Kinderen
alle pijlers
Slechte eigenschappen dochter
woensdag 29 maart 2023 om 20:39
Laat ik vooropstellen dat mijn oudste dochter van 9 een geweldige, slimme en creatieve meid is. Toch pieker ik steeds meer over een paar slechte karaktereigenschappen die ik ook bij haar zie. Zeker in vergelijking met mijn twee jongere kinderen, valt het mij op dat dochter weinig doorzettingsvermogen heeft, graag het beste voor zichzelf wil en snel piept. Een paar concrete voorbeelden:
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
- Na lang zeuren mocht zij van ons een duur instrument bespelen waar ze helemaal idolaat van is, maar nu na een jaar is 10 minuten per dag oefenen vaak al teveel gevraagd. Moeilijke oefeningen wil ze sowieso niet proberen, waardoor ze nu al stagneert terwijl ze zoveel talent heeft en zelf zegt dat ze graag verder wil komen.
- Dochter babbelt graag en dat is vaak super gezellig, maar ze geeft de andere kinderen geen enkele ruimte om ook iets te vertellen. Als ik haar zo nu en dan onderbreek om een ander ook de kans te geven gaat ze enorm mokken.
- Ze is erg jaloers op haar broertje en zusje, als zij een keer iets hebben wil ze het meteen ook. Op hun verjaardagen probeert ze bijvoorbeeld steeds de aandacht naar zichzelf toe te trekken. Ook haalt ze haar (veel bescheidenere) zusje vaak over om iets met haar te delen of aan haar te geven.
- Ze is ontzettend kleinzerig. Klaagt voortdurend over hoofdpijn, buikpijn, pijn in haar voeten, vermoeidheid, kleine schaafwondjes... altijd is er wel wat, terwijl er eigenlijk nooit echt iets aan de hand is. Heel sfeerbepalend.
Dit klinkt wel heel negatief nu ik het zo teruglees, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat dochter en ik een beetje in een negatieve spiraal aan het raken zijn. Ik stoor mij aan dit gedrag en merk dat ik soms mijn geduld begin te verliezen terwijl ik dat helemaal niet wil. Soms omdat ik het ook zo vervelend vind voor haar broertje en zusje, maar nog vaker omdat ik me dan zorgen over haar maak. Hoe moet het later als ze echt dingen moet doen die ze niet leuk vindt om verder te komen? En wat als mensen zich aan haar gedrag gaan storen? Dat wil ik niet voor haar, het is zo'n leuke meid maar ze zit zichzelf ontzettend in de weg op deze manier.
Hoe zouden jullie op dit soort gedrag reageren?
zaterdag 1 april 2023 om 22:35
cuculuscanorus schreef: ↑01-04-2023 21:09
Maar goed, daar heeft TO verder niks aan, dat gelamenteer van mij.
TO: soms lijkt het alsof je je ene kind beter begrijpt dan je andere. Je kunt daar best hulp bij zoeken. Sommige kinderen zijn gewoon wat lastiger te duiden.
En jou ook.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
zaterdag 1 april 2023 om 22:38
Omdat je schrijft dat je ouders het kapot hebben gemaakt. En niet alleen dat leven van jou, maar óók van je broer. Dat klinkt in mijn oren als dat zij de (volledige) verantwoordelijkheid dragen voor alles wat kapot was/is in jouw leven. Of had je zelf ook dingen anders kunnen doen?
Ik heb vermoedelijk voor een deel dezelfde opvoeding genoten en ik ben/voel me niet kapot. Is dat dat de winst van mijn ouders? Of ben ik ook een stukje eigenaar van mijn leven? Of zijn de successen van het kind en het kapotte deel van de ouders? Ik vind het nogal wat wat je schrijft. Ik heb het idee dat je het zelf niet echt een statement vindt? Nou ja, maakt niet uit wat ik er van vind. Wat ik al schreef, het lijkt me lastig om het gevoel te hebben geen eigenaar te zijn van mijn eigen leven en slachtoffer te zijn van wat een ander me aangedaan heeft. Want zoals in onderzoeken naar voren komt, de mensen die zich geen eigenaar voelen en vooral een gevolg van zaken/mensen om hen heen, dat zijn vaak niet de meest blije mensen. Die ervaren het leven niet alsof ze daar zelf enige sturing aan kunnen geven.
zaterdag 1 april 2023 om 22:40
Simpel voorbeeld: in mijn babytijd was het volstrekt normaal om kinderen te laten huilen, kregen ze sterke longen van, anders raakten ze maar verwend, en welke redenen dan ook.Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:32En wat ik ook al eerder aangaf. Als ouder doe je je best, probeer je te gokken hoe je kind tikt en wat het nodig heeft en zul je er ook vaak genoeg naast zitten. En soms ben je zelf niet bij machte en open je een topic en kijk je of je er iets mee kunt. Shit happens. Dat heet door schade en schande wijs geworden en achteraf kijk je een koe in de kont. Met de huidige kennis van zaken zullen veel ouders echt wel andere keuzes hebben gemaakt dan ze toen gemaakt hebben. Maar dat is altijd achteraf. En dat vergt moed om dat te kunnen beamen. De meeste ouders doen gewoon nog steeds hun best. En dat mag ook gezegd worden.
Tegenwoordig is duidelijk dat dat schadelijk kan zijn voor bijv de hechting en een basisvertrouwen bij het kind.
En de gevolgen zijn natuurlijk niet voor ieder kind hetzelfde.
Zo hebben mijn ouders zich keurig aan al die adviezen gehouden, uiteraard met de beste intenties, maar voor zowel mij als mijn broer was dat funest.
En ik denk dus idd dat veel van mijn generatiegenoten weinig ruimte hebben gehad om zichzelf te zijn, maar dat ze dat volstrekt normaal (zijn gaan) vinden en daarom nu afgeven op die sneeuwvlokjesjeugd.
Terwijl ze dus eigenlijk zelf een veilige jeugd hebben gemist.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 22:43
Je vult echt enorm veel in hè. Ik zeg iets over mijn jeugd, niet over het heden.Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:38Omdat je schrijft dat je ouders het kapot hebben gemaakt. En niet alleen dat leven van jou, maar óók van je broer. Dat klinkt in mijn oren als dat zij de (volledige) verantwoordelijkheid dragen voor alles wat kapot was/is in jouw leven. Of had je zelf ook dingen anders kunnen doen?
Ik ben 59. Op mijn 16e was ik kapot.
Inmiddels heb ik mezelf aardig geheeld, maar een basis van (zelf)vertrouwen is later heel moeilijk alsnog op te bouwen.
Mijn broer is dat niet gelukt, die heeft op zijn 30e een eind aan zijn leven gemaakt. Hoe kapot wil je het hebben?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 22:45
Zo mild als je naar mede-ouders kijkt (waar ik het overigens helemaal mee eens ben hoor, wat ik ook al eerder aangaf er is geen perfecte opvoeding) kun je ook je kinderen behandelen; “ja je hebt iets verkeerd ingeschat, dat is helaas onderdeel van het leven, maar ik begrijp dat moeilijk is, kom dan geef ik je een knuffel” in plaats van “zie je nou wel, had je maar niet dit of dat”Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:32En wat ik ook al eerder aangaf. Als ouder doe je je best, probeer je te gokken hoe je kind tikt en wat het nodig heeft en zul je er ook vaak genoeg naast zitten. En soms ben je zelf niet bij machte en open je een topic en kijk je of je er iets mee kunt. Shit happens. Dat heet door schade en schande wijs geworden en achteraf kijk je een koe in de kont. Met de huidige kennis van zaken zullen veel ouders echt wel andere keuzes hebben gemaakt dan ze toen gemaakt hebben. Maar dat is altijd achteraf. En dat vergt moed om dat te kunnen beamen. De meeste ouders doen gewoon nog steeds hun best. En dat mag ook gezegd worden.
zaterdag 1 april 2023 om 22:46
zaterdag 1 april 2023 om 22:49
En vind jij het dan billijk (ik ben daar heel verbaasd over eigenlijk en het komt op mij heel onvolwassen over) om jouw ouders te verwijten je leven kapot gemaakt te hebben? Waar en wanneer is jouw eigen verantwoordelijkheid in werking getreden?
Een rijpe volwassen persoon neemt op enig moment eigenaarschap over het eigen leven en wat daarbij wel en niet goed gaat. We zijn waarschijnlijk even oud en dan nog vind jij dat zij verantwoordelijk zijn voor jouw leven? Jouw kinderen zijn ook enigzins volwassen toch? Ben jij volledig verantwoordelijk voor hun falen en successen? Hoort hun middelbare school diploma eigenlijk op je eigen kamer hangen? Of hebben ze dat toch zelf gedaan? En als jouw kind aangeeft ongelukkig te zijn, is dat dan jouw schuld? Of gelden die regels voor jou niet, omdat jij het wél goed hebt gedaan?
Een rijpe volwassen persoon neemt op enig moment eigenaarschap over het eigen leven en wat daarbij wel en niet goed gaat. We zijn waarschijnlijk even oud en dan nog vind jij dat zij verantwoordelijk zijn voor jouw leven? Jouw kinderen zijn ook enigzins volwassen toch? Ben jij volledig verantwoordelijk voor hun falen en successen? Hoort hun middelbare school diploma eigenlijk op je eigen kamer hangen? Of hebben ze dat toch zelf gedaan? En als jouw kind aangeeft ongelukkig te zijn, is dat dan jouw schuld? Of gelden die regels voor jou niet, omdat jij het wél goed hebt gedaan?
zaterdag 1 april 2023 om 22:50
Eigenaar van je leven.....Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:38
Ik heb vermoedelijk voor een deel dezelfde opvoeding genoten en ik ben/voel me niet kapot. Is dat dat de winst van mijn ouders? Of ben ik ook een stukje eigenaar van mijn leven? Of zijn de successen van het kind en het kapotte deel van de ouders? Ik vind het nogal wat wat je schrijft. Ik heb het idee dat je het zelf niet echt een statement vindt? Nou ja, maakt niet uit wat ik er van vind. Wat ik al schreef, het lijkt me lastig om het gevoel te hebben geen eigenaar te zijn van mijn eigen leven en slachtoffer te zijn van wat een ander me aangedaan heeft. Want zoals in onderzoeken naar voren komt, de mensen die zich geen eigenaar voelen en vooral een gevolg van zaken/mensen om hen heen, dat zijn vaak niet de meest blije mensen. Die ervaren het leven niet alsof ze daar zelf enige sturing aan kunnen geven.
Vind ik een jeukterm, maar dat terzijde.
Je doet alsof ik zeg dat ik tot op de dag van vandaag slachtoffer ben van mijn jeugd.
Maar dat schrijf ik nergens. Zo zie ik het ook helemaal niet.
Dus ik vraag me af waar je dat uit opmaakt.
Ik schreef iets over mijn jeugd en jij maakt daar iets van wat jouw invulling is, maar die niet over mij gaat.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 22:51
Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:49
En vind jij het dan billijk (ik ben daar heel verbaasd over eigenlijk en het komt op mij heel onvolwassen over) om jouw ouders te verwijten je leven kapot gemaakt te hebben? Waar en wanneer is jouw eigen verantwoordelijkheid in werking getreden?
Een rijpe volwassen persoon neemt op enig moment eigenaarschap over het eigen leven en wat daarbij wel en niet goed gaat. We zijn waarschijnlijk even oud en dan nog vind jij dat zij verantwoordelijk zijn voor jouw leven? Jouw kinderen zijn ook enigzins volwassen toch? Ben jij volledig verantwoordelijk voor hun falen en successen? Hoort hun middelbare school diploma eigenlijk op je eigen kamer hangen? Of hebben ze dat toch zelf gedaan? En als jouw kind aangeeft ongelukkig te zijn, is dat dan jouw schuld? Of gelden die regels voor jou niet, omdat jij het wél goed hebt gedaan?
Jeetje, de empathie spat van het scherm.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
zaterdag 1 april 2023 om 22:52
Nogmaals: waarom denk je dat ik die verantwoordelijkheid niet neem?Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:49En vind jij het dan billijk (ik ben daar heel verbaasd over eigenlijk en het komt op mij heel onvolwassen over) om jouw ouders te verwijten je leven kapot gemaakt te hebben? Waar en wanneer is jouw eigen verantwoordelijkheid in werking getreden?
Probeer het eens: lezen wat ik schrijf. Zonder je eigen invulling eraan te geven.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 22:52
Je schreef niet jeugd. Je schreef dat jouw leven en dat van je broer door je ouders kapot is gemaakt. Maar goed, ik laat het los. Ik vermoed dat je ouders veel verdriet hebben van het verlies van hun zoon, zoals jij van je broer. Waarmee ik de wond niet verder wil openmaken. Het beste iig.Solomio schreef: ↑01-04-2023 22:43Je vult echt enorm veel in hè. Ik zeg iets over mijn jeugd, niet over het heden.
Ik ben 59. Op mijn 16e was ik kapot.
Inmiddels heb ik mezelf aardig geheeld, maar een basis van (zelf)vertrouwen is later heel moeilijk alsnog op te bouwen.
Mijn broer is dat niet gelukt, die heeft op zijn 30e een eind aan zijn leven gemaakt. Hoe kapot wil je het hebben?
zaterdag 1 april 2023 om 22:53
Nou, echt hè?
Ik heb rond mijn 20e besloten dat die jeugd niet de rest van mijn leven zou gaan bepalen.
Maar blijkbaar leest Hoerabanaan gewoon helemaal niet wat ik schrijf.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 22:54
Hoerabanaan,
Volgens mij ben jij vreselijk eigenaar van je leven. Jij zorgt daar voor.
Je luistert niet naar je gevoel, die hindert je leven alleen maar. Schop onder de kont en gaan!
Ik denk dat jij je verstand zo hoog boven je gevoel hebt gezet dat ik me afvraag in hoeverre jij nog echt contact hebt met je lichaam. Voel jij je lichaam ook, of zit je helemaal in je hoofd?
En hoe komt het dat je moet doen wat gedaan moet worden? Je mag niet lummelen? Tijd innemen voor jezelf? Alles moet nut hebben? Een doel?
Was dat thuis ook zo? Gevoel eruit, verstand erin? Kun je reflecteren op hoe jij omgaat met gevoel? Als eigenaar?
Volgens mij ben jij vreselijk eigenaar van je leven. Jij zorgt daar voor.
Je luistert niet naar je gevoel, die hindert je leven alleen maar. Schop onder de kont en gaan!
Ik denk dat jij je verstand zo hoog boven je gevoel hebt gezet dat ik me afvraag in hoeverre jij nog echt contact hebt met je lichaam. Voel jij je lichaam ook, of zit je helemaal in je hoofd?
En hoe komt het dat je moet doen wat gedaan moet worden? Je mag niet lummelen? Tijd innemen voor jezelf? Alles moet nut hebben? Een doel?
Was dat thuis ook zo? Gevoel eruit, verstand erin? Kun je reflecteren op hoe jij omgaat met gevoel? Als eigenaar?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 1 april 2023 om 22:56
Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:52
Je schreef niet jeugd. Je schreef dat jouw leven en dat van je broer door je ouders kapot is gemaakt. Maar goed, ik laat het los. Ik vermoed dat je ouders veel verdriet hebben van het verlies van hun zoon, zoals jij van je broer. Waarmee ik de wond niet verder wil openmaken. Het beste iig.
Inderdaad. Laat het los. Je hebt geen idee waar je over praat.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
zaterdag 1 april 2023 om 22:56
Ik schreef: 'Mijn ouders hebben vast met de beste bedoelingen mijn broer en mij kapot gemaakt'Hoerabanaan schreef: ↑01-04-2023 22:52Je schreef niet jeugd. Je schreef dat jouw leven en dat van je broer door je ouders kapot is gemaakt. Maar goed, ik laat het los. Ik vermoed dat je ouders veel verdriet hebben van het verlies van hun zoon, zoals jij van je broer. Waarmee ik de wond niet verder wil openmaken. Het beste iig.
Dus nee, ik schreef niet dat ze mijn leven kapot hebben gemaakt. Dat maakte jij ervan.
Ze hebben ons kapot gemaakt, om ons in een verbeterde versie weer op te bouwen.
Dat opbouwen heb ik alleen zelf moeten doen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 23:15
Je mag het prima over mij laten gaan. Maar ik kan je gelukkig vertellen dat ik al heel wat jaren heel goed geleerd heb om ruimte in te nemen. Zowel mentaal als fysiek en de nadelen van mijn opvoeding achter me heb gelaten (zal vast niet altijd lukken, maar vaak wel) en nu vooral de voordelen pluk van wat óók mijn opvoeding is geweest.Doreia* schreef: ↑01-04-2023 22:54Hoerabanaan,
Volgens mij ben jij vreselijk eigenaar van je leven. Jij zorgt daar voor.
Je luistert niet naar je gevoel, die hindert je leven alleen maar. Schop onder de kont en gaan!
Ik denk dat jij je verstand zo hoog boven je gevoel hebt gezet dat ik me afvraag in hoeverre jij nog echt contact hebt met je lichaam. Voel jij je lichaam ook, of zit je helemaal in je hoofd?
En hoe komt het dat je moet doen wat gedaan moet worden? Je mag niet lummelen? Tijd innemen voor jezelf? Alles moet nut hebben? Een doel?
Was dat thuis ook zo? Gevoel eruit, verstand erin? Kun je reflecteren op hoe jij omgaat met gevoel? Als eigenaar?
Wat dat betreft is een opvoeding vaak niet alleen maar of goed of slecht. Er zijn momenten dat het behulpzaam is en er zijn momenten dat het in de weg zit. Ik lummel genoeg (kijk maar hoeveel tijd ik vandaag al hier heb doorgebracht), ik heb een meer dan prima gevoel met mijn lichaam. Ik weet niet waarom je denkt dat dat bij mij afwezig is. Omdat ik kritische kanttekeningen plaats?
Ik weet wel waar je aan refereert, omdat ik de signalen die je beschrijft wel ken (uit lichaam, alles rationeel beschrijven). Maar dat had weinig te maken met de hardere opvoeding en meer met andere dingen. En daarvoor heb ik flink wat therapietjes gehad. Maar nogmaals, dat had weinig van doen met een opvoeding gebaseerd op de normale schoppen onder de kont en niet zeuren maar doorzetten.
zaterdag 1 april 2023 om 23:27
Solomio schreef: ↑01-04-2023 20:26Vandaar al die burn-outs in 'onze' generatie.
Alleen al je laatste zin geeft het probleem weer in een notendop: 'als je ergens wilt komen'.....
Dat gaat namelijk over presteren, 'iets bereiken'.
Terwijl ik denk dat daar nu juist het grote probleem ligt, dat we kinderen alleen nog maar lijken op te voeden om vooral hoog op de maatschappelijke ladder te geraken.
Eigenlijk is dat ook wat ik in de OP lees: niet wat het kind aangeeft is van belang, maar wat TO (als representant van die prestatiemaatschappij) 'goede' eigenschappen vindt.
Ik denk juist dat we nergens komen als we alsmaar over onze grenzen blijven gaan.
Dat is ook waarom zoveel studenten eenzaam en ongelukkig zijn: ze gaan gebukt onder de verwachtingen die hun ouders en de maatschappij van ze heeft, prestatiedrang, succesvol moeten zijn, wanneer ben je succesvol? Wat is dat eigenlijk?
zaterdag 1 april 2023 om 23:30
En als ouder excuses kunnen maken aan je kinderen, wanneer blijkt dat ze last hebben ondervonden van je aanpak. En niet meteen gaan roepen: maar ik bedoelde het goed!
zaterdag 1 april 2023 om 23:34
Dat zie ik bij mezelf als het grootste verschil met mijn ouders: ik heb het mss niet beter gedaan, maar ik kan dat iig toegeven.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 1 april 2023 om 23:35
zaterdag 1 april 2023 om 23:37
Solomio schreef: ↑01-04-2023 22:43Je vult echt enorm veel in hè. Ik zeg iets over mijn jeugd, niet over het heden.
Ik ben 59. Op mijn 16e was ik kapot.
Inmiddels heb ik mezelf aardig geheeld, maar een basis van (zelf)vertrouwen is later heel moeilijk alsnog op te bouwen.
Mijn broer is dat niet gelukt, die heeft op zijn 30e een eind aan zijn leven gemaakt. Hoe kapot wil je het hebben?
zaterdag 1 april 2023 om 23:48
Nou die therapietjes snap ik wel. Dat schop onder je hol gebeuren lijkt me dat het werkelijk alle eigenheid en vertrouwen in jezelf en anderen, in je eigen lichaam als kompas, uit je ramt.
Het is echt wel goed bedoeld en ook functioneel, vanuit mensen die ook echt waarschijnlijk de tering naar de nering hebben moeten zetten, gewoonweg om te overleven.
Maar het is echt dat, overleven. Als je opgroeit in de huidige tijd en iets met verbinding, mildheid en compassie zou willen doen zoals samenwerken met andere mensen, laat staan met kinderen, dan is het echt karig of gewoonweg schadelijk.
Tijdje geleden is er een instelling voor gehandicapten ergens in Groningen door de inspectie gesloten, omdat ze daar ook van de schop onder de kont waren. De bewoners moesten maar leren wat consequenties zijn. Zo zie je hoe mensen die daarmee zijn grootgebracht soms de reflectie op zichzelf missen en volledig in al hun goede intenties het doel voorbij schieten. Wel interessant om dat inspectierapport te lezen trouwens.
Het gevoelsleven van een kind leren kennen, hanteren en respecteren en deze vaardigheden het kind aanleren is weliswaar een veel langere en moeilijkere weg om te gaan, maar wel ook veel duurzamer dan simpelweg via de ratio alles beheersen.
Iedereen kent wel zo'n kontschopper, volgens diegene zelf is alles perfect en niets aan de hand maar er valt geen land mee te bezeilen. Of andersom, het zijn werkelijk helden maar ze storten opeens compleet in omdat ze zichzelf structureel overvragen.
Het is echt wel goed bedoeld en ook functioneel, vanuit mensen die ook echt waarschijnlijk de tering naar de nering hebben moeten zetten, gewoonweg om te overleven.
Maar het is echt dat, overleven. Als je opgroeit in de huidige tijd en iets met verbinding, mildheid en compassie zou willen doen zoals samenwerken met andere mensen, laat staan met kinderen, dan is het echt karig of gewoonweg schadelijk.
Tijdje geleden is er een instelling voor gehandicapten ergens in Groningen door de inspectie gesloten, omdat ze daar ook van de schop onder de kont waren. De bewoners moesten maar leren wat consequenties zijn. Zo zie je hoe mensen die daarmee zijn grootgebracht soms de reflectie op zichzelf missen en volledig in al hun goede intenties het doel voorbij schieten. Wel interessant om dat inspectierapport te lezen trouwens.
Het gevoelsleven van een kind leren kennen, hanteren en respecteren en deze vaardigheden het kind aanleren is weliswaar een veel langere en moeilijkere weg om te gaan, maar wel ook veel duurzamer dan simpelweg via de ratio alles beheersen.
Iedereen kent wel zo'n kontschopper, volgens diegene zelf is alles perfect en niets aan de hand maar er valt geen land mee te bezeilen. Of andersom, het zijn werkelijk helden maar ze storten opeens compleet in omdat ze zichzelf structureel overvragen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
