Kinderen
alle pijlers
Tweede kind of niet? We komen er maar niet uit
woensdag 29 juni 2022 om 06:43
Mijn man en ik hebben een dochter van 3 jaar. We zijn zo super blij met haar, maar vinden het ouderschap wel pittig. Ik heb hier eerder een topic over geopend. Kind gaat nu naar de peuterspeelzaal en dat gaat enorm goed.
We hebben altijd gedacht meerdere kinderen te willen, maar nu twijfelen we toch enorm. Het voelt een beetje als nu of nooit, omdat er anders teveel leeftijdsverschil tussen zou zitten. Maar om nu weer helemaal opnieuw die babytijd door te moeten zitten we eigenlijk totaal niet op te wachten. Maar aan de andere kant lijkt het ons zo leuk voor dochter om een broertje of zusje te hebben. Iemand met wie ze kan spelen, omdat ze nu vaak toch wel alleen is. We vragen ons af hoe het zou zijn als we geen tweede kind krijgen en dochter ouder is, betekent dat dat wij haar altijd moeten entertainen, bijvoorbeeld op vakantie? Voor mezelf heb ik de voors en tegens op een rijtje gezet:
Wel een tweede omdat:
- dochter heeft een speelmaatje
- als wij oud zijn en verzorging nodig hebben oid komt niet alles op haar nek
- we zijn zo nieuwsgierig hoe een tweede eruit zou zien/ wat voor karakter
- hopelijk babytijd wat relaxter meemaken en van genieten
- iedereen om ons heen begint nu aan tweede ronde, voelt een beetje als fomo (fear of missing out)
Geen tweede omdat:
- ik vond zwanger zijn en bevallen vreselijk
- babytijd was zo'n onzekere en heftige periode. Heb me zoveel zorgen gemaakt
- we hebben meer tijd voor onszelf nu kind naar psz gaat
Diep van binnen denk ik nee ik wil echt niet nog een keer zo'n heftige periode meemaken, maar aan de andere kant voel ik toch een soort jaloezie als vrienden aankondigen een tweede te krijgen. Als ik de eerste 2 jaar over kon slaan zou ik vandaag nog een tweede en derde willen haha want nu dochter ouder is vind ik het zo gezellig. Maar helaas gaat dat niet haha.
Is dit herkenbaar voor iemand?
We hebben altijd gedacht meerdere kinderen te willen, maar nu twijfelen we toch enorm. Het voelt een beetje als nu of nooit, omdat er anders teveel leeftijdsverschil tussen zou zitten. Maar om nu weer helemaal opnieuw die babytijd door te moeten zitten we eigenlijk totaal niet op te wachten. Maar aan de andere kant lijkt het ons zo leuk voor dochter om een broertje of zusje te hebben. Iemand met wie ze kan spelen, omdat ze nu vaak toch wel alleen is. We vragen ons af hoe het zou zijn als we geen tweede kind krijgen en dochter ouder is, betekent dat dat wij haar altijd moeten entertainen, bijvoorbeeld op vakantie? Voor mezelf heb ik de voors en tegens op een rijtje gezet:
Wel een tweede omdat:
- dochter heeft een speelmaatje
- als wij oud zijn en verzorging nodig hebben oid komt niet alles op haar nek
- we zijn zo nieuwsgierig hoe een tweede eruit zou zien/ wat voor karakter
- hopelijk babytijd wat relaxter meemaken en van genieten
- iedereen om ons heen begint nu aan tweede ronde, voelt een beetje als fomo (fear of missing out)
Geen tweede omdat:
- ik vond zwanger zijn en bevallen vreselijk
- babytijd was zo'n onzekere en heftige periode. Heb me zoveel zorgen gemaakt
- we hebben meer tijd voor onszelf nu kind naar psz gaat
Diep van binnen denk ik nee ik wil echt niet nog een keer zo'n heftige periode meemaken, maar aan de andere kant voel ik toch een soort jaloezie als vrienden aankondigen een tweede te krijgen. Als ik de eerste 2 jaar over kon slaan zou ik vandaag nog een tweede en derde willen haha want nu dochter ouder is vind ik het zo gezellig. Maar helaas gaat dat niet haha.
Is dit herkenbaar voor iemand?
donderdag 30 juni 2022 om 13:48
Ik lees het toch een beetje anders dan de rest eigenlijk.
Volgens mij wil je het wel heel graag, maar durf je niet zo goed. Omdat je bang bent weer die donkere fase in te gaan van slaapgebrek, tijd-voor-jezelf-gebrek, controlegebrek, een moeilijke zwangerschap.
Dat zijn valide redenen, ik deel ze overigens ook met je (daarom komt er hier nooit een nummer 3), maar als ik zie hoe mijn kinderen samen opgroeien, vind ik het echt allemaal waard. Ik ben gewoon met ogen dicht in de diepte gesprongen als het ging om de tweede. Ik wilde het, maar gevoelsmatig moest ik er niet teveel bij stil staan want dan kwam al die argumenten die jij ook gebruikt naar boven..
De echte baby tijd bij mijn jongste vond ik fantástisch, ik had het idee dat ik wist wat ik aan het doen was en dat scheelde zo veel. Later werd het wel weer zwaarder en eerlijk: dat is het nog steeds (4,5 en bijna 2), maar ik zou het zo opnieuw doen.
Volgens mij wil je het wel heel graag, maar durf je niet zo goed. Omdat je bang bent weer die donkere fase in te gaan van slaapgebrek, tijd-voor-jezelf-gebrek, controlegebrek, een moeilijke zwangerschap.
Dat zijn valide redenen, ik deel ze overigens ook met je (daarom komt er hier nooit een nummer 3), maar als ik zie hoe mijn kinderen samen opgroeien, vind ik het echt allemaal waard. Ik ben gewoon met ogen dicht in de diepte gesprongen als het ging om de tweede. Ik wilde het, maar gevoelsmatig moest ik er niet teveel bij stil staan want dan kwam al die argumenten die jij ook gebruikt naar boven..
De echte baby tijd bij mijn jongste vond ik fantástisch, ik had het idee dat ik wist wat ik aan het doen was en dat scheelde zo veel. Later werd het wel weer zwaarder en eerlijk: dat is het nog steeds (4,5 en bijna 2), maar ik zou het zo opnieuw doen.
donderdag 30 juni 2022 om 13:48
Nou, ik lees toch wat anders. Mensen die wél echt graag nog een kindje willen, maar angstig zijn voor de heftigheid van de babytijd.
En ik vind het geen gek argument hoor, dat als jullie oud zijn niet alles op één kind komt. Niet per se fysieke zorgen, maar ook gewoon de zorgen die je hebt als je ouders ouder worden. Het wegvallen van het kerngezin, die herinneringen nog met iemand kunnen delen. Dat is echt wel waardevol.
En ik vind het geen gek argument hoor, dat als jullie oud zijn niet alles op één kind komt. Niet per se fysieke zorgen, maar ook gewoon de zorgen die je hebt als je ouders ouder worden. Het wegvallen van het kerngezin, die herinneringen nog met iemand kunnen delen. Dat is echt wel waardevol.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
donderdag 30 juni 2022 om 13:49
Bullshitevelien2010 schreef: ↑30-06-2022 12:43Staar jezelf niet blind op een zwangerschap of de babytijd. Dat is maar zo vreselijk kort op een mensenleven. Je kind is veel langer gewoon kind, tiener en volwassene. Probeer verder te kijken. Daarbij is ieder kind en bevalling weer anders.
Ik zie hier altijd van die dramatische verhalen over nare siblings maar dat herken ik zelf totaal niet uit mijn omgeving. Niet iedereen heeft natuurlijk even veel met zijn siblings. Maar je geeft je kinderen de kans op een levenslange band. Die zoveel anders is dan vrienden (die komen en gaan). Ik zie het echt als een meerwaarde in het leven. Ook als ouders. 1 kind is altijd alleen en heeft alle aandacht (maar daarbij ook druk) van de ouders op zich. Bij een 2e is er meer evenwicht. En wat sommige ouders ook zeggen. Buurtkinderen, neefjes of klasgenoten zijn echt niet hetzelfde als een sibling die samen opgroeien, een jeugd delen en levenslang verbonden zijn. Leren delen en ruziën (en weer goedmaken). En als jullie ouder worden de zorg kunnen delen). En een sibling ver weg kan je nog steeds een prima band en contact mee hebben. En een sibling met een handicap is niet direct waardeloos of een last!
De enig kinderen die ik ken hebben geen van allen dat voorbeeld gevolgd (hoewel er een geen kinderen wil). Dat zegt mij wel genoeg.
Ik heb veel meer band met mijn vrienden, aangezien mijn broer me mijn hele leven heeft gekleineerd en ook nog heeft misbruikt.
Dit is wellicht niet echt gangbaar, maar ken genoeg mensen die geen band met broer of zus hebben.
Samen herinneringen hebben aan je jeugd is niet direct een band
donderdag 30 juni 2022 om 15:46
dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Ik heb mijn broer al geen 20 jaar gezien. Wij komen elkaar dus nooit tegen en al zouden we dat doen dan zullen we geen herinneringen samen ophalen want tussen die herinneringen gaapt echter een enorme kloof.evelien2010 schreef: ↑30-06-2022 13:43Ongeacht wat je wel of niet hebt meegekregen werkt dat in de praktijk toch vaak anders. Vriendschappen kunnen makkelijker volledig uit je leven verdwijnen. Je komt elkaar immers niet meer tegen. In families blijf je via anderen en gezamenlijke momenten toch meer verbonden en bij elkaar betrokken. Dat is niet altijd prettig. Maar maakt ook dat je verder gaat die band te behouden of verbeteren. En andere mensen kunnen natuurlijk heel anders in vriendschappen staan dan jij.
Los daarvan is familie er levenslang en kennen ze jou en je achtergrond en andere familieleden of ouders vanaf het begin. Vrienden komen op verschillende fases je leven in.
Ik vind vrienden heel belangrijk! Maar het is en en. Dus vrienden en familie wat een rijkdom kan zijn. Het bestaat naast elkaar geen vervanging.
Vrienden heb ik altijd meer aan gehad dan familie.
En natuurlijk hoeft het helemaal niet zo te gaan, er zijn ook genoeg broers en zussen die wel een hele goede band voor het leven hebben. Dat is fantastisch maar dat weet je dus niet.
Daarom zou ik geen tweede kind krijgen voor de eerste of voor later.
Alleen als ik het zelf graag zou willen.
donderdag 30 juni 2022 om 20:40
Natuurlijk moet je het zelf ook willen. Anders begin je überhaupt niet aan kinderen. Dan blijf je wel kinderloos (ook niets mis mee).
Maar alleen niet voor een volgende gaan vanwege een zwaar 1e jaar is wel heel kort door de bocht. Die eerste periode dat ze écht klein zijn is maar zo kort. De jaren daarna vele malen langer.
Ik denk dat ze heel veel leren van een sibling. En dat het in veel gevallen(niet in alle gevallen) een meerwaarde is in je leven. Ook als je niet beste vrienden gaat worden of verder weg woont. En in veel gevallen hebben mensen wel een normale tot goede verstandhouding met hun broers of zussen. Daarbij heb je als ouder natuurlijk ook nog wel enige invloed (niet volledig natuurlijk).
In mijn omgeving hebben mensen een wisselende band met hun siblings. Maar niemand zou wensen dat ze alleen zouden zijn geweest. En de (verschillende) mensen die als enig kind zijn opgegroeid willen dat zelf dus niet.
Heb het natuurlijk over situaties waarin je kunt kiezen. In sommige situaties heb je geen keuze en blijft het bij een.
Maar alleen niet voor een volgende gaan vanwege een zwaar 1e jaar is wel heel kort door de bocht. Die eerste periode dat ze écht klein zijn is maar zo kort. De jaren daarna vele malen langer.
Ik denk dat ze heel veel leren van een sibling. En dat het in veel gevallen(niet in alle gevallen) een meerwaarde is in je leven. Ook als je niet beste vrienden gaat worden of verder weg woont. En in veel gevallen hebben mensen wel een normale tot goede verstandhouding met hun broers of zussen. Daarbij heb je als ouder natuurlijk ook nog wel enige invloed (niet volledig natuurlijk).
In mijn omgeving hebben mensen een wisselende band met hun siblings. Maar niemand zou wensen dat ze alleen zouden zijn geweest. En de (verschillende) mensen die als enig kind zijn opgegroeid willen dat zelf dus niet.
Heb het natuurlijk over situaties waarin je kunt kiezen. In sommige situaties heb je geen keuze en blijft het bij een.
donderdag 30 juni 2022 om 21:12
Herkenbaar.
Zwanger worden is al een ding. Hier is onze kind 2,5 jaar momenteel en zijn eigenlijk gelijk na de geboorte gegaan voor een 2e maar helaas nog niet gelukt.
En het heeft me aan het denken gezet. Wil ik nog wel een 2e. Voor mijn dochter wil ik graag een broertje of zusje willen geven zodat ze samen kunnen optrekken maar wie verzekerd me dat?
Zelf heb ik geen behoefte aan de baby tijd meer. Ik zie veel voordelen van 1 kind en spelen kan ook met andere kindjes.
Mijn man begrijpt mijn keuze goed maar toch denkt hij wel eens na over een 2e.
Ben zelfs bang dat ik een minder leuke moeder ga worden met een 2e.
Alles wijst er dus op om het niet te doen.
Over praten doet me niet heel veel maar ik heb wel eens momenten dat ik er verdriet van heb. Een soort rouwverwerking. Al klinkt het zwaar als ik het typ.
Alleen ik besef me al te goed dat er genoeg mensen geen kinderen kunnen krijgen. En dat heb ik wel.
Soms moet je tevreden zijn met wat je hebt. En dat is niet altijd even makkelijk.
Zwanger worden is al een ding. Hier is onze kind 2,5 jaar momenteel en zijn eigenlijk gelijk na de geboorte gegaan voor een 2e maar helaas nog niet gelukt.
En het heeft me aan het denken gezet. Wil ik nog wel een 2e. Voor mijn dochter wil ik graag een broertje of zusje willen geven zodat ze samen kunnen optrekken maar wie verzekerd me dat?
Zelf heb ik geen behoefte aan de baby tijd meer. Ik zie veel voordelen van 1 kind en spelen kan ook met andere kindjes.
Mijn man begrijpt mijn keuze goed maar toch denkt hij wel eens na over een 2e.
Ben zelfs bang dat ik een minder leuke moeder ga worden met een 2e.
Alles wijst er dus op om het niet te doen.
Over praten doet me niet heel veel maar ik heb wel eens momenten dat ik er verdriet van heb. Een soort rouwverwerking. Al klinkt het zwaar als ik het typ.
Alleen ik besef me al te goed dat er genoeg mensen geen kinderen kunnen krijgen. En dat heb ik wel.
Soms moet je tevreden zijn met wat je hebt. En dat is niet altijd even makkelijk.
vrijdag 1 juli 2022 om 14:11
Wel een tweede omdat:
- dochter heeft een speelmaatje --> Tussen je kinderen gaat waarschijnlijk 4 jaar of meer zitten; je dochter heeft aan de nieuwe baby voorlopig geen speelmaatje en tegen de tijd dat ze er mee kan spelen heeft andere interesse.
- als wij oud zijn en verzorging nodig hebben oid komt niet alles op haar nek --> 60% vd mannen in Nederland en 80% vrouwen. Daarnaast kunnen je kinderen ook beide kiezen voor een carriere of leven in het buitenland. Deze garantie heb je met 2 kinderen ook niet.
- we zijn zo nieuwsgierig hoe een tweede eruit zou zien/ wat voor karakter --> nieuwsgierigheid is mooi, maar wil je daarvoor door de tropenjaren heen?
- hopelijk babytijd wat relaxter meemaken en van genieten --> Een 2e keer gaat relaxer zijn dat is waar.
- iedereen om ons heen begint nu aan tweede ronde, voelt een beetje als fomo (fear of missing out) --> Maak je eigen keuzes en wees daar trots op. Velen krijgen een 2e omdat dat moet of zo hoort nadat de baby 1 is geworden. Kies jouw pad, het is jouw leven.
Diep van binnen denk ik nee ik wil echt niet nog een keer zo'n heftige periode meemaken, maar aan de andere kant voel ik toch een soort jaloezie als vrienden aankondigen een tweede te krijgen. --> Kies vanuit je eigen hart en gevoel. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Je hoeft niet te doen wat de massa doet.
- dochter heeft een speelmaatje --> Tussen je kinderen gaat waarschijnlijk 4 jaar of meer zitten; je dochter heeft aan de nieuwe baby voorlopig geen speelmaatje en tegen de tijd dat ze er mee kan spelen heeft andere interesse.
- als wij oud zijn en verzorging nodig hebben oid komt niet alles op haar nek --> 60% vd mannen in Nederland en 80% vrouwen. Daarnaast kunnen je kinderen ook beide kiezen voor een carriere of leven in het buitenland. Deze garantie heb je met 2 kinderen ook niet.
- we zijn zo nieuwsgierig hoe een tweede eruit zou zien/ wat voor karakter --> nieuwsgierigheid is mooi, maar wil je daarvoor door de tropenjaren heen?
- hopelijk babytijd wat relaxter meemaken en van genieten --> Een 2e keer gaat relaxer zijn dat is waar.
- iedereen om ons heen begint nu aan tweede ronde, voelt een beetje als fomo (fear of missing out) --> Maak je eigen keuzes en wees daar trots op. Velen krijgen een 2e omdat dat moet of zo hoort nadat de baby 1 is geworden. Kies jouw pad, het is jouw leven.
Diep van binnen denk ik nee ik wil echt niet nog een keer zo'n heftige periode meemaken, maar aan de andere kant voel ik toch een soort jaloezie als vrienden aankondigen een tweede te krijgen. --> Kies vanuit je eigen hart en gevoel. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Je hoeft niet te doen wat de massa doet.
vrijdag 1 juli 2022 om 14:48
Oke, toen ik jong was zeiden we gewoon broers en zussen, maar als het nu ineens een gangbaar woord is...evelien2010 schreef: ↑01-07-2022 13:29Waarom? Het is een normaal en net woord dat gewoon gangbaar is. Volledige betekenis is op wiki te vinden.
To: wat je jezelf ook even moet afvragen als je snel overprikkeld bent, is wanneer je straks tijd voor jezelf gaat maken.
Hoe gaat je leven er straks uitzien met 2? Als je baby op bed ligt en je oudste wil aandacht, heb je geen seconde meer om even zelf tot rust te komen. En wat als baby de fles moet en je moet ook op je oudste kind letten?
Daarnaast moet je ook de oudste van de peuterspeelzaal halen als je jongste ligt te slapen, hoe doe je dat als je man moet werken? En wanneer doe je de boodschappen? Ik zou even goed overleggen met je man over de praktische zaken. Voor mij zijn dat ook dingen waar ik tegenaan zou lopen als hoogsensitief persoon.
Groetjes!
vrijdag 1 juli 2022 om 15:22
vrijdag 1 juli 2022 om 15:30
Uitzonderingen op de regel zijn er nou eenmaal altijd. Het zou voor mij geen reden zijn om er dan maar helemaal niet aan te beginnen. Daarbij, je buitenlandopmerking gaat niet op. De band kan er dan toch gewoon zijn. Je ziet alleen elkaar wat minder vaak. En met een gehandicapte broer of zus kan je toch een band hebben?
vrijdag 1 juli 2022 om 16:30
Ik denk niet dat het uitzonderingen zijnMonica1973 schreef: ↑01-07-2022 15:30Uitzonderingen op de regel zijn er nou eenmaal altijd. Het zou voor mij geen reden zijn om er dan maar helemaal niet aan te beginnen. Daarbij, je buitenlandopmerking gaat niet op. De band kan er dan toch gewoon zijn. Je ziet alleen elkaar wat minder vaak. En met een gehandicapte broer of zus kan je toch een band hebben?
De helft van mijn vriendenkring heeft met 1 of meer familie geen band.
Denk dat het best vaak voorkomt.
vrijdag 1 juli 2022 om 16:32
vrijdag 1 juli 2022 om 16:34
Jeetjelibe schreef: ↑01-07-2022 14:48
To: wat je jezelf ook even moet afvragen als je snel overprikkeld bent, is wanneer je straks tijd voor jezelf gaat maken.
Hoe gaat je leven er straks uitzien met 2? Als je baby op bed ligt en je oudste wil aandacht, heb je geen seconde meer om even zelf tot rust te komen. En wat als baby de fles moet en je moet ook op je oudste kind letten?
Daarnaast moet je ook de oudste van de peuterspeelzaal halen als je jongste ligt te slapen, hoe doe je dat als je man moet werken? En wanneer doe je de boodschappen? Ik zou even goed overleggen met je man over de praktische zaken. Voor mij zijn dat ook dingen waar ik tegenaan zou lopen als hoogsensitief persoon.
Hoe leef je überhaupt nog …
zaterdag 2 juli 2022 om 08:28
Puur voor je kind moet je het natuurlijk niet doen, die heeft er ook niks aan als je er zelf vervolgens aan onderdoor gaat.
Ik wilde voordat we aan kinderen begonnen 3. De reden: zelf had ik maar 1 zusje en die is overleden toen we twintigers waren. Ik voel me nu geen enig kind ofzo, maar vind het vreselijk dat ik m’n jeugd niet meer met iemand kan delen. Wel met m’n ouders hoor, maar dat is anders dan een broer/zus.
Hoe dan ook, ik heb de jaren na haar overlijden vaak gedacht: hadden m’n ouders maar 3 kinderen gehad, dan was ik nu niet alleen. Voor mij vanaf toen de (slechte) reden om er zelf 3 te willen.
Maar toen kregen wij nummer 1 en vond ik het zwaarder dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ons toekomstplaatje (na de babytijd) was alleen wel echt met meerdere kinderen, 1 kind had ik voor dochter echt heel erg gevonden en een groot gemis, al weet je niet wat je mist als je het niet gehad hebt natuurlijk.
Wij wensten dus ook echt wel grotendeels voor haar een broertje/zusje, maar ook zeker wel voor onszelf
En wat hier ook gezegd is, de babytijd is maar zo kort. Ik zei altijd: ik heb geen babywens, maar een gezinswens en daarvoor moet je toch die babytijd door
Ik ben nu 3 weken terug bevallen van onze zoon, en dochter is nog trotser en blijer dan ik me ooit had kunnen voorstellen. In de zwangerschap was het trouwens al duidelijk dat een derde er nooit gaat komen. Dat zou ik m’n kinderen nu nog steeds wel gunnen, maar dat is voor mij zwangerschaps- en bevaltechnisch geen optie meer en dan slaat de weegschaal dus door naar de andere kant.
En voor een tweede was dat nog niet zo
Ik wilde voordat we aan kinderen begonnen 3. De reden: zelf had ik maar 1 zusje en die is overleden toen we twintigers waren. Ik voel me nu geen enig kind ofzo, maar vind het vreselijk dat ik m’n jeugd niet meer met iemand kan delen. Wel met m’n ouders hoor, maar dat is anders dan een broer/zus.
Hoe dan ook, ik heb de jaren na haar overlijden vaak gedacht: hadden m’n ouders maar 3 kinderen gehad, dan was ik nu niet alleen. Voor mij vanaf toen de (slechte) reden om er zelf 3 te willen.
Maar toen kregen wij nummer 1 en vond ik het zwaarder dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ons toekomstplaatje (na de babytijd) was alleen wel echt met meerdere kinderen, 1 kind had ik voor dochter echt heel erg gevonden en een groot gemis, al weet je niet wat je mist als je het niet gehad hebt natuurlijk.
Wij wensten dus ook echt wel grotendeels voor haar een broertje/zusje, maar ook zeker wel voor onszelf
En wat hier ook gezegd is, de babytijd is maar zo kort. Ik zei altijd: ik heb geen babywens, maar een gezinswens en daarvoor moet je toch die babytijd door Ik ben nu 3 weken terug bevallen van onze zoon, en dochter is nog trotser en blijer dan ik me ooit had kunnen voorstellen. In de zwangerschap was het trouwens al duidelijk dat een derde er nooit gaat komen. Dat zou ik m’n kinderen nu nog steeds wel gunnen, maar dat is voor mij zwangerschaps- en bevaltechnisch geen optie meer en dan slaat de weegschaal dus door naar de andere kant.
En voor een tweede was dat nog niet zo
zaterdag 2 juli 2022 om 08:37
Het kan ook meevallen: jongste is nu 4 maanden en het is mij enorm meegevallen. Er zit 2 jaar tussen en eigenlijk gaat het meer dan prima.
Heeft wel moeite gekost hoor ik het begin en pittige discussie met man, maar dat heeft effect gehad!
Hoe is jullie sociale vangnet, daar staat of valt veel mee? Ook hebben wij gezamenlijk 1 parttime dag ipv 2 dagen, dat moet je wel financieel kunnen dragen.
Nu moet ik wel bekennen dat de oudste al een makkelijke baby was, maar de jongste slaat bijna alles. Ja ze slaapt nog niet door van 7 tot 7; maar ze is echt een hele tevreden baby.
Heeft wel moeite gekost hoor ik het begin en pittige discussie met man, maar dat heeft effect gehad!
Hoe is jullie sociale vangnet, daar staat of valt veel mee? Ook hebben wij gezamenlijk 1 parttime dag ipv 2 dagen, dat moet je wel financieel kunnen dragen.
Nu moet ik wel bekennen dat de oudste al een makkelijke baby was, maar de jongste slaat bijna alles. Ja ze slaapt nog niet door van 7 tot 7; maar ze is echt een hele tevreden baby.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:49
Mijn kinderen schelen 6 jaar en kunnen prima opschieten met elkaar, wat is dat dan voor vreemde denkwijze?Hoolahoop schreef: ↑29-06-2022 07:44Wat veel reacties al! Te veel om allemaal persoonlijk te beantwoorden. Jullie hebben helemaal gelijk dat het geen garantie is dat kinderen goed met elkaar op kunnen schieten. Dat kan ik zelf ook niet met mijn broer, maar ik dacht altijd dat dat door de 4 jaar leeftijdsverschil kwam. Daarom voel ik nu ook druk om niet te lang met een eventuele tweede te wachten.
Ik denk dat ook meespeelt dat onze dochter helemaal geen neefjes of nichtjes heeft, dus onze familie is al zo klein. Ik zie ons absoluut met meerdere kinderen later, heb altijd een groot en druk gezin gewild. Het is alleen dat ik die babytijd zo vreselijk vond. Inderdaad ben ik nog al een controle freak, dus dat helpt niet. Helaas is er geen garantie dat de tweede babytijd makkelijker zal worden. Wat als we een huilbaby krijgen? Ik heb nu zont spijt dat we niet na 1 jaar al aan een tweede zijn begonnen, dan was het ergste nu al achter de rug.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:53
Oke, dat is duidelijk toch?libe schreef: ↑29-06-2022 10:19Hoolahoop, dingen veranderen natuurlijk. Daar kan ik verder niet over oordelen. Maar een tijdje geleden zei je dit in een ander topic:
"Ik heb ook heel lang getwijfeld en uiteindelijk toch bewust keuze gemaakt om voor kindje te gaan. Mijn kind is X jaar en ik hou onbeschrijfelijk veel van haar. Maar mocht ik toen hebben geweten wat ik nu weet, dan was ik toch kinderloos gebleven. Moeder zijn past toch minder bij me dan ik had gedacht en eerlijk gezegd had ik dat echt niet van te voren kunnen weten."
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was, anders heb je dat gevoel straks nog erger.
En als je dan ook nog moeite hebt met prikkels, is heel vermoeiend en zwaar.
Neem niet nog een kind dan.
zaterdag 2 juli 2022 om 09:22
Een klein leeftijdsverschil is echt geen garantie dat 2 kinderen met elkaar spelen of het later goed met elkaar kunnen vinden. Als ik naar mezelf kijk: de broer waar bijna 10 jaar leeftijdsverschil tussen zit met mijzelf, die behoort nu op volwassen leeftijd tot 1 van mijn beste vrienden. Dat kan ook nog
zaterdag 2 juli 2022 om 10:01
Ik denk ook dat je verder moet kijken dan de babytijd, of de eerst jaren. Die jaren zijn druk met meerdere kinderen. Mijn jongste is net 3 maanden, mijn oudste is 3 jaar. En ik geniet nu wel van beide kinderen (de eerste maanden niet), maar nog niet echt van het gezinsleven zoals het nu is. Het is gewoon druk, heb weinig tijd voor mezelf, veel rommel, veel was. Maar over een paar jaar is dat al weer heel anders.
Voor nu probeer ik in het weekend, als de jongste slaapt, me even af te zonderen zodat ik er daarna weer beter tegen kan.
Succes met je overweging.
Voor nu probeer ik in het weekend, als de jongste slaapt, me even af te zonderen zodat ik er daarna weer beter tegen kan.
Succes met je overweging.
zaterdag 2 juli 2022 om 10:14
Eigenlijk zou de hele "dan heeft mijn kind een broer/zus" helemaal niet meegenomen moeten worden in de overwegingen.
Ja, het kan iets waardevols zijn. Maar dat kunnen veel andere dingen ook zijn. Je moet het vooral zelf willen, maar ook aankunnen. Ik zie veel gezinnen bij wie het allemaal goed gaat, het is vaak wel druk maar prima geregeld. Maar ook een enkeling die 2 kinderen eigenlijk niet trekt, met alle gevolgen van dien. Dan is het het toch niet waard. Ik gun dan dat ene kind een gelukkige jeugd ipv tegen heug en meug een tweede, met gestreste ouders.
Dus eigenlijk is het niet meer dan,
- het hoeft voor mij niet (=nee)
- een tweede lijkt me leuk en we hebben ook nog ademruimte daarvoor (ja)
- een tweede lijkt me leuk, maar ik zie niet hoe we dat gaan doen (nee, kan ook ja worden maar dan eerst helder hebben hoe je het gaat doen)
Ja, het kan iets waardevols zijn. Maar dat kunnen veel andere dingen ook zijn. Je moet het vooral zelf willen, maar ook aankunnen. Ik zie veel gezinnen bij wie het allemaal goed gaat, het is vaak wel druk maar prima geregeld. Maar ook een enkeling die 2 kinderen eigenlijk niet trekt, met alle gevolgen van dien. Dan is het het toch niet waard. Ik gun dan dat ene kind een gelukkige jeugd ipv tegen heug en meug een tweede, met gestreste ouders.
Dus eigenlijk is het niet meer dan,
- het hoeft voor mij niet (=nee)
- een tweede lijkt me leuk en we hebben ook nog ademruimte daarvoor (ja)
- een tweede lijkt me leuk, maar ik zie niet hoe we dat gaan doen (nee, kan ook ja worden maar dan eerst helder hebben hoe je het gaat doen)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
