Kinderen
alle pijlers
Te ' oud' voor haar leeftijd?
maandag 19 mei 2008 om 20:45
Ik ben benieuwd naar jullie tips, ervaringen, opmerkingen, visie op mijn zorgen rondom mijn dochter. In het kort:
Mijn dochter doet het vanaf haar geboorte op het eerste gezicht eigenlijk geweldig. Groeit goed, eet goed, slaapt prima. Het was een makkelijke baby en is moeiteloos door de peuterpuberteit geschoten. Inmiddels is ze 3,5, maar een kind is ze nooit echt geweest. Ze is altijd ver in haar ontwikkeling geweest en ik vermoed dat daar een groot deel van het 'probleem' ligt.
Ze is altijd dat serieuze meisje gebleven dat continu in gedachten is, de meest waanzinnige ideeen heeft, gevoelig is, maar gelukkig bij vlagen ook heel open. Maar ook: faalangstig, streng voor zichzelf. Op de creche viel ze daarmee op en ze hebben, in mijn ogen, altijd prima gereageerd op haar vragen, gevoelens, etc. Maar de aansluting bij andere kinderen blijft lastig. De kinderen die jonger zijn vindt ze even schattig, maar daarna maar ' druk'. De oudere kinderen vindt ze ook niet bijster uitdagend. 'Spelen' lijkt voor haar synoniem te zijn voor 'praten, met elkaar oplossingen bedenken en daarover weer met elkaar praten'. De andere kinderen willen best even naar haar luisteren en antwoord geven op haar vragen, maar daarna is de bouwhoek interessanter. En gelijk hebben ze. Dat is ook waar ze mee bezig horen te zijn. Ik hoopte dat het op de peuterspeelzaal anders zou zijn omdat ze dan met meer leeftijdsgenoten in een klasje zit, maar helaas. De aansluiting was weer een probleem.
Ze is het liefst de hele dag bij de leidsters. Ook thuis heeft ze een geweldige middag als er vrienden van ons over de vloer komen en zij erbij kan zitten om te luisteren. De opmerkingen die ze dan maakt zijn op volwassen niveau. Omdat ze zo volwassen overkomt (en ik weet dat dat geen aangenomen houding is) maak ik soms de fout om ook op volwassen manier met haar te praten. Of ruzie te maken. Soms vergeet ik dat ze kind is. Maar vaker nog ben ik me bewust van het feit dat ze een kind van 3,5 is dat overkomt als een mini-volwassene. Maar wel één die nooit zo blij is als een kind van die leeftijd hoort te zijn, nooit onbezorgd lijkt en die er, ondanks al haar verwoede pogingen, niet in slaagt om net zo onbekommerd kind te zijn als de kindjes waar ze toch ook zo graag bij wil horen.
Ik begrijp dat dit voor jullie waarschijnlijk niet een heel helder verhaal is, maar hoop op reacties.
Mijn dochter doet het vanaf haar geboorte op het eerste gezicht eigenlijk geweldig. Groeit goed, eet goed, slaapt prima. Het was een makkelijke baby en is moeiteloos door de peuterpuberteit geschoten. Inmiddels is ze 3,5, maar een kind is ze nooit echt geweest. Ze is altijd ver in haar ontwikkeling geweest en ik vermoed dat daar een groot deel van het 'probleem' ligt.
Ze is altijd dat serieuze meisje gebleven dat continu in gedachten is, de meest waanzinnige ideeen heeft, gevoelig is, maar gelukkig bij vlagen ook heel open. Maar ook: faalangstig, streng voor zichzelf. Op de creche viel ze daarmee op en ze hebben, in mijn ogen, altijd prima gereageerd op haar vragen, gevoelens, etc. Maar de aansluting bij andere kinderen blijft lastig. De kinderen die jonger zijn vindt ze even schattig, maar daarna maar ' druk'. De oudere kinderen vindt ze ook niet bijster uitdagend. 'Spelen' lijkt voor haar synoniem te zijn voor 'praten, met elkaar oplossingen bedenken en daarover weer met elkaar praten'. De andere kinderen willen best even naar haar luisteren en antwoord geven op haar vragen, maar daarna is de bouwhoek interessanter. En gelijk hebben ze. Dat is ook waar ze mee bezig horen te zijn. Ik hoopte dat het op de peuterspeelzaal anders zou zijn omdat ze dan met meer leeftijdsgenoten in een klasje zit, maar helaas. De aansluiting was weer een probleem.
Ze is het liefst de hele dag bij de leidsters. Ook thuis heeft ze een geweldige middag als er vrienden van ons over de vloer komen en zij erbij kan zitten om te luisteren. De opmerkingen die ze dan maakt zijn op volwassen niveau. Omdat ze zo volwassen overkomt (en ik weet dat dat geen aangenomen houding is) maak ik soms de fout om ook op volwassen manier met haar te praten. Of ruzie te maken. Soms vergeet ik dat ze kind is. Maar vaker nog ben ik me bewust van het feit dat ze een kind van 3,5 is dat overkomt als een mini-volwassene. Maar wel één die nooit zo blij is als een kind van die leeftijd hoort te zijn, nooit onbezorgd lijkt en die er, ondanks al haar verwoede pogingen, niet in slaagt om net zo onbekommerd kind te zijn als de kindjes waar ze toch ook zo graag bij wil horen.
Ik begrijp dat dit voor jullie waarschijnlijk niet een heel helder verhaal is, maar hoop op reacties.
dinsdag 20 mei 2008 om 18:22
Miffy, wist je al dat wij een groot probleem hebben? Zie het topic over het te oude kind. Pfff....
Heb ik jou persoonlijk tegen het zere been geschopt?
Niet mijn bedoeling.
Maar zeker ook niet mijn bedoeling om hier een discussie te voeren over wat hb is.
Als jij de IQ norm van Mensa hanteert ben ik ook een genie maar ik vind dat echt onzin.
Laten we het er op houden dat er meerdere meningen zijn over wat hbheid inhoud en hoe het zich uit.
dinsdag 20 mei 2008 om 18:54
Helemaal zo gek nog niet hoor!
Onze zoon van inmiddels 1 jaar is hiervoor ook behandeld. En ookal stonden wij er sceptisch tegenover, ik geloof nu zeker wel dat dit een rol heeft gespeeld bij hem. Net zoals het feit dat hij (dit komt veel voor bij kindjes!!) gevoelig is voor het zien/voelen van energieen (lees geesten) die andere mensen over het algemeen niet zien.
Hij was erg druk vanf de geboorte, huilde veel, was onrustig, dronk ad fundum aan de borst en was daarbij het liefst met zijn tenen aan het spelen of had aandacht voor alle andere dingen in zijn omgeving, hij sliep heel slecht (halve uurtjes overdag, periodes van 1 tot maximaal twee uren 's nachts), "wilde" niet slapen en huilde daarom veel, vroeg (en vraagt nogsteeds:)) veel aandacht, was en is heel oplettend, ontwikkelt zich sneller dan gemiddeld en ga zo maar door.
Misschien kun je eens iemand bezoeken die meer van je kind weet/ te weten kan komen dan de artsen en hulpverleners in het reguliere circuit?
dinsdag 20 mei 2008 om 18:55
Interessante discussie. Ik heb (lang) niet het hele topic gelezen, maar ik moet ff reageren.
Het onderzoek dat Nippo aanhaalt (van Guldemond) heb ik al een paar keer eerder langs zien komen. Dat onderzoek is onderhevig aan veel kritiek, omdat de populatie die Guldemond onderzocht heeft niet representatief is.
Eén van de problemen bij hb-ers is dat op de basisschool alle niveaus door elkaar zitten, terwijl op middelbare scholen een onderverdeling is naar niveau (van VMBO-LWO tot VWO). Waardoor de kans op aansluiting en onderwijs op niveau vele malen groter is. En Guldemond heeft zijn onderzoek (voornamelijk) gebaseerd op de eerste klassen van de middelbare school. Waar het vaak beter gaat met kinderen dan in de jaren op de basisschool, waar het gemiddelde veel lager ligt dan op bijv een VWO.
Het is lastig vast te stellen, maar voor zover ik weet wordt er nu vanuit gegaan dat het met ongeveer 50-70% van de hoogbegaafden gewoon goed gaat. Dat betekent dat er dus een behoorlijke groep is waar het niet goed mee gaat.
Ik heb twee hb-zoons (de oudste is getest hb, de jongste is niet getest, maar gaat sneller dan zijn broer, dus we nemen aan dat hij ook hb is). Mijn oudste is daarnaast autistisch, wat zo z'n eigen problemen met zich meebrengt.
En wat ik zie is dat er in onderwijsland gewoon verschrikkelijk weinig inzicht is in wat hb-ers nodig hebben. Nog steeds het aloude idee dat de slimmerds er vanzelf wel komen. Daar kan ik me behoorlijk kwaad over maken.
Nu even terug naar de openingspost: mijn oudste zoon is volwassen geboren. Dat is natuurlijk niet echt zo, maar hij heeft altijd een opvallend volwassen houding en 'levenswijsheid' laten zien. Mijn jongste is precies het tegenovergestelde. Qua leren gaat ie supersnel, maar qua gedrag vind ik hem nog erg jong.
Mijn oudste is ook nooit echt onbekommerd 'blij' geweest. Werd op zijn 6e gediagnosticeerd als depressief. En niet omdat ik zo nodig een label wilde, maar dat label was nodig om adequate hulp te kunnen krijgen. Net als het label hb en het label autisme. Zeer frustrerend dat kinderen niet gewoon krijgen wat ze nodig hebben, maar zo zit de wereld nou eenmaal in elkaar.
Vergelijkingen met vroeger gaan volledig mank, omdat het onderwijssysteem vroeger heel star en rigide was. Ideaal voor al die ADHD-ers, ADD-ers, autisten en weet ik wat. Die vallen tegenwoordig buiten de boot, omdat er tegenwoordig juist vaardigheden verwacht worden die voor die kinderen moeilijk zijn (zoals zelfstandigheid bijv).
Het onderzoek dat Nippo aanhaalt (van Guldemond) heb ik al een paar keer eerder langs zien komen. Dat onderzoek is onderhevig aan veel kritiek, omdat de populatie die Guldemond onderzocht heeft niet representatief is.
Eén van de problemen bij hb-ers is dat op de basisschool alle niveaus door elkaar zitten, terwijl op middelbare scholen een onderverdeling is naar niveau (van VMBO-LWO tot VWO). Waardoor de kans op aansluiting en onderwijs op niveau vele malen groter is. En Guldemond heeft zijn onderzoek (voornamelijk) gebaseerd op de eerste klassen van de middelbare school. Waar het vaak beter gaat met kinderen dan in de jaren op de basisschool, waar het gemiddelde veel lager ligt dan op bijv een VWO.
Het is lastig vast te stellen, maar voor zover ik weet wordt er nu vanuit gegaan dat het met ongeveer 50-70% van de hoogbegaafden gewoon goed gaat. Dat betekent dat er dus een behoorlijke groep is waar het niet goed mee gaat.
Ik heb twee hb-zoons (de oudste is getest hb, de jongste is niet getest, maar gaat sneller dan zijn broer, dus we nemen aan dat hij ook hb is). Mijn oudste is daarnaast autistisch, wat zo z'n eigen problemen met zich meebrengt.
En wat ik zie is dat er in onderwijsland gewoon verschrikkelijk weinig inzicht is in wat hb-ers nodig hebben. Nog steeds het aloude idee dat de slimmerds er vanzelf wel komen. Daar kan ik me behoorlijk kwaad over maken.
Nu even terug naar de openingspost: mijn oudste zoon is volwassen geboren. Dat is natuurlijk niet echt zo, maar hij heeft altijd een opvallend volwassen houding en 'levenswijsheid' laten zien. Mijn jongste is precies het tegenovergestelde. Qua leren gaat ie supersnel, maar qua gedrag vind ik hem nog erg jong.
Mijn oudste is ook nooit echt onbekommerd 'blij' geweest. Werd op zijn 6e gediagnosticeerd als depressief. En niet omdat ik zo nodig een label wilde, maar dat label was nodig om adequate hulp te kunnen krijgen. Net als het label hb en het label autisme. Zeer frustrerend dat kinderen niet gewoon krijgen wat ze nodig hebben, maar zo zit de wereld nou eenmaal in elkaar.
Vergelijkingen met vroeger gaan volledig mank, omdat het onderwijssysteem vroeger heel star en rigide was. Ideaal voor al die ADHD-ers, ADD-ers, autisten en weet ik wat. Die vallen tegenwoordig buiten de boot, omdat er tegenwoordig juist vaardigheden verwacht worden die voor die kinderen moeilijk zijn (zoals zelfstandigheid bijv).
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 20 mei 2008 om 18:57
Gezellig dat je meeleest Neele. Niet zo relevant hier alleen. En de IQ norm van Mensa ken ik niet eens. Ik zou me nooit bij zo'n vereniging aansluiten, want een mens bestaat uit meer dan alleen IQ en ik snap niet goed waarom mensen zich zo willen isoleren op een bepaalde eigenschap.
En meerdere meningen over beleid is prima, maar het gaat mij hier over de feiten. Je viel me nogal aan omdat ik me niet geinfomeerd zou hebben toen ik beweerde dat het met de meeste hoogbegaafde mensen goed ging, terwijl jij hoogbegaafdheid betitelde als een groot probleem. Ik zie nergens enige onderbouwing van jouw beweringen, en ik heb inmiddels cijfers gegeven waaruit blijkt dat jij het mis had. Jij praat ouders en kinderen problemen aan die er lang niet altijd niet zijn, en dat stoort mij.
En meerdere meningen over beleid is prima, maar het gaat mij hier over de feiten. Je viel me nogal aan omdat ik me niet geinfomeerd zou hebben toen ik beweerde dat het met de meeste hoogbegaafde mensen goed ging, terwijl jij hoogbegaafdheid betitelde als een groot probleem. Ik zie nergens enige onderbouwing van jouw beweringen, en ik heb inmiddels cijfers gegeven waaruit blijkt dat jij het mis had. Jij praat ouders en kinderen problemen aan die er lang niet altijd niet zijn, en dat stoort mij.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:09
Solomio, ik zag cijfers dat het met 20-30% niet goed zou gaan. Laten we het dan samen op die 70% houden met wie het wel goed gaat (met hoeveel % van de gemiddeld begaafden gaat het eigenlijk goed?). Dat betekent dus nog steeds dat het met de meerderheid goed gaat. En van de rest weet je niet hoeveel van hun problemen nou echt aan hun hoogbegaafdheid te wijten is.
Ik beweer niet dat hoogbegaafde kinderen geen problemen kunnen hebben, of dat de school ze niets aan zou moeten bieden. Ik stoorde me er alleen aan dat hoogbegaafdheid hier per definitie als een groot probleem werd benoemd. Dat is het niet, de meeste mensen hebben er meer plezier van dan last.
Ik beweer niet dat hoogbegaafde kinderen geen problemen kunnen hebben, of dat de school ze niets aan zou moeten bieden. Ik stoorde me er alleen aan dat hoogbegaafdheid hier per definitie als een groot probleem werd benoemd. Dat is het niet, de meeste mensen hebben er meer plezier van dan last.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:58
130 is "gewoon slim", academisch niveau. Hoogbegaafd gaat pas vanaf ongeveer een iq van 140 en heeft bovendien vooral betrekking op een wat andere werking van het brein: bv. andere verbindingen die gelegd worden tijdens het verwerken van informatie. Hoogbegaafdheid is dan ook wat anders dan een hoog iq.
dinsdag 20 mei 2008 om 20:01
inderdaad, dat stoort mij eerlijk gezegd ook nogal in deze discussie.Alsof hoogbegaafdheid per definitie problematisch is. Natuurlijk zijn er hoogbegaafden met problemen. Net zoals er zwakbegaafden zijn met problemen. En normaal begaafden met problemen. En natuurlijk zal een hoogbegaafde-met-problemen wellicht deels andersoortige problemen hebben dan een zwakbegaafde-met-problemen. Deels ook precies dezelfde trouwens, namelijk die problemen die elk kind heeft. Want elk kind heeft zijn eigen problemen.
Groot voordeel voor de hoogbegaafde is dan wel dat hij ook meer middelen ter beschikking heeft om zijn problemen aan te pakken dan wel een manier te vinden om ermee om te gaan.
Persoonlijk ben ik tienmaal liever hoogbegaafd dan zwakbegaafd. En eerlijk gezegd ook liever hoogbegaafd dan normaal begaafd.
dinsdag 20 mei 2008 om 20:18
Deze vind ik vrij kort door de bocht, want zelfs in hoogbegaafdenland (waar ik mij regelmatig beweeg) is er verschil van mening over wat hoogbegaafdheid nu precies inhoudt.
Aan de hand van iq-testen wordt alleen naar het iq gekeken en niet naar motivatie en creativiteit. In het dagelijks gebruik wordt hoogbegaafdheid gezien als een hoog iq. En als je je verdiept in de diverse iq-testen zul je zien dat bij veel gestandaardiseerde testen hb begint bij 130. (Voor de geïnteresseerden: je bent hb als je op een iq-test hoger scoort dan 100 + 2 x standaarddeviatie. De WISC heeft een SD van 15, dus daar ben je hb vanaf een score van 130).
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 20 mei 2008 om 20:20
Verder ben ik het volledig eens met het feit dat hoogbegaafdheid geen 'handicap' is. Ik ben blij met mijn hb en ik vind het prettig dat mijn kinderen ook hb zijn. Wel valt het me tegen hoe slecht scholen inspelen op de individuele behoeftes van een kind, maar dat geldt denk ik veel breder, niet alleen voor hoogbegaafden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 20 mei 2008 om 20:29
Dat 'het dagelijks gebruik' hoogbegaafdheid gelijk stelt met hoog iq, wil natuurlijk niet zeggen dat dat ook hetzelfde ís. Hoog iq = hoogintelligent. Hoogbegaafd is hoogintelligent+.
En voor wat betreft de hoogte: dat ligt ook helemaal aan welke test je neemt. 130 is zo ongeveer het gemiddeld niveau van een WO-student, en die zijn echt niet allemaal hoogbegaafd.
Mensa hanteert geloof ik een iq van 140 of 148.
dinsdag 20 mei 2008 om 20:34
IQ 130 is toch gewoon bovengemiddeld? Zo zie je maar dat de meningen over hb verdeeld zijn. 't Is maar een getal dat gescoord kan worden op een test. Het zegt werkelijk niets over je emotionele intelligentie en je vermogen adequaat sociaal om te gaan met mensen.
Waarom vastpinnen op een getal, terwijl een mens toch veel meer is dan hetgeen op een intelligentie test gescoord wordt.
Een hoog IQ ansich is niet verkeerd; het feit dat je als kind niet kan spelen en geen aansluiting vindt is een groter probleem. Je kunt een hoog IQ hebben en sociaal-emotioneel zeer laag zitten. Dit kan inderdaad problemen geven.
Waarom vastpinnen op een getal, terwijl een mens toch veel meer is dan hetgeen op een intelligentie test gescoord wordt.
Een hoog IQ ansich is niet verkeerd; het feit dat je als kind niet kan spelen en geen aansluiting vindt is een groter probleem. Je kunt een hoog IQ hebben en sociaal-emotioneel zeer laag zitten. Dit kan inderdaad problemen geven.
dinsdag 20 mei 2008 om 20:37
dinsdag 20 mei 2008 om 21:18
Ja, nippo zo begrijp ik het ook. Boven de 130 is hoogbegaafd. Universitaire studenten hebben gemiddeld zo' 115 dacht ik maar dat is zo uit het hoofd. In ieder geval moet inderdaad gezegd worden dat hoogbegaafd zijn op zich het probleem niet is, het is hoe de omgeving daar mee omgaat. En vooral bij kinderen is dit vaak niet op de juiste manier. Als gevolg hiervan komen de problemen. Dus inderdaad, hoogbegaafheid zelf is het probleem niet.
Persoonlijk moet ik bekennen dat ik moeite heb met de term hoogbegaafd. Zal het nou echt zo zijn dat de ene mens veel slimmer is dan de andere? Dat het nature is en niet nurture? Maar goed, dat is een ander verhaal.
Ben een beetje duf vandaag dus verwacht geen zinnige opmerkingen meer van mij vandaag....helaas, ben gewoon onwijs moe.
Oh ja, het ging ergens ook over het verschil tussen hoogintelligent en hoogbegaafd. Hoogintelligent is dus een hoog iq hebben terwijl hoogbegaafd ook creativiteit en motivatie meeneemt (lijkt me toch wel moeilijk te meten maar goed).
Persoonlijk moet ik bekennen dat ik moeite heb met de term hoogbegaafd. Zal het nou echt zo zijn dat de ene mens veel slimmer is dan de andere? Dat het nature is en niet nurture? Maar goed, dat is een ander verhaal.
Ben een beetje duf vandaag dus verwacht geen zinnige opmerkingen meer van mij vandaag....helaas, ben gewoon onwijs moe.
Oh ja, het ging ergens ook over het verschil tussen hoogintelligent en hoogbegaafd. Hoogintelligent is dus een hoog iq hebben terwijl hoogbegaafd ook creativiteit en motivatie meeneemt (lijkt me toch wel moeilijk te meten maar goed).
dinsdag 20 mei 2008 om 21:23
dinsdag 20 mei 2008 om 21:29
dinsdag 20 mei 2008 om 21:31
Ok, even niet reagerend op de TO.
Wat ik heb begrepen is als je alleen de IQ norm neemt 130 de ondergrens is. Maar als je echt van hoogbegaafdheid wilt spreken dan gaat het om mensen die begaafd zijn op meerdere gebieden. Zo had ik vroeger ook kinderen in de klas die en allemaal tienen haalden en heel sportief waren (nu profsproter) en sociaal en ..... Die waren hoogbegaafd.
Om te studeren (wo) moet je geloof ik een iq van rond de 120/125 hebben. Boven de 125 ben je begaafd en boven de 130 hoogbegaafd (of hoog intelligent, want hoogbegaafd is dus op meerdere gebieden). Zo heb ik het tenminste begrepen.
Wat ik heb begrepen is als je alleen de IQ norm neemt 130 de ondergrens is. Maar als je echt van hoogbegaafdheid wilt spreken dan gaat het om mensen die begaafd zijn op meerdere gebieden. Zo had ik vroeger ook kinderen in de klas die en allemaal tienen haalden en heel sportief waren (nu profsproter) en sociaal en ..... Die waren hoogbegaafd.
Om te studeren (wo) moet je geloof ik een iq van rond de 120/125 hebben. Boven de 125 ben je begaafd en boven de 130 hoogbegaafd (of hoog intelligent, want hoogbegaafd is dus op meerdere gebieden). Zo heb ik het tenminste begrepen.
dinsdag 20 mei 2008 om 21:43
Ik vind het exacte getalletje of de exacte grens eerlijk gezegd niet zo boeiend. Aan mij is ooit het getalletje 137 toegekend, weliswaar niet helemaal officieel want door iemand die het bij wijze van stage-opdracht moest doen, maar ik beschouw mezelf niet als hoogbegaafd. Evenmin als mijn dochter die met 4 jaar las, want zoals ik gisteren al schreef, en iemand anders, ik meen Neele, vandaag ook nog zei: dat zegt meer over belangstelling dan puur over intelligentie.
Ik denk dat het handig wordt om te weten of een kind wel of niet hoogbegaafd is als het tegen bepaalde problemen aanloopt en het daardoor echt belemmerd wordt of ongelukkig wordt.
Zoals Nippo en een aantal anderen al zeiden, hoogbegaafdheid is geen ziekte of probleem. En de meeste hoogbegaafden doen het prima, maar zeker voor kinderen, die nog niet geleerd hebben om zich op sociaal vlak aan te passen aan anderen, kan het wel betekenen dat je buiten de groep valt.
Ik denk dat het handig wordt om te weten of een kind wel of niet hoogbegaafd is als het tegen bepaalde problemen aanloopt en het daardoor echt belemmerd wordt of ongelukkig wordt.
Zoals Nippo en een aantal anderen al zeiden, hoogbegaafdheid is geen ziekte of probleem. En de meeste hoogbegaafden doen het prima, maar zeker voor kinderen, die nog niet geleerd hebben om zich op sociaal vlak aan te passen aan anderen, kan het wel betekenen dat je buiten de groep valt.
dinsdag 20 mei 2008 om 21:47
