Kinderen
alle pijlers
Spijt van kind ?
vrijdag 27 december 2024 om 13:15
Hoi dames,
Daar ben ik weer!
Met tranen zit ik weer te typen.
Ik ben 11 december bevallen van een prachtlg mannetje.
Het is een gewenste baby.
Na lang proberen met Ivf.
Partner steunt mij voldoende- familie is volop aanwezig en helpt.
Alleen ik word gek lijkt het!
Ik kan sinds 2 weken alleen maar huilen en heb echt hele nare gevoelens en gedachten.
De eerste week sliep hij goed door, maar sinds een paar dagen slaapt hij heel weinig.
Ook als ik hem net gevoed heb of verschoond.
Mijn man is nu nog een week thuis, maar ik weet niet wat ik moet doen als hij weer aan het werk gaat.
Ik kan niet stoppen met huilen- voel me super ellendig - kijk alleen maar uit het raam en het voelt alsof mijn leven voorbij is.
Heb ik spijt van mijn kind- gaat dit over?
Herkennen moeders dit?
Daar ben ik weer!
Met tranen zit ik weer te typen.
Ik ben 11 december bevallen van een prachtlg mannetje.
Het is een gewenste baby.
Na lang proberen met Ivf.
Partner steunt mij voldoende- familie is volop aanwezig en helpt.
Alleen ik word gek lijkt het!
Ik kan sinds 2 weken alleen maar huilen en heb echt hele nare gevoelens en gedachten.
De eerste week sliep hij goed door, maar sinds een paar dagen slaapt hij heel weinig.
Ook als ik hem net gevoed heb of verschoond.
Mijn man is nu nog een week thuis, maar ik weet niet wat ik moet doen als hij weer aan het werk gaat.
Ik kan niet stoppen met huilen- voel me super ellendig - kijk alleen maar uit het raam en het voelt alsof mijn leven voorbij is.
Heb ik spijt van mijn kind- gaat dit over?
Herkennen moeders dit?
donderdag 2 januari 2025 om 10:17
En blijf vooral hier schrijven. Ik heb tijdens verdriet, depressie en andere zaken hier, toen andere hulp niet gauw op gang kwam, veel steun en herkenning gehad.
En nogmaals, je bent niet gek, het is niet raar maar wel heel vervelend en verdrietig...
En nogmaals, je bent niet gek, het is niet raar maar wel heel vervelend en verdrietig...
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
donderdag 2 januari 2025 om 10:52
Ach lieve Merve, wat een ellende en zo herkenbaar!
Ook ik heb destijds (inmiddels 15 jaar geleden!! En onder een andere Nick) een topic hierover geopend en heel veel steun en begrip gehad!
De belangrijkste boodschap die ik toen kreeg is; dit komt goed!!
En dat komt het ook.
Je wilt het zo graag goed doen en gaat dan alles overdenken. Doe ik het wel goed, kan ik dit wel, wil ik dit wel, wat als….
Het is makkelijk lullen vanaf de zijlijn, ik weet het. Maar echt, je hoeft niet perfect te zijn, je hoeft er alleen maar te zijn.
Ook al is het strompelend en huilend. Neem je kindje bij je en probeer te accepteren dat je nu gewoon voelt wat je voelt en dat dat oké is. Dat gaat over.
Heel goed dat je hulp hebt gezocht. Probeer ook praktische dingen zoveel mogelijk uit te besteden. Mijn ervaring is dat veel mensen willen helpen, maar niet weten hoe. Die zijn vaak heel blij met een concrete hulpvraag.
Dus laat je was ophalen, maaltijden brengen, je huis stofzuigen en al die dingen meer. Als je dat zelf nu niet georganiseerd krijgt, schakel dan je man of moeder in om dat te managen.
Adem uit lieverd en laat gaan!
Ook ik heb destijds (inmiddels 15 jaar geleden!! En onder een andere Nick) een topic hierover geopend en heel veel steun en begrip gehad!
De belangrijkste boodschap die ik toen kreeg is; dit komt goed!!
En dat komt het ook.
Je wilt het zo graag goed doen en gaat dan alles overdenken. Doe ik het wel goed, kan ik dit wel, wil ik dit wel, wat als….
Het is makkelijk lullen vanaf de zijlijn, ik weet het. Maar echt, je hoeft niet perfect te zijn, je hoeft er alleen maar te zijn.
Ook al is het strompelend en huilend. Neem je kindje bij je en probeer te accepteren dat je nu gewoon voelt wat je voelt en dat dat oké is. Dat gaat over.
Heel goed dat je hulp hebt gezocht. Probeer ook praktische dingen zoveel mogelijk uit te besteden. Mijn ervaring is dat veel mensen willen helpen, maar niet weten hoe. Die zijn vaak heel blij met een concrete hulpvraag.
Dus laat je was ophalen, maaltijden brengen, je huis stofzuigen en al die dingen meer. Als je dat zelf nu niet georganiseerd krijgt, schakel dan je man of moeder in om dat te managen.
Adem uit lieverd en laat gaan!
vrijdag 3 januari 2025 om 16:23
Het is bij mij al een hele tijd geleden. Die baby is ondertussen al 1m85 en ik heb nog twee kinderen gekregen. Maar djeez wat vond ik het erg.
Ik begreep ook serieus niet hoe vrouwen meer dan 1 kind konden krijgen en beeldde me in dat het een complot was van de overheid want eigenlijk voelde iedere moeder zich stiekem zoals ik.
Mijn depressie was ook bijna psychotisch. Maar ik had ook niet de goede hulp op tijd en geen familie of vrienden in de buurt. Als je die wel hebt, schakel ze in om je te helpen. Je bent niet alleen en het gaat zo een heel stuk sneller voorbij.
Xx
Ik begreep ook serieus niet hoe vrouwen meer dan 1 kind konden krijgen en beeldde me in dat het een complot was van de overheid want eigenlijk voelde iedere moeder zich stiekem zoals ik.
Mijn depressie was ook bijna psychotisch. Maar ik had ook niet de goede hulp op tijd en geen familie of vrienden in de buurt. Als je die wel hebt, schakel ze in om je te helpen. Je bent niet alleen en het gaat zo een heel stuk sneller voorbij.
Xx
zaterdag 4 januari 2025 om 06:48
Goedemorgen dames,
Het ging eigenlijk sinds een paar dagen iets beter tot gisteren.
Gisteren belde zwager (man van mijn zus) mikn man op oö te vragen hoe het gaat.
En ze maakten allebei (zus-man) opmerkingen zoals wat is Merve veranderd zeg- lijk wel alsof je spijt hebt- ik gaf aan dat ik niet lekker in mijn vel zit en het voelt alsof mensen mij in de steek laten.
Mijn zus antwoordde lachend met ja k heb geen zin want je bent zo depressief en je moet gewoon wennen. Ook zei ze dingen zoals iedereen word moeder, Merve overdrijft een beetje.
İk barsste in tranen uit. Partner kapte gesprek af.
Daarna ben ik gaan slapen met migraine en huilbuien.
Sinds vandaag voel ik me weer zo ellendig en k*t.
Voelt echt alsof mijn leven voorbij is en niks beter gaat worden.
Het ging eigenlijk sinds een paar dagen iets beter tot gisteren.
Gisteren belde zwager (man van mijn zus) mikn man op oö te vragen hoe het gaat.
En ze maakten allebei (zus-man) opmerkingen zoals wat is Merve veranderd zeg- lijk wel alsof je spijt hebt- ik gaf aan dat ik niet lekker in mijn vel zit en het voelt alsof mensen mij in de steek laten.
Mijn zus antwoordde lachend met ja k heb geen zin want je bent zo depressief en je moet gewoon wennen. Ook zei ze dingen zoals iedereen word moeder, Merve overdrijft een beetje.
İk barsste in tranen uit. Partner kapte gesprek af.
Daarna ben ik gaan slapen met migraine en huilbuien.
Sinds vandaag voel ik me weer zo ellendig en k*t.
Voelt echt alsof mijn leven voorbij is en niks beter gaat worden.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:21
Wat is dit een ellendig gevoel zeg.
Mijn partner is aan het douchen en gaat zo werken. Wat ben ik jaloers
İk kijk naar buiten en zie mensen in de trein- metro- vliegtuigen in de lucht.
Het voelt alsof echt iedereen een leven heeft behalve ik.
İedereen leeft en ik zit met een huilende baby aan mijn arm thuis.
En dan grapt iedereen nog dat mijn leven voorbij is en dat ik veranderd ben.
Dat ik even normaal moet doen.
Terwijl ik altijd klaar heb gestaan voor iedereen 24/7.
Mijn partner is aan het douchen en gaat zo werken. Wat ben ik jaloers
İk kijk naar buiten en zie mensen in de trein- metro- vliegtuigen in de lucht.
Het voelt alsof echt iedereen een leven heeft behalve ik.
İedereen leeft en ik zit met een huilende baby aan mijn arm thuis.
En dan grapt iedereen nog dat mijn leven voorbij is en dat ik veranderd ben.
Dat ik even normaal moet doen.
Terwijl ik altijd klaar heb gestaan voor iedereen 24/7.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:28
zaterdag 4 januari 2025 om 07:32
__appelbloesem__ schreef: ↑04-01-2025 07:28Ach TO, wat een ontzettend lompe opmerkingen van je zus zeg, logisch dat je daarvan ontdaan bent. Goed dat je man het gesprek heeft afgekapt, dit soort onzin hoef je niet naar te luisteren. Is je zus vaker zo? Heeft ze zelf kinderen?
Ze heeft zelf 3 kinderen van 14-16-19.
Jaa wel vaker, alleen doet het me meestal niks.
Dit is de enige keer dat ze mij zo in tranen zag in de eerste week. Ook had ik haar geappt dat ik me echt slecht voel. Daar reageerde ze ook op met je moet gewoon wennen.
İk voel me echt zo beroerd en kan alleen maar huilen.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:39
Jeetje, TO, wat een onnadenkende, domme en onhandige opmerkingen! Logisch dat je daar niet blij van wordt. Die opmerkingen zijn zo niet helpend.
TO, kan je je man mobiliseren om te zorgen dat mensen hun klep houden als ze niets liefs kunnen zeggen? Dus, geen bezoek en telefoontjes als jij dat niet wil. En dat hij vertelt vooraf dat jij je niet goed voelt, en dat ze daar rekening mee moeten houden.
Mensen moeten beseffen dat het niet goed met je gaat en domme opmerkingen, mogen ze voor hun houden. Jij hebt behoefte aan steun.
TO, kan je je man mobiliseren om te zorgen dat mensen hun klep houden als ze niets liefs kunnen zeggen? Dus, geen bezoek en telefoontjes als jij dat niet wil. En dat hij vertelt vooraf dat jij je niet goed voelt, en dat ze daar rekening mee moeten houden.
Mensen moeten beseffen dat het niet goed met je gaat en domme opmerkingen, mogen ze voor hun houden. Jij hebt behoefte aan steun.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:40
zaterdag 4 januari 2025 om 07:41
Dikke knuffel! Wat een nare reactie van iemand die duidelijk niet doorheeft hoe jij dit doormaakt.
Ik herken het helaas wel van een paar jaar geleden. Ik heb huilend op de bank gezeten met baby, kon níks meer voor m’n gevoel. Durfde ook niet om hulp te vragen want “ik had dit toch zelf gewild”. Achteraf heb ik vooral spijt dat ik geen hulp gevraagd heb (professioneel), omdat het wellicht geholpen zou hebben.
Uiteindelijk was het na 6 weken allemaal een stuk beter. De hormonen werden minder, de baby werd leuker en ik durfde weer meer naar buiten. Ik was tussen de mensen.
Ik heb niet alles gelezen, dus ik weet niet of het je lukt om naar buiten te gaan, maar dat deed mij wel goed: zelfs maar 10 minuten. Vriend moest mij en baby ook echt meenemen de eerste keren, maar na een paar dagen ben ik het zelf gaan doen.
Ik herken het helaas wel van een paar jaar geleden. Ik heb huilend op de bank gezeten met baby, kon níks meer voor m’n gevoel. Durfde ook niet om hulp te vragen want “ik had dit toch zelf gewild”. Achteraf heb ik vooral spijt dat ik geen hulp gevraagd heb (professioneel), omdat het wellicht geholpen zou hebben.
Uiteindelijk was het na 6 weken allemaal een stuk beter. De hormonen werden minder, de baby werd leuker en ik durfde weer meer naar buiten. Ik was tussen de mensen.
Ik heb niet alles gelezen, dus ik weet niet of het je lukt om naar buiten te gaan, maar dat deed mij wel goed: zelfs maar 10 minuten. Vriend moest mij en baby ook echt meenemen de eerste keren, maar na een paar dagen ben ik het zelf gaan doen.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:49
İk voel me echt zo in de steek gelaten door iedereen.
De eerste week leek het alsof iedereen mij steunde, maar nu ze zien dat het echt niet goed gaat lijkt het wel alsof niemand meer naar me omkijkt.
Mijn moeder komt om de dag om baby in bad te doen, maar gaat dan ook echt meteen weer weg.
Mijn zus die zegt dat ik me niet moet aanstellen en dat iedereen wat emotioneel is, maar dat ik overdrijf.
Mijn schoonzus die amper belt.
Vriendinnen die het niet interesseert lijkt het.
İk voel me echt verraden en in de steeek gelaten.
Natuurlijk was het mijn eigen keuze en uiteindelijk is het mijn kind, maar dit zijn mensen waar ik echt om geef en ook altijd emotioneel/financieel heb gesteund waar nodig.
Waar ik altijd leuke dingen met de kinderen heb gedaan of gesteund waar ze me nodig hebben.
En nu ik me echt zo ellendig voel, doen ze alsof ik niet meer besta lijkt het.
Professionale hulp heb ik gevraagd, maar ik moet wachten (2 weken)
Nu zit ik alleen thuis - huilend - overstuur en dood ongelukkig.
Was ik hier maar nooit aan begonnen denk ik, maar als ik dan naar hem kijk voel ik me zo schuldig.
De eerste week leek het alsof iedereen mij steunde, maar nu ze zien dat het echt niet goed gaat lijkt het wel alsof niemand meer naar me omkijkt.
Mijn moeder komt om de dag om baby in bad te doen, maar gaat dan ook echt meteen weer weg.
Mijn zus die zegt dat ik me niet moet aanstellen en dat iedereen wat emotioneel is, maar dat ik overdrijf.
Mijn schoonzus die amper belt.
Vriendinnen die het niet interesseert lijkt het.
İk voel me echt verraden en in de steeek gelaten.
Natuurlijk was het mijn eigen keuze en uiteindelijk is het mijn kind, maar dit zijn mensen waar ik echt om geef en ook altijd emotioneel/financieel heb gesteund waar nodig.
Waar ik altijd leuke dingen met de kinderen heb gedaan of gesteund waar ze me nodig hebben.
En nu ik me echt zo ellendig voel, doen ze alsof ik niet meer besta lijkt het.
Professionale hulp heb ik gevraagd, maar ik moet wachten (2 weken)
Nu zit ik alleen thuis - huilend - overstuur en dood ongelukkig.
Was ik hier maar nooit aan begonnen denk ik, maar als ik dan naar hem kijk voel ik me zo schuldig.
zaterdag 4 januari 2025 om 07:56
TO, bel je moeder en zeg dat het niet gaat en dat je hulp nodig hebt. Soms snappen mensen niet echt hoe het gaat, of denken ze: het valt wel mee, maar het valt nu even niet mee.
Je moeder komt regelmatig, en misschien had ze zelf ooit een opdringerige moeder en wil ze zelf niet zo zijn. Ik noem maar een voorbeeld, het kan heel veel zijn. Het kan zijn dat je alles anders interpreteert dan het is. Dat hindert niet, maar vraag haar gericht hulp.
Je moeder komt regelmatig, en misschien had ze zelf ooit een opdringerige moeder en wil ze zelf niet zo zijn. Ik noem maar een voorbeeld, het kan heel veel zijn. Het kan zijn dat je alles anders interpreteert dan het is. Dat hindert niet, maar vraag haar gericht hulp.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:00
Ja helaas wel, hij is zzper in de bouw.
Als hij niet werkt komt er ook niks binnen en klanten willen ook niet wachten met klussen.
Mijn moeder komt om de baby in bad te doen, maar eigenlijk wil ik bellen en aangeven dat het niet hoeft, want het lijkt echt alsof ze het als een taak ziet.
Ze komt doet baby in bad, geeft hem weer aan mij om te voeden. Dan slaapt baby en gaat ze weg.
Tussendoor zegt ze dan ook dat ik niet moet huilen en dat het goed gaat komen. Wat ik dan wel dacht hoe een leven met de baby zou zijn.
Of maakt ze opmerkingen dat voorheen mijn huis altijd helemaal tiptop was en dat ik niet alleen moet piekeren als de baby slaapt, maar bezig moet zijn. Dat ik me dan ook beter ga voelen.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:06
Niet afbellen, hoor. Laat haar maar komen. Waarschijnlijk gaat ze weg omdat ze denkt dat jullie dan sneller aan elkaar wennen.
Kan je haar vragen of ze de baby onder haar hoede neemt, zodat jij kunt douchen en bijslapen of wat dan ook?
Sla de hulp die je zo hard nodig hebt, niet af.
Soms beseffen mensen niet hoe diep iemand zit en doen ze wat ze denken wat helpend is.
Kan je haar vragen of ze de baby onder haar hoede neemt, zodat jij kunt douchen en bijslapen of wat dan ook?
Sla de hulp die je zo hard nodig hebt, niet af.
Soms beseffen mensen niet hoe diep iemand zit en doen ze wat ze denken wat helpend is.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:14
Ik snap het van je man. Die moet gewoon geld verdienen idd.
Ik zou je moeder ook niet afbellen. Alle hulp die je kunt krijgen is toch fijn.
Heeft je moeder door wat er aan de hand is? Haar reactie kan ook uitgelokt worden omdat zij ook niet wil dat jou dit overkomt. Want jij bent haar dochter.
Hopelijk lukt het om je moeder duidelijk te maken dat je graag hebt dat ze langer blijft en helpt. Dat je het echt niet kan...
Ik zou je moeder ook niet afbellen. Alle hulp die je kunt krijgen is toch fijn.
Heeft je moeder door wat er aan de hand is? Haar reactie kan ook uitgelokt worden omdat zij ook niet wil dat jou dit overkomt. Want jij bent haar dochter.
Hopelijk lukt het om je moeder duidelijk te maken dat je graag hebt dat ze langer blijft en helpt. Dat je het echt niet kan...
zaterdag 4 januari 2025 om 08:17
İk wil het heel graag, maar het voelt gewoon alsof ze er niet wil zijn.Sierlijk schreef: ↑04-01-2025 08:06Niet afbellen, hoor. Laat haar maar komen. Waarschijnlijk gaat ze weg omdat ze denkt dat jullie dan sneller aan elkaar wennen.
Kan je haar vragen of ze de baby onder haar hoede neemt, zodat jij kunt douchen en bijslapen of wat dan ook?
Sla de hulp die je zo hard nodig hebt, niet af.
Soms beseffen mensen niet hoe diep iemand zit en doen ze wat ze denken wat helpend is.
Ze ziet me huilen, en ook dat ik er als een zombie bijloop. Alsnog gaat ze gewoon weg.
Daarom vind ik het zo lastig om haar om hulp te vragen.
Je kan iemand toch niet zo achterlaten als je ziet dat ze doodop is. Of het moet je niet boeien.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:17
Heb jij of je man eerlijk aan je omgeving aangegeven hóé slecht het met je gaat? Want de reacties klinken een beetje alsof ze denken dat je gewoon een vrouw bent met kraamtranen. Dat komt soms voor en sja, dat hoort er soms bij. Maar bij jou is het wel een paar tandjes erger. Misschien willen mensen je gewoon de ruimte geven om te wennen? Als alles goed gaat heb je ook wel vaak de behoefte om lekker in je eigen bubbel te zitten. Het hoeft geen onwil te zijn. Ook van je moeder niet. Als je durft toe te geven aan anderen dat je het echt niet trekt om alleen te zijn hoop ik dat je de steun krijgt die je verdient! Sterkte!
zaterdag 4 januari 2025 om 08:24
Ik denk dat je moeder ook met het handen in het haar zit. Je eigen kind zo zien is verschrikkelijk en dat ze gewoon niet zo goed weet wat ze moet doen en wat je wil.
Veel opener zijn is het enige wat resultaat op kan leveren. Dus eerlijk vertellen wat je voelt en dat je mogelijk een PND hebt. En duidelijk aangeven wat je nodig hebt. Maar ik snap ook dat dat voor jou heel moeilijk is. Er zijn echter maar weinig mensen die gedachten kunnen lezen.
Veel opener zijn is het enige wat resultaat op kan leveren. Dus eerlijk vertellen wat je voelt en dat je mogelijk een PND hebt. En duidelijk aangeven wat je nodig hebt. Maar ik snap ook dat dat voor jou heel moeilijk is. Er zijn echter maar weinig mensen die gedachten kunnen lezen.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:34
Mensen willen bijna altijd heel graag helpen, maar weten vaak niet hoe. Als je het zelf te lastig vindt, laat je man met je moeder bellen en vragen of ze langer kan komen. Laat hem dan gewoon aangeven dat je haar hulp en nabijheid nodig hebt en je vreselijk opziet tegen het alleen zijn met je kind. Vaak willen mensen ook niet te lang blijven omdat ze bang zijn tot last te zijn, dan kan specifiek vragen helpen.
zaterdag 4 januari 2025 om 08:59
Bel met verloskundige dat je niet langer kunt wachten met hulp. Jij maar ook je naasten hebben steun en uitleg nodig om hiermee om te gaan.
En ja het wordt beter, maar je hebt wel hulp nodig!
En hoewel ik je man snap, moet het voor hem heel helder worden wat prioriteiten zijn. Jij bent ziek en hebt nu hulp nodig. Net als dat hij griep zou hebben, een longontsteking, je kind een RS virus, jij een gebroken been hebt, noem maar op. Dan kan hij ook niet gaan werken en zullen jullie ook even zonder inkomen moeten kunnen. Jouw gezondheid komt nu op 1.
Echt.
En ja het wordt beter, maar je hebt wel hulp nodig!
En hoewel ik je man snap, moet het voor hem heel helder worden wat prioriteiten zijn. Jij bent ziek en hebt nu hulp nodig. Net als dat hij griep zou hebben, een longontsteking, je kind een RS virus, jij een gebroken been hebt, noem maar op. Dan kan hij ook niet gaan werken en zullen jullie ook even zonder inkomen moeten kunnen. Jouw gezondheid komt nu op 1.
Echt.
zaterdag 4 januari 2025 om 09:01
Het klinkt inderdaad alsof je nog niet hebt uitgesproken hoe ernstig het echt is. Ik hoop dat je dit durft en dat er dan meer hulp wordt aangeboden. Laat desnoods je moeder via de app weten dat je het fijn zou vinden als ze een dagje blijft en de baby zoveel mogelijk overneemt. Het lijkt me een goed idee om via de huisarts een verwijzing naar de POP poli te regelen voor het geval dat deze gevoelens aanhouden of verergeren. Soms is erover praten al fijn.
Ik herken je gevoelens van woede en teleurstelling. Het gevoel te hebben dat iedereen je in de steek laat terwijl je er zelf altijd voor iedereen bent.
Bij mijn 1e, overleed mijn moeder 1 maand na de geboorte en kon ik alles alleen regelen van de uitvaart tot het huis leegruimen. De 2e was een verschrikkelijke huilbaby en toen had ik er al eentje van 1 jaar rondlopen en ben ik helemaal kapot gegaan. Man (zzp) moest 6 dagen per week werken, geen familie, vriendinnen lieten het afweten stuk voor stuk.
Weet dus dat niet iedereen op de “roze wolk” zit en dat dit gevoel niks te maken heeft met spijt van het moederschap. Het is gewoon echt allemaal even veel te veel en de hormonen werken daarin niet mee. En het is cliché en je hebt het al 100x gehoord maar het wordt echt beter hoe suf het ook klinkt. Probeer duidelijk uit te spreken wat je echt nodig hebt. Je komt hier echt doorheen en iedere week wordt het ietsje beter
Ik herken je gevoelens van woede en teleurstelling. Het gevoel te hebben dat iedereen je in de steek laat terwijl je er zelf altijd voor iedereen bent.
Bij mijn 1e, overleed mijn moeder 1 maand na de geboorte en kon ik alles alleen regelen van de uitvaart tot het huis leegruimen. De 2e was een verschrikkelijke huilbaby en toen had ik er al eentje van 1 jaar rondlopen en ben ik helemaal kapot gegaan. Man (zzp) moest 6 dagen per week werken, geen familie, vriendinnen lieten het afweten stuk voor stuk.
Weet dus dat niet iedereen op de “roze wolk” zit en dat dit gevoel niks te maken heeft met spijt van het moederschap. Het is gewoon echt allemaal even veel te veel en de hormonen werken daarin niet mee. En het is cliché en je hebt het al 100x gehoord maar het wordt echt beter hoe suf het ook klinkt. Probeer duidelijk uit te spreken wat je echt nodig hebt. Je komt hier echt doorheen en iedere week wordt het ietsje beter
zaterdag 4 januari 2025 om 13:37
Lieve Merve, Het gaat tijdelijk slecht met je en je omgeving geeft botgezegd aan dat jullie daar zelf als stel wat aan moeten gaan doen. Dat is pijnlijk en verdrietig. Ik wens je alle goedheid, liefde en geduld toe, maar als dat er niet in zit bij je familie, moet je man het aanpakken.
Hij negeert volgens mij ernstige signalen door geen hulp voor je te regelen of zelf thuis te blijven. Jullie zijn samen verantwoordelijk voor een kwetsbaar pasgeboren kind en iets belangrijkers is er bijna niet. Je moet er niet aan denken, maar je kan in een depressie psychotisch of suïcidaal worden of zo in de war raken dat je niet goed voor de baby kan zorgen. Het is behalve rot, dus ook gevaarlijk om af te wachten zonder hulp.
Ik kreeg via de verloskundige, daarna POP-poli heel snel een lage dosis setraline voorgeschreven. En hulp aan huis.
Geloof de schrijvers hier: Het komt echt heel veel voor wat jij nu meemaakt. Je moet alleen met de verloskundige in gesprek over wat jullie als gezin aankunnen en waarvoor professionele hulp nodig is.
Hij negeert volgens mij ernstige signalen door geen hulp voor je te regelen of zelf thuis te blijven. Jullie zijn samen verantwoordelijk voor een kwetsbaar pasgeboren kind en iets belangrijkers is er bijna niet. Je moet er niet aan denken, maar je kan in een depressie psychotisch of suïcidaal worden of zo in de war raken dat je niet goed voor de baby kan zorgen. Het is behalve rot, dus ook gevaarlijk om af te wachten zonder hulp.
Ik kreeg via de verloskundige, daarna POP-poli heel snel een lage dosis setraline voorgeschreven. En hulp aan huis.
Geloof de schrijvers hier: Het komt echt heel veel voor wat jij nu meemaakt. Je moet alleen met de verloskundige in gesprek over wat jullie als gezin aankunnen en waarvoor professionele hulp nodig is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
