Kinderen
alle pijlers
Ruzie om zwanger worden
zondag 10 februari 2008 om 15:31
Hallo allemaal,
Ik wil eens even jullie ervaringen horen wat betreft het zwanger worden en het effect dat dat heeft op je relatie. Wij zijn nu een jaar bezig, een miskraam achter de rug en daarna wil het maar niet lukken. De miskraam is nu 9 maanden geleden. Ik ben bezig met temperaturen en op verplichte tijden sex, maar mijn vriend vindt dat helemaal niks. Het moet spontaan of niet, vindt hij. Hij voelt zich qua sex heel geremd nu, omdat hij het idee heeft dat ik het alleen maar wil doen om zwanger te worden. De sfeer tussen ons is er zeker niet beter op aan het worden en doet me soms twijfelen aan de relatie. Ik ben er ook veel meer mee bezig dan hij. Hij heeft ook wel een kinderwens, maar als het niet gebeurt is het voor hem ook geen probleem. Voor mij wel. Ik kan bijna nergens anders meer aan denken. Gevolg is dat hij steeds vaker met vrienden naar de kroeg gaat, ipv bij mij thuis te zijn.
Wie herkent dit?
groetjes,
Lieke
Ik wil eens even jullie ervaringen horen wat betreft het zwanger worden en het effect dat dat heeft op je relatie. Wij zijn nu een jaar bezig, een miskraam achter de rug en daarna wil het maar niet lukken. De miskraam is nu 9 maanden geleden. Ik ben bezig met temperaturen en op verplichte tijden sex, maar mijn vriend vindt dat helemaal niks. Het moet spontaan of niet, vindt hij. Hij voelt zich qua sex heel geremd nu, omdat hij het idee heeft dat ik het alleen maar wil doen om zwanger te worden. De sfeer tussen ons is er zeker niet beter op aan het worden en doet me soms twijfelen aan de relatie. Ik ben er ook veel meer mee bezig dan hij. Hij heeft ook wel een kinderwens, maar als het niet gebeurt is het voor hem ook geen probleem. Voor mij wel. Ik kan bijna nergens anders meer aan denken. Gevolg is dat hij steeds vaker met vrienden naar de kroeg gaat, ipv bij mij thuis te zijn.
Wie herkent dit?
groetjes,
Lieke
zondag 10 februari 2008 om 16:06
Ik vind dat die vriend van je groot gelijk heeft. Jij kunt aan niks anders meer denken zeg je! Verontrustend vind ik dat op zijn zachtst gezegd. Hij wil zich niet alleen maar dekhengst voelen lijkt me. ..logisch dat ie de hort opgaat. Draai het eens om, je vriend denkt aan niks anders meer dan aan babies maken. Hij ziet jou als een broedmachine. Hij wil alleen sex met je zodat je zwanger raakt....hoe zou je dat vinden???
zondag 10 februari 2008 om 16:11
Ik herken het in zekere zin. Man en ik zijn ook sinds een jaar bezig, nog geen resultaat. In het begin lieten we het gewoon lopen zoals het liep, maar na ongeveer 5 maanden werd ik angstig en zijn we het echt gaan plannen. Of eigenlijk moet ik zeggen ik, want ik was er net als jij heel veel mee bezig, en man niet. Man had er niet zoveel last van, maar voor mij werd het onderhand een obsessie en op een gegeven moment voelde ik me er ook steeds verdrietiger onder dat het niet lukte. We hebben er samen veel over gepraat, en ik ben in gaan zien dat dit zo niet gezond was voor mij en toen heb ik het maar losgelaten. Dat was wel moeilijk, want het was ook een heel klein stukje aanvaarding dat er wellicht nooit een kind komt, maar zo obsessief ermee om gaan is gewoonweg niet goed. Nu heb ik zoiets van we zien wel, laat het eerst maar gewoon even voor wat het is. Ik wil ook nog niet naar de huisarts stappen, daar ben ik nog niet aan toe.
zondag 10 februari 2008 om 16:18
Tja, het werkt natuurlijk ook niet echt stimulerend als jij met thermometer in je mond, op je horloge tikkend, vertelt dat het wel weer tijd is om van bil te gaan. Ik kan me dat goed voorstellen.
Natuurlijk begrijp ik dat je graag wil. En natuurlijk begrijp ik je ongeduld. Maar op deze manier maak je het jullie wel onmogelijk Kun je niet proberen het weer een beetje als 'leuk' te zien? Weer verleiding en verrassing terug te brengen in jullie liefdesleven? Bespring je hem ook nog wel eens als je niet rond je eisprong zit? (Allemachtig, waar heb ik het over??!)
Overigens, wat ik nog veel serieuzer vind: Je schrijft dat je door je vriends reactie begint te twijfelen aan jullie relatie. Nou, meid, dan zou ik maar helemaal pas op de plaats maken. Want natuurlijk kan het even moeilijk zijn. En natuurlijk kom je dan dingen tegen die je samen moet uitwerken. Maar als je nu al af en toe gaat twijfelen aan je relatie lijkt me dat, eerlijk gezegd, niet echt een basis om aan kinderen te beginnen. Dan zou ik eerst maar eens zien of je die twijfels kunt wegnemen en zekerheid kunt inbouwen, en daarna maar eens verder kijken.
Natuurlijk begrijp ik dat je graag wil. En natuurlijk begrijp ik je ongeduld. Maar op deze manier maak je het jullie wel onmogelijk Kun je niet proberen het weer een beetje als 'leuk' te zien? Weer verleiding en verrassing terug te brengen in jullie liefdesleven? Bespring je hem ook nog wel eens als je niet rond je eisprong zit? (Allemachtig, waar heb ik het over??!)
Overigens, wat ik nog veel serieuzer vind: Je schrijft dat je door je vriends reactie begint te twijfelen aan jullie relatie. Nou, meid, dan zou ik maar helemaal pas op de plaats maken. Want natuurlijk kan het even moeilijk zijn. En natuurlijk kom je dan dingen tegen die je samen moet uitwerken. Maar als je nu al af en toe gaat twijfelen aan je relatie lijkt me dat, eerlijk gezegd, niet echt een basis om aan kinderen te beginnen. Dan zou ik eerst maar eens zien of je die twijfels kunt wegnemen en zekerheid kunt inbouwen, en daarna maar eens verder kijken.
zondag 10 februari 2008 om 16:25
Dag Lieke,
Ik kan me je verdriet en frustratie heel goed voorstellen. Ik denk dat het belangrijk is dat je begrijpt dat het hele issue kinderen, voor mannen gewoon heel anders is dan voor vrouwen. Bij de meeste vrouwen is de wens veel sterker en overheersender aanwezig dan bij mannen. Dat is overigens niet alleen bij het zwanger wórden zo. Zelf ben ik op dit moment zwanger en ik heb hier een tijd geleden een topic geplaatst waarin in me suf klaagde over het gebrek aan begrip vanuit mijn man, die geen enkele betrokkenheid toonde. De viva-dames hebben toen echt mijn ogen geopend door mij uit te leggen dat mijn frustratie vooral kwam door mijn eigen (te hoge) verwachtingen en niet door mijn man.
Het klinkt cliché, maar zo zijn mannen nu eenmaal, die staan er emotioneel verder vanaf.
Ik zou je willen adviseren je best te doen om je man te laten merken dat hij niet alleen maar de eerdergenoemde 'dekhengst' voor je is. Probeer bewust om meer over ander onderwerpen te praten met hem en toon initatief om samen leuke dingen te ondernemen. Als hij voelt dat jij minder obsessief hiermee bezig bent, zal hij zich vanzelf beter gaan voelen en meer open gaan stellen.
Als je je frustraties kwijt moet, kun je beter praten met een vriendin / zus / moeder / of natuurlijk forum vrouwen
. Die zullen je gevoel waarschijnlijk beter begrijpen.
Ik kan me je verdriet en frustratie heel goed voorstellen. Ik denk dat het belangrijk is dat je begrijpt dat het hele issue kinderen, voor mannen gewoon heel anders is dan voor vrouwen. Bij de meeste vrouwen is de wens veel sterker en overheersender aanwezig dan bij mannen. Dat is overigens niet alleen bij het zwanger wórden zo. Zelf ben ik op dit moment zwanger en ik heb hier een tijd geleden een topic geplaatst waarin in me suf klaagde over het gebrek aan begrip vanuit mijn man, die geen enkele betrokkenheid toonde. De viva-dames hebben toen echt mijn ogen geopend door mij uit te leggen dat mijn frustratie vooral kwam door mijn eigen (te hoge) verwachtingen en niet door mijn man.
Het klinkt cliché, maar zo zijn mannen nu eenmaal, die staan er emotioneel verder vanaf.
Ik zou je willen adviseren je best te doen om je man te laten merken dat hij niet alleen maar de eerdergenoemde 'dekhengst' voor je is. Probeer bewust om meer over ander onderwerpen te praten met hem en toon initatief om samen leuke dingen te ondernemen. Als hij voelt dat jij minder obsessief hiermee bezig bent, zal hij zich vanzelf beter gaan voelen en meer open gaan stellen.
Als je je frustraties kwijt moet, kun je beter praten met een vriendin / zus / moeder / of natuurlijk forum vrouwen
. Die zullen je gevoel waarschijnlijk beter begrijpen.
zondag 10 februari 2008 om 17:34
Hi,
Komt me zeker bekend voor. Hier na 7 maanden zwanger geworden en toen een miskraam. En daarna duurde voor mijn gevoel elke maand te lang.
Mn man had ook geen zin meer en voelde zich ook verplicht, toen kwam het hoge woord eruit dat het van hem zo niet hoefde. Met zn 2en zijn we toch ook gelukkig!
We hebben afgesproken dat hij aan moest geven wanneer hij sex wilde, zodat het niet was vanwege een eisprong enz.
Zelf ben ik gaan nadenken van is het nu echt zo erg als ik pas over een jaar zwanger ben, nee eigenlijk niet. Dus ik kreeg ook meer rust.
3 maanden later was ik zwanger, maar 1 x sex gehad die maand na een avondje stappen.
Er is nog hoop!!
Sterkte.
Komt me zeker bekend voor. Hier na 7 maanden zwanger geworden en toen een miskraam. En daarna duurde voor mijn gevoel elke maand te lang.
Mn man had ook geen zin meer en voelde zich ook verplicht, toen kwam het hoge woord eruit dat het van hem zo niet hoefde. Met zn 2en zijn we toch ook gelukkig!
We hebben afgesproken dat hij aan moest geven wanneer hij sex wilde, zodat het niet was vanwege een eisprong enz.
Zelf ben ik gaan nadenken van is het nu echt zo erg als ik pas over een jaar zwanger ben, nee eigenlijk niet. Dus ik kreeg ook meer rust.
3 maanden later was ik zwanger, maar 1 x sex gehad die maand na een avondje stappen.
Er is nog hoop!!
Sterkte.
zondag 10 februari 2008 om 17:42
Lieke, ik vind het heel begrijpelijk dat je steeds meer bezig bent met zwanger worden. Het is heel makkelijk om te zeggen dat je het los moet laten. Vaak zeggen mensen met kinderen of die heel makkelijk zwanger werden dit soort dingen. Mijn eerste zwangerschap heeft twee jaar op zich laten wachten en ik weet dus wat je voelt. Mijn man was er ook helemaal niet zo mee bezig ik vond hem zelfs onverschillig, dit heeft me ook wel doen twijfelen over onze relatie. Achteraf gezien allemaal niet nodig geweest want alles is goed gekomen want we hebben nu zelfs twee kinderen. Als ik zo'n verhaal als dat van jou lees komt alles weer boven en denk ik wel eens: 'had ik maar geweten dat het goed kwam en had ik maar meer genoten van de tijd die we samen waren. Want hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, de tijd die we met zijn tweetjes hadden was toch wel ook heel erg fijn. Daarom zou ik tegen jou willen zeggen besef alsjeblieft wat je al hebt en geniet daar zoveel mogelijk van, al realiseer ik me dat ik dit vanuit een luxe positie tegen je kan zeggen! Toch hoop ik dat je er iets aan hebt!
Veel sterkte
Veel sterkte
zondag 10 februari 2008 om 18:09
Het is idd makkelijk om te zeggen het los te laten, maar toch is dit wat TO moet doen. Je kunt hier niet zodanig mee bezig zijn dat het je hele leven beheerst; dat is niet goed voor jezelf en niet voor je relatie.
En nee, ik heb geen kinderen en ben net als TO een jaar bezig. Ik ben er zelf ook bijna obsessief mee bezig geweest, maar dat is echt niet gezond.
En nee, ik heb geen kinderen en ben net als TO een jaar bezig. Ik ben er zelf ook bijna obsessief mee bezig geweest, maar dat is echt niet gezond.
zondag 10 februari 2008 om 18:13
Ik ken het, was hier ook een strijd, alleen zei ik op een gegeven moment niet meer wanneer de vruchtbare periode eraan kwam. Vond mijn man ook erg onverschillig maar dat komt door wat er ooit heeft gespeeld. Sinds we met andere stappen bezig zijn (IUI) en we dus niet moeten presteren op een bepaald moment is het voor ons gelukkig van de baan, en kunnen we sex hebben wanneer we zin hebben. |Geeft ook een stuk rust.
Aangezien dat jullie niet met zo'n stap bezig zijn, ben ik het met Branwen eens. Proberen om het niet zo'n rol te laten spelen. Zoek afleiding, neem een hobby, maar geef je vriend niet het gevoel dat hij een dekhengst is en alleen goed is om je te bezwangeren. Heb ook sex als je niet in de vruchtbare dagen zit, en verleid je vriend.
Aangezien dat jullie niet met zo'n stap bezig zijn, ben ik het met Branwen eens. Proberen om het niet zo'n rol te laten spelen. Zoek afleiding, neem een hobby, maar geef je vriend niet het gevoel dat hij een dekhengst is en alleen goed is om je te bezwangeren. Heb ook sex als je niet in de vruchtbare dagen zit, en verleid je vriend.
zondag 10 februari 2008 om 19:02
Ik voel me nu inderdaad ook best wel schuldig tegenover mijn vriend. Natuurlijk wil ik hem niet alleen maar gebruiken als dekhengst, maar ik ben iemand die altijd heel open is en alles er meteen uitflapt. Niet zo handig vaak. Wat me ook wel stoorde bij die miskraam was dat hij er helemaal niet zo mee leek te zitten, hij ging diezelfde avond zelfs sporten en liet mij op de bank zitten. Als ik daar nu over wil praten zie ik hem al bijna zuchten. Ik merk gewoon dat we al een heel eind in de verkeerde visuele cirkel zitten. Hij wil al niet meer met me naar de satd omdat ik dan weleens kan gaan huilen bij een prenatal of een moeder met een baby... Als ik dit zo opschrijf denk ik dat ik maar eens hulp ga zoeken, anders is mijn relatie straks helemaal niks meer. Zucht en snik.
Wel erg bedankt voor jullie reacties...
Wel erg bedankt voor jullie reacties...
zondag 10 februari 2008 om 19:05
In aigustus een bbz gehad met chemokuur. Dat heeft 6 weken geduurd. Man is altijd netjes meegeweest, maar nooit gevraagd hoe het ging, hoe ik me voelde. Ja zo is mijn man, die pot alles op. Dat ken ik van hem, dus hoe onverschillig hij ook lijkt hij is er echt wel mee bezig.
Je kan hem niet kwalijk nemen dat hij het gebeuren op zijn eigen manier verwerkt. Hij kan moeilijk je handje vasthouden terwijl hij daar niks mee kan en jij het gevoel hebt dat hij het niet meent.
Je kan hem niet kwalijk nemen dat hij het gebeuren op zijn eigen manier verwerkt. Hij kan moeilijk je handje vasthouden terwijl hij daar niks mee kan en jij het gevoel hebt dat hij het niet meent.
zondag 10 februari 2008 om 20:09
Lieke, ik herken het wel een beetje. Ons sexleven draait ook om baby maken. En soms ook wel eens gewoon om de sex. Na bijna twee jaar ben ik nog niet zwanger. Ik moet wel zeggen dat de sex nog altijd goed is. En wij moeten dus vanavond ook. Jammer maar zo is het nu eenmaal. Ik wil het ook liever wat spontaner. Maar ik wil ook geen kans missen en vriend ook niet. Ik vind dat mijn vriend er wel wat meer rekening mee kan houden en wel eens wat meer interesse mag tonen in mijn cyclus. Hij weet ook amper wanneer ik ongesteld moet worden en wanneer mijn eisprong is. En hij zit er ook wel minder mee. Mannen en vrouwen gaan er gewoon heel verschillend mee om. Blijf er over praten. En dan niet als hij net denkt dat jullie gaan vrijen maar gewoon een keer op de bank ofzo. Hebben jullie hier ook al met anderen over gepraat? Wij wilden dit in eerste instantie niet maar uiteindelijk heb ik het aan een paar mensen verteld. Dit vind ik echt heel fijn, nu kan ik er ook eens met hun over praten. Vriend praat er verder met niemand over, heeft die behoefte ook niet. Ik ga niet zeggen dat je het los moet laten want dat kan ik zelf ook niet. Maar juist door er eens over te praten en er over te schrijven op een heel fijn topic, kan ik het in de slaapkamer beter loslaten. En daar gaat het toch uiteindelijk om?
Je mag altijd langs komen op het topic waar ik ook schrijf: Na een jaar nog niet zwanger, wie kletst er mee? Daar zijn veel meiden en we steunen elkaar allemaal.
Je mag altijd langs komen op het topic waar ik ook schrijf: Na een jaar nog niet zwanger, wie kletst er mee? Daar zijn veel meiden en we steunen elkaar allemaal.
maandag 11 februari 2008 om 13:29
Herkenbaar! Eerst 7 maanden proberen, toen een miskraam. Vervolgens eventjes niet zwanger mogen mogen worden vanwege een operatie, maar vervolgens zat ik weer iedere maand te stressen en diepteleurgesteld te zijn met mijn menstruatie. Precies een jaar later was ik weer zwanger, de uitgerekende datum verschilde 1 dag.(heel bizar en bijzonder) Ook wij hebben af en toe wel eens woorden gehad en liep het steeds minder lekker. Ik wist dat je het los moet laten maar dat is zo moeilijk. En echt, als je eenmaal zwanger bent, dan lijkt die moeilijke tijd ineens zo ver achter je. Zeker sinds de kleine is geboren, denk ik er echt nooit meer aan. Misschien dat t bij t proberen van een tweede kindje weer terug komt, maar ik hoop het niet. Mijn tip is: temperatuur een tijdje maar stopt zodat je weet dat daar niks vreemds uit komt. Ik heb het maar 1 maand gedaan, vergeleek het op fertilityfriend.com en bedacht me dat ik een duidelijke eisprong had. (de maanden daarvoor had ik ovulatietesten gebruikt en samen met de thermometer kwam het toen overeen) Thermometer weer opgeborgen en me vastgehouden aan het feit dat er heus niks geks aan de hand was. Gemiddeld duurt het een jaar voor je zwanger bent. Tel daarbij op dat sommige direct zwanger zijn, kan jij dus wel eens degene zijn bij wij het 1.5 jaar duurt. En ook dan is er dus niet per definitie iets geks aan de hand. Sterkte en succes! Laat je relatie er niet minder om worden!
dinsdag 12 februari 2008 om 21:10
Hier ook herkenning hoor!
Na 7 mnd zwanger en miskraam gehad, daarna nog 1 keer ongesteld geweest en nu een zoon van 8,5 mnd.
Veel stress gehad omdat het ook niet gelijk lukte, miskraam was ook een flinke domper. En ja, ruzies...Maar belangrijk is wel: blijf met elkaar praten. Ik zocht hier mijn uitvlucht om mijn frustraties te lossen. Het was voor mij echt een big issue. Uit je gevoel, je frustratie, angst en verdriet. Natuurlijk mag je best sex hebben om een baby te maken, maar vergeet niet dat je lief ook lief is.
Sterkte!
Na 7 mnd zwanger en miskraam gehad, daarna nog 1 keer ongesteld geweest en nu een zoon van 8,5 mnd.
Veel stress gehad omdat het ook niet gelijk lukte, miskraam was ook een flinke domper. En ja, ruzies...Maar belangrijk is wel: blijf met elkaar praten. Ik zocht hier mijn uitvlucht om mijn frustraties te lossen. Het was voor mij echt een big issue. Uit je gevoel, je frustratie, angst en verdriet. Natuurlijk mag je best sex hebben om een baby te maken, maar vergeet niet dat je lief ook lief is.
Sterkte!
donderdag 14 februari 2008 om 09:53
hoi lieke, ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet van je af kan zetten,ik heb bij allebei m'n kindjes bijna een jaar moeten wachten voordat ik zwanger was en geloof me,hoe ik ook probeerde,het uit m'n hoofd zetten lukte niet. Als mensen zeiden dat ik er teveel mee bezig was dan zei ik altijd: vertel me dan maar eens hoe ik er NIET mee bezig kan zijn dan...tsja,dan bleef het vaak akelig stil pfff...als je iets heel graag wilt,wil je het punt! En tuurlijk, ik begrijp dat je vriend het vervelend vind om alleen nog maar sex om die rede te hebben,misschien dat je hem een keertje extra kunt verwennen op en dag dat het niet "moet"zodat hij het gevoel krijgt dat het niet alleen daarom gaat.
Wat betreft die miskraam: ik heb er voor m'n eerste ook 1 gehad en het is wel heel belangrijk dat erkent wordt wat je voelt en dat je je verdriet mag uiten ook al is het 9 maanden geleden. als je je vriend uitgelegd krijgt dat het je helpt als je er veel over praat en mag huilen en dat hij geen oplossing voor je hoeft te bedenken hiervoor (mannen denken vaak in oplossingen en zijn dan gefrustreerd als ze die niet hebben)maar dat je dan gewoon even behoefte hebt aan een luisterend oor voor heel even,zal het voor hem ook wat duidelijker zijn denk ik.Zeg hem ook dat je blij bent dat hij je die ruimte wil geven (lees: ik zie je ook nog wel staan als mens en mijn vriend,en bedankt dat je er voor me bent!)dat zal een hoop schelen...
hopelijk heb je wat aan m'n adviezen,in ieder geval heel veel sterkte meis.....
Wat betreft die miskraam: ik heb er voor m'n eerste ook 1 gehad en het is wel heel belangrijk dat erkent wordt wat je voelt en dat je je verdriet mag uiten ook al is het 9 maanden geleden. als je je vriend uitgelegd krijgt dat het je helpt als je er veel over praat en mag huilen en dat hij geen oplossing voor je hoeft te bedenken hiervoor (mannen denken vaak in oplossingen en zijn dan gefrustreerd als ze die niet hebben)maar dat je dan gewoon even behoefte hebt aan een luisterend oor voor heel even,zal het voor hem ook wat duidelijker zijn denk ik.Zeg hem ook dat je blij bent dat hij je die ruimte wil geven (lees: ik zie je ook nog wel staan als mens en mijn vriend,en bedankt dat je er voor me bent!)dat zal een hoop schelen...
hopelijk heb je wat aan m'n adviezen,in ieder geval heel veel sterkte meis.....
