STELLING: ALs je beide fulltime blijft werken moet je ook geen kinderen nemen.

Wát ík me dan weer afvraag, is het volgende: wáárom is het nu zó moeilijk om te begrijpen én te respecteren, dat er écht mensen zijn, die vanuit hun hart én gevoel, oprecht anders denken én doen, en daar dan óók nog eens tevreden en gelukkig mee zijn? Nou?



Ik geloof namelijk wel degelijk dat Lesley het voor nu lekker voor mekaar heeft met man en kind. Wat maakt het jou dan in Godsnaam uit, wie het geld binnen brengt? Het is toch hún keuze, en hún leven?



Waarom doe je jezelf per definitie tekort als je thuisblijf mama bent?

Dat het jou keuze niet is, dat begrijp ik ondertussen wel. Maar fokt het je niet een beetje te veel op, omdat jij als alleen staande moeder die keuze níet hebt?



Laat het los. En dit zeg ik in zijn algemeenheid. Focus je op je eigen leven, die is al druk genoeg ;)

Oftewel: deelname aan de maatschappij brengt naast rechten (op onderwijs, een uitkering in bange dagen, gebruik van algemene voorzieningen als gezondheidszorg en rechtssysteem, infrastructuur) ook plichten met zich mee. Voor mannen en vrouwen.

De meeste thuisblijfmoeders zijn weer van plan te gaan werken als hun kind 4 of ouder is. Dus is van voorbijgaande aard. Het gaat om een paar jaar. Daarna zullen deze vrouwen zich ook weer mengen in de arbeidsmarkt. Niet iedereen zit te wachten op een management functie. Ik laat dat lekker aan mijn vriend over en ik neem genoegen met een "normale" functie op MBO of HBO niveau. Ik ben daar blij mee en hoef niet perse aan de top te staan. Het naar mijn zin hebben staat bij mij op nummer 1 en al het geld wat ik binnen zou halen is leuk meegenomen. Ik ben geen echte carrieretijger, als ik dat was had ik niet voor mijn zoon gekozen, nu niet en nooit niet. Maar dat is persoonlijk. 

quote: Zoyla reageerde



Wát ík me dan weer afvraag, is het volgende: wáárom is het nu zó moeilijk om te begrijpen én te respecteren, dat er écht mensen zijn, die vanuit hun hart én gevoel, oprecht anders denken én doen, en daar dan óók nog eens tevreden en gelukkig mee zijn? Nou?



Ik geloof namelijk wel degelijk dat Lesley het voor nu lekker voor mekaar heeft met man en kind. Wat maakt het jou dan in Godsnaam uit, wie het geld binnen brengt? Het is toch hún keuze, en hún leven?



Waarom doe je jezelf per definitie tekort als je thuisblijf mama bent?

Dat het jou keuze niet is, dat begrijp ik ondertussen wel. Maar fokt het je niet een beetje te veel op, omdat jij als alleen staande moeder die keuze níet hebt?



Laat het los. En dit zeg ik in zijn algemeenheid. Focus je op je eigen leven, die is al druk genoeg ;)

Heb je het nou tegen mij? :o



Mijn eigen gezinssituatie heeft helemaal niets met mijn mening omtrent dit onderwerp te maken. Of misschien toch wel, de reden dat ik lekker kritisch kan zijn als het op mannen aankomt en geen genoegen hoef te nemen met een man die me bijvoorbeeld niet goed genoeg naar mijn zin behandeld, is omdat ik een man nergens voor nodig heb. Hoeveel vrouwen moeten wel niet net doen alsof ze niet in de gaten hebben dat hun mannen vreemdgaan met dat lekkere ding van zijn werk? ( Alleen in mijn eigen bedrijf ken ik er al meer dan een paar, en zelfs een enkele man die voorwendt onwetend te zijn over de escapades van zijn eega).



Maar afgezien daarvan, zoals ik je in antwoord op je eerdere vraag al zei: niet werken is nog nooit bij me opgekomen, ik word zelfs doodongelukkig van niet werken. Natuurlijk heb ook ik de keuze om niet te werken, iedereen kan er voor kiezen om niet te werken. Honderdduizenden alleenstaande moeders in Nederland werken niet, dus dat argument dat ik geen keuze zou hebben gaat niet op.



Ik ben ook echt niet jaloers op huisvrouwen, dus die volgende vraag kan je je besparen. In mijn opinie is er namelijk niets om jaloers op te zijn, ten eerste vind ik de meeste relaties niet jaloersmakend ( en dat geldt zeker voor relaties die zo'n ouderwets rolpatroon nastreven, dergelijke mannen zou ik never op vallen) en ten tweede vind ik thuiszitten ook al niet jaloersmakend. Ik heb eerder medelijden met huisvrouwen dan dat ik er jaloezie voor voel, als ik diep in mijn hart kijk.

quote: Lesley01 reageerde



De meeste thuisblijfmoeders zijn weer van plan te gaan werken als hun kind 4 of ouder is. Dus is van voorbijgaande aard. Het gaat om een paar jaar. Daarna zullen deze vrouwen zich ook weer mengen in de arbeidsmarkt. Niet iedereen zit te wachten op een management functie. Ik laat dat lekker aan mijn vriend over en ik neem genoegen met een "normale" functie op MBO of HBO niveau. Ik ben daar blij mee en hoef niet perse aan de top te staan. Het naar mijn zin hebben staat bij mij op nummer 1 en al het geld wat ik binnen zou halen is leuk meegenomen. Ik ben geen echte carrieretijger, als ik dat was had ik niet voor mijn zoon gekozen, nu niet en nooit niet. Maar dat is persoonlijk.  Om na die vier jaar voor 2 dagen in de week te gaan werken. Inmiddels is er een pensioengat ontstaan en ook het niet betalen van premies als ww kunnen gevolgen hebben voor de toekomst.

quote: fashionvictim reageerde





quote: Zoyla reageerde



Wát ík me dan weer afvraag, is het volgende: wáárom is het nu zó moeilijk om te begrijpen én te respecteren, dat er écht mensen zijn, die vanuit hun hart én gevoel, oprecht anders denken én doen, en daar dan óók nog eens tevreden en gelukkig mee zijn? Nou?



Ik geloof namelijk wel degelijk dat Lesley het voor nu lekker voor mekaar heeft met man en kind. Wat maakt het jou dan in Godsnaam uit, wie het geld binnen brengt? Het is toch hún keuze, en hún leven?



Waarom doe je jezelf per definitie tekort als je thuisblijf mama bent?

Dat het jou keuze niet is, dat begrijp ik ondertussen wel. Maar fokt het je niet een beetje te veel op, omdat jij als alleen staande moeder die keuze níet hebt?



Laat het los. En dit zeg ik in zijn algemeenheid. Focus je op je eigen leven, die is al druk genoeg ;)

Heb je het nou tegen mij? :o



Mijn eigen gezinssituatie heeft helemaal niets met mijn mening omtrent dit onderwerp te maken. Of misschien toch wel, de reden dat ik lekker kritisch kan zijn als het op mannen aankomt en geen genoegen hoef te nemen met een man die me bijvoorbeeld niet goed genoeg naar mijn zin behandeld, is omdat ik een man nergens voor nodig heb. Hoeveel vrouwen moeten wel niet net doen alsof ze niet in de gaten hebben dat hun mannen vreemdgaan met dat lekkere ding van zijn werk? ( Alleen in mijn eigen bedrijf ken ik er al meer dan een paar, en zelfs een enkele man die voorwendt onwetend te zijn over de escapades van zijn eega).



Maar afgezien daarvan, zoals ik je in antwoord op je eerdere vraag al zei: niet werken is nog nooit bij me opgekomen, ik word zelfs doodongelukkig van niet werken. Natuurlijk heb ook ik de keuze om niet te werken, iedereen kan er voor kiezen om niet te werken. Honderdduizenden alleenstaande moeders in Nederland werken niet, dus dat argument dat ik geen keuze zou hebben gaat niet op.



Ik ben ook echt niet jaloers op huisvrouwen, dus die volgende vraag kan je je besparen. In mijn opinie is er namelijk niets om jaloers op te zijn, ten eerste vind ik de meeste relaties niet jaloersmakend ( en dat geldt zeker voor relaties die zo'n ouderwets rolpatroon nastreven, dergelijke mannen zou ik never op vallen) en ten tweede vind ik thuiszitten ook al niet jaloersmakend. Ik heb eerder medelijden met huisvrouwen dan dat ik er jaloezie voor voel, als ik diep in mijn hart kijk.





Ik vind dat je maar steken onder water blijft geven, met name in je laatste alinea. Waarom zou je medelijden hebben met huisvrouwen? Iedereen heeft immers een keuze. Huisvrouwen kiezen ervoor om thuis te blijven voor hun kinderen, dat betekent dus dat ze achter hun keuze staan anders hadden ze zich allang weer in geschreven op monsterboard of niet soms?

 



Ik vind dat je maar steken onder water blijft geven, met name in je laatste alinea. Waarom zou je medelijden hebben met huisvrouwen? Iedereen heeft immers een keuze. Huisvrouwen kiezen ervoor om thuis te blijven voor hun kinderen, dat betekent dus dat ze achter hun keuze staan anders hadden ze zich allang weer in geschreven op monsterboard of niet soms?

..Nee, maar daar gaan ze voor het gemak maar van uit :P



Je wil niet weten hoe mijn cv eruit ziet trouwens, lijkt wel een gatenkaas, leg dát maar eens uit ;)

Fash lieverd, er bestaan ook góede mannen in de wereld hoor, echt! *;

quote: Lesley01 reageerde





 



Ik vind dat je maar steken onder water blijft geven, met name in je laatste alinea. Waarom zou je medelijden hebben met huisvrouwen? Iedereen heeft immers een keuze. Huisvrouwen kiezen ervoor om thuis te blijven voor hun kinderen, dat betekent dus dat ze achter hun keuze staan anders hadden ze zich allang weer in geschreven op monsterboard of niet soms?

Ik heb diep in mijn hart een soort medelijden met huisvrouwen omdat ik vind dat die vrouwen genaaid worden door de maatschappij en door hun eigen mannen, omdat hen wijsgemaakt wordt dat hun keuze bewonderenswaardig is terwijl het eigenlijk zo is dat het vrouwen in zijn algemeenheid afhankelijk, ongelijkwaardig en in een achterstandspositie houdt.

Met emotionele chantage als "het is zo goed voor de kinderen" worden vrouwen zoetgehouden en dom en afhankelijk gehouden. Ik vind het echt vreselijk dat zoveel vrouwen massaal in die onzin trappen en zichzelf zo weinig waard vinden dat ze genoegen nemen met een positie die in vrijwel alle aspecten van het leven minderwaardig is ten opzichte van mannen.



Ik ontdek in dit soort discussies altijd een diepgeworteld feminisme bij mezelf .

quote: nippo reageerde



Oftewel: deelname aan de maatschappij brengt naast rechten (op onderwijs, een uitkering in bange dagen, gebruik van algemene voorzieningen als gezondheidszorg en rechtssysteem, infrastructuur) ook plichten met zich mee. Voor mannen en vrouwen. inderdaad, dan moet er dus niet worden geklaagd over 10 jaar dat er op de basisschool weer klassen van 50 kinderen komen en dat wachtlijsten in de zorg dramatische omvang krijgen.

Ik vind het thuisblijven voor de kinderen ook getuigen van korte termijn denken van de vrouw.

Ik ben ook wel benieuwd hoe dit soort keuzes tot stand komen. Begint de vrouw hierover als het onderwerp kinderen op tafel komt. "Schat, als we straks kinderen hebben, zal ik dan lekker thuisblijven?"Of geeft de man aan dat het wel fijn zou zijn en goed voor de kinderen?

De meeste thuisblijfmoeders zijn weer van plan te gaan werken als hun kind 4 of ouder is. Dus is van voorbijgaande aard. Het gaat om een paar jaar. Daarna zullen deze vrouwen zich ook weer mengen in de arbeidsmarkt. Niet iedereen zit te wachten op een management functie. Ik laat dat lekker aan mijn vriend over en ik neem genoegen met een "normale" functie op MBO of HBO niveau. Ik ben daar blij mee en hoef niet perse aan de top te staan. Het naar mijn zin hebben staat bij mij op nummer 1 en al het geld wat ik binnen zou halen is leuk meegenomen. Ik ben geen echte carrieretijger, als ik dat was had ik niet voor mijn zoon gekozen, nu niet en nooit niet. Maar dat is persoonlijk. 

quote: Lesley01 reageerde



De meeste thuisblijfmoeders zijn weer van plan te gaan werken als hun kind 4 of ouder is. Dus is van voorbijgaande aard. Het gaat om een paar jaar. Daarna zullen deze vrouwen zich ook weer mengen in de arbeidsmarkt. Niet iedereen zit te wachten op een management functie. Ik laat dat lekker aan mijn vriend over en ik neem genoegen met een "normale" functie op MBO of HBO niveau. Ik ben daar blij mee en hoef niet perse aan de top te staan. Het naar mijn zin hebben staat bij mij op nummer 1 en al het geld wat ik binnen zou halen is leuk meegenomen. Ik ben geen echte carrieretijger, als ik dat was had ik niet voor mijn zoon gekozen, nu niet en nooit niet. Maar dat is persoonlijk.  Waar komt die managementfunctie nou ineens vandaan? Denk jij nou echt dat alle moeders in een managementfunctie werken en carrieretijgers zijn? Natuurlijk niet. Veel van deze moeders zitten in de zorg of in het onderwijs, en juist daar zijn ze erg hard nodig.