Kinderen
alle pijlers
Radeloos door puberdochter
donderdag 20 mei 2021 om 17:04
Hoi!
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:21
0.05% gewijzigd
vrijdag 21 mei 2021 om 21:46
Mijn ouders zijn verongelukt toen ik 3 jaar was. En ik heb inderdaad weinig hele scherpe herinneringen aan hen. Wel voel ik nog steeds het gat dat toen in mijn leven geslagen is. En het gevoel van alleen op de wereld dat vanaf toen mijn leven heeft beheerst.Wissewis schreef: ↑21-05-2021 21:00Misschien als ie vertrokken was als ik 7 was wel.
Op mijn 3de zou ik een peuter geweest zijn die toch écht weinig gedragsverandering had kunnen laten zien.
Als hij dan zo nodig de eikel moet zijn die het afbolt bij een vrouw en 3 piepjonge kinderen en nooit meer iets laat horen ... hij doet maar.
Dan zou ik hem zelf op mijn 15de toch ook nooit meer moeten horen of zien.
Of erover moeten spreken.
vrijdag 21 mei 2021 om 21:57
O, wat heftigAthena1905 schreef: ↑21-05-2021 21:46Mijn ouders zijn verongelukt toen ik 3 jaar was. En ik heb inderdaad weinig hele scherpe herinneringen aan hen. Wel voel ik nog steeds het gat dat toen in mijn leven geslagen is. En het gevoel van alleen op de wereld dat vanaf toen mijn leven heeft beheerst.
vrijdag 21 mei 2021 om 22:03
Athena1905 schreef: ↑21-05-2021 21:46Mijn ouders zijn verongelukt toen ik 3 jaar was. En ik heb inderdaad weinig hele scherpe herinneringen aan hen. Wel voel ik nog steeds het gat dat toen in mijn leven geslagen is. En het gevoel van alleen op de wereld dat vanaf toen mijn leven heeft beheerst.
Heftig!
Het bevestigt ook hoe groot dit verlies kan zijn, ook al heb je geen actieve herinneringen. En dat is ook logisch, dat het dan alsnog een verlies is
vrijdag 21 mei 2021 om 22:03
vrijdag 21 mei 2021 om 22:06
vrijdag 21 mei 2021 om 22:12
Dat was het zeker en het is heel bepalend in mijn leven geweest. Net zoals het gemis van haar vader in het leven van TO’s dochter heftig is, en bepalend. Maar dat wil niet zeggen dat het onoverkomelijk is. Het hoeft ook niet alleen maar slechte dingen op te leveren. De dochter van TO heeft TO als stabiele factor in haar leven. En die is ze gruwelijk en op een nare manier aan het uittesten. Het is aan TO om daar op de juiste manier mee om te gaan. Om de dochter nu in therapie te proppen lijkt mij averechts te gaan werken: dat wordt een bevestiging dat zij niet ‘normaal’ is. (Anders hoefde ze immers niet in therapie). Vandaar mijn advies aan TO om zelf een coach te zoeken die haar kan helpen om op de juiste manier en in de juiste dosering tegengas te geven. Als de dochter van TO nog eens met iemand wil praten kan ze daar later zelf voor kiezen.
vrijdag 21 mei 2021 om 22:15
Heftig TO, voor jou en voor haar.
En wat naar dat ze zo slecht in haar vel zit. Ze geeft allerlei signalen; het is aan jou om daar iets mee te doen.
Ik zou beginnen met ondersteuning te vragen voor jou. Wat kan jij doen? Hoe kan jij het beste in dit soort situaties reageren? In welke patronen verval jij wellicht die niet constructief zijn voor de situatie? Je bent niet de enige die vastloopt met een puber. En het is moedig om dat te erkennen en om professionele hulp te vragen.
En wat naar dat ze zo slecht in haar vel zit. Ze geeft allerlei signalen; het is aan jou om daar iets mee te doen.
Ik zou beginnen met ondersteuning te vragen voor jou. Wat kan jij doen? Hoe kan jij het beste in dit soort situaties reageren? In welke patronen verval jij wellicht die niet constructief zijn voor de situatie? Je bent niet de enige die vastloopt met een puber. En het is moedig om dat te erkennen en om professionele hulp te vragen.
vrijdag 21 mei 2021 om 22:17
vrijdag 21 mei 2021 om 22:17
Die dochter doet dat alleen uit onmacht omdat ze niet weet hoe ze anders met haar verdriet om moet gaan. Voor to zou het inderdaad goed kunnen zijn om de situatie met een professional te bespreken. Als ze zelf sterker in haar schoenen staat kan ze haar dochter ook beter helpenAthena1905 schreef: ↑21-05-2021 22:12Dat was het zeker en het is heel bepalend in mijn leven geweest. Net zoals het gemis van haar vader in het leven van TO’s dochter heftig is, en bepalend. Maar dat wil niet zeggen dat het onoverkomelijk is. Het hoeft ook niet alleen maar slechte dingen op te leveren. De dochter van TO heeft TO als stabiele factor in haar leven. En die is ze gruwelijk en op een nare manier aan het uittesten. Het is aan TO om daar op de juiste manier mee om te gaan. Om de dochter nu in therapie te proppen lijkt mij averechts te gaan werken: dat wordt een bevestiging dat zij niet ‘normaal’ is. (Anders hoefde ze immers niet in therapie). Vandaar mijn advies aan TO om zelf een coach te zoeken die haar kan helpen om op de juiste manier en in de juiste dosering tegengas te geven. Als de dochter van TO nog eens met iemand wil praten kan ze daar later zelf voor kiezen.
vrijdag 21 mei 2021 om 22:36
Je hebt daar een goed punt. Adoptiekinderen hebben dat ook, ze voelen zich afgewezen, een gevoel wat heel diep gaat en wat zorgt voor instabiliteit. Je dochter kan misschien niet duiden waar haar gevoelens vandaan komen en over je diepste angst en woede praten is eng en voelt voor haar misschien als niet loyaal naar jou en het gemis van een vader. Pubers worden bijzonder onredelijk als ze ongelukkig zijn, niets maakt hun dan meer uit en dan is het echt tijd om in te grijpen.
vrijdag 21 mei 2021 om 22:53
Je praat ook gewoon alleen maar over jezelf in je voorbeeld. Je dochter geeft wat aan (puistjes medicijn) met een onderliggende boodschap. Begin je over jezelf te praten en negeer je haar emotie en hulpvraag! Natúúrlijk heeft ze behoefde aan je steun maar die geef je niet. Dit is super pijnlijk voor haar.
Ik vind dat je antwoord op haar geeft alsof het je vriendin is. Ze is je vriendin niet.
Ik vind dat je antwoord op haar geeft alsof het je vriendin is. Ze is je vriendin niet.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zaterdag 22 mei 2021 om 00:46
Als iemand die dat medicijn heeft gebruikt verteld of dat wel of niet heeft gewerkt voor die persoon dan is dat toch helpen?Apollos_Belt schreef: ↑21-05-2021 22:53Je praat ook gewoon alleen maar over jezelf in je voorbeeld. Je dochter geeft wat aan (puistjes medicijn) met een onderliggende boodschap. Begin je over jezelf te praten en negeer je haar emotie en hulpvraag! Natúúrlijk heeft ze behoefde aan je steun maar die geef je niet. Dit is super pijnlijk voor haar.
Ik vind dat je antwoord op haar geeft alsof het je vriendin is. Ze is je vriendin niet.
Maar ze laat haar moeder niet eens uitpraten.
Vraag mij af wat voor reactie ze dan had verwacht, en wat vind jij wat TO had moeten doen, liegen en zeggen dat ze het medicijn niet kent?
Gewoon maar zeggen dat dochter het eventueel moet proberen (hoewel dochter zelf trouwens geen puistjes heeft schrijft TO) zonder in te gaan op wat het medicijn is en wat haar eigen ervaringen zijn?
Of voortaan op alles: oh leuk, knikken en glimlachen en verder niks zeggen
zaterdag 22 mei 2021 om 01:21
Ja dat kan je doen als je gezonde relatie hebt en het goed met beide gaat. Niet als de ander zich niet gehoord voelt.3Tomaten schreef: ↑22-05-2021 00:46Als iemand die dat medicijn heeft gebruikt verteld of dat wel of niet heeft gewerkt voor die persoon dan is dat toch helpen?
Maar ze laat haar moeder niet eens uitpraten.
Vraag mij af wat voor reactie ze dan had verwacht, en wat vind jij wat TO had moeten doen, liegen en zeggen dat ze het medicijn niet kent?
Gewoon maar zeggen dat dochter het eventueel moet proberen (hoewel dochter zelf trouwens geen puistjes heeft schrijft TO) zonder in te gaan op wat het medicijn is en wat haar eigen ervaringen zijn?
Of voortaan op alles: oh leuk, knikken en glimlachen en verder niks zeggen
Dat MOEDER vind dat ze geen puisten heeft hoeft niet de beleving van dochter te zijn.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zaterdag 22 mei 2021 om 01:37
Voor mijn derde heb ik leren kruipen, lopen, praten en werd ik zindelijk. Mijn fijne motoriek begon zich te ontwikkelen zodat ik ook kon punniken, kleuren en knippen. Daarnaast hechtte ik me aan mijn primaire verzorgers en begon ik vriendjes te maken.
Totaal onbelangrijk inderdaad, die eerste drie jaar van een mensenleven. Daar zijn inderdaad een heleboel wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan, iets over hechting enzo
Edit: na de reactie van Athena is mijn post natuurlijk dikke mosterd.
Athena!
zaterdag 22 mei 2021 om 01:46
Nee, maar dochter heeft haar eigen kans om daar over te praten gedwarsboomd toch?Apollos_Belt schreef: ↑22-05-2021 01:21Ja dat kan je doen als je gezonde relatie hebt en het goed met beide gaat. Niet als de ander zich niet gehoord voelt.
Dat MOEDER vind dat ze geen puisten heeft hoeft niet de beleving van dochter te zijn.
Ik vind dat TO juist heel serieus op het onderwerp inging door haar eigen ervaring te delen, dat had haar dochter kunnen aangrijpen om zelf te vertellen hoe ze over het onderwerp denkt.
Door simpelweg te zeggen dat ze de mening van haar moeder niet nodig heeft sluit ze alle mogelijkheden tot hulp af.
Als je de ander niet laat uitpraten zul je je nooit gehoord voelen.
En natuurlijk zijn tieners nog niet zo goed in communiceren, maar dit lijkt mij heel erg extreem.
Denk ook niet dat dit zichzelf oplost, persoonlijk denk ik dat proffesionele hulp op dit moment beter is.
zaterdag 22 mei 2021 om 02:05
Ingrijpende dingen onthoud je vaak ook wel, ik kan mij nog herinneren dat mijn broertje geboren werd (en ook de periode erna, in bad doen, borstvoeding enzo) toen was ik zelf net twee.Maduixa schreef: ↑22-05-2021 01:37Voor mijn derde heb ik leren kruipen, lopen, praten en werd ik zindelijk. Mijn fijne motoriek begon zich te ontwikkelen zodat ik ook kon punniken, kleuren en knippen. Daarnaast hechtte ik me aan mijn primaire verzorgers en begon ik vriendjes te maken.
Totaal onbelangrijk inderdaad, die eerste drie jaar van een mensenleven. Daar zijn inderdaad een heleboel wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan, iets over hechting enzo
Edit: na de reactie van Athena is mijn post natuurlijk dikke mosterd.
Ik denk ook dat je meer hele vroege herinneringen hebt dan je zelf doorhebt, vaak zit er geen datum aan vast.
Maar dingen als een sterfgeval of geboorte worden vastgelegd, dus dan weet je precies wanneer dat gebeurt is, en veel dingen van daarvoor en daarna zijn dan ook min of meer gedateerd.
En iets wat je niet onthouden hebt kan natuurlijk gewoon nog invloed hebben op je leven.
anoniem_403978 wijzigde dit bericht op 22-05-2021 02:16
7.85% gewijzigd
zaterdag 22 mei 2021 om 02:13
Dit is echt al eerder mis gegaan en is 60% jouw 'schuld' /toedoen.
Haar leeftijd en omgeving vormen de andere 40% maar jij hebt om te beginnen de basis al niet naar jouw smaak meegegeven. Waarschijnlijk te weinig of te vage grenzen gesteld, te weinig gekeken naar behoeften van het kind (nee dan bedoel ik niet eten drinken, liefde, schoolreisjes en kleding maar wat voor kind is het. Leiding nodig. Of juist zelf onderzoekend/grensvermijdend etc).
Lastig om dat nu nog op te lossen. Je hoeft het echt niet te accepteren dat zij jou zo respectloos behandeld. Je hoeft daar op dat moment dat ze dat doet ook echt niet vriendelijk te bespreken met haar. Zeker als zij dat simpelweg niet kan (ze praat door je heen, weer respectloos). Soms is het goed om je grenzen kraakhelder te maken.
Let op je houding, geef aan wat je wilt, claim respect van haar. Ze is niet achterlijk.
'hou die respectloze smoel van je nu dicht, en verdwijn naar boven. Zodra je fatsoenlijk kunt praten hoor ik je wel'.
Dingen afpakken werkt voor geen meter. Zeker niet als ze er schijt aan heeft.
Heeft ze schijt aan je? Gaat ze toch lekker weg naar vrienden? Lekker de deuren op slot en de sleutel in het slot. Lekker rustig nachtje voor jou. Grote bek want ze is zo grote meid? Zoek dan ook maar uit waar je slaapt. Respect voor je moeder heeb je gewoon, tenzij ze echt fors gefaalt heeft. Meid heeft geen idee van t leven en moet eens wat vaker nee horen. Zal haar wat levenservaring geven. Gaat ze vaker meemaken. Met zo'n respectloze houding kom je echt nergens mee.
Haar leeftijd en omgeving vormen de andere 40% maar jij hebt om te beginnen de basis al niet naar jouw smaak meegegeven. Waarschijnlijk te weinig of te vage grenzen gesteld, te weinig gekeken naar behoeften van het kind (nee dan bedoel ik niet eten drinken, liefde, schoolreisjes en kleding maar wat voor kind is het. Leiding nodig. Of juist zelf onderzoekend/grensvermijdend etc).
Lastig om dat nu nog op te lossen. Je hoeft het echt niet te accepteren dat zij jou zo respectloos behandeld. Je hoeft daar op dat moment dat ze dat doet ook echt niet vriendelijk te bespreken met haar. Zeker als zij dat simpelweg niet kan (ze praat door je heen, weer respectloos). Soms is het goed om je grenzen kraakhelder te maken.
Let op je houding, geef aan wat je wilt, claim respect van haar. Ze is niet achterlijk.
'hou die respectloze smoel van je nu dicht, en verdwijn naar boven. Zodra je fatsoenlijk kunt praten hoor ik je wel'.
Dingen afpakken werkt voor geen meter. Zeker niet als ze er schijt aan heeft.
Heeft ze schijt aan je? Gaat ze toch lekker weg naar vrienden? Lekker de deuren op slot en de sleutel in het slot. Lekker rustig nachtje voor jou. Grote bek want ze is zo grote meid? Zoek dan ook maar uit waar je slaapt. Respect voor je moeder heeb je gewoon, tenzij ze echt fors gefaalt heeft. Meid heeft geen idee van t leven en moet eens wat vaker nee horen. Zal haar wat levenservaring geven. Gaat ze vaker meemaken. Met zo'n respectloze houding kom je echt nergens mee.
zaterdag 22 mei 2021 om 02:30
Dit is echt geen normaal pubergedrag. Het je moeder stom vinden en je daarvoor schamen zeker wel. Afstand nemen ook, niet geïnteresseerd zijn in wat ouders te vertellen hebben ook nog. Maar zo gericht gemene opmerkingen maken die duidelijk enkel om te kwetsen zijn en zo overduidelijk geen respect..
Ik zou idd adviseren om zelf hulp te gaan zoeken en eerst jezelf te gaan sterken. Gesprekken aangaan bij de praktijkondersteuner bij de huisarts bijvoorbeeld. En ik sluit me helemaal aan bij de mensen die geweldloos verzet/verbindend gezag opperde. Een duur maar fijn boek is :https://www.bruna.nl/boeken/geweldloos- ... 9036809481
Misschien ook te lenen bij de bieb, of tweedehands te kopen.
Dit is juist een methode die uit de keuzes (die beiden niet helpen) stapt van straffen of toegeven bij kinderen/jongeren met probleem gedrag die niet geholpen willen worden.
Daarnaast ben ik het eens dat er eigenlijk professionele hulp nodig is. Maar geweldloos verzet zou juist een methode kunnen zijn om te bereiken dat ze daarvoor open staat.
Ik zou idd adviseren om zelf hulp te gaan zoeken en eerst jezelf te gaan sterken. Gesprekken aangaan bij de praktijkondersteuner bij de huisarts bijvoorbeeld. En ik sluit me helemaal aan bij de mensen die geweldloos verzet/verbindend gezag opperde. Een duur maar fijn boek is :https://www.bruna.nl/boeken/geweldloos- ... 9036809481
Misschien ook te lenen bij de bieb, of tweedehands te kopen.
Dit is juist een methode die uit de keuzes (die beiden niet helpen) stapt van straffen of toegeven bij kinderen/jongeren met probleem gedrag die niet geholpen willen worden.
Daarnaast ben ik het eens dat er eigenlijk professionele hulp nodig is. Maar geweldloos verzet zou juist een methode kunnen zijn om te bereiken dat ze daarvoor open staat.
zaterdag 22 mei 2021 om 04:46
Dus je wil dochter wijzen op fatsoenlijk praten en kraamt zelf wel onfatsoenlijke dingen uit? Mooi voorbeeld voor dochter wel.HETISDEWAARHEID schreef: ↑22-05-2021 02:13
'hou die respectloze smoel van je nu dicht, en verdwijn naar boven. Zodra je fatsoenlijk kunt praten hoor ik je wel'.
Om het maar niet te hebben over deuren op slot doen, dochter buitensluiten en eigen schuld van TO qua opvoeding.
zaterdag 22 mei 2021 om 07:04
Daarnaast zit to er natuurlijk niet ver naast dat dit voor een kind van 16 met normale vermogens gewoon onaardig gedrag is.3Tomaten schreef: ↑22-05-2021 01:46Nee, maar dochter heeft haar eigen kans om daar over te praten gedwarsboomd toch?
Ik vind dat TO juist heel serieus op het onderwerp inging door haar eigen ervaring te delen, dat had haar dochter kunnen aangrijpen om zelf te vertellen hoe ze over het onderwerp denkt.
Door simpelweg te zeggen dat ze de mening van haar moeder niet nodig heeft sluit ze alle mogelijkheden tot hulp af.
Als je de ander niet laat uitpraten zul je je nooit gehoord voelen.
En natuurlijk zijn tieners nog niet zo goed in communiceren, maar dit lijkt mij heel erg extreem.
Denk ook niet dat dit zichzelf oplost, persoonlijk denk ik dat proffesionele hulp op dit moment beter is.
Het is niet zo dat to er heel lang over sprak.
Als een persoon iets met je deelt is het redelijk normaal om dmv herkenning een bevestiging te geven.
De reactie van de dochter is bewust en expres onaardig, geen grens aangeven oid.
zaterdag 22 mei 2021 om 12:40
Voor de duidelijkheid, ik vind zo reageren geen normaal gedrag. Maar dit is al eerder de mist in gelopen en dochter heeft niet de handvaten om normaal te reageren. Dus zeggen dat ze het zelf dwarsboomt en zelf kan stoppen is veel te kort door te bocht. Ze heeft hulp van buitenaf nodig. Of heb jij zelf het wiel uitgevonden?3Tomaten schreef: ↑22-05-2021 01:46Nee, maar dochter heeft haar eigen kans om daar over te praten gedwarsboomd toch?nee moeder begint (weer) over zichzelf
Ik vind dat TO juist heel serieus op het onderwerp inging door haar eigen ervaring te delen, dat hoeft niet te zijn wat dochter nodig heeftdat had haar dochter kunnen aangrijpen om zelf te vertellen hoe ze over het onderwerp denkt.waarom vraagt moeder dat niet gewoon als ze dat wil weten?
Door simpelweg te zeggen dat ze de mening van haar moeder niet nodig heeft sluit ze alle mogelijkheden tot hulp af. een mening is geen hulp in dit geval. Dochter geeft keer op keer aan dat dit niet is wat ze nodig heeft. Waarom blijf je dan maar een mening doorforceren.
Als je de ander niet laat uitpraten zul je je nooit gehoord voelen. als iemand je hulpvraag niet hoort is de ander afkappen om jezelf te beschermen.
En natuurlijk zijn tieners nog niet zo goed in communiceren, maar dit lijkt mij heel erg extreem.klopt
Denk ook niet dat dit zichzelf oplost, persoonlijk denk ik dat proffesionele hulp op dit moment beter is.helemaal mee eens
Plus, waarom heeft ze iemand anders zijn mening de hele tijd nodig? Als je eigen mening klote over jezelf is, kan de ander wel hoog en laag roepen wat hij wil maar dat veranderd niks aan hoe iemand diep van binnen voelt.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zaterdag 22 mei 2021 om 18:04
Als dochter iets anders wil horen zal ze dat moeten aangeven, blijkbaar kan ze dat niet, maar dat kun je de moeder niet kwalijk nemen, die is tenslotte ook niet helderziend (en aangeven dat je een filmpje hebt gezien is ook niet echt een hulpvraag, lijkt mij, op dat moment weet moeder nog helemaal niet waar dochter naar toe wil)Apollos_Belt schreef: ↑22-05-2021 12:40Voor de duidelijkheid, ik vind zo reageren geen normaal gedrag. Maar dit is al eerder de mist in gelopen en dochter heeft niet de handvaten om normaal te reageren. Dus zeggen dat ze het zelf dwarsboomt en zelf kan stoppen is veel te kort door te bocht. Ze heeft hulp van buitenaf nodig. Of heb jij zelf het wiel uitgevonden?
Plus, waarom heeft ze iemand anders zijn mening de hele tijd nodig? Als je eigen mening klote over jezelf is, kan de ander wel hoog en laag roepen wat hij wil maar dat veranderd niks aan hoe iemand diep van binnen voelt.
Ze gaat zelf steeds naar haar moeder toe, wil blijkbaar wel iets, maar luistert vervolgens niet naar haar moeders pogingen tot een gesprek.
En als je alles afkapt krijg je nooit wat je wil horen, dan gaat iemand maar gewoon in het wilde weg gokken en als die persoon dan verkeerd gokt is het gesprek klaar, dan kom je nooit ergens.
Ik vind het echt veel te makkelijk om alles maar bij de moeder te leggen, hier hebben ze gewoon proffesionele hulp bij nodig, dat zei ik in mijn eerste reactie al.
anoniem_403978 wijzigde dit bericht op 22-05-2021 18:19
11.89% gewijzigd
zaterdag 22 mei 2021 om 18:18
Je doet veel aannames over wat wat je denkt wat ik bedoel. Het is goed hoor. Als je het niet snapt, snap je het niet. Ik heb geen zin in getouwtrek om het je uitleggen. Uiteindelijk draait het om to en dochter. Niet om apollo's en tomaten. Als to verduidelijking nodig heeft, geef ik die graag.3Tomaten schreef: ↑22-05-2021 18:04Als dochter iets anders wil horen zal ze dat moeten aangeven, blijkbaar kan ze dat niet, maar dat kun je de moeder niet kwalijk nemen, die is tenslotte ook niet helderziend.
Ze gaat zelf steeds naar haar moeder toe, wil blijkbaar wel iets, maar luistert vervolgens niet naar haar moeders pogingen tot een gesprek.
En als je alles afkapt krijg je nooit wat je wil horen, dan gaat iemand maar gewoon in het wilde weg gokken en als die persoon dan verkeerd gokt is het gesprek klaar, dan kom je nooit ergens.
Ik vind het echt veel te makkelijk om alles maar bij de moeder te leggen, hier hebben ze gewoon proffesionele hulp bij nodig, dat zei ik in mijn eerste reactie al.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
