Kinderen
alle pijlers
Ten einde raad: zoon slaapt zeer slecht
zondag 27 juni 2021 om 09:38
Hoi allen,
Ik hoop dat er iemand is die mij de gouden tip kan geven.
Hier een alleenstaande moeder(vader is bewust uit beeld, wilt niks te maken hebben met zoon omdat ik de relatie heb verbroken) met een zoon van bijna (September) twee.
Zoon sliep vanaf zes maanden in z’n eigen bed en kamer. Zoon had soms goede (doorslaap) nachten , maar werd vaker meerdere malen per nacht wakker. Dan was z’n speentje zoek, of wilde hij nog wat melk. Zoon sliep direct daarna altijd weer door tot de volgende ochtend. Ik dacht dat dàt de hel was, een aantal keren wakker moeten worden, ik doe er nu een moord voor dat weer terug te krijgen.
Sinds 2,5 maand wilt zoon niet meer alleen “in” slapen, moet ik bij hem blijven staan tot hij slaapt. Ik sluip dan weg, zoon wordt wakker in de avond (verschilt ene keer half negen andere keer om tien enz.) en zet het op een gillen omdat hij mij niet meer ziet. Wilt dan persè naast mij in bed slapen.
Dit is wat ik al heb geprobeerd:
-wanneer hij gaat slapen rommelen in huis, kamer naast hem
-niet uit bed halen maar terug leggen, niet tegen hem praten, 1 minuut, twee minuut enz. Regel hanteren
-zijn bed naast mijn bed schuiven
-lampje aan
Zoon kan het 1 dag zelfs volhouden door te blijven huilen, al is hij helemaal op! Je zou denken die geeft het een keer op, maar nee. Hij huilt dan eventjes valt 5 min in slaap en net wanneer ik wil slapen zet hij het zò hard op een gillen, dat mijn hart in me keel zit en ik naar hem toe ga. Ook ben ik bang dat de buren hem zullen horen en hier over zullen klagen. 1 en al bemoeienis in dit complex en ze houden alles en iedereen in de gaten, [...].
Zoon gaat drie dagen naar opvang en sliep daar eerst ook beter als nu. Laatste tijd slaapt hij daar maar 1 keer en dan 20 minuten.
Ik probeer telkens vol te houden, maar soms ben ik dan bezig van 21.00 tm 01.00 uur snachts!!!! Dat ik alsnog hem in mijn bed neem. Hij slaapt dan even heel diep maar over t algemeen onrustig waardoor ik elke ochtend total loss ben en wel drie dagen in de week gewoon moet werken.
Opa en oma geprobeerd het eens over te nemen alleen sliep hij daar dan de hele nacht niet en was intens verdrietig en riep de hele tijd “mama”.
Momenteel slaapt ie nu, omdat hij vannacht aan t spoken was van 2 tot half vijf, en ik weer opgaf en hem in mijn bed heb genomen.
Ik heb geen familie in nl behalve ouders, geen broers zussen niks. Alles is op mezelf aangewezen. Ben elke dag of werken of met me kleine. Ik wil zoveel met hem ondernemen maar ben zò gesloopt, dat ik al blij ben dat ik smorgens na 4 uur slaap een broodje voor hem kan maken. Ik ga alsnog elke dag even met hem naar buiten maar niet van harte maar omdat het voor hem belangrijk is.
Ik zou alles aankunnen, ben een sterke vrouw, maar dan moet hij wel goed gaan slapen.
Ik zelf heb het vermoeden dat hij extreme verlatingsangst heeft.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik ben echt helemaal op!!
Liefs,
Ik hoop dat er iemand is die mij de gouden tip kan geven.
Hier een alleenstaande moeder(vader is bewust uit beeld, wilt niks te maken hebben met zoon omdat ik de relatie heb verbroken) met een zoon van bijna (September) twee.
Zoon sliep vanaf zes maanden in z’n eigen bed en kamer. Zoon had soms goede (doorslaap) nachten , maar werd vaker meerdere malen per nacht wakker. Dan was z’n speentje zoek, of wilde hij nog wat melk. Zoon sliep direct daarna altijd weer door tot de volgende ochtend. Ik dacht dat dàt de hel was, een aantal keren wakker moeten worden, ik doe er nu een moord voor dat weer terug te krijgen.
Sinds 2,5 maand wilt zoon niet meer alleen “in” slapen, moet ik bij hem blijven staan tot hij slaapt. Ik sluip dan weg, zoon wordt wakker in de avond (verschilt ene keer half negen andere keer om tien enz.) en zet het op een gillen omdat hij mij niet meer ziet. Wilt dan persè naast mij in bed slapen.
Dit is wat ik al heb geprobeerd:
-wanneer hij gaat slapen rommelen in huis, kamer naast hem
-niet uit bed halen maar terug leggen, niet tegen hem praten, 1 minuut, twee minuut enz. Regel hanteren
-zijn bed naast mijn bed schuiven
-lampje aan
Zoon kan het 1 dag zelfs volhouden door te blijven huilen, al is hij helemaal op! Je zou denken die geeft het een keer op, maar nee. Hij huilt dan eventjes valt 5 min in slaap en net wanneer ik wil slapen zet hij het zò hard op een gillen, dat mijn hart in me keel zit en ik naar hem toe ga. Ook ben ik bang dat de buren hem zullen horen en hier over zullen klagen. 1 en al bemoeienis in dit complex en ze houden alles en iedereen in de gaten, [...].
Zoon gaat drie dagen naar opvang en sliep daar eerst ook beter als nu. Laatste tijd slaapt hij daar maar 1 keer en dan 20 minuten.
Ik probeer telkens vol te houden, maar soms ben ik dan bezig van 21.00 tm 01.00 uur snachts!!!! Dat ik alsnog hem in mijn bed neem. Hij slaapt dan even heel diep maar over t algemeen onrustig waardoor ik elke ochtend total loss ben en wel drie dagen in de week gewoon moet werken.
Opa en oma geprobeerd het eens over te nemen alleen sliep hij daar dan de hele nacht niet en was intens verdrietig en riep de hele tijd “mama”.
Momenteel slaapt ie nu, omdat hij vannacht aan t spoken was van 2 tot half vijf, en ik weer opgaf en hem in mijn bed heb genomen.
Ik heb geen familie in nl behalve ouders, geen broers zussen niks. Alles is op mezelf aangewezen. Ben elke dag of werken of met me kleine. Ik wil zoveel met hem ondernemen maar ben zò gesloopt, dat ik al blij ben dat ik smorgens na 4 uur slaap een broodje voor hem kan maken. Ik ga alsnog elke dag even met hem naar buiten maar niet van harte maar omdat het voor hem belangrijk is.
Ik zou alles aankunnen, ben een sterke vrouw, maar dan moet hij wel goed gaan slapen.
Ik zelf heb het vermoeden dat hij extreme verlatingsangst heeft.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik ben echt helemaal op!!
Liefs,
moderatorviva wijzigde dit bericht op 27-06-2021 20:52
Reden: Ongepast
Reden: Ongepast
0.34% gewijzigd
zondag 27 juni 2021 om 10:53
Wat anderen ook zeggen: lekker samen slapen, als dat wel lukt. Gaat ook heus weer over; als hij straks wat ouder is, kun je ook beter met hem praten, dingen uitleggen, geruststellen -- nu kan dat alleen maar door er te zijn. Primaire behoefte, gewoon aan toegeven.
En: zou je misschien mét hem bij je ouders kunnen logeren? Slapen zal niet lukken zonder jou, maar het kan ook al heel fijn zijn als opa/oma met hem een boterham gaat eten en jij je nog even omdraait, of op je gemak kan douchen bijvoorbeeld.
Sterkte, het is taai maar het wordt beter!
En: zou je misschien mét hem bij je ouders kunnen logeren? Slapen zal niet lukken zonder jou, maar het kan ook al heel fijn zijn als opa/oma met hem een boterham gaat eten en jij je nog even omdraait, of op je gemak kan douchen bijvoorbeeld.
Sterkte, het is taai maar het wordt beter!
zondag 27 juni 2021 om 10:55
Jongste sliep hier ook heel slecht. Tot 2,5 jaar kwam ze zo’n 7-8 keer per nacht. Daarna ging het iets beter. Ze heeft ivm de ruimte tot haar 7 in een peuterbed geslapen dus ik hield m’n hart vast toen ze naar een 1 persoons bed ging. Maar wat bleek? Vanaf dag 1 sliep ze door!!! Als we dat geweten hadden dan hadden we iets meer vaart gemaakt met de zolder verbouwen 
Ik zou het kindje gewoon in bed nemen bij je..
Ik zou het kindje gewoon in bed nemen bij je..
zondag 27 juni 2021 om 11:17
https://www.vidaxl.nl/e/8718475948827/v ... w0QAvD_BwE
Zijn ook hele handige hekjes, schuif je onder het matras. Er zijn diverse varianten in printjes en ook qua hoogte dus kijk even wat past bij jou.
Zijn ook hele handige hekjes, schuif je onder het matras. Er zijn diverse varianten in printjes en ook qua hoogte dus kijk even wat past bij jou.
zondag 27 juni 2021 om 11:20
De mijne welFeeLucifer01 schreef: ↑27-06-2021 10:21En 7 en 10 jaar hebben de mijne nooit gehaald qua samen slapen hoor.
zondag 27 juni 2021 om 11:31
Onze oudste is 3,5. Slapen gaat in fases. Er is een periode geweest dat hij super goed sliep, later toen het middagslaapje er bijna af ging waren we uren bezig met hem in slaap krijgen. Toen ik zwanger was van z’n zusje wilde hij niet meer alleen en kwam hij opeens bij ons midden in de nacht. Inmiddels gaat het weer beter en ‘moeten’ we alleen even erbij zitten totdat hij in slaap valt. Maw, dit wisselt bij ons nogal. We nemen hem er ook regelmatig bij, als iedereen dan beter slaapt, vind ik het allemaal prima. Over een tijdje is het vast weer anders.
Ik zou me niet te druk maken om hoe anderen het doen of wat ze er van vinden. Gewoon doen wat werkt. Alleenstaand moederschap is druk zat. Nachtrust is belangrijk.
Ik zou me niet te druk maken om hoe anderen het doen of wat ze er van vinden. Gewoon doen wat werkt. Alleenstaand moederschap is druk zat. Nachtrust is belangrijk.
zondag 27 juni 2021 om 11:33
Je bent niet de enige. Maar dat is ook niet iets wat heel veel voorkomt.
zondag 27 juni 2021 om 11:38
Mijn oudste was na 1 nachtje ziekenhuisopname ook maanden van slag, hij was toen bijna 2. Ik wilde hem er niet aan laten wennen om elke nacht bij ons in bed te slapen, dus ik heb toen een matras (met dekbed) op zijn kamer gelegd. In het begin lag ik bij hem in bed tot hij sliep, en ging ik daarna op het matras liggen. Ik ging dus elke avond tegelijk met hem slapen (of nog even lezen). Na een tijdje ging ik uit zijn kamer als hij sliep en ging ik ook weer in mijn eigen bed slapen, maar als hij 's nachts wakker werd ging ik weer bij hem liggen.
Heel langzaam ging hij zich weer veilig voelen in zijn eigen bedje, maar dat heeft in totaal wel een paar maanden geduurd. Dus als je denkt dat hij bang is en jou nodig heeft, zou ik daar gewoon aan toegeven. Zodra hij zich weer veilig voelt en als hij weet dat jij er altijd bent, gaat het echt weer beter met slapen. Het belangrijkste is nu dat hij weer een positief gevoel krijgt bij zijn bedje, zijn kamer en bij slapen.
Heel langzaam ging hij zich weer veilig voelen in zijn eigen bedje, maar dat heeft in totaal wel een paar maanden geduurd. Dus als je denkt dat hij bang is en jou nodig heeft, zou ik daar gewoon aan toegeven. Zodra hij zich weer veilig voelt en als hij weet dat jij er altijd bent, gaat het echt weer beter met slapen. Het belangrijkste is nu dat hij weer een positief gevoel krijgt bij zijn bedje, zijn kamer en bij slapen.
zondag 27 juni 2021 om 11:57
Ja echt. Ik was heel begripvol en had het echt met TO te doen. Maar zo hoef je echt niet te praten...
zondag 27 juni 2021 om 11:59
Ik leg dochter gewoon meteen bij ons in bed zodra ze begint te spoken , dan is de nog niet zo over de zeik, kruipt vaak tegen me aan klets nog minuutje of 5 en dan is het vaak slapen. Soms wat onrustig maar ze heeft al snel door dat we nog naast haar zijn dus vaak ook snel weer rustig.
Soms lig ze dagen achter elkaar bij ons soms weken niet.
Soms lig ze dagen achter elkaar bij ons soms weken niet.
zondag 27 juni 2021 om 20:15
Hij huilt dan eventjes valt 5 min in slaap en net wanneer ik wil slapen zet hij het zò hard op een gillen, dat mijn hart in me keel zit en ik naar hem toe ga. Ook ben ik bang dat de buren hem zullen horen en hier over zullen klagen. 1 en al bemoeienis in dit complex en ze houden alles en iedereen in de gaten, typen nsb’ers.
Zwaar smakeloos.
zondag 27 juni 2021 om 20:21
Laat je zoon lekker op jouw kamer/in je bed slapen. Geen garantie uiteraard, wel grote kans dat jullie er beiden beter door slapen. Die van mij heeft ook jaren in mijn bed geslapen en anders kroop hij er uit zichzelf wel bij in. Liever in 1 bed/op 1 kamer dan beiden een slechte nacht wat op andere fronten weer zijn invloed heeft. Trek je niks aan dat een kind op zijn/haar kamer hoort te liggen/te slapen. Komt vanzelf goed.
wij slapen nooit.
maandag 28 juni 2021 om 11:09
Bedenk ook hoe je het slapen weer fijn kunt maken. Zodat hij zich veilig voelt en kan loslaten en tot rust komen. Slapen is nu zo'n gedoe, strijd en dus onveilig geworden voor hem. Kruip lekker samen in bed, geef hem zijn eigen dekbed in jouw bed. Kruip er naast, aai hem over zijn bol. Laat hem niet alleen.
maandag 28 juni 2021 om 14:49
Ik sluit me helemaal bij de rest aan en zeg: lekker bij jou in bed laten slapen. Hij heeft behoefte aan jouw nabijheid en voelt zich onveilig in zijn uppie. Dit is ook biologisch gezien niet gek, want hij weet/voelt dat hij kwetsbaar is.
Wat praktische tips:
- Bedhekje aanschaffen of bed tegen de muur schuiven aan zijn kant.
- Mocht je nog geen nachtlampje hebben zou ik dat ook eens proberen. Wij hebben een zoutlamp die rood licht geeft, vindt zoon fijn.
- Gebruik zelf een eenpersoons dekbed en zoon in zijn slaapzak. Wanneer hij overgaat op een dekbed doe je twee eenpersoons dekbeddek. Dan kun je namelijk jouw dekbed om je heen trekken en ligt hij niet steeds met zijn voeten/hoofd/armen direct tegen jou aan te wiebelen. Geloof me, dat buffertje dekbed helpt erg bij het kunnen slapen met een bewegelijk kind naast je.
- Geef jezelf wat tijd om te wennen aan zijn aanwezigheid naast je in de nacht. /het is niet gek als je in eerste instantie onrustig/slecht slaapt. Maar je gaat er op den duur aan wennen. En dan slaap je best goed met hem naast je.
- En tenslotte, wanneer jullie beiden gewend zijn aan het samenslapen: geniet van dat lieve gezichtje naast je als je wakker wordt, zijn handje wat jouw huid zoekt in zijn slaap, en weet dat dit kostbaar is en voor je het weet voorbij zal zijn. Hij wordt groter, en ergens voor zijn 10e ofzo gaat hij niet meer naast je willen slapen.
Wat praktische tips:
- Bedhekje aanschaffen of bed tegen de muur schuiven aan zijn kant.
- Mocht je nog geen nachtlampje hebben zou ik dat ook eens proberen. Wij hebben een zoutlamp die rood licht geeft, vindt zoon fijn.
- Gebruik zelf een eenpersoons dekbed en zoon in zijn slaapzak. Wanneer hij overgaat op een dekbed doe je twee eenpersoons dekbeddek. Dan kun je namelijk jouw dekbed om je heen trekken en ligt hij niet steeds met zijn voeten/hoofd/armen direct tegen jou aan te wiebelen. Geloof me, dat buffertje dekbed helpt erg bij het kunnen slapen met een bewegelijk kind naast je.
- Geef jezelf wat tijd om te wennen aan zijn aanwezigheid naast je in de nacht. /het is niet gek als je in eerste instantie onrustig/slecht slaapt. Maar je gaat er op den duur aan wennen. En dan slaap je best goed met hem naast je.
- En tenslotte, wanneer jullie beiden gewend zijn aan het samenslapen: geniet van dat lieve gezichtje naast je als je wakker wordt, zijn handje wat jouw huid zoekt in zijn slaap, en weet dat dit kostbaar is en voor je het weet voorbij zal zijn. Hij wordt groter, en ergens voor zijn 10e ofzo gaat hij niet meer naast je willen slapen.
maandag 28 juni 2021 om 16:42
Ja, dit. Slaap eerst, dan de rest. Eerst allebei opladen en daarna kun je verder kijken. Hij is nog zo klein en er verandert in die leeftijd nog zoveel, als hij groter is, kan alles weer anders zijn.pop1980 schreef: ↑27-06-2021 09:53Sinds mijn tweede kind, ook een slechte slaper, ben ik van het kamp ‘maakt niet uit waar, als we maar slapen’.
Dus als hij bij jou in bed beter slaapt, dan daar. Slaapt hij beter in zijn eigen bed met jou op een matrasje ernaast, dan maar zo.
Lijkt kind honger te hebben? Dan een papfles in de nacht geven.
Echt, zonder slaap is het leven zoveel zwaarder. Maak het jezelf zo rustig mogelijk en kies voor de manier waarop jullie beiden het beste slapen.
maandag 28 juni 2021 om 21:31
Het was bij mijn eerste kind veel makkelijker. Toen dacht ik ook: ‘Ze moet wel in haar eigen bed slapen’ etc.
En toen kwam kind 2. Is nooit een makkelijker slaper geweest. (Pas vanaf 4 jr, toen ze naar school ging, slaapt ze echt al maanden goed.)
En dat was echt slopend. Voor m’n energie, m’n werk, m’n andere kind, m’n relatie.
Echt hoor: zonder slaap ziet de wereld er zo veel slechter uit!
Eerst genoeg slapen, daarna pas eens kijken of er een oplossing nodig is.
Als ik jouw eerdere reacties zo lees, denk ik dat je zoon veel behoefte heeft aan veiligheid. Lekker samen slapen!
Voor het uit bed vallen:
-bed tegen de muur aan zijn kant
- matrasje ernaast op de grond
- uitvalhekje
En laat die moeders maar kletsen. Ik had laatst weer een echt slechte nacht, wegens een ziek kind. De ochtend erna was ik met terugwerkende kracht trots op mezelf, hoe ik het al die tijd heb volgehouden zonder slaap.
