 2021 om 09:59
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 08:53Dat begrijp ik, echt. En daar moet TO zeker rekening mee houden. Maar daar kan je toch niet elk gedrag mee goed praten? Stel nou dat de taken voor hem (altijd al) zijn: zijn was in de wasmand, zijn vaat in de vaatwasser en de hond uitlaten. Er worden 2 baby’s geboren, waar hij logischerwijs niks mee heeft. En ineens is het: ik doe niets meer want ik ben het niet eens met de tweede leg van mijn moeder. Dat is toch ook niet werkbaar?
- Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger.
- Die vindt dat ik nooit van hem heb verwacht dat hij zijn eigen rommel op ruimt en dat dan nu ook niet van stel op sprong kan verwachten
Hij had nooit taken en is pas sinds de babies er zijn ander gedrag gaan vertonen.
donderdag 2 december 2021 om 10:03
De hond uitlaten was wel een vaste taak toch begrijp ik? En wat is er abnormaal aan je eigen bord in de vaatwasser zetten dan? En de was in de wasmand gooien ipv onder je bed? Dat laatste zie ik niet echt als een taak eigenlijkLillybit schreef: ↑02-12-2021 09:59
- Mijn zoon is echter vrij snel na de geboorte van de baby's dwars gaan doen en dat wordt steeds erger.
.
- Die vindt dat ik nooit van hem heb verwacht dat hij zijn eigen rommel op ruimt en dat dan nu ook niet van stel op sprong kan verwachten
Hij had nooit taken en is pas sinds de babies er zijn ander gedrag gaan vertonen.
donderdag 2 december 2021 om 10:03
hoefde nooit iets op te ruimen
Zijn brood wordt gesmeerd
Zijn kleren worden klaargelegd in de ochtend
Wordt naar school gebracht en gehaald
En moet nu ineens een compleet zelfstandig kind zijn, hoe dan?
donderdag 2 december 2021 om 10:04
NIks abnormaals aan als het je geleerd is.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 10:03De hond uitlaten was wel een vaste taak toch begrijp ik? En wat is er abnormaal aan je eigen bord in de vaatwasser zetten dan? En de was in de wasmand gooien ipv onder je bed? Dat laatste zie ik niet echt als een taak eigenlijk
donderdag 2 december 2021 om 10:07
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 10:05Dan houd ik het alleen even bij de hond uitlaten, dat deed hij altijd al begrijp ik uit het verhaal. Waarom nu ineens niet meer dan? Omdat z’n moeder baby’s heeft gekregen die voor hem ongewenst zijn? Wat heeft dat te maken met die hond dan?
Ik las dat hij dat eerder ook niet deed. TO deed dat toen.
donderdag 2 december 2021 om 10:08
Omdat het de enige manier is om aandacht te krijgen voor zijn gevoel? Negatieve aandacht is ook aandacht. En TO schreef eerder ook al dat zij vooral de hond uitliet en hem aandacht en eten gaf.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑02-12-2021 10:05Dan houd ik het alleen even bij de hond uitlaten, dat deed hij altijd al begrijp ik uit het verhaal. Waarom nu ineens niet meer dan? Omdat z’n moeder baby’s heeft gekregen die voor hem ongewenst zijn? Wat heeft dat te maken met die hond dan?
donderdag 2 december 2021 om 10:13
Ik haak ook even in op dit topic. Ik zou je graag willen meegeven dat gedrag vaak een uiting is van een onvervulde behoefte. Gedrag is het topje van de ijsberg, hetgeen wat we zien van de buitenkant. Wanneer jij daar telkens met gedrag op reageert ( je irriteren, hem aanspreken) dan drijf je steeds verder uit elkaar. Daar zit nooit de oplossing. Probeer eens wat verder te kijken dan wat je ziet. En natuurlijk mag je best iets van hem verwachten in de gewone dagelijkse dingen. Net zoals je ook die verwachting niet te hoog hoeft te leggen. Veel van wat je beschrijft herkennen we als heel gewoon pubergedrag, niet altijd leuk, maar ook niet heel schokkend. Maar zijn leven staan op zijn kop, net zoals het jouwe, dat van je man, van je dochter. En iedereen gaat hier anders mee om. Je beschrijft dat het gedrag verergert is sinds de geboorte van de tweeling. Hij laat dus duidelijk zien dat hij het lastig vindt: grijp je kans, zie dit gevoel van hem, benoem het, bespreek het. Durf er werkelijk bij stil te staan dat de komst van deze baby's voor zoon iets bij hem raken. En zie hem daarin, erken hem daarin Dit gevoel van hem bestaat, mag er zijn, en als je daar onvoldoende aandacht voor hebt bestaat de kans dat het alleen maar erger wordt. Plof gewoon eens naast hem neer in die puberkamer met een zak chips, probeer bij hem aan te sluiten, te verwoorden wat er omgaat in zijn puberbrein: "he man, zo leuk is het allemaal niet he, twee van die baby's, wat zijn ze lief maar wat is er veel veranderd!", zoiets. Gewoon even levelen, even echte aandacht voor alles wat er achter en onder dat gedrag zit. En laat daarin ook merken dat je niet alles voor elkaar weet te krijgen, en dat dit voor jou lastig is, en dat je daarvan baalt omdat je er graag voor hem wilt zijn, maar dat het even allemaal niet goed lukt. Echt, als je daarin investeert, als je dit contact met hem weet te herstellen dan voelt alles eromheen een beetje lichter.Marysol schreef: ↑02-12-2021 09:47Bedankt voor je reactie. Waardeer ik. Vooral ook omdat je niet allerlei dingen zelf invult, zoals anderen veel doen. Het is hier helemaal niet liefdeloos en zwart-wit.
Ook schat je dingen goed in, vind ik. Sommigen hier lijken thuiswerken te zien als synoniem voor een vrije dag hebben. Mijn vriend verschoont 's nachts de baby's. Overdag ook. Mijn dochter doet dat 1 keer per dag. Mijn vriend doet de baby's ook in bad. Verder ruimt hij op, zorgt hij dat mijn kinderen ontbijten, dat ze 's avonds eten (en idem dito voor mij), brengt en haalt hij mijn kinderen naar school (+/- 20 minuten heen en hetzelfde terug), doet hij de boodschappen, ruimt op, etc. Tussen zijn werk door doet hij dus al veel dingen (voor de baby's zorgen, kinderen halen/brengen, etc). Voor mijn zoon maakt hij ook net lunchpakket, legt hij z'n kleren klaar, etc.
Wat me irriteert is dat hij zijn eigen troep niet opruimt en met vervelende reacties komt als ik of mijn dochter daar iets van zegt. Van iemand van 15 mag je wel iets verwachten. Ben het wel eens met de reacties dat ik daar te lang mee heb gewacht. Het is te vrijblijvend geweest. Kinderen moeten kind kunnen zijn (en dat kan hier ook prima), maar op een bepaalde leeftijd mag je wel dingen verwachten. Bv. de eigen troep opruimen.
Het door iemand genoemde lijstje om structuur aan te brengen vind ik wel een goeie.
